မ၊ ၁၂:၃၁-၃၂ Matthew 12:31-32

 

Matthew 12:31-32

Wherefore I say unto you, all manner of sin and blasphemy shall be forgiven unto men: but the blasphemy against the Holy Ghost shall not be forgiven unto men. And whosoever speaketh a word against the Son of man, it shall be forgiven him: but whosoever speaketh against the Holy Ghost, it shallot be forgiven him, neither in this world,

neither in the world to come.

မ၊ ၁၂:၃၁-၃၂
"ထို့ကြောင့်၊ ငါဆိုသည်ကား၊ အပြစ်အမျိုးမျိုးနှင့် ဘုရားသခင်ကို မထီမဲ့မြင်ပြုခြင်းအမျိုးမျိုးတို့သည် လူသားတို့အား လွှတ်ငြိမ်းခြင်းခံရမည်။ သို့သော်၊ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို မထီမဲ့မြင်ပြုခြင်းကိုမူကား၊ လွှတ်ငြိမ်းခြင်းမခံရပါ။ လူသားတော်ကို ဆန့်ကျင်သောစကားကို ပြောသောသူမည်သည်ကိုမဆို လွှတ်ငြိမ်းခြင်းခံရမည်။ သို့သော်၊ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ဆန့်ကျင်သောစကားကို ပြောသောသူမည်သည်ကိုမဆို၊ ဤလောက၌ဖြစ်စေ၊ နောက်လာမည့်လောက၌ဖြစ်စေ၊ လွှတ်ငြိမ်းခြင်းမခံရပါ။"

Answer

This text seems to make the Holy Spirit more prominent than Jesus. It appears that anything done against Christ will be forgiven, but speaking a word against the Holy Spirit is unpardonable. It should be stated here that the Lord promises to forgive. He says, “If we confess our sins, he is faithful and just to forgive us our sins, and to cleanse us from all unrighteousness' (1 John 1:9). The unpardonable sin is not murder, rape, or stealing. King David committed adultery (2 Samuel 12:9),Moses and Paul killed (Exodus 2:11,12;Acts 26:10,11;1 Timothy 1:13;2 Timothy 1:12),and Peter cursed (Matthew 26:73,74),but they repented and were forgiven.

အဖြေ

ဤကျမ်းပိုဒ်သည် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ခရစ်တော်ထက် ပို၍ထင်ရှားစေသည်ဟု ထင်ရသည်။ ခရစ်တော်ကို ဆန့်ကျင်သောမည်သည့်အမှုကိုမဆို လွှတ်ငြိမ်းခြင်းခံရမည်ဟု ထင်ရသော်လည်း၊ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ဆန့်ကျင်သောစကားကို ပြောခြင်းသည် လွှတ်ငြိမ်းခြင်းမခံရပါ။ ဤနေရာတွင် သခင်ဘုရားသည် လွှတ်ငြိမ်းခြင်းပေးမည်ဟု ကတိပြုထားကြောင်း ဖော်ပြရန်လိုသည်။ သူက၊ "ငါတို့သည် မိမိတို့၏အပြစ်ကို ဝန်ခံလျှင်၊ သူသည် သစ္စာရှိတော်မူ၍ ဖြောင့်မတ်တော်မူသောကြောင့်၊ ငါတို့၏အပြစ်ကို လွှတ်တော်မူမည်။ ငါတို့ကို မတရားသောအမှုအလုံးစုံမှ သန့်စင်စေတော်မူမည်" (၁ ယော၊ ၁:၉) ဟု မိန့်တော်မူသည်။

လွှတ်ငြိမ်းခြင်းမခံရသောအပြစ်သည် လူသတ်ခြင်း၊ မုဒိမ်းမှုကျူးလွန်ခြင်း၊ သို့မဟုတ် ခိုးခြင်းမျိုးမဟုတ်ပါ။ ဒါဝိဒ်မင်းကြီးသည် သူ့အိမ်နီးချင်းမယားနှင့် မှားယွင်းခဲ့သည် (၂ ရာ၊ ၁၂:၉)၊ မောရှေနှင့်ရှင်ပေါလုတို့သည် လူသတ်ခဲ့ကြသည် (ထွက်၊ ၂:၁၁၊ ၁၂; တ၊ ၂၆:၁၀၊ ၁၁; ၁ တိ၊ ၁:၁၃; ၂ တိ၊ ၁:၁၂)၊ ရှင်ပေတရုသည် ကျိန်ဆဲခဲ့သည် (မ၊ ၂၆:၇၃၊ ၇၄)၊ သို့သော် သူတို့သည် နောင်တရပြီး လွှတ်ငြိမ်းခြင်းခံခဲ့ကြသည်။

 

What then is this sin? Paul addresses this issue in the book of Hebrews. He writes, “For it is impossible for those who were once enlightened, and have tasted of the heavenly gift, and were made partakers of the Holy Ghost, And have tasted the good word of God, and the powers of the world to come, if they shall fall away, to renew them again unto repentance; seeing they crucify to themselves the Son of God afresh and put him to an open shame" (Hebrews 6:4-6). The unpardonable sin is the constant resistance against the Holy Spirit. It was said of the Jews, “Ye stiffnecked and uncircumcised in heart and ears, ye do always resist the Holy Ghost: as your fathers did, so do ye" (Acts 7:51). It is the Spirit that brings conviction of sin, of righteousness, and of judgment (John 16:8). Without His aid, a person cannot repent. Without repentance, a person will not confess, and forsake sin. Without confession, there is no forgiveness. Paul further said, “For if we sin willfully after that we have received the knowledge of the truth, there remained no more sacrifice for sins, but a certain fearful looking for of judgment and very indignation, which shall devour the adversaries. He that despised Moses' law died without mercy under two or three witnesses: Of how much sorer punishment, suppose ye, shall he be thought worthy, who hath trodden underfoot the Son of God, and hath counted the blood of the covenant, wherewith he was sanctified, an unholy thing, and hath done despite unto the Spirit of Grace" (Hebrews 10:26-29). This grievous sin is committed when

A person is obstinate and willfully practices sin against his conscience. The time comes when the conscience becomes seared (1 Timothy 4:2). Hence, they become incapable of sensing the sweet voice of the Spirit's wooing. Like King Saul, they pass beyond the line of no return. (See 1 Samuel 10:9, 10; 16:14; 1 Chronicles 10:13, 14.)"He that covered his sins shall not prosper: but who’s confessed and forsakes them shall have mercy" (Proverbs 28:13).

ထို့နောက် ဤအပြစ်သည် အဘယ်နည်း။

ရှင်ပေါလုသည် ဤပြဿနာကို ဟေဗြဲသြဝါဒစာတွင် ဖြေရှင်းထားသည်။ သူက၊ "အကြောင်းမူကား၊ တစ်ခါက အလင်းရရှိပြီး၊ ကောင်းကင်ဆုကျေးဇူးကို မြည်းစမ်းခဲ့ပြီး၊ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏အစိတ်အပိုင်းဖြစ်ခဲ့ပြီး၊ ဘုရားသခင်၏ကောင်းသောနှုတ်ကပတ်တော်နှင့် နောက်လာမည့်လောက၏တန်ခိုးတော်ကို မြည်းစမ်းခဲ့ပြီးသောသူတို့သည်၊ ပြန်လည်လဲကျပါက၊ နောင်တရခြင်းသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိရန် မဖြစ်နိုင်တော့ပါ။ အကြောင်းမူကား၊ ထိုသူတို့သည် ဘုရားသခင်၏သားတော်ကို မိမိတို့ဘာသာ ထပ်မံလက်ဝါးကပ်တိုင်တင်ပြီး၊ သူ့ကို ရှက်စရာဖြစ်စေကြသည်" (ဟေဗြဲ၊ ၆:၄-၆) ဟု ရေးသားခဲ့သည်။

လွှတ်ငြိမ်းခြင်းမခံရသောအပြစ်သည် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို အဆက်မပြတ်ခုခံခြင်းဖြစ်သည်။ ယုဒလူမျိုးတို့အား ဤသို့ဆိုခဲ့သည်၊ "သင်တို့သည် မာန်မာနထောင်လွှားသော၊ စိတ်နှလုံးနှင့်နားများတွင် မဖြတ်မရှင်းသောသူတို့၊ သင်တို့သည် အစဉ်သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ခုခံကြ၏။ သင်တို့၏ဘိုးဘေးများ ပြုသကဲ့သို့၊ သင်တို့သည်လည်း ပြုကြ၏" (တ၊ ၇:၅၁)။ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် အပြစ်၊ ဖြောင့်မတ်ခြင်းနှင့် တရားစီရင်ခြင်းတို့ကို သိမြင်စေသည် (ယော၊ ၁၆:၈)။ သူ၏အကူအညီမရှိလျှင်၊ လူတစ်ဦးသည် နောင်တရနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ နောင်တမရလျှင်၊ လူတစ်ဦးသည် အပြစ်ကို ဝန်ခံပြီး စွန့်လွှတ်မည်မဟုတ်ပါ။ ဝန်ခံခြင်းမရှိလျှင်၊ လွှတ်ငြိမ်းခြင်းမရှိပါ။

ရှင်ပေါလုက ဆက်လက်၍၊ "အကြောင်းမူကား၊ သမ္မာတရားကို သိရှိပြီးနောက်၊ စိတ်အလိုဆန္ဒအရ အပြစ်ကျူးလွန်သောသူတို့အတွက်၊ အပြစ်များအတွက် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းမရှိတော့ပါ။ သို့သော်၊ တရားစီရင်ခြင်းနှင့် အမျက်တော်မီးကို ကြောက်ရွံ့စွာမျှော်လင့်ရမည်။ ထိုမီးသည် ရန်သူတို့ကို မျိုချလိမ့်မည်။ မောရှေ၏ပညတ်တရားကို မထီမဲ့မြင်ပြုသောသူသည် သက်သေနှစ်ယောက် သို့မဟုတ် သုံးယောက်အောက်တွင် သနားခြင်းမဲ့စွာ သေဒဏ်ခံရသည်။ ထို့ထက်ပို၍ ပြင်းထန်သောပြစ်ဒဏ်ကို ခံရမည့်သူသည်၊ ဘုရားသခင်၏သားတော်ကို နင်းပစ်ပြီး၊ မိမိကိုယ်ကို သန့်ရှင်းစေသော ပဋိညာဉ်၏အသွေးတော်ကို မသန့်ရှင်းသောအရာအဖြစ် မှတ်ယူပြီး၊ ကျေးဇူးတော်ဝိညာဉ်ကို မထီမဲ့မြင်ပြုသောသူဖြစ်သည်" (ဟေဗြဲ၊ ၁၀:၂၆-၂ၙ) ဟု ဆိုသည်။

ဤကြီးလေးသောအပြစ်သည် လူတစ်ဦးသည် � упрямымနှင့် စိတ်အလိုဆန္ဒအရ အပြစ်ကို ကျူးလွန်သောအခါ ဖြစ်ပေါ်သည်။ အချိန်တန်လျှင်၊ စိတ်နှလုံးသည် မာကျောသွားသည် (၁ တိ၊ ၄:၂)။ ထို့ကြောင့်၊ သူတို့သည် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏နူးညံ့သောအသံကို ခံစားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။ ရှောလုမင်းကဲ့သို့၊ သူတို့သည် ပြန်လည်မရနိုင်သောမျဉ်းကို ကျော်လွန်သွားကြသည်။ (၁ ရာ၊ ၁၀:၉၊ ၁၀; ၁၆:၁၄; ၁ ရာ၊ ၁၀:၁၃၊ ၁၄ ကိုကြည့်ပါ။)

"မိမိအပြစ်ကို ဖုံးကွယ်သောသူသည် အောင်မြင်မည်မဟုတ်။ သို့သော်၊ ဝန်ခံပြီး စွန့်လွှတ်သောသူသည် ကရုဏာတော်ကို ခံရလိမ့်မည်" (သုတ္တံ၊ ၂၈:၁၃)။