တိတု ၁း၁၅ Titus 1:15

တိတု ၁း၁၅
စင်ကြယ်သောသူတို့အား ခပ်သိမ်းသောအရာတို့သည် စင်ကြယ်လျက်ရှိကြ၏။ မစင်ကြယ်၊ မယုံကြည် သောသူတို့အား အဘယ်အရာမျှ မစင်ကြယ်။ သူတို့၏ နှလုံးလည်း မစင်ကြယ်။ ကိုယ်ကိုကိုယ်သိသောစိတ် လည်းမစင်ကြယ်။

    စိတ်ထားစင်ကြယ်သူသည် ယေဘုယျအားဖြင့် အရာဝတ္ထုများကို အပြစ်ကင်းစင်သော မျက်ဆန်ဖြင့် ကြည့်ရှုတတ်သည်။ သို့ရာတွင် “ညစ်ညမ်းပြီး မယုံကြည်သူများ” ကမူ အရာရာကို မစင်ကြယ်သော ရှုထောင့်မှ ဘာသာပြန်ဆိုတတ်ကြသည်။ ဤသည်မှာ ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသည် အပြစ်ကို စင်ကြယ်သည်ဟု ခေါ်ဆိုရမည် ဆိုသည်ကို ဆိုလိုခြင်း မဟုတ်ချေ။ ဘုရားသခင်သည် အပြစ်ကို မှန်ကန်သော နာမည်ဖြင့် ခေါ်ဆိုရန် သတိပေးထားသည်။ ရှင်ပေါလုက ရေးသားသည်မှာ၊ “ထို့ကြောင့် ပညတ်တော်သည် သန့်ရှင်းသည်။ ပညတ်ချက်သည်လည်း သန့်ရှင်ခြင်း၊ တရားခြင်း၊ ကောင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုကောင်းသော အရာသည် ငါ့အတွက် သေခြင်း ဖြစ်သလော။ ထိုသို့ မဖြစ်စေနှင့်။ အပြစ်သည် အပြစ်ဟု ထင်ရှားစေရန်နှင့် ကောင်းသော အရာအားဖြင့် ငါ့တွင် သေခြင်းကို ဖြစ်စေရန်အတွက် ဖြစ်သည်။ ပညတ်ချက်အားဖြင့် အပြစ်သည် အလွန်ပြင်းထန်သော အပြစ် ဖြစ်လာစေရန် ဖြစ်သည်” (ရောမကျမ်း ၇:၁၂) ဟူ၍ ဖြစ်သည်။ ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသည် မှန်ကန်သော အရာနှင့် မမှန်ကန်သော အရာကို ခွဲခြားသိမြင်နိုင်ရမည်။ ဘုရားသခင်က မိန့်တော်မူသည်မှာ၊ “ချစ်သူတို့၊ နတ်ဆိုးတိုင်းကို မယုံကြလင့်။ ထိုနတ်ဆိုးများသည် ဘုရားသခင်ထံမှ လာသည်မှန် မမှန်ကို စုံစမ်းကြလော့။ အကြောင်းမူကား၊ များစွာသော လိမ်ညာသော ပရောဖက်များ ဤလောက၌ ထွက်သွားကြပြီ” (၁ ယောဟန် ၄:၁) ဟူ၍ ဖြစ်သည်။ ခေါင်းဆောင်၏ အခန်းကဏ္ဍမှာ စင်ကြယ်သော အရာနှင့် ညစ်ညမ်းသော အရာကို ခွဲခြားသိမြင်ရန် သွန်သင်ပေးရခြင်း ဖြစ်သည်။ ယေဇကျေလက ရေးသားသည်မှာ၊ “သူတို့၏ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ငါ၏ ပညတ်တော်ကို ချိုးဖောက်ကြပြီး၊ ငါ၏ သန့်ရှင်းသော အရာများကို ညစ်ညမ်းစေကြသည်။ သန့်ရှင်းသော အရာနှင့် သာမန်အရာကို ခွဲခြားမထားကြ။ မစင်ကြယ်သော အရာနှင့် စင်ကြယ်သော အရာကို ပြသမထားကြ။ ငါ၏ ဥပုသ်နေ့များကို မျက်ကွယ်ပြုကြပြီး၊ သူတို့အလယ်၌ ငါ ညစ်ညမ်းခြင်းကို ခံရသည်။ သူတို့သည် ငါ၏ လူမျိုးကို သန့်ရှင်းသော အရာနှင့် သာမန်အရာ၏ ကွာခြားချက်ကို သွန်သင်ရမည်။ မစင်ကြယ်သော အရာနှင့် စင်ကြယ်သော အရာ၏ ကွာခြားချက်ကို သိမြင်စေရမည်” (ယေဇကျေလ ၂၂:၂၆၊ ၄၄:၂၃) ဟူ၍ ဖြစ်သည်။ ယေရှုက သတိပေးတော်မူသည်မှာ၊ “သူတို့၏ အသီးအနှံအားဖြင့် သင်တို့ သူတို့ကို သိကြလိမ့်မည်” (မဿဲ ၇:၁၆) ဟူ၍ ဖြစ်သည်။

Titus 1:15

Unto the pure all things are pure: but unto them that are defiled and unbelieving is nothing pure; but even their mind and conscience is defiled.

Answer

The pure-minded person, generally speaking, has an innocent way of looking at things, while the “defiled and unbelieving” translate matters into an impure perspective. This of course, does not mean that a Christian calls sin pure. God warns about calling sin by its rightful name. Paul writes, “Wherefore the law is holy, and the commandment holy, and just, and good. Was then that which is good made death unto me? God forbid. But sin, that it might appear sin, working death in me by that which is good; that sin by the commandment might become exceeding sinful” (Romans 7:12). A Christian should be able to judge between that which is true and that which is false. God says, “Beloved, believe not every spirit, but try the spirits whether they are of God: because many false prophets are gone out into the world” (1 John 4:1). And the role of the leader is to teach to discriminate between the pure and the defiled. Ezekiel wrote, “Her priests have violated my law, and have profaned mine holy things: they have put no difference between the holy and profane, neither have they shewed difference between the unclean and the clean, and have hid their eyes from my sabbaths, and I am profaned among them. And they shall teach my people the difference between the holy and profane, and cause them to discern between the unclean and the clean” (Ezekiel 22:26; 44:23). Jesus warned, “Ye shall know them by their fruits” (Matthew 7:16).