ဝတ်ပြုရာကျမ်း - Leviticus

ဝတ်ပြုရာကျမ်း - Leviticus

 

မာတိကာ (Table of Contents)
အခန်းကြီး - ၁
အခန်းကြီး - ၂
အခန်းကြီး - ၃
အခန်းကြီး - ၄
အခန်းကြီး - ၅
အခန်းကြီး - ၆
အခန်းကြီး - ၇
အခန်းကြီး - ၈
အခန်းကြီး - ၉
အခန်းကြီး - ၁၀
အခန်းကြီး - ၁၁
အခန်းကြီး - ၁၂
အခန်းကြီး - ၁၃
အခန်းကြီး - ၁၄
အခန်းကြီး - ၁၅
အခန်းကြီး - ၁၆
အခန်းကြီး - ၁၇
အခန်းကြီး - ၁၈
အခန်းကြီး - ၁၉
အခန်းကြီး - ၂၀
အခန်းကြီး - ၂၁
အခန်းကြီး - ၂၂
အခန်းကြီး - ၂၃
အခန်းကြီး - ၂၄
အခန်းကြီး - ၂၅
အခန်းကြီး - ၂၆
အခန်းကြီး - ၂၇

မောရှေ၏တတိယစာအုပ်ဟုခေါ်သော လေဝိမှတ်စာ

The Third Book of Moses Called leviticus

 

 

မိတ်ဆက်

introduction 

 

၁. ခေါင်းစဉ်။ လေဝိမှတ်စာသည် လေဝိအမျိုးနွယ်မှဖြစ်သော ယဇ်ပုရောဟိတ်များနှင့် အဓိကသက်ဆိုင်သည့်အတွက် ဤအမည်ကိုရရှိခဲ့သည်။ ရှေးဟောင်းဟေဗြဲပညာရှင်များက ၎င်းကို စာအုပ်၏ပထမစကားလုံးမှယူ၍ ဝါယိခ်ရာ (Wayiqra’) ဟုခေါ်ခဲ့ပြီး ယနေ့ခေတ်ဂျူးလူမျိုးများကလည်း ဤအမည်ကိုဆက်လက်သုံးစွဲသည်။ တလ်မုဒ် (Talmud) က ၎င်းကို “ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ပညတ်တရား” သို့မဟုတ် “ယဇ်ပူဇော်ခြင်း၏ပညတ်တရား” ဟုခေါ်သည်။ “မောရှေ၏တတိယစာအုပ်” ဟူသော ခေါင်းစဉ်ခွဲသည် မူလဟေဗြဲကျမ်းတွင်မပါဝင်ဘဲ နှစ်ပေါင်းများစွာအကြာတွင် ထည့်သွင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

1. Title. Leviticus received its name from the fact that it deals chiefly with the priesthood, which was of the tribe of Levi. Ancient Hebrew scholars called it Wayiqra’, from the first word of the book, and modern Jews have retained the name. The Talmud called it “The Law of the Priests,” or “The Law of Sacrifice.” Its subtitle, “The Third Book of Moses,” was not a part of the original Hebrew text, but was added centuries later.

 

၂. ရေးသားသူ။ မောရှေသည် ကမ္ဘာဦးကျမ်း၏ရေးသားသူဖြစ်သည့်အလျှင် လေဝိမှတ်စာ၏ရေးသားသူလည်းဖြစ်သည်မှာ သံသယဖြစ်စရာမလိုပါ (ကမ္ဘာဦးကျမ်း၏မိတ်ဆက်ကိုကြည့်ပါ)။ မောရှေ၏အမည်ပါဝင်သော စာအုပ်များကို ၎င်းမရေးသားခဲ့ဟုဆိုသော သီအိုရီများသည် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေသဖြင့် ဤနေရာတွင် ဆွေးနွေးရန်မထိုက်တန်ပါ။ ရှေးဦးကတည်းက ဂျူးလူမျိုးများနှင့် ခရစ်ယာန်များသည် လေဝိမှတ်စာသည် မောရှေ၏လက်ရာဖြစ်သည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့ကြပြီး ယုံကြည်မှုသည် ခေတ်သစ်တွင်သာ သံသယဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။

2. Authorship. There can be no doubt that Moses, the author of Genesis, is also the author of Leviticus (see the Introduction to Genesis). The theories that discount Moses as the author of the books that bear his name are too conflicting to warrant a discussion here. From the earliest times both Jews and Christians have believed Leviticus to be the work of Moses, and it is only in modern times that doubt has been raised as to its authorship.

 

လေဝိမှတ်စာသည် ယေရှုက “မောရှေ၏ပညတ်တရား” ဟုခေါ်သော ကျမ်းစာတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည် (လုကာ ၂၄:၄၄)။ နူနာသည်အနာကျက်ခြင်းအကြောင်း၌ ၎င်းကို တရားပေးသူမောရှေနှင့် တိုက်ရိုက်ဆက်စပ်ထားသည် (မဿဲ ၈:၄; လုကာ ၅:၁၄; လေဝိ ၁၄:၃, ၄, ၁၀ ကိုကြည့်ပါ)။ ယုံကြည်မှုမရှိသော ဂျူးလူမျိုးများအား ယေရှုပြောခဲ့သောစကားများသည် အရေးပါသည်- “သင်တို့သည် မောရှေကိုယုံကြည်ခဲ့လျှင် ငါ့ကိုလည်း ယုံကြည်ကြလိမ့်မည်။ အကြောင်းမူကား၊ သူသည် ငါ့အကြောင်းကို ရေးသားခဲ့၏။ သို့သော် သင်တို့သည် သူ၏ရေးသားချက်များကို မယုံကြည်လျှင် ငါ၏စကားများကို အဘယ်သို့ယုံကြည်ကြမည်နည်း” (ယောဟန် ၅:၄၆, ၄၇)။ ဤနေရာတွင် မောရှေသည် “ရေးသားခဲ့” သည်ဟု ဖော်ပြထားပြီး သူရေးသားခဲ့သည်များကို “သူ၏ရေးသားချက်များ” ဟုခေါ်သည်။ “ရေးသားချက်များ” ဟူသော အများကိန်းသည် သူသည် စာအုပ်တစ်အုပ်ထက်ပို၍ ရေးသားခဲ့သည်ဟု ဆိုလိုသည်။ မောရှေ၏စာအုပ်များဟုခေါ်သော စာအုပ်များကို ဤနေရာတွင် မဆိုလိုပါက မည်သည့်စာအုပ်များကို ဆိုလိုသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့မသိပါ။

Leviticus is an integral part of what Jesus called “the law of Moses” (Luke 24:44). In the story of the healing of the leper He distinctly associates it with the great lawgiver (see Matt. 8:4; Luke 5:14; Lev. 14:3, 4, 10). Significant are His words to the unbelieving Jews: “Had ye believed Moses, ye would have believed me: for he wrote of me. But if ye believe not his writings, how shall ye believe my words?” (John 5:46, 47). Here we are informed that Moses “wrote,” and what he wrote is called “his writings.” The plural, “writings,” implies that he wrote more than one book. If the books commonly called the books of Moses are not here meant, we know not where to find them.

 

၃. သမိုင်းဆိုင်ရာ နောက်ခံ။ လေဝိမှတ်စာသည် ရက်ပေါင်း ၃၀ ကာလကိုသာ အကျုံးဝင်သည်။ ထွက်မြောက်ရာကျမ်းသည် တဲတော်တည်ဆောက်ခြင်းနှင့် ၎င်း၏ဖွင့်ပွဲအတွက် ပြင်ဆင်ခြင်းအကြောင်းဖြင့် အဆုံးသတ်သည်။ ၎င်းသည် “ဒုတိယနှစ်၊ ပထမလ၊ လဆန်း ပထမနေ့” တွင် ပြီးစီးခဲ့သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၄၀:၁၇)။ လေဝိမှတ်စာနောက်တွင်လိုက်သော တောလည်ရာကျမ်းသည် ဒုတိယနှစ်၊ ဒုတိယလ၊ ပထမနေ့တွင် စတင်သည် (တောလည်ရာ ၁:၁)။ ထို့ကြောင့် ကြားကာလသည် အတိအကျ တစ်လဖြစ်သည်။ ဤတစ်လအတွင်း လေဝိမှတ်စာတွင်ပါဝင်သော ညွှန်ကြားချက်များကို မောရှေထံသို့ ပေးအပ်ခဲ့ပြီး ထိုတစ်လအတွင်းမှာပင် စာအုပ်တွင်မှတ်တမ်းတင်ထားသော ဖြစ်ရပ်များ ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။

3. Historical setting. Leviticus covers a period of but 30 days. The Exodus story ends with the account of the erection of the tabernacle, and preparation for its dedication. It was completed “in the first month in the second year, on the first day of the month” (Ex. 40:17). Inasmuch as the book that follows Leviticus, the book of Numbers, begins with the first day of the second month in the second year (Num. 1:1), the intervening time is exactly one month. In this month the instruction contained in Leviticus was communicated to Moses, and in that same month the events recorded in the book took place.

 

တောလည်ရာတွင် တဲတော်တည်ဆောက်ခြင်းသည် သိနာတောင်တွင် ပညတ်တရားပေးအပ်ခြင်းနှင့် နီးကပ်စွာ လိုက်နာခဲ့သည်။ အစ္စရေးလူမျိုးများသည် ထိုနေရာတွင် တောင်ထိပ်ရှိ မှောင်မိုက်သောတိမ်တိုက်များမှ ဘုရားသခင်၏အသံကို ကြားခဲ့ပြီး အလွန်ကြောက်ရွံ့ခဲ့ကြသည်။ “ထိုမြင်ကွင်းသည် အလွန်ကြောက်မက်ဖွယ်ဖြစ်သဖြင့် မောရှေကိုယ်တိုင်ပင် ‘ကျွန်ုပ်သည် အလွန်ကြောက်ရွံ့ပြီး တုန်လှုပ်နေပါသည်’ ဟု ပြောခဲ့သည်” (ဟေဗြဲ ၁၂:၂၁)။ လေဝိမှတ်စာတွင် အစ္စရေးလူမျိုးများသည် ဘုရားသခင်၏အသံကို တောင်ပေါ်မှမဟုတ်ဘဲ တဲတော်မှ ထပ်မံကြားရမည်ဖြစ်သည်။ ထိုနေရာတွင် ပညတ်တရားနှင့် သနားကရုဏာထိုင်ရာ ထားရှိထားသည်။ ဘုရားသခင်သည် ခရူဗိမ်များကြားမှ၊ အပြစ်ဖြေရာနေရာမှ မိမိကိုယ်ကို ထင်ရှားစေမည်ဖြစ်သည်။ တဲတော်သည် ပညတ်တရားသာမက သနားကရုဏာကိုလည်း ကိုယ်စားပြုသည်။ အဆုံးမဲ့သန့်ရှင်းသောနေရာတွင် ပညတ်တရားနှင့် သနားကရုဏာတို့သည် ပေါင်းစည်းပြီး အပြစ်ဖြေရာဖြစ်လာနိုင်သည်။ ဤနေရာမှပင် ဘုရားသခင်သည် လေဝိမှတ်စာတွင် မိန့်တော်မူသည်။

The building of the tabernacle in the wilderness followed closely the giving of the law at Mt. Sinai. Israel had there heard the voice of God speaking from the dark clouds crowning the summit of the mountain, and had been sore afraid. “So terrible was the sight, that Moses said, I exceedingly fear and quake” (Heb. 12:21). In Leviticus, Israel was to hear God speak again, not from the mount but from the sanctuary, where were enshrined the law and the mercy seat. It was from between the cherubim, the place of atonement, that God would make Himself known. The sanctuary stood for mercy as well as law. In the most holy apartment law and mercy met, and there atonement became possible. It is from this place that God speaks in Leviticus.

 

၄. အကြောင်းအရာ။ လေဝိမှတ်စာသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်များနှင့် တဲတော်ဝတ်ပြုရာဝန်ဆောင်မှုများနှင့် အဓိကသက်ဆိုင်သည်။ ၎င်းတွင် ဤအကြောင်းအရာများနှင့်ပတ်သက်ပြီး ဘုရားသခင်က အစ္စရေးလူမျိုးများအား ပေးသောညွှန်ကြားချက်အားလုံးမပါဝင်ပါ၊ အကြောင်းမူကား အရေးကြီးသော အကြောင်းအများကို တောလည်ရာကျမ်းအတွက် ထိန်းသိမ်းထားသည်။ သို့သော် ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ခြင်း၏ အခြေခံမူများကို လေဝိမှတ်စာတွင် ဖော်ပြထားသည်။ ဤအချက်က ၎င်းစာအုပ်ကို အရေးပါပြီး အထူးလေ့လာရန်ထိုက်တန်စေသည်။

4. Theme. Leviticus deals chiefly with the priesthood and the sanctuary services. It does not contain all the instruction God had for Israel on these subjects, for much important matter is reserved for the book of Numbers. However, most of the fundamental principles of worship are outlined in Leviticus. This makes the book of importance and worthy of special study.

 

ယဇ်ပူဇော်ခြင်းသည် ဧဒင်ဥယျာဉ်တွင် လူသားတို့ပြိုလဲချိန်မှစ၍ သိရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် လေဝိမှတ်စာ၏ ထုံးစံများတွင် ယဇ်အားလုံးက မျှော်လင့်ထားသော ကယ်တင်ရှင်နှင့်ပတ်သက်ပြီး ပိုမိုရှင်းလင်းသော ဗျာဒိတ်ရူပါရုံကို ပေးအပ်ခဲ့သည်။ ယဇ်ပလ္လင်၏ဦးချိုများပေါ်တွင် သွေးကို ထည့်သွင်းခြင်း၊ တဲတော်အတွင်းရှိ အဆုံးမဲ့သန့်ရှင်းသောနေရာသို့ သွေးဖြန်းခြင်း၊ သို့မဟုတ် တဲတော်အတွင်းရှိ ဒုတိယအခန်းတွင် သန့်ရှင်းသောသေတ္တာရှေ့တွင် ဝန်ဆောင်မှုပြုခြင်းတို့သည် အပြစ်နှင့် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းအကြား နီးကပ်သောဆက်နွယ်မှုကို လူများထံသို့ ယူဆောင်လာသည်။ အပြစ်လွှဲပြောင်းခြင်း၊ ဖျန်ဖြေခြင်း၊ ပြန်လည်သင့်မြတ်ခြင်း၊ နှင့် အပြစ်ဖြေခြင်းဆိုင်ရာ မူများကို ယဇ်ပူဇော်သူက သူ၏အပြစ်ကို ဝန်ခံလျက် ယဇ်သားတိရစ္ဆာန်၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် လက်တင်ခြင်း၊ ဘုရားသခင်နှင့် လူသားအကြား ဝန်ဆောင်မှုပြုရန် ပုံမှန်ယဇ်ပုရောဟိတ်များတည်ထောင်ခြင်း၊ နံနက်ညနေယဇ်ပူဇော်ခြင်း၊ တစ်ဦးချင်းမီးရှို့ယဇ်နှင့် အပြစ်ဖြေယဇ်များ၊ နှင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းကြီးသည် နှစ်စဉ်တစ်ကြိမ် ဘုရားသခင်၏ရှေ့မှောက်သို့ အဆုံးမဲ့သန့်ရှင်းသောနေရာသို့ ဝင်ရောက်ခြင်းတို့ဖြင့် ရှင်းလင်းစွာ ဖော်ပြထားသည်။ ဤစည်းမျဉ်းများနှင့် ပညတ်ချက်များအားလုံးတွင် ကျွန်ုပ်တို့၏အပြစ်များကို မိမိအပေါ်ယူဆောင်ခဲ့ပြီး၊ ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အသေခံခဲ့ကာ၊ သူ၏ဒဏ်ရာများဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့ကို ကုသပေးသောသူ၏ ပြန်လည်သင့်မြတ်ရေးလုပ်ငန်းကို လူတို့မြင်ခဲ့ကြသည်။ လေဝိမှတ်စာသည် ဧဝံဂေလိမတိုင်မီသော ဧဝံဂေလိဖြစ်ပြီး သိုးသငယ်ကို အဆုံးထိလိုက်လျှောက်လိုသူအားလုံး၏ လေ့လာမှုတွင် နေရာကြီးမားစွာ ရှိသင့်သည်။

Sacrifices had been known since the time of the fall in Eden; but in the Levitical ordinances a clearer revelation was made respecting the Saviour to whom all sacrifices looked forward. The continual and symbolic use of the blood put on the horns of the altar, or sprinkled before the veil, or ministered in the second apartment of the sanctuary before the ark brought home to the people the close relation between sin and sacrifice. The principles of the transfer of sin, of mediation, reconciliation, and atonement were distinctly conveyed by the everyday ceremony in which the offerer laid his hand upon he head of the victim as he confessed his sin; by the institution of a regular priesthood to minister between God and man; by the evening and morning sacrifice; by the individual burnt and sin offerings; and by the high priest’s entrance once a year into the presence of God in the most holy place. In all of these regulations and precepts men saw the reconciliatory work of Him who took our sins upon Himself, who died for us, and by whose stripes we are healed. Leviticus is a pre-gospel, and should find a large place in the study of all who wish to follow the Lamb all the way.

 

တဲတော်ဝန်ဆောင်မှုသည် သင်္ကေတဖြစ်ပြီး ယာယီဖြစ်သည်၊ အကြောင်းမူကား နွားနှင့် ဆိတ်များ၏သွေးနှင့် အပြစ်ခွင့်လွှတ်ခြင်းအကြား မလိုအပ်သောဆက်နွယ်မှုမရှိပါ။ ယဇ်ပူဇော်ခြင်းများသည် အားလုံးသင်္ကေတဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင်တွင် အကျိုးသက်ရောက်မှုအနည်းငယ်သာရှိသည်။ သို့သော် ၎င်းတို့သည် အနာဂတ်တွင် ကောင်းသောအရာများကို ပုံဖော်ပြီး အရေးပါသောရည်ရွယ်ချက်ကို ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ မှန်ကန်စွာ နားလည်ပါက ၎င်းတို့သည် လူများကို ဘုရားသခင်ထံသို့ ဦးတည်စေသည်။ ၎င်းတို့သည် အပြစ်၏ဆိုးရွားမှု၊ ဝန်ခံရန်လိုအပ်မှု၊ ပညတ်တရား၏တန်ခိုးတော်၊ ဘုရားသခင်၏သန့်ရှင်းမှု၊ ပြိုလဲသောလူသားအပေါ် သူ၏ကြီးမားသောမေတ္တာ၊ နှင့် သူ၏ရှေ့မှောက်တွင် ရပ်တည်ရန် လိုအပ်သောပြင်ဆင်မှုဆိုင်ရာ သင်ခန်းစာများကို ဖော်ပြသည်။

The sanctuary service was clearly symbolical and hence temporary, for there is no necessary relation between the blood of bulls and goats and the forgiveness of sin. The sacrifices were all typical and had little virtue in themselves. But they did foreshadow good things to come, and thus served a vital purpose. Rightly understood, they led men to God. They conveyed lessons of the seriousness of sin, of the need of confession, of the majesty of law, of the holiness of God, of His great love for fallen man, and of the preparation necessary to stand in His presence.

 

အကြီးမားဆုံးသော သင်ခန်းစာမှာ သန့်ရှင်းမှုဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ စာအုပ်တွင်ပါဝင်သော အခန်းတိုင်းနှင့်သက်ဆိုင်သော အဓိကအကြောင်းအရာဖြစ်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် သန့်ရှင်းရမည်။ ၎င်းတို့၏ဘဝသည် အပြစ်တင်စရာမရှိရပါ။ ၎င်းတို့၏အစားအစာသည် သန့်ရှင်းရမည်။ ၎င်းတို့၏အဝတ်အစားများပင် သန့်ရှင်းမှု၏သင်္ကေတဖြစ်ရမည်။ ပူဇော်သော ယဇ်များသည် ပြီးပြည့်စုံပြီး အမှတ်မထင်ရပါ။ တဲတော်ကိုယ်တိုင်သည် သန့်ရှင်းသည်။ တန်ဆာပလာများသည် သန့်ရှင်းသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များထံသို့ ရောက်ရှိသော ယဇ်ပူဇော်မှု၏အစိတ်အပိုင်းသည် သန့်ရှင်းသည်။ တဲတော်၏မြေနေရာများပင် သန့်ရှင်းပြီး ညစ်ညမ်းမှုမဖြစ်ရပါ။ တဲတော်နှင့်ပတ်သက်သော အရာအားလုံးနှင့် လူတိုင်းသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ သန့်ရှင်းရမည်ဖြစ်ပြီး ၎င်းသည် ဘုရားသခင်တောင်းဆိုသော ဝိညာဉ်ရေးရာ သန့်ရှင်းမှု၏သင်္ကေတဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏ထပ်ခါတလဲလဲ အမိန့်တော်မှာ “သင်တို့သည် သန့်ရှင်းရမည်။ အကြောင်းမူကား ငါသည် သန့်ရှင်းသည်” (အခန်း ၁၁:၄၄, ၄၅; ၁၉:၂; ၂၀:၇, ၂၆) ဖြစ်သည်။ ဤသန့်ရှင်းမှု၏သင်္ကေတမှာ “သန့်ရှင်းသောသရဖူ၏ရွှေပြားစစ်စစ်” ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းကို ဘုရားသခင်က မောရှေအား ပြုလုပ်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့ပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းကြီးဝတ်ဆင်သော ဦးရစ်တော်တွင် တပ်ဆင်ထားကာ၊ ၎င်းပေါ်တွင် “ထာဝရဘုရားအတွက် သန့်ရှင်းမှု” ဟူသော စာတမ်းတစ်ခုကို တံဆိပ်ထွင်းထားသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၃၉:၃၀)။

Perhaps the greatest lesson of all was that of holiness. This, indeed, is the great theme with which every chapter in the book is concerned. The priests must be holy; their lives must be above reproach; their food must be clean; even their garments must be symbolic of holiness. The sacrifices offered must be perfect and without blemish; the sanctuary itself was holy; the utensils were holy; the portion of offerings which fell to the priests was holy; even the sanctuary grounds were sacred and no defilement must come to them. Everything and everyone about the tabernacle must be scrupulously clean, physically, symbolic of the spiritual cleanliness that God required. God’s repeated command was, “Ye shall be holy; for I am holy” (chs. 11:44, 45; 19:2; 20:7, 26). Symbolic of this holiness was “the plate of the holy crown of pure gold” which the Lord commanded Moses to make and which was fastened to the miter which the high priest wore, and upon which was “a writing, like to the engravings of a signet, Holiness to the Lord” (Ex. 39:30).

 

လေဝိမှတ်စာသည် မောရှေ၏စာအုပ်ငါးအုပ်တွင် ဗဟိုချက်ဖြစ်ပြီး၊ တစ်ဖက်တွင် ကမ္ဘာဦးကျမ်းနှင့် ထွက်မြောက်ရာကျမ်း၊ နောက်တစ်ဖက်တွင် တောလည်ရာကျမ်းနှင့် ဒုတိယသြဝါဒကျမ်းတို့ဖြင့် ဝိုင်းရံထားသည်။ တဲတော်သည် အစ္စရေးလူမျိုး၏ဝတ်ပြုကိုးကွယ်မှုတွင် ဗဟိုချက်ဖြစ်သကဲ့သို့၊ လေဝိမှတ်စာသည် ထိုဝတ်ပြုကိုးကွယ်မှုနှင့်ပတ်သက်သော ညွှန်ကြားချက်၏အဓိကအကြောင်းအရာကို ထိန်းသိမ်းထားသည်။ ၎င်းသည် ဧဝံဂေလိ၏အစပိုင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းဖြင့် ဓမ္မသစ်ကျမ်းကို ပိုမိုနားလည်နိုင်သည်။ ၎င်းမရှိလျှင် ဧဝံဂေလိကျမ်းများနှင့် စာတမ်းများ၏အချို့အပိုင်းများသည် မှိုင်းမှုန်းနှင့် မှောင်မိုက်ထဲတွင် ရှိနေမည်ဖြစ်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်နှင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းကြီးအဖြစ် ခရစ်တော်၊ ဘုရားသခင်၏သိုးသငယ်အဖြစ်၊ ကျွန်ုပ်တို့၏အပြစ်ဖြေယဇ်အဖြစ်၊ ယဇ်ပလ္လင်ပတ်လည်တွင် သွေးဖြန်းထားသော ယဇ်အဖြစ်၊ ကောင်းကင်မှဆင်းသက်လာသောမုန့်အဖြစ်၊ လောက၏အလင်းအဖြစ်၊ မွှေးကြိုင်သောနံ့သာမွှေးအဖြစ်—ဤအရာများနှင့် အခြားများစွာသော ရည်ညွှန်းချက်များသည် လေဝိမှတ်စာမှထွန်းလင်းသောအလင်းမရှိလျှင် မှိုင်းမှုန်းစွာ နားလည်ခံရမည်ဖြစ်သည်။ ပေါလုသည် ဟေဗြဲကျမ်းကို ရေးသားပြီး ခရစ်ယာန်ယုံကြည်ခြင်း၏အဆုံးအမများကို ဆွေးနွေးရာတွင် ဤစာအုပ်မှ များစွာအားဖြည့်ခဲ့သည်။ ယနေ့အစ္စရေးသည် ဤစာအုပ်ကို လျစ်လျူရှုရန် မတတ်နိုင်ပါ။ အပြစ်ဖြေခြင်း၏မှန်ကန်သောအဆုံးအမများ၊ အပြစ်ဖြေရာနေ့၊ တဲတော်သန့်ရှင်းရေး၊ ကောင်းကင်တဲတော်တွင် ဝန်ဆောင်မှုပြုသော ကျွန်ုပ်တို့၏ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းကြီးနှင့် ခိုင်ခံ့ပေးသူအဖြစ် ခရစ်တော်၊ တရားစီရင်ခြင်းနှင့် ခရစ်တော်၏မကြာမီပြန်လာခြင်း၊ ပညတ်တရားနှင့် ဥပုသ်နေ့တို့၏မှန်ကန်သောနေရာတွင်—ဤအဆုံးအမများအားလုံးသည် ဘာသာရေးနှင့် ဘဝအတွက် တိကျသောအလှူများဖြစ်ပြီး၊ ဤသတင်းစကားများကို လောကသို့ ပေးရမည်ဆိုပါက၊ လေဝိမှတ်စာသည် ဟောပြောရမည့်သမ္မာတရားများ၏မူဘောင်တွင် ၎င်း၏မှန်ကန်သောနေရာကို ရရှိရမည်ဖြစ်သည်။ “ဧဝံဂေလိသည် လေဝိမှတ်စာတွင် ပညတ်ချက်များဖြင့် ပေးထားသည်” (6T 392)။

Leviticus is central in the five books of Moses, being flanked on the one side by Genesis and Exodus and on the other by Numbers and Deuteronomy. As the sanctuary was central in the worship of Israel, so Leviticus contains the core of the instruction given in regard to that worship. It is the gospel in embryo. With it, the New Testament can be better understood; without it, some parts of the Gospels and the Epistles are shrouded in obscurity and darkness. Christ as priest and high priest; as the Lamb of God; as our sin offering; as the sacrifice slain, its blood sprinkled round about upon the altar; as the bread which came down from heaven; as the light of the world; as the fragrant incense—these and many other allusions would be but dimly understood without the light Leviticus throws upon them. Paul drew heavily on this book when he wrote Hebrews and discussed the doctrines of the Christian faith. It goes without saying that Israel today can ill afford to neglect this book. If the true doctrine of atonement, of the Day of Atonement, of the cleansing of the sanctuary, of Christ as our high priest and advocate ministering in the sanctuary above, of the judgment and Christ’s soon return, of the law and the Sabbath in their true setting—if all these doctrines are definite contributions to religion and life and messages which must be given to the world, then Leviticus must be given its rightful place in the framework of truths to be preached. “The gospel is given in precept in Leviticus” (6T 392).

 

ဘုရားသခင်သည် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းစနစ်ကို တည်ထောင်ပြီး သွေးသွန်းလောင်းခြင်းကို အဘယ်ကြောင့်လိုအပ်ခဲ့သည်ဟူသော မေးခွန်းကို တစ်ခါတစ်ရံ မေးမြန်းလေ့ရှိသည်။ ဘုရားသခင်သည် အပြစ်ကို မုန်းတီးပြီး ၎င်း၏အကျိုးဆက်များကို သိသည်။ ယဇ်ပူဇော်ခြင်း၏ အဓိကရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုမှာ အစ္စရေးလူမျိုးများကိုလည်း ၎င်းကို မုန်းတီးစေရန်ဖြစ်သည်။ သူသည် အပြစ်သည် မကောင်းမှုဖြစ်ပြီး ရှောင်ကြဉ်သင့်သည်ဟု သူ၏လူများကို အကြံပေးနိုင်သည်။ သို့သော် အပြစ်၏အကျိုးဆက်ကို မြင်သာအောင်ပြသခြင်းဖြင့် အပြစ်နှင့် သေခြင်းတို့သည် အကြောင်းနှင့်အကျိုးအဖြစ် စိတ်ထဲတွင် ပိုမိုပြတ်သားပြီး ရေရှည်ထိရောက်မှုရှိမည်မဟုတ်ပါလား။ ဤသည်မှာ ဧဒင်ဥယျာဉ်တွင် အာဒံ၏အပြစ်ကြောင့် သိုးသငယ်တစ်ကောင်ကို သတ်ခဲ့ရစဉ်က ဘုရားသခင်ပြုလုပ်ခဲ့သည့်အရာဖြစ်သည်။ ပြစ်မှုကျူးလွန်သူကိုယ်တိုင်က သေဒဏ်ကို ကွပ်မျက်ရမည်ဆိုပါက ဤအကျိုးသက်ရောက်မှုသည် ပိုမိုမြင့်မားလာမည်မဟုတ်ပါလား။ ထို့နောက် ဘုရားသခင်သည် အပြစ်၏ဆိုးရွားမှုကို လူသားအား သင်ကြားရန် ငါမပြုခဲ့သောအရာကား အဘယ်နည်းဟု မေးနိုင်သည်။ “ငါ၏စပျစ်ဥယျာဉ်အတွက် ငါမပြုခဲ့သောအရာကား အဘယ်နည်း” (ဟေရှာယ ၅:၄)။

The question is sometimes raised as to why God instituted the system of sacrifices and required the shedding of blood. God hates sin, knowing its results; and one of the chief purposes of sacrifices was to cause Israel likewise to hate it. He could simply have counseled His people not to sin, as sin was evil and should be shunned. But would not a stronger and more lasting impression be made upon them by a visual demonstration of the result of sin, so that ever in their minds sin and death would appear as cause and effect? This is what He did in the Garden of Eden, when consequent to Adam’s sin a lamb was killed. And would not this effect be greatly heightened by having the sinner himself carry out the death sentence? God might then ask, What more could be done that I have not done to teach man the seriousness of sin? “What could have been done more to my vineyard, that I have not done in it?” (Isa. 5:4).

 

သို့သော် အစ္စရေးလူမျိုးများသည် ဘုရားသခင်၏အစီအစဉ်ကို များစွာဖောက်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ ယဇ်သားတိရစ္ဆာန်များ၏သေဆုံးခြင်းတွင် အပြစ်၏အလွန်ဆိုးရွားမှုနှင့် ၎င်းကိုရှောင်ကြဉ်ရန်လိုအပ်မှုကို မြင်ရမည့်အစား၊ ၎င်းတို့သည် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းကို အပြစ်ကျူးလွန်ခွင့်အတွက် ငွေပေးချေမှုတစ်မျိုးအဖြစ် စတင်ယူဆခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့၏ယဇ်များကို နောက်ထပ်မလိုချင်ကြောင်း ပရောဖက်များမှတစ်ဆင့် သတင်းစကားပေးပို့ခဲ့သည်- “သိုးထီးများ၏မီးရှို့ယဇ်နှင့် ဝဖြိုးသောသားများ၏အဆီတို့ဖြင့် ငါပြည့်နှက်နေပြီ။ နွားထီးများ၊ သိုးသငယ်များ၊ ဆိတ်ထီးများ၏သွေးကို ငါမနှစ်သက်ပါ” (ဟေရှာယ ၁:၁၁)။ အာမုတ်မှတစ်ဆင့် သူကဆိုသည်- “သင်တို့သည် ငါ့အား မီးရှို့ယဇ်နှင့် သင်တို့၏အစားအစာယဇ်များကို ပူဇော်သော်လည်း၊ ငါသည် ၎င်းတို့ကို လက်မခံပါ။ သင်တို့၏ဝဖြိုးသောသားများ၏ ငြိမ်သက်ရာယဇ်ကိုလည်း ငါဂရုမစိုက်ပါ” (အာမုတ် ၅:၂၂)။ မိက္ခာက မေးသည်- “ငါသည် မီးရှို့ယဇ်များနှင့်၊ တစ်နှစ်သားနွားသငယ်များနှင့် သူ့ရှေ့သို့ လာရမည်လား။ ထာဝရဘုရားသည် သိုးထီးထောင်ပေါင်းများစွာနှင့်၊ ဆီမြစ်တစ်သောင်းနှင့် နှစ်သက်မည်လား။ ငါ၏ပြစ်မှုအတွက် ငါ၏သားဦးကို၊ ငါ၏ဝိညာဉ်၏အပြစ်အတွက် ငါ၏သားဦးကို ပေးရမည်လား” ထို့နောက် သူကိုယ်တိုင် မေးခွန်းများကို ဖြေသည်- “ထာဝရဘုရားသည် သင့်ထံမှ တရားမျှတစွာပြုရန်၊ သနားကရုဏာကို ချစ်ရန်၊ သင်၏ဘုရားသခင်နှင့် နှိမ့်ချစွာ လျှောက်လှမ်းရန်မှအပ အဘယ်အရာကို တောင်းဆိုသနည်း” (မိက္ခာ ၆:၆–၈)။

But Israel greatly perverted God’s plan. Instead of seeing in the death of the sacrificial animals an evidence of the exceeding sinfulness of sin, and of the need of their shunning sin, they began to consider sacrifices a kind of payment for the privilege of sinning. That is why God sent word by His prophets that He wanted no more of their sacrifices: “I am full of the burnt offerings of rams, and the fat of fed beasts; and I delight not in the blood of bullocks, or of lambs, or of he goats” (Isa. 1:11). Through Amos He said, “Though ye offer me burnt offerings and your meat offerings, I will not accept them: neither will I regard the peace offerings of your fat beasts” (Amos 5:22). And Micah asks, “Shall I come before him with burnt offerings, with calves of a year old? Will the Lord be pleased with thousands of rams, or with ten thousands of rivers of oil? Shall I give my firstborn for my transgression, the fruit of my body for the sin of my soul?” And then he answers his own questions, “What doth the Lord require of thee, but to do justly, and to love mercy, and to walk humbly with thy God?” (Micah 6:6–8).

 

ဤသည်မှာ ဓမ္မဟောင်းကျမ်း၏ ကောင်းသောအဆုံးအမဖြစ်ပြီး၊ ဓမ္မသစ်ကျမ်း၏ ကောင်းသောအဆုံးအမလည်းဖြစ်သည်။ သို့သော် မူလအမိန့်ပေးခဲ့သော ထုံးစံများမှ တန်ဖိုးရှိသော သင်ခန်းစာများစွာကို သင်ယူနိုင်သည်။ လေဝိမှတ်စာကို လေ့လာခြင်းသည် ၎င်းတွင်အချိန်ဖြုန်းရန် ထိုက်တန်စွာ အကျိုးပြုမည်ဖြစ်သည်။

This is good Old Testament doctrine, and it is good New Testament doctrine. Nevertheless, many precious lessons may be learned from the ritual as it was originally commanded. A study of Leviticus will amply repay the time spent with it.

 

၅. အကျဉ်းချုပ်။ ၁. ယဇ်ပူဇော်ခြင်းနှင့် ပြည်သူ့ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ခြင်းဆိုင်ရာ ပညတ်များ၊ ၁:၁ မှ ၁၀:၂၀ အထိ။

 

5. Outline.I.Laws Concerning Sacrifices and Public Worship, 1:1 to 10:20.

 

လေဝိအုပ်စာအုပ်၏ အကြမ်းဖျင်းဖွဲ့စည်းပုံ

က။ အဓိကယဇ်ပူဇော်ခြင်းများ၊ ၁:၁ မှ ၇:၃၈

၁။ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာ၊ ၁:၁–၁၇

၂။ ဆွမ်းပူဇော်သက္ကာ၊ ၂:၁–၁၆

၃။ ငြိမ်သက်ရာပူဇော်သက္ကာ၊ ၃:၁–၁၇

၄။ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာ၊ ၄:၁–၃၅

၅။ အမှားအယွင်းဖြေရာပူဇော်သက္ကာ၊ ၅:၁ မှ ၆:၇

၆။ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာ၏ပညတ်၊ ၆:၈–၁၃

၇။ ဆွမ်းပူဇော်သက္ကာ၏ပညတ်၊ ၆:၁၄–၁၈

၈။ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ဆွမ်းပူဇော်သက္ကာ၊ ၆:၁၉–၂၃

၉။ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာ၏ပညတ်၊ ၆:၂၄–၃၀

၁၀။ အမှားအယွင်းဖြေရာပူဇော်သက္ကာ၏ပညတ်၊ ၇:၁–၇

၁၁။ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာနှင့် ဆွမ်းပူဇော်သက္ကာ၏ ယဇ်ပုရောဟိတ်အတွက်အပိုင်း၊ ၇:၈–၁၀

၁၂။ ငြိမ်သက်ရာပူဇော်သက္ကာ၏ပညတ်၊ ၇:၁၁–၂၁

၁၃။ သွေးနှင့်အဆီစားသုံးခြင်းကို တားမြစ်ခြင်း၊ ၇:၂၂–၂၇

၁၄။ ငြိမ်သက်ရာပူဇော်သက္ကာ၏ ယဇ်ပုရောဟိတ်အတွက်အပိုင်း၊ ၇:၂၈–၃၄

၁၅။ ဤအပိုင်း၏ နိဂုံးချုပ်၊ ၇:၃၅–၃၈

ခ။ တဲတော်နှင့် အာရုန်နှင့်သူ၏သားများ၏ သန့်ရှင်းခွဲခြားခြင်းနှင့် ၎င်းတို့၏ ပထမဆုံးပူဇော်သက္ကာများ၊ ၈:၁ မှ ၉:၂၄

၁။ အာရုန်နှင့်သူ၏သားများ၏ သန့်ရှင်းခွဲခြားခြင်း၊ ၈:၁–၉

၂။ တဲတော်သို့ ဆီလောင်းသန့်ရှင်းခြင်း၊ ၈:၁၀–၁၁

၃။ အာရုန်နှင့်သူ၏သားများအတွက် အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာ၊ ၈:၁၂–၁၇

၄။ အာရုန်နှင့်သူ၏သားများအတွက် မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာ၊ ၈:၁၈–၂၁

၅။ သန့်ရှင်းခွဲခြားခြင်း၏ သိုးထီး၊ ၈:၂၂–၃၀

၆။ အာရုန်နှင့်သူ၏သားများ သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်း ခုနစ်ရက်နေရမည်၊ ၈:၃၁–၃၆

၇။ အာရုန်နှင့်သူ၏သားများ ၎င်းတို့အတွက် ပထမဆုံးပူဇော်သက္ကာများ ယူဆောင်လာခြင်း၊ ၉:၁–၁၄

၈။ လူများအတွက် ပူဇော်သက္ကာ၊ ၉:၁၅–၂၃

၉။ ဘုရားသခင်က မီးပေးပို့၍ အတည်ပြုတော်မူ၊ ၉:၂၄

ဂ။ အာရုန်၏သားနှစ်ဦး၏ လွန်ကျူးမှု၊ စားသောက်ခြင်းနှင့်ပတ်သက်သော ညွှန်ကြားချက်၊ ၁၀:၁–၂၀

၁။ အာရုန်၏သားများ လွန်ကျူးပြီး အသတ်ခံရ၊ ၁၀:၁–၇

၂။ ဝိုင်ယစ်ရည်၊ သန့်ရှင်းမှုမရှိသောအရာများကို တားမြစ်ခြင်း၊ ၁၀:၈–၁၁

၃။ သန့်ရှင်းသောအရာများစားခြင်း၏ပညတ်၊ ၁၀:၁၂–၁၅

၄။ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာကို မစားခဲ့သည့်အတွက် မောရှေ အာရုန်ကို ဆုံးမခြင်း၊ ၁၀:၁၆–၂၀

၂။ သန့်ရှင်းခြင်း၏ပညတ်၊ ၁၁:၁ မှ ၁၅:၃၃

က။ သန့်ရှင်းသောနှင့် မသန့်ရှင်းသောတိရစ္ဆာန်များကို ခွဲခြားခြင်း၊ ၁၁:၁–၄၇

ခ။ လူပုဂ္ဂိုလ်၊ အဝတ်အထည်၊ အိမ်များ၏ သန့်ရှင်းခြင်းဆိုင်ရာပညတ်၊ ၁၂:၁ မှ ၁၅:၃၃

၁။ ကလေးမွေးဖွားခြင်းကြောင့် မသန့်ရှင်းမှု၊ ၁၂:၁–၈

၂။ နူနာရောဂါကြောင့် မသန့်ရှင်းမှု၊ ၁၃:၁ မှ ၁၄:၅၇

က။ လူပုဂ္ဂိုလ်၏ နူနာရောဂါ၊ ၁၃:၁–၄၆

ခ။ အဝတ်အထည်၏ နူနာရောဂါ၊ ၁၃:၄၇–၅၉

ဂ။ နူနာရောဂါရှိသူ၏ သန့်ရှင်းရာလုပ်ငန်း၊ ၁၄:၁–၃၂

ဃ။ အိမ်များ၏ နူနာရောဂါ၊ ၁၄:၃၃–၅၃

၃။ ပုဂ္ဂိုလ်ရေးမသန့်ရှင်းမှု၊ ၁၅:၁–၃၃

က။ အမျိုးသားများ၏ မသန့်ရှင်းမှု၊ ၁၅:၁–၁၈

ခ။ အမျိုးသမီးများ၏ မသန့်ရှင်းမှု၊ ၁၅:၁၈–၃၃

၃။ သန့်ရှင်းရာဌာန၏ သန့်စင်ခြင်းနှင့် ထပ်ဆောင်းပညတ်များ၊ ၁၆:၁ မှ ၁၇:၁၆

က။ အပြစ်ဖြေရာနေ့၊ ၁၆:၁–၃၄

၁။ အာရုန် သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်ရောက်ခြင်း၊ ၁၆:၁–၄

၂။ အာရုန် လူများအတွက် အပြစ်ဖြေရာနှင့် မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာများ ပူဇော်ပြီး ဆိတ်နှစ်ကောင်အပေါ် ထီးရိုက်ခြင်း၊ ၁၆:၅–၁၀

၃။ မိမိအတွက်နှင့် အိမ်တော်အတွက် အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာ ပူဇော်ပြီး သွေးနှင့်မီးပေါင်းကို အလွန်သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ယူဆောင်လာခြင်း၊ ၁၆:၁၁–၁၄

၄။ သခင်၏ဆိတ်ကို သတ်ပြီး သန့်ရှင်းရာဌာနနှင့် အလွန်သန့်ရှင်းရာဌာနအတွက် အပြစ်ဖြေခြင်း၊ ၁၆:၁၅–၁၇

၅။ နွားထီးနှင့် ဆိတ်၏ ရောနှောထားသောသွေးဖြင့် မီးရှို့ရာယဇ်ပလ္လင်အတွက် အပြစ်ဖြေခြင်း၊ ၁၆:၁၈–၁၉

၆။ အပြစ်သိုးဆိတ်ပေါ်တွင် လက်နှစ်ဖက်တင်၍ ဣသရေလလူမျိုး၏ လွန်ကျူးမှုအားလုံးကို လွှဲပြောင်းပြီး ဆိတ်ကို တော၌လွှတ်ပေးခြင်း၊ ၁၆:၂၀–၂၂

၇။ အဝတ်လဲ၍ ရေချိုးပြီး မိမိအတွက်နှင့် လူများအတွက် ယဇ်ပူဇော်ပြီး နွားထီးကို စခန်းပြင်ပတွင် မီးရှို့ခြင်း၊ ၁၆:၂၃–၂၈

၈။ သတ္တမလ၏ ဆယ်ရက်မြောက်နေ့ကို အပြစ်ဖြေရာနေ့အဖြစ် ထာဝရဥပဒေအဖြစ်ထားရှိခြင်း၊ ၁၆:၂၉–၃၁

၉။ ဤနေ့သည် ဥပုသ်နေ့များ၏ဥပုသ်နေ့ဖြစ်ပြီး သန့်ရှင်းရာဌာန၊ ယဇ်ပလ္လင်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်များနှင့် လူများအတွက် အပြစ်ဖြေခြင်းပြုရမည်၊ ၁၆:၃၂–၃၄

ခ။ ယဇ်ပူဇော်ရာနေရာနှင့်ပတ်သက်သော စည်းမျဉ်းများ၊ ၁၇:၁–၉

ဂ။ သွေးစားခြင်းကို တားမြစ်ခြင်း၊ ၁၇:၁၀–၁၄

**ဃ။ သန့်ရှင်းခြင်းနှင့်ပတ်သက်သော ထပ်ဆောင်းစည်းမျဉ်းများ၊ ၁၇:၁၅–၁၆

၄။ ကိုယ်ကျင့်နှင့် ပြည်သူ့ဥပဒေများ၊ ၁၈:၁ မှ ၂၀:၂၇

က။ ကိုယ်ကျင့်ဆိုင်ရာ လွန်ကျူးမှုများ၊ ၁၈:၁–၃၀

၁။ ဣသရေလသည် ခါနာန်လူမျိုးများကို မလိုက်လျှောက်ဘဲ ဘုရားသခင်၏ ဥပဒေများကို လိုက်နာရမည်၊ ၁၈:၁–၅

၂။ မတရားသော အိမ်ထောင်ပြုခြင်း၊ ၁၈:၆–၁၈

၃။ မတရားသော တပ်မက်မှုများ၊ ၁၈:၁၉–၃၀

**ခ။ အမျိုးမျိုးသော ကိုယ်ကျင့်ဆိုင်ရာ ပညတ်များ၊ ထုံးတမ်းနှင့် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းဆိုင်ရာ စီရင်ပြဋ္ဌာန်းချက်များနှင့် ရောနှောထားသည်၊ ၁၉:၁ မှ ၂၀:၂၇

၅။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များနှင့်ပတ်သက်သော ထပ်ဆောင်းပညတ်များ၊ ၎င်းတို့၏အရည်အချင်း၊ အခွင့်အရေးများနှင့် တာဝန်များ၊ ၂၁:၁ မှ ၂၂:၃၃

၆။ ဥပုသ်နေ့များနှင့် ပွဲတော်များ၊ ပုံတော်ပွဲ၊ သင်္ကြန်ပွဲ၊ အပြစ်ဖြေရာနေ့၊ တဲတော်ပွဲ၊ ၂၃:၁–၄၄

၇။ သန့်ရှင်းရာဌာန၏ ဝန်ဆောင်မှုနှင့်ပတ်သက်သော ထပ်ဆောင်းဥပဒေများ၊ ၂၄:၁–၉

၈။ ဘုရားသခင်ကို ကဲ့ရဲ့ခြင်း၏အပြစ်၊ ၂၄:၁၀–၁၆၊ ၂၃

၉။ လူပုဂ္ဂိုလ်နှင့် ဥစ္စာပစ္စည်းများအပေါ် အကြမ်းဖက်ခြင်းဆိုင်ရာဥပဒေများ၊ ၂၄:၁၇–၂၂

၁၀။ ရွှင်လန်းသောနှစ်၊ ၂၅:၁–၅၅

၁၁။ ဥပုသ်နေ့နှင့် ဘုရားသခင်၏ အခြားပညတ်များကို လိုက်နာခြင်းအတွက် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာ၊ မနာခံသူများအတွက် ကျိန်ဆဲခြင်း၊ ၂၆:၁–၄၆

၁၂။ ထပ်ဆောင်းဥပဒေများ၊ ၂၇:၁–၃၄

က။ ကတိသစ္စာပြုခြင်း၊ ၂၇:၁–၂၅

၁။ ကတိသစ္စာဖြင့် သန့်ရှင်းစေထားသော လူပုဂ္ဂိုလ်များနှင့်ပတ်သက်၍၊ ၂၇:၁–၈

၂။ လက်ဆောင်ကို ပြောင်းလဲမရ၊ ငါးပုံတစ်ပုံ ထပ်ထည့်ရမည်၊ ၂၇:၉–၁၃

၃။ အိမ်သို့မဟုတ် လယ်ကို သန့်ရှင်းစေခြင်း၊ ၂၇:၁၄–၂၅

ခ။ သန့်ရှင်းစေထားသောအရာများ၊ ၂၇:၂၆–၃၄

၁။ တိရစ္ဆာန်များ၏ ပထမဆုံးသားများနှင့် သန့်ရှင်းစေထားသောအရာများ၊ ၂၇:၂၆–၂၉

၂။ ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့၊ သခင်ဘုရားအတွက် သန့်ရှင်းသော၊ ၂၇:၃၀–၃၄

သန့်ရှင်းရာဌာန၏ဝန်ဆောင်မှု၏ အကြမ်းဖျင်းဖွဲ့စည်းပုံ

A.The principal sacrifices, 1:1 to 7:38.

1.Burnt offerings, 1:1–17.

2.Meat offerings, 2:1–16.

3.Peace offerings, 3:1–17.

4.Sin offerings, 4:1–35.

5.Trespass offerings, 5:1 to 6:7.

6.Law of burnt offerings, 6:8–13.

7.Law of meat offerings, 6:14–18.

8.High priest’s meat offering, 6:19–23.

9.Law of sin offerings, 6:24–30.

10.Law of trespass offerings, 7:1–7.

11.Priest’s portion of burnt and meat offerings, 7:8–10.

12.Law of peace offerings, 7:11–21.

13.Prohibition against eating blood and fat, 7:22–27.

14.Priest’s portion of peace offering, 7:28–34.

15.Conclusion to this section, 7:35–38.

B.Consecration of the tabernacle and of Aaron and his sons, and their first offerings, 8:1 to 9:24.

1.Consecration of Aaron and his sons, 8:1–9.

2.Anointing the tabernacle, 8:10, 11.

3.Sin offering for Aaron and his sons, 8:12–17.

4.Burnt offerings for Aaron and his sons, 8:18–21.

5.The ram of consecration, 8:22–30.

6.Aaron and his sons to remain seven days within the sanctuary grounds, 8:31–36.

7.Aaron and his sons bring their first offerings for themselves, 9:1–14.

8.The offering for the people, 9:15–23.

9.God approves by sending fire, 9:24.

C.The transgression of Aaron’s two sons; instruction in regard to eating and drinking, 10:1–20.

1.Aaron’s sons transgress and are slain, 10:1–7.

2.Prohibition against wine, strong drink, things unclean, 10:8–11.

3.Law of eating holy things, 10:12–15.

4.Moses rebukes Aaron for not having eaten the sin offering, 10:16–20.

II.The Law of Holiness, 11:1 to 15:33.

A.Distinction between clean and unclean animals, 11:1–47.

B.Law of purity of persons, garments, houses, 12:1 to 15:33.

1.Impurity occasioned by childbirth, 12:1–8.

2.Impurity occasioned by leprosy, 13:1 to 14:57.

a.Leprosy of persons, 13:1–46.

b.Leprosy of garments, 13:47–59.

c.Purification of a leprous person, 14:1–32.

d.Leprosy of houses, 14:33–53.

3.Personal uncleanness, 15:1–33.

a.Uncleanness of men, 15:1–18.

b.Uncleanness of women, 15:18–33.

III.Cleansing of the Sanctuary and Supplementary Laws, 16:1 to 17:16.

A.Day of Atonement, 16:1–34.

 

1.Aaron’s entrance into the sanctuary, 16:1–4.

2.Aaron offers sin and burnt offerings for the people and casts lots upon the two goats, 16:5–10.

3.Offers sin offering for himself and house and brings the blood and incense into the most holy place, 16:11–14.

4.Kills the Lord’s goat and makes atonement for the holy and the most holy place, 16:15–17.

5.Makes atonement for the altar of burnt offering with the mixed blood of the bullock and goat, 16:18, 19.

6.Lays both hands on scapegoat, transfers to him all the transgressions of Israel, and sends him away into the wilderness, 16:20–22.

7.Changes garments, washes, and offers sacrifice for himself and the people, and burns bullock without the camp, 16:23–28.

8.The observance of the tenth day of the seventh month a statute forever, a day to make atonement, 16:29–31.

9.This day a sabbath of sabbaths, when atonement shall be made for the sanctuary, the altar, the priests, and the people, 16:32–34.

B.Regulations concerning the place of sacrifice, 17:1–9.

C.Eating of blood forbidden, 17:10–14.

D.Additional rules concerning purity, 17:15, 16.

IV.Moral and Civil Laws, 18:1 to 20:27.

A.Transgressions in moral matters, 18:1–30.

1.Israel not to follow the Canaanites but to keep God’s statutes, 18:1–5.

2.Unlawful marriages, 18:6–18.

3.Unlawful lusts, 18:19–30.

B.Various moral precepts, interspersed with ceremonial and sacrificial ordinances, 19:1 to 20:27.

V.Supplementary Precepts in Regard to Priests, Their Qualifications, Rights, and Duties, 21:1 to 22:33.

VI.Sabbaths and Festivals: Passover, Pentecost, Day of Atonement, Feast of Tabernacles, 23:1–44.

VII.Additional Laws on the Service of the Sanctuary, 24:1–9.

VIII.The Sin of Blasphemy, 24:10-16, 23.

IX.Laws Concerning Violence Against Persons and Property, 24:17–22.

X.The Year of Jubilee, 25:1–55.

XI.Blessing for Keeping the Sabbath and God’s Other Commandments, Curse for the Disobedient, 26:1–46.

XII.Supplementary Laws, 27:1–34.

A.The making of vows, 27:1–25.

1.On persons hallowed by a vow, 27:1–8.

2.Gift not to be altered, adding one fifth, 27:9–13.

3.Sanctifying a house or a field, 27:14–25.

B.Devoted things, 27:26–34.

1.The firstlings of beasts and devoted things, 27:26–29.

2.The tithe, holy unto the Lord, 27:30–34.

 

 

ဤအောက်ပါ လေဝိယဇ်ပူဇော်ခြင်းနှင့် ထုံးတမ်းစဉ်လာများ၏ အကျဉ်းချုပ်သည် လေဝိအုပ်စာအုပ်၏ အကြမ်းဖျင်းဖွဲ့စည်းပုံ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမဟုတ်သော်လည်း၊ စာအုပ်လေ့လာရန် ကူညီရန်အတွက် ဤနေရာတွင် ဖော်ပြထားသည်။

outline of sanctuary service

The following summary of Levitical sacrifices and ceremonies, though not a part of the outline of the book of Leviticus, is given here to assist in the study of the book.

burnt offerings

 

မီးရှို့ပူဇော်ခြင်း သဘာဝ: တစ်ဦးချင်းအတွက်ဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်သော်လည်း၊ အချို့သောအခါများတွင် လူအများအတွက် သတ်မှတ်ထားပြီး၊ အချို့သောကိစ္စများတွင် တစ်ဦးချင်းအတွက်ဖြစ်သည်။ ဝတ်ပြုရာ ၁:၃။ ရည်ရွယ်ချက်: အပြစ်ဖြေရာတွင်—၎င်းသည် “သူ့အတွက် လက်ခံခံရသည်”။ ဝတ်ပြုရာ ၁:၄။

Nature: Voluntary, so far as the individual was concerned, but specified on certain occasions for the whole congregation, and in certain instances for individuals. Lev. 1:3.

Purpose: To make atonement—it was “accepted for him.” Lev. 1:4.

 

မည်သည့်အခါတွင် ပူဇော်ရမည်နည်း | သတ်မှတ်ထားသော တိရစ္ဆာန်များ ၁. ဆန္ဒအလျောက်—များသောအားဖြင့် (ဝတ်ပြုရာ ၁:၃) | ၁. ယဇ်ပူဇော်ရာတွင် ပုံမှန်အသုံးပြုသော သန့်ရှင်းသောအထီးတိရစ္ဆာန်တစ်မျိုးမဆို (ဝတ်ပြုရာ ၁) ၂. နေ့စဉ် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၃၈-၄၂; တောလည်ရာ ၂၈:၃-၈) | ၂. အထီးသိုးသငယ်တစ်နှစ်သား နှစ်ကောင် ၃. သန့်ရှင်းပြီးဖွင့်ပွဲများ (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၁၅-၁၈; ဝတ်ပြုရာ ၈:၁၈-၂၁; တောလည်ရာ ၇, ၈) | ၃. နွားထီး၊ သိုးထီး၊ သိုးသငယ်များ ၄. အထူးရက်များနှင့် ပွဲတော်များ | ၄. အထူးရက်များနှင့် ပွဲတော်များ က. ဥပုသ်နေ့ (တောလည်ရာ ၂၈:၉, ၁၀) | က. သိုးသငယ်နှစ်ကောင် ထပ်မံပူဇော်ရန် ခ. လဆန်းနေ့များ (တောလည်ရာ ၂၈:၁၁-၁၄) | ခ. နွားထီးဆယ်နှစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင် ဂ. တဆေးမပါသောမုန့်ပွဲတော် (တောလည်ရာ ၂၈:၁၇-၂၅) | ဂ. နေ့စဉ်—နွားထီးနှစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင် ဃ. လယ်ပြင်တန်းလှယ်ရာနေ့ (ဝတ်ပြုရာ ၂၃:၁၀-၁၄) | ဃ. အထီးသိုးသငယ်တစ်နှစ်သား တစ်ကောင် င. ပင်တေကုတ္တေပွဲတော်နေ့ (ဝတ်ပြုရာ ၂၃:၁၇-၂၁; တောလည်ရာ ၂၈:၂၆-၃၁) | င. ထိုနေ့အတွက်—နွားထီးနှစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင်။ မုန့်အတွက်—နွားထီးတစ်ကောင်၊ သိုးထီးနှစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင် စ. ခုနစ်လမြောက်လ၏ပထမနေ့ (တောလည်ရာ ၂၉:၁-၆) | စ. နွားထီးတစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင်၊ လစဉ်ပူဇော်ခြင်းမှလွဲ၍ ဆ. အပြစ်ဖြေရာနေ့ (ဝတ်ပြုရာ ၁၆; တောလည်ရာ ၂၉:၇-၁၁) | ဆ. ယဇ်ပုရောဟိတ်အတွက်—သိုးထီးတစ်ကောင် (ဝတ်ပြုရာ ၁၆:၃)။ လူများအတွက်—သိုးထီးတစ်ကောင် (ဝတ်ပြုရာ ၁၆:၅)။ ထိုနေ့အတွက်—နွားထီးတစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင် (တောလည်ရာ ၂၉:၇-၁၁) ဇ. တဲတော်ပွဲတော် (တောလည်ရာ ၂၉:၁၂-۳၄) | ဇ. ပထမနေ့တွင်—နွားထီးဆယ်သုံးကောင်၊ သိုးထီးနှစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ဆယ်လေးကောင်၊ နေ့စဉ်နွားထီးတစ်ကောင်စီ လျှော့ပြီး ခုနစ်ရက်မြောက်နေ့တွင် နွားထီးခုနစ်ကောင်၊ သိုးထီးနှစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ဆယ်လေးကောင် ဈ. တဲတော်ပွဲတော်၏အဋ္ဌမနေ့ (တောလည်ရာ ၂၉:၃၅-၃၈) | ဈ. နွားထီးတစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင် ၅. သန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်းအတွက် | ၅. သန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်းအတွက် က. ကလေးမွေးဖွားခြင်း (ဝတ်ပြုရာ ၁၂) | က. သိုးသငယ် သို့မဟုတ် ချိုးငှက် သို့မဟုတ် ကျည်ကောင်ငှက် ခ. နူနာရောဂါ (ဝတ်ပြုရာ ၁၄) | ခ. သိုးသငယ် သို့မဟုတ် ချိုးငှက် သို့မဟုတ် ကျည်ကောင်ငှက် ဂ. သွေးယိုစီးခြင်း (ဝတ်ပြုရာ ၁၅:၁၃-၁၅, ၂၅-၃၀) | ဂ. ချိုးငှက် သို့မဟုတ် ကျည်ကောင်ငှက် ၆. နာဇရိသစ္စာကတိ (တောလည်ရာ ၆) | ၆. နာဇရိသစ္စာကတိ က. မတော်မတရားဖောက်ဖျက်မိခြင်း—ချိုးငှက် သို့မဟုတ် ကျည်ကောင်ငှက် ခ. ပြည့်စုံခြင်း—သိုးသငယ် ၇. ဆင်းရဲသောသူ၏အပြစ်ဖြေပူဇော်ခြင်းနှင့်အတူ (ဝတ်ပြုရာ ၅:၇-၁၀) | ၇. ချိုးငှက် သို့မဟုတ် ကျည်ကောင်ငှက် ၈. လူအများမသိဘဲအပြစ်ပြုမိသောအပြစ်ဖြေပူဇော်ခြင်းနှင့်အတူ (တောလည်ရာ ၁၅:၂၂-၂၆) | ၈. နွားထီးတစ်ကောင်

When Offered	Animals Prescribed
1.  At will—usually (Lev. 1:3)	1.  Any clean male animalordinarily used for sacrifice (Lev. 1).
2.  Daily (Ex. 29:38-42; Num. 28:3-8).	2.  2 male yearling lambs.
3.  At consecrations (Ex. 29:15-18 Lev. 8:18-21; Num. 7, 8).	3.  Bullocks, rams, lambs.
4.  On special days and feasts.	4.  On special days and feasts.
a.  Sabbath (Num. 28:9, 10).	a.  2 additional lambs.
b.  New moons (Num. 28:11-14).	b.  12 bullocks, 1 ram, 7 lambs.
c.  Feast of Unleavened Bread (Num. 28:17-25).	c.  Daily—2 bullocks, 1 ram, 7 lambs.
d.  Day of Wave Sheaf (Lev. 23:10-14).	d.  1 male yearling lamb.
e.  Day of Pentecost (Lev. 23:17-21; Num. 28:26-31).	e.  For the day—2 bullocks, 1 ram, 7 lambs. For the bread—1 bullock, 2 rams, 7 lambs.
f.  1st day of 7th month (Num. 29:1-6).	f.  1 bullock, 1 ram, 7 lambs, besides the monthly offering.
g.  Day of Atonement (Lev. 16; Num. 29:7-11).	g.  For the priest—1 ram (Lev. 16:3).
	For the people—1 ram (Lev. 16:5).
	For the day—1 bullock, 1 ram, 7 lambs Num. 29:7-11
h.  Feast of Tabernacles (Num. 29:12-34).	h.  13 bullocks, 2 rams, 14 lambs on 1st day, decreasing bullocks daily by 1 to 7 bullocks, 2 rams, 14 lambs on the 7th day.
i.  Octave of Feast of Tabernacles (Num. 29:35-38).	i.  1 bullock, 1 ram, 7 lambs.
5.  For purification.	5. For purification.
a.  Childbirth (Lev. 12).	a.  Lamb or pigeon or turtledove.
b.  Leprosy (Lev. 14).	b.  Lamb or pigeon or turtledove.
c.  Bloody issue (Lev. 15:13-15, 25-30),	c.  Pigeon or turtledove.
6.  Nazirite vow (Num. 6).	6.  Nazirite vow.
	a.  Accidental violation—pigeon or turtledove.
	b. Fulfillment—lamb.
7. With sin offering of poor (Lev. 5:7-10).	7.  Pigeon or turtledove.
8.  With sin offering when congregation sins through ignorance (Num. 15:22-26).	8.  Bullock.

 

 

 

ဆက်ကပ်ပူဇော်ခြင်းများ

Accessory Offerings

 

ယေဘုယျ

•  

General

 

·  ဆား (ဝတ္ထုကျမ်း ၂:၁၃)။

·  ဆန်ဖြည့်ပူဇော်ခြင်း (တောလည်ရာကျမ်း ၁၅:၂-၁၂):

• သိုးသငယ် သို့မဟုတ် ဆိတ်သငယ်အတွက်: ဆန် ၁/၁၀ ဒယ်လ်၊ ဆီ ၁/၄ ဟိန်၊ စပါးရည် ၁/၄ ဟိန်။
• သိုးထီးအတွက်: ဆန် ၂/၁၀ ဒယ်လ်၊ ဆီ ၁/၃ ဟိန်၊ စပါးရည် ၁/၃ ဟိန်။
• နွားထီးအတွက်: ဆန် ၃/၁၀ ဒယ်လ်၊ ဆီ ၁/၂ ဟိန်၊ စပါးရည် ၁/၂ ဟိန်။

·  မီးဖုတ်ရနံ့ (ဝတ္ထုကျမ်း ၂:၁, ၂)

။Salt (Lev. 2:13).

Meal offerings (Num. 15:2–12):

For a lamb or kid: 1/10 deal of flour, 1/4 hin of oil, 1/4 hin of wine.

For a ram: 2/10 deal of flour, 1/3 hin of oil, 1/3 hin of wine.

For a bullock: 3/10 deal of flour, 1/2 hin of oil, 1/2 hin of wine.

Incense (Lev. 2:1, 2).

 

ဥပုသ်နေ့များ

• သိုးသငယ်တစ်ကောင်စီအတွက်: ဆန် ၂/၁၀ ဒယ်လ်၊ သင့်လျော်သော ဆီနှင့် သောက်ရန်ပူဇော်ခြင်း (ပုံမှန်ပမာဏ၏ နှစ်ဆ)။

Sabbaths

For each lamb: 2/10 deal of flour, with appropriate oil and drink offering (double the usual amount for each lamb).

 

ဝှေ့ယမ်းသောအဖျင့်နေ့

• သိုးသငယ်အတွက်: ဆန် ၂/၁၀ ဒယ်လ် (နှစ်ဆ)၊ ဆီ (ဖြစ်နိုင်ရင် အချိုးအစွမ်းအတိုင်း)၊ စပါးရည် ၁/၄ ဟိန် (ပုံမှန်) (ဝတ္ထုကျမ်း ၂၃:၁၃)။

Day of Wave Sheaf

For the lamb: 2/10 deal of flour (double), oil (probably in proportion), 1/4 hin of wine (regular) (Lev. 23:13).

 

ကလေးမွေးဖွားခြင်းအတွက် သန့်ရှင်းစေခြင်း

• မသတ်မှတ်ထားပါ။

Purification for Childbirth

Not specified.

 

အနာရောဂါပျောက်ကင်းသော သူအတွက် သန့်ရှင်းစေခြင်း

• ဆန် ၃/၁၀ ဒယ်လ်နှင့် ဆီ၊ သို့မဟုတ် ဆန် ၁/၁၀ ဒယ်လ်နှင့် ဆီ။

Purification of Cleansed Leper

3/10 deal of flour with oil, or 1/10 deal of flour with oil.

 

သွေးယိုခြင်းအတွက် သန့်ရှင်းစေခြင်း

• မရှိပါ။

Purification of Bloody Issue

None.

 

လုပ်ထုံးလုပ်နည်း နွားထီး၊ သိုး၊ သို့မဟုတ် ဆိတ် (ဝတ္ထုကျမ်း ၁:၃-၁၃)

1. ပူဇော်သူသည် သားကောင်၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် လက်တင်ပြီး သတ်သည်။
2. ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် သွေးဖျန်းသည်။
3. ပူဇော်သူသည် သားကောင်၏အရေခွံပြီး ဖြတ်တောက်ကာ ခြေထောက်နှင့် အူအတွင်းပိုင်းကို ရေဖြင့်ဆေးကြောသည်။
4. ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် မီးထည့်ပြီး ထင်းစီစဉ်ကာ သားကောင်၏အပိုင်းအစများကို မီးပေါ်တွင် စီစဉ်ထားသည်။
5. ယဇ်ပူဇော်ခြင်းကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် လုံးလုံးလျားလျား မီးရှို့သည် ။

Procedure

Bullock, Sheep, or Goat (Lev. 1:3–13).

1.Offerer places hand on head of victim, and slays it.

2.Priest sprinkles blood upon the altar.

3.Offerer skins and cuts up animal, washing legs and entrails in water.

4.Priest places fire, arranges wood, and places pieces of animal in order on the fire.

5.Sacrifice is completely consumed on the altar.

 

သိမ်းငှက် သို့မဟုတ် ချိုးငှက် (ဝတ္ထုကျမ်း ၁:၁၄-၁၇)

1. ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ဦးခေါင်းကို ဆွဲဖြတ်ပြီး ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည်။
2. သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်၏ဘေးတွင် ညှစ်ထုတ်သည်။
3. အစာအိမ်ကို ဖြတ်ထုတ်ပြီး အမွေးများကို ဖယ်ရှားသည်။
4. ငှက်ကို ဖြတ်ဖွင့်သော်လည်း အပိုင်းမဖြတ်ပါ။
5. ယဇ်ပူဇော်ခြင်းကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် လုံးလုံးလျားလျား မီးရှို့သည်။

Turtledove or Pigeon (Lev. 1:14–17).

1.Priest wrings off head, and burns it on the altar.

2.Squeezes out blood against the side of the altar.

3.Cuts out crop and removes feathers.

4.Cuts bird open, but not apart.

5.Offering is completely consumed on the altar.

 

စီမံခြင်း

 သွေး

• ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ပတ်လည်ဖျန်းသည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၁:၅, ၁၁, ၁၅)။

အဆီ စသည်

• ခွဲထုတ်မထားပါ (ဝတ္ထုကျမ်း ၁:၈, ၁၂)။

ဝှေ့ယမ်းပူဇော်ခြင်း

• မရှိပါ။

သားကောင်တစ်ကောင်လုံး

• ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၁:၉, ၁၃, ၁၇)။

အရေ

• ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံသို့ ပေးသည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၇:၈)။

အစာအိမ်နှင့် အမွေးများ

• ပြာပုံပေါ်တွင် လွှင့်ပစ်သည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၁:၁၆)။

Disposition

Blood

Sprinkled on the altar round about (Lev. 1:5, 11, 15).

Fat, etc.

Not separated (Lev. 1:8, 12).

Wave Offering

None.

Whole Carcass

Burned on the altar (Lev. 1:9, 13, 17).

Skin

Given to priest (Lev. 7:8).

Crop and Feathers

Thrown on ash heap (Lev. 1:16).

 

ငြိမ်သက်ခြင်းပူဇော်ခြင်းများ

peace offerings

 

သဘာဝ

•  
• သာမန်အားဖြင့် ဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်သည်။ ကတိသစ္စာပြုခြင်း၊ ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းခြင်း၊ ဆန္ဒအလျောက်ပူဇော်ခြင်းများ ပါဝင်သည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၁၉:၅; ၇:၁၅, ၁၆)။
• ထာဝရဘုရား၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်၊ နှင့် လူများပါဝင်သည့် အတူတကွစားသောက်သည့် ပွဲတော် (ဝတ္ထုကျမ်း ၃:၁၁; ၇:၁၄, ၃၁-၃၃; ၇:၁၅-၁၈; ၁၉:၅-၈; တရားဟောရာကျမ်း ၂၇:၇; ၁၂:၁၇, ၁၈)။

Nature: Ordinarily voluntary. Included vows, thank offerings, and freewill offerings (Lev. 19:5; 7:15, 16). Communal feast in which the Lord, the priest, and the people shared (Lev. 3:11; 7:14, 31–33; 7:15–18; 19:5–8; Deut. 27:7; 12:17, 18).

သတ်မှတ်ထားသောတိရစ္ဆာန်များ

1. ယဇ်ပူဇော်ရန်အတွက် သန့်ရှင်းသောတိရစ္ဆာန်မည်သည်ကိုမဆို၊ အထီး သို့မဟုတ် အမဖြစ်နိုင်သည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၃)။
2. သိုးထီး (ဝတ္ထုကျမ်း ၈:၂၂)၊ နွားထီးနှင့် သိုးထီး (ဝတ္ထုကျမ်း ၉:၄)၊ နွားထီး၊ သိုးထီး၊ ဆိတ်ထီး၊ သိုးသငယ်များ (တောလည်ရာကျမ်း ၇)။
3. သိုးသငယ်နှစ်ကောင် (ဝတ္ထုကျမ်း ၂၃:၂၀)။
4. သိုးထီး (တောလည်ရာကျမ်း ၆:၁၄)။

 

 

When Offered	Animals Prescribed
1.  At will, or in fulfillment of a vow (Lev. 19:5; 7:16).	1.  Any clean animal ordinarily used for sacrifice, male or female (Lev. 3).
2.  At consecrations (Ex. 29:19-28; Lev. 8:22; Num. 7).	2.  Ram (Lev. 8:22), bullock and ram (Lev. 9:4), oxen, rams, he–goats, lambs (Num. 7).
3.  At Pentecost, with the bread (Lev. 23:17-20).	3.  2 lambs (Lev. 23:20).
4.  At fulfillment of Nazirite vow (Num. 6:14, 17, 18).	4.  Ram (Num. 6:14).
စည်းမျဉ်း သာမန်အားဖြင့် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းသည် ပြည့်စုံရမည်၊ သို့သော် ဆန္ဒအလျောက်ပူဇော်ခြင်းတွင် ပိုလျှံသောအစိတ်အပိုင်းများ သို့မဟုတ် လျော့နည်းသောအစိတ်အပိုင်းများ ပါဝင်နိုင်သည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၂၂:၂၁-၂၄)။	Rule: Ordinarily a sacrifice must be perfect to be accepted, but a freewill offering could have superfluous parts, or parts lacking (Lev. 22:21-24).

 

 

 

ဆက်ကပ်ပူဇော်ခြင်းများ ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းခြင်းပူဇော်ခြင်း (ဝတ္ထုကျမ်း ၇:၁၂-၁၄)

• ဆီရောစပ်ထားသော တဆေးမထည့်ထားသည့် မုန့်များ။
• ဆီသုတ်ထားသော တဆေးမထည့်ထားသည့် မုန့်ဖုံးများ။
• ကြော်ထားသော မုန့်များ။
• တဆေးထည့်ထားသော မုန့်၊ အချို့ကို ဝှေ့ယမ်းပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံသို့ ပေးသည်။

Accessory Offerings

Offering of Thanksgiving (Lev. 7:12–14)

Unleavened cakes mingled with oil.

Unleavened wafers anointed with oil.

Fried cakes.

Leavened bread, part of which is waved, and given to the officiating priest.

 

ကတိသစ္စာနှင့် ဆန္ဒအလျောက်ပူဇော်ခြင်း (တောလည်ရာကျမ်း ၁၅:၃-၁၂)

• သိုးသငယ်အတွက်: ဆန် ၁/၁၀ ဒယ်လ်၊ ဆီ ၁/၄ ဟိန်၊ စပါးရည် ၁/၄ ဟိန်။
• သိုးထီးအတွက်: ဆန် ၂/၁၀ ဒယ်လ်၊ ဆီ ၁/၃ ဟိန်၊ စပါးရည် ၁/၃ ဟိန်�।
• နွားထီးအတွက်: ဆန် ၃/၁၀ ဒယ်လ်၊ ဆီ ၁/၂ ဟိန်၊ စပါးရည် ၁/၂ ဟိန်။

Vow and Voluntary Offering (Num. 15:3–12)

For a lamb: 1/10 deal of flour, 1/4 hin of oil, 1/4 hin of wine.

For a ram: 2/10 deal of flour, 1/3 hin of oil, 1/3 hin of wine.

For a bullock: 3/10 deal of flour, 1/2 hin of oil, 1/2 hin of wine.

 

အားလုံးအတွက်

• ဆား (ဝတ္ထုကျမ်း ၂:၁၃)။

For All Offerings

Salt (Lev. 2:13).

Procedure

 

လုပ်ထုံးလုပ်နည်း (ဝတ္ထုကျမ်း ၃)

1. ပူဇော်သူသည် သားကောင်၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် လက်တင်သည်။
2. ပူဇော်သူသည် သားကောင်ကို သတ်သည်။
3. ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် သွေးဖျန်းသည်။
4. ပူဇော်သူသည် ရင်သား၊ ညာဘက်ပခုံး၊ အဆီ စသည်တို့ကို ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် ဝှေ့ယမ်းသည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၇:၂၉-၃၂)။
5. ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် အဆီ စသည်တို့ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည်။
6. ကျန်ရှိသည်ကို စားသည် (စီမံခြင်းကိုကြည့်ပါ)။

(See Lev. 3)

1.Offerer lays hand on head of victim.

Offerer slays animal.

3.Priest sprinkles blood on the altar round about.

4.Offerer waves breast, right shoulder, fat, etc., before the Lord (Lev. 7:29–32).

5.Priest burns fat, etc., on the altar.

6.Remainder is eaten (see Disposition).

 

စီမံခြင်း သွေး

• ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ပတ်လည်ဖျန်းသည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၃:၂ စသည်)။

အဆီ စသည်

• ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၃:၃-၅; ၇:၃၁)။

ဝှေ့ယမ်းပူဇော်ခြင်း

• ရင်သားနှင့် ညာဘက်ပခုံးသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံသို့ပေးသည် (ဝတ္ထုကျမ်း ၇:၂၉-၃၆)။

သားကောင်၏ကျန်ရှိသည်

• ပူဇော်သူသည် စားသည် (တရားဟောရာကျမ်း ၂၇:၇; ၁၂:၁၇, ၁၈)။

စည်းမျဉ်း

• ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းခြင်းပူဇော်ခြင်းကို ထိုနေ့တွင်ပင် စားရမည်။
• ဆန္ဒအလျောက်နှင့် ကတိသစ္စာပူဇော်ခြင်းများကို ဒုတိယနေ့တွင်လည်း စားနိုင်သော်လည်း ထို့ထက်ပိုမစားရ (ဝတ္ထုကျမ်း ၇:၁၆-၁၈)။

Disposition

Blood

Sprinkled on the altar round about (Lev. 3:2; etc.).

Fat, etc.

Burned on the altar (Lev. 3:3–5; 7:31).

Wave Offering

Breast and right shoulder go to the priest (Lev. 7:29–36).

Rest of Carcass

Eaten by offerer (Deut. 27:7; 12:17, 18).

Rule: Thanksgiving offering must be eaten the same day. Voluntary and vow offerings may be eaten on the second day also, but no later (Lev. 7:16–18).

 

ရည်ရွယ်ချက်- အပြစ်ဖြေရန် (လေဝီ ၄:၃၅; တောလည်ရာ ၁၅:၂၄)

ဘယ်အချိန်ကျမ်းပေးရမည်နည်း

သတ်မှတ်ထားသောတိရစ္ဆာန်များ

၁. ယေဘုယျ—လူတစ်ဦးသည် “မသိဘဲအပြစ်ပြုမိလျှင်” (လေဝီ ၄:၂; တောလည်ရာ ၁၅:၂၇, ၂၈)

က. ယဇ်ပုန်းမင်း (လေဝီ ၄:၃-၁၂) က. နွားထီး (လေဝီ ၄:၃-၁၂)

ခ. အသင်းအပင်း (လေဝီ ၄:၁၃-၂၁) ခ. နွားထီး (လေဝီ ၄:၁၃-၂၁)

ဆိတ်သငယ် (တောလည်ရာ ၁၅:၂၄)

ဂ. အုပ်စိုးသူ (လေဝီ ၄:၂၂-၂၆) ဂ. ဆိတ်ထီးသငယ် (လေဝီ ၄:၂၂-၂၆)

ဃ. သာမန်လူများ (လေဝီ ၄:၂၇-၃၅) ဃ. ဆိတ်သငယ် သို့မဟုတ် သိုးသငယ်၊ မ (လေဝီ ၄:၂၇-၃၅)၊ သို့မဟုတ် ဆင်းရဲလွန်းလျှင် ချိုးငှက်နှစ်ကောင် သို့မဟုတ် ခိုများ (လေဝီ ၅:၇)၊ တစ်ကောင်သည် အပြစ်ဖြေကျမ်းအတွက်၊ တစ်ကောင်သည် မီးရှို့ကျမ်းအတွက်။ အကယ်၍ ပိုဆင်းရဲလျှင်၊ အကောင်းဆုံးဂျုံမှုန့် ၁/၁၀ ဧဖာ၊ အပြစ်ဖြေကျမ်းအဖြစ်၊ ဆွမ်းကျမ်းမဟုတ် (လေဝီ ၅:၁၁, ၁၂)

sin offerings

Nature: Required when any sinned through ignorance, and on special occasions to cover such sins for the whole congregation (Lev. 4:2; Num. 15:22–29).

Purpose: To make atonement for sin (Lev. 4:35; Num. 15:24).

 

When Offered	Animals Prescribed
1.  General—If a man “sin through ignorance” (Lev. 4:2; Num. 15:27, 28).
a.  Priest (Lev. 4:3-12).	a.  Bullock (Lev. 4:3-12).
b.  Congregation (Lev. 4:13-21).	b.  Bullock (Lev. 4:13-21).
	Kid (Num. 15:24).
အပြစ်ဖြေကျမ်းကိုအသုံးပြုသည့် သတ်မှတ်ထားသော နယ်နိမိတ်ဖြစ်ရပ်များ က. ကျိန်ဆိုရာတွင် မမှန်ကန်သောကျိန်ဆိုခြင်း (လေဝီ ၅:၁) ခ. သေဆုံးသူ၏အလောင်းမှ မစင်ကြယ်ခြင်း (လေဝီ ၅:၂) ဂ. လူ၏မစင်ကြယ်ခြင်း (လေဝီ ၅:၃) ဃ. အလျင်စလိုကျိန်ဆိုခြင်း (လေဝီ ၅:၄) ၂. သန့်ရှင်းခြင်း က. အာရုန်နှင့်သူ၏သားများ (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၁၀-၁၄, ၃၆, ၃၇; လေဝီ ၈:၂, ၃; စသည်) က. နွားထီး ခ. မင်းညီမင်းသား (တောလည်ရာ ၇) ခ. ဆိတ်သငယ် ဂ. လေဝိများ (တောလည်ရာ ၈) ဂ. နွားထီး ၃. အထူးရက်များ က. လဆန်းများ (တောလည်ရာ ၂၈:၁၅) က. ဆိတ်သငယ် (တောလည်ရာ ၂၈:၁၅) ခ. တဆေးမဲ့ပွဲတော် (တောလည်ရာ ၂၈:၁၇-၂၄) ခ. နေ့စဉ်ဆိတ်သငယ် (တောလည်ရာ ၂၈:၂၂-၂၄) ဂ. ပင်တေကုတ္တေပွဲတော် (လေဝီ ၂၃:၁၉; တောလည်ရာ ၂၈:၃၀) ဂ. ထိုနေ့အတွက်—ဆိတ်သငယ် (တောလည်ရာ ၂၈:၃၀) ပေါင်မုန့်အတွက်—ဆိတ်သငယ် (လေဝီ ၂၃:၁၈, ၁၉) ဃ. သတ္တမလပထမနေ့ (တောလည်ရာ ၂၉:၅) ဃ. ဆိတ်သငယ် (တောလည်ရာ ၂၉:၅) င. အပြစ်ဖြေနေ့ (လေဝီ ၁၆; တောလည်ရာ ၂၉:၁၁) င. အပြစ်ဖြေကျမ်းအပြင် ဆိတ်သငယ်တစ်ကောင် (တောလည်ရာ ၂၉:၁၁) စ. တဲတော်ပွဲတော် (တောလည်ရာ ၂၉:၁၁) စ. နေ့စဉ်ဆိတ်သငယ် (တောလည်ရာ ၂၉:၁၆-၃၄) ဆ. တဲတော်ပွဲတော်၏အဋ္ဌမနေ့ (တောလည်ရာ ၂၉:၃၈) ဆ. ဆိတ် (တောလည်ရာ ၂၉:၃၈) ၄. သန့်စင်ခြင်း က. ကလေးမွေးဖွားခြင်း (လေဝီ ၁၂:၆, ၈) က. ခိုငှက် (လေဝီ ၁၂:၆, ၈) ခ. နူနာ (လေဝီ ၁၄:၁၀, ၁၉, ၂၂) ခ. သိုးမသငယ် သို့မဟုတ် ခိုငှက် (လေဝီ ၁၄:၁၀, ၁၉, ၂၂) ဂ. သွေးယိုခြင်း (လေဝီ ၁၅:၁၄, ၁၅, ၂၉, ၃၀) ဂ. ခိုငှက် (လေဝီ ၁၅:၁၄, ၁၅, ၂၉, ၃၀) ၅. နာဇရိတ်ကတိသစ္စာ က. မတော်မတရားဖောက်ဖျက်မိခြင်း (တောလည်ရာ ၆:၁၀, ၁၁) က. ခိုငှက် (တောလည်ရာ ၆:၁၀, ၁၁) ခ. ပြည့်စုံခြင်း (တောလည်ရာ ၆:၁၄-၁၆) ခ. သိုးမသငယ် (တောလည်ရာ ၆:၁၄-၁၆)   c.  Ruler (Lev. 4:22-26).	c.  Kid of the goats, male (Lev. 4:22-26).
d.  Common people (Lev. 4:27-35).	d.  Kid or lamb, female (Lev. 4:27-35); or if he is too poor, 2 turtledoves or pigeons (Lev. 5:7), 1 for a sin offering, 1 for a burnt offering. If he is yet poorer, 1/10 ephah of fine flour, as a sin offering, not a meal offering (Lev. 5:11, 12).
Specific borderline cases in which sin offering was used.
a.  Perjury under oath (Lev. 5:1).
b.  Uncleanness from dead body (Lev. 5:2).
c.  Uncleanness of man (Lev. 5:3).
d.  Rash oath (Lev. 5:4).
2.  Consecrations.	2.  Consecrations.
a.  Aaron and his sons (Ex. 29:10-14, 36, 37; Lev. 8:2, 3; etc.).	a. Bullock.
b.  Princes (Num. 7).	b.  Kid.
c.  Levites (Num. 8).	c.  Bullock.
3.  Special days.	3.  Special days.
a.  New moons (Num. 28:15).	a.  Kid (Num. 28:15).
b.  Feast of Unleavened Bread (Num. 28:17-24).	b.  Kid, daily (Num. 28:22-24).
c.  Pentecost (Lev. 23:19; Num. 28:30).	c.  For the day—kid (Num. 28:30)
	For the bread—kid (Lev. 23:18, 19).
d.  1st day of 7th month (Num. 29:5).	d.  Kid (Num. 29:5).
e.  Day of Atonement (Lev. 16; Num. 29:11).	e.  1 kid besides the sacrifice of the atonement (Num. 29:11).
f.  Feast of Tabernacles (Num. 29:11)	f.  Kid, daily (Num. 29:16-34).
g.  Octave of Feast of Tabernacles (Num. 29:38).	g. Goat (Num. 29:38).
4.  Purification	4.  Purification
a.  Childbirth (Lev. 12:6, 8).	a.  Pigeon (Lev. 12:6, 8).
b.  Leprosy (Lev. 14:10, 19, 22).	b.  Ewe lamb or pigeon (Lev. 14:10, 19, 22).
c.  Issue of blood (Lev. 15:14, 15, 29, 30).	c.  Pigeon (Lev. 15:14, 15, 29, 30).
5.  Nazirite vow.	5.  Nazirite vow.
a.  Accidental violation (Num. 6:10, 11).	a.  Pigeon (Num. 6:10, 11).
b.  Fulfillment (Num. 6:14-16).	b.  Ewe lamb (Num. 6:14-16).

 

 

 

ဆက်ကပ်ပူဇော်ခြင်း

ဆား (ဝတ်ပြုရာ ၂:၁၃)။

Accessory Offering

Salt (Lev. 2:13).

 

လုပ်ငန်းစဉ်

ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်နှင့် အသင်းတော် (ဝတ်ပြုရာ ၄)

၁. ယဇ်သားရှေ့တွင် လက်ကို တင်ထားရမည်။

 ၂. သားရဲအား သတ်ရမည်။

 ၃. သွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာနရှိ ခန်းဆီးရှေ့တွင် ဖျန်းပြီး၊ ရွှေယဇ်ပလ္လင်၏ ဦးချိုများပေါ်တွင် လိမ်းရမည်။ ၄. ကျနား ယဇ်ပလ္လင်ခြေရင်း၌ ကျန်သွေးကို လောင်းထည့်ရမည်။

 ၅. အဆီများ၊ ကျောက်ကပ်များ စသည်တို့ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရမည်။

 ၆. သားရဲတစ်ကောင်လုံး—အရေခွံ၊ အဆံများ၊ မစင်များ စသည်တို့နှင့်အတူ—စခန်းအပြင်ဘက်တွင် မီးရှို့ရမည်။

Procedure

Priest and Congregation (Lev. 4)

1.Hand on head of victim.

2.Animal slain.

3.Blood sprinkled before veil in holy place, and placed on horns of the golden altar.

4.Remainder of blood poured out at foot of the altar of burnt offering.

5.Fat, kidneys, etc., burned on the altar.

6.Whole animal—with skin, entrails, dung, etc.—burned without the camp.

 

အုပ်စိုးသူနှင့် သာမန်လူများ (ဝတ်ပြုရာ ၄)

 ၁. ယဇ်သားရှေ့တွင် လက်ကို တင်ထားရမည်။

၂. သားရဲအား သတ်ရမည်။ ၃. သွေးကို မီးရှို့ယဇ်ပလ္လင်၏ ဦးချိုများပေါ်တွင် လိမ်းရမည်။

 ၄. ကျန်သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်ခြေရင်း၌ လောင်းထည့်ရမည်။

၅. အဆီများ စသည်တို့ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရမည်။

 ၆. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် သားရဲ၏အသားကို စားရမည် (ဝတ်ပြုရာ ၆:၂၅–၂၉; ၁၀:၁၆–၂၀)။

Ruler and Common People (Lev. 4)

1.Hand on head of victim.

2.Animal slain.

3.Blood placed on horns of the altar of burnt offering.

4.Remainder of blood poured out at foot of the altar.

5.Fat, etc., burned on the altar.

6.Priest eats flesh of animal (Lev. 6:25–29; 10:16–20).

 

အထူးအခါပူဇော်ခြင်းများသည် ယေဘုယျစည်းမျဉ်းကို လိုက်နာပုံရသည်။ (အပြစ်ဖြေရာနေ့အတွက် အပြစ်ဖြေရာပူဇော်ခြင်းများအတွက်၊ အထူးအခမ်းအနားများအောက်တွင် ကြည့်ပါ။)

Occasional offerings apparently follow general rule.

(For Day of Atonement sin offerings, see under Special Ceremonies.)

 

စီမံပုံ

သွေး

 ၁. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်နှင့် အသင်းတော်—ခန်းဆီးရှေ့တွင် ဖျန်းပြီး၊ ရွှေယဇ်ပလ္လင်၏ ဦးချိုများပေါ်တွင် လိမ်းရမည်။ ကျန်သွေးကို လောင်းထည့်ရမည် (ဝတ်ပြုရာ ၄:၆, ၇, ၁၆–၁၈)။

 ၂. အုပ်စိုးသူနှင့် လူများ—မီးရှို့ယဇ်ပလ္လင်၏ ဦးချိုများပေါ်တွင် လိမ်းရမည်။ ကျန်သွေးကို လောင်းထည့်ရမည် (ဝတ်ပြုရာ ၄:၂၅, ၃၀, ၃၄)။

Disposition

Blood

1.Priest and congregation—sprinkled before the veil, and put on horns of the golden altar. Remainder poured out (Lev. 4:6, 7, 16–18).

2.Ruler and people—placed on horns of the altar of burnt offering. Remainder poured out (Lev. 4:25, 30, 34).

 

အရေခွံ

 ၁. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်နှင့် အသင်းတော်အတွက်—သားရဲတစ်ကောင်လုံးနှင့် မီးရှို့ရမည် (ဝတ်ပြုရာ ၄:၁၂, ၂၁)။ ၂. အုပ်စိုးသူနှင့် လူများအတွက်—မဖော်ပြထားသော်လည်း၊ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ထံသို့ ပို့ဆောင်သည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။

စည်းမျဉ်း

“အပြစ်ဖြေရာပူဇော်ခြင်းတွင် သွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်း အပြစ်ဖြေရန် ယူဆောင်လာပါက၊ ထိုအရာကို မစားရဘဲ မီးဖြင့်ရှို့ရမည်” (ဝတ်ပြုရာ ၆:၃၀)။

အပြစ်ဒဏ်ပူဇော်ခြင်း

သဘောသဘာဝ သိရှိထားသည့် အပြစ်များအတွက် သတ်မှတ်ထားသည်။

ရည်ရွယ်ချက် အပြစ်ဖြေရန် (ဝတ်ပြုရာ ၅:၁၆; ၆:၇)။

ပူဇော်ချိန် | သတ်မှတ်ထားသော သားရဲများ

၁. သိရှိထားသည့် အပြစ်များအတွက် (ဝတ်ပြုရာ ၆:၂, ၃) | သိုးထီး (ဝတ်ပြုရာ ၆:၆)။

၄. နာမကျန်းရောဂါမှ သန့်ရှင်းရေးအတွက် (ဝတ်ပြုရာ ၁၄:၁၂–၁၈) | သိုးသငယ် (ဝတ်ပြုရာ ၁၄:၁၀, ၁၃; စသည်)။

 ၅. နာဇရိတ်ကတိသစ္စာကို မတော်မတရားဖောက်ဖျက်ခြင်း (တော်လှန်ရာ ၆:၁၂) | သိုးသငယ် (တော်လှန်ရာ ၆:၁၂)။

 

အဆီများ စသည်တို့

ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရမည် (ဝတ်ပြုရာ ၄:၈–၁၀, ၁၉, ၂၆, ၃၅)။

Fat, etc.

Burned on the altar (Lev. 4:8-10, 19, 26, 35).

 

ဝှေ့ယမ်းပူဇော်ခြင်း မရှိပါ။

အသား

Wave offering

None.

Flesh

 

၁. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်နှင့် အသင်းတော်အတွက်—စခန်းအပြင်ဘက်တွင် မီးရှို့ရမည် (ဝတ်ပြုရာ ၄:၁၂, ၂၁)။

1.For priest and congregation—burned without the camp (Lev. 4:12, 21).

 

၂. မသိဘဲ သန့်ရှင်းရာနှင့်ဆိုင်သော အပြစ်ကျူးလွန်ခြင်း (ဝတ်ပြုရာ ၅:၁၅) | သိုးထီး (ဝတ်ပြုရာ ၅:၁၅)။ ၃. စေ့စပ်ထားသော ကျွန်မိန်းမနှင့် ဖောက်ပြန်ခြင်း (ဝတ်ပြုရာ ၁၉:၂၀–၂၂) | သိုးထီး (ဝတ်ပြုရာ ၁၉:၂၀–၂၂)။

၂. အုပ်စိုးသူနှင့် လူများအတွက်—ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်က စားရမည် (ဝတ်ပြုရာ ၆:၂၅–၂၉)။

2.For ruler and people—eaten by the priest (Lev. 6:25–29).

 

အရေခွံ

 ၁. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်နှင့် အသင်းတော်အတွက်—သားရဲတစ်ကောင်လုံးနှင့် မီးရှို့ရမည် (ဝတ်ပြုရာ ၄:၁၂, ၂၁)။ Skin

1.For priest and congregation—burned with whole animal (Lev. 4:12, 21).

 

၂. အုပ်စိုးသူနှင့် လူများအတွက်—သတ်မှတ်မထားသော်လည်း ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံသို့သွားသည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။

2.For ruler and people—not specified, but may assume it went to the priest.

 

စည်းမျဉ်း “အပြစ်ဖြေရာပူဇော်ခြင်း၏ သွေးတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကို သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ပြန်လည်သင့်မြတ်စေရန် စည်းဝတ်ကျင့်ရာတဲသို့ ယူဆောင်လာပါက၊ ၎င်းကို မစားရဘဲ မီးဖြင့်ရှို့ရမည်” (ဝတ်ပြု. ၆:၃၀)

Rule: “No sin offering, whereof any of the blood is brought into the tabernacle of the congregation to reconcile withal in the holy place, shall be eaten: it shall be burned in the fire” (Lev. 6:30).

 

အပြစ်ဒဏ်ဖြေရာပူဇော်ခြင်း

trespass offerings

 

သဘာဝ သိထားသည့်အပြစ်များအတွက် သတ်မှတ်ထားသည့်ပူဇော်ခြင်း။

Nature: Prescribed in cases of known sin.

 

ရည်ရွယ်ချက် အပြစ်ဖြေရန် (ဝတ်ပြု. ၅:၁၆; ၆:၇)

Purpose: To make atonement (Lev. 5:16; 6:7).

ဘယ်အခါမှာပေးအပ်ရမည်

သတ်မှတ်ထားသောတိရစ္ဆာန်များ

၁. သိထားသောအပြစ်များအတွက် (ဝတ်ပြုရာ ၆:၂, ၃)

၁. သိုးထီး (ဝတ်ပြုရာ ၆:၆)

၂. မသိလိုက်ဘဲ သန့်ရှင်းသောအရာကို ချိုးဖောက်မိခြင်း (ဝတ်ပြုရာ ၅:၁၅)

၂. သိုးထီး (ဝတ်ပြုရာ ၅:၁၅)

(အပြစ်ဖြေရာယဇ်ကိုသုံးရသည့်အခြေအနေ)

၃. စေ့စပ်ထားသောကျွန်မကို ချိုးဖောက်ခြင်း (ဝတ်ပြုရာ ၁၉:၂၀-၂၂)

၃. သိုးထီး (ဝတ်ပြုရာ ၁၉:၂၀-၂၂)

၄. နူနာရောဂါသက်သာခြင်းအတွက် သန့်ရှင်းရေး (ဝတ်ပြုရာ ၁၄:၁၂-၁၈)

၄. သိုးသငယ် (ဝတ်ပြုရာ ၁၄:၁၀, ၁၃; စသည်)

၅. နာဇရိတ်ကတိကဝတ်ကို မတော်မတရားချိုးဖောက်မိခြင်း (တောလည်ရာ ၆:၁၂)

၅. သိုးသငယ် (တောလည်ရာ ၆:၁၂)

 

When Offered	Animals Prescribed
1.  In case of known sin (Lev. 6:2, 3).	1.  Ram (Lev. 6:6).
2.  Ignorant sacrilege (Lev. 5:15).	2.  Ram (Lev. 5:15).
(Borderline case in which trespass offering is used
3.  Violation of betrothed slave (Lev. 19:20-22).	3.  Ram (Lev. 19:20-22).
4.  Purification for leprosy (Lev. 14:12-18).	4.  Lamb (Lev. 14:10, 13; etc.).
5.  Accidental violation of Nazirite vow (Num. 6:12)	5.  Lamb (Num. 6:12).

 

 

 

ဆက်ကပ်ပူဇော်ခြင်း

ဆားပူဇော်ခြင်း (ဝတ်ပြုရာ ၂:၁၃)

Accessory Offering

Salt (Lev. 2:13).

 

လုပ်ထုံးလုပ်နည်း အပြစ်ဖြေရာပူဇော်ခြင်းနှင့် အတူတူဖြစ်သော်လည်း သွေးကလွဲသည် (ဝတ်ပြုရာ ၇:၁–၇)

Procedure

Same as sin offering, except blood (Lev. 7:1–7).

 

စီမံပုံ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်ခြင်းနှင့် အတူတူဖြစ်သော်လည်း သွေးကလွဲသည်။ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရာအစား၊ ယဇ်ပလ္လင်ပတ်လည်တွင် သွေးကို ဖျန်းပက်ရသည် (ဝတ်ပြုရာ ၇:၂)

Disposition

Same as sin offering (Lev. 7:1–7), except blood. It was sprinkled upon the altar round about, instead of being put upon the horns of the altar (Lev. 7:2).

 

ဆန်ပူဇော်ခြင်း

သဘောသဘာဝ သွေးမပါသော ပူဇော်ခြင်း။ သွေးပါသော ပူဇော်ခြင်းများနှင့် တွဲဖက်ဆက်ကပ်ပူဇော်ခြင်း (တောလည်ရာ ၁၅:၃, ၄)

meal offerings

Nature: Nonbloody. Accessory to bloody offerings (Num. 15:3, 4).

 

ပူဇော်ရမည့်အခါ ၁. ပုံမှန်၊ အထူးနှင့် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးဆိုင်ရာ မီးရှို့ရာပူဇော်ခြင်းအားလုံးနှင့်အတူ (တောလည်ရာ ၁၅:၂–၁၂, ၂၈, ၂၉)

When Offered

1.With all burnt offerings, regular, special, and personal (Num. 15:2-12, 28, 29).

 

၂. ငြိမ်သက်ရာပူဇော်ခြင်းအားလုံးနှင့်အတူ (တောလည်ရာ ၁၅:၃; ဝတ်ပြုရာ ၇:၁၁–၁၄)

 ၃. အထူးကိစ္စများ

 က. ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ဆန်ပူဇော်ခြင်း (ဝတ်ပြုရာ ၆:၂၀–၂၃)

 ခ. ရှေ့တော်မုန့်များ (ဝတ်ပြုရာ ၂၄:၅–၉)

ဂ. လှုပ်ယမ်းရာအစပထမသီးနှံ (ဝတ်ပြုရာ ၂၃:၁၀–၁၄)

 ဃ. ပထမသီးနှံမုန့်လုံးများ (ဝတ်ပြုရာ ၂၃:၁၆, ၁၇)

 င. မနာလိုခြင်းစမ်းသပ်မှု (တောလည်ရာ ၅:၁၅)

စ. နာဇရိတ်ပူဇော်ခြင်း (တောလည်ရာ ၆:၁၅)

2.With all peace offerings (Num. 15:3; Lev. 7:11–14).

3.Special cases

a.High priest’s meal offering (Lev. 6:20–23).

b.The shewbread (Lev. 24:5–9).

c.The wave sheaf (Lev. 23:10–14).

d.First-fruits loaves (Lev. 23:16, 17).

e.Trial of jealousy (Num. 5:15).

f.Nazirite (Num. 6:15).

 

သတ်မှတ်ထားသော ပစ္စည်းများ

• သန့်စင်သော ဆန်မှုန့် (ဝတ်ပြုရာ ၂:၁, ၂)
• တဆေးမထည့်ထားသော မုန့်သို့မဟုတ် ကိတ်မုန့် (ဝတ်ပြုရာ ၂:၄)
• တဆေးမထည့်ထားသော မုန့်ဖုံးပါးများ (ဝတ်ပြုရာ ၂:၄)
• ဆီဖြင့်ကြော်ထားသော ကိတ်မုန့်များ (ဝတ်ပြုရာ ၂:၇)
• ရောထားသော သီးနှံများ (ဝတ်ပြုရာ ၂:၁၄–၁၆)
• မုယောမှုန့် (တောလည်ရာ ၅:၁၅) စည်းမျဉ်း ဆန်ပူဇော်ခြင်းတွင် တဆေးထည့်ရန် မပြုရ။ တဆေးနှင့် ပျားရည်ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရန် မပြုရ (ဝတ်ပြုရာ ၂:၁၁) ခြွင်းချက် ပင်တေကုတ္တေပွဲ၌ ပထမသီးနှံမုန့်လုံးနှင့် ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းရာပူဇော်ခြင်းနှင့်အတူ မုန့်လုံးများတွင် တဆေးထည့်ရမည်၊ သို့သော် ၎င်းတို့ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရမည်မဟုတ် (ဝတ်ပြုရာ ၂:၁၂; ၇:၁၂, ၁၃; ၂၃:၁၇–၂၀)

Material Prescribed

Fine flour (Lev. 2:1, 2).

Unleavened bread or cakes (Lev. 2:4).

Unleavened wafers (Lev. 2:4).

Fried cakes (Lev. 2:7).

Beaten grain (Lev. 2:14–16).

Barley meal (Num. 5:15).

Rule: No meal offering shall be made with leaven, for leaven and honey never come to the altar (Lev. 2:11).

Exception: The loaf of the first fruits at Pentecost and the loaf with the thank offering shall be made with leaven, but they shall not be burned on the altar (Lev. 2:12; 7:12, 13; 23:17–20).

 

ဆက်ကပ်ပူဇော်ခြင်းများ

• ဆား (ဝတ်ပြုရာ ၂:၁၃)
• ဆီ (ဝတ်ပြုရာ ၂:၂–၇; တောလည်ရာ ၁၅:၄–၁၁)
• စပျစ်ရည် (တောလည်ရာ ၁၅:၄–၁၁)
• နံ့သာမျိုး (ဝတ်ပြုရာ ၂:၂; ၂၄:၇)

Accessory Offerings

Salt (Lev. 2:13).

Oil (Lev. 2:2–7; Num. 15:4–11)

Wine (Num. 15:4–11).

Frankincense (Lev. 2:2; 24:7).

 

လုပ်ထုံးလုပ်နည်း ယေဘုယျ (ဝတ်ပြုရာ ၂)

၁. ပူဇော်ရာပစ္စည်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ယူလာရသည်။

 ၂. ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ဆန်မှုန့်တစ်ဆုပ်ကို ဆီနှင့်ရောပြီး နံ့သာမျိုးအားလုံးကို မီးရှို့သည်၊ သို့မဟုတ် ပြင်ဆင်ထားသော မုန့်တစ်ပိုင်းကို ဆီနှင့်ရောပြီး မီးရှို့သည်။

 ၃. ကျန်ရှိသည်များကို ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ပေးသည်။

Procedure

General (Lev. 2)

1.Bring offering to priest.

2.Priest burns handful of flour with oil, and all frankincense; or portion of prepared bread with oil.

3.Remainder goes to priest.

 

ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ဆန်ပူဇော်ခြင်း

 အားလုံးကို မီးရှို့ရသည် (ဝတ်ပြုရာ ၆:၂၃)

High Priest’s Meal Offering

All burned (Lev. 6:23).

 

ရှေ့တော်မုန့်များ

 သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် စားပွဲပေါ်တွင် တစ်ပတ်ထားရှိပြီး၊ နံ့သာမျိုးကို ဘေးတွင်ထားရသည် (ဝတ်ပြုရာ ၂၄:၅–၈)

Shewbread

Placed on table in holy place for one week, with incense beside it (Lev. 24:5–8).

 

လှုပ်ယမ်းရာအစပထမသီးနှံနှင့် ပထမသီးနှံမုန့်လုံးများ

 ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် လှုပ်ယမ်းရသည် (ဝတ်ပြုရာ ၂၃:၁၁)

Wave Sheaf and First-Fruits Loaves

Waved before the Lord (Lev. 23:11).

 

စီမံပုံ

 ဆန်မှုန့်

 တစ်ဆုပ်ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည် (ဝတ်ပြုရာ ၂:၂)။ ကျန်ရှိသည်များကို ယဇ်ပုရောဟိတ်များအတွက် ယေဘုယျအားဖြင့် ပေးသည် (ဝတ်ပြုရာ ၇:၁၀)

Disposition

Flour

Handful on the altar (Lev. 2:2). Remainder for the priesthood in general (Lev. 7:10).

 

ပြင်ဆင်ထားသော မုန့် တစ်ပိုင်းကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည် (ဝတ်ပြုရာ ၂:၉)။ ကျန်ရှိသည်များကို ဆောင်ရွက်သော ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ပေးသည် (ဝတ်ပြုရာ ၇:၉)

Prepared Bread

Portion on the altar (Lev. 2:9). Remainder to the officiating priest (Lev. 7:9).

 

ရှေ့တော်မုန့်များ ယဇ်ပုရောဟိတ်များထံ ပေးသည် (ဝတ်ပြုရာ ၂၄:၅–၉)

Shewbread

To priesthood (Lev. 24:5–9).

 

တဆေးထည့်ထားသော မုန့်လှုပ်ယမ်းရာအပိုင်း

 ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းရာပူဇော်ခြင်းတွင် ဆောင်ရွက်သော ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ပေးသည်၊ ကျန်ရှိသည်များကို ပူဇော်သူထံ ပေးသည် (ဝတ်ပြုရာ ၇:၁၃, ၁၄; တရားဟောရာ ၂၇:၇)

Waved Part of Leavened Bread

In thank offering to officiating priest; remainder to offerer (Lev. 7:13, 14; Deut. 27:7).

 

ပထမသီးနှံမုန့်လုံးများ

ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ပေးသည် (ဝတ်ပြုရာ ၂၃:၂၀)

First-Fruits Loaves

To priest (Lev. 23:20).

 

 

ပသခါပွဲ

သဘောသဘာဝ

သတ်မှတ်ထားသော ပူဇော်ခြင်း။ လက္ခဏာနှင့် အမှတ်တရ (ထွက်မြောက်ရာ ၁၃:၉, ၁၀)

ရည်ရွယ်ချက် အီဂျစ်ပြည်မှ ကယ်တင်ခြင်းကို အမှတ်တရပြုရန် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၂, ၁၃) ပူဇော်ရမည့်အခါ

 ပထမလ၏ တစ်ဆယ့်လေးရက်မြောက်နေ့ (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၂, ၆)

 သတ်မှတ်ထားသော တိရစ္ဆာန်

သိုးသငယ် သို့မဟုတ် ဆိတ်သငယ် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၅)

ဆက်ကပ်ပူဇော်ခြင်းများ

• ခါးသောဟင်းသီးဟင်းရွက် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၈)
• တဆေးမထည့်ထားသော မုန့် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၈)
•  

passover

Nature: Prescribed. Sign and memorial (Ex. 13:9, 10).

Purpose: To memorialize deliverance from Egypt (Ex. 12:12, 13).

When Offered

14th of Abib, 1st month (Ex. 12:2, 6).

Animal Prescribed

Lamb or kid (Ex. 12:5).

Accessories

Bitter herbs (Ex. 12:8).

Unleavened bread (Ex. 12:8).

 

ဝိုင်း (ဂျူးရိုးရာဓလေ့) (DA 653)

 လုပ်ထုံးလုပ်နည်း

 ၁. အဘိပ်လတွင် ၁၀ ရက်နေ့၌ တိရစ္ဆာန်ကို ရွေးချယ်ပါ။

၂. ၁၄ ရက်နေ့ ညနေတွင် သတ်ပါ။

 ၃. တံခါးတိုင်များနှင့် တံခါးပေါက်ထိပ်တွင် သွေးဖြန်းပါ။

၄. တိရစ္ဆာန်ကို အကုန်လုံး ကင်ပါ။

၅. ခါးသက်သော ဆေးဖက်ဝင်အပင်များနှင့် စားပါ။

 ၆. ကျန်ရှိသမျှကို မီးရှို့ပါ။

Wine (Jewish tradition) (DA 653).

Procedure

1.Select animal on 10th of Abib.

2.Kill on 14th at even.

3.Sprinkle blood on doorposts and lintel.

4.Roast animal entire.

5.Eat with bitter herbs.

6.Burn what remains.

 

စီမံပုံ သွေး

• တံခါးတိုင်များနှင့် တံခါးပေါက်ထိပ်တွင် ဖြန်းထားသည်။ အသား
• ပူဇော်သူနှင့် သူငယ်ချင်းများက စားသည်။ ကျန်ရှိသမျှ
• မီးရှို့သည်။

Disposition

Blood

Sprinkled on doorpost and lintel.

Flesh

Eaten by offerer and friends.

Remainder

Burned.

 

မီးလှုံးဖြည့်ရန်မီးမွှေးကိစ္စ သဘာဝ

• သတ်မှတ်ထားသည်။ ရည်ရွယ်ချက်
• ဘုရားသခင်ထံ ဆုတောင်းချက်များနှင့်အတူ လိုက်ပါရန် (ဆာ. ၁၄၁:၂; ဗျာ. ၈:၃)။ ပူဇော်ချိန် ၁. နံနက်နှင့် ညနေ (ထွက်. ၃၀:၇, ၈)။ ၂. အပြစ်ဖြေရာနေ့ (ဝတ်. ၁၆:၁၂, ၁၃)။ ၃. အထူးအခါများ (တောလည်ရာ ၁၆:၄၆, ၄၇)။ သတ်မှတ်ပစ္စည်း
• မွှေးကြိုင်သော ဆေးဖက်ဝင်အပင်များ ပေါင်းစပ်ထားသည် (ထွက်. ၃၀:၃၄–၃၈)။ ဆက်စပ်ပစ္စည်းများ
• မရှိ။ လုပ်ထုံးလုပ်နည်း
• ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် မီးရှို့သည်။

incense

Nature: Prescribed.

Purpose: To accompany prayers before God (Ps. 141:2; Rev. 8:3).

When Offered

1.Morning and evening (Ex. 30:7, 8).

2.Day of Atonement (Lev. 16:12, 13).

3.Special occasions (Num. 16:46, 47).

Material Prescribed

Combination of sweet spices (Ex. 30:34–38).

Accessories

None.

 

အထူးအခမ်းအနားများ အပြစ်ဖြေရာနေ့ ကျမ်းချက်များ

• ဝတ်. ၁၆; ၂၃:၂၇–၃၂; တောလည်ရာ ၂၉:၇–၁၁; ထွက်. ၃၀:၁၀။ ပူဇော်သက္ကာများ
• နေ့စဉ်မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာ၊
• ယဇ်ပုရောဟိတ်အတွက် အပြစ်ဖြေရာအလို့ငှာ နွားထီးတစ်ကောင်နှင့် မီးရှို့ပူဇော်ရာအလို့ငှာ သိုးထီးတစ်ကောင်၊
• လူများအတွက် အပြစ်ဖြေရာအလို့ငှာ ဆိတ်နှစ်ကောင်နှင့် မီးရှို့ပူဇော်ရာအလို့ငှာ သိုးထီးတစ်ကောင်၊
• ထိုနေ့အတွက် မီးရှို့ပူဇော်ရာအလို့ငှာ နွားထီးတစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ် ၇ ကောင်၊ အပြစ်ဖြေရာအလို့ငှာ ဆိတ်သငယ်တစ်ကောင်။ လုပ်ထုံးလုပ်နည်း ၁. ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည် ပုံမှန်နံနက်ဝတ်ပြုရာတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်ဝတ်စုံဖြင့် ဝတ်ပြုပြီးနောက်၊ ရေချိုးပြီး အဖြူရောင်ဝတ်ရုံသို့ လဲလှယ်သည်။

Procedure

Burned before the Lord.

special ceremonies

Day of Atonement

Texts: Lev. 16; 23:27–32; Num. 29:7–11; Ex. 30:10.

Offerings: Daily burnt offering; bullock for a sin offering and ram for a burnt offering for the priest; 2 goats for a sin offering and a ram for a burnt offering for the people; and for the day, 1 bullock, 1 ram, 7 lambs, for a burnt offering, and 1 kid for a sin offering.

 

ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ကြီး၏ အပြစ်ဖြေရာနေ့ဆိုင်ရာ လုပ်ထုံးလုပ်နည်း

၁. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးသည် ပုံမှန်နံနက်ဝတ်ပြုရာတွင် သူ၏ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ဝတ်ရုံဖြင့် ဝတ်ပြီးနောက် ရေချိုးပြီး အဖြူရောင်အဝတ်အစားသို့ ပြောင်းလဲဝတ်ဆင်သည်။

၂. နွားထီးကို ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် ယူဆောင်လာပြီး ၎င်း၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် လက်တင်သည်။

 ၃. ဆိတ်များကို ယူဆောင်လာပြီး ယေဟောဝါအတွက်နှင့် အဇာဇေလအတွက် မည်သည့်ဆိတ်ဖြစ်မည်ကို ဆုံးဖြတ်ရန် ထီးပေါက်သည်။

၄. နွားထီးကို သတ်ပြီး ၎င်း၏သွေးကို သိမ်းထားသည်။

၅. မီးခွက်နှင့် ဆီးကပ်ရိုးကို အဆုံးစွန်သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ယူဆောင်သွားပြီး မီးခွက်ပေါ်တွင် ဆီးကပ်ရိုးကို စီစဉ်ထားသည်။

 ၆. နွားထီး၏သွေးကို ယူရန် ခြံဝင်းသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိပြီး ထိုသွေးကို အဆုံးစွန်သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ယူဆောင်သွားကာ ကရုဏာထိုင်ခုံပေါ်နှင့် ရှေ့တွင် ခုနစ်ကြိမ် ဖျန်းပက်သည်။

 ၇. ခြံဝင်းသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိပြီး ယေဟောဝါ၏ဆိတ်ကို သတ်ကာ ၎င်း၏သွေးကို အဆုံးစွန်သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ယူဆောင်သွားပြီး နွားထီး၏သွေးကဲ့သို့ ဖျန်းပက်သည်။

 ၈. သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိပြီး သန့်ရှင်းသောအရာများအတွက် အပြစ်ဖြေရာပြုလုပ်သည်။

၉. ခြံဝင်းသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိပြီး ယဇ်ပလ္လင်အတွက် အပြစ်ဖြေရာပြုလုပ်ရန် နွားထီးနှင့် ဆိတ်၏သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်၏ဦးချိုများပေါ်တွင် ခုနစ်ကြိမ် ဖျန်းပက်ပြီး လိမ်းပေးသည်။

၁၀. အစ္စရေး၏အပြစ်များကို အသက်ရှင်သောဆိတ်၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် ဝန်ခံပြီး သင့်လျော်သောလူတစ်ဦးဖြင့် ထိုဆိတ်ကို တောသို့ လွှတ်လိုက်သည်။

၁၁. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ဝတ်ရုံကို ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ပြီး အပြစ်ဖြေရာယဇ်များ၏ အဆီများ၊ သူ့အတွက်နှင့် လူများအတွက် မီးရှို့ရာယဇ်၊ ထိုနေ့အတွက် မီးရှို့ရာယဇ်၊ နှင့် ထိုနေ့အတွက် အပြစ်ဖြေရာယဇ်အတွက် ဆိတ်သငယ်ကို ပူဇော်သည်။

Procedure

1.High priest bathes and changes to white garments, after officiating at the regular morning service in his pontifical robes.

2.Presents bullock before the Lord; lays his hands on its head.

3.Presents goats; casts lots to determine which shall be for Jehovah and which for Azazel.

4.Kills bullock and preserves its blood.

5.Takes censer and incense into most holy place and arranges incense on coals.

6.Returns to court for blood of bullock, which he takes into most holy place and sprinkles it on the mercy seat and before the mercy seat 7 times.

7.Returns to court, kills Lord’s goat, and enters most holy place with the blood, sprinkling it as he did the bullock’s blood.

8.Returns to holy place, and makes atonement for the holy things.

9.Returns to court, and makes atonement for the altar, sprinkling it with the blood of both bullock and goat 7 times, placing the blood on the horns of the altar.

10.Confesses sins of Israel over head of live goat, and sends it into wilderness by a fit man.

11.Resumes pontifical robes, and offers fat of sin offerings, the burnt offerings for himself and the people, the burnt offerings for the day, and kid of the sin offering for the day.

 

နာဇီရိတိသစ္စာကျိန်ဆိုခြင်း

ကျမ်းစာ။ တော၊ ၆:၁–၂၁။

မတော်မတဆ ချိုးဖောက်မှု

ပူဇော်သက္ကာ။ ချိုးငှက် နှစ်ကောင်—တစ်ကောင်သည် မီးရှို့ရာယဇ်အတွက်၊ တစ်ကောင်သည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်အတွက်—နှင့် အပြစ်ဒဏ်ယဇ်အတွက် သိုးသငယ်တစ်ကောင်။

The Nazirite Vow

Text: Num. 6:1–21.

Accidental Violation

Offerings: 2 pigeons—1 for a burnt offering and 1 for a sin offering—and a lamb for a trespass offering.

 

လုပ်ထုံးလုပ်နည်း

 ၁. သန့်ရှင်းရာကာလ၏ ပထမနေ့နှင့် သတ္တမနေ့တွင် ဦးခေါင်းရိတ်သည်။

 ၂. အဋ္ဌမနေ့တွင် ချိုးငှက်နှစ်ကောင်ကို ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ထံ ယူဆောင်လာပြီး တစ်ကောင်သည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်အတွက်၊ တစ်ကောင်သည် မီးရှို့ရာယဇ်အတွက် ဖြစ်သည်။

 ၃. အပြစ်ဒဏ်ယဇ်အတွက် သိုးသငယ်တစ်ကောင်ကို ယူ လာသည်။

 ၄. ညစ်ညူးမှုမတိုင်မီက ရက်များကို ဆုံးရှုံးစေသည်။

Procedure

1.Shave head on 1st and 7th days of the cleansing.

2.On 8th day bring 2 pigeons to the priest, 1 for a sin offering and 1 for a burnt offering.

3.Bring a lamb for a trespass offering.

4.Forfeit the days prior to defilement.

 

ပြည့်စုံခြင်း

ပူဇော်သက္ကာ။ မီးရှို့ရာယဇ်အတွက် သိုးထီးသငယ်တစ်ကောင်၊ အပြစ်ဖြေရာယဇ်အတွက် သိုးမသငယ်တစ်ကောင်၊ မိတ်သဟာယယဇ်အတွက် သိုးထီးတစ်ကောင်၊ တဆေးမပါသော မုန့်တစ်တောင်း၊ ဂျုံမှုန့်ဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော မုန့်များ၊ နှင့် သင့်လျော်သောတိရစ္ဆာန်များအတွက် ဆွမ်း နှင့် သောက်ရာယဇ်များ။

Fulfillment

Offerings: Male lamb for a burnt offering, ewe lamb for a sin offering, 1 ram for a peace offering, basket of unleavened bread, cakes of fine flour, and the meal and drink offerings of the appropriate animals.

 

လုပ်ထုံးလုပ်နည်း

 ၁. အပြစ်ဖြေရာယဇ်ကို ပူဇော်သည်။

၂. မီးရှို့ရာယဇ်ကို ပူဇော်သည်။

 ၃. ဆက်ကပ်ပူဇော်သက္ကာများနှင့်အတူ မိတ်သဟာယယဇ်ကို ပူဇော်သည်။

 ၄. ဦးခေါင်းရိတ်ပြီး ဆံပင်ကို မီးရှို့သည်။

၅. မြှောက်ပူဇော်သက္ကာကို ဝှေ့ယမ်းသည်။

Procedure

1.Offer sin offering.

2.Offer burnt offering.

3.Offer peace offering with accessories.

4.Shaves his head and burns the hair.

5.Wave heave offering.

 

အနာကြီးရောဂါသည်၏ သန့်ရှင်းရာလုပ်ငန်း

ကျမ်းစာ။ ဝတ်၊ ၁၄:၁–၃၂။

အစပိုင်းအခမ်းအနား

ပူဇော်သက္ကာ။

 ငှက်နှစ်ကောင်၊ အာရဇ်သစ်သား၊ နီမိုးရောင်အထည်၊ ဟုဿုပ်ပင်၊ နှင့် စီးဆင်းသောရေ။

လုပ်ထုံးလုပ်နည်း

 ၁. စီးဆင်းသောရေဖြည့်ထားသော မြေအိုးထဲတွင် ငှက်တစ်ကောင်ကို သတ်သည်။

 ၂. အသက်ရှင်သောငှက်၊ အာရဇ်သစ်သား၊ နီမိုးရောင်အထည်၊ နှင့် ဟုဿုပ်ပင်ကို ရေနှင့် သွေးထဲသို့ နှစ်ပြီး အနာကြီးရောဂါသည်ကို ခုနစ်ကြိမ် ဖျန်းပက်သည်။

 ၃. အသက်ရှင်သောငှက်ကို လွှတ်ပေးသည်။

 ၄. အနာကြီးရောဂါသည်သည် သတ္တမနေ့တွင် ရိတ်ပြီး ရေချိုးသည်။

၅. အနာကြီးရောဂါသည်သည် အဋ္ဌမနေ့တွင် နောက်ဆုံးအခမ်းအနားများနှင့် ပူဇော်သက္ကာများအတွက် ပြန်လည်ရောက်ရှိသည်။ (ဤအခမ်းအနားသည် အိမ်တစ်လုံးတွင် ရောဂါပိုး ကူးစက်ခံရသည်ကို သန့်ရှင်းရန်အတွက်လည်း အသုံးပြုသည်။ ဝတ်၊ ၁၄:၄၈–၅၃။)

Cleansing of the Leper

Text: Lev. 14:1–32.

Preliminary Ceremony

Offerings: 2 sparrows, cedarwood, scarlet, hyssop, and running water.

Procedure

1.Kill 1 bird over earthen vessel filled with running water.

2.Dip living bird, cedarwood, scarlet, and hyssop into water and blood, and sprinkle leper 7 times.

3.Let living bird go free.

4.Leper shaves and bathes on 7th day.

5.Leper returns on 8th day for concluding ceremonies and offerings.

(This same ceremony is used to cleanse a house infested with plague. Lev. 14:48–53.)

 

အဓိကအခမ်းအနား

ပူဇော်သက္ကာ။ အပြစ်ဒဏ်ယဇ်အတွက် သိုးထီးသငယ်တစ်ကောင်၊ မီးရှို့ရာယဇ်အတွက် သိုးထီးသငယ်တစ်ကောင်၊ အပြစ်ဖြေရာယဇ်အတွက် သိုးမသငယ်တစ်ကောင်၊ ဆွမ်းယဇ်အတွက် ဆီနှင့်ရောထားသော ဂျုံမှုန့် သုံးပုံတစ်ပုံ၊ နှင့် ဆီတစ်လုတ်။

Main Ceremony

Offerings: 1 male lamb for a trespass offering; 1 male lamb for a burnt offering; 1 ewe lamb for a sin offering; 3/10 deal of flour mingled with oil for meal offering; and 1 log of oil.

 

လုပ်ထုံးလုပ်နည်း

 ၁. အပြစ်ဒဏ်ယဇ်ကို သတ်ပြီး ၎င်းနှင့် ဆီတစ်လုတ်ကို ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် ဝှေ့ယမ်းသည်။

 ၂. သွေးအနည်းငယ်ကို ပူဇော်သူ၏ ညာဘက်နား၊ ညာဘက်လက်မနှင့် ညာဘက်ခြေမမှာ လိမ်းပေးသည်။

၃. ဆီကို ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် ခုနစ်ကြိမ် ဖျန်းပက်သည်။

၄. ဆီကို သွေးလိမ်းထားသော နား၊ လက်မနှင့် ခြေမပေါ်တွင် လိမ်းပေးသည်။

၅. ဆီကို ပူဇော်သူ၏ ဦးခေါင်းပေါ်တွင် လောင်းချသည်။ ၆. အပြစ်ဖြေရာယဇ်ကို ပူဇော်သည်။

 ၇. မီးရှို့ရာယဇ်နှင့် ဆွမ်းယဇ်ကို ပူဇော်သည်။ (ဆင်းရဲမွဲတေမှုဖြစ်ပေါ်ပါက၊ အပြစ်ဒဏ်ယဇ်အတွက် သိုးသငယ်တစ်ကောင်နှင့် ချိုးငှက်နှစ်ကောင်—တစ်ကောင်သည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်အတွက်၊ တစ်ကောင်သည် မီးရှို့ရာယဇ်အတွက်—ဖြင့် လုံလောက်သည်။)

Procedure

1.Slay trespass offering; wave it and the log of oil before the Lord.

2.Put some of the blood on the right ear, right thumb, and right great toe of the offerer.

3.Sprinkle oil 7 times before the Lord.

4.Put oil on ear, thumb, and toe where blood was put.

5.Pour oil over head of offerer.

6.Offer sin offering.

7.Offer burnt offering and meal offering.

(In case of poverty, it would suffice to have 1 lamb for a trespass offering, and 2 pigeons—1 for a sin offering and 1 for a burnt offering).

 

ခွဲထားသောရေ

(ဆံနီသိုးမအခမ်းအနား)

ကျမ်းစာ။ တော၊ ၁၉။ ရည်ရွယ်ချက်။

လူသေအလောင်း၊ အရိုး၊ သင်္ချိုင်းစသည်တို့မှ ညစ်ညူးမှုကို သန့်ရှင်းစေရန်။

Water of Separation

(Ceremony of the Red Heifer)

Text: Num. 19.

Purpose: To purify from defilement received from dead body, bone, grave, etc.

 

သန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်း (သေဆုံးသူ၏အောက်မေ့ဖွယ်ရာ၊ အရိုးများ၊ သင်္ချိုင်းများမှ ညစ်ညမ်းမှုများအတွက်) ပြင်ဆင်မှု (သန့်ရှင်းသူမည်သူမဆို လုပ်ဆောင်နိုင်သော်လည်း ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်က ကြီးကြပ်ရမည်။)

1. စခန်းအပြင်သို့ အနီရောင်နွားမကို ယူသွားပါ။
2. တိရစ္ဆာန်ကို သတ်ပါ။
3. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် သန့်ရှင်းရာဌာနဆီသို့ သွေးကို ခုနစ်ကြိမ် ဖျန်းပါ။
4. တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်လုံးကို မီးရှို့ပါ။
5. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် အာရဇ်သစ်သား၊ နီမြန်းသောအထည်၊ ဟစ်ဆော့ပင်တို့ကို မီးထဲသို့ ထည့်ပါ။
6. သန့်ရှင်းသူသည် ပြာများကို စုဆောင်းပြီး စခန်းအပြင်ရှိ သန့်ရှင်းသောနေရာတွင် သိမ်းဆည်းပါ။

Preparation

(Any clean person may perform, but priest shall oversee.)

1.Take red heifer without the camp.

2.Slay animal.

3.Priest sprinkles blood toward the sanctuary 7 times.

4.Whole animal is burned.

5.Priest casts cedarwood, scarlet, and hyssop into the fire.

6.Clean man gathers ashes, and stores them in a clean place without the camp.

 

လုပ်ငန်းစဉ် (သန့်ရှင်းသူမည်သူမဆို ဦးစီးနိုင်သည်။)

1. ပြာနှင့် စီးဆင်းသောရေကို ရောမွှေပါ။
2. အိမ် သို့မဟုတ် တဲတစ်ခုပါဝင်ပါက သေဆုံးသည့်နေရာကို ဦးစွာဖျန်းပါ။
3. ညစ်ညမ်းသူအား ဖျန်းပါ။
4. ညစ်ညမ်းသူအား တတိယနေ့နှင့် သတ္တမနေ့တွင် ဖျန်းပါ။
5. ညစ်ညမ်းသူသည် သတ္တမနေ့တွင် ရေချိုးရမည်၊ ညဦးတွင် သန့်ရှင်းလိမ့်မည်။

Procedure

(Any clean person may officiate.)

1.Mix ashes and running water.

2.Sprinkle place of death first, if house or tent is involved.

3.Sprinkle unclean person.

4.Sprinkle unclean person on 3d and 7th day.

5.Unclean person shall bathe himself on 7th day, and shall be clean at even.

 

ကလေးမွေးဖွားခြင်းအတွက် သန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်း စာသား: ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၁၂ ခွဲထားခြင်း: သားယောက်ျားအတွက် ခုနစ်ရက် နှင့် သုံးဆယ့်သုံးရက်။ သမီးအတွက် ဆယ့်လေးရက် နှင့် ခြောက်ဆယ့်ခြောက်ရက်။ ပူဇော်သက္ကာ: မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် သိုးသငယ် နှင့် အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် ချိုးငှက်။ ဆင်းရဲမှုရှိပါက ချိုးငှက်နှစ်ကောင်ဖြင့် လုံလောက်သည်—တစ်ကောင်သည် မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာ၊ တစ်ကောင်သည် အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာ။

Purification for Childbirth

Text: Lev. 12.

Separation: For a son, 7 days plus 33 days. For a daughter, 14 days plus 66 days.

Offerings: Lamb for a burnt offering and pigeon for a sin offering. In case of poverty, 2 young pigeons will suffice—1 for a burnt offering, and 1 for a sin offering.

 

ညစ်ညမ်းမှုမှ သန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်း စာသား: ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၁၅ ပူဇော်သက္ကာ: ချိုးငှက်နှစ်ကောင်—တစ်ကောင်သည် အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာ၊ တစ်ကောင်သည် မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာ။ လုပ်ငန်းစဉ်

1. ညစ်ညမ်းမှုရပ်တန့်သည့်အချိန်မှ ခုနစ်ရက်ရေတွက်ပါ။
2. သတ္တမနေ့တွင် ရေချိုးပါ။
3. အဋ္ဌမနေ့တွင် ချိုးငှက်နှစ်ကောင်ကို ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ထံ ယူဆောင်လာပါ။
4. တစ်ကောင်ကို အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာအဖြစ်၊ တစ်ကောင်ကို မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် ပူဇော်ပါ။

Purification From Uncleanness of Issue

Text: Lev. 15.

Offerings: 2 pigeons, 1 for a burnt offering and 1 for a sin offering.

Procedure

1.Number 7 days from time issue stops.

2.Bathe on 7th day.

3.Bring 2 pigeons to priest on 8th day.

4.Offer 1 for sin offering and 1 for burnt offering.

 

သစ္စာဖောက်မှုစမ်းသပ်ခြင်း စာသား: တော်ရာကျမ်း ၅:၁၁–၃၁ ပူဇော်သက္ကာ: မုယောစပါးမှုန့် ဆယ်ပုံတစ်ပုံ။ အကြောင်းအမျိုး: ယောက်ျားသည် သူ၏ဇနီး၏ သစ္စာစောင့်သိမှုကို သံသယရှိသည့်အခါ။ လုပ်ငန်းစဉ်

1. ပူဇော်သက္ကာနှင့်အတူ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ထံသို့ လာပါ။
2. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် သန့်ရှင်းရာဌာန၏အခင်းမှ ဖုန်မှုန့်ကို သန့်ရှင်းသောရေနှင့် မြေအိုးထဲတွင် ရောမွှေပြီး ခါးသက်သောရေကို ပြင်ဆင်ရမည်။
3. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် သစ္စာဖောက်မှုအတွက် ကျိန်စာများကို ထုတ်ဖော်ပြောဆိုပြီး၊ ၎င်းတို့ကို စာအုပ်တွင် ရေးမှတ်ကာ ခါးသက်သောရေဖြင့် ဖျက်လိုက်ရမည်။
4. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် မုယောစပါးမှုန့်ပူဇော်သက္ကာကို ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် ဝှေ့ယမ်းပြီး၊ တစ်ဆုပ်ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရမည်။
5. အမျိုးသမီးသည် ထိုရေကို သောက်ရမည်။
6. သူမအပြစ်ကင်းလျှင် ဘာမှမဖြစ်ပါ။ အပြစ်ရှိလျှင် ကျိန်စာများ အကျိုးသက်ရောက်မည်။

Trial of Jealousy

Text: Num. 5:11–31.

Offering: 1/10 ephah of barley flour.

Occasion: When a man doubts his wife’s loyalty.

Procedure

1.Come before the priest with offering.

2.Priest shall prepare bitter water by mixing dust of the sanctuary floor with holy water in an earthen vessel.

3.Priest pronounces curses for infidelity, writes them in a book, and blots them with the bitter water.

4.Priest waves meal offering before the Lord, and burns a handful on the altar.

5.The woman drinks the water.

6.If she is innocent, nothing happens; if she is guilty, the curses take effect.

 

မသေချာသော လူသတ်မှုအတွက် အပြစ်ဖြေခြင်း စာသား: တရားရေးကျမ်း ၂၁:၁–၉ ပူဇော်သက္ကာ: အလုပ်မလုပ်ဖူးသော၊ ထမ်းဘိုးမတင်ဖူးသော နွားမတစ်ကောင်။ လုပ်ငန်းစဉ်

1. သေဆုံးသူမှ အနီးဆုံးမြို့သို့ တိုင်းတာပါ။
2. ထိုမြို့၏အကြီးအကဲများသည် နွားမကို မျိုးမထည့်ဖူးသော ကြမ်းတမ်းသောချိုင့်သို့ ယူဆောင်လာရမည်။
3. နွားမ၏လည်ပင်းကို ဖြတ်ပါ။
4. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များ ချဉ်းကပ်လာရမည်။
5. အကြီးအကဲများသည် နွားမအပေါ်တွင် လက်ဆေးရမည်။
6. အကြီးအကဲများသည် ၎င်းတို့၏အပြစ်ကင်းမှုကို ကြေငြာရမည်။

Expiation of Uncertain Murder

Text: Deut. 21:1–9.

Offering: Heifer not wrought with, and not yoked.

Procedure

1.Measure from dead man to nearest city.

2.Elders of that city bring heifer to rough valley, unsown.

3.Strike off the heifer’s neck.

4.Priests come near.

5.Elders wash hands over the heifer.

6.Elders proclaim their innocence.

 

ပွဲတော်များနှင့် သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးခြင်းများ

ဥပုသ်နေ့ စာသား: ထွက်မြောက်ရာကျမ်း ၂၀:၈–၁၁; တော်ရာကျမ်း ၂၈:၉, ၁၀

 အချိန်: ခုနစ်ရက်မြောက်နေ့တိုင်း သန့်ရှင်းသည်။

 ပူဇော်သက္ကာ: မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် သိုးသငယ်နှစ်ကောင်၊ ပုံမှန်မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာအပြင်။

Feast and Holy Convocations

Sabbath

Texts: Ex. 20:8–11; Num. 28:9, 10.

Time: Every 7th day is holy.

Offerings: 2 lambs for a burnt offering, besides the continual burnt offering.

 

လဆန်းနေ့

စာသား: တော်ရာကျမ်း ၂၈:၁၁–၁၅

အချိန်: လတိုင်း၏ ပထမနေ့။

 ပူဇော်သက္ကာ: မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် နွားနှစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင်၊ သင့်လျော်သော မုယောစပါးနှင့် သောက်ရာပူဇော်သက္ကာ၊ အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် ဆိတ်သငယ်တစ်ကောင်။

New Moons

Text: Num. 28:11–15.

Time: 1st day of every month.

Offerings: 2 bullocks, 1 ram, 7 lambs, for a burnt offering, with appropriate meal and drink offerings; and 1 kid for a sin offering.

 

ပသခါပွဲ စာသား: ထွက်မြောက်ရာကျမ်း ၁၂; ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၂၃:၅; တော်ရာကျမ်း ၉:၁–၁၄; ၂၈:၁၆; တရားရေးကျမ်း ၁၆:၁–၇

 အချိန်: ပထမလဖြစ်သော အဘိဗ်လ၏ ဆယ့်လေးရက်မြောက်နေ့။

ပူဇော်သက္ကာ: ပသခါသိုးသငယ်။

Passover

Text: Ex. 12; Lev. 23:5; Num. 9:1–14; 28:16; Deut. 16:1–7.

Time: 14th of Abib, the 1st month.

Offering: Paschal lamb.

 

တဆေးမထည့်သောမုန့်ပွဲ စာသား:

 ထွက်မြောက်ရာကျမ်း ၁၂:၁၅–၂၀; ၁၃:၅–၉; ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၂၃:၆–၈; တော်ရာကျမ်း ၂၈:၁၇–၂၅; တရားရေးကျမ်း ၁၆:၈

Feast of Unleavened Bread

Texts: Ex. 12:15–20; 13:5–9; Lev. 23:6–8; Num. 28:17–25; Deut. 16:8.

 

အချိန်: အဘိဗ်လ၏ ဆယ့်ငါးရက်မှ နှစ်ဆယ့်တစ်ရက်အထိ။ ပူဇော်သက္ကာ: မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် နေ့စဉ် နွားနှစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင်၊ သင့်လျော်သော မုယောစပါးပူဇော်သက္ကာ၊ အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် ဆိတ်သငယ်တစ်ကောင်။

Time: 15th to 21st of Abib.

Offerings: For burnt offering, daily, 2 bullocks, 1 ram, 7 lambs, with appropriate meal offerings; and 1 kid for a sin offering.

 

အခါသတ်မှတ်ထားသော ဥပုသ်နေ့: ပထမနေ့နှင့် သတ္တမနေ့သည် သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးပွဲများဖြစ်ရမည်။ မည်သည့်အလုပ်ကိုမျှ မလုပ်ရပါ။

ဝှေ့ယမ်းစပါးစည်းထုပ်ပွဲ စာသား: ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၂၃:၁၀–၁၄ အချိန်: အဘိဗ်လ၏ ဆယ့်ခြောက်ရက်မြောက်နေ့၊ တဆေးမထည့်သောမုန့်ပွဲ၏ ဒုတိယနေ့။ ပူဇော်သက္ကာ: မုယောစပါးစည်းထုပ် သို့မဟုတ် အိုမာကို ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် ဝှေ့ယမ်းရမည်။ တစ်နှစ်သားသိုးသငယ်နှင့် ၎င်း၏သင့်လျော်သော မုယောစပါးပူဇော်သက္ကာ။ “သင်တို့သည် သင်တို့၏ဘုရားထံသို့ ပူဇော်သက္ကာယူဆောင်လာသည့်နေ့တွင် မုန့်၊ ကျိုထားသောစပါး၊ စိမ်းသောစပါးပင်ကိုမျှ မစားရပါ” (ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၂၃:၁၄)။

Ceremonial Sabbath: On the 1st day and the 7th day shall be holy convocations.

No servile work may be done.

Ceremony of the Wave Sheaf

Text: Lev. 23:10–14.

Time: 16th of Abib, the 2d day of the Feast of Unleavened Bread.

Offerings: Wave sheaf or omer of barley, waved before the Lord; yearling lamb and its appropriate meal offering.

“Ye shall eat neither bread, nor parched corn, nor green ears, until the selfsame day that ye have brought an offering unto your God” (Lev. 23:14).

 

ပင်တေကုတ္တေပွဲ စာသား: ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၂၃:၁၅–၂၁; တော်ရာကျမ်း ၂၈:၂၆–၃၁; တရားရေးကျမ်း ၁၆:၉–၁၁ အချိန်: ဝှေ့ယမ်းစပါးစည်းထုပ်မှ ငါးဆယ်ရက်။ ပူဇော်သက္ကာ: ဝှေ့ယမ်းရန် မုန့်နှစ်ချပ်၊ နှင့်—

1. ထိုနေ့အတွက် မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် နွားနှစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင်၊ သင့်လျော်သော မုယောစပါးပူဇော်သက္ကာ၊ အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် ဆိတ်သငယ်တစ်ကောင် (တော်ရာကျမ်း ၂၈:၂၆–၃၀)။
2. မုန့်အတွက် မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် နွားတစ်ကောင်၊ သိုးထီးနှစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင်၊ သင့်လျော်သော မုယောစပါးပူဇော်သက္ကာ၊ အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် ဆိတ်သငယ်တစ်ကောင်၊ ငြိမ်သက်ရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် သိုးသငယ်နှစ်ကောင် (ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၂၃:၁၅)။ အခါသတ်မှတ်ထားသော ဥပုသ်နေ့: သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးပွဲ။ မည်သည့်အလုပ်ကိုမျှ မလုပ်ရပါ။

Pentecost

Texts: Lev. 23:15–21; Num. 28:26–31; Deut. 16:9–11.

Time: 50 days from the wave sheaf.

Offerings: 2 loaves to be waved; and—

1.For the day, 2 bullocks, 1 ram, 7 lambs, for a burnt offering, with appropriate meal offering; 1 kid for a sin offering (Num. 28:26–30).

2.For the bread, 1 bullock, 2 rams, 7 lambs, for a burnt offering, with appropriate meal offering; 1 kid for a sin offering; 2 lambs for a peace offering (Lev. 23:15).

Ceremonial Sabbath: A holy convocation. No servile work may be done.

 

တံပိုးမှုတ်ပွဲ စာသား: ဝတ်ပြုရာကျမ်း

 ၂၃:၂၄, ၂၅; တော်ရာကျမ်း ၂၉:၁–၆

Blowing of Trumpets

Text: Lev. 23:24, 25; Num. 29:1-6.

 

အချိန်: သတ္တမလ၏ ပထမနေ့။

Time: 1st day of 7th month.

 

ပူဇော်သက္ကာ: မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် နွားတစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင်၊ သင့်လျော်သော မုယောစပါးပူဇော်သက္ကာ၊ အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာအတွက် ဆိတ်သငယ်တစ်ကောင်၊ ပုံမှန်မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာနှင့် လဆန်းပူဇော်သက္ကာအပြင်။

Offerings: 1 bullock, 1 ram, 7 lambs, for a burnt offering, with appropriate meal offering; 1 kid for a sin offering, besides the continual burnt offering and the new moon offering.

 

အခါသတ်မှတ်ထားသော ဥပုသ်နေ့: ဤနေ့သည် သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးပွဲဖြစ်ရမည်။ မည်သည့်အလုပ်ကိုမျှ မလုပ်ရပါ။

Ceremonial Sabbath: On this day shall be a holy convocation. No servile work may be done.

 

အပြစ်ဖြေရာနေ့ စာသား: ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၁၆; ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၂၃:၂၇–၃၂; တော်ရာကျမ်း ၂၉:၇–၁၁

Day of Atonement

Texts: Lev. 16; Lev. 23:27–32; Num. 29:7–11.

 

အချိန်: သတ္တမလ၏ ဆယ်ရက်မြောက်နေ့။

Time: 10th day of 7th month.

Offerings: (See under Special Ceremonies, Day of Atonement.)

Ceremonial Sabbath: On this day shall be a holy convocation. “Ye shall afflict your souls.” No manner of work may be done.

 

ပူဇော်သက္ကာ: (အထူးအခမ်းအနားများအောက်တွင် အပြစ်ဖြေရာနေ့ကို ကြည့်ပါ။) အခါသတ်မှတ်ထားသော ဥပုသ်နေ့: ဤနေ့သည် သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးပွဲဖြစ်ရမည်။ “သင်တို့သည် သင်တို့၏ဝိညာဉ်များကို ဆင်းရဲစေရမည်။” မည်သည့်အလုပ်ကိုမျှ မလုပ်ရပါ။

Feast of Tabernacles

 

တဲတိုက်ပွဲ စာသား: ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၂၃:၃၄–၄၃; တော်ရာကျမ်း ၂၉:၁၂–၃၄; တရားရေးကျမ်း ၁၆:၁၃–၁၅

Texts: Lev. 23:34–43; Num. 29:12–34; Deut. 16:13–15.

 

အချိန်: သတ္တမလ၏ ဆယ့်ငါးရက်မှ နှစ်ဆယ့်တစ်ရက်အထိ။

Time: 15th to 21st of 7th month.

 

အခန်းကြီး - ၁

chapter 1

 

၁ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာများ။ ၃ နွားအုပ်မှ၊ ၁၀ သိုးအုပ်မှ၊ ၁၄ ငှက်များမှ။

1 The burnt offerings. 3 Of the herd, 10 of the flocks, 14 of the fowls.

 

၁၊ ၂။ လေဝိသြဝဒေနှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ရန်။—ကျွန်ုပ်တို့သည် လေဝိသြဝဒေကို ၎င်း၏ရှုထောင့်အားလုံးဖြင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ရမည်။ အကြောင်းမှာ ၎င်းတွင် လိုက်နာရမည့်စည်းမျဉ်းများပါရှိပြီး၊ လေ့လာပါက ကျွန်ုပ်တို့အချင်းချင်းဆက်ဆံရာတွင် လိုက်နာရမည့် ယုံကြည်ခြင်းနှင့် လက်တွေ့ဆောင်ရွက်မှု၏စည်းမျဉ်းများကို ပိုမိုနားလည်နိုင်စေမည့် ညွှန်ကြားချက်များပါရှိသည်။ မည်သူမျှ အမှောင်ထဲတွင်နေရန် ဆင်ခြေမရှိပါ။ ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် ခရစ်တော်ကိုလက်ခံသူများသည် ဘုရားသခင်၏သားသမီးများဖြစ်လာရန် တန်ခိုးကိုလည်း ရရှိမည် (စာလွှာ ၃၊ ၁၉၀၅)။

1, 2. Become Familiar With Levitical Law.—We are to become familiar with the Levitical law in all its bearings; for it contains rules that must be obeyed; it contains the instruction that if studied will enable us to understand better the rule of faith and practice that we are to follow in our dealings with one another. No soul has any excuse for being in darkness. Those who receive Christ by faith will receive also power to become the sons of God (Letter 3, 1905).

 

၁။ ထာဝရဘုရားသည် မောရှေကို ခေါ်တော်မူ၏။ ဘုရားသခင်သည် တဲတော်ဆောက်လုပ်ပြီးသောအခါ သန့်ရှင်းရာဌာနမှ မောရှေနှင့် စကားပြောဆိုမည်ဟု ကတိပြုထားသည်။ ယခင်က တောင်ပေါ်မှ သူနှင့်စကားပြောခဲ့သော်လည်း၊ ယခု ကရုဏာထိုင်ရာမှ စကားပြောမည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၅:၂၂)။ ယခုအခါ ဤကတိကို ဖြည့်ဆည်းပြီး၊ မောရှေကို အနီးသို့လာရန် ခေါ်တော်မူသည်၊ ထို့သို့ဖြင့် သူမှတစ်ဆင့် လူများအား ဘုရားသခင်နှင့် သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ မည်သို့ချဉ်းကပ်ရမည်ကို ညွှန်ကြားပေးမည်။

1. The Lord called unto Moses. God had promised that when the tabernacle was erected, He would commune with Moses from the sanctuary. He had previously spoken to him from the mount, but now He would speak from the mercy seat (Ex. 25:22). He now fulfills this promise, and calls Moses to come near, that through him He might instruct the people how to approach God and the sanctuary.

 

ဤညွှန်ကြားချက်သည် အလွန်လိုအပ်သည်။ ဣသရေလသည် ဘုရားသခင်၏သန့်ရှင်းမှုနှင့် အပြစ်၏ဒုစရိုက်ကို မရေရာစွာသာ နားလည်ထားသည်။ လူများသည် ရိုသေခြင်းနှင့် ဝတ်ပြုခြင်း၏ ပထမဆုံးမူများကို သင်ယူရန်လိုအပ်သည်။ ဘုရားသခင်သာမက ၎င်း၏အိမ်တော်နှင့် ၎င်း၏ပတ်ဝန်းကျင်ပင် သန့်ရှင်းသည်ကို သင်ယူရမည်။ သန့်ရှင်းသူသာလျှင် ဘုရားသခင်ထံချဉ်းကပ်၍ ၎င်း၏အထံတော်သို့ ဝင်ရောက်နိုင်သည်ကို သင်ယူရမည်။ ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်၏နေရာတော်သို့ ဝင်ရောက်ရန် မဝံ့မရဲလုပ်ရဲဘဲ၊ တံခါးဝသို့သာ နှိမ့်ချစွာ နောင်တဖြည့်စွမ်းခြင်းဖြင့် ယဇ်ပူဇော်ရန်လာရမည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ၎င်းတို့ထံမှ ဘုရားသခင်ကိုယ်စား ယဇ်ကိုလက်ခံပြီး၊ ပထမအခန်းတွင် သွေးကို ဝန်ဆောင်မှုပြုကာ မီးရနံ့သာကို မီးရှို့မည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များပင်လျှင် အတွင်းဆုံးသန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝန်ဆောင်မှုပြုရန် ဝင်ရောက်၍မရပါ။ ၎င်းသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းအတွက်သာ သီးသန့်ထားရှိပြီး၊ နှလုံးသားထဲစူးစမ်းပြီးနောက် တစ်နှစ်လျှင် တစ်ရက်၊ အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင် အချိန်အနည်းငယ်သာ အတွင်းဆုံးသန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်ရောက်ခွင့်ရှိသည်။ ထို့နောက် အသန့်ရှင်းဆုံးနေရာသည် နောက်တစ်နှစ်အထိ ပိတ်ထားသည်။ ဘုရားသခင်သည် အမှန်တကယ် အသန့်ရှင်းဆုံးဖြစ်သည်။

This instruction was urgently needed. Israel had but a vague conception of the holiness of God and the sinfulness of sin. The people needed to be taught the first principles of reverence and worship. They were to learn that not only was God holy but His house and even its surroundings were sacred. They were to learn that only he who is holy can approach God and enter into His presence. They might therefore not presume to enter God’s dwelling place, but might come only as near as the door of the court, and with humility and contrition bring sacrifice. This the priests would receive from them on God’s behalf, and minister the blood and burn incense in the first apartment. Not even the priests could enter into the inmost sanctuary to minister. This was reserved for the high priest alone, who after deep heart searching had access to the most holy place for only a few minutes one day a year, the great Day of Atonement. After that the holiest remained closed for another year. God is indeed most holy.

 

ယဇ်သက္ကာဖြစ်သော သိုးသငယ်၊ နွားထီး၊ သိုးထီး၊ ဆိတ်ထီး၊ ကျိုးကဒူးငှက်၊ ချိုးငှက်များမှတစ်ဆင့်၊ မီးရှို့ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် သွေးဖျန်းခြင်း၊ မီးရနံ့သာပလ္လင်ပေါ်တွင်၊ တခါးစည်းသို့မဟုတ် သေတ္တာပေါ်သို့ သွေးဖျန်းခြင်းမှတစ်ဆင့်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ သင်ကြားမှုနှင့် ကြားဝင်ဆောင်ရွက်မှုမှတစ်ဆင့်၊ ဣသရေလသည် ဘုရားသခင်ထံ မည်သို့ချဉ်းကပ်ရမည်ကို သင်ယူရမည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏သန့်ရှင်းသောပညတ်တရား၏ အပြစ်တင်ခြင်းကို ရင်ဆိုင်ရာတွင် မျှော်လင့်ချက်မဲ့စွာ မနေရဘဲ၊ လွတ်မြောက်ရာလမ်းရှိသည်။ ဘုရားသခင်၏သိုးသငယ်သည် ၎င်းတို့အတွက် အသေခံမည်။ ၎င်း၏သွေးကို ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်နှင့် ဆက်သွယ်နိုင်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်၏ကြားဝင်ဆောင်ရွက်မှုမှတစ်ဆင့် ၎င်းတို့သည် သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ကိုယ်စားဝင်ရောက်နိုင်ပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ပုဂ္ဂိုလ်အားဖြင့် အမြင့်ဆုံးဘုရား၏ပရိသတ်ခန်းသို့ပင် ဝင်ရောက်နိုင်သည်။ ဣသရေလတွင် သစ္စာရှိသူများအတွက် ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏လူများသည် ယေရှု၏သွေးဖြင့် ရဲရင့်စွာ “အသန့်ရှင်းဆုံးအထံတော်သို့ ဝင်ရောက်မည်” အချိန်ကို ကြိုတင်ပုံဖော်ပြသည် (ဟေဗြဲ ၁၀:၁၉)။

Through the slain lamb; through the bullock, the ram, the he-goat, the turtledoves, the pigeons; through the sprinkling of the blood upon the altar of burnt offering, upon the altar of incense, toward the veil, or upon the ark; through the teaching and mediation of the priesthood, Israel was to learn how to approach God. They were not to be left in hopelessness as they faced the condemnation of God’s holy law. There was a way of escape. The Lamb of God would die for them. Through faith in His blood they might enter into communion with God. Through the mediation of the priest they might vicariously enter the sanctuary, and might, in the person of the high priest, even appear in the very audience chamber of the Most High. To the faithful in Israel this pre-figured the time when God’s people will with boldness “enter into the holiest by the blood of Jesus” (Heb. 10:19).

 

ဤအရာအားလုံးကို ဘုရားသခင်သည် ယဇ်ပူဇော်မှုစနစ်မှတစ်ဆင့် ဣသရေလအား သင်ကြားလိုသည်။ ၎င်းတို့အတွက် ၎င်းသည် ကယ်တင်ခြင်းလမ်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ၎င်းတို့အား မျှော်လင့်ချက်နှင့် သတ္တိကိုပေးသည်။ ဘုရားသခင်၏ပညတ်တရား၊ ဆယ်ပညတ်သည် ၎င်းတို့၏အပြစ်များကြောင့် ၎င်းတို့ကို အပြစ်တင်သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်၏သိုးသငယ်သည် ၎င်းတို့အတွက် အသေခံမည်ဖြစ်သည့်အချက်က ၎င်းတို့အား မျှော်လင့်ချက်ပေးသည်။ ယဇ်ပူဇော်မှုစနစ်သည် ဣသရေလအတွက် ဧဝံဂေလိတရားဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်နှင့် ဆက်သွယ်မှုနှင့် မိတ်သဟာယဖွဲ့မှုသို့ လမ်းညွှန်ပေးသည်။

All this God desired to teach Israel through the sacrificial system. To them it was the way of salvation. It gave them hope and courage. Though the law of God, the Ten Commandments, condemned them because of their sins, the fact that the Lamb of God was to die for them gave them hope. The sacrificial system constituted the gospel for Israel. It pointed the way to communion and fellowship with God.

 

အချို့သော ခရစ်ယာန်ဟုဆိုသူများသည် ဘုရားသခင်ခန့်အပ်ထားသော ဗိမာန်တော်၏ဝန်ဆောင်မှုများတွင် အရေးပါမှု သို့မဟုတ် တန်ဖိုးကို မမြင်ကြပါ။ သို့သော် ဓမ္မသစ်ကျမ်းတွင် ပိုမိုထင်ရှားစွာဖော်ပြထားသော ကယ်တင်ခြင်းဧဝံဂေလိအစီအစဉ်သည် ဓမ္မဟောင်းကျမ်းကို နားလည်ခြင်းဖြင့် ပိုမိုရှင်းလင်းသည်။ တကယ်တော့၊ ဓမ္မဟောင်းတွင်ဖော်ပြထားသော လေဝိစနစ်ကို နားလည်သူသည် ဓမ္မသစ်ကျမ်းတွင်ဖော်ပြထားသော ဧဝံဂေလိတရားကို ပိုမိုနားလည်ပြီး တန်ဖိုးထားနိုင်သည်။ တစ်ခုသည် နောက်တစ်ခုကို ကြိုတင်ပုံဖော်ပြီး ၎င်း၏ပုံစံဖြစ်သည်။

There are professed Christians who do not see much of importance or value for them in the divinely appointed Temple services; yet the gospel plan of salvation as revealed more fully in the NT is made clearer by an understanding of the OT. In fact, he who understands the Levitical system as presented in the OT can much better understand and appreciate gospel as set forth in the NT. The one foreshadows the other and is a type of it.

 

တဲတော်မှ။ အပြစ်ကြောင့် လူသည် ၎င်း၏ဖန်ဆင်းရှင်နှင့် ပွင့်လင်းစွာဆက်သွယ်မှုရှိခဲ့သော ပရဒိသုအိမ်မှ နှင်ထုတ်ခံရသည်။ လူသည် ဘုရားသခင်နှင့်အတူ နေထိုင်ရန် အရည်အချင်းမပြည့်မီတော့သဖြင့်၊ ဘုရားသခင်သည် ယခုအခါ လူနှင့်အတူ နေထိုင်ရန် ကျိုးနွံစွာ ဆင်းလာတော်မူသည်။ ထို့ကြောင့်၊ မောရှေအား “ငါသည် ၎င်းတို့တွင်နေထိုင်ရန် သန့်ရှင်းရာဌာနတစ်ခုကို ငါ့အတွက် ဆောက်လုပ်စေဟု” ညွှန်ကြားခဲ့သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၅:၈)။ မောရှေသည် ၎င်းကို လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး “ထာဝရဘုရား၏ ဘုန်းတော်သည် တဲတော်ကို ဖုံးလွှမ်းခဲ့သည်” (ထွက်မြောက်ရာ ၄၀:၃၄)။ အံ့သြဖွယ်မေတ္တာ။ ဘုရားသခင်သည် ၎င်း၏လူများနှင့် ခွဲခွာနေရန် မခံနိုင်ဘဲ၊ ၎င်း၏မေတ္တာသည် ၎င်းတို့နှင့်အတူ နေထိုင်နိုင်ရန် အစီအစဉ်တစ်ခုကို ဖန်တီးခဲ့သည်။ သူသည် ၎င်းတို့နှင့်အတူ တော၌ လှည့်လည်သွားလာရင်း၊ နောက်ဆုံးတွင် ၎င်းတို့ကို ကတိထားရာပြည်သို့ ပို့ဆောင်မည်။

Out of the tabernacle. As a result of sin man had been driven from his Paradise home, where he enjoyed open communion with his Maker. Because man no longer qualified to live with God, God now condescended to come down and live with man. Accordingly, He had instructed Moses, “Let them make me a sanctuary; that I may dwell among them” (Ex. 25:8). This Moses had done, and “the glory of the Lord filled the tabernacle” (Ex. 40:34). Wonderful love! God could not bear to be separated from His own, and His love devised a plan whereby He might even yet live among them! He would go with them on their journeys to and fro in the wilderness, and at last lead them into the Promised Land.

 

၂။ ယဇ်ပူဇော်ခြင်း။ ဟေဗြဲလို “ခော့ဗါန်”၊ “ချဉ်းကပ်ရန်” သို့မဟုတ် “အနီးသို့လာရန်” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသော “ခာရပ်” မှဆင်းသက်လာသည်။ မီးရှို့ယဇ်များသည် မဖြစ်မနေ နှင့် ဆန္ဒအလျောက် ဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိသည်။ မဖြစ်မနေမီးရှို့ယဇ်အချို့သည် သတ်မှတ်ထားသောအချိန်များတွင် ပြည်သူတစ်ခုလုံးကိုယ်စား ယဇ်ပုရောဟိတ်များက ပူဇော်သည်။ ၎င်းတို့တွင် နေ့စဉ်မီးရှို့ယဇ် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၃၈-၄၂; တောလည်ရာ ၂၈:၃-၈)၊ ဥပပြဌာန်းထားသော မီးရှို့ယဇ် (တောလည်ရာ ၂၈:၉-၁၀)၊ လမစဉ်ပူဇော်သက္ကာ၊ ပုံတုပွဲ၊ ငါးဆယ်ကနဦးပွဲ၊ တံပိုးမှုတ်ပွဲ၊ အပြစ်ဖြေရာနေ့၊ တဲတော်ပွဲများ (တောလည်ရာ ၂၈:၁၁ မှ ၂၉:၃၉) တို့ပါဝင်သည်။ အခြားမဖြစ်မနေမီးရှို့ယဇ်များသည် ယာယီဖြစ်ပြီး တစ်ဦးချင်းက ပူဇော်သည်။ ၎င်းတို့တွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်ခန့်အပ်ခြင်း (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၁၅-၁၈; လေဝိ ၈:၁၈-၂၁; ၉:၁၂-၁၄)၊ ကလေးမွေးဖွားခြင်း (လေဝိ ၁၂:၆-၈)၊ အနာကြီးရောဂါသက်သာခြင်း (လေဝိ ၁၄:၁၉-၂၀)၊ ထုံးတမ်းစည်းကမ်းအညစ်အကြေးမှ သန့်စင်ခြင်း (လေဝိ ၁၅:၁၄-၁၅, ၃၀)၊ နာဇရိတ်သစ္စာကတိပြုခြင်း (တောလည်ရာ ၆:၁၃-၁၆) တို့ပါဝင်သည်။ ဆန္ဒအလျောက်မီးရှို့ယဇ်များကို တစ်ဦးချင်းက အချိန်မရွေးပူဇော်နိုင်သော်လည်း၊ မဖြစ်မနေမီးရှို့ယဇ်များကဲ့သို့ စည်းမျဉ်းများနှင့် အညီဖြစ်ရမည် (တောလည်ရာ ၇; ၁ရာဇဝင်မှတ်တမ်း ၈:၆၄ ကိုကြည့်ပါ)။ လေဝိ ၁ ၏စည်းမျဉ်းများသည် ဆန္ဒအလျောက်မီးရှို့ယဇ်များနှင့် သီးသန့်သက်ဆိုင်သော်လည်း၊ အခြားမီးရှို့ယဇ်များအတွက် ထုံးနှင့်တူညီသည်။

 

2. An offering. Heb. qorban, from the verb qarab, “to draw near,” “to approach.” Burnt offerings were of two kinds, obligatory and voluntary. Certain of the obligatory burnt offerings came at stated times and were presented by the priests on behalf of the entire nation. These included the daily burnt offering (Ex. 29:38–42; Num. 28:3–8), the Sabbath burnt offering (Num. 28:9, 10), and festal burnt offerings at the new moon, the Passover, Pentecost, the Feast of Trumpets, the Day of Atonement, and the Feast of Tabernacles (Num. 28:11 to 29:39). Other obligatory burnt offerings were of an occasional nature and were presented by individuals. Such were the offerings at the consecration of a priest (Ex. 29:15–18; Lev. 8:18–21; 9:12–14), at childbirth (Lev. 12:6–8), at the cleansing of a leper (ch. 14:19, 20), at the purifying from ceremonial defilement (ch. 15:14, 15, 30), and at the taking of a Nazirite vow (Num. 6:13–16). Voluntary burnt offerings might be presented by an individual at any time, but must conform in all respects to the same regulations that governed the obligatory burnt offerings (see Num. 7; 1 Kings 8:64). The regulations of Lev. 1 are concerned specifically with voluntary burnt offerings, though the ritual was similar for the others as well.

 

၃။ အကယ်၍ သူ၏ယဇ်ပူဇော်ခြင်းသည် မီးရှို့ယဇ်ဖြစ်ပါက။ “အကယ်၍ သူ၏ ခော့ဗါန် [အပိုဒ် ၂ ကိုကြည့်ပါ] သည် အိုလဟ်ဖြစ်သည်။” “အိုလဟ်” သည် “မီးရှို့ယဇ်” သို့မဟုတ် “မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာ” အတွက် သာမန်ဟေဗြဲစကားလုံးဖြစ်ပြီး “တက်သွားသောအရာ” သို့မဟုတ် “တက်လာသောအရာ” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ နောက်ထပ်စကားလုံးတစ်ခုမှာ “ကာလီလ်” ဖြစ်ပြီး “အကုန်လုံး” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ ဤစကားလုံးများသည် မီးရှို့ယဇ်များကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် အလုံးစုံမီးရှို့ပြီး၊ မီးခိုးများတက်လာသည်နှင့်အမျှ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာသည် ဘုရားသခင်ထံသို့ ပုံဆောင်စွာ တက်သွားသည်ဟူသောအချက်မှ ဆင်းသက်လာသည်။ ဒူအေဗားရှင်းတွင် “ဟိုလိုကော့စ်” ဟူသောစကားလုံးကို အသုံးပြုပြီး “အလုံးစုံမီးရှို့ခြင်း” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ ဤအမည်များသည် မီးရှို့ယဇ်ကို သင့်လျော်စွာ ဖော်ပြသည်။ အခြားယဇ်ပူဇော်သက္ကာအချို့ကဲ့သို့ စားသုံးခြင်းမရှိပါ။ အားလုံးကို မီးရှို့ပြီး ဘုရားသခင်ထံသို့ မီးတောက်များဖြင့် “မွှေးကြိုင်သောရနံ့” အဖြစ် တက်သွားသည် (အပိုဒ် ၉)။ ဘာမှမကျန်ရစ်ပါ။ အားလုံးကို ဘုရားသခင်ထံ ပေးအပ်သည်။ ၎င်းသည် ပြည့်စုံသောအပ်နှံခြင်းကို ဖော်ပြသည်။

3. If his offering be a burnt sacrifice. “If his qorban [see v. 2] be an ‘olah.” ‘Olah, the usual Hebrew word for “burnt sacrifice” or “burnt offering,” means “that which goes up” or “that which ascends.” Another term, used but twice, is kalil, meaning “whole.” These words derive from the fact that burnt offerings were wholly burned on the altar, and that as the smoke arose, so the offering ascended, figuratively, to God. The Douay Version uses the word “holocaust,” meaning “that which is wholly burnt up.” These names fitly describe the burnt offering. No part of it was eaten, as was the case with some of the other sacrifices; all was burned and ascended to God in the flames as a “sweet savour” (v. 9). Nothing was held back. All was given to God. It denoted complete consecration.

 

မီးရှို့ယဇ်များကို ပထမဆုံးအကြိမ် ရေလွှမ်းမိုးမှုအပြီးတွင် နောဧသည် “ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ယဇ်များ ပူဇော်ခဲ့သည်” (ကမ္ဘာဦး ၈:၂၀) ဟု ဖော်ပြထားသည်။ နောက်တစ်ကြိမ်မှာ ဘုရားသခင်က အာဗြဟံအား ၎င်း၏သားကို “ငါပြသမည့် တောင်တစ်လုံးပေါ်တွင် မီးရှို့ယဇ်အဖြစ် ပူဇော်ရန်” အမိန့်ပေးခဲ့သည် (ကမ္ဘာဦး ၂၂:၂)။ သမ္မာကျမ်းတွင် အသက်အကြီးဆုံးဖြစ်နိုင်သော ယောဘကျမ်းတွင် ယောဘသည် “မနက်စောစောထ၍ မီးရှို့ယဇ်များ ပူဇော်ခဲ့ပြီး၊ ယောဘက ‘အကယ်၍ ငါ၏သားများသည် အပြစ်ပြုပြီး ဘုရားသခင်ကို စိတ်နှလုံးထဲတွင် ကျိန်ဆဲမိလျှင်’ ဟု ဆိုခဲ့သည်” (ယောဘ ၁:၅) ဟု မှတ်တမ်းတင်ထားသည်။ ယောဘသည် ၎င်း၏သားများအတွက် မီးရှို့ယဇ်များသည် ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင် ယဇ်မပူဇော်ခဲ့သည့်တိုင် ဘုရားသခင်၏ဒေါသကို ရှောင်ရှားနိုင်သည်ဟု ယုံကြည်ပုံရသည်။ ရာဗီများက “မီးရှို့ယဇ်များသည် ဣသရေလ၏အပြစ်များကို ဖြေးပေးသည်” ဟု ဆိုခဲ့သည်။

Burnt offerings are first mentioned after the Flood, when Noah “offered burnt offerings on the altar” (Gen. 8:20). They are next mentioned in God’s command to Abraham to offer up his son “for a burnt offering upon one of the mountains which I will tell thee of” (Gen. 22:2). The book of Job, perhaps the oldest in the Bible, records how Job “rose up early in the morning, and offered burnt offerings … for Job said, It may be that my sons have sinned, and cursed God in their hearts” (Job 1:5). Job apparently believed that his burnt offerings availed to avert the anger of God even though his sons had brought no offering for themselves, and perhaps were not aware that they had sinned. The rabbis had a saying: “Burnt offerings atone for the transgressions of Israel.”

 

မီးရှို့ယဇ်များသည် အစောဆုံးယဇ်ပူဇော်သက္ကာများဖြစ်ပြီး အားလုံးပါဝင်သော အကျိုးသက်ရောက်မှုအရှိဆုံးဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏အရေးပါမှုကို ရာစုနှစ်များစွာ မီးရှို့ယဇ်များသာ တည်ရှိခဲ့သည်ဟူသောအချက်က ပြသသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် အခြားယဇ်ပူဇော်သက္ကာများကို အမိန့်ပေးခဲ့သောအခါ၊ ၎င်းတို့သည် ဆက်လက်မီးရှို့ယဇ်အစား မဟုတ်ဘဲ ၎င်းနှင့်အတူ ထပ်မံဖြည့်စွမ်းရန်ဖြစ်သည် (တောလည်ရာ ၂၈:၁၀; ၂၉:၁၆ စသည်တို့ကို ကြည့်ပါ)။

Burnt offerings were the earliest of all offerings and the most characteristic and comprehensive, combining in themselves the essential elements of all offerings. Their importance is shown by the fact that for centuries they were the only offerings in existence. Later, when other offerings were commanded, it was expressly provided that they were not to take the place of, but were to be in addition to, the continual burnt offering” (see Num. 28:10; 29:16; etc.).

 

နေ့စဉ်မနက်နှင့်ညနေယဇ်ပူဇော်သက္ကာများသည် အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင်ပင် မဖြစ်မနေပြုလုပ်ရသော လူမျိုးအတွက်ဖြစ်သော်လည်း၊ တစ်ဦးချင်းဣသရေလလူများအတွက်လည်း တိကျသောရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုရှိသည်။ ယေရုဆလင်တွင် သန့်ရှင်းရာဌာနဝန်ဆောင်မှုကို နောက်ဆုံးတွင် တည်ထောင်သောအခါ၊ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာအားလုံးကို ထိုနေရာသို့ ယူဆောင်လာရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသာလျှင် ယဇ်ပလ္လင်တွင် ဝန်ဆောင်မှုပြုရမည်ဟု ဘုရားသခင်က အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ဝတ်ပြုခြင်းကို ဗဟိုချုပ်ကိုင်ပြီး တူညီမှုကို ဖြစ်ပေါ်စေသော်လည်း၊ သန့်ရှင်းရာဌာနမှ ဝေးကွာနေထိုင်သူများအတွက် အခက်အခဲဖြစ်စေသည်။ ဂါလိလဲမှ ယေရုဆလင်သို့ ခရီးသည် ယဇ်သက္ကာတိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်နှင့်အတူ ရက်ပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်နိုင်သည်။ အိမ်သို့ပြန်ခရီးတွင် ထပ်မံအပြစ်ပြုမိပါက နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်လာရမည်။ ၎င်းသည် မဖြစ်နိုင်သောအခြေအနေဖြစ်သည်။ ၎င်းအတွက် နေ့စဉ်ညနှင့်မနက်ယဇ်ပူဇော်သက္ကာများသည် ပျော်ရွှင်ဖွယ်အဖြေတစ်ခုပေးသည်။

Although the daily morning and evening sacrifices, mandatory even on the great Day of Atonement, were for the nation, they also served a definite purpose for the individual Israelite. When the sanctuary service was finally established in Jerusalem, God commanded that henceforth all sacrifices should be brought there, and that the priests only should officiate at the altar. Though this centralized the worship and tended toward uniformity, and was thus helpful, it created hardship for those who lived at some distance from the sanctuary. A journey from Galilee to Jerusalem would take several days, especially if a sacrificial animal was brought along. On the journey home the man might sin again and would need to make a return trip. This, of course, presented an impossible situation. For him, the daily evening and morning sacrifice offered a happy solution.

 

နေ့စဉ်ဝန်ဆောင်မှုများတွင်အသုံးပြုသော သတ်မှတ်ထားသော တိရစ္ဆာန်များကို လူမျိုးတစ်ခုလုံးက ပံ့ပိုးပေးသော ငွေဖြင့် ဝယ်ယူသည် နံနက်တိုင်း လူမျိုးတစ်ခုလုံးအတွက် မီးရှို့ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် သိုးသငယ်တစ်ကောင်ကို ပူဇော်ပြီး၊ ညနေတွင် ထိုဝန်ဆောင်မှုကို ထပ်မံပြုလုပ်သည်။ ဤမီးရှို့ယဇ်သည် တစ်ဦးချင်းအပြစ်သားသည် ၎င်း၏ကိုယ်ပိုင်ယဇ်ပူဇော်သက္ကာကို ယူဆောင်လာနိုင်သည့်အချိန်အထိ လူမျိုးအတွက် ယာယီနှင့် ကြိုတင်အပြစ်ဖြေမှုကို ပေးသည်။ ဤအမျိုးသားယဇ်ပူဇော်သက္ကာများသည် ယောဘက “အကယ်၍ ငါ၏သားများသည် အပြစ်ပြုပြီး ဘုရားသခင်ကို စိတ်နှလုံးထဲတွင် ကျိန်ဆဲမိလျှင်” (ယောဘ ၁:၅) ဟု ဆိုခဲ့သည့်အတိုင်း လူမျိုးအတွက် ပြုလုပ်ပေးသည်။ ယောဘသည် ၎င်း၏သားများအပြစ်ပြုခဲ့မှုကို မသိခဲ့ပါ။ သို့သော် ၎င်းတို့ပြုခဲ့ဖွယ်ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင် ယဇ်ပူဇော်သက္ကာများယူဆောင်လာသည်အထိ ၎င်းတို့ကို “ဖုံးအုပ်ရန်” ယောဘသည် ၎င်းတို့အတွက် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ထိုနည်းတူ၊ လူမျိုးအတွက် နေ့စဉ်မီးရှို့ယဇ်သည် တစ်ဦးချင်းသူတို့၏ယဇ်ပူဇော်သက္ကာများယူဆောင်လာနိုင်သည်အထိ ဣသရေလကို ဖုံးအုပ်ပေးသည်။ တလမုဒ်ကျမ်းတွင် မနက်ယဇ်သည် ညအခါပြုမိသော အပြစ်များအတွက် အပြစ်ဖြေပြီး၊ ညနေယဇ်သည် နေ့အခါပြုမိသော အပြစ်များအတွက် အပြစ်ဖြေသည်ဟု သင်ကြားထားသည်။

The prescribed animals used in the daily services were procured with money contributed by the entire people. Every morning a lamb was offered on the altar of burnt offering for the whole nation, and in the evening the service was repeated. This burnt sacrifice provided a temporary and provisional atonement for the nation until such time as the individual sinner could himself appear and bring his own sacrifice. These national offerings did for the nation what Job had in mind when he said, “It may be that my sons have sinned, and cursed God in their hearts” (Job 1:5). Job did not know whether his sons had sinned. But it might be that they had. And so, to “cover” them until they should bring their own offerings, Job acted for them. In like manner the daily burnt offering for the nation covered Israel until each could bring his individual offering. The Talmud teaches that the morning sacrifice atoned for sins done during the night, and the evening sacrifice for sins done during the day.

 

နေ့စဉ်မီးရှို့ယဇ်များကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သော်လည်း၊ နောက်ယဇ်တင်မည့်အချိန်အထိ တစ်ခုကျန်ရှိစေရန် မီးဖြည်းဖြည်းရှို့သည် (လေဝိ ၆:၉)။ ညနေယဇ်သည် မနက်အထိ တည်ရှိပြီး၊ မနက်ယဇ်သည် ညနေအထိ တည်ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ဣသရေလအတွက် ယာယီနှင့် ကြိုတင်အပြစ်ဖြေမှုပေးရန် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ယဇ်သက္ကာတစ်ခုအမြဲရှိနေသည်။ လူတစ်ဦးသည် အပြစ်ပြုမိသောအခါ၊ သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ချက်ချင်းမရောက်နိုင်သည့်တိုင် သို့မဟုတ် ရက်သတ္တပတ်များ လများပင်ကြာသော်လည်း၊ ၎င်းအတွက် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ယဇ်တစ်ခုရှိနေပြီး၊ ၎င်း၏ကိုယ်ပိုင်ယဇ်ပူဇော်သက္ကာကို ယူဆောင်လာပြီး နောင်တရမှုကို အတည်ပြုနိုင်သည်အထိ “ဖုံးအုပ်ထားသည်” ကို သိသည်။

The daily burnt offerings were burned on the altar, but over a slow fire so that one sacrifice would last until the next was put on (Lev. 6:9). The evening sacrifice lasted until morning, and the morning sacrifice until evening. Thus there was always a victim on the altar to provide provisional and temporary atonement for Israel. When a man sinned, though he was unable to appear at the sanctuary immediately, or even for weeks and months, he knew that there was a sacrifice on the altar for him, and that he was “covered” until he could bring his own offering and confirm his repentance.

 

ဤရှေးခေတ်အပြစ်သားများအတွက် ကရုဏာစီရင်မှုသည် ယနေ့အပြစ်သားအတွက် အားကြီးသောမျှော်လင့်ချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အပြစ်ပြုမိသော်လည်း ချက်ချင်းမသိဘဲ နောက်ပိုင်းတွင်သာ သိရှိပြီး ချက်ချင်းဝန်ခံ၍မရသည့်အချိန်များရှိသည်။ ခရစ်တော်သည် ကျွန်ုပ်တို့၏အခြေအနေကို သိရှိလာသည်အထိ ၎င်း၏ဖြောင့်မတ်ခြင်းသင်္ကန်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့ကို “ဖုံးအုပ်ရန်” အမြဲအသင့်ရှိနေပြီး၊ ကျွန်ုပ်တို့ကို ဘယ်သောအခါမှ စွန့်ခွာမသွားသည်ကို သိရှိခြင်းသည် မည်မျှအာမခံချက်ရှိသနည်း။ ကျွန်ုပ်တို့ထံမရောက်မီ ကျွန်ုပ်တို့၏ကယ်တင်ခြင်းအတွက် လိုအပ်သော စီရင်ပြဋ္ဌာန်းမှုကို ပြုလုပ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ဤအံ့သြဖွယ်စီရင်ပြဋ္ဌာန်းမှုအတွက် ဘုရားသခင်ကို ကျေးဇူးတင်ပါ။ သို့သော် မည်သူမျှ ဤအရာကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ဝန်ခံခြင်းကို နှောင့်နှေးမပြုလုပ်သင့်ပါ။

This merciful provision for sinners of old constitutes a strong hope for the sinner today. There are times when we sin but are not aware of it until later, and hence do not confess immediately. What a comfort to know that Christ stands ever ready to “cover” us with His robe of righteousness until we come to realize our condition, that He never leaves us or forsakes us, and that even before we come to Him He has made the necessary provision for our salvation. Thanks be to God for this wonderful provision! But let none take undue advantage of this and delay confession.

 

လီဝီ ၁ တွင်ဖော်ပြထားသော မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာများသည် တစ်ဦးချင်းစီ၏ဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်သော်လည်း၊ ယခင်ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း၊ ပူဇော်သောအခါ လိုက်နာရမည့်ထုံးတမ်းစဉ်လာများသည် တိကျပြီး တင်းကြပ်သည်။ ဤသို့ဖြင့် ဣသရေလလူမျိုးများအား ပြည့်စုံသောနာခံမှုကို သင်ကြားပေးခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်သည် ခွင့်လွှတ်နိုင်သည်၊ ဘုရားသခင်သည် ခွင့်လွှတ်မည်ဖြစ်သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်၏ညွှန်ကြားချက်များကို အပြည့်အဝလိုက်နာရမည်။ ဘုရားသခင်ထံသို့ ချဉ်းကပ်လိုသူသည် ဘုရားသခင်၏သတ်မှတ်ထားသောနည်းဖြင့်သာ ချဉ်းကပ်ရမည်။ ဘုရားသခင်က လက်ခံသောဝတ်ပြုကိုးကွယ်မှုသည် ကျွန်ုပ်တို့ထင်သည့်အတိုင်း အကောင်းဆုံးနှင့် ထိရောက်ဆုံးဖြစ်မည်ဟု ထင်ရသည့်အရာ၊ အခါအခွင့်နှင့် အသင့်တော်ဆုံးဟု ထင်ရသည့်အရာ၊ အမြန်ဆုံးရလဒ်ထွက်မည်ဟု ထင်ရသည့်အရာ၊ သို့မဟုတ် ငွေအများဆုံးရရှိမည့်အရာမဟုတ်ဘဲ၊ ဘုရားသခင်က အတည်ပြုပြီး ကောင်းချီးပေးနိုင်သော အရာသာဖြစ်သည်။

Even though the individual burnt offerings discussed in Lev. 1 are all voluntary, yet when offered, as already noted, the ritual to be followed was precise and strict. The Israelites were thus taught implicit obedience. God might forgive, God will forgive, but there must be absolute adherence to the divine instructions. He who would draw near to God, must do it in the manner of God’s appointment. That worship only is acceptable to Him which is in accordance with His will—not that which to us may seem best and most effective, not that which we might think best adapted to the occasion, not that which appears to bring the quickest returns or the most money, but that only which God approves and upon which He can bestow His blessing.

 

မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာအတွက် တိရစ္ဆာန်လေးမျိုးကို အသုံးပြုခဲ့သည်- နွားထီး၊ သိုး၊ ဆိတ်၊ ငှက်များ။ ပူဇော်သူသည် မိမိလိုချင်သည့်အရာကို ရွေးချယ်နိုင်သည်။ နွားထီးတစ်ကောင်ကို တတ်နိုင်သော ချမ်းသာသူသည် သဘာဝအားဖြင့် နွားထီးကို ယူလာမည်။ ချိုးငှက်တစ်စုံ သို့မဟုတ် ခိုတစ်ကောင်သာ တတ်နိုင်သော ဆင်းရဲသူသည် ထိုအရာများထဲမှ တစ်ခုကို ယူလာမည်။ အရေးပါသည်မှာ ယေရှု၏မိခင်မာရိသည် ကလေးမွေးဖွားပြီးနောက် ဗိမာန်တော်သို့ ချိုးငှက်နှစ်ကောင်ကို လက်ဆောင်အဖြစ် ယူဆောင်လာခဲ့သည် (လီဝီ ၁၂:၈; လုကာ ၂:၂၂-၂၄ ကိုကြည့်ပါ)။ ယောသပ်နှင့်မာရိသည် ဆင်းရဲသူများဖြစ်သည်။ သားရဲဘုရင်ဖြစ်သော ခြင်္သေ့နှင့် ငှက်ဘုရင်ဖြစ်သော လင်းယုန်သည် မစင်ကြယ်သောကြောင့် ယဇ်ပူဇော်ရာတွင် အသုံးမပြုဘဲ၊ သိုးသငယ်နှင့် ချိုးငှက်ကို အသုံးပြုခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်သည် မာနထောင်လွှားပြီး မြင့်မားသောစိတ်ကို မမှတ်ယူဘဲ၊ နှိမ့်ချပြီး ဖြူစင်သောသူကို လက်ခံသည်။

Four kinds of animals were used as burnt offerings: bullocks, sheep, goats, fowls. The offerer might choose whichever he wished. The rich who could afford a bullock would naturally bring one. The poor who could afford only a turtledove or a pigeon would bring one of these. Significantly Mary, the mother of Jesus, brought two turtledoves to the Temple as her gift after childbirth (see Lev. 12:8; Luke 2:22–24). Joseph and Mary were poor people. The lion and the eagle, kings among beasts and fowls, being unclean, were not used in sacrifice, but rather the lamb and the dove. God does not regard a high and lofty spirit, but the meek and the lowly He will accept.

 

ဆန္ဒအလျောက်မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာသည် ချစ်ခြင်းမေတ္တာ၊ ဆက်ကပ်အပ်နှံခြင်း၊ သန့်ရှင်းစေခြင်း၏လက်ဆောင်ဖြစ်သည်။ ၎င်းကို ဘုရားသခင်ထံသို့ ရွှင်လန်းစွာ စွန့်လွှတ်ပူဇော်သောစိတ်ဖြင့် ပေးအပ်ခဲ့သည်။ ၎င်းသည် လက်ဆောင်တစ်ခုထက် ပိုသည်။ ၎င်းသည် မိမိကိုယ်ကို ပေးအပ်ခြင်း၊ အသက်ရှင်သောယဇ်ပူဇော်ခြင်းဖြစ်သည်။ ယနေ့တွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာများ မပေးတော့သော်လည်း၊ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာများကို လှုံ့ဆော်ပေးသော စိတ်ဓာတ်ကို နေ့စဉ်ခရစ်ယာန်ဘဝတွင် အသုံးချရန် ကောင်းပါသည်။ ဘုရားသခင်သည် ယနေ့တိုင် ရွှင်လန်းသောဆန္ဒအလျောက် ဝန်ဆောင်မှုကို နှစ်သက်သည် (၂ ကောရိန္သု ၉:၇)။

The voluntary burnt offering was a gift of love, of dedication, of consecration. It was offered in a spirit of cheerful sacrifice to God. It was more than a gift; it was the giving of oneself, a living sacrifice. We do not offer burnt offerings today, but it would be well for us to apply the spirit which prompted burnt offerings to everyday Christian living. God still loves cheerful, willing service (2 Cor. 9:7).

 

အထီးဖြစ်ပြီး အပြစ်အနာအဆာမရှိရမည်။ “၎င်းသည် လက်ခံခံရရန် ပြည့်စုံရမည်၊ ၎င်းတွင် အပြစ်အနာအဆာမရှိရပါ” (လီဝီ ၂၂:၂၁)။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်တို့၏အကောင်းဆုံးကို တောင်းဆိုသည်ဟူသောအချက်ကို အလေးပေးဖော်ပြသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ချမ်းသာပြီး ဘုရားသခင်ထံသို့ ကြီးမားသောလက်ဆောင်များ ယူဆောင်လာနိုင်စွမ်းမရှိသော်လည်း၊ ကျွန်ုပ်တို့ပေးသောအရာသည် ပြည့်စုံရမည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အကောင်းဆုံးထက်နည်းသောအရာကို မယူဆောင်လာရပါ။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်ထံသို့ ညံ့ဖျင်းသောတန်ဖိုးရှိသော ဒင်္ဂါးမမှန်ကန်သည့်အရာ၊ ရောင်းမထွက်သောပစ္စည်း၊ အလွတ်အချိန်အပိုင်းအစများကို မပေးရပါ။ ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်တို့တတ်နိုင်သမျှ အကောင်းဆုံးဖြင့် ဝန်ဆောင်မှုပြုရမည်။

A male without blemish. “It shall be perfect to be accepted; there shall be no blemish therein” (Lev. 22:21). This emphasizes the fact that God demands our best. We may not be rich or able to bring great gifts to God, but that which we give must be perfect. We are not to bring anything less than the best we have. We are not to give to God that which is of inferior value—a defective coin, unsalable property, scraps of unoccupied time. God is to be served with the best we can command.

 

မိမိဆန္ဒအလျောက်။ ထိုအစား “သူသည် ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် လက်ခံခံရရန်” (အာအက်စ်ဗွီ)။ သူသည် “၎င်းကို … တဲတော်တံခါးဝတွင် ပူဇော်ရမည်”၊ သို့သော် ဤသို့ပြုလုပ်ရာတွင် သူသည် “ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် လက်ခံခံရမည်”။ ဤတွင် “ဆန္ဒအလျောက်” ဟု ဘာသာပြန်ထားသော ဟီဘရူးစကားလုံးသည် အာယျ ၄ တွင် “လက်ခံခံရသည်” ဟု ဘာသာပြန်ထားသည် (မာလခိ ၁:၁၃)။

Of his own voluntary will. Rather, “that he may be accepted before the Lord” (RSV). He was to “offer it … at the door of the tabernacle,” but in so doing he would be “accepted before the Lord.” The same Hebrew word here translated “voluntary” is rendered “accepted” in v. 4.

 

ဘုရားသခင်က စစ်ဆေးသောယဇ်ပူဇော်မှု။—ခရစ်တော်သည် လူသားများ၏ နှလုံးသားများကို ရှာဖွေပြီး စိတ်နှလုံးကို စမ်းသပ်သူဖြစ်သည်။ အရာအားလုံးသည် ကျွန်ုပ်တို့ဆက်ဆံရမည့်သူ၏ မျက်မှောက်တွင် ဗလာဖြစ်ပြီး ဖွင့်ဟထားသည်၊ သူ၏မျက်မှောက်တွင် ထင်ရှားမနေသောသတ္တဝါတစ်ခုမျှမရှိပါ။ ရှေးဣသရေလခေတ်တွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံသို့ ယူဆောင်လာသော ယဇ်ပူဇော်သက္ကာများကို နှလုံးသားတွင် သန့်ရှင်းမှုရှိမရှိ သိရှိရန် ကျောရိုးအထိ ဖြတ်ထုတ်စစ်ဆေးခဲ့သည်။ ယနေ့ကျွန်ုပ်တို့ယူဆောင်လာသော ယဇ်ပူဇော်သက္ကာများသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ မဟာယဇ်ပုရောဟိတ်၏ ထိုးဖောက်သောမျက်လုံးရှေ့တွင် ဖွင့်ထားသည်။ သူသည် လူသားမျိုးနွယ်မှ ယူဆောင်လာသော ယဇ်ပူဇော်သက္ကာတိုင်းကို ဖွင့်ပြီး စစ်ဆေးကာ၊ ၎င်းသည် ခမည်းတော်ထံ တင်ပြရန် ထိုက်တန်မှုရှိမရှိ သက်သေပြသည် (အမှတ်စဉ် ၄၂၊ ၁၉၀၁)။

(Mal. 1:13). Every Sacrifice Inspected by God.—It is Christ who searches the hearts and tries the reins of the children of men. All things are naked and open before the eyes of Him with whom we have to do, neither is there any creature that is not manifest in His sight. In the days of ancient Israel the sacrifices brought to the high priest were cut open to the backbone to see if they were sound at heart. So the sacrifices we bring today are laid open before the piercing eye of our great High Priest. He opens and inspects every sacrifice brought by the human race, that He may prove whether it is worthy of being presented to the Father (MS 42, 1901).

 

၄။ သူ့အတွက် လက်ခံခံရသည်။ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် ယူဆောင်လာသောတိရစ္ဆာန်သည် အပြစ်ရှိသူအစား အစားထိုးအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသည်။ ၎င်းသည် သူ့အတွက်၊ ဆိုလိုသည်မှာ သူ့အစား “လက်ခံခံရမည်”။ အစားထိုးသည် ခရစ်တော်၏သင်္ကေတဖြစ်သောကြောင့် ၎င်းသည်လည်း ပြည့်စုံရမည် (လီဝီ ၂၂:၂၅)။

4. Accepted for him. The animal brought as a sacrifice was considered a substitute for the sinner. It was to be accepted “for” him, that is, instead of him. Inasmuch as the substitute was a symbol of Christ, it too must be perfect (ch. 22:25).

 

ထုံးတမ်းစဉ်လာ၏ အလေးအနက်ထားရမည့်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုမှာ ပူဇော်သူ၏လက်ကို ယဇ်ပူဇော်သက္ကာ၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် တင်ထားရခြင်းဖြစ်သည်။ “တင်ထားသည်” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသော “ဆာမတ်ခ်” ဟူသောစကားလုံးသည် မိမိ၏အလေးချိန်ဖြင့် “မှီထားသည်” ဟူသောအဓိပ္ပာယ်ရှိပြီး၊ ဤလုပ်ဆောင်ချက်ဖြင့် နောင်တရသောအပြစ်သားသည် အစားထိုးအပေါ်တွင် လုံးဝမှီခိုနေရသည်ကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ၎င်း၏အဓိပ္ပာယ်နှင့်ပတ်သက်၍ ရှေးခေတ်နှင့်ခေတ်သစ်မှတ်ချက်ပေးသူများက ၎င်းသည် ပူဇော်သူမှ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာသို့ သူ၏အပြစ်များကို သင်္ကေတအဖြစ် လွှဲပြောင်းခြင်း၊ သို့မဟုတ် အပြစ်သား၏နေရာတွင် ယဇ်ပူဇော်သက္ကာသေဆုံးရန် အစားထိုးခြင်းကို ဆိုလိုသည်ဟု နားလည်ကြသည်။ “ယဇ်ပူဇော်သက္ကာ၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် လက်တင်ခြင်းသည် အစားထိုးခြင်းနှင့် အပြစ်များလွှဲပြောင်းခြင်းကို ဆောင်ရွက်သည့် သာမန်ထုံးတမ်းတစ်ခုဖြစ်သည်။” “ယဇ်ပူဇော်သက္ကာတိုင်းတွင် အစားထိုးခြင်း၏အယူအဆရှိသည်။ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာသည် လူသားအပြစ်သား၏နေရာကို ယူသည်” (ဂျူးစွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ ၂၊ စာမျက်နှာ ၂၈၆၊ “အပြစ်ဖြေရာနေ့” ဆောင်းပါး)။

A solemn and essential part of the ritual was the placing of the hand of the offerer upon the head of the victim. The word samak, “put,” means “to lean” with one’s weight, an act by which the penitent sinner represented his utter dependence upon the substitute. As to the meaning of this, commentators, ancient and modern, understand that it signifies a symbolic transfer of his sins from the offerer to the victim, or the substitution of the victim to die in the sinner’s place. “The laying of hands upon the victim’s head is an ordinary rite by which the substitution and the transfer of sins are effected.” “In every sacrifice there is the idea of substitution; the victim takes the place of the human sinner” (Jewish Encyclopedia, vol. 2, p. 286, art. “Atonement, Day of”).

 

ယခုခရစ်ယာန်များသည် ယေရှုခရစ်၊ ဘုရားသခင်၏သိုးသငယ်ပေါ်တွင် ၎င်းတို့၏အပြစ်များကို ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် တင်ထားသောကြောင့်၊ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာဝန်ဆောင်မှုတွင် ၎င်းကို သင်္ကေတပြုသည့်ထုံးတမ်းတစ်ခုကို တွေ့ရှိရန် သင့်လျော်ပုံရသည်။ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာ၏ထုံးတမ်းတွင် ၎င်းကို ထင်ဟပ်စေသည်။ တကယ်တော့၊ အပြစ်ပါဝင်ပတ်သက်သည့်အခါတိုင်း လက်တင်ခြင်းထုံးတမ်းကို လိုအပ်သည်။ ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသည် ယဇ်ပူဇော်သက္ကာ၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် လက်တင်ပြီး မှီထားခြင်းထုံးတမ်းတွင် ကယ်တင်ခြင်းအတွက် ခရစ်တော်အပေါ်တွင် မိမိ၏မှီခိုနေရမှု၏ သင်္ကေတတစ်ခုကို မြင်သည်။ ဤသို့မှီခိုရာတွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏အပြစ်များကို သူ၏အပေါ်တွင် တင်ထားပြီး၊ သူသည် ကျွန်ုပ်တို့၏နေရာတွင် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် “သန့်ရှင်းပြီး ဘုရားသခင်က လက်ခံသော” ယဇ်ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် ရပ်တည်သည် (ရောမ ၁၂:၁)။

Inasmuch as Christians now by faith lay their sins on Jesus, the Lamb of God, it seems fitting to find in the sacrificial service a ceremony typifying this. In the ritual of the burnt offering we find this mirrored; in fact, the laying on of the hand was required in all cases where sin was involved. The Christian sees in the ceremony of the laying on of the hand and leaning on the victim a type of his own dependence upon Christ for salvation. In so leaning we place our sins upon Him, and He takes our place on the altar, a sacrifice “holy, acceptable unto God” (Rom. 12:1).

 

ဘုရားသခင်၏ညွှန်ကြားချက်များကို လိုက်နာပြီးနောက်၊ နောင်တရသောအပြစ်သားသည် ယဇ်ပူဇော်သက္ကာသည် သူ့အစား လက်ခံခံရကြောင်း သေချာစိတ်ချနိုင်သည်။ ထို့အတူ၊ ကျွန်ုပ်တို့သည်လည်း ဘုရားသခင်၏ညွှန်ကြားချက်များကို လိုက်နာရင်း ကျွန်ုပ်တို့၏အစားထိုးဖြစ်သော ခရစ်တော်တွင် လက်ခံခံရနိုင်ကြောင်း သေချာစိတ်ချနိုင်သည်၊ သူသည် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့၏နေရာကို ယူထားပြီး၊ ကားစမံပေါ်တွင် အမှန်တကယ်ပြုလုပ်ပြီးပြီဖြစ်သည်။ သူသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက်၊ ကျွန်ုပ်တို့အစား သေဆုံးခဲ့ပြီး၊ သူသေဆုံးခဲ့သောကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့သည် အသက်ရှင်ရမည်။

Having followed the directions God gave, the repentant sinner could be sure that the victim was accepted in his stead. Even so, we too may be assured that as we follow God’s directions we may be accepted in Christ, our Substitute, knowing that He takes our place on the altar—that He has, in truth, already done so on the cross. He died for us, instead of us, and because He died we shall live.

 

၅။ နွားထီးကို သတ်ပါ။ သာမန်လူတစ်ဦးသည် အပြစ်မရှိသော ယဇ်ပူဇော်သက္ကာဖြစ်သည့်တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ထဲသို့ ဓားဖြင့်ထိုးသွင်းရာတွင် ပျော်ရွှင်မှုရရှိမည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့မယုံနိုင်ပါ။ သို့သော် ဘုရားသခင်သည် ဤလုပ်ဆောင်ချက်ကို ပူဇော်သူထံမှ တောင်းဆိုခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များက သတ်ဖြတ်ခြင်းကို ပြုလုပ်ခဲ့သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်၏မူလရည်ရွယ်ချက်မှာ အပြစ်သားကိုယ်တိုင်က သတ်ဖြတ်ရန်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အပြစ်သားအတွက် နာကျင်ဖွယ်နှင့် စိတ်မသက်မသာဖြစ်စေသော အတွေ့အကြုံဖြစ်ရမည်၊ အကြောင်းမှာ သူ၏အပြစ်ကြောင့် ထိုသေဆုံးမှုကို လိုအပ်ခဲ့သည်ကို သူသိရှိထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် သူ့ကို “သွားပြီး နောက်ထပ်အပြစ်မလုပ်ရန်” ဆုံးဖြတ်ချက်ကို အထင်အရှားဖြစ်စေရမည်။ သူသည် အပြစ်၏ရလဒ်ကို သူ၏ရှေ့တွင် ထင်ရှားစွာမြင်ခဲ့ရသည်။ ၎င်းသည် သေဆုံးမှုသာမက၊ အပြစ်မရှိသူတစ်ဦး၏သေဆုံးမှုကို ဆိုလိုသည်။ ဤထုံးတမ်းသည် အပြစ်သားအတွင်း၌ အပြစ်ကို မုန်းတီးစေပြီး ၎င်းနှင့်ထပ်မံမဆက်ဆံရန် ပြင်းထန်သောသန္နိဋ္ဌာန်ဖြစ်ပေါ်စေခြင်းမှလွဲ၍ အခြားမည်သည့်ရလဒ်ကိုမျှ မဖြစ်ပေါ်စေနိုင်ပါ။

5. Kill the bullock. We cannot believe that a normal individual would take pleasure in plunging a knife into an innocent victim, even though that victim be only an animal. Yet God required this act of the offerer. In later times the priests did the slaying, thought it was God’s original intent that the sinner himself should do so. This must have been a painful and distressing experience for the sinner, because he knew that it was his sin that made the death necessary. It must have impressed him with the determination to “go, and sin no more.” He saw vividly before him the result of sin. It meant not only death, but the death of an innocent one. What other result could this ceremony have than to create in the transgressor a hatred for sin and a solemn resolve to have no more to do with it?

 

ယဇ်ပူဇော်သက္ကာစနစ်မှတစ်ဆင့် ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလလူမျိုးကို သင်ကြားလိုသောပထမဆုံးသင်ခန်းစာမှာ အပြစ်သည် သေဆုံးမှုကို ဆိုလိုသည်။ ဤသင်ခန်းစာကို ထပ်ခါတလဲလဲ သူတို့၏နှလုံးသားများတွင် အထင်အရှားဖြစ်စေခဲ့သည်။ တစ်နှစ်ပတ်လုံး နံနက်နှင့်ညနေတိုင်း လူမျိုးအတွက် သိုးသငယ်တစ်ကောင်ကို ပူဇော်ခဲ့သည်။ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း လူများသည် ၎င်းတို့၏အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာများနှင့် မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာများကို သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ယူဆောင်လာခဲ့သည်။ ဖြစ်ရပ်တစ်ခုစီတွင် တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကို သတ်ဖြတ်ပြီး သွေးကို သတ်မှတ်ထားသောနေရာတွင် ဝန်ဆောင်မှုပြုခဲ့သည်။ ထုံးတမ်းနှင့် ဝန်ဆောင်မှုတိုင်းတွင် အပြစ်သည် သေဆုံးမှုကို ဆိုလိုသည်ဟူသော သင်ခန်းစာကို ရိုက်နှိပ်ထားသည်။

The first lesson God wanted to teach Israel through the sacrificial system was that sin means death. Again and again this lesson was impressed upon their hearts. Every morning and evening throughout the year a lamb was offered for the nation. Day after day the people brought their sin offerings and their burnt offerings to the sanctuary. In each case an animal was slain and the blood ministered in the appointed place. On every ceremony and on every service was stamped the lesson: Sin means death.

 

ဤသင်ခန်းစာသည် ယနေ့ခေတ်တွင်လည်း ရှေးခေတ်ကဲ့သို့ပင် လိုအပ်သည်။ ခရစ်ယာန်အချို့သည် အပြစ်ကို အလွန်ပေါ့ပေါ့တန်တန် သဘောထားကြသည်။ ၎င်းတို့သည် အပြစ်ကို လူသားမျိုးနွယ်က ကြီးထွားလာသည်နှင့် ဖြတ်သန်းသွားမည့် ဘဝ၏တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် ထင်မှတ်ကြသည်။ အချို့က အပြစ်သည် နောင်တရဖွယ်ဖြစ်သော်လည်း ရှောင်လွှဲ၍မရဟု ယူဆကြသည်။ အားလုံးသည် အပြစ်နှင့်သေဆုံးမှုသည် မခွဲမခွာဆက်စပ်နေသည်ဟူသော သင်ခန်းစာကို စိတ်ထဲတွင် ထင်ရှားစွာ ရိုက်နှိပ်ရန် လိုအပ်သည်။ ဓမ္မသစ်ကျမ်းတွင် “အပြစ်၏အခကို သေခြင်းဖြစ်သည်” (ရောမ ၆:၂၃) ဟု အထူးဖော်ပြထားသော်လည်း၊ များစွာသောသူများသည် ဤထုတ်ပြန်ချက်၏အရေးပါမှုကို နားမလည်ကြပါ။ အပြစ်နှင့်သေဆုံးမှုသည် မခွဲမခွာဆက်စပ်နေသည်ဟူသော ပိုမိုလက်တွေ့ကျသော အယူအဆသည် ဧဝံဂေလိတရား၏ တန်ဖိုးထားမှုနှင့် နားလည်မှုကို များစွာအထောက်အကူဖြစ်စေလိမ့်မည်။ ခရစ်ယာန်တစ်ဦးအတွက် ၎င်းသည် အရေးပါသောသင်ခန်းစာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အပြစ်ရှိသူဖြစ်ပြီး သူမဟုတ်ပါ။ ကားစမံကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်ခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့အား ပထမဦးစွာ အပြစ်ရှိသည်ဟူသောခံစားချက်၊ ထို့နောက် အပြစ်မှ ရွံရှာမှု၊ နောက်ဆုံးတွင် သေဆုံးမှုမှတစ်ဆင့် ကယ်တင်ခြင်းရရှိလာသည့်အတွက် ဘုရားသခင်ထံသို့ နက်ရှိုင်းသောကျေးဇူးတင်စိတ်ကို ဆောင်ကြဉ်းပေးသင့်သည်။ ခရစ်တော်သည် ကျွန်ုပ်အတွက် သေဆုံးခဲ့သည်။ ကျွန်ုပ်သည် အပြစ်ပြုခဲ့သောကြောင့် ကျွန်ုပ်သေဆုံးရမည်ဖြစ်ပြီး “အပြစ်၏အခကို သေခြင်းဖြစ်သည်”။ သို့သော် ခရစ်တော်သည် ကျွန်ုပ်အတွက် သေဆုံးခဲ့သည်။ သူသည် ကျွန်ုပ်အစား ကယ်လဝါရီသို့ သွားခဲ့သည်။ ဤပြင်ဆင်မှုသည် မည်မျှလုံလောက်သနည်း။ ဤချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် မည်မျှအံ့ဖွယ်ဖြစ်သနည်း။

This lesson is needed as much in our time as it was in the days of old. Some Christians hold sin too lightly. They think of it as a passing aspect of life that mankind will outgrow. Others consider sin regrettable but unavoidable. All need to have impressed indelibly upon the mind the lesson that sin means death. The NT specifically states that “the wages of sin is death” (Rom. 6:23), but many fail to grasp the importance of the statement. A more realistic conception of sin and death as being inseparably connected would help much in an appreciation and understanding of the gospel. For the Christian this holds an important lesson. We were guilty, not He. A contemplation of the cross should bring to us first a feeling of guilt, then of revulsion from sin, and finally profound thankfulness to God that through death comes salvation. Christ died for me. I should have died, for I sinned, and “the wages of sin is death.” But Christ died for me; He went to Calvary in my place! How adequate the provision! How wonderful the love!

 

သွေးဖြန်းပက်ခြင်း။ ပူဇော်သူသည် သူ၏အလုပ်ကို ပြီးမြောက်ခဲ့သည်။ သူသည် ယဇ်ပူဇော်သက္ကာကို ယူဆောင်လာပြီး၊ သူ၏အပြစ်ကို ဝန်ခံကာ၊ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာကို သတ်ဖြတ်ခဲ့သည်။ ယခု သွေးဝန်ဆောင်မှုစတင်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးသည် သွေးများထွက်လာသည်နှင့် အနားတွင်ရပ်ကာ ၎င်းကို အိုးတစ်လုံးဖြင့် ဖမ်းယူခဲ့သည်။ သူသည် ယခု မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် သွေးကို ဖြန်းပက်ခြင်းဖြင့် ဝန်ဆောင်မှုပြုသည်။ ဤတွင် “ဖြန်းပက်သည်” ဟု ဘာသာပြန်ထားသောစကားလုံးသည် စာသားအရ “ဖြစ်ပြဲစေသည်” ဟူသောအဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။ ၎င်းကို ဖုန်မှုန့်ဖြစ်ပြဲစေခြင်း (ယောဘ ၂:၁၂)၊ မီးခဲများဖြစ်ပြဲစေခြင်း (ယဇရာ ၁၀:၂)၊ ရေဖြစ်ပြဲစေခြင်း (တောလည်ရာ ၁၉:၁၃) စသည်ဖြင့် အသုံးပြုသည်။ တရုံးကျမ်းအရ ဝန်ဆောင်မှုပြုသော ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ယဇ်ပလ္လင်၏ အရှေ့မြောက်နှင့် အနောက်တောင်ထောင့်နှစ်နေရာတွင် သွေးကို ဖြစ်ပြဲစေပြီး၊ ယဇ်ပလ္လင်၏ ဘေးလေးဘက်လုံးကို ထိစေရန် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ သန့်ရှင်းရေးအကြောင်းကြောင့် ၎င်းကို ယဇ်ပလ္လင်၏အတွင်းပိုင်းတွင် ပြုလုပ်ခဲ့ဖွယ်ရှိသည်။ အသုံးမပြုသော သွေးအပိုင်းကို ယဇ်ပလ္လင်၏အောက်ခြေတွင် လောင်းထည့်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင်၊ ယေရုဆလင်ဗိမာန်တော်တွင်၊ သွေးအပိုကို ကဒရွန်ချောင်းသို့ ပို့ဆောင်ပေးသော ကြွေပြားရေစီးကြောင်းဖြင့် စွန့်ပစ်ခဲ့သည်။

Sprinkle the blood. The offerer had finished his work. He had brought his sacrifice, confessed his sin, and slain the victim. Now the ministration of the blood began. A priest had stood by as the blood gushed forth, and had caught it in a vessel. He now ministered the blood by sprinkling it round about upon the altar of burnt offering. The word here translated “sprinkle” literally means “to scatter.” It is used of scattering dust (Job 2:12), live coals (Eze. 10:2), water (Num. 19:13), etc. According to the Talmud the officiating priest scattered the blood against the altar at two places, the northeastern and southwestern corners, in such a way that it would touch all four sides of the altar. For sanitary reasons this was probably done on the inside of the altar. The unused portion of the blood was poured out at the bottom of the altar. Later, at the Temple in Jerusalem, surplus blood was disposed of by means of a tile drain, which conveyed it to the brook Kidron.

 

ဘုရားသခင်သည် အပြစ်ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည် ဝန်ခံခြင်းနှင့် သွေးဝန်ဆောင်မှုမှတစ်ဆင့်သာ ရရှိနိုင်သည်ဟု ဣသရေလလူမျိုးကို အထင်အရှားဖြစ်စေရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် ခွင့်လွှတ်ခြင်း၏ အဆုံးမရှိသောကုန်ကျစရိတ်ကို သဘောပေါက်ရမည်။ ၎င်းသည် အမှားများကို လွှတ်ထားရုံမျှမဟုတ်ပါ။ ဘုရားသခင်သည် ခွင့်လွှတ်နိုင်ရန် တစ်ခုခုကို ပေးဆပ်ရသည်။ ၎င်းသည် အသက်တစ်ခုကို ကုန်ကျခဲ့ပြီး၊ သူ၏သားတော်ပင်လျှင် အသက်ကို ကုန်ကျခဲ့သည်။

God sought to impress upon Israel that forgiveness of sin can be obtained only through confession and the ministration of blood. They were to realize the infinite cost of forgiveness. It is more than merely overlooking faults. It cost God something to be able to forgive; it cost a life, even the life of His own Son.

 

ခရစ်တော်၏သေခြင်းသည် အချို့သောသူများအတွက် မလိုအပ်ဟု ထင်ရသည်။ ဘုရားသခင်သည် ကယ်လဝါရီမလိုဘဲ ခွင့်လွှတ်နိုင်သည် သို့မဟုတ် ခွင့်လွှတ်သင့်သည်ဟု ၎င်းတို့ထင်ကြသည်။ ကားလဝါရီသည် ၎င်းတို့အတွက် အပြစ်ဖြေခြင်း၏ အဓိကအစိတ်အပိုင်းနှင့် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သောအရာဟု မထင်ပုံရသည်။ ယနေ့ခရစ်ယာန်များသည် ၎င်းတို့၏ကယ်တင်ခြင်း၏တန်ဖိုးကို ပို၍ဆင်ခြင်သုံးသပ်ရန် ကောင်းပါသည်။ ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည် ရိုးရှင်းသောကိစ္စမဟုတ်ပါ။ အခမ်းအနားစနစ်မှတစ်ဆင့် ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလလူမျိုးအား သွေးထွက်ခြင်းမှတစ်ဆင့်သာ ခွင့်လွှတ်ခြင်းရရှိနိုင်ကြောင်း သင်ကြားခဲ့သည်။ ယခုအခါ ကျွန်ုပ်တို့သည် ထိုသင်ခန်းစာကို လိုအပ်သည်။ ဣသရေလ၏ယဇ်ပူဇော်စနစ်တွင် သန့်ရှင်းသောနေ့စဉ်ဘဝအတွက် အခြေခံမူများပါရှိသည်။ ဓမ္မဟောင်းသည် အခြေခံဖြစ်သည်။ ၎င်းတွင် ခိုင်မာစွာအမြစ်တွယ်ထားသူသည် မိုးရွာသွန်းပြီး လေများတိုက်ခတ်သောအခါ ပြိုကျမည်မဟုတ်သော အဆောက်အအုံကို တည်ဆောက်နိုင်လိမ့်မည်။ သူသည် “တမန်တော်များနှင့် ပရောဖက်များ၏အုတ်မြစ်ပေါ်တွင် တည်ဆောက်ထားပြီး၊ ယေရှုခရစ်ကိုယ်တိုင်က အဓိကအုတ်မြစ်ကျောက်ဖြစ်သည်” (ဧဖက် ၂:၂၀)။

To some the death of Christ appears unnecessary. God could, or should, they think, forgive without Calvary. The cross does not seem to them an integral and vital part of the atonement. It would be well if Christians today contemplated more than they do the cost of their salvation. Forgiveness is not a simple matter. Through the ceremonial system God taught Israel that forgiveness can be had only through the shedding of blood. We need that lesson now. In the sacrificial system of Israel are to be found the fundamental principles of holy living. The OT is fundamental. He who is thoroughly grounded in it will be able to erect a superstructure that will not fall when the rains descend and the winds blow. He will be “built upon the foundation of the apostles and prophets, Jesus Christ himself being the chief corner stone” (Eph. 2:20).

 

၆. မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာကို အရေခွံခွာပါ။ မူလက ဤအခမ်းအနားကို ပူဇော်သူကိုယ်တိုင်လုပ်ဆောင်ခဲ့သော်လည်း၊ နောက်ပိုင်းတွင် ဤအပိုင်းကို လေဝိသားများက လွှဲပြောင်းယူခဲ့သည်။ တောကန္တာရတွင် ဝန်ဆောင်မှုတွင်ပါဝင်သူများ အနည်းငယ်သာရှိခဲ့ပြီး၊ ကတိထားရာပြည်သို့ရောက်သောအခါ တစ်ရက်တည်းတွင် ပူဇော်သူရာပေါင်းများစွာနှင့် ထောင်ပေါင်းများစွာပင် ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ အခမ်းအနားကို ကျွမ်းကျင်သော လေဝိသားများနှင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် လူများထက် အရေခွံခွာခြင်းကို ပို၍လျင်မြန်စွာ လုပ်ဆောင်နိုင်ခဲ့သည်။

6. Flay the burnt offering. Originally, the offerer himself did this, though this part of the ritual was later taken over by the Levites. In the wilderness there were but few to participate in the services, as compared with later times, in the Promised Land, when hundreds and even thousands of offerers arrived in a single day. The Levites and priests who were accustomed to the ritual could perform the flaying more expeditiously than the people.

 

၇. ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးထည့်ပါ။ မီးရှို့ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် သတ်မှတ်ထားသောနေရာတွင် မီးသည် အမြဲလောင်နေရမည်။ ဤမီးသည် ဘယ်သောအခါမျှ မငြိမ်းသွားရန် ယဇ်ပုန်းများ၏ တာဝန်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်ကိုယ်တော်တိုင်က ဤမီးကို ထွန်းညှိထားသောကြောင့် ၎င်းကို သန့်ရှင်းသောမီးဟု သတ်မှတ်သည်။ ဤမီးကို သာမန်အသုံးပြုမှုအတွက် မသုံးရ၊ သန့်ရှင်းရာဌာန၏ဝတ်ပြုရေးအမှုအတွက် သာမန်မီးကို မသုံးရ။ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်ရှိ ဤဗဟိုမီးမှ ယဇ်ပုန်းများသည် ယဇ်ပူဇော်မှုများကို လက်ခံရန် အခြားမီးများကို ထွန်းညှိသည်။ ထို့ကြောင့် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးများစွာ တစ်ပြိုင်နက် လောင်နေပြီး၊ အားလုံးကို ဗဟိုမီးတစ်ခုမှ ထွန်းညှိထားသည်။ ယဇ်ပုန်းများသည် သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် မီးဖြည့်ရန် ဤယဇ်ပလ္လင်မှ မီးခဲများကို ယူသည်။ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်ရှိ မီးသည် မီးရှို့ယဇ်ပလ္လင်မှ လာရမည်။ ကောင်းကင်တွင် မီးကို တာဝန်ယူထားသော ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးရှိသည်ကို မှတ်သားဖွယ်ဖြစ်သည် (ဗျာဒိတ် ၁၄:၁၈)။

7. Put fire upon the altar. At a designated place upon the altar of burnt offering a fire was always burning. It was the duty of the priests to make sure that this fire never went out. Because God Himself had kindled it, it was considered sacred fire. This fire must not be put to common use, nor must common fire be used in any sanctuary service. From this central fire on the altar, the priests lighted other fires to accommodate such sacrifices as might be brought. Thus several fires were burning at the altar at one time, all lighted from the one central fire. It was from this altar that the priests took coals for their censers when they went in to offer incense in the holy place. The fire on the altar of incense came from the altar of burnt offering. It is interesting to note that in heaven there is an angel who has charge of the fire (Rev. 14:18).

 

သစ်သားကို စနစ်တကျစီထားပါ။ သန့်ရှင်းရာဌာနဝတ်ပြုရေးတွင် အသုံးပြုသော သစ်သားများကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်သို့မတင်မီ ဂရုတစိုက် စစ်ဆေးရသည်။ အင်းဆက်များကျရောက်ထားသော သို့မဟုတ် ပိုးဖလံများစားထားသော သစ်သားများကို ပယ်ထုတ်သည်။ သစ်သားများကို ပြင်ဆင်ပြီး ဂရုစိုက်ရန် ယဇ်ပုန်းအချို့၏ အလုပ်ဖြစ်ပြီး၊ တစ်နှစ်လျှင် တစ်ကြိမ် လူများကို သန့်ရှင်းရာဌာနအတွက် လောင်စာစုဆောင်းရန် ကူညီပေးရန် တောင်းဆိုသည်။ ၎င်းသည် လူများအတွက် ပညာပေးဖွယ်ဖြစ်ရမည်။ သစ်သားများကို စုဆောင်းပြီး ယဇ်ပုန်းများ၏ စစ်ဆေးမှုကို အောင်မြင်ရန် စစ်ဆေးသည့်အခါ၊ ဘုရားသခင်၏ သန့်ရှင်းမှုနှင့် သေးငယ်သောကိစ္စများတွင်ပင် ပြည့်စုံမှုအတွက် တောင်းဆိုမှုကို သူတို့သဘောပေါက်ရမည်။

Lay the wood in order. The wood used in the sanctuary service was carefully inspected before it was permitted to come on the altar. Wood that had been attacked by insects or eaten by worms was rejected. It was the work of certain of the priests to provide and care for the wood, and once a year the people were asked to help gather fuel for the sanctuary. This must in itself have been educational for them; for as they gathered the wood and examined it to see that it would pass the inspection of the priests, they must have been impressed with God’s holiness and His demand for perfection even in small matters.

 

သစ်သားကို မီးပေါ်တွင် ပစ်မထည့်ရ၊ သို့မဟုတ် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး မထားရ။ ၎င်းကို “စနစ်တကျ” ဂရုတစိုက် စီထားရသည်။ သင်ခန်းစာသည် ထင်ရှားသည်။ ဘုရားသခင်၏ဝတ်ပြုရေးနှင့်ပတ်သက်သည့် မည်သည့်အရာမျှ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး မလုပ်ရပါ။ အားလုံးကို ဂရုတစိုက်နှင့် ရိုသေစွာ လုပ်ဆောင်ရမည်။

The wood was not thrown on the fire, nor casually put on. It was carefully placed “in order.” The lesson is evident. Nothing that has to do with God’s service may be done in a slipshod manner. All must be done with care and reverence.

 

၈. အစိတ်အပိုင်းများကို စီထားပါ။ စနစ်တကျဖြစ်ရန် သင်ခန်းစာသည် အပိုဒ် ၇ နှင့် အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ ယဇ်သားအစိတ်အပိုင်းအားလုံးကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် သက်ရှိတိရစ္ဆာန်အတိုင်း အနေအထားစီထားရမည်၊ “စနစ်တကျ” စီထားထားသော သစ်သားပေါ်တွင် တင်ရမည်။ တမန်တော်က “အရာရာကို သင့်လျော်စွာနှင့် စနစ်တကျ လုပ်ဆောင်ပါ” (၁ ကောရိန္တု ၁၄:၄၀) ဟု ဆိုသည်။ ၎င်းသည် ကောင်းသော ဓမ္မသစ်ခရစ်ယာန်ဘာသာဖြစ်သည်။

8. Lay the parts. The lesson of orderliness is the same as in v. 7. All parts of the victim were to be placed in position on the altar as in the living animal, on the wood which was also “in order.” Says the apostle, “Let all things be done decently and in order” (1 Cor. 14:40). This is good NT Christianity.

 

၉. ရေနှင့်ဆေးကြောပါ။ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်သို့ သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်၏ဝတ်ပြုရေးတွင် မသန့်ရှင်းသောအရာ မည်သည့်အရာမျှ မလာရဟူသော စည်းမျဉ်းနှင့်အညီ၊ ယဇ်သားကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်မတင်မီ အဆီနှင့်ခြေထောက်များကို ရေနှင့်ဆေးကြောရသည်။ မီးသည် ယဇ်ပူဇော်သက္ကာကို မကြာမီလောင်ကျွမ်းစေပြီး မသန့်ရှင်းသမျှ ဖျက်ဆီးမည်ဖြစ်သောကြောင့် ၎င်းသည် မလိုအပ်ဟု ငြင်းခုံနိုင်သည်။ သို့ဖြစ်ရာ တိရစ္ဆာန်၏ အစိတ်အပိုင်းများကို အဘယ်ကြောင့် ဆေးကြောရန် အချိန်ဖြုန်းရသနည်း။

9. Wash in water. In harmony with the rule that nothing unclean must come on the altar or be used in the service of God, the entrails and the legs were washed in water before the victim was placed on the altar. It might readily be argued that this was unnecessary, as the fire would soon consume the sacrifice and everything unclean be destroyed. Why, then, spend time in washing parts of the animal?

 

၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ သန့်ရှင်းမှု၊ ဖရိုဖရဲဖြစ်မှုနှင့် ညစ်ညမ်းမှုအားလုံးကို မုန်းတီးမှုကို လူအများကို နက်ရှိုင်းစွာ သဘောပေါက်စေရမည်။ တကယ်တော့ လုပ်ဆောင်မှုတိုင်း၊ အခမ်းအနားတိုင်းသည် ဘုရားသခင်၏အမှု၏ သန့်ရှင်းမှု၊ သူ၏စရိုက်၏ သန့်ရှင်းမှုကို သင်ခန်းစာပေးသည်။

This, again, must have deeply impressed all with the holiness of God, and His hatred of disorder and everything that defiles. In fact, every act, every ceremony, brought home the lesson of the sacredness of God’s work, the holiness of His character.

 

ယဇ်ပုန်းသည် အားလုံးကို မီးရှို့ရမည်။ ၎င်းတွင် ခြွင်းချက်တစ်ခုရှိသည်။ အရေခွံကို မီးမရှို့ဘဲ ယဇ်ပုန်းထံသို့ ပေးရသည် (အခန်း ၇:၈)။ ၎င်းခြွင်းချက်ကို အဘယ်ကြောင့် ပြုလုပ်ရသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့အား မပြောထားပါ။

The priest shall burn all. There was one exception to this: the skin was not burned, but given to the priest (ch. 7:8). We are not told why this exception was made.

 

မွှေးသောရနံ့။ ဆိုလိုသည်မှာ သူ့အား နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်သည်။ အခန်း ၁ ၏ မီးရှို့ယဇ်ပူဇော်မှုများသည် မဖြစ်မနေပူဇော်ရသည့်အရာများ မဟုတ်ဘဲ၊ ဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်ပြီး၊ ပူဇော်သူသည် ဘုရားသခင်ကို လိုအပ်သည်ဟု ခံစားရပြီး သခင်၏ကောင်းမြတ်မှုအတွက် ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြသလိုသောကြောင့် ယူဆောင်လာသည့်အရာဖြစ်သည်။ ယဇ်ပူဇော်မှုကို ယူဆောင်လာရာတွင် သူသည် ဘုရားသခင်အတွက် သူ၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ဖော်ပြပြီး သူ၏ဝတ်ပြုရေးအတွက် မိမိကိုယ်ကို သန့်ရှင်းစေသည်။

A sweet savour. That is, pleasing to Him. The burnt offerings of ch. 1 were not mandatory offerings but voluntary, something the offerer brought because he felt his need of God and wanted to show his appreciation for the goodness of the Lord. In bringing the offering he was expressing his love for God and consecrating himself to His service.

 

မီးရှို့ယဇ်ပူဇော်မှုများကို အခါများစွာတွင် ပူဇော်ပြီး ဘုရားသခင်အတွက် သန့်ရှင်းမှုနှင့် ကျေးဇူးတင်စိတ်ကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ၎င်းတို့သည် သတ်မှတ်ထားသော ကျေးဇူးတောင်းဆိုမှုတစ်ခုအတွက် မဟုတ်ဘဲ၊ ယခင်ကျေးဇူးများအတွက် ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ဖော်ပြသည်။ ၎င်းတို့ကို အနာကင်းစင်ရန် (အခန်း ၁၄:၁၉, ၂၀)၊ ကလေးမွေးဖွားပြီးနောက် အမျိုးသမီးများသန့်စင်ရန် (အခန်း ၁၂:၆–၈)၊ နှင့် ယေဘုယျညစ်ညမ်းမှုအတွက် (အခန်း ၁၅:၁၅, ၃၀) တွင် ပူဇော်သည်။ များစွာသောကိစ္စများတွင် အပြစ်ဖြေရာယဇ်ပူဇော်မှုသည် မီးရှို့ယဇ်ပူဇော်မှုနှင့် လိုက်ပါလာသော်လည်း အမြဲမဟုတ်ပါ။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်နှင့် မီးရှို့ယဇ်ကို တစ်ဦးတည်းမှ ယူဆောင်လာသောအခါ၊ အပြစ်ဖြေရာယဇ်သည် ဦးစွာလာပြီး သတ်မှတ်ထားသော အပြစ်တစ်ခု သို့မဟုတ် အပြစ်များအတွက်ဖြစ်သည်။ မီးရှို့ယဇ်သည် သတ်မှတ်ထားသော အပြစ်တစ်ခုကို ရည်ညွှန်းခြင်းမရှိဘဲ ယေဘုယျအပြစ်ရှိမှုအတွက်ဖြစ်သည်။

Burnt offerings were offered on many occasions and represented consecration and thankfulness to God. They did not call for any specific favor, but expressed gratitude for past mercies. They were offered in the cleansing of a leper (ch. 14:19, 20), the cleansing of women after childbirth (ch. 12:6–8), and also for general defilement (ch. 15:15, 30). In many cases a sin offering accompanied the burnt offering, but not always. When sin and burnt offerings were brought by the same individual, the sin offering came first and was for a specific sin or sins; the burnt offering was for general sinfulness, without reference to any particular sin.

 

မီးရှို့ယဇ်ပူဇော်မှုများသည် အာရုန်နှင့် သူ၏သားများ၏ သန့်ရှင်းမှု (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၁၅–၂၅; လေဝိလူမျိုး ၈:၁၈) နှင့် ယဇ်ပုန်းအဖြစ် ခန့်အပ်မှု (လေဝိလူမျိုး ၉:၁၂–၁၄) တွင် ထင်ရှားသောနေရာယူသည်။ ၎င်းတို့ကို နာဇရိတ်ကတိသစ္စာပြုမှုများတွင်လည်း အသုံးပြုသည် (တောလည်ရာ ၆:၁၃–၁၆)။ ၎င်းတို့သည် တစ်ဦးချင်းအား ဘုရားသခင်ထံ အပြည့်အဝသန့်ရှင်းပေးခြင်းကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ၎င်းတို့တွင် ပူဇော်သူသည် မိမိကိုယ်ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် သင်္ကေတအဖြစ် တင်ထားပြီး၊ သူ၏ဘဝကို ဘုရားသခင်၏ဝတ်ပြုရေးအတွက် အပြည့်အဝအပ်နှံထားသည်။

Burnt offerings had a prominent place in the consecration of Aaron and his sons (Ex. 29:15–25; Lev. 8:18), as well as their induction into the priesthood (Lev. 9:12–14). They were also used in Nazirite vows (Num. 6:13–16). In these instances they stood for complete consecration of the individual to God. In them the offerer placed himself symbolically on the altar, his life wholly devoted to God’s service.

 

ယဇ်ပူဇော်မှုများသည် ဆုတောင်းခြင်းများကို ပုံဖော်ထားသည်။ ဤအလင်္ကာဖြင့် စဉ်းစားသောအခါ ၎င်းတို့သည် ပိုမိုနက်ရှိုင်းသော အဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။ ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသည် သွေးဆောင်မှုသို့ ကျရောက်ပြီး အပြစ်ပြုမိပါက၊ သူသည် နှိမ့်ချစွာ မိမိအပြစ်ကို ဝန်ခံပြီး ခွင့်လွှတ်မှုကို တောင်းသည်။ စစ်မှန်သော ဣသရေလလူမျိုးသည်လည်း ထိုနည်းတူလုပ်ဆောင်သော်လည်း၊ သူသည် သတ်မှတ်ထားသော အပြစ်အတွက် အပြစ်ဖြေရာယဇ်ကို ယူဆောင်လာသည်။ သူသည် မီးရှို့ယဇ်ကိုလည်း ယူဆောင်လာပါက၊ ထိုလုပ်ဆောင်မှုတွင် သူသည် “သခင်၊ ကျွန်ုပ်သည် သင့်အား မနှစ်သက်ဖွယ်အခြားအရာများကိုလည်း ပြုမိပေမည်။ ကျွန်ုပ်သည် ၎င်းကို သတိမထားမိသော်လည်း၊ ကရုဏာဖြင့် ကျွန်ုပ်လိုအပ်ချက်ရှိသည့်နေရာတွင် ခွင့်လွှတ်တော်မူပါ” ဟု ဆိုနေသည်။ ယနေ့ကျွန်ုပ်တို့ဤဆုတောင်းခြင်းကို ပြုသောအခါ၊ ဣသရေလလူမျိုးတစ်ဦးသည် သူ၏မီးရှို့ယဇ်ကို ယူဆောင်လာသည့်အခါ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်နှင့် အတူတူပင်ဖြစ်သည်။

Sacrifices were embodied prayers. Considered in this light they take on deeper meaning. If a Christian falls into temptation and commits a sin, he meekly confesses his sin and asks for forgiveness. The true Israelite did the same, but in addition he brought a sin offering for the specific sin. If he also brought a burnt offering, he was in that act saying, “Lord, I may have done other things also that are not pleasing to Thee. I am not aware that I have done this, but in mercy forgive wherein I may have come short.” When we pray this prayer today we are doing what the Israelite did when he brought his burnt offering.

 

ပေါလု၏ဖော်ပြချက် ရောမ ၁၂:၁ တွင် “သင်တို့၏ခန္ဓာကိုယ်များကို အသက်ရှင်သော ယဇ်အဖြစ် ပူဇော်ပါ” သည် ရှေးမီးရှို့ယဇ်များကို ရည်ညွှန်းသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်ထံ အပြည့်အဝအပ်နှံရမည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အပြည့်အဝသန့်စင်ရမည်။ မီးရှို့ယဇ်မှ ညစ်ညမ်းမှုအားလုံးကို ဖယ်ရှားပြီးမှသာ ၎င်းကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်သို့ တင်ခွင့်ရှိသည်၊ “မီးဖြင့်ပြုလုပ်သော ယဇ်ပူဇော်မှု၊ သခင်ဘုရားအတွက် မွှေးသောရနံ့ဖြစ်သည်။” ကျွန်ုပ်တို့နှင့်လည်း ထိုနည်းတူဖြစ်သည်။ အပြစ်အားလုံး၊ ဇာတိပကတိနှင့် ဝိညာဏ၏ ညစ်ညမ်းမှုအားလုံးကို ဖယ်ရှားရမည်၊ ထို့နောက်မှသာ ကျွန်ုပ်တို့သည် ယဇ်ပလ္လင်အတွက် သင့်လျော်မည် (၂ ကောရိန္တု ၇:၁)။

Paul’s expression in Rom. 12:1, “present your bodies a living sacrifice,” is a reference to ancient burnt offerings. We are to be wholly dedicated to God. We are to be completely cleansed. Only when all filth was removed from the burnt offering, was it permitted to come upon the altar, “an offering made by fire, of a sweet savour unto the Lord.” So it is with us. All sin, all filthiness of the flesh and of the spirit, must be removed before we are fit for the altar (2 Cor. 7:1).

 

မီးရှို့ယဇ်သည် ခရစ်တော်၏ ပုံစံတစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ သူသည် ဘုရားသခင်ထံ အပြည့်အဝ၊ ပြည့်စုံစွာ ပေးအပ်ခဲ့ပြီး၊ ကျွန်ုပ်တို့လိုက်နာရန် ပုံသက်သေတစ်ခုကို ထားရှိခဲ့သည်။ ၎င်းသည် အပြည့်အဝသန့်ရှင်းမှု၊ ပြည့်စုံသောအပ်နှံမှုကို သင်ကြားပေးသည်။ ၎င်းကို လေဝိလူမျိုးတွင် ယဇ်ပူဇော်မှုများစာရင်း၌ ပထမနေရာတွင် မှန်ကန်စွာ ထားရှိထားသည်။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်အတွက် မွှေးသောရနံ့ဖြစ်ရန်၊ ယဇ်ပူဇော်မှုသည် အပြည့်အဝလက်နက်ချအပ်နှံမှုဖြစ်ရမည်ဟု ပြတ်သားစွာ ပြောပြသည်။ အားလုံးကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် တင်ရမည်၊ အားလုံးကို ဘုရားသခင်ထံ အပ်နှံရမည်။

The burnt offering is a type of Christ, who gave Himself fully, completely to God, leaving an example for us to follow. It teaches entire sanctification, complete dedication. It is rightly placed first in the list of offerings in Leviticus. It tells us in no uncertain tones that to be a sweet savor unto God, a sacrifice must be one of entire surrender. All must be placed on the altar, all must be dedicated to God.

 

ယဇ်ပူဇော်မှုသည် ပြည့်စုံရမည်ဖြစ်သကဲ့သို့၊ ခရစ်တော်သည် “အမှတ်အသားမရှိ၊ အစွန်းအထင်းမရှိသော သိုးသငယ်”၊ လုံးဝချစ်ဖွယ်ကောင်းသော သန့်ရှင်းသူ၊ “ကျွန်ုပ်တို့ကို ချစ်တော်မူပြီး၊ ကျွန်ုပ်တို့အတွက် မိမိကိုယ်ကို ဘုရားသခင်ထံ ယဇ်ပူဇော်မှုနှင့် ယဇ်အဖြစ် ပေးအပ်ခဲ့သူ” (၁ ပေတရု ၁:၁၉; ဧဖက် ၅:၂) ဖြစ်သည်။

As the sacrifice was to be perfect, so Christ is the “lamb without blemish and without spot,” the One altogether lovely, the Holy One, who “loved us, and hath given himself for us an offering and a sacrifice to God for a sweetsmelling savour” (1 Peter 1:19; Eph. 5:2).

 

မီးရှို့ယဇ်သည် ဘုရားသခင်အား နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်သည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းသည် ပူဇော်သူ၏စိတ်နှလုံးတွင် ဘုရားသခင်ထံ မိမိကိုယ်ကို အပ်နှံလိုသောဆန္ဒကို ဖော်ပြသည်။ ယဇ်ပူဇော်မှုကို ယူဆောင်လာရာတွင် ပူဇော်သူသည် “သခင်၊ ကျွန်ုပ်သည် သင့်အား အမှုထမ်းလိုပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် မိမိကိုယ်ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် တင်ထားပြီး၊ ကျွန်ုပ်အတွက် ဘာမှမထားရှိပါ။ အစားထိုးသူတွင် ကျွန်ုပ်ကို လက်ခံပြီး သူ၏အကျိုးအတွက် လက်ခံပါ” ဟု ဆိုသည်။ ဤသဘောထားသည် ဘုရားသခင်အား နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်သည်။

The burnt sacrifice was pleasing to God because it revealed a desire in the heart of the offerer to dedicate himself to God. In bringing his sacrifice the offerer said in effect, “Lord, I desire to serve Thee. I am placing myself on the altar, reserving nothing for myself. Accept me in the Substitute and for His sake.” Such an attitude is pleasing to God.

 

အခန်း ၁ ၏ မီးရှို့ယဇ်များသည် ဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်သောကြောင့် ဘုရားသခင်အတွက် “မွှေးသောရနံ့” ဖြစ်သည်။ ခရစ်ယာန်များသည် မဖြစ်မနေ သို့မဟုတ် မျှော်လင့်ထားသည့်အရာဖြစ်သောကြောင့် မဟုတ်ဘဲ၊ အတွင်းစိတ်ဆန္ဒ သို့မဟုတ် ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြင့် ကောင်းမွန်ပြီး မှန်ကန်သောအရာကို လုပ်ဆောင်ရန် အန္တရာယ်ရှိသည်။ တာဝန်သည် ကြီးမြတ်သောစကားလုံးဖြစ်ပြီး အလေးထားရမည်။ သို့သော် ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် ပို၍ကြီးမြတ်ပြီး၊ မှန်ကန်စွာအသုံးပြုသောအခါ ၎င်းသည် တာဝန်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးသည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းတွင် တာဝန်ပါဝင်သည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် ဆန္ဒအလျောက်၊ သဘာဝအလျောက်၊ လွတ်လပ်သည်။ တာဝန်သည် တောင်းဆိုမှု၊ မဖြစ်မနေဖြစ်သည်။ ခရစ်ယာန်ဘဝတွင် နှစ်ခုစလုံးလိုအပ်ပြီး၊ တစ်ခုကို အခြားတစ်ခုကို ဖယ်ထုတ်ရန် မအလေးထားရပါ။ တာဝန်သည် ပညတ်ကို ဖြည့်ဆည်းပြီး အဆုံးထိသွားသည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည်လည်း ပညတ်ကို ဖြည့်ဆည်းပြီး အဆုံးထိသွားသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် ထိုထက်ပို၍သွားသည်။ ၎င်းသည် ဒုတိယမိုင်ကို သွားသည်။ ၎င်းသည် အင်္ကျီကိုလည်း ပေးသည်။

The burnt offerings of ch. 1 were a “sweet savour” unto God because they were entirely voluntary. Christians are in danger of doing that which in itself is good and right, not because of an inner urge or an impelling love but because it is the custom or because it is expected. Duty is a great word and should be emphasized; but we are not to forget that love is still greater, and that rightly applied it fulfills duty because it includes duty. Love is voluntary, spontaneous, free; duty is exacting, compulsory. Both are necessary in the Christian life, and one must not be stressed to the exclusion of the other. Duty fulfills the law and goes all the way. Love also fulfills the law and goes all the way; but then it goes even further. It goes the second mile. It gives the cloak also.

 

“ဘုရားသခင်သည် ရွှင်လန်းစွာ ပေးကမ်းသူကို ချစ်တော်မူသည်” (၂ ကောရိန္တု ၉:၇)။ အချို့က “ရွှင်လန်း” ကို “ရက်ရောသော” ဟု အစားထိုးလိုကြသည်၊ ၎င်းသည်လည်း မှန်ကန်ပေလိမ့်မည်။ သို့သော် ကျမ်းချက်က “ရွှင်လန်း” ဟု ဖတ်သည်။ ၎င်းသည် ဆန္ဒအလျောက်ပေးကမ်းသူ၊ တိုက်တွန်းရန်မလိုအပ်သူ၊ သူ၏အလုပ်ကို ရွှင်လန်းစွာ လုပ်ဆောင်သူကို ဖော်ပြသည်။ ဤသို့သောသူသည် ဘုရားသခင်အား နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် မီးရှို့ယဇ်တွင် ပုံဖော်ထားသော စိတ်ဓာတ်ဖြစ်သည်။ ရွှင်လန်းပျော်ရွှင်သော ဝတ်ပြုရေးစိတ်ဓာတ်သည် ၎င်းထက်ပို၍ထင်ရှားပါက ဘုရားသခင်အား နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်မည်။ မကြာခဏဆိုသလို ကျွန်ုပ်တို့သည် ရွှင်လန်းစွာနှင့် ပျော်ရွှင်သောစိတ်ဓာတ်ဖြင့် လုပ်ဆောင်ရမည့်အရာကို ရင်ကျပ်စွာ၊ ညည်းညူစွာ လုပ်ဆောင်သည်။ ဘုရားသခင်သည် ငွေကြေးသာမက ဝတ်ပြုရေးတွင်လည်း ရွှင်လန်းစွာ ပေးကမ်းသူကို ချစ်တော်မူသည်။ မနှစ်သက်ဖွယ် သို့မဟုတ် မသာယာသော အလုပ်များရှိသည်။ ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်တို့အား ၎င်းတို့ကို တာဝန်အဖြစ် လုပ်ဆောင်သည်ကို တန်ဖိုးထားသော်လည်း၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ၎င်းတို့ကို ဆန္ဒအလျောက်နှင့် ညည်းညူခြင်းမရှိဘဲ လုပ်ဆောင်ပါက ပို၍နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်မည်။ အချို့သူများသည် သူတို့ရွှင်လန်းစွာနှင့် မိမိဆန္ဒအလျောက် လုပ်ဆောင်ရမည့်အရာကို အားပေးရန်၊ ဆုံးမရန်၊ တိုက်တွန်းရန်၊ ဆုချီးမြှင့်ရန်နီးပါး လိုအပ်သည် (ဟေရှာယ ၆၄:၇; မာလခိ ၁:၁၀ ကိုကြည့်ပါ)။ ဥပေက္ခာသဘောထားနှင့် ဆုလာဘ်လိုလားမှုသည် လူများနှင့် ဘုရားသခင်ကို ပင်ပန်းစေသည်။ ခေါင်းဆောင်များအတွက် အားသည့်အားဖြင့် ဆုံးမပြီး အားနည်းသောတုံ့ပြန်မှုကိုသာ ရရှိခြင်းသည် စိတ်ဓာတ်ကျစရာဖြစ်သည်။

“God loveth a cheerful giver” (2 Cor. 9:7). Some would substitute “liberal” for “cheerful” which would probably be true also. But the text reads “cheerful.” It denotes one who gives willingly, who does not need to be urged, but cheerfully does his part. Such is pleasing to God. This spirit is typified in the burnt offering. It would be pleasing to God if the spirit of happy, cheerful service were more common than it is. Often we do resignedly, perhaps even with grumbling, that which we should do with eagerness and a happy spirit. God loves a cheerful giver, not only of money but of service. There are tasks to be done that are not agreeable or pleasant. God appreciates our doing them as a matter of duty, but He would be even more pleased if we would do them voluntarily and without murmur or complaint. There are those who have to be encouraged, admonished, urged, almost bribed to do what they should do cheerfully and of their own free will (see Isa. 64:7; Mal. 1:10). An indifferent attitude and the desire for reward weary both men and God. It is disheartening to leaders to admonish earnestly and repeatedly and win but a feeble response.

 

၁၀. သိုးစုမှ ယူဆောင်လာခြင်း။ အကယ်၍ ယဇ်ပူဇော်သူတစ်ဦးသည် နွားထီးတစ်ကောင်ကို မတတ်နိုင်လျှင် သို့မဟုတ် ပူဇော်လိုစိတ်မရှိလျှင်၊ သူသည် သိုးစုမှ သိုးတစ်ကောင် သို့မဟုတ် ဆိတ်တစ်ကောင်ကို ရွေးချယ်နိုင်သည်။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်ထံတွင် လက်ခံနိုင်ဖွယ်ရှိသည်။ သို့သော် သူရွေးချယ်သမျှသည် အထီးဖြစ်ရမည်၊ ၎င်းသည် အပြစ်အနာအဆာမရှိရမည်။

10. Of the flocks. If an offerer could not afford or was not inclined to offer a bullock, he might select a sheep or a goat from the flock. This was acceptable to God; but whatever he selected, it must be a male, and it must be without blemish.

 

၁၁. သွေးကို ဖျန်းပက်ခြင်း။ ထုံးတမ်းစဉ်လာသည် နွားထီးအတွက်နှင့် အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ ဤကိစ္စတွင် တိရစ္ဆာန်၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် လက်တင်ခြင်းအကြောင်း ဘာမှမပြောထားသော်လည်း၊ သံသယဖြစ်စရာမလိုဘဲ ၎င်းကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ နွားထီးကိစ္စတွင်ကဲ့သို့ပင်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သွေးကိုလက်ခံရန်နှင့် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ပတ်လည်ဖျန်းပက်ရန် အသင့်ရှိနေသည် (အခန်းကြီး ၅ ကိုကြည့်ပါ)။

11. Sprinkle his blood. The ritual was the same as for a bullock. In this case nothing is said of placing the hand on the head of the animal, but doubtless this was done. As in the case of a bullock, the priest stood ready to receive the blood and to sprinkle it round about upon the altar (see on v. 5).

 

၁၃. အတွင်းပိုင်းကို ဆေးကြောခြင်း။ နွားထီးနှင့်အတူ လိုက်နာခဲ့သော ထုံးတမ်းစဉ်လာအတိုင်းပင် လိုက်နာခဲ့သည်။ တိရစ္ဆာန်ကို အရေခွံခွာပြီး အပိုင်းပိုင်းဖြတ်ကာ၊ ခြေထောက်များနှင့် အူအတွင်းပိုင်းများကို ဆေးကြောပြီး၊ ထို့နောက် အပိုင်းများကို ယဇ်ပလ္လင်သို့ ယူဆောင်သွားကာ ထိုနေရာတွင် စီစဉ်ထားသည်။

13. He shall wash the inwards. The same ritual was followed as with the bullock. The animal was flayed, cut into pieces, the legs and the entrails washed, and then the pieces carried to the altar and there placed in order.

 

၁၄. ငှက်များမှ ယူဆောင်လာခြင်း။ သိမ်းငှက်များနှင့် ချိုးငှက်များသည် စျေးသက်သာပြီး၊ ဆင်းရဲသောသူများပင် တစ်ကောင်ယူဆောင်လာနိုင်သည်။ အခန်းကြီး ၁ ၏ ပူဇော်သက္ကာများသည် ဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်ကြောင်း မှတ်သားထားသင့်သည်။ သို့သော် ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြင့် ပြည့်လျှံနေသော နှလုံးသားသည် ဘုရားသခင်ထံ လက်ဆောင်တစ်ခုကို ယူဆောင်လာရန် နည်းလမ်းတစ်ခုခုကို ရှာဖွေလိမ့်မည်၊ ထိုလက်ဆောင်သည် မည်မျှသေးငယ်စေကာမူ။ ထိုသို့သော ပူဇော်သက္ကာများသည် ဘုရားသခင်၏ မျက်မှောက်တော်တွင် ပို၍ ထင်ပေါ်ကျော်ကြားသော ပူဇော်သက္ကာများကဲ့သို့ တန်ဖိုးရှိသည်။ ယေရှုသည် မုဆိုးမတစ်ဦးဖြစ်သူ အကြွေစေ့နှစ်ပြားထည့်သွင်းခဲ့သူအကြောင်း၊ သူမသည် “သူတို့အားလုံးထက် ပို၍ထည့်သွင်းခဲ့သည်” ဟု ရှင်းလင်းစွာ သွန်သင်ခဲ့သည် (လုကာ ၂၁:၃၊ ၄)။ အကြွေစေ့တစ်ပြားသည် ဆင့်တစ်ပြား၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသာတန်ဖိုးရှိသဖြင့်၊ သူမ၏ လက်ဆောင်သည် အမှန်တကယ် သေးငယ်သည်။ သို့သော် သူမသည် သူမပိုင်ဆိုင်သမျှအားလုံးကို ပေးလှူခဲ့သည်။ သူမပေးလှူသော ပမာဏသည် သူမ၏ လက်ဆောင်၏ စစ်မှန်သော အတိုင်းအတာမဟုတ်ပေ။ သူမပေးလှူသည်မှာ မဟုတ်ဘဲ၊ သူမထံတွင် ကျန်ရှိသည်မှာ အရေးကြီးသည်။

14. Of fowls. Turtledoves and pigeons were inexpensive, and even the poor could afford to bring one. It should be remembered that the offerings of ch. 1 were voluntary. But a heart overflowing with love would find some way of bringing a gift to God, however small it might be. Such offerings were as precious in the sight of God as the more pretentious ones.

Jesus plainly taught this when He said of the widow who cast in the two mites, that she “hath cast in more than they all” (Luke 21:3, 4). A mite being worth only a fraction of a cent, her gift was small indeed. But she gave all she had. The amount she gave was not the true measure of her gift. It was not what she gave but what she had left that counted.

 

၁၅. ယဇ်ပုရောဟိတ်များက ယူဆောင်လာရမည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ယဇ်ပူဇော်သူကိုယ်တိုင်က သတ်ဖြတ်သည်။ သို့သော် ငှက်တစ်ကောင်၏ ကိစ္စတွင် သွေးပမာဏသည် အနည်းငယ်သာရှိသဖြင့်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်ကိုယ်တိုင်က ငှက်ကို သတ်ရန်လိုအပ်သည်၊ သို့မှသာ သူသည် ယဇ်ပလ္လင်ကို သားကောင်၏သွေးဖြင့် လျင်မြန်စွာ ထိတွေ့နိုင်သည်။

15. The priests shall bring it. Ordinarily, the offerer did the slaying. But in the case of a fowl the quantity of blood was so small that it was necessary for the priest himself to kill the bird, so that he might quickly touch the altar with the blood of the victim.

 

၁၆. ၎င်း၏ အဆီအိတ်နှင့် အမွေးများ။ ၎င်းတို့ကို ပြာပုံပေါ်တွင် ပစ်ထားခဲ့သည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းတို့ကို မီးရှို့ခြင်းသည် အနံ့ဆိုးထွက်စေလိမ့်မည်။

16. His crop with his feathers. These were thrown on the ash heap, as burning them would produce an offensive odor.

 

၁၇. မွှေးကြိုင်သောအနံ့။ ငှက်များသည် ခွဲထုတ်ရန် သေးငယ်လွန်းသည်၊ သွေးကို အခြားပူဇော်သက္ကာများကဲ့သို့ ဖျန်းပက်ရန် သေးငယ်လွန်းသည်၊ လက်တင်ရန် (အခန်းကြီး ၄ ကိုကြည့်ပါ) သေးငယ်လွန်းသည်။ သို့သော် ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်ထံတွင် မွှေးကြိုင်သောအနံ့ဖြစ်သည်။ ယဇ်ပူဇော်သူသည် ငှက်ကို ပံ့ပိုးပေးခြင်းမှလွဲ၍ ထုံးတမ်းစဉ်လာတွင် ပါဝင်မှု အနည်းငယ်သာရှိသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်က ကျန်ရှိသမျှကို လုပ်ဆောင်သည်။ သို့သော်လည်း၊ ယဇ်ပူဇော်သူသည် သူတတ်နိုင်သမျှကို လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်ထံတွင် နှစ်သက်ဖွယ်ရာနှင့် လက်ခံနိုင်ဖွယ်ဖြစ်သည်။

17. A sweet savour. The birds were too small to divide, too small to sprinkle the blood in the same manner as in other offerings, too small to rest the hand on (see on v. 4); but they were, nevertheless, a sweet savor unto God. The offerer had little part in the ritual except to provide the bird. The priest did the rest. Even so, the offerer had done what he could, and this was pleasing and acceptable to God.

 

အခန်းကြီး - ၂

chapter 2

 

၁ ဂျုံမှုန့်၊ ဆီနှင့် နံ့သာမျိုးဖြင့် ပြုလုပ်သော အသားကပ်လှူပူဇော်သက္ကာ၊ ၄ မီးဖုတ်ဖုတ်ထားသော၊ ၅ သို့မဟုတ် ပြားပေါ်တွင်ဖုတ်ထားသော၊ ၇ သို့မဟုတ် ဒယ်အိုးဖြင့်ကြော်ထားသော၊ ၁၂ သို့မဟုတ် အစေ့အဆန်များဖြင့် ပထမဦးရိတ်သိမ်းသောအသီးအနှံမှပြုလုပ်သော။ ၁၃ အသားကပ်လှူပူဇော်သက္ကာအတွက် ဆား။

1 The meat offering of flour with oil and incense, 4 either baken in the oven, 5 or on a plate, 7 or in a fryingpan, 12 or of the first-fruits in the ear. 13 The salt of the meat offering.

 

၁. အသားကပ်လှူပူဇော်သက္ကာကို ပူဇော်ပါ။ ပိုမိုတိကျစွာဆိုရသော် “ဂျုံမှုန့်ကပ်လှူသက္ကာ [မင်ချာ] ကို ပူဇော်သက္ကာ [ကောဘန်၊ အခန်းကြီး ၁:၂ ကိုကြည့်ပါ]” အဖြစ်ယူဆောင်လာပါ၊ အာအက်စ်ဗွီ။ မင်ချာ ဟူသောစကားလုံးသည် မူလက ဘာသာရေးဆိုင်ရာအဓိပ္ပာယ်မထူးခြားဘဲ၊ အထက်လူကြီးတစ်ဦးထံ ပေးအပ်သော လက်ဆောင်တစ်ခုကို ရည်ညွှန်းသည်။ ယာကုပ်က ဧသောအား ပေးသော “လက်ဆောင်” သည် မင်ချာဖြစ်သည် (ကမ္ဘာဦး ၃၂:၁၃)။ ယောသပ်၏ ညီအစ်ကိုများက အီဂျစ်သို့ရောက်ရှိစဉ် သူ့အား ပေးသော “လက်ဆောင်” လည်း မင်ချာဖြစ်သည် (ကမ္ဘာဦး ၄၃:၁၁)။ ၎င်းသည် အောင်မြင်ခံရသောလူမျိုးမှ ပေးအပ်သော အခွန်အခများကိုလည်း ရည်ညွှန်းသည် (၂ရာ ၈:၂, ၆)။ ဤလက်ဆောင်များသည် နာခံမှုနှင့် မှီခိုမှုကို ဖော်ပြသည်။ သိနာတောင်ခြေရင်း၌ မင်ချာသည် ဘုရားသခင်ထံသို့ လက်ဆောင်တစ်ခု၊ ဂုဏ်ပြုသောလက်ဆောင်၊ လက်ဆောင်ပေးအပ်သူ၏ သာလွန်မှုကို အသိအမှတ်ပြုခြင်းအဖြစ် တရားဝင်သတ်မှတ်ခံရသည်။ ၎င်းသည် ဘဝ၏ ကောင်းမွန်သောအရာအားလုံးအတွက် ဘုရားသခင်အပေါ် လူသား၏မှီခိုမှုကို ညွှန်ပြသည်၊ ဘုရားသခင်အား ပိုင်ဆိုင်သူနှင့် ပေးအပ်သူအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုသည်။ ထိုသက္ကာကို ပူဇော်ရာတွင် လူတစ်ဦးသည် သူ့ထံအပ်နှံထားသောအရာများကို စီမံခန့်ခွဲသူတစ်ဦးအဖြစ်သာ အသိအမှတ်ပြုသည်။

1. Offer a meat offering. More accurately, bring “a cereal offering [minchah] as an offering [qorban see on ch. 1:2], ” RSV. The word minchah, originally without specific religious significance, designated a gift presented to a superior. The “present” Jacob gave Esau was a minchah (Gen. 32:13). So also was the “present” that Joseph’s brothers gave him upon their arrival in Egypt (Gen. 43:11). It stood, as well, for the tribute paid by conquered peoples (2 Sam. 8:2, 6). These gifts expressed submission and dependence. At the time of Sinai minchah became the official designation for a gift to God, a gift of homage, an acknowledgment of the superiority of the One to whom the gift was given. It signified man’s dependence upon God for all the good things of life, in recognition of Him as owner and provider. In presenting such an offering a man acknowledged himself as but a steward of the things entrusted to him.

 

ကေဂျေဗွီ ဘာသာပြန်ကျမ်းပြုစဉ်က “အသား” ဟူသောစကားလုံးသည် အမျိုးမျိုးသောအစားအစာများကို ဆိုလိုသည်။ သို့သော် “မင်ချာ” မှ “အသားကပ်လှူသက္ကာ” ဟူသော အသုံးအနှုန်းသည် ယခုအခါ အသားနှင့်ဆိုင်သော အယူအဆကို ဖော်ပြပြီး၊ လေဝိအခန်းကြီး ၂ ၏ “အသား” ကပ်လှူသက္ကာများတွင် အသားမပါဝင်ပါ။ ၎င်းသည် ဂျုံမှုန့် သို့မဟုတ် စပါးမှုန့်ဖြင့် ပြင်ဆင်ထားသော မီးဖုတ်သက္ကာ သို့မဟုတ် ဂျုံမှုန့်သက္ကာဖြစ်ပြီး၊ အသားမပါဝင်ပါ။ သို့သော် အာဗေလ၏ မင်ချာသည် သိုးသငယ်တစ်ကောင်ဖြစ်သည် (ကမ္ဘာဦး ၄:၄)။ မကြာသေးမီက ဘာသာပြန်များသည် မင်ချာကို “မီးဖုတ်သက္ကာ” သို့မဟုတ် “ဂျုံမှုန့်သက္ကာ” ဟု ဘာသာပြန်သည်။

When the KJV translation was made the word “meat” meant food of all kinds. However, the expression “meat offering,” from minchah, now conveys the idea of flesh meat, which was not used in the “meat” offerings of Lev. 2. It was, rather, a meal or cereal offering, consisting of flour or grain prepared in various ways, but never of flesh meat. The minchah of Abel was, nevertheless, a lamb (Gen. 4:4). Most recent translations render minchah as “meal” or “cereal” offering.

 

ပုဂ္ဂလိကနှင့် အများပြည်သူသက္ကာများရှိသည့်အလျှင်၊ ပုဂ္ဂလိကနှင့် အများပြည်သူအသားကပ်လှူသက္ကာများလည်း ရှိသည်။ ပုဂ္ဂလိကအသားကပ်လှူသက္ကာများသည် ဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်ပြီး၊ အလိုရှိသည့်အခါ နှင့် အချိန်မရွေး ပူဇော်နိုင်သည်။ အများပြည်သူအသားကပ်လှူသက္ကာများသည် သတ်မှတ်ထားပြီး မဖြစ်မနေ ပူဇော်ရသည်။

As there were both private and public burnt offerings, so there were private and public meat offerings. The private meat offerings were voluntary, and could be offered at will and at any time. The public meat offerings were prescribed and mandatory.

 

အများပြည်သူအသားကပ်လှူသက္ကာများအနက် အဓိကဖြစ်သော ရှိုးဘရက်ဒ် သို့မဟုတ် “ဘုရားသခင်ရှေ့တော်ရှိမုန့်” သည် နှစ်ပတ်လည်ရာမစ်နေ့တိုင်း ဗိမာန်တော်၏ ပထမအခန်းရှိ စားပွဲပေါ်တွင် ထားရှိသည်။ ၎င်းကို ဦးစွာ ဘုရားသခင်ထံ ပူဇော်ပြီး၊ တစ်ပတ်ကြာ စားပွဲပေါ်တွင်ထားကာ။ ထို့နောက် ယဇ်ပုရောဟိတ်များက စားသုံးသည်။ ၎င်းကို “ဘုရားသခင်ရှေ့တော်ရှိမုန့်” ဟု ခေါ်သည်၊ စကားလုံးအရ “မျက်နှာရှေ့မုန့်” ဟု ဆိုလိုပြီး၊ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ မျက်နှာရှေ့တွင် သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်ရှေ့တော်တွင် အမြဲရှိနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ရှိုးဘရက်ဒ်စားပွဲကို “သန့်ရှင်းသောစားပွဲ” ဟုလည်း ခေါ်သည် (လေဝိ ၂၄:၆)။

Chief among the public meat offerings was the shewbread, or “bread of the Presence,” placed each Sabbath on the table in the first apartment of the sanctuary. It was first presented to the Lord, left on the table for a week, and then eaten by the priests. It was called the “bread of the Presence,” literally the “bread of the Face,” as it was continually on the table in the presence of, or before the face of, God. The shewbread table was also called the “pure table” (Lev. 24:6).

 

ရှိုးဘရက်ဒ်ကပ်လှူသက္ကာသည် မုန့်ဖုတ် ၁၂ လုံးပါဝင်ပြီး၊ တစ်လုံးလျှင် ဂျုံမှုန့်ပေါင် ၅ သုံးပုံတစ်ပုံ (၂.၄ ကီလိုဂရမ်) ခန့်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားပြီး၊ ထို့ကြောင့် အလွန်ကြီးမားသည်။ မုန့်များကို စားပွဲပေါ်တွင် ခြောက်လုံးစီဖြင့် နှစ်ပုံးခွဲထားသည်။ ထိုတစ်ပတ်အတွင်း အမှုထမ်းခဲ့သော ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ရာမစ်နေ့မနက်ယဇ်ပူဇော်ပြီး၊ လာမည့်တစ်ပတ်အတွက် သောကြာနေ့တွင် ဝင်ရောက်လာသော ယဇ်ပုရောဟိတ်များက ရာမစ်နေ့ညနေယဇ်ပူဇော်သည်အထိ ဆက်လက်ရှိနေသည်။ ထွက်သွားသော ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် မုန့်ဟောင်းကို ဖယ်ရှားပြီး၊ ဝင်လာသော ယဇ်ပုရောဟိတ်များက မုန့်သစ်ကို စားပွဲပေါ်တွင် ထားရှိသည်။ မုန့်သစ်ထားရန် အဆင်သင့်မဖြစ်မချင်း မုန့်ဟောင်းကို ဖယ်ရှားရန် သတိထားကြသည်။ အကြောင်းမှာ စားပွဲပေါ်တွင် မုန့်အမြဲရှိနေရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ယဇ်အမြဲရှိရမည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မီးရှို့ယဇ်ကို “အမြဲမပြတ်မီးရှို့ယဇ်” ဟုခေါ်ပြီး၊ မုန့်ကို “အမြဲမပြတ်ရှိုးဘရက်ဒ်” ဟုခေါ်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၄၂; ၂ရာဇဝင်ချက် ၂:၄)။ ရှိုးဘရက်ဒ်ကို “ထာဝရပဋိညာဉ်” အောက်တွင် ဘုရားသခင်ထံ ပူဇော်သည် (လေဝိ ၂၄:၈)။ ၎င်းသည် အစ္စရေးလူမျိုး၏ အသက်ရှင်ရန်နှင့် စားနပ်ရိက္ခာအတွက် ဘုရားသခင်အပေါ်မှီခိုမှု၏ အမြဲတည်ရှိသော သက်သေဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်ဘက်မှ ၎င်းသည် သူ၏လူများကို ထောက်ပံ့ပေးမည်ဟူသော အမြဲတည်ရှိသော ကတိတစ်ခုဖြစ်သည်။ အစ္စရေးလူမျိုး၏ လိုအပ်ချက်သည် ဘုရားသခင်ရှေ့တော်တွင် အမြဲရှိနေပြီး၊ ဘုရားသခင်၏ ကတိသည် လူများရှေ့တွင် အမြဲရှိနေသည်။

The shewbread offering consisted of 12 loaves, each made from about 51/3 lb. (2.4 kg.) of flour, and hence of considerable size. The loaves were placed in two stacks of six each on the table. The priests who had served during that week offered the Sabbath morning sacrifices and remained until the priests who had come in on Friday to serve the coming week offered the Sabbath evening sacrifices. The outgoing priests removed the old bread as the incoming priests placed the new on the table. They were careful not to remove the old until the new was ready to be put on; for there must always be bread on the table, as there must always be a burnt sacrifice on the altar. Hence, the burnt sacrifice was called the “continual burnt offering,” and the bread the “continual shewbread” (Ex. 29:42; 2 Chron. 2:4). The shewbread was offered to God under an “everlasting covenant” (Lev. 24:8). It was an ever-present testimony of Israel’s dependence upon God for sustenance and life; on God’s part it constituted a continual promise that He would sustain His people. Israel’s need was ever before God, and God’s promise was ever before the people.

 

မနက်နှင့်ညနေယဇ်များနှင့်အတူ သောက်စရာကပ်လှူသက္ကာတစ်ခုပါဝင်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၄၀; တောလည်ရာ ၁၅:၅)။ ထို့ကြောင့် ရှိုးဘရက်ဒ်စားပွဲတွင် ပန်းကန်များ၊ ဇွန်းများ၊ အဖုံးများနှင့် ပန်းကန်လုံးများ ပါဝင်သည်၊ သို့မဟုတ် အခြားဗားရှင်းများအရ “ပန်းကန်များ၊ ဇွန်းများ၊ နှင့် အဆိုပါအရာများဖြင့် လောင်းထည့်သော ခွက်များ” (ထွက်မြောက်ရာ ၂၅:၂၉၊ ယောင်း၏ဘာသာပြန်)။ ဤသောက်စရာကပ်လှူသက္ကာကို သန့်ရှင်းသောနေရာ၌ “သခင်ဘုရားထံသို့” လောင်းထည့်သည်။

A drink offering accompanied the morning and evening sacrifice (Ex. 29:40; Num. 15:5). For this reason the shewbread table contained dishes, spoons, covers, and bowls, or as other versions render it, dishes, spoons, and “cups, with which they pour out” (Ex. 25:29, Young’s translation). This drink offering was poured out in the holy place “unto the Lord.”

 

ဓမ္မဟောင်းကျမ်းတွင် ဖော်ပြထားသော ရှိုးဘရက်ဒ်စားပွဲမှ ဓမ္မသစ်ကျမ်းရှိ သခင်ဘုရား၏စားပွဲသို့ (လုကာ ၂၂:၃၀; ၁ကောရိန္သု ၁၀:၂၁ ကိုကြည့်ပါ) ခြေလှမ်းမဝေးပါ။ မုန့်သည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ကျိုးပဲ့သော ခရစ်တော်၏ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်သည်။ ခွက်သည် သူ၏အသွေးဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော ဓမ္မသစ်ကျမ်းဖြစ်သည် (၁ကောရိန္သု ၁၁:၂၄, ၂၅)။ “ဘုရားသခင်ရှေ့တော်ရှိမုန့်” သည် “ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အမြဲဆုတောင်းပေးနေသော” သူ၊ “ကောင်းကင်မှ ဆင်းသက်လာသော အသက်ရှင်သောမုန့်” ၏ သင်္ကေတဖြစ်သည် (ဟေဗြဲ ၇:၂၅; ယောဟန် ၆:၅၁)။

It is not a long step from the table of shewbread mentioned in the OT to the table of the Lord in the NT (see Luke 22:30; 1 Cor. 10:21). The bread is Christ’s body, broken for us. The cup is the new testament in His blood (1 Cor. 11:24, 25).The “bread of the Presence” is symbolic of Him who “ever liveth to make intercession” for us, of the “living bread which came down from heaven” (Heb. 7:25; John 6:51).

 

သူ၏သက္ကာသည်။ ဤသက္ကာကို ဘုရားသခင်ထံ လက်ဆောင်တစ်ခုအဖြစ် ပေးလိုသူမည်သူမဆို ယူဆောင်လာနိုင်သည်။ ၎င်းတွင် ဂျုံမှုန့်၊ ဆီ၊ နှင့် နံ့သာမျိုးပါဝင်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ၎င်းကို သီးခြားသက္ကာအဖြစ် ယူဆောင်လာသော်လည်း၊ ယေဘုယျအားဖြင့် မီးရှို့ယဇ်နှင့် ပေါင်းစပ်ပူဇော်သည်။

His offering shall be. This offering could be brought by anyone who desired to present a gift to God. It consisted of fine flour, oil, and frankincense. At times it was brought as a separate offering, but was generally combined with a burnt sacrifice.

 

ဂျုံမှုန့်သည် ဘုရားသခင်နှင့် လူသား၏ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု၏ ရလဒ်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် အစေ့တွင် အသက်ရှင်မှုနိယာမကို ထည့်သွင်းပေးပြီး၊ နေရောင်ခြည်နှင့် မိုးရေကို ပေးကာ၊ ၎င်းကို ပေါက်ပွားစေသည်။ လူသားသည် အစေ့ကို ကြဲပြီး၊ ပြုစုပျိုးထောင်ကာ၊ ရိတ်သိမ်းပြီး၊ ဂျုံမှုန့်အဖြစ် ကြိတ်ချေကာ၊ ထို့နောက် ၎င်းကို ဂျုံမှုန့်အဖြစ် သို့မဟုတ် မီးဖုတ်ဖုတ်ထားသော မုန့်အဖြစ် ဘုရားသခင်ထံ ပူဇော်သည်။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ မူလလက်ဆောင်နှင့် လူသား၏ လုပ်အားပေါင်းစပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်ထံ သူ၏ပိုင်ဆိုင်မှုကို အတိုးဖြင့် ပြန်လည်ပေးအပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် လူသား၏ ဘဝလုပ်ငန်း၊ တိုးတက်အောင်မြင်သော အရည်အချင်းများ၏ သင်္ကေတဖြစ်သည်။

Fine flour is the product of cooperation between God and man. God places the life principle in the seed, gives sunshine and rain, and causes it to grow. Man sows the seed, tends it, harvests it, grinds it into fine flour, and then presents it to God either in its material state as flour or as cakes baked in an oven. It is God’s original gift plus man’s labor. It is giving back to God His own with interest. It is symbolic of man’s lifework, of talents improved.

 

ဘုရားသခင်သည် လူတိုင်းအား ၎င်းတို့၏အသုံးပြုနိုင်စွမ်းအလိုက် အရည်အချင်းများကို ပေးအပ်သည်။ အချို့သည် အရည်အချင်းတစ်ခုထက်ပိုရှိပြီး၊ မည်သူမျှ တစ်ခုထက်နည်းမရှိပါ။ လူသားများသည် ဘုရားသခင်ပေးအပ်ထားသောအရာကိုသာ ပြန်လည်ပေးအပ်လျှင်၊ အပ်နှံထားသော အစေ့ပမာဏကိုသာ ပြန်ပေးလျှင် ဘုရားသခင်မနှစ်သက်ပါ။ ဘုရားသခင်သည် လူသားအား အစေ့ကို ကြဲပြီး၊ ပြုစုပျိုးထောင်ကာ၊ ရိတ်သိမ်းပြီး၊ နိုင်ငံခြားအရာများနှင့် ကြမ်းတမ်းသောအမှုန်များကို ဖယ်ရှားကာ၊ အပေါ်နှင့်အောက်ကြိတ်ဆုံကြားတွင် ကြိတ်ချေပြီး၊ အသက်အားလုံးကို ဖျက်ဆီးကာ၊ “ဂျုံမှုန့်” အဖြစ် သူ့ထံ ပူဇော်ရန် မျှော်လင့်သည်။ သူသည် အရည်အချင်းတိုင်းကို တိုးတက်စေရန်၊ သန့်စင်စေရန်၊ မြင့်မြတ်စေရန် မျှော်လင့်သည်။

God gives to every man talents according to his capacity for using them. Some have more than one talent, no one has less. God is not pleased when men give back to Him only that which He has given them, return to Him only the amount of seed entrusted to them. God would have man plant the seed, tend and harvest it, remove all foreign and coarse particles, grind it between the upper and the nether millstone, crushing all life out of it, and then present it to Him as “fine flour.” He expects every talent to be improved, refined, ennobled.

 

၂. အာရုန်၏သားတော်များထံ ယူဆောင်လာပါ။ ယူဆောင်လာရမည့်ပမာဏအတွက် ညွှန်ကြားချက်များ မပေးထားပါ။ ၎င်းသည် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးချင်းစီ၏ ဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်သည်။ သက္ကာတစ်ခုစီမှ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ဂျုံမှုန့်တစ်ဆုပ်၊ ဆီအနည်းငယ်၊ နှင့် နံ့သာမျိုးအားလုံးကို ယူပြီး ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည်။ ၎င်းကို “အောက်မေ့ရာအပိုင်း” ဟုခေါ်ပြီး၊ “သခင်ဘုရားအတွက် မွှေးကြိုင်သောအနံ့” ဖြစ်သည်။ ဤသက္ကာနှင့် အခြားသက္ကာအားလုံးတွင် ဆားထည့်ရမည် (အခန်း ၁၃; ဒီအေ ၄၃၉)။

2. Bring it to Aaron’s sons. No directions are given as to the amount to be brought. This was optional with the individual. Of each offering the priest took a handful of the flour, some of the oil, and all of the frankincense, and burned them on the altar. This was called the “memorial” part, and was “a sweet savour unto the Lord.” To this, as to all other offerings, salt was to be added (v. 13; DA 439).

 

၃. ကျန်ရှိသောအပိုင်း။ ဂျုံမှုန့်သက္ကာသည် တကယ်တမ်းတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များအတွက် လက်ဆောင်တစ်ခုဖြစ်သည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းတို့သည် “အောက်မေ့ရာအပိုင်း” မှလွဲ၍ အားလုံးကို လက်ခံရရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့၏အပိုင်းကို တစ်ဦးချင်းစီ တန်းတူခွဲဝေရမည် (အခန်းကြီး ၇:၁၀)။

3. The remnant. The cereal offering was in reality a gift to the priests, for they received all except the “memorial” portion of it. They were to divide their own portion among themselves, and each was to receive an equal share (ch. 7:10).

 

၄. မီးဖုတ်ဖုတ်ထားသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များလက်ခံရရှိသော အသားကပ်လှူသက္ကာသည် ဂျုံမှုန့်နှင့် ဆီပါဝင်သည်။ ၎င်းတို့သည် ၎င်းကို ယူပြီး မုန့်ဖုတ်လိုသည့်အရာကို ဖုတ်နိုင်သည်။ သို့သော် ပူဇော်သူသည် ၎င်းကို ကိုယ်တိုင်ဖုတ်ပြီး ဖုတ်ထားသော သက္ကာကို ယဇ်ပုရောဟိတ်များထံ ယူဆောင်လာရန်လည်း ခွင့်ပြုထားသည်။ အကယ်၍ သူလုပ်ဆောင်ခဲ့လျှင်၊ ဂျုံမှုန့်နှင့် ဆီဖြင့် တဆမပါသော မုန့်ကို ပြုလုပ်ရမည်၊ မုန့်ကို အပိုင်းပိုင်းခွဲကာ၊ ဆီလောင်းထည့်ရမည်။ ၎င်းကို မီးဖုတ်ဖုတ်နိုင်သည် သို့မဟုတ် ဒယ်အိုးဖြင့် ကြော်နိုင်သည်။

4. Baken in the oven. The meat offering the priests received consisted of flour and oil. They could take this and bake what they pleased. But it was also permissible for the offerer to bake it himself and bring the baked offering to the priests. If he did so, he must make unleavened cakes of fine flour and oil, divide the cakes into pieces, and pour oil over them. They might be baked in an oven or in a pan.

 

၇. ဒယ်အိုးဖြင့်ကြော်ထားသည်။ ပါဝင်ပစ္စည်းများသည် ဂျုံမှုန့်နှင့် ဆီဖြစ်သည်။ မုန့်များကို “သခင်ဘုရားထံသို့” ယူဆောင်လာပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ပေးအပ်ရမည်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် “အောက်မေ့ရာအပိုင်း” (အခန်း ၉) ကို ယူပြီး ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရမည်။ ကျန်ရှိသောအပိုင်းသည် အာရုန်နှင့် သူ၏သားတော်များအတွက်ဖြစ်ပြီး “အလွန်သန့်ရှင်းသောအရာ” ဖြစ်သည် (အခန်း ၁၀ ကိုကြည့်ပါ)။

7. Baken in the fryingpan. The ingredients were the same, fine flour and oil. The cakes were brought “unto the Lord” and presented to the priest, who was to take the “memorial” part (v. 9) and burn it on the altar. The part that was left belonged to Aaron and his sons and was “a thing most holy” (see v. 10).

 

ဂျုံမှုန့်။ အသားကပ်လှူသက္ကာများတွင် အသုံးပြုသော ဂျုံမှုန့်သည် အခြားဂျုံမှုန့်များနှင့် မကွဲပြားပါ၊ ၎င်းတွင် ထူးခြားသောဂုဏ်သတ္တိများ မရှိပါ။ သို့သော် ၎င်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ပေးအပ်ပြီးနောက် “အလွန်သန့်ရှင်းသော” အရာဖြစ်လာသည်။ ဤအခြေခံမူသည် အနာနိမ့်နှင့် ဆပ္ဖိရာ၏ ကိစ္စတွင်လည်း သက်ရောက်သည် (တမန်တော် ၅ ကိုကြည့်ပါ)။ ၎င်းသည် သန့်ရှင်းသောအရာများတွင် အမှုထမ်းသူများနှင့် အပ်နှံထားသော သက္ကာများကို လက်ခံသူများအား ၎င်းတို့၏ အသုံးပြုမှုနှင့် ကိုင်တွယ်မှုတွင် သတိထားရန် အကြောင်းဖြစ်စေသည်။

Fine flour. The fine flour used in meat offerings was no different from other fine flour, and had no special virtue attached to it. Yet, after it was given to the priest it became “most holy.” The same principle applied in the case of Ananias and Sapphira (see Acts 5). It should cause all who minister in holy things and receive dedicated offerings to be careful in the use of and handling of these “most holy” things.

 

အထက်တွင် ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း၊ ဂျုံမှုန့်သည် လူသား၏ ဘဝလုပ်ငန်း၊ အပ်နှံပြီး တိုးတက်အောင်မြင်သော အရည်အချင်းများကို ကိုယ်စားပြုသည်။

As noted above, fine flour represents man’s lifework, his talents consecrated and improved.

 

ဂျုံမှုန့်သည် ကြိတ်ချေထားသော စပါးမျှသာဖြစ်သည်။ ကြိတ်ချေမခံရမီ၊ ၎င်းသည် မိမိကိုယ်ကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းနိုင်ပြီး၊ အသက်ကို ထုတ်လွှင့်နိုင်သည်။ ယခုကြိတ်ချေပြီးနောက်၊ ၎င်းသည် အသုံးမဝင်ပုံပေါ်သည်။ ၎င်းကို ထပ်မံစိုက်ပျိုးနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ အသက်သည် ၎င်းမှ ကြိတ်ချေခံရသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် အသုံးမဝင်ပါလား။ မဟုတ်ပါ။ ၎င်းသည် ၎င်း၏အသက်ကို ပေးအပ်ခဲ့ပြီး၊ သေဆုံးခဲ့ပြီး၊ အခြားအသက်တစ်ခုကို ထိန်းသိမ်းနိုင်ရန်ဖြစ်သည်။ ၎င်း၏အသက်ကို ကြိတ်ချေခြင်းသည် ပိုမိုမြင့်မားသောအသက်ကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းရန် နည်းလမ်းဖြစ်လာသည်။ ၎င်းသည် အစေ့၏အသက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ယခု ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ပုံသဏ္ဌာန်ဖြင့် ဖန်တီးထားသော အသက်ရှင်သောသတ္တဝါတစ်ဦး၏ အသက်ကို ထောက်ပံ့ပေးသည်။ သေခြင်းသည် ၎င်းကို ကြွယ်ဝစေခဲ့ပြီး၊ ၎င်းကို ဂုဏ်တင်စေခဲ့ပြီး၊ လူသားအတွက် အသုံးဝင်စေခဲ့သည်။

Flour is merely crushed grain. Before being crushed it was capable of perpetuating itself, of transmitting life. Now, being crushed, it is apparently useless. It can never be planted again. The life is crushed out of it. But is it useless? No. It has given its life, it has died, that another life might be maintained. The crushing of its own life becomes the means through which a higher life is perpetuated. It was the life of the seed; now it helps sustain the life of a living being, created in the image of God. Death has enriched it, glorified it, made it serviceable to man.

 

ဘဝတစ်ခုသည် ကြိတ်ချေခံရပြီး ဖျက်ဆီးခံရမချင်း တကယ့်တန်ဖိုးနှင့် ထာဝရတည်မြဲမှုရှိသည့် ဘဝများသည် အနည်းငယ်သာရှိသည်။ လူသားများသည် ဘဝ၏ နက်ရှိုင်းပြီး မှောင်မိုက်သော အတွေ့အကြုံများတွင် ၎င်းတို့ကိုယ်ကို နှင့် ဘုရားသခင်ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိသည်။ ရေသည် ဝိညာဉ်ပေါ်သို့ ဖုံးလွှမ်းသွားသောအခါ စရိုက်လက္ခဏာတည်ဆောက်ပြီးစီးသည်�। ဝမ်းနည်းမှု၊ စိတ်ပျက်မှု၊ နှင့် ဆင်းရဲဒုက္ခများသည် ဘုရားသခင်၏ ထိရောက်သော အမှုထမ်းများဖြစ်သည်။ မှောင်မိုက်သောနေ့များသည် ကောင်းချီးများကို ယူဆောင်လာပြီး၊ အစေ့အား ပေါက်ပွားစေရန်၊ ၎င်း၏တာဝန်ကို ဖြည့်ဆည်းစေရန်၊ နှင့် အသီးအနှံများထွက်ပေါ်စေရန် ဖြစ်ပေါ်စေသည်။

Few lives are of real and enduring value until they have been bruised and crushed. It is in the deep and dark experiences of life that men find themselves and God. It is when the water goes over the soul that character is built. Sorrow, disappointment, and suffering are the able servants of God. The dark days bring showers of blessing, enabling the seed to germinate, fulfill its mission, and bring forth fruit.

 

ဆင်းရဲဒုက္ခ၏ ပြဿနာသည် ၎င်း၏ နက်ရှိုင်းသောရှုထောင့်များတွင် နားလည်မရဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော် အချို့အရာများသည် ရှင်းလင်းသည်။ ဆင်းရဲဒုက္ခသည် ကောင်းကင်သို့ ဝိညာဉ်ကို ပြင်ဆင်ရန် ဘုရားသခင်၏ အစီအမံတွင် တိကျသောရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုအဖြစ် ဆောင်ရွက်သည်။ ၎င်းသည် ဝိညာဉ်ကို နူးညံ့စေသည်။ ၎င်းသည် ဘဝ၏ စစ်မှန်သောအဓိပ္ပာယ်ကို ပိုမိုနက်ရှိုင်းစွာ နားလည်ရန် ဝိညာဉ်ကို အဆင်သင့်ဖြစ်စေသည်။ ၎င်းသည် အခြားသူများအတွက် စာနာမှုကို လှုံ့ဆော်ပေးသည်၎င်းသည် ဘုရားသခင်နှင့် လူသားများရှေ့တွင် နှိမ့်ချစွာ လျှောက်လှမ်းရန် ဦးဆောင်သည်။ ၎င်းသည် နှိမ့်ချစေသည်။

The problem of suffering may be unfathomable in its deeper aspects. But some things are clear. Suffering serves a definite purpose in the plan of God as a means of preparing the soul for heaven. It mellows the spirit. It fits the soul for a deeper understanding of the true meaning of life. It inspires sympathy for others. It leads one to walk softly before God and men. It humbles.

 

ဤဘဝတွင်၊ ဆင်းရဲခံစားရသူသာလျှင် တကယ့်အသက်ရှင်ခဲ့သည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာရှိသူသာလျှင် အသက်ရှင်ခဲ့သည်။ ဤနှစ်ခုသည် ခွဲမရပါ။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှုကို ပါဝင်ပြီး၊ စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှုသည် မကြာခဏ ဆင်းရဲဒုက္ခကို ပါဝင်စေသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် နာကျင်ဖွယ်ဆင်းရဲဒုက္ခဖြစ်ရန် မလိုအပ်ပါ။ အကြောင်းမှာ အမြင့်မားဆုံးသော ဆင်းရဲဒုက္ခသည် သန့်ရှင်းပြီး၊ မြင့်မြတ်ပြီး၊ ဝမ်းမြောက်ဖွယ်ဖြစ်သည်။ မိခင်တစ်ဦးသည် သူမ၏ကလေးအတွက် စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှုပြုနိုင်သည်။ သူမသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆင်းရဲခံစားရပြီး၊ သို့သော် သူမသည် ၎င်းကို ဝမ်းမြောက်စွာ၊ ဆန္ဒအလျောက် ပြုလုပ်သည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှုကို အခွင့်ထူးတစ်ခုအဖြစ် မှတ်ယူသည်။

In this life, only he who has suffered has really lived. Only he who has loved has lived. The two are inseparable. Love involves sacrifice, and sacrifice often involves suffering. This, however, need not necessarily be painful suffering; for the highest kind of suffering is holy, exalted, joyful. A mother may sacrifice for her child; she may suffer physically; but she does it joyfully, willingly. Love counts sacrifice a privilege.

 

ဆင်းရဲဒုက္ခ၏ အပြည့်အဝသင်ခန်းစာကို ၎င်းတွင် ဝမ်းမြောက်နိုင်သည်အထိ မသင်ယူရသေးပါ။ ပေါလုက “ခရစ်တော်၏ ဆင်းရဲဒုက္ခများ ကျွန်ုပ်တို့တွင် ပြည့်လျှံသည်နည်းတူ၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ နှစ်သိမ့်မှုသည်လည်း ခရစ်တော်အားဖြင့် ပြည့်လျှံသည်” ဟု ပြောခဲ့သောအခါ (၂ကောရိန္သု ၁:၅) ကျွန်ုပ်တို့သည် ဝမ်းမြောက်နိုင်သည်၊ ထို့အတူ ဝမ်းမြောက်ရမည်။ ဤအရာသည် အခြားသူများအတွက် ဆင်းရဲဒုက္ခခံစားမှုတွင်လည်း မှန်ကန်သည်။ ခရစ်တော်သည် “သူ့ရှေ့တွင်ထားရှိသော ဝမ်းမြောက်မှုအတွက် အရှက်ကို မထီမဲ့မြင်ပြုကာ လက်ဝါးကပ်တိုင်ကို သည်းခံခဲ့သည်” (ဟေဗြဲ ၁၂:၂)။

The full lesson of suffering has not been learned until we can rejoice in it. And rejoice we may, and will, when we experience what Paul did when he said that “as the sufferings of Christ abound in us, so our consolation also aboundeth by Christ” (2 Cor. 1:5). This is true also of vicarious suffering. Christ, “for the joy that was set before him endured the cross, despising the shame” (Heb. 12:2).

 

အသားကပ်လှူသက္ကာရှိ ဂျုံမှုန့်ကို တစ်ခုတည်းဖြင့်သာ ပူဇော်ရမည်မဟုတ်ပါ။ ၎င်းကို ဆီဖြင့် ရောနှောရမည်။ ဆီသည် ဘုရားသခင်၏ ဝိညာဉ်တော်၏ သင်္ကေတဖြစ်သည်။ ဘဝတစ်ခုသည် ဝိညာဉ်တော်ဖြင့် သန့်ရှင်းစေခံရပြီး၊ ၎င်းနှင့်ရောနှောပြီး၊ ၎င်းဖြင့် ဘိသိက်ခံရမှသာ ဘုရားသခင်အား နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်နိုင်သည်။ ဆင်းရဲဒုက္ခသည် ၎င်းတစ်ခုတည်းအားဖြင့် ကောင်းချီးတစ်ခုဖြစ်လာမည်မဟုတ်ပါ။ အချို့အတွက် ၎င်းသည် နှလုံးသားမာကျောမှုနှင့် ခါးသီးမှုသို့သာ ဦးတည်စေသည်။ သို့သော် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် ဝိညာဉ်ကို သိမ်းပိုက်လာသည်နှင့်အမျှ၊ သခင်ဘုရား၏ ချိုမြသောဝိညာဉ်သည် ဘဝတစ်ခုလုံးကို ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာသည်နှင့်အမျှ၊ အပ်နှံထားသော ဘဝတစ်ခု၏ မွှေးကြိုင်မှုသည် ထင်ရှားလာသည်။

The flour in the meat offering was not to be offered by itself alone; it was to be mingled with oil. Oil is symbolic of the Spirit of God. Only as a life is sanctified by the Spirit, mixed with it, anointed with it, can it be pleasing to God. Suffering in and of itself may not prove a blessing. With some it only leads to hardness of heart and bitterness of spirit. But as the Holy Spirit takes possession of the soul, as the sweet spirit of the Master permeates the life, the fragrance of a dedicated life becomes manifest.

 

၉. အောက်မေ့ရာအပိုင်း။ ဘုရားသခင်သည် အသားကပ်လှူသက္ကာတိုင်းမှ “အောက်မေ့ရာအပိုင်း” ကို သူ့အတွက် သိမ်းဆည်းထားသည့်နည်းတူ၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဝင်ငွေနှင့် အချိန်၏ အောက်မေ့ရာအပိုင်းကိုလည်း သိမ်းဆည်းထားသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ တိုးပွားလာသော ဝင်ငွေ၏ ဆယ်ပုံတစ်ပုံသည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်သည်။ “ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့အားလုံး … သည် သခင်ဘုရား၏ဖြစ်သည်” (အခန်းကြီး ၂၇:၃၀)။ ထိုနည်းတူ သူသည် သတ္တမနေ့ကို သူ့အတွက် သိမ်းဆည်းထားသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၀:၁၀)။

9. A memorial. As God reserved a “memorial” portion of every meat offering for Himself, so He also reserves a memorial part of our income and our time. One tenth of our increase belongs to God. “All the tithe … is the Lord’s” (ch. 27:30). In like manner He has reserved the seventh day as belonging to Him (Ex. 20:10).

 

ဤအရာများတွင် ခရစ်ယာန်အသင်းတော်သည် သိမ်းငယ်စွာ လိုအပ်ချက်များရှိနေသည်။ အနည်းငယ်သာလျှင် ဘုရားသခင်၏ ၎င်းတို့အပေါ်ရှိ တောင်းဆိုမှုများကို အသိအမှတ်ပြုသည်။ ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့ပိုင်ဆိုင်သည့်အရာများသည် ၎င်းတို့ပိုင်ဆိုင်သည်ဟု ပြုမူကြပြီး၊ တကယ်တမ်းတွင် ၎င်းတို့သည် စီမံခန့်ခွဲသူမျှသာဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏အကြောင်းအမှုအတွက် ပေးကမ်းသောအခါ ၎င်းတို့ကိုယ်ကို ရက်ရောသူအဖြစ် မှတ်ယူကြသည်၊ သို့သော် ၎င်းတို့၏ ရက်ရောမှုပမာဏသည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်သောအပိုင်းနှင့် မညီမျှပြီး၊ မူလက ၎င်းတို့ပိုင်ဆိုင်ခြင်းမဟုတ်ပါ။ ထိုနည်းတူ၊ များစွာသောသူများသည် ရာမစ်နေ့ကို စောင့်ထိန်းရာတွင် မအောင်မြင်ကြပါ။ ရာမစ်နေ့၏ နာရီများသည် သန့်ရှင်းသောအချိန်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုအချိန်တွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ကိုယ်ပိုင်အလုပ်မဟုတ်ဘဲ ဘုရားသခင်၏အလုပ်ကို လုပ်ဆောင်ရမည်။

In these respects the Christian church comes lamentably short. Few recognize God’s claims upon them. They act as if what they have belongs to them, when in reality they are merely stewards. They count themselves liberal when they give to God’s cause, when perhaps the amount of their liberality does not equal the part which of right belongs to God, and is not theirs to begin with. In like manner, many fail in their observance of the Sabbath day. The Sabbath hours are holy time, in which we are to do God’s work and not our own.

 

ကျွန်ုပ်တို့ပိုင်ဆိုင်သည့်အရာအားလုံး၏ အောက်မေ့ရာအပိုင်းသည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်သည်ကို မှတ်မိထားရန် ကောင်းပါသည်။

It would be well for us to remember that the memorial part of all we possess belongs to God.

 

၁၁. တဆမပါ၊ ပျားရည်မပါ။ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရန် ဘုရားသခင်ထံ ပူဇော်သော အသားကပ်လှူသက္ကာတွင် တဆဓာတ်ကို တားမြစ်ထားသည်။ ပျားရည်အတွက်လည်း တူညီသော တားမြစ်ချက်ရှိသည်။ ဖောက်ပြန်ခြင်းသည် ယိုယွင်းမှု၏ သင်္ကေတဖြစ်သည်။ ခရစ်တော်က “ဖာရိရှဲမုန်း၏ တဆဓာတ်ကို သတိထားကြလော့၊ ၎င်းသည် လျှို့ဝှက်ကြံစည်မှုဖြစ်သည်” ဟု မိန့်တော်မူသည် (လုကာ ၁၂:၁)။ ပေါလုက “မကောင်းမှုနှင့် ယုတ်မာမှု၏ တဆဓာတ်” ဟု ပြောသည် (၁ကောရိန္သု ၅:၈)။ ပျားရည်နှင့် တဆဓာတ်သည် အထူးသဖြင့် ရှာလကာရည်ပြုလုပ်ရာတွင် ဖောက်ပြန်ခြင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေရန် အသုံးပြုသည်။ စကားပြန်များသည် ပျားရည်ကို ခန္ဓာကိုယ်၏ တပ်မက်မှုများနှင့် ယေဘုယျအားဖြင့် ဆက်စပ်ပြီး၊ ၎င်းသည် နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်နိုင်သော်လည်း၊ ယိုယွင်းမှု၏ အစိတ်အပိုင်းများပါဝင်ပြီး၊ ဝိညာဉ်ရေးဘဝကို ဖျက်ဆီးတတ်သည်။ သို့သော် တဆဓာတ်နှင့် ပျားရည်ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရန် မခွင့်ပြုသော်လည်း၊ တဆဓာတ်ကို ပထမဦးရိတ်သိမ်းသောအသီးအနှံအဖြစ် ယူဆောင်လာရန် အမှန်တကယ် အမိန့်ပေးထားသည် (လေဝိ ၂၃:၁၇)၊ ထို့အပြင် ပျားရည်သည် ဟေဇကိယမှ ပူဇော်သော ပထမဦးရိတ်သိမ်းသောအသီးအနှံများထဲတွင် ပါဝင်သည် (၂ရာဇဝင်ချက် ၃၁:၅)။

11. No leaven, nor any honey. Leaven was forbidden in any meat offering presented to God to be burned on the altar. The same prohibition applied to honey. Fermentation is a symbol of corruption. Said Christ, “Beware ye of the leaven of the Pharisees, which is hypocrisy” (Luke 12:1). Paul speaks of the “leaven of malice and wickedness” (1 Cor. 5:8). Honey as well as leaven was used to produce fermentation, especially in the making of vinegar. Interpreters generally associate honey with the lusts of the flesh, which may indeed be pleasing, but which contain the elements of corruption and are destructive of spiritual life. However, though leaven and honey might not be burned on the altar, leaven was definitely commanded to be brought as first fruits (Lev. 23:17), and honey was among the first fruits offered by Hezekiah (2 Chron. 31:5).

 

၁၃. ပဋိညာဉ်၏ဆား။ ဆားပဋိညာဉ်သည် ထာဝရပဋိညာဉ်ဖြစ်သည် (တော ၁၈:၁၉; ၂ ရာ ၁၃:၅)။ ၎င်း၏ထိန်းသိမ်းနိုင်စွမ်းဖြင့် ဆားသည် တဆေးနှင့်ပျားရည်တို့၏ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်။ ၎င်း၏သင်္ကေတအဓိပ္ပါယ်မှာ ထင်ရှားသည်- သန့်ရှင်းမှုနှင့် သစ္စာတရား၏သန့်စင်ပြီးထိန်းသိမ်းသည့်နိယာမများသည် ဘုရားသခင်နှင့်ကျွန်ုပ်တို့၏ပဋိညာဉ်ဆက်ဆံရေးတွင် ဘယ်သောအခါမှမလျော့နည်းရပါ။

13. The salt of the covenant. A covenant of salt is a perpetual covenant (Num. 18:19; 2 Chron. 13:5). In its ability to preserve, salt is the opposite of leaven and honey. Its symbolic meaning is plain: the purifying and preserving principles of holiness and truth must never be wanting in our covenant relations with God.

 

“လူတိုင်းသည် မီးဖြင့်ဆားနယ်ခံရမည်၊ ယဇ်ပူဇော်မှုတိုင်းသည် ဆားဖြင့်ဆားနယ်ခံရမည်” (မာ ၉:၄၉)။ မီးသည် သန့်စင်ပေးပြီး ဆားသည် ထိန်းသိမ်းပေးသည်။ မီးဖြင့်ဆားနယ်ခံရခြင်းသည် သန့်စင်ခြင်းသာမက ထိန်းသိမ်းခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် သန့်ရှင်းသောလူမျိုး၊ သန့်စင်သောလူမျိုး၊ ဖြူစင်သောလူမျိုး၊ အပြစ်များခွင့်လွှတ်ခံရသောလူမျိုးကို အလိုရှိသည်။ ဘုရားသခင်၏ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်မှုသည် တောင်းလျှင်ရရှိနိုင်သည်။ သူတို့သည် သန့်ရှင်းဖြူစင်ရုံသာမက ထိုသို့ထိန်းသိမ်းထားရမည်။ သူတို့ဆားနယ်ခံရမည့်မီးသည် ဖျက်ဆီးခြင်းမဟုတ်၊ သန့်စင်ပေးသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဦးစွာသန့်စင်ရမည်၊ ထို့နောက် ထိန်းသိမ်းထားရမည်။ “မီးဖြင့်ဆားနယ်ခံရမည်！” “ဆားဖြင့်ဆားနယ်ခံရမည်！” သန့်စင်ပြီး ဖြူစင်စွာထိန်းသိမ်းထားရမည်！ အံ့သြဖွယ်ကောင်းသောပြင်ဆင်မှု！

“Every one shall be salted with fire, and every sacrifice shall be salted with salt” (Mark 9:49). Fire purifies, salt preserves. To be salted with fire means not only purification but preservation. God desires a pure people, a clean people, a holy people, a people whose sins are forgiven. The keeping power of God is theirs for the asking. Not only are they to become clean and holy, but they are to be kept so. The fire with which they are to be “salted” does not destroy, but purifies. We are first to be cleansed, then we are to be kept. “Salted with fire!” “Salted with salt!” Purified and kept pure! Wonderful provision!

 

၁၄. စိမ်းသောကောက်နှံများ။ “လတ်ဆတ်သောကောက်နှံမှ ကောက်နှံသစ်” (အာအက်စ်ဗွီ)။ “ကောက်နှံ” ဟူသည်မှာ ဂျုံ၊ မုယောစပါး၊ ကောက်ညှင်း၊ သို့မဟုတ် အုတ်စပါးကဲ့သို့သော မည်သည့်ကောက်နှံမဆိုကိုဆိုလိုသည်။ ဂျုံပင်များကို နှံများနှင့်အတူ မရင့်မီစုဆောင်းပြီး ကင်ထားသောအရာများသည် အရှေ့ဒေသတွင် ယခုထိအနှစ်သက်ဆုံးအစားအစာဖြစ်သည်။ ထိုသို့သောအရာများကို အမဲသားပူဇော်ရန်အတွက်လည်း အသုံးပြုနိုင်သည်။ ကောက်နှံများပေါ်တွင် ဆီနှင့်ကန္တုတို့ကို လောင်းထည့်သည်၊ “အောက်မေ့ရာအပိုင်း” ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင်မီးရှို့ပြီး ကျန်အပိုင်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်အားပေးသည်။ ဤနေရာတွင် ကြိတ်ခံရသောကောက်နှံသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ကြိတ်ခံရပြီး ၎င်း၏ဒဏ်ရာများဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့အား ကုသပေးသောသူကို သင်္ကေတပြခြင်းဖြစ်ပေမည် (ဟေရှာ ၅၃:၅)။

14. Green ears of corn. “New grain from fresh ears” (RSV). By “corn” is meant any grain, such as wheat, barley, rye, or oats. Stalks of wheat, with the ears, gathered before they are fully ripe and roasted, are still a favorite food in the East. Such could also be used for a meat offering. Oil was poured on the ears of corn, with frankincense; the “memorial” portion was burned on the altar, and the remainder given to the priest. Perhaps the bruised grain here typifies Him who was bruised for us, and by whose stripes we are healed (Isa. 53:5).

 

အမဲသားပူဇော်မှုအမျိုးမျိုးသည် ခရစ်တော်ကို အသက်ပေးသူနှင့် ထောက်ပံ့သူအဖြစ်၊ “ကျွန်ုပ်တို့အသက်ရှင်၍ လှုပ်ရှားနေထိုင်ပြီး ဖြစ်တည်နေသည်” သူတစ်ဦးအဖြစ် တင်ပြသည် (တ ၁၇:၂၈)။ မီးရှို့ပူဇော်မှုများသည် အသက်၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းကို ကိုယ်စားပြုသကဲ့သို့၊ အမဲသားပူဇော်မှုများသည် တစ်ဦး၏ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းကို တောင်းဆိုသည်။ ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းသည် အသက်၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းဖြင့် ရှေ့ပြေးရမည်။ အသက်သန့်ရှင်းပြုခြင်းမရှိဘဲ ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းသည် ဧဝံဂေလိတရားတွင် မပြဋ္ဌာန်းထားပါ။ ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းမရှိဘဲ အသက်၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းလည်း မရှိပါ။ နှစ်ခုစလုံးသည် အတူတကွဖြစ်ရမည်။ ပေါင်းစပ်လိုက်သောအခါ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်ကို နှစ်သက်စေသော ပြည့်စုံသောယဇ်ပူဇော်မှုတစ်ခုဖြစ်လာသည်၊ “ထာဝရဘုရားအတွက် မွှေးကြိုင်သောအနံ့” (ဝတ် ၁:၉)။

The various meat offerings present Christ as the life-giver and upholder, the One through and in whom “we live, and move, and have our being” (Acts 17:28). As burnt offerings stood for consecration of the life, so meat offerings called for consecration of one’s means. The dedication of one’s means should be preceded by a dedication of life. A dedication of the life without a dedication of one’s means is not provided for in the gospel; neither is a dedication of means without a dedication of life. The two must go together. Combined, they constitute a complete sacrifice, pleasing to God, “a sweet savour unto the Lord” (Lev. 1:9).

 

စီမံခန့်ခွဲမှုဆိုင်ရာ အယူအဆသည် အလေးပေးရန်လိုအပ်သည်။ အချို့သည် ခရစ်တော်၏နာမကို ဆောင်ထားပြီး သန့်ရှင်းမှုနှင့် ဘုရားသခင်အပေါ်ထက်သန်စွာဆက်ကပ်မှုကို ကျယ်လောင်စွာ ကြွေးကြော်သော်လည်း ၎င်းတို့၏လုပ်ဆောင်မှုများသည် ၎င်းတို့၏ကြွေးကြော်မှုနှင့် မကိုက်ညီပါ။ ပိုက်ဆံအိတ်ကို တင်းကျပ်စွာကိုင်ထားပြီး၊ တောင်းဆိုမှုများကို လျစ်လျူရှုကာ၊ ဘုရားသခင်၏လုပ်ငန်းသည် ညံ့ဖျင်းလျက်ရှိသည်။ ထိုသူများသည် အသက်၏ပြည့်စုံသန့်ရှင်းပြုခြင်းတွင် ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းပါဝင်ကြောင်း နားလည်ရန်လိုအပ်သည်။

The idea of stewardship needs emphasis. Some bear the name of Christ and loudly profess holiness and devotion to God, but their works do not correspond to their profession. The purse strings are held tightly, appeals go unheeded, and God’s cause languishes. Such need to understand that entire consecration of the life includes also consecration one’s means.

 

သို့သော်၊ ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းသည် ဘုရားသခင်တောင်းဆိုသည့်အရာအားလုံးဖြစ်ပြီး၊ ရက်ရောစွာပေးကမ်းခြင်းသည် ကောင်းကင်သို့လမ်းဖြောင့်စေမည်ဟု ကောက်ချက်ချခြင်းသည် မမှန်ကန်ပါ။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကိုယ်ကိုကိုယ် ဘုရားသခင်ထံသန့်ရှင်းပြုရမည်။ ကျွန်ုပ်တို့အား ဘုရားသခင်အပ်နှံထားသော ပစ္စည်းများ၊ အချိန်၊ သဘာဝအခူးအလှများအပါအဝင် အရာအားလုံးအတွက် ဘုရားသခင်ထံတွင် တာဝန်ရှိသည်။ ဤအရာအားလုံးတွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် စီမံခန့်ခွဲသူများဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင်သည် မျှတသောသခင်ဖြစ်သည်။ သီချင်းဆိုခြင်း၊ ဂီတဖျော်ဖြေခြင်း၊ မိန့်ခွန်းပြောခြင်း၊ ခေါင်းဆောင်မှုစသည့် အခူးအလှများအားလုံးသည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်သည်။ ၎င်းတို့ကို ဘုရားသခင်ထံ သန့်ရှင်းပြုရမည်၊ ၎င်းတို့ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် တင်ထားရမည်။

It would be incorrect, however, to conclude that a consecration of one’s means is all that God requires, and that liberal giving will smooth the way to heaven. We are to consecrate ourselves to Him. We are responsible to God for every talent He has entrusted to us, whether of means, time, or natural gifts. Of all these we are stewards, and God is the rightful Master. Talents such as song, music, speech, and leadership all belong to God. They must be dedicated to Him; they must be put on the altar.

 

“အမဲသား” ပူဇော်မှုများသည် ဘုရားသခင်ထံ ဆက်ကပ်သောဝိညာဉ်အတွက် ဝိညာဉ်ရေးသင်ခန်းစာများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ဖြစ်တည်နေသမျှအားလုံးကို ဘုရားသခင်ထံ သန့်ရှင်းပြုရမည်၊ ကျွန်ုပ်တို့ပိုင်ဆိုင်သမျှအားလုံးကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် တင်ထားရမည်။ “ထို့ကြောင့် သင်တို့သည် တဆေးမထည့်သော အသစ်သောအဖုံးဖြစ်နိုင်ရန် တဆေးဟောင်းကို ဖယ်ရှားလိုက်ပါ” (၁ ကော ၅:၇)။ “သင်တို့၏စကားသည် အမြဲတမ်း ကျေးဇူးတော်နှင့်ပြည့်စုံပြီး ဆားဖြင့်အရသာပြုထားရမည်၊ လူတိုင်းကို မည်သို့ဖြေကြားရမည်ကို သိရှိရန်” (ကော ၄:၆)။ “သင်တို့တွင် ဆားထားရှိပြီး တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ငြိမ်းချမ်းစွာနေထိုင်ပါ” (မာ ၉:၅၀)။ နောက်ဆုံးတွင်၊ ဘုရားသခင်၏ဝတ်ပြုရေးတွင် ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ်ကူးနှင့်နည်းလမ်းများကို ဘုရားသခင်၏အစီအစဉ်များအတွက် အစားထိုးမပြုရပါ၊ သော်လည်း ၎င်းတို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏အရသာအတွက် ပျားရည်ကဲ့သို့ချိုမြိန်နိုင်သည်။

The “meat” offerings are replete with spiritual lessons for the devout soul. All we are should be dedicated to God; all we have should be on the altar. “Purge out therefore the old leaven, that ye may be a new lump, as ye are unleavened” (1 Cor. 5:7). “Let your speech be alway with grace, seasoned with salt, that ye may know how ye ought to answer every man” (Col. 4:6). “Have salt in yourselves, and have peace one with another” (Mark 9:50). Finally, in the service of God we may not substitute our own inventions and methods for the plans of God, though they may be sweet as honey to out own taste.

 

အခန်းကြီး - ၃

chapter 2

 

၁ ဂျုံမှုန့်၊ ဆီနှင့် နံ့သာမျိုးဖြင့် ပြုလုပ်သော အသားကပ်လှူပူဇော်သက္ကာ၊ ၄ မီးဖုတ်ဖုတ်ထားသော၊ ၅ သို့မဟုတ် ပြားပေါ်တွင်ဖုတ်ထားသော၊ ၇ သို့မဟုတ် ဒယ်အိုးဖြင့်ကြော်ထားသော၊ ၁၂ သို့မဟုတ် အစေ့အဆန်များဖြင့် ပထမဦးရိတ်သိမ်းသောအသီးအနှံမှပြုလုပ်သော။ ၁၃ အသားကပ်လှူပူဇော်သက္ကာအတွက် ဆား။

1 The meat offering of flour with oil and incense, 4 either baken in the oven, 5 or on a plate, 7 or in a fryingpan, 12 or of the first-fruits in the ear. 13 The salt of the meat offering.

 

၁. အသားကပ်လှူပူဇော်သက္ကာကို ပူဇော်ပါ။ ပိုမိုတိကျစွာဆိုရသော် “ဂျုံမှုန့်ကပ်လှူသက္ကာ [မင်ချာ] ကို ပူဇော်သက္ကာ [ကောဘန်၊ အခန်းကြီး ၁:၂ ကိုကြည့်ပါ]” အဖြစ်ယူဆောင်လာပါ၊ အာအက်စ်ဗွီ။ မင်ချာ ဟူသောစကားလုံးသည် မူလက ဘာသာရေးဆိုင်ရာအဓိပ္ပာယ်မထူးခြားဘဲ၊ အထက်လူကြီးတစ်ဦးထံ ပေးအပ်သော လက်ဆောင်တစ်ခုကို ရည်ညွှန်းသည်။ ယာကုပ်က ဧသောအား ပေးသော “လက်ဆောင်” သည် မင်ချာဖြစ်သည် (ကမ္ဘာဦး ၃၂:၁၃)။ ယောသပ်၏ ညီအစ်ကိုများက အီဂျစ်သို့ရောက်ရှိစဉ် သူ့အား ပေးသော “လက်ဆောင်” လည်း မင်ချာဖြစ်သည် (ကမ္ဘာဦး ၄၃:၁၁)။ ၎င်းသည် အောင်မြင်ခံရသောလူမျိုးမှ ပေးအပ်သော အခွန်အခများကိုလည်း ရည်ညွှန်းသည် (၂ရာ ၈:၂, ၆)။ ဤလက်ဆောင်များသည် နာခံမှုနှင့် မှီခိုမှုကို ဖော်ပြသည်။ သိနာတောင်ခြေရင်း၌ မင်ချာသည် ဘုရားသခင်ထံသို့ လက်ဆောင်တစ်ခု၊ ဂုဏ်ပြုသောလက်ဆောင်၊ လက်ဆောင်ပေးအပ်သူ၏ သာလွန်မှုကို အသိအမှတ်ပြုခြင်းအဖြစ် တရားဝင်သတ်မှတ်ခံရသည်။ ၎င်းသည် ဘဝ၏ ကောင်းမွန်သောအရာအားလုံးအတွက် ဘုရားသခင်အပေါ် လူသား၏မှီခိုမှုကို ညွှန်ပြသည်၊ ဘုရားသခင်အား ပိုင်ဆိုင်သူနှင့် ပေးအပ်သူအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုသည်။ ထိုသက္ကာကို ပူဇော်ရာတွင် လူတစ်ဦးသည် သူ့ထံအပ်နှံထားသောအရာများကို စီမံခန့်ခွဲသူတစ်ဦးအဖြစ်သာ အသိအမှတ်ပြုသည်။

1. Offer a meat offering. More accurately, bring “a cereal offering [minchah] as an offering [qorban see on ch. 1:2], ” RSV. The word minchah, originally without specific religious significance, designated a gift presented to a superior. The “present” Jacob gave Esau was a minchah (Gen. 32:13). So also was the “present” that Joseph’s brothers gave him upon their arrival in Egypt (Gen. 43:11). It stood, as well, for the tribute paid by conquered peoples (2 Sam. 8:2, 6). These gifts expressed submission and dependence. At the time of Sinai minchah became the official designation for a gift to God, a gift of homage, an acknowledgment of the superiority of the One to whom the gift was given. It signified man’s dependence upon God for all the good things of life, in recognition of Him as owner and provider. In presenting such an offering a man acknowledged himself as but a steward of the things entrusted to him.

 

ကေဂျေဗွီ ဘာသာပြန်ကျမ်းပြုစဉ်က “အသား” ဟူသောစကားလုံးသည် အမျိုးမျိုးသောအစားအစာများကို ဆိုလိုသည်။ သို့သော် “မင်ချာ” မှ “အသားကပ်လှူသက္ကာ” ဟူသော အသုံးအနှုန်းသည် ယခုအခါ အသားနှင့်ဆိုင်သော အယူအဆကို ဖော်ပြပြီး၊ လေဝိအခန်းကြီး ၂ ၏ “အသား” ကပ်လှူသက္ကာများတွင် အသားမပါဝင်ပါ။ ၎င်းသည် ဂျုံမှုန့် သို့မဟုတ် စပါးမှုန့်ဖြင့် ပြင်ဆင်ထားသော မီးဖုတ်သက္ကာ သို့မဟုတ် ဂျုံမှုန့်သက္ကာဖြစ်ပြီး၊ အသားမပါဝင်ပါ။ သို့သော် အာဗေလ၏ မင်ချာသည် သိုးသငယ်တစ်ကောင်ဖြစ်သည် (ကမ္ဘာဦး ၄:၄)။ မကြာသေးမီက ဘာသာပြန်များသည် မင်ချာကို “မီးဖုတ်သက္ကာ” သို့မဟုတ် “ဂျုံမှုန့်သက္ကာ” ဟု ဘာသာပြန်သည်။

When the KJV translation was made the word “meat” meant food of all kinds. However, the expression “meat offering,” from minchah, now conveys the idea of flesh meat, which was not used in the “meat” offerings of Lev. 2. It was, rather, a meal or cereal offering, consisting of flour or grain prepared in various ways, but never of flesh meat. The minchah of Abel was, nevertheless, a lamb (Gen. 4:4). Most recent translations render minchah as “meal” or “cereal” offering.

 

ပုဂ္ဂလိကနှင့် အများပြည်သူသက္ကာများရှိသည့်အလျှင်၊ ပုဂ္ဂလိကနှင့် အများပြည်သူအသားကပ်လှူသက္ကာများလည်း ရှိသည်။ ပုဂ္ဂလိကအသားကပ်လှူသက္ကာများသည် ဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်ပြီး၊ အလိုရှိသည့်အခါ နှင့် အချိန်မရွေး ပူဇော်နိုင်သည်။ အများပြည်သူအသားကပ်လှူသက္ကာများသည် သတ်မှတ်ထားပြီး မဖြစ်မနေ ပူဇော်ရသည်။

As there were both private and public burnt offerings, so there were private and public meat offerings. The private meat offerings were voluntary, and could be offered at will and at any time. The public meat offerings were prescribed and mandatory.

 

အများပြည်သူအသားကပ်လှူသက္ကာများအနက် အဓိကဖြစ်သော ရှိုးဘရက်ဒ် သို့မဟုတ် “ဘုရားသခင်ရှေ့တော်ရှိမုန့်” သည် နှစ်ပတ်လည်ရာမစ်နေ့တိုင်း ဗိမာန်တော်၏ ပထမအခန်းရှိ စားပွဲပေါ်တွင် ထားရှိသည်။ ၎င်းကို ဦးစွာ ဘုရားသခင်ထံ ပူဇော်ပြီး၊ တစ်ပတ်ကြာ စားပွဲပေါ်တွင်ထားကာ။ ထို့နောက် ယဇ်ပုရောဟိတ်များက စားသုံးသည်။ ၎င်းကို “ဘုရားသခင်ရှေ့တော်ရှိမုန့်” ဟု ခေါ်သည်၊ စကားလုံးအရ “မျက်နှာရှေ့မုန့်” ဟု ဆိုလိုပြီး၊ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ မျက်နှာရှေ့တွင် သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်ရှေ့တော်တွင် အမြဲရှိနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ရှိုးဘရက်ဒ်စားပွဲကို “သန့်ရှင်းသောစားပွဲ” ဟုလည်း ခေါ်သည် (လေဝိ ၂၄:၆)။

Chief among the public meat offerings was the shewbread, or “bread of the Presence,” placed each Sabbath on the table in the first apartment of the sanctuary. It was first presented to the Lord, left on the table for a week, and then eaten by the priests. It was called the “bread of the Presence,” literally the “bread of the Face,” as it was continually on the table in the presence of, or before the face of, God. The shewbread table was also called the “pure table” (Lev. 24:6).

 

ရှိုးဘရက်ဒ်ကပ်လှူသက္ကာသည် မုန့်ဖုတ် ၁၂ လုံးပါဝင်ပြီး၊ တစ်လုံးလျှင် ဂျုံမှုန့်ပေါင် ၅ သုံးပုံတစ်ပုံ (၂.၄ ကီလိုဂရမ်) ခန့်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားပြီး၊ ထို့ကြောင့် အလွန်ကြီးမားသည်။ မုန့်များကို စားပွဲပေါ်တွင် ခြောက်လုံးစီဖြင့် နှစ်ပုံးခွဲထားသည်။ ထိုတစ်ပတ်အတွင်း အမှုထမ်းခဲ့သော ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ရာမစ်နေ့မနက်ယဇ်ပူဇော်ပြီး၊ လာမည့်တစ်ပတ်အတွက် သောကြာနေ့တွင် ဝင်ရောက်လာသော ယဇ်ပုရောဟိတ်များက ရာမစ်နေ့ညနေယဇ်ပူဇော်သည်အထိ ဆက်လက်ရှိနေသည်။ ထွက်သွားသော ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် မုန့်ဟောင်းကို ဖယ်ရှားပြီး၊ ဝင်လာသော ယဇ်ပုရောဟိတ်များက မုန့်သစ်ကို စားပွဲပေါ်တွင် ထားရှိသည်။ မုန့်သစ်ထားရန် အဆင်သင့်မဖြစ်မချင်း မုန့်ဟောင်းကို ဖယ်ရှားရန် သတိထားကြသည်။ အကြောင်းမှာ စားပွဲပေါ်တွင် မုန့်အမြဲရှိနေရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ယဇ်အမြဲရှိရမည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မီးရှို့ယဇ်ကို “အမြဲမပြတ်မီးရှို့ယဇ်” ဟုခေါ်ပြီး၊ မုန့်ကို “အမြဲမပြတ်ရှိုးဘရက်ဒ်” ဟုခေါ်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၄၂; ၂ရာဇဝင်ချက် ၂:၄)။ ရှိုးဘရက်ဒ်ကို “ထာဝရပဋိညာဉ်” အောက်တွင် ဘုရားသခင်ထံ ပူဇော်သည် (လေဝိ ၂၄:၈)။ ၎င်းသည် အစ္စရေးလူမျိုး၏ အသက်ရှင်ရန်နှင့် စားနပ်ရိက္ခာအတွက် ဘုရားသခင်အပေါ်မှီခိုမှု၏ အမြဲတည်ရှိသော သက်သေဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်ဘက်မှ ၎င်းသည် သူ၏လူများကို ထောက်ပံ့ပေးမည်ဟူသော အမြဲတည်ရှိသော ကတိတစ်ခုဖြစ်သည်။ အစ္စရေးလူမျိုး၏ လိုအပ်ချက်သည် ဘုရားသခင်ရှေ့တော်တွင် အမြဲရှိနေပြီး၊ ဘုရားသခင်၏ ကတိသည် လူများရှေ့တွင် အမြဲရှိနေသည်။

The shewbread offering consisted of 12 loaves, each made from about 51/3 lb. (2.4 kg.) of flour, and hence of considerable size. The loaves were placed in two stacks of six each on the table. The priests who had served during that week offered the Sabbath morning sacrifices and remained until the priests who had come in on Friday to serve the coming week offered the Sabbath evening sacrifices. The outgoing priests removed the old bread as the incoming priests placed the new on the table. They were careful not to remove the old until the new was ready to be put on; for there must always be bread on the table, as there must always be a burnt sacrifice on the altar. Hence, the burnt sacrifice was called the “continual burnt offering,” and the bread the “continual shewbread” (Ex. 29:42; 2 Chron. 2:4). The shewbread was offered to God under an “everlasting covenant” (Lev. 24:8). It was an ever-present testimony of Israel’s dependence upon God for sustenance and life; on God’s part it constituted a continual promise that He would sustain His people. Israel’s need was ever before God, and God’s promise was ever before the people.

 

မနက်နှင့်ညနေယဇ်များနှင့်အတူ သောက်စရာကပ်လှူသက္ကာတစ်ခုပါဝင်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၄၀; တောလည်ရာ ၁၅:၅)။ ထို့ကြောင့် ရှိုးဘရက်ဒ်စားပွဲတွင် ပန်းကန်များ၊ ဇွန်းများ၊ အဖုံးများနှင့် ပန်းကန်လုံးများ ပါဝင်သည်၊ သို့မဟုတ် အခြားဗားရှင်းများအရ “ပန်းကန်များ၊ ဇွန်းများ၊ နှင့် အဆိုပါအရာများဖြင့် လောင်းထည့်သော ခွက်များ” (ထွက်မြောက်ရာ ၂၅:၂၉၊ ယောင်း၏ဘာသာပြန်)။ ဤသောက်စရာကပ်လှူသက္ကာကို သန့်ရှင်းသောနေရာ၌ “သခင်ဘုရားထံသို့” လောင်းထည့်သည်။

A drink offering accompanied the morning and evening sacrifice (Ex. 29:40; Num. 15:5). For this reason the shewbread table contained dishes, spoons, covers, and bowls, or as other versions render it, dishes, spoons, and “cups, with which they pour out” (Ex. 25:29, Young’s translation). This drink offering was poured out in the holy place “unto the Lord.”

 

ဓမ္မဟောင်းကျမ်းတွင် ဖော်ပြထားသော ရှိုးဘရက်ဒ်စားပွဲမှ ဓမ္မသစ်ကျမ်းရှိ သခင်ဘုရား၏စားပွဲသို့ (လုကာ ၂၂:၃၀; ၁ကောရိန္သု ၁၀:၂၁ ကိုကြည့်ပါ) ခြေလှမ်းမဝေးပါ။ မုန့်သည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ကျိုးပဲ့သော ခရစ်တော်၏ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်သည်။ ခွက်သည် သူ၏အသွေးဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော ဓမ္မသစ်ကျမ်းဖြစ်သည် (၁ကောရိန္သု ၁၁:၂၄, ၂၅)။ “ဘုရားသခင်ရှေ့တော်ရှိမုန့်” သည် “ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အမြဲဆုတောင်းပေးနေသော” သူ၊ “ကောင်းကင်မှ ဆင်းသက်လာသော အသက်ရှင်သောမုန့်” ၏ သင်္ကေတဖြစ်သည် (ဟေဗြဲ ၇:၂၅; ယောဟန် ၆:၅၁)။

It is not a long step from the table of shewbread mentioned in the OT to the table of the Lord in the NT (see Luke 22:30; 1 Cor. 10:21). The bread is Christ’s body, broken for us. The cup is the new testament in His blood (1 Cor. 11:24, 25).The “bread of the Presence” is symbolic of Him who “ever liveth to make intercession” for us, of the “living bread which came down from heaven” (Heb. 7:25; John 6:51).

 

သူ၏သက္ကာသည်။ ဤသက္ကာကို ဘုရားသခင်ထံ လက်ဆောင်တစ်ခုအဖြစ် ပေးလိုသူမည်သူမဆို ယူဆောင်လာနိုင်သည်။ ၎င်းတွင် ဂျုံမှုန့်၊ ဆီ၊ နှင့် နံ့သာမျိုးပါဝင်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ၎င်းကို သီးခြားသက္ကာအဖြစ် ယူဆောင်လာသော်လည်း၊ ယေဘုယျအားဖြင့် မီးရှို့ယဇ်နှင့် ပေါင်းစပ်ပူဇော်သည်။

His offering shall be. This offering could be brought by anyone who desired to present a gift to God. It consisted of fine flour, oil, and frankincense. At times it was brought as a separate offering, but was generally combined with a burnt sacrifice.

 

ဂျုံမှုန့်သည် ဘုရားသခင်နှင့် လူသား၏ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှု၏ ရလဒ်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် အစေ့တွင် အသက်ရှင်မှုနိယာမကို ထည့်သွင်းပေးပြီး၊ နေရောင်ခြည်နှင့် မိုးရေကို ပေးကာ၊ ၎င်းကို ပေါက်ပွားစေသည်။ လူသားသည် အစေ့ကို ကြဲပြီး၊ ပြုစုပျိုးထောင်ကာ၊ ရိတ်သိမ်းပြီး၊ ဂျုံမှုန့်အဖြစ် ကြိတ်ချေကာ၊ ထို့နောက် ၎င်းကို ဂျုံမှုန့်အဖြစ် သို့မဟုတ် မီးဖုတ်ဖုတ်ထားသော မုန့်အဖြစ် ဘုရားသခင်ထံ ပူဇော်သည်။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ မူလလက်ဆောင်နှင့် လူသား၏ လုပ်အားပေါင်းစပ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်ထံ သူ၏ပိုင်ဆိုင်မှုကို အတိုးဖြင့် ပြန်လည်ပေးအပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် လူသား၏ ဘဝလုပ်ငန်း၊ တိုးတက်အောင်မြင်သော အရည်အချင်းများ၏ သင်္ကေတဖြစ်သည်။

Fine flour is the product of cooperation between God and man. God places the life principle in the seed, gives sunshine and rain, and causes it to grow. Man sows the seed, tends it, harvests it, grinds it into fine flour, and then presents it to God either in its material state as flour or as cakes baked in an oven. It is God’s original gift plus man’s labor. It is giving back to God His own with interest. It is symbolic of man’s lifework, of talents improved.

 

ဘုရားသခင်သည် လူတိုင်းအား ၎င်းတို့၏အသုံးပြုနိုင်စွမ်းအလိုက် အရည်အချင်းများကို ပေးအပ်သည်။ အချို့သည် အရည်အချင်းတစ်ခုထက်ပိုရှိပြီး၊ မည်သူမျှ တစ်ခုထက်နည်းမရှိပါ။ လူသားများသည် ဘုရားသခင်ပေးအပ်ထားသောအရာကိုသာ ပြန်လည်ပေးအပ်လျှင်၊ အပ်နှံထားသော အစေ့ပမာဏကိုသာ ပြန်ပေးလျှင် ဘုရားသခင်မနှစ်သက်ပါ။ ဘုရားသခင်သည် လူသားအား အစေ့ကို ကြဲပြီး၊ ပြုစုပျိုးထောင်ကာ၊ ရိတ်သိမ်းပြီး၊ နိုင်ငံခြားအရာများနှင့် ကြမ်းတမ်းသောအမှုန်များကို ဖယ်ရှားကာ၊ အပေါ်နှင့်အောက်ကြိတ်ဆုံကြားတွင် ကြိတ်ချေပြီး၊ အသက်အားလုံးကို ဖျက်ဆီးကာ၊ “ဂျုံမှုန့်” အဖြစ် သူ့ထံ ပူဇော်ရန် မျှော်လင့်သည်။ သူသည် အရည်အချင်းတိုင်းကို တိုးတက်စေရန်၊ သန့်စင်စေရန်၊ မြင့်မြတ်စေရန် မျှော်လင့်သည်။

God gives to every man talents according to his capacity for using them. Some have more than one talent, no one has less. God is not pleased when men give back to Him only that which He has given them, return to Him only the amount of seed entrusted to them. God would have man plant the seed, tend and harvest it, remove all foreign and coarse particles, grind it between the upper and the nether millstone, crushing all life out of it, and then present it to Him as “fine flour.” He expects every talent to be improved, refined, ennobled.

 

၂. အာရုန်၏သားတော်များထံ ယူဆောင်လာပါ။ ယူဆောင်လာရမည့်ပမာဏအတွက် ညွှန်ကြားချက်များ မပေးထားပါ။ ၎င်းသည် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးချင်းစီ၏ ဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်သည်။ သက္ကာတစ်ခုစီမှ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ဂျုံမှုန့်တစ်ဆုပ်၊ ဆီအနည်းငယ်၊ နှင့် နံ့သာမျိုးအားလုံးကို ယူပြီး ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည်။ ၎င်းကို “အောက်မေ့ရာအပိုင်း” ဟုခေါ်ပြီး၊ “သခင်ဘုရားအတွက် မွှေးကြိုင်သောအနံ့” ဖြစ်သည်။ ဤသက္ကာနှင့် အခြားသက္ကာအားလုံးတွင် ဆားထည့်ရမည် (အခန်း ၁၃; ဒီအေ ၄၃၉)။

2. Bring it to Aaron’s sons. No directions are given as to the amount to be brought. This was optional with the individual. Of each offering the priest took a handful of the flour, some of the oil, and all of the frankincense, and burned them on the altar. This was called the “memorial” part, and was “a sweet savour unto the Lord.” To this, as to all other offerings, salt was to be added (v. 13; DA 439).

 

၃. ကျန်ရှိသောအပိုင်း။ ဂျုံမှုန့်သက္ကာသည် တကယ်တမ်းတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များအတွက် လက်ဆောင်တစ်ခုဖြစ်သည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းတို့သည် “အောက်မေ့ရာအပိုင်း” မှလွဲ၍ အားလုံးကို လက်ခံရရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့၏အပိုင်းကို တစ်ဦးချင်းစီ တန်းတူခွဲဝေရမည် (အခန်းကြီး ၇:၁၀)။

3. The remnant. The cereal offering was in reality a gift to the priests, for they received all except the “memorial” portion of it. They were to divide their own portion among themselves, and each was to receive an equal share (ch. 7:10).

 

၄. မီးဖုတ်ဖုတ်ထားသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များလက်ခံရရှိသော အသားကပ်လှူသက္ကာသည် ဂျုံမှုန့်နှင့် ဆီပါဝင်သည်။ ၎င်းတို့သည် ၎င်းကို ယူပြီး မုန့်ဖုတ်လိုသည့်အရာကို ဖုတ်နိုင်သည်။ သို့သော် ပူဇော်သူသည် ၎င်းကို ကိုယ်တိုင်ဖုတ်ပြီး ဖုတ်ထားသော သက္ကာကို ယဇ်ပုရောဟိတ်များထံ ယူဆောင်လာရန်လည်း ခွင့်ပြုထားသည်။ အကယ်၍ သူလုပ်ဆောင်ခဲ့လျှင်၊ ဂျုံမှုန့်နှင့် ဆီဖြင့် တဆမပါသော မုန့်ကို ပြုလုပ်ရမည်၊ မုန့်ကို အပိုင်းပိုင်းခွဲကာ၊ ဆီလောင်းထည့်ရမည်။ ၎င်းကို မီးဖုတ်ဖုတ်နိုင်သည် သို့မဟုတ် ဒယ်အိုးဖြင့် ကြော်နိုင်သည်။

4. Baken in the oven. The meat offering the priests received consisted of flour and oil. They could take this and bake what they pleased. But it was also permissible for the offerer to bake it himself and bring the baked offering to the priests. If he did so, he must make unleavened cakes of fine flour and oil, divide the cakes into pieces, and pour oil over them. They might be baked in an oven or in a pan.

 

၇. ဒယ်အိုးဖြင့်ကြော်ထားသည်။ ပါဝင်ပစ္စည်းများသည် ဂျုံမှုန့်နှင့် ဆီဖြစ်သည်။ မုန့်များကို “သခင်ဘုရားထံသို့” ယူဆောင်လာပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ပေးအပ်ရမည်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် “အောက်မေ့ရာအပိုင်း” (အခန်း ၉) ကို ယူပြီး ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရမည်။ ကျန်ရှိသောအပိုင်းသည် အာရုန်နှင့် သူ၏သားတော်များအတွက်ဖြစ်ပြီး “အလွန်သန့်ရှင်းသောအရာ” ဖြစ်သည် (အခန်း ၁၀ ကိုကြည့်ပါ)။

7. Baken in the fryingpan. The ingredients were the same, fine flour and oil. The cakes were brought “unto the Lord” and presented to the priest, who was to take the “memorial” part (v. 9) and burn it on the altar. The part that was left belonged to Aaron and his sons and was “a thing most holy” (see v. 10).

 

ဂျုံမှုန့်။ အသားကပ်လှူသက္ကာများတွင် အသုံးပြုသော ဂျုံမှုန့်သည် အခြားဂျုံမှုန့်များနှင့် မကွဲပြားပါ၊ ၎င်းတွင် ထူးခြားသောဂုဏ်သတ္တိများ မရှိပါ။ သို့သော် ၎င်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ပေးအပ်ပြီးနောက် “အလွန်သန့်ရှင်းသော” အရာဖြစ်လာသည်။ ဤအခြေခံမူသည် အနာနိမ့်နှင့် ဆပ္ဖိရာ၏ ကိစ္စတွင်လည်း သက်ရောက်သည် (တမန်တော် ၅ ကိုကြည့်ပါ)။ ၎င်းသည် သန့်ရှင်းသောအရာများတွင် အမှုထမ်းသူများနှင့် အပ်နှံထားသော သက္ကာများကို လက်ခံသူများအား ၎င်းတို့၏ အသုံးပြုမှုနှင့် ကိုင်တွယ်မှုတွင် သတိထားရန် အကြောင်းဖြစ်စေသည်။

Fine flour. The fine flour used in meat offerings was no different from other fine flour, and had no special virtue attached to it. Yet, after it was given to the priest it became “most holy.” The same principle applied in the case of Ananias and Sapphira (see Acts 5). It should cause all who minister in holy things and receive dedicated offerings to be careful in the use of and handling of these “most holy” things.

 

အထက်တွင် ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း၊ ဂျုံမှုန့်သည် လူသား၏ ဘဝလုပ်ငန်း၊ အပ်နှံပြီး တိုးတက်အောင်မြင်သော အရည်အချင်းများကို ကိုယ်စားပြုသည်။

As noted above, fine flour represents man’s lifework, his talents consecrated and improved.

 

ဂျုံမှုန့်သည် ကြိတ်ချေထားသော စပါးမျှသာဖြစ်သည်။ ကြိတ်ချေမခံရမီ၊ ၎င်းသည် မိမိကိုယ်ကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းနိုင်ပြီး၊ အသက်ကို ထုတ်လွှင့်နိုင်သည်။ ယခုကြိတ်ချေပြီးနောက်၊ ၎င်းသည် အသုံးမဝင်ပုံပေါ်သည်။ ၎င်းကို ထပ်မံစိုက်ပျိုးနိုင်မည်မဟုတ်ပါ။ အသက်သည် ၎င်းမှ ကြိတ်ချေခံရသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် အသုံးမဝင်ပါလား။ မဟုတ်ပါ။ ၎င်းသည် ၎င်း၏အသက်ကို ပေးအပ်ခဲ့ပြီး၊ သေဆုံးခဲ့ပြီး၊ အခြားအသက်တစ်ခုကို ထိန်းသိမ်းနိုင်ရန်ဖြစ်သည်။ ၎င်း၏အသက်ကို ကြိတ်ချေခြင်းသည် ပိုမိုမြင့်မားသောအသက်ကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းရန် နည်းလမ်းဖြစ်လာသည်။ ၎င်းသည် အစေ့၏အသက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ယခု ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ပုံသဏ္ဌာန်ဖြင့် ဖန်တီးထားသော အသက်ရှင်သောသတ္တဝါတစ်ဦး၏ အသက်ကို ထောက်ပံ့ပေးသည်။ သေခြင်းသည် ၎င်းကို ကြွယ်ဝစေခဲ့ပြီး၊ ၎င်းကို ဂုဏ်တင်စေခဲ့ပြီး၊ လူသားအတွက် အသုံးဝင်စေခဲ့သည်။

Flour is merely crushed grain. Before being crushed it was capable of perpetuating itself, of transmitting life. Now, being crushed, it is apparently useless. It can never be planted again. The life is crushed out of it. But is it useless? No. It has given its life, it has died, that another life might be maintained. The crushing of its own life becomes the means through which a higher life is perpetuated. It was the life of the seed; now it helps sustain the life of a living being, created in the image of God. Death has enriched it, glorified it, made it serviceable to man.

 

ဘဝတစ်ခုသည် ကြိတ်ချေခံရပြီး ဖျက်ဆီးခံရမချင်း တကယ့်တန်ဖိုးနှင့် ထာဝရတည်မြဲမှုရှိသည့် ဘဝများသည် အနည်းငယ်သာရှိသည်။ လူသားများသည် ဘဝ၏ နက်ရှိုင်းပြီး မှောင်မိုက်သော အတွေ့အကြုံများတွင် ၎င်းတို့ကိုယ်ကို နှင့် ဘုရားသခင်ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိသည်။ ရေသည် ဝိညာဉ်ပေါ်သို့ ဖုံးလွှမ်းသွားသောအခါ စရိုက်လက္ခဏာတည်ဆောက်ပြီးစီးသည်�। ဝမ်းနည်းမှု၊ စိတ်ပျက်မှု၊ နှင့် ဆင်းရဲဒုက္ခများသည် ဘုရားသခင်၏ ထိရောက်သော အမှုထမ်းများဖြစ်သည်။ မှောင်မိုက်သောနေ့များသည် ကောင်းချီးများကို ယူဆောင်လာပြီး၊ အစေ့အား ပေါက်ပွားစေရန်၊ ၎င်း၏တာဝန်ကို ဖြည့်ဆည်းစေရန်၊ နှင့် အသီးအနှံများထွက်ပေါ်စေရန် ဖြစ်ပေါ်စေသည်။

Few lives are of real and enduring value until they have been bruised and crushed. It is in the deep and dark experiences of life that men find themselves and God. It is when the water goes over the soul that character is built. Sorrow, disappointment, and suffering are the able servants of God. The dark days bring showers of blessing, enabling the seed to germinate, fulfill its mission, and bring forth fruit.

 

ဆင်းရဲဒုက္ခ၏ ပြဿနာသည် ၎င်း၏ နက်ရှိုင်းသောရှုထောင့်များတွင် နားလည်မရဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော် အချို့အရာများသည် ရှင်းလင်းသည်။ ဆင်းရဲဒုက္ခသည် ကောင်းကင်သို့ ဝိညာဉ်ကို ပြင်ဆင်ရန် ဘုရားသခင်၏ အစီအမံတွင် တိကျသောရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုအဖြစ် ဆောင်ရွက်သည်။ ၎င်းသည် ဝိညာဉ်ကို နူးညံ့စေသည်။ ၎င်းသည် ဘဝ၏ စစ်မှန်သောအဓိပ္ပာယ်ကို ပိုမိုနက်ရှိုင်းစွာ နားလည်ရန် ဝိညာဉ်ကို အဆင်သင့်ဖြစ်စေသည်။ ၎င်းသည် အခြားသူများအတွက် စာနာမှုကို လှုံ့ဆော်ပေးသည်၎င်းသည် ဘုရားသခင်နှင့် လူသားများရှေ့တွင် နှိမ့်ချစွာ လျှောက်လှမ်းရန် ဦးဆောင်သည်။ ၎င်းသည် နှိမ့်ချစေသည်။

The problem of suffering may be unfathomable in its deeper aspects. But some things are clear. Suffering serves a definite purpose in the plan of God as a means of preparing the soul for heaven. It mellows the spirit. It fits the soul for a deeper understanding of the true meaning of life. It inspires sympathy for others. It leads one to walk softly before God and men. It humbles.

 

ဤဘဝတွင်၊ ဆင်းရဲခံစားရသူသာလျှင် တကယ့်အသက်ရှင်ခဲ့သည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာရှိသူသာလျှင် အသက်ရှင်ခဲ့သည်။ ဤနှစ်ခုသည် ခွဲမရပါ။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှုကို ပါဝင်ပြီး၊ စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှုသည် မကြာခဏ ဆင်းရဲဒုက္ခကို ပါဝင်စေသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် နာကျင်ဖွယ်ဆင်းရဲဒုက္ခဖြစ်ရန် မလိုအပ်ပါ။ အကြောင်းမှာ အမြင့်မားဆုံးသော ဆင်းရဲဒုက္ခသည် သန့်ရှင်းပြီး၊ မြင့်မြတ်ပြီး၊ ဝမ်းမြောက်ဖွယ်ဖြစ်သည်။ မိခင်တစ်ဦးသည် သူမ၏ကလေးအတွက် စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှုပြုနိုင်သည်။ သူမသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဆင်းရဲခံစားရပြီး၊ သို့သော် သူမသည် ၎င်းကို ဝမ်းမြောက်စွာ၊ ဆန္ဒအလျောက် ပြုလုပ်သည်။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် စွန့်လွှတ်အနစ်နာခံမှုကို အခွင့်ထူးတစ်ခုအဖြစ် မှတ်ယူသည်။

In this life, only he who has suffered has really lived. Only he who has loved has lived. The two are inseparable. Love involves sacrifice, and sacrifice often involves suffering. This, however, need not necessarily be painful suffering; for the highest kind of suffering is holy, exalted, joyful. A mother may sacrifice for her child; she may suffer physically; but she does it joyfully, willingly. Love counts sacrifice a privilege.

 

ဆင်းရဲဒုက္ခ၏ အပြည့်အဝသင်ခန်းစာကို ၎င်းတွင် ဝမ်းမြောက်နိုင်သည်အထိ မသင်ယူရသေးပါ။ ပေါလုက “ခရစ်တော်၏ ဆင်းရဲဒုက္ခများ ကျွန်ုပ်တို့တွင် ပြည့်လျှံသည်နည်းတူ၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ နှစ်သိမ့်မှုသည်လည်း ခရစ်တော်အားဖြင့် ပြည့်လျှံသည်” ဟု ပြောခဲ့သောအခါ (၂ကောရိန္သု ၁:၅) ကျွန်ုပ်တို့သည် ဝမ်းမြောက်နိုင်သည်၊ ထို့အတူ ဝမ်းမြောက်ရမည်။ ဤအရာသည် အခြားသူများအတွက် ဆင်းရဲဒုက္ခခံစားမှုတွင်လည်း မှန်ကန်သည်။ ခရစ်တော်သည် “သူ့ရှေ့တွင်ထားရှိသော ဝမ်းမြောက်မှုအတွက် အရှက်ကို မထီမဲ့မြင်ပြုကာ လက်ဝါးကပ်တိုင်ကို သည်းခံခဲ့သည်” (ဟေဗြဲ ၁၂:၂)။

The full lesson of suffering has not been learned until we can rejoice in it. And rejoice we may, and will, when we experience what Paul did when he said that “as the sufferings of Christ abound in us, so our consolation also aboundeth by Christ” (2 Cor. 1:5). This is true also of vicarious suffering. Christ, “for the joy that was set before him endured the cross, despising the shame” (Heb. 12:2).

 

အသားကပ်လှူသက္ကာရှိ ဂျုံမှုန့်ကို တစ်ခုတည်းဖြင့်သာ ပူဇော်ရမည်မဟုတ်ပါ။ ၎င်းကို ဆီဖြင့် ရောနှောရမည်။ ဆီသည် ဘုရားသခင်၏ ဝိညာဉ်တော်၏ သင်္ကေတဖြစ်သည်။ ဘဝတစ်ခုသည် ဝိညာဉ်တော်ဖြင့် သန့်ရှင်းစေခံရပြီး၊ ၎င်းနှင့်ရောနှောပြီး၊ ၎င်းဖြင့် ဘိသိက်ခံရမှသာ ဘုရားသခင်အား နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်နိုင်သည်။ ဆင်းရဲဒုက္ခသည် ၎င်းတစ်ခုတည်းအားဖြင့် ကောင်းချီးတစ်ခုဖြစ်လာမည်မဟုတ်ပါ။ အချို့အတွက် ၎င်းသည် နှလုံးသားမာကျောမှုနှင့် ခါးသီးမှုသို့သာ ဦးတည်စေသည်။ သို့သော် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် ဝိညာဉ်ကို သိမ်းပိုက်လာသည်နှင့်အမျှ၊ သခင်ဘုရား၏ ချိုမြသောဝိညာဉ်သည် ဘဝတစ်ခုလုံးကို ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာသည်နှင့်အမျှ၊ အပ်နှံထားသော ဘဝတစ်ခု၏ မွှေးကြိုင်မှုသည် ထင်ရှားလာသည်။

The flour in the meat offering was not to be offered by itself alone; it was to be mingled with oil. Oil is symbolic of the Spirit of God. Only as a life is sanctified by the Spirit, mixed with it, anointed with it, can it be pleasing to God. Suffering in and of itself may not prove a blessing. With some it only leads to hardness of heart and bitterness of spirit. But as the Holy Spirit takes possession of the soul, as the sweet spirit of the Master permeates the life, the fragrance of a dedicated life becomes manifest.

 

၉. အောက်မေ့ရာအပိုင်း။ ဘုရားသခင်သည် အသားကပ်လှူသက္ကာတိုင်းမှ “အောက်မေ့ရာအပိုင်း” ကို သူ့အတွက် သိမ်းဆည်းထားသည့်နည်းတူ၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဝင်ငွေနှင့် အချိန်၏ အောက်မေ့ရာအပိုင်းကိုလည်း သိမ်းဆည်းထားသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ တိုးပွားလာသော ဝင်ငွေ၏ ဆယ်ပုံတစ်ပုံသည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်သည်။ “ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့အားလုံး … သည် သခင်ဘုရား၏ဖြစ်သည်” (အခန်းကြီး ၂၇:၃၀)။ ထိုနည်းတူ သူသည် သတ္တမနေ့ကို သူ့အတွက် သိမ်းဆည်းထားသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၀:၁၀)။

9. A memorial. As God reserved a “memorial” portion of every meat offering for Himself, so He also reserves a memorial part of our income and our time. One tenth of our increase belongs to God. “All the tithe … is the Lord’s” (ch. 27:30). In like manner He has reserved the seventh day as belonging to Him (Ex. 20:10).

 

ဤအရာများတွင် ခရစ်ယာန်အသင်းတော်သည် သိမ်းငယ်စွာ လိုအပ်ချက်များရှိနေသည်။ အနည်းငယ်သာလျှင် ဘုရားသခင်၏ ၎င်းတို့အပေါ်ရှိ တောင်းဆိုမှုများကို အသိအမှတ်ပြုသည်။ ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့ပိုင်ဆိုင်သည့်အရာများသည် ၎င်းတို့ပိုင်ဆိုင်သည်ဟု ပြုမူကြပြီး၊ တကယ်တမ်းတွင် ၎င်းတို့သည် စီမံခန့်ခွဲသူမျှသာဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏အကြောင်းအမှုအတွက် ပေးကမ်းသောအခါ ၎င်းတို့ကိုယ်ကို ရက်ရောသူအဖြစ် မှတ်ယူကြသည်၊ သို့သော် ၎င်းတို့၏ ရက်ရောမှုပမာဏသည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်သောအပိုင်းနှင့် မညီမျှပြီး၊ မူလက ၎င်းတို့ပိုင်ဆိုင်ခြင်းမဟုတ်ပါ။ ထိုနည်းတူ၊ များစွာသောသူများသည် ရာမစ်နေ့ကို စောင့်ထိန်းရာတွင် မအောင်မြင်ကြပါ။ ရာမစ်နေ့၏ နာရီများသည် သန့်ရှင်းသောအချိန်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုအချိန်တွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ကိုယ်ပိုင်အလုပ်မဟုတ်ဘဲ ဘုရားသခင်၏အလုပ်ကို လုပ်ဆောင်ရမည်။

In these respects the Christian church comes lamentably short. Few recognize God’s claims upon them. They act as if what they have belongs to them, when in reality they are merely stewards. They count themselves liberal when they give to God’s cause, when perhaps the amount of their liberality does not equal the part which of right belongs to God, and is not theirs to begin with. In like manner, many fail in their observance of the Sabbath day. The Sabbath hours are holy time, in which we are to do God’s work and not our own.

 

ကျွန်ုပ်တို့ပိုင်ဆိုင်သည့်အရာအားလုံး၏ အောက်မေ့ရာအပိုင်းသည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်သည်ကို မှတ်မိထားရန် ကောင်းပါသည်။

It would be well for us to remember that the memorial part of all we possess belongs to God.

 

၁၁. တဆမပါ၊ ပျားရည်မပါ။ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရန် ဘုရားသခင်ထံ ပူဇော်သော အသားကပ်လှူသက္ကာတွင် တဆဓာတ်ကို တားမြစ်ထားသည်။ ပျားရည်အတွက်လည်း တူညီသော တားမြစ်ချက်ရှိသည်။ ဖောက်ပြန်ခြင်းသည် ယိုယွင်းမှု၏ သင်္ကေတဖြစ်သည်။ ခရစ်တော်က “ဖာရိရှဲမုန်း၏ တဆဓာတ်ကို သတိထားကြလော့၊ ၎င်းသည် လျှို့ဝှက်ကြံစည်မှုဖြစ်သည်” ဟု မိန့်တော်မူသည် (လုကာ ၁၂:၁)။ ပေါလုက “မကောင်းမှုနှင့် ယုတ်မာမှု၏ တဆဓာတ်” ဟု ပြောသည် (၁ကောရိန္သု ၅:၈)။ ပျားရည်နှင့် တဆဓာတ်သည် အထူးသဖြင့် ရှာလကာရည်ပြုလုပ်ရာတွင် ဖောက်ပြန်ခြင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေရန် အသုံးပြုသည်။ စကားပြန်များသည် ပျားရည်ကို ခန္ဓာကိုယ်၏ တပ်မက်မှုများနှင့် ယေဘုယျအားဖြင့် ဆက်စပ်ပြီး၊ ၎င်းသည် နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်နိုင်သော်လည်း၊ ယိုယွင်းမှု၏ အစိတ်အပိုင်းများပါဝင်ပြီး၊ ဝိညာဉ်ရေးဘဝကို ဖျက်ဆီးတတ်သည်။ သို့သော် တဆဓာတ်နှင့် ပျားရည်ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရန် မခွင့်ပြုသော်လည်း၊ တဆဓာတ်ကို ပထမဦးရိတ်သိမ်းသောအသီးအနှံအဖြစ် ယူဆောင်လာရန် အမှန်တကယ် အမိန့်ပေးထားသည် (လေဝိ ၂၃:၁၇)၊ ထို့အပြင် ပျားရည်သည် ဟေဇကိယမှ ပူဇော်သော ပထမဦးရိတ်သိမ်းသောအသီးအနှံများထဲတွင် ပါဝင်သည် (၂ရာဇဝင်ချက် ၃၁:၅)။

11. No leaven, nor any honey. Leaven was forbidden in any meat offering presented to God to be burned on the altar. The same prohibition applied to honey. Fermentation is a symbol of corruption. Said Christ, “Beware ye of the leaven of the Pharisees, which is hypocrisy” (Luke 12:1). Paul speaks of the “leaven of malice and wickedness” (1 Cor. 5:8). Honey as well as leaven was used to produce fermentation, especially in the making of vinegar. Interpreters generally associate honey with the lusts of the flesh, which may indeed be pleasing, but which contain the elements of corruption and are destructive of spiritual life. However, though leaven and honey might not be burned on the altar, leaven was definitely commanded to be brought as first fruits (Lev. 23:17), and honey was among the first fruits offered by Hezekiah (2 Chron. 31:5).

 

၁၃. ပဋိညာဉ်၏ဆား။ ဆားပဋိညာဉ်သည် ထာဝရပဋိညာဉ်ဖြစ်သည် (တော ၁၈:၁၉; ၂ ရာ ၁၃:၅)။ ၎င်း၏ထိန်းသိမ်းနိုင်စွမ်းဖြင့် ဆားသည် တဆေးနှင့်ပျားရည်တို့၏ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်။ ၎င်း၏သင်္ကေတအဓိပ္ပါယ်မှာ ထင်ရှားသည်- သန့်ရှင်းမှုနှင့် သစ္စာတရား၏သန့်စင်ပြီးထိန်းသိမ်းသည့်နိယာမများသည် ဘုရားသခင်နှင့်ကျွန်ုပ်တို့၏ပဋိညာဉ်ဆက်ဆံရေးတွင် ဘယ်သောအခါမှမလျော့နည်းရပါ။

13. The salt of the covenant. A covenant of salt is a perpetual covenant (Num. 18:19; 2 Chron. 13:5). In its ability to preserve, salt is the opposite of leaven and honey. Its symbolic meaning is plain: the purifying and preserving principles of holiness and truth must never be wanting in our covenant relations with God.

 

“လူတိုင်းသည် မီးဖြင့်ဆားနယ်ခံရမည်၊ ယဇ်ပူဇော်မှုတိုင်းသည် ဆားဖြင့်ဆားနယ်ခံရမည်” (မာ ၉:၄၉)။ မီးသည် သန့်စင်ပေးပြီး ဆားသည် ထိန်းသိမ်းပေးသည်။ မီးဖြင့်ဆားနယ်ခံရခြင်းသည် သန့်စင်ခြင်းသာမက ထိန်းသိမ်းခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် သန့်ရှင်းသောလူမျိုး၊ သန့်စင်သောလူမျိုး၊ ဖြူစင်သောလူမျိုး၊ အပြစ်များခွင့်လွှတ်ခံရသောလူမျိုးကို အလိုရှိသည်။ ဘုရားသခင်၏ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်မှုသည် တောင်းလျှင်ရရှိနိုင်သည်။ သူတို့သည် သန့်ရှင်းဖြူစင်ရုံသာမက ထိုသို့ထိန်းသိမ်းထားရမည်။ သူတို့ဆားနယ်ခံရမည့်မီးသည် ဖျက်ဆီးခြင်းမဟုတ်၊ သန့်စင်ပေးသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဦးစွာသန့်စင်ရမည်၊ ထို့နောက် ထိန်းသိမ်းထားရမည်။ “မီးဖြင့်ဆားနယ်ခံရမည်！” “ဆားဖြင့်ဆားနယ်ခံရမည်！” သန့်စင်ပြီး ဖြူစင်စွာထိန်းသိမ်းထားရမည်！ အံ့သြဖွယ်ကောင်းသောပြင်ဆင်မှု！

“Every one shall be salted with fire, and every sacrifice shall be salted with salt” (Mark 9:49). Fire purifies, salt preserves. To be salted with fire means not only purification but preservation. God desires a pure people, a clean people, a holy people, a people whose sins are forgiven. The keeping power of God is theirs for the asking. Not only are they to become clean and holy, but they are to be kept so. The fire with which they are to be “salted” does not destroy, but purifies. We are first to be cleansed, then we are to be kept. “Salted with fire!” “Salted with salt!” Purified and kept pure! Wonderful provision!

 

၁၄. စိမ်းသောကောက်နှံများ။ “လတ်ဆတ်သောကောက်နှံမှ ကောက်နှံသစ်” (အာအက်စ်ဗွီ)။ “ကောက်နှံ” ဟူသည်မှာ ဂျုံ၊ မုယောစပါး၊ ကောက်ညှင်း၊ သို့မဟုတ် အုတ်စပါးကဲ့သို့သော မည်သည့်ကောက်နှံမဆိုကိုဆိုလိုသည်။ ဂျုံပင်များကို နှံများနှင့်အတူ မရင့်မီစုဆောင်းပြီး ကင်ထားသောအရာများသည် အရှေ့ဒေသတွင် ယခုထိအနှစ်သက်ဆုံးအစားအစာဖြစ်သည်။ ထိုသို့သောအရာများကို အမဲသားပူဇော်ရန်အတွက်လည်း အသုံးပြုနိုင်သည်။ ကောက်နှံများပေါ်တွင် ဆီနှင့်ကန္တုတို့ကို လောင်းထည့်သည်၊ “အောက်မေ့ရာအပိုင်း” ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင်မီးရှို့ပြီး ကျန်အပိုင်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်အားပေးသည်။ ဤနေရာတွင် ကြိတ်ခံရသောကောက်နှံသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ကြိတ်ခံရပြီး ၎င်း၏ဒဏ်ရာများဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့အား ကုသပေးသောသူကို သင်္ကေတပြခြင်းဖြစ်ပေမည် (ဟေရှာ ၅၃:၅)။

14. Green ears of corn. “New grain from fresh ears” (RSV). By “corn” is meant any grain, such as wheat, barley, rye, or oats. Stalks of wheat, with the ears, gathered before they are fully ripe and roasted, are still a favorite food in the East. Such could also be used for a meat offering. Oil was poured on the ears of corn, with frankincense; the “memorial” portion was burned on the altar, and the remainder given to the priest. Perhaps the bruised grain here typifies Him who was bruised for us, and by whose stripes we are healed (Isa. 53:5).

 

အမဲသားပူဇော်မှုအမျိုးမျိုးသည် ခရစ်တော်ကို အသက်ပေးသူနှင့် ထောက်ပံ့သူအဖြစ်၊ “ကျွန်ုပ်တို့အသက်ရှင်၍ လှုပ်ရှားနေထိုင်ပြီး ဖြစ်တည်နေသည်” သူတစ်ဦးအဖြစ် တင်ပြသည် (တ ၁၇:၂၈)။ မီးရှို့ပူဇော်မှုများသည် အသက်၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းကို ကိုယ်စားပြုသကဲ့သို့၊ အမဲသားပူဇော်မှုများသည် တစ်ဦး၏ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းကို တောင်းဆိုသည်။ ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းသည် အသက်၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းဖြင့် ရှေ့ပြေးရမည်။ အသက်သန့်ရှင်းပြုခြင်းမရှိဘဲ ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းသည် ဧဝံဂေလိတရားတွင် မပြဋ္ဌာန်းထားပါ။ ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းမရှိဘဲ အသက်၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းလည်း မရှိပါ။ နှစ်ခုစလုံးသည် အတူတကွဖြစ်ရမည်။ ပေါင်းစပ်လိုက်သောအခါ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်ကို နှစ်သက်စေသော ပြည့်စုံသောယဇ်ပူဇော်မှုတစ်ခုဖြစ်လာသည်၊ “ထာဝရဘုရားအတွက် မွှေးကြိုင်သောအနံ့” (ဝတ် ၁:၉)။

The various meat offerings present Christ as the life-giver and upholder, the One through and in whom “we live, and move, and have our being” (Acts 17:28). As burnt offerings stood for consecration of the life, so meat offerings called for consecration of one’s means. The dedication of one’s means should be preceded by a dedication of life. A dedication of the life without a dedication of one’s means is not provided for in the gospel; neither is a dedication of means without a dedication of life. The two must go together. Combined, they constitute a complete sacrifice, pleasing to God, “a sweet savour unto the Lord” (Lev. 1:9).

 

စီမံခန့်ခွဲမှုဆိုင်ရာ အယူအဆသည် အလေးပေးရန်လိုအပ်သည်။ အချို့သည် ခရစ်တော်၏နာမကို ဆောင်ထားပြီး သန့်ရှင်းမှုနှင့် ဘုရားသခင်အပေါ်ထက်သန်စွာဆက်ကပ်မှုကို ကျယ်လောင်စွာ ကြွေးကြော်သော်လည်း ၎င်းတို့၏လုပ်ဆောင်မှုများသည် ၎င်းတို့၏ကြွေးကြော်မှုနှင့် မကိုက်ညီပါ။ ပိုက်ဆံအိတ်ကို တင်းကျပ်စွာကိုင်ထားပြီး၊ တောင်းဆိုမှုများကို လျစ်လျူရှုကာ၊ ဘုရားသခင်၏လုပ်ငန်းသည် ညံ့ဖျင်းလျက်ရှိသည်။ ထိုသူများသည် အသက်၏ပြည့်စုံသန့်ရှင်းပြုခြင်းတွင် ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းပါဝင်ကြောင်း နားလည်ရန်လိုအပ်သည်။

The idea of stewardship needs emphasis. Some bear the name of Christ and loudly profess holiness and devotion to God, but their works do not correspond to their profession. The purse strings are held tightly, appeals go unheeded, and God’s cause languishes. Such need to understand that entire consecration of the life includes also consecration one’s means.

 

သို့သော်၊ ပစ္စည်းများ၏သန့်ရှင်းပြုခြင်းသည် ဘုရားသခင်တောင်းဆိုသည့်အရာအားလုံးဖြစ်ပြီး၊ ရက်ရောစွာပေးကမ်းခြင်းသည် ကောင်းကင်သို့လမ်းဖြောင့်စေမည်ဟု ကောက်ချက်ချခြင်းသည် မမှန်ကန်ပါ။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကိုယ်ကိုကိုယ် ဘုရားသခင်ထံသန့်ရှင်းပြုရမည်။ ကျွန်ုပ်တို့အား ဘုရားသခင်အပ်နှံထားသော ပစ္စည်းများ၊ အချိန်၊ သဘာဝအခူးအလှများအပါအဝင် အရာအားလုံးအတွက် ဘုရားသခင်ထံတွင် တာဝန်ရှိသည်။ ဤအရာအားလုံးတွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် စီမံခန့်ခွဲသူများဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင်သည် မျှတသောသခင်ဖြစ်သည်။ သီချင်းဆိုခြင်း၊ ဂီတဖျော်ဖြေခြင်း၊ မိန့်ခွန်းပြောခြင်း၊ ခေါင်းဆောင်မှုစသည့် အခူးအလှများအားလုံးသည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်သည်။ ၎င်းတို့ကို ဘုရားသခင်ထံ သန့်ရှင်းပြုရမည်၊ ၎င်းတို့ကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် တင်ထားရမည်။

It would be incorrect, however, to conclude that a consecration of one’s means is all that God requires, and that liberal giving will smooth the way to heaven. We are to consecrate ourselves to Him. We are responsible to God for every talent He has entrusted to us, whether of means, time, or natural gifts. Of all these we are stewards, and God is the rightful Master. Talents such as song, music, speech, and leadership all belong to God. They must be dedicated to Him; they must be put on the altar.

 

“အမဲသား” ပူဇော်မှုများသည် ဘုရားသခင်ထံ ဆက်ကပ်သောဝိညာဉ်အတွက် ဝိညာဉ်ရေးသင်ခန်းစာများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ဖြစ်တည်နေသမျှအားလုံးကို ဘုရားသခင်ထံ သန့်ရှင်းပြုရမည်၊ ကျွန်ုပ်တို့ပိုင်ဆိုင်သမျှအားလုံးကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် တင်ထားရမည်။ “ထို့ကြောင့် သင်တို့သည် တဆေးမထည့်သော အသစ်သောအဖုံးဖြစ်နိုင်ရန် တဆေးဟောင်းကို ဖယ်ရှားလိုက်ပါ” (၁ ကော ၅:၇)။ “သင်တို့၏စကားသည် အမြဲတမ်း ကျေးဇူးတော်နှင့်ပြည့်စုံပြီး ဆားဖြင့်အရသာပြုထားရမည်၊ လူတိုင်းကို မည်သို့ဖြေကြားရမည်ကို သိရှိရန်” (ကော ၄:၆)။ “သင်တို့တွင် ဆားထားရှိပြီး တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ငြိမ်းချမ်းစွာနေထိုင်ပါ” (မာ ၉:၅၀)။ နောက်ဆုံးတွင်၊ ဘုရားသခင်၏ဝတ်ပြုရေးတွင် ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ်ကူးနှင့်နည်းလမ်းများကို ဘုရားသခင်၏အစီအစဉ်များအတွက် အစားထိုးမပြုရပါ၊ သော်လည်း ၎င်းတို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏အရသာအတွက် ပျားရည်ကဲ့သို့ချိုမြိန်နိုင်သည်။

The “meat” offerings are replete with spiritual lessons for the devout soul. All we are should be dedicated to God; all we have should be on the altar. “Purge out therefore the old leaven, that ye may be a new lump, as ye are unleavened” (1 Cor. 5:7). “Let your speech be alway with grace, seasoned with salt, that ye may know how ye ought to answer every man” (Col. 4:6). “Have salt in yourselves, and have peace one with another” (Mark 9:50). Finally, in the service of God we may not substitute our own inventions and methods for the plans of God, though they may be sweet as honey to out own taste.

 

 

အခန်း ၃

chapter 3

 

၁ သိုးစုမှ ငြိမ်သက်ရာဖြစ်သော ပူဇော်သက္ကာ၊ ၆ သိုးအုပ်မှ၊ ၇ သိုးသငယ်၊ ၁၂ သို့မဟုတ် ဆိတ်။

1 The peace offering of the herd, 6 of the flock, 7 either a lamb, 12 or a goat.

 

၁. ငြိမ်သက်ရာဖြစ်သော ယဇ်ပူဇော်သက္ကာ။ ဟေဗြဲလို “ရှလံ” ဟူသော စကားလုံးသည် “ငြိမ်းချမ်းရေးဖြစ်စေရန်” (ယိရှု ၁၀:၄)၊ “ငြိမ်းချမ်းရန်” (ယောဘ ၂၂:၂၁)၊ “ပြန်လည်ပေးဆပ်ရန်” (ထွက်မြောက်ရာ ၂၂:၅)၊ “ပြည့်စုံစေရန် [ပေးဆပ်ရန်]” (ဆာလံ ၅၀:၁၄) ဟူသော အဓိပ္ပါယ်မှ ဆင်းသက်လာသည်။ ငြိမ်သက်ရာဖြစ်သော ယဇ်ပူဇော်သက္ကာ၏ ထူးခြားချက်မှာ သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်း၌ ပျော်ရွှင်မှုနှင့် ရွှင်လန်းမှုဖြင့် လူများနှင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်များက အတူစားသောက်ပြီး စကားပြောဆိုသည့် အသိုင်းအဝိုင်းဆိုင်ရာ စားသောက်ပွဲဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ငြိမ်းချမ်းရေးဖြစ်ပေါ်စေသည့် အခါမဟုတ်ဘဲ၊ ငြိမ်းချမ်းရေးရှိနေပြီဖြစ်ကြောင်း ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာစွာ ကျင်းပသည့် ပွဲဖြစ်သည်။ ယင်းကို ယဇ်ပူဇော်သက္ကာနှင့် မီးရှို့သက္ကာဖြင့် များသောအားဖြင့် ဦးစွာပြုလုပ်သည်။ သွေးကို ဖျန်းပြီးသည့်နောက်၊ ပြစ်ဒဏ်ဖြည့်ဆည်းပြီးဖြစ်ပြီး၊ ခွင့်လွှတ်မှုရရှိကာ၊ ဖြောင့်မတ်ခြင်းကို အာမခံပြီးဖြစ်သည်။ ဤအတွေ့အကြုံကို ဂုဏ်ပြုရန် ယဇ်ပူဇော်သူသည် သူ၏ ဆွေမျိုးနီးစပ်များ၊ ကျွန်များ၊ နှင့် လေဝိလူများကို အတူစားသောက်ရန် ဖိတ်ကြားသည်။ ဘုရားနှင့် လူသားအကြား၊ လူသားအချင်းချင်း ငြိမ်းချမ်းရေးဖြစ်ပေါ်ပြီးသည်ကို ဂုဏ်ပြုရန် မိသားစုတစ်ခုလုံး စည်းဝေးရာ တရားစရပ်တွင် စုဝေးကြသည်။

1. Peace offering. Heb. shelem, from a root word meaning “to make peace” (Joshua 10:4) or “to be at peace” (Job 22:21), “to make restitution” (Ex. 22:5), “to make complete [pay]” (Ps. 50:14). The distinguishing feature of the peace offering was the communal meal held within the precincts of the sanctuary, in which joy and happiness prevailed and in which people and priests held converse. This was not an occasion where peace was effected, but a feast of rejoicing that peace existed. It was generally preceded by a sin offering and a burnt offering. The blood had been sprinkled, atonement had been made, forgiveness extended, and justification assured. In celebration of this experience the offerer invited his near of kin, the servants, and the Levites to eat with him. The whole family assembled in the court of the congregation to celebrate the fact that peace had been effected between God and man, and between man and man.

 

ဘုရားနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးရှိခြင်းထက် ပိုမိုမြင့်မားသော ပျော်ရွှင်မှုမရှိပါ (ရောမ ၅:၁ ကိုကြည့်ပါ)။ ၎င်းသည် ခရစ်တော်က “ငါသည် သင်တို့အား ငြိမ်သက်ခြင်းကို ထားခဲ့၏၊ ငါ၏ ငြိမ်သက်ခြင်းကို သင်တို့အား ပေး၏” (ယောဟန် ၁၄:၂၇) ဟု မိန့်တော်မူစဉ်က ထားခဲ့သော အမွေဖြစ်သည်။ ခရစ်တော်၏ ငြိမ်သက်ခြင်းသည် ဘုရားကို ယုံကြည်မှုမှ ရရှိသော တိတ်ဆိတ်သော အာမခံချက်ဖြစ်သည်။

There is no higher joy conceivable than that of being at peace with God (see Rom. 5:1). It is the legacy Christ left when He said, “Peace I leave with you, my peace I give unto you” (John 14:27). Christ’s peace is that quiet assurance that comes from confidence in God.

 

ခရစ်တော်သည် ဂဒဿေမန်နှင့် ဂေါလဂိုသာ၏ အရိပ်ထဲတွင် ဤငြိမ်သက်ခြင်းစကားများကို မိန့်တော်မူခဲ့သည်။ သူ့အတွက် ဘာကိုစောင့်ဆိုင်းနေသည်ကို သိတော်မူသော်လည်း၊ သူသည် ၎င်းမှ မရှောင်ပြေးခဲ့ပါ။ သူ၏ နှလုံးသည် ငြိမ်သက်ခြင်းနှင့် မေတ္တာဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ သူယုံကြည်သူကို သိတော်မူပြီး၊ ခမည်းတော်သည် သူ့ကို ချစ်တော်မူကြောင်း အာမခံမှုဖြင့် အနားယူခဲ့သည်။ သူသည် သင်္ချိုင်းတံခါးများကို ဖြတ်ကြည့်နိုင်ခဲ့ခြင်းမရှိပေ။ မျှော်လင့်ခြင်းသည် သူ့အား အောင်နိုင်သူအဖြစ် သင်္ချိုင်းမှ ထွက်လာမည်ကို မပြသခဲ့ဘဲ၊ ခမည်းတော်သည် ယဇ်ပူဇော်သက္ကာကို လက်ခံတော်မူမည်ကိုလည်း မပြောပြခဲ့ပါ။ သို့သော် ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် သူသည် အောင်နိုင်သူဖြစ်ခဲ့သည်။ သူယုံကြည်သူကို သိတော်မူပြီး၊ အားလုံးသည် ကောင်းမွန်စွာ ပြီးဆုံးမည်ကို အာမခံခဲ့သည်။ ဤငြိမ်သက်ခြင်းကို သူသည် ကျွန်ုပ်တို့အား အမွေပေးခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ခမည်းတော်နှင့် တစ်သားတည်းဖြစ်ခြင်းကို ဆိုလိုသည်၊ ၎င်းသည် တိတ်ဆိတ်ခြင်း၊ အနားယူခြင်း၊ ပျော်ရွှင်ခြင်း၊ ရောင့်ရဲခြင်းကို ဆိုလိုသည်၊ ၎င်းသည် မေတ္တာ၊ ယုံကြည်ခြင်း၊ အပေါင်းအသင်း၊ ဆက်သွယ်ခြင်းကို ဆိုလိုသည်၊ ၎င်းသည် စိုးရိမ်ခြင်း၊ ကြောက်ရွံ့ခြင်း၊ စိတ်သောကရောက်ခြင်းမှ လွတ်မြောက်ခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ ဤငြိမ်သက်ခြင်းကို ခံစားရသော ခရစ်ယာန်သည် အခြေအနေများပေါ်တွင် မမှီခိုသော ခွန်အားရင်းမြစ်တစ်ခုရှိသည်။ သူသည် ဘုရားနှင့် သဟဇာတဖြစ်နေသည်။

Christ spoke these words of peace in the very shadow of Gethsemane and Golgotha. He knew what awaited Him, but He did not shrink from it. His heart was filled with peace and love. He knew in whom He trusted, and rested in the assurance that the Father loved Him. He might not see through the portals of the tomb. Hope might not present to Him His coming forth from the grave a conqueror, nor tell Him of the Father’s acceptance of the sacrifice. But by faith He was victor. He knew whom He believed, and was assured that all would come out well. It is this peace He bequeaths to us. It means oneness with the Father; it means quiet, rest, joy, and contentment; it means love, faith, fellowship, communion; it means freedom from worry, fear, and anxiety. The Christian who enjoys this peace has a source of strength not dependent on circumstances. He is in tune with God.

 

ယခင်ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း၊ ဓမ္မဟောင်းရှိ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာများသည် ဆုတောင်းခြင်းများဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ယုံကြည်ခြင်းနှင့် အကျင့်ကို ပေါင်းစပ်ထားသည်။ ၎င်းတို့သည် လူသားတို့၏ ဘုရားအပေါ်လိုအပ်ချက်နှင့် ဆက်နွယ်မှုကို ဖော်ပြသည်။ လူများသည် ၎င်းတို့၏ ဆုတောင်းခြင်းနှင့်အတူ သကံမီးခိုးကို မပူဇော်နိုင်သော်လည်း၊ သကံမီးခိုးကို ပေးဆောင်နိုင်သည်။ ၎င်းတို့သည် သွေးကို မလုပ်ဆောင်နိုင်သော်လည်း၊ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာကို ပေးဆောင်နိုင်သည်။ ၎င်းတို့သည် သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်းသို့ မဝင်ရောက်နိုင်သော်လည်း၊ ဝတ်ပြုရန်ဖြစ်နိုင်စေသော လက်ဆောင်များနှင့် ယဇ်ပူဇော်သက္ကာများကို ပေးဆောင်နိုင်သည်။ ၎င်းတို့သည် ပြသသော မုန့်ကို မစားနိုင်သော်လည်း၊ သခင်ဘုရားထံ မီးဖြင့်ပြုလုပ်သော ယဇ်ပူဇော်သက္ကာ၏ “အစားအစာ” (အခန်းကြီး ၃:၁၁) ကို ပေးဆောင်နိုင်သည်။

As noted before, the various sacrifices of the OT were embodied prayers. They combined faith and works. They expressed man’s need of and relation to God. The people might not offer up incense with their prayers, but they might provide the incense. They might not minister the blood, but they might provide the sacrifice. They might not enter the sanctuary, but they might provide the gifts and offerings that made the service possible. They might not eat the shewbread, but they might provide “the food of the offering made by fire unto the Lord” (v. 11).

 

“ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် ဖြောင့်မတ်ရာသို့ ရောက်သောအခါ၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ သခင်ယေရှုခရစ်အားဖြင့် ဘုရားနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးရှိကြသည်” (ရောမ ၅:၁)၊ “အကြောင်းမူကား၊ သူသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ ငြိမ်းချမ်းရေးဖြစ်သည်” (ဧဖက် ၂:၁၄)။ ရှေးအစ္စရေးလူများသည် ၎င်းတို့သည် ဘုရားနှင့်လူသားတို့နှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးရှိကြပြီး၊ ၎င်းတို့၏ အပြစ်များကို ခွင့်လွှတ်ပြီးဖြစ်ကာ၊ ကောင်းကင်နှင့် ပြန်လည်သင့်မြတ်ပြီးဖြစ်ကြောင်း ဂုဏ်ပြုရန် ဖိတ်ကြားခံရသည်။ ဤအခါများသည် ပျော်ရွှင်မှုနှင့် ကျေးဇူးတင်မှုအခါများဖြစ်ပြီး၊ နားလည်မှုလွဲမှားမှုများကို ရှင်းလင်းပြီး၊ ငြိမ်းချမ်းရေးနှင့် ကောင်းသောအပေါင်းအသင်းများ ရှိလာသည်။ သားသမီးများ၊ ကျွန်ယောက်ျားနှင့် ကျွန်မိန်းမများ၊ ဖိတ်ကြားထားသော လေဝိလူများသည် ပါဝင်ရန်ဖြစ်သည်။ အားလုံးသည် သခင်ဘုရား၏ စားပွဲဝိုင်းတွင် ထိုင်ကာ “ဘုရား၏ ဘုန်းအသရေ၏ မျှော်လင့်ခြင်း” (ရောမ ၅:၂) တွင် အတူဝမ်းမြောက်ကြသည်။ ယနေ့ခေတ် ဘုရား၏လူများသည် ဘုရားနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးရှိကြသည်ကို ဂုဏ်ပြုရန် ဝမ်းမြောက်ပွဲများ ကျင်းပရန် ကောင်းပေလိမ့်မည် (အခန်းကြီး၏ နောက်ဆုံးတွင် ထပ်မံမှတ်ချက်ကို ကြည့်ပါ)။

“Being justified by faith, we have peace with God through our Lord Jesus Christ” (Rom. 5:1), “for he is our peace” (Eph. 2:14). Israel of old was invited to celebrate the fact that they were at peace with God and man, that their sins were forgiven, that they were restored to favor with Heaven. These were occasions of joy and thankfulness, when misunderstandings had been cleared up and peace and good fellowship prevailed. Sons and daughters, manservants and maidservants, and invited Levites were to participate. All sat down at the table of the Lord and rejoiced together “in hope of the glory of God” (Rom. 5:2). It might be well for the people of God today to celebrate feasts of rejoicing over the fact that they are at peace with God (see Additional Note at close of chapter).

 

၂. လက်ကို တင်ထားရန်။ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာဖြစ်သော တိရစ္ဆာန်ကို စည်းဝေးရာ တဲတော်၏ တံခါးဝတွင် သတ်သည်၊ ၎င်းသည် ယဇ်ပူဇော်သက္ကာများအများစုကို သတ်ရာ နေရာဖြစ်ပြီး၊ ၎င်း၏ သွေးကို မီးရှို့သက္ကာ၏ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ဖျန်းသည် (အခန်းကြီး ၁:၄၊ ၅ ကိုကြည့်ပါ)။

2. Lay his hand. The animal was killed at the door of the tabernacle of the congregation, where most sacrificial animals were slain, and its blood sprinkled upon the altar of burnt offerings (see on ch. 1:4, 5).

 

၃. အဆီအားလုံး။ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးတွင် ဖြန့်ကျက်ထားသော အဆီမဟုတ်ဘဲ၊ အချို့သော ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါများကို ဖုံးအုပ်ထားသော အဆီဖြစ်သည်။ ၎င်းကို ကျောက်ကပ်များနှင့်အတူ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည်။

3. All the fat. Not fat scattered throughout the body, but the fat covering certain organs. This, together with the kidneys, was consumed on the altar.

 

“အဆီ” ဟူသော စကားလုံးသည် ဟေဗြဲလို “ခလတ်” ဖြစ်ပြီး၊ “အဆီဖြစ်ရန်” ဟူသော အဓိပ္ပါယ်မှ ဆင်းသက်လာသည်။ “နို့” ဟူသော စကားလုံးသည် “ခလတ်” ဖြစ်ပြီး၊ “အဆီ” နှင့် သရဇာတ်များတွင်သာ ကွဲပြားသည်။

The word translated “fat” is cheleb, from an unused root meaning “to be fat.” The word for “milk” is chalab and differs from “fat” only in the vowel pointings.

 

၅. မွှေးကြိုင်သောအနံ့။ အဆီကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ထားသည်နှင့်အမျှ၊ “သခင်ဘုရားအတွက် မွှေးကြိုင်သောအနံ့” ဖြစ်သည်ဟု ယူဆရာ၍၊ အချို့က ၎င်းသည် အပြစ်ကို ကိုယ်စားပြုသည်ဟု ယူဆခြင်းသည် မညီညွတ်ပုံရသည်။ အပြစ်သည် ဘုရားအတွက် ရွံရှာဖွယ်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းကို ကိုယ်စားပြုသည့် မည်သည့်အရာကိုမျှ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်သို့ လာခွင့်မပြုပါ။ ထို့ကြောင့် အပြစ်၏ သင်္ကေတဖြစ်သော တဆေးကို ဖယ်ထားခဲ့သည် (အခန်းကြီး ၂:၁၁၊ ၁၂)။ ဆာလံ ၃၇:၂၀ ကို “အဆီ” သည် အပြစ်ကို ဆိုလိုသည်ဟု သက်သေအဖြစ် တစ်ခါတစ်ရံ ကိုးကားသည်။ သို့သော် “အဆီ” ဟု ဘာသာပြန်ဆိုထားသော စကားလုံးသည် “ယာကာ” ဖြစ်ပြီး၊ “အဆီ” ထက် “အလှတရား”၊ “ခမ်းနားမှု”၊ သို့မဟုတ် “အဖိုးတန်မှု” ကို ဆိုလိုသည်။ ၎င်းသည် ဘုရားက သူ၏လူများကို “အဖိုးတန်” ဟုခေါ်ဆိုရာတွင် အသုံးပြုသော စကားလုံးတူဖြစ်သည် (ဟေရှာယ ၄၃:၄)။ အဆီသည် အမြဲတမ်း ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ခံရသည်၊ ဘုရားသည် ၎င်းကို သူ၏အရာအဖြစ် တောင်းဆိုခဲ့သည် (လေဝိမှတ်စာ ၃:၁၆)၊ ၎င်းသည် သခင်ဘုရားအတွက် “မွှေးကြိုင်သောအနံ့” ဖြစ်သည်၊ ၎င်းသည် အဖိုးတန်သည်၊ ၎င်းသည် သခင်ဘုရားထံ ပူဇော်သော “ယဇ်ပူဇော်သက္ကာ၏ အစားအစာ” ဖြစ်သည် (အခန်းကြီး ၃:၁၆)။ “မြေ၏အဆီကို စားရန်” (ကမ္ဘာဦး ၄၅:၁၈) ဆိုသည်မှာ ၎င်းကမ်းလှမ်းနိုင်သော အကောင်းဆုံးကို ခံစားရန်ဖြစ်သည်။

5. A sweet savour. Inasmuch as the fat was burned on the altar, “a sweet savour unto the Lord,” it seems inconsistent to hold, as some do, that it was a symbol of sin. Sin is an abomination to God, and nothing symbolizing it was permitted to come on the altar. It was for this reason that leaven, as a symbol of sin, was excluded (ch. 2:11, 12). Psalms 37:20 is sometimes quoted as proof that “fat” signifies sin. But the word translated “fat” is yaqar, and means “beauty,” “magnificence,” or “preciousness” rather than “fat.” It is the same word God uses in calling His people “precious” (Isa. 43:4). The fat was always burned on the altar; God claimed it as His (Lev. 3:16); it was a “sweet savour” unto the Lord; it was precious; it was “the food of the offering” presented to the Lord (v. 16). To “eat the fat of the land” (Gen. 45:18) meant to enjoy the best it had to offer.

 

၆. သိုးနွားမှ။ သိုးနွားမှ ယူသော တိရစ္ဆာန်များအတွက် စည်းမျဉ်းများသည် နွားအုပ်မှယူသော တိရစ္ဆာန်များအတွက်လည်း သက်ရောက်သည်။ ဤယဇ်ပူဇော်သက္ကာတွင် အထီးသို့မဟုတ် အမ ဖြစ်နိုင်သော်လည်း၊ ၎င်းသည် အပြစ်အနာအဆာမရှိရပါ။ ယဇ်ပူဇော်သူသည် ယဇ်သက္ကာ၏ ဦးခေါင်းပေါ်တွင် လက်ကို တင်ထားပြီး ၎င်းကို သတ်သည်၊ ထို့နောက် ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သွေးကို လုပ်ဆောင်သည်။

6. Of the flock. The rules applied to animals taken from the flock applied also to those from the herd. Note that in this offering, a male or a female might be used, but it must be without blemish. The offerer laid his hand upon the head of the victim and killed it, after which the priest ministered the blood.

 

၉. တင်ပါးတစ်ခုလုံး။ ပိုမိုတိကျစွာဆိုရသော် “အမြီးဖြစ်သည်”၊ ဆိုလိုသည်မှာ အကျယ်အမြီးရှိသော သိုး (Ovis laticaudata) ၏ အမြီးဖြစ်သည်။ ဤသိုး၏ အမြီးသည် များသောအားဖြင့် ပေါင် ၁၀ မှ ၁၅ အထိ အလေးချိန်ရှိပြီး၊ ပေါင် ၅၀ သို့မဟုတ် ထို့ထက်ပို၍လည်း အလေးချိန်ရှိနိုင်သည်။ ၎င်း၏အလေးချိန်ကြောင့် အမြီးသည် မြေပေါ်တွင် ဆွဲလျက်ရှိပြီး၊ ရလဒ်အနေဖြင့် သိုး၏တန်ဖိုးကို လျော့နည်းစေသော နာကျင်ဖွယ်အနာများ ဖြစ်ပေါ်သည်။ ရှေးယခင်ကတည်းက၊ ယနေ့ခေတ်ကဲ့သို့ပင်၊ သိုးထိန်းများသည် အမြီးများကို ပေါ့ပါးသော သစ်သားပြားများဖြင့် ချည်နှောင်ထားလေ့ရှိသည်၊ သို့မဟုတ် အမြီးကို တင်ဆောင်နိုင်သော သေးငယ်သော လှည်းများကို ပြုလုပ်ထားသည်။

9. The whole rump. More accurately, “the tail,” that is, of the broadtail sheep (Ovis laticaudata). The tail of this sheep usually weighs from 10 to 15 lb., and may weigh as much as 50 lb. or more. Because of its weight the tail drags on the ground, and the result is painful sores that lessen the value of the sheep. In olden times, as today, shepherds tied light boards to the tails or made small carts on which the tail could ride.

 

အမြီးသည် အဆီနှင့် အရိုးရည်များ ရောနှောထားသောဖွဲ့စည်းမှုဖြစ်ပြီး၊ အခြားအရာများနှင့် ရောစပ်ထားပြီး၊ ဘုရား၏ အဆီကို မစားရန် တားမြစ်ချက်ဖြင့် ကန့်သတ်မထားသူများအတွက် ထောပတ်အစားထိုးအဖြစ် အသုံးပြုခဲ့သည်။ အချို့သော အရှေ့ပိုင်းနိုင်ငံများတွင် ယနေ့ခေတ်တွင်လည်း အမြီးကို ဤသို့အသုံးပြုနေဆဲဖြစ်သည်။

The tail itself was composed of a mixture of fat and marrow, which, blended with other things, was used as a substitute for butter by those who were not inhibited by God’s command not to eat the fat. In some Eastern countries the tail is still so used.

 

၁၂. ဆိတ်။ ဤကိစ္စတွင် လုပ်ထုံးလုပ်နည်းသည် အခြားယဇ်ပူဇော်သက္ကာများနှင့် အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ လက်ကိုတင်ထားခြင်း၊ သတ်ဖြတ်ခြင်း၊ သွေးဖျန်းခြင်း—အားလုံးသည် ပုံမှန်ပုံစံကို လိုက်နာသည်။ အဆီကို ဂရုတစိုက်ဖယ်ရှားပြီး၊ ကျောက်ကပ်များနှင့်အတူ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည်။

12. A goat. The procedure in this case was the same as with other sacrifices. The laying on of the hand, the slaying, the sprinkling of the blood—all followed the regular pattern. The fat was carefully removed, and, with the kidneys, burned on the altar.

 

၁၇. ထာဝရပညတ်။ ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလလူမျိုးအား “အဆီရော သွေးရော မစားရ” ဟု မိန့်တော်မူသည်။ “အဆီအားလုံးသည် ထာဝရဘုရား၏အရာ” (အခန်း ၃:၁၆) နှင့် “ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့အားလုံး … ထာဝရဘုရား၏အရာ” (အခန်း ၂၇:၃၀) ဟူသော ထုတ်ပြန်ချက်များသည် တူညီသည်။ အဆီမစားရခြင်း၏ အကြောင်းပြချက်မှာ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်သောကြောင့်ဖြစ်သည် (အခန်း ၇:၂၃ ကိုကြည့်ပါ)။

17. A perpetual statute. God commanded Israel to “eat neither fat nor blood.” “All the fat is the Lord’s” (v. 16), and, “all the tithe … is the Lord’s” (ch. 27:30), are parallel statements. The reason given for not eating fat is that it belongs to God (see on ch. 7:23).

 

အခန်း ၃ အပေါ် ထပ်မံမှတ်ချက်

additional note on chapter 3

 

ပျော်ရွှင်မှုနှင့် ကျေးဇူးသိတတ်မှု၏ ငြိမ်သက်ရာဖြစ်သော ယဇ်ပူဇော်ခြင်းများကို ယခုအခါ စစ်မှန်သောပုံစံဖြင့် မပူဇော်တော့သော်လည်း ၎င်းတို့၏ စိတ်ဓာတ်သည် ရှိနေသင့်သည်။ ယုံကြည်သူများဟု ယူဆရသော “ဖြောင့်မတ်သူ” ခရစ်ယာန်များပင်လျှင် ဘုရားသခင်၏ ငြိမ်သက်ခြင်းနှင့် မေတ္တာတရားကို သူတို့ခံစားသင့်သည့်အတိုင်း ပျော်ရွှင်မှုဖြင့် မခံစားကြပေ။ အချို့ကိစ္စများတွင် ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့အတွက် ပြုလုပ်ပေးခဲ့သည်ကို တန်ဖိုးမထားတတ်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်နိုင်သော်လည်း၊ ၎င်းသည် အမြဲတမ်းမဟုတ်ပေ။ ခရစ်ယာန်များစွာသည် ၎င်းတို့၏ ဘာသာတရားတွင် ပျော်ရွှင်နိုင်သည့် အခွင့်အရေးရှိကြောင်းကို နားမလည်ကြပေ။ ၎င်းတို့သည် ကားယားတိုင်၏ အရိပ်ထဲတွင် နေထိုင်ကြပြီး ၎င်း၏ နေရောင်ခြည်ထဲတွင် မနေထိုင်ကြပေ။ ၎င်းတို့သည် ပျော်ရွှင်ခြင်းသည် မမှန်ကန်သည်ဟု ခံစားကြပြီး၊ ပြုံးခြင်းပင်လျှင် မသင့်လျော်ဟု ထင်ကြသည်။ အပြစ်ကင်းသည်ဖြစ်စေ၊ မကင်းသည်ဖြစ်စေ ရယ်မောခြင်းသည် ဘုရားသခင်ကို မထီမဲ့မြင်ပြုခြင်းဟု ယူဆကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ခရစ်တော်သည် ရယ်မောခဲ့သည် သို့မဟုတ် ပြုံးခဲ့သည်ဟူသော မှတ်တမ်းမရှိကြောင်းကို ညွှန်ပြသည်။ မှန်ပါသည်၊ သို့သော် ခရစ်တော်သည် ဆံပင်ဖြီးခဲ့သည် သို့မဟုတ် ရေချိုးခဲ့သည်ဟူသော မှတ်တမ်းလည်း မရှိပေ။ ထိုသို့သော သူများသည် ကမ္ဘာ၏ ဝန်ထုပ်ကို ၎င်းတို့၏ ပုခုံးပေါ်တွင် ထမ်းထားရန် ကြိုးစားကြပြီး၊ အပန်းဖြေရန် အချိန်ဖြုန်းခြင်းသည် အချိန်ဖြုန်းရုံသာမက ဘာသာရေးနှင့် ဆန့်ကျင်သည်ဟုလည်း ခံစားကြသည်။ ၎င်းတို့သည် “ဖြောင့်မတ်သူ” ခရစ်ယာန်များဖြစ်သော်လည်း ပျော်ရွှင်သူများ မဟုတ်ပေ။ ၎င်းတို့သည် ခရစ်တော်၏ ခေတ်ကာလတွင် နေထိုင်ခဲ့ပြီး သူ၏ နောက်လိုက်များထဲတွင် ရှိခဲ့ပါမူ၊ ဂါလိလဲရှိ မင်္ဂလာဆောင်သို့ သူတက်ရောက်ခြင်းကို မေးခွန်းထုတ်ခဲ့ကြပြီး၊ အလွန်ဆိုးဆိုးရွားရွား နောက်လိုက်ခဲ့ကြမည် သို့မဟုတ် လုံးဝမလိုက်ခဲ့ကြပေ။ ၎င်းတို့သည် သူ့ကို စိတ်မရှည်စွာ စောင့်ဆိုင်းခဲ့ကြမည်။ ခရစ်တော်တွင် ကြီးမားသော အမှုတစ်ခု လုပ်ဆောင်ရန် မရှိခဲ့ပါလား။ ထို့ကြောင့် လူမှုရေးအခါသမယတွင် အချိန်ဖြုန်းနိုင်မည်လား။ သူ့တွင် အလုပ်လုပ်ရန် သုံးနှစ်သာရှိမည်ကို သိခဲ့ပါမူ၊ ၎င်းတို့သည် ပို၍ စိတ်ရှုပ်ထွေးခဲ့ကြမည်။

Literal peace offerings of joy and thankfulness are no more offered, but their spirit should remain. Few, even among supposedly “good” Christians, rejoice in the peace and love of God as they should and as is their privilege. Though the reason in some cases may be a lack of appreciation for what God has done for them, this is not always so. There are many Christians who fail to understand that it is their privilege to be happy in their religion. They live in the shadow of the cross rather than in its sunshine. They feel that there is something wrong about being happy, that even a smile may be inappropriate, and that laughter, innocent or otherwise, is sacrilegious. They point to the fact that there is no record that Christ ever laughed or even smiled. True, but neither is there any record that He ever combed His hair or bathed. Such individuals seek to carry the burden of the world upon their shoulders, and feel that to spend any time whatever in recreation is not only a waste of time but definitely irreligious. They are “good” Christians, but not happy ones. Had they lived in the time of Christ, and had they been among His followers, they would have questioned the advisability of His attending the wedding in Galilee, and would have followed Him reluctantly if at all. They would have waited most impatiently for Him. Did He not have a great work to do? How could He then waste time at a social occasion? Had they known that He was to have but three years in which to work, they would have been still more perplexed.

 

ဤသို့သော “ဖြောင့်မတ်သူ” ခရစ်ယာန်များသည် ခရစ်တော်၏ လူမှုရေးလှုပ်ရှားမှုများတွင် တစ်စုံတစ်ရာ မမှန်ကန်သည်ဟု ခံစားရမည်။ အပြစ်သားများနှင့် အတူ စားသောက်နေခြင်းတွင် အချိန်ဖြုန်းနိုင်မည်လား။ ဖာရိရှဲများပင်လျှင် ယောဟန်၏ တပည့်များ၏ အစာရှောင်ခြင်းနှင့် ဆုတောင်းခြင်းကို ညွှန်ပြပြီး၊ ပွဲခံနေသော ခရစ်တော်ကို ဆူပူသည်ဟု ထင်မှတ်ခဲ့ကြသည် (လုကာ ၅:၂၉–၃၅ ကိုကြည့်ပါ)။

This kind of “good” Christians would feel that there was something wrong about Christ’s social activities. How could He spend time in eating and drinking with sinners? Even the Pharisees were perplexed about this as they pointed to the fasting and praying of John’s disciples, implying rebuke to Christ, who was feasting (see Luke 5:29–35).

 

ဤအရာကို ကျွန်ုပ်တို့သည် ထာဝရဘုရား၏ အနီးသို့ ရောက်ရှိနေသော ခေတ်ကာလတွင် နေထိုင်နေရသည်ကို အပြည့်အဝ သဘောပေါက်ပြီး ရေးသားထားခြင်းဖြစ်သည်။ ခရစ်တော်၏ နောက်လိုက်များ၏ ဘဝတွင် လေးနက်မှုနှင့် သမ္မာကျမ်းစာနှင့်အညီ နေထိုင်မှုသည် ထင်ရှားသင့်သည့် အချိန်ရှိခဲ့လျှင် ယခုသည် ထိုအချိန်ဖြစ်သည်။ ရောက်ရှိလာမည့် အကျပ်အတည်းကို မျှော်ကြည့်လျှင် “ကျွန်ုပ်တို့သည် သန့်ရှင်းမှုနှင့် ဘုရားသခင်ကို ရိုသေသော ဘဝဖြင့် မည်သည့်သူများဖြစ်သင့်သနည်း” (၂ ပေတရု ၃:၁၁၊ RSV)။ အလွယ်တကူ ပေါ့ပါးမှုနှင့် အချည်းနှီးသော အပြုအမူများကို ဖယ်ရှားထားသင့်ပြီး၊ လေးနက်မှုသည် ယုံကြည်သူတိုင်း၏ စိတ်နှလုံးကို သိမ်းပိုက်သင့်သည်။ ကြီးမားပြီး အရေးပါသော ဖြစ်ရပ်များသည် အလျင်အမြန် ရောက်ရှိလာနေသည်။ ဤသည်မှာ အသေးအဖွဲများနှင့် အဓိပ္ပါယ်မရှိသော အရာများအတွက် အချိန်မဟုတ်ပေ။ ဘုရင်သည် တံခါးဝတွင် ရှိနေပြီ။

This is written with a full appreciation of the day in which we live, on the very brink of eternity. If there ever was a time when seriousness and sobriety should characterize the lives of Christ’s followers this is such a time. In view of the approaching crisis, “what sort of persons” ought we to be “in lives of holiness and godliness” (2 Peter 3:11, RSV). All frivolity and lightness should be put aside, and solemnity should take possession of every believer. Great and momentous events are hastening on apace. This is no time for trifling and nonsense. The King is at the door.

 

သို့သော် ဤအချက်များသည် ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရင်၏ သားသမီးများဖြစ်ကြောင်း၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ အပြစ်များကို ခွင့်လွှတ်ပြီးဖြစ်ကြောင်း၊ ကျွန်ုပ်တို့တွင် ပျော်ရွှင်ခွင့်နှင့် ဝမ်းမြောက်ခွင့်ရှိကြောင်းကို မေ့လျော့စေမည်မဟုတ်ပေ။ အမှုကို ပြီးစီးရမည်၊ ထိုအမှုတွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် ပါဝင်ရမည်။ သို့သော် အချို့သည် အားလုံးသည် ၎င်းတို့အပေါ်တွင် မူတည်နေသည်ဟု ပြောဆိုကြသည်။ ၎င်းတို့၏ ဆုတောင်းချက်များတွင် ဘုရားသခင်အား လုပ်ဆောင်ရမည့်အရာများကို သတိပေးကြပြီး၊ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့၏ နှလုံးသားထဲတွင် အရေးပါသော ကိစ္စများကို မေ့လျော့သွားမည်ကို စိုးရိမ်ပုံရသည်။ ၎င်းတို့သည် “ဖြောင့်မတ်သူ” ဝိညာဉ်များဖြစ်ပြီး၊ အမြဲတမ်း မှန်ကန်စွာ ပြုလုပ်ရန် စိတ်အားထက်သန်ကြသည်၊ သို့သော် ၎င်းတို့သည် ဝန်ထုပ်ကို ထာဝရဘုရားထံ လွှဲပြောင်းပေးရန် ဘယ်သောအခါမှ မသင်ယူခဲ့ကြပေ။ ၎င်းတို့သည် ဝန်ထုပ်ကို ထမ်းထားရန် ကြိုးစားကြပြီး၊ ဝန်ထုပ်အောက်တွင် ညည်းညူနေသော်လည်း၊ ဘယ်သောအခါမှ လက်မလျှော့ရန် ဆုံးဖြတ်ထားကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ရုန်းကန်လှုပ်ရှားပြီး များစွာသော ကောင်းမှုများကို ပြုလုပ်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် တန်ဖိုးရှိသော အလုပ်သမားများဖြစ်ပြီး၊ ထာဝရဘုရားသည် ၎င်းတို့ကို အလွန်ချစ်တော်မူသည်။

These facts, however, should not cause us to forget that we are children of the King, that our sins are forgiven, and that we have a right to be happy and rejoice. The work must be finished, and we are to have a part in it; but some talk as if all depended on them. In their prayers they remind God of what needs to be done, seemingly fearful that He might forget some important matters dear to their hearts. They are “good” souls, anxious at all times to do right, but they have never learned to cast their burdens on the Lord. They are doing their best to carry the load, and though groaning under the burden, are determined never to give up. They struggle on and do much good. They are valuable workers, and the Lord loves them dearly.

 

သို့သော် ၎င်းတို့၏ အလုပ်နှင့် ကြိုးစားမှုအားလုံးနှင့်အတူ၊ ၎င်းတို့တွင် တစ်ခုသာ လိုအပ်နေသည်—ဘုရားသခင်အပေါ် ယုံကြည်ခြင်း။ ၎င်းတို့သည် အမှုကို စတင်ခဲ့သော သူသည် ၎င်းကို ပြီးစီးမည်ဖြစ်ကြောင်း၊ သူသည် ၎င်းတို့ထက်ပင် ပို၍စိတ်ဝင်စားကြောင်း၊ ထိုအချိန်တွင် လုပ်ဆောင်နိုင်သမျှကို ပြုလုပ်နေကြောင်း ယုံကြည်ခြင်း မရှိကြပေ။ ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့၏ ဘာသာတရားတွင် ပျော်ရွှင်မှု အနည်းငယ်သာ တွေ့ရှိကြပြီး၊ စိုးရိမ်ပူပန်မှုများကို များစွာတွေ့ရှိကြသည်။ ၎င်းတို့သည် မာသာကဲ့သို့ဖြစ်ပြီး၊ ကြိုးစားလုပ်ဆောင်ပြီး စိုးရိမ်ကြသည်၊ သို့သော် လိုအပ်သော တစ်ခုတည်းသော အရာကို ချန်လှပ်ထားကြသည်။ ၎င်းတို့သည် မာရိများကို မနှစ်သက်စွာ ကြည့်ကြပြီး၊ ၎င်းတို့အကြောင်း ထာဝရဘုရားထံ ညည်းညူကြပြီး၊ ခရစ်တော်သည် မာရိ၏ ဘက်ကို ယူပေးသည်ကို နားလည်ရန် ခက်ခဲကြသည်။ မာရိနှစ်ယောက်ရှိပြီး မာသာမရှိပါမူ ထမင်းစားပွဲ အဆင်သင့်ဖြစ်ပါမည်လားဟု ၎င်းတို့မေးကြသည်။ ထိုသို့သော ခရစ်ယာန်များသည် အလုပ်လုပ်ကြပြီး ၎င်းတို့၏ အလုပ်တွင် သစ္စာရှိကြသည်၊ သို့သော် အတွင်းစိတ်တွင် အခြားသူများသည် ၎င်းတို့၏ ဝေစုကို မထမ်းကြသည်ဟု ခံစားကြပြီး၊ ဝန်ထုပ်၏ အများစုသည် ၎င်းတို့အပေါ်တွင် ရှိနေသည်ဟု ခံစားကြသည်။

But with all their work and striving, this one thing they lack—faith in God. They lack faith that He who began the work will also finish it, that He is as much interested in it as they are, even more, and that He is doing all that can be done at the moment. They find little joy in their religion, but a great deal of worry. They are like Martha, who toiled and worried, but left out the one thing needful. They look disapprovingly on the Marys, complain to the Lord about them, and experience difficulty understanding how Christ could take Mary’s part. Would the meal ever have been ready if there had been two Marys and no Martha? they ask. Such Christians work and are faithful in their work, but inwardly they feel that others are not doing their share and that too much of the load is on them.

 

ဖခင်သားအကြီးပုံပြင်တွင် တူညီသော သင်ခန်းစာကို အလေးပေးဖော်ပြထားသည်။ အကြီးဆုံးသားသည် သူသည် ဘယ်သောအခါမှ မမှန်ကန်သည့်အရာ မပြုခဲ့ဟု ဆိုသည်။ သူသည် အမြဲတမ်း ကြိုးစားလုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး၊ ပျော်ပွဲစားထွက်ခြင်းနှင့် ဖြုန်းတီးခြင်းတွင် အချိန်မဖြုန်းခဲ့ပေ။ ယခု အငယ်ဆုံးသားသည် သူ၏ အမွေကို ဖောက်ပြန်စွာ သုံးစွဲပြီးနောက် အိမ်သို့ ပြန်လာသောအခါ၊ သူသည် ဒေါသထွက်ပြီး ပြန်လာသော ညီအစ်ကိုအတွက် ဂုဏ်ပြုသော ပွဲသို့ မဝင်ခဲ့ပေ။ ဖခင်သည် ထွက်လာပြီး သူ့ကို တောင်းပန်ခဲ့သော်လည်း အကျိုးမရှိခဲ့ပေ။ ထိုအစား၊ သူသည် ဖခင်ကို ဆူပူကြပြီး၊ ဖောက်ပြန်သော သားသည် သူ၏ အမွေကို ပြည့်တန်ဆာများနှင့် ဖြုန်းတီးပြီး အိမ်သို့ ပြန်လာသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်၊ ဖခင်သည် သူ့အတွက် ပွဲခံပြီး ဆူဖြစ်သော နွားသငယ်ကို သတ်ခဲ့သည်ဟု ဆိုသည်—သို့သော် သူ၏ နာခံသော သားအတွက်ကား ဘာမှမပြုခဲ့ပေ (လုကာ ၁၅:၃၀)။

The same lesson is emphasized in the story of the prodigal son. The elder son claimed that he had never done wrong. He had always worked hard, and had not wasted his time in feasting and carousing. Now, when the younger son came home after spending his portion of the inheritance in riotous living, he was angry and would not go in to the feast in honor of the returned brother. It was of no avail that the father went out and entreated him. Instead, he rebuked the father, saying that as soon as the prodigal son, who had devoured his living with harlots, came home, the father made for him a feast and killed the fatted calf—but had never done anything for his obedient son (Luke 15:30).

 

ခရစ်ယာန်များသည် အလွန်လေးနက်သော ဖြစ်ရပ်များကြားတွင်ပင် ပျော်ရွှင်သော သူများဖြစ်သင့်သည်။ ခရစ်တော်သည် ကားယားတိုင်ကို ရင်ဆိုင်နေရချိန်တွင်ပင် ရွှင်လန်းပြီး တောက်ပခဲ့သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် အဘယ်ကြောင့် ပျော်ရွှင်မနေသင့်သနည်း။ ဘုရားသခင်သည် ရွေးနှုတ်ခံရသူများ၏ နှလုံးသားထဲတွင် သီချင်းသစ်တစ်ပုဒ်ကို ထည့်သွင်းပေးခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် အမြင့်ဆုံးသော ဘုရားသခင်၏ သားသမီးများဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်နှင့်အတူ လျှောက်လှမ်းနေကြသည်။ ၎င်းတို့သည် သူ၏ မေတ္တာတရားထဲတွင် ပျော်ရွှင်ကြသည်။

Christians should be happy people, though in the midst of the most solemn events. Christ was cheerful and radiant, even when facing the cross. Why should we not be happy? God has placed a new song in the hearts of those who are redeemed. They are children of the Most High. They are walking with God. They are happy in His love.

 

ခရစ်ယာန်အားလုံးသည် ၎င်းတို့ထံရှိသင့်သည့်အတိုင်း၊ ၎င်းတို့ခံစားခွင့်ရှိသည့်အတိုင်း ဘုရားသခင်၏ ငြိမ်သက်ခြင်းကို ၎င်းတို့၏ နှလုံးသားထဲတွင် မရရှိကြပေ။ ၎င်းတို့သည် ခရစ်တော်၏ ကတိတော်ကို မေ့လျော့ထားကြသည်—“ငါသည် သင်တို့အား ငြိမ်သက်ခြင်းကို ပေးထားသည်။ … သင်တို့၏ နှလုံးသားသည် မပူပန်ရ၊ မကြောက်ရွံ့ရ” (ယောဟန် ၁၄:၂၇)။

Not all Christians have the peace of God in their hearts as they should have, and as they are entitled to have. They have forgotten Christ’s promise, “Peace I leave with you. … Let not your heart be troubled, neither let it be afraid” (John 14:27).

 

များစွာသော နှလုံးသားများသည် ပူပန်နေကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ကြောက်ရွံ့နေကြသည်။ ၎င်းတို့သည် စိုးရိမ်ကြသည်။ အချို့သော ချစ်ရသူတစ်ဦးသည် သိုးအုပ်အတွင်း၌ မရှိသည်ကို တွေ့ရှိပြီး ၎င်းတို့သည် သူ့ကို ဆုတောင်းခြင်းဖြင့် ခေါ်ဆောင်ရန် ကြိုးစားကြသည်။ နေ့ရောညပါ ၎င်းတို့သည် ကြိုးစားလုပ်ဆောင်ပြီး ဆုတောင်းကြသည်။ ၎င်းတို့သည် သူ၏ ကယ်တင်ခြင်းကို ရရှိရန် မည်သည့်အရာကိုမျှ ချန်လှပ်မထားပေ။ အကယ်၍ တစ်ဦးတစ်ယောက်ကို အခြားသူ၏ လုပ်ဆောင်မှုများဖြင့် ကယ်တင်နိုင်မည်ဆိုပါက၊ ၎င်းတို့သည် ထိုအရာကို ပြုလုပ်ရန် ဆုံးဖြတ်ထားကြသည်။ ထို့ပြင် ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်ကို ထည့်သွင်းမထားပေ။ ၎င်းတို့သည် သူ့ထံ ဆုတောင်းကြသည်။ ၎င်းတို့သည် သူ့ကို တောင်းပန်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်အား တိုက်တွန်းရန် လိုအပ်သည်ဟူသော အနေဖြင့် ဆုတောင်းကြသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ချစ်ရသူသည် ဘုရားသခင်ထံ ပြန်လှည့်လာသည်။ ၎င်းတို့သည် မည်မျှပျော်ရွှင်ကြသည်နည်း။ ယခုအခါ ၎င်းတို့သည် အနားယူနိုင်ပြီ။ ၎င်းတို့၏ အလုပ်ပြီးစီးပြီ၊ ၎င်းတို့၏ တာဝန်ပြီးဆုံးပြီ။

The hearts of many are troubled. They are afraid. They worry. Some dear one is outside the fold and they are trying to “pray him in.” Day and night they toil and pray. They leave no stone unturned in their efforts to encompass his salvation. If anyone can be saved by the works of someone else, they are determined that it shall be done. And they do not leave God out of the reckoning. They pray to Him. They entreat Him. They pray as if God needed urging. And at last the dear one turns to God. How happy they are! Now they can rest. Their work is done, their task accomplished.

 

၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်သည် ဝိညာဉ်တစ်ခု၏ ကယ်တင်ခြင်းကို ၎င်းတို့ကဲ့သို့ စိတ်ဝင်စားကြောင်း တွေးမိဖူးပါသလား။ ၎င်းတို့သည် ဆုတောင်းခြင်းနှင့် လုပ်ဆောင်ခြင်းကို မစတင်မီကပင်၊ ဘုရားသခင်သည် လိုချင်သော ရလဒ်ကို ရရှိရန် ဖြစ်နိုင်လျှင် အေးဂျင့်များကို လှုပ်ရှားစေခဲ့သည်ဟု တွေးမိဖူးပါသလား။ ဘုရားသခင်သည် လူတစ်ဦး၏ ဆန္ဒဆန့်ကျင်ဘက်တွင် ကယ်တင်နိုင်မည်မဟုတ်သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်သည် ပြုလုပ်နိုင်သည့် အရာများစွာရှိပြီး၊ သူသည် ၎င်းတို့ကို ပြုလုပ်နေသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် သူနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ပြီး၊ ကျွန်ုပ်တို့အနေဖြင့် ကူညီရန် တစ်စုံတစ်ရာ ရှိမရှိကို တိတ်တဆိတ် မေးမြန်းမည်ဆိုပါက၊ သူသည် ပို၍ပင် ပြုလုပ်နိုင်မည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်၏ အမှုကို လွှဲပြောင်းယူပြီး သူ၏ အကူအညီကို တောင်းခံတတ်ကြသည်။ သို့သော် ဘုရားသခင်၏ အမှုကို အသိအမှတ်ပြုပြီး သူနှင့် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မည်ဆိုပါက ပိုမိုကောင်းမွန်မည်။ ထိုသို့သော သဘောပေါက်မှုသည် ဝိညာဉ်တစ်ခုထံသို့ ရောက်ရှိလာသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်၊ ငြိမ်သက်ခြင်းသည် ၎င်းနှင့်အတူ ရောက်ရှိလာသည်။ သူသည် အလုပ်နည်းသွားမည် သို့မဟုတ် ဆုတောင်းနည်းသွားမည် မဟုတ်ပေ၊ သို့သော် သူသည် အလေးပေးမှုကို ပြောင်းလဲလိုက်မည်။ သူသည် ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် ဆုတောင်းလျက် စတင်မည်။ အကယ်၍ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဘုရားသခင်သည် အမှုပြုနေသည်ဟု ယုံကြည်မည်ဆိုပါက၊ သူသည် လူသားများ၏ ကယ်တင်ခြင်းကို စိတ်ဝင်စားသည်ဟု ယုံကြည်မည်ဆိုပါက၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ယခင်ကထက် ပို၍ ဆုတောင်းမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကျွန်ုပ်တို့သည် တာဝန်ကို ဘုရားသခင်ထံ ထားရှိမည်။ ပျော်ရွှင်မှုနှင့် ဝမ်းမြောက်မှုဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ နှလုံးသားနှင့် ဘဝများကို ဘုရားသခင်ထံ “မွှေးကြိုင်သော ယဇ်” အဖြစ် ပူဇော်ကြပါစို့။

Does it ever occur to such that God is as much interested in a soul’s conversion as they are? Does it ever occur to them that long before they began to pray and work, God had set agencies in motion that would, if possible, effect the desired end? God cannot save a man against his will, but there are many things God can do, and He is doing them all. He could do still more if we would cooperate with Him and quietly ask if there is anything we can do to help, instead of attempting to direct Him. We are prone to take over God’s work and ask His help, when it would be better if we recognized God’s work and cooperated with Him. The moment such realization comes to a soul, peace comes with it. He will not work or pray less, but he will shift the emphasis. He will begin to pray in faith. If we really believe that God is at work, if we believe that He is interested in men’s salvation, we will pray more than ever; but we will leave the responsibility with God. In joy and gladness let us present our hearts and lives to God, “for a sweet savour.”

 

ellen g. white comments

17 2T 61

အခန်းကြီး - ၄

chapter 4

 

၁ အပြစ်ဖြေရာယဇ်ပူဇော်ခြင်း - ယဇ်ပုရောဟိတ်အတွက်၊ လူအများအတွက်၊ အုပ်စိုးရှင်အတွက်၊ သာမန်လူတစ်ဦးချင်းစီအတွက်။

1 The sin offering of ignorance, 3 for the priest, 13 for the congregation, 22 for the ruler, 27 for any of the people.

 

၂ အပြစ်။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်များကို အာရုန်နှင့်သူ၏သားများ သန့်ရှင်းခြင်းအခမ်းအနားနှင့်ဆက်စပ်၍ ပထမဆုံးဖော်ပြထားသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၁၄)၊ သို့သော် ထိုအချိန်တွင် လူထုတစ်ရပ်လုံးအတွက် အမိန့်ပေးထားခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ “အပြစ်” နှင့် “အပြစ်ဖြေရာယဇ်” ဟူသောစကားလုံးများသည် ဟေဗြဲဘာသာဖြင့် “ချတ္တာအသ်” ဟူသောတူညီသောစကားလုံးမှ ဘာသာပြန်ထားခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းသည် နှစ်ခုကြားဆက်စပ်မှုကို ညွှန်ပြသည်။ “အပြစ်” သည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်လိုအပ်ကြောင်း ဖော်ပြသည်။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်ပူဇော်ခြင်းသည် အပြစ်ကျူးလွန်ခဲ့ကြောင်းဖော်ပြသည်။ “အပြစ်ဖြေရာယဇ်” ကို သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ယူဆောင်လာခြင်းသည် ယဇ်အားဖြင့်ကိုယ်စားပြုသော အပြစ်ကို ယူဆောင်လာခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းအတွက် အပြစ်ဖြေရာယဇ်ပြုလုပ်ရန်ဖြစ်သည်။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်များကို သန့်ရှင်းရာဌာနတည်ထောင်ခြင်းနှင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်ခန့်အပ်ခြင်းနှင့်ဆက်စပ်၍ ပထမဆုံးဖော်ပြထားသည်။ ယခင်က မီးရှို့ရာယဇ်များသာလျှင် အသုံးပြုခဲ့သည်။ သမ္မာကျမ်းစာတွင် အပြစ်ကို သတ်မှတ်ဖော်ပြရန်အသုံးပြုသောစကားလုံးများသည် အောက်ပါအယူအဆများကို ဖော်ပြသည်။

2. Sin. Sin offerings are first mentioned in connection with the consecration of Aaron and his sons (Ex. 29:14), but they were not at that time commanded for the people in general. The words “sin” and “sin offering” are both translated from the same Hebrew word, chaṭṭa’th, a fact that implies a close relationship between the two. “Sin” implied the need of an offering for sin. The bringing of a sin offering implied that sin had been committed. In bringing a “sin offering” to the sanctuary a man was literally bringing the sin represented by it, and for which it was to make atonement. Sin offerings are first mentioned in connection with the erection of the sanctuary and the installation of the priesthood. Previously, burnt offerings alone were in use. The various words used in the Bible to define and describe sin yield the following conceptions:

 

၁။ အပြစ်သည် သတ်မှတ်ထားသောစံနှုန်းမှ လွဲချော်ခြင်း၊ ဘုရားသခင်၏ပညတ်တော်ကို ဖောက်ဖျက်ခြင်းဖြစ်သည် (၁ ယောဟန် ၃:၄)။ ပညတ်တော်ကို ဖြောင့်တန်းသောလမ်းတစ်ခုအဖြစ် စိတ်ကူးယဉ်ပါက၊ ထိုလမ်းမှ မည်သည့်လွဲချော်မှုမဆို အပြစ်ဖြစ်သည်။ ထိုသို့လွဲချော်မှုသည် မတော်တဆ သို့မဟုတ် တမင်သက်သက်ဖြစ်နိုင်သော်လည်း၊ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ အပြစ်ဖြစ်သည်။

1.Sin is deviation from a defined standard, a violation of the law of God (1 John 3:4). If we conceive of the law as a straight line to be followed, any deviation from that path would be sin. Such turning aside may be accidental or intentional, but in either case it is sin.

 

၂။ အပြစ်သည် ပြည့်စုံမှုပန်းတိုင်သို့မရောက်ရှိခြင်း၊ မအောင်မြင်ခြင်းဖြစ်သည်။ အပြစ်သည် ပစ်မှတ်သို့မရောက်ရှိသော မြှားတစ်စင်းနှင့်တူသည်။ မြှားသမားသည် သူ၏အကောင်းဆုံးကြိုးစားခဲ့သော်လည်း၊ မြှားအား ပစ်မှတ်သို့ရောက်ရန် လုံလောက်သောအားဖြည့်ရန် လေးကိုဆွဲနိုင်စွမ်းမရှိခဲ့ပေ။ သူသည် မအောင်မြင်ခဲ့ပေ။ “လူတိုင်းအပြစ်ပြုမိပြီး မအောင်မြင်ကြပါ” (ရောမ ၃:၂၃)။

2.Sin is coming short, a failure to reach the goal of perfection. Sin is like an arrow falling short of the target. The archer may have done his best, but lacks strength to bend the bow sufficiently to give the arrow power to reach the target. He comes short. “All have sinned, and come short” (Rom. 3:23).

 

၃။ အပြစ်သည် နာခံမှုမရှိခြင်းဖြစ်သည်။ နာခံမှုမရှိခြင်းသည် ပညတ်တော်ကို သိရှိပြီး ၎င်းကို ဖောက်ဖျက်ရာတွင်သာ ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်။ နာခံမှုမရှိခြင်းတွင် အပြစ်ဒဏ်အဆင့်အမျိုးမျိုးရှိပြီး၊ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းအတွက် ပြင်ဆင်ထားသည်။ သို့သော် ဖောက်ဖျက်မှုအားလုံးသည် ဆိုးရွားသည်။ နောင်တမရဘဲ ဆက်လက်ပြစ်မှားနေသူသည် နောက်ဆုံးတွင် ခွင့်မလွှတ်နိုင်သောအပြစ်ကို ကျူးလွန်မည်ဖြစ်သည်။

3.Sin is disobedience. Disobedience is possible only where there is a knowledge of the law and transgression of it. There are different degrees of guilt in disobedience, and God provides for this. But all transgression is serious. The persistently impenitent will eventually commit the sin that is unpardonable.

 

၄။ အပြစ်သည် ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှားခြင်းဖြစ်သည်။ လူသည် လူချင်းအပြစ်ပြုနိုင်သော်လည်း၊ သူ၏ပထမဆုံးနှင့် အဓိကပြစ်မှားမှုသည် ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှားခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဝန်ချတောင်းပန်ခြင်းသည် ဦးစွာဘုရားသခင်ထံတွင် ပြုလုပ်ရမည်။ သားငယ်သည် သူ၏ဖခင်ကို ဆိုးရွားစွာ ပြစ်မှားခဲ့သော်လည်း၊ ပြန်လာသောအခါ သူ၏ပထမဆုံးစကားမှာ “ကျွန်ုပ်သည် ကောင်းကင်နှင့်သင့်ရှေ့တွင် အပြစ်ပြုမိပါပြီ” (လုကာ ၁၅:၁၈) ဟူ၍ဖြစ်သည်။ သူသည် ကိစ္စကို မှန်ကန်စွာ ဖော်ပြခဲ့သည်။ လူများကို ပြစ်မှားမှုများ မည်မျှပင်ဆိုးရွားစေကာမူ၊ သူ၏ပထမဆုံးပြစ်မှားမှုသည် ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှားခြင်းဖြစ်သည်။ အပြစ်အားလုံးတွင် ဤသို့ဖြစ်သည်။

4.Sin is an offense against God. Man may sin against man, but his first and chief offense is against God. Hence, confession must always first be made to God. The prodigal son had sinned grievously against his father, yet when he returned his first words were, “I have sinned against heaven, and before thee” (Luke 15:18). He stated the matter rightly. Great as were his transgressions against men, his first offense was against God. This is the case in all sin.

 

မသိဘဲပြစ်မှားခြင်း။ ဆိုလိုသည်မှာ “မသိစိတ်ဖြင့်”၊ ရည်ရွယ်ချက်မရှိဘဲ၊ မတော်တဆ၊ မထင်မှတ်ဘဲ၊ သို့မဟုတ် ပေါ့ဆစွာဖြစ်သည်။

Through ignorance. That is, “unwittingly” (RSV), unintentionally, inadvertently, thoughtlessly, or carelessly.

 

ပညတ်တစ်ခုခုကို ဆန့်ကျင်ခြင်း။ ၎င်းသည် အထူးသဖြင့် ပညတ်တော်ဆယ်ပါးကို ရည်ညွှန်းသော်လည်း၊ ဘုရားသခင်၏အခြားအမိန့်များကိုလည်း ထည့်သွင်းသည်။

Against any of the commandments. This refers particularly to the Ten Commandments, but includes other commands of God as well.

 

သန့်ရှင်းရာဌာနတစ်ခုလုံး၊ ၎င်း၏ပစ္စည်းကိရိယာများ၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်များနှင့် ၎င်း၏ထုံးတမ်းစဉ်လာများသည် အပြစ်နှင့်ဆိုင်သည်။ ဝတ်ပြုရာဝန်ဆောင်မှုများသည် လူ၏နာခံမှုမရှိခြင်းနှင့် ကယ်တင်ခြင်းလိုအပ်မှုကို ဗဟိုပြုသည်။ အပြစ်မရှိခဲ့လျှင် ယဇ်ပူဇော်ရန်အတွက် ယဇ်ပလ္လင်တစ်ခု မလိုအပ်ခဲ့မည်။ တိရစ္ဆာန်များကို သတ်ဖြတ်ခြင်း၊ သွေးထွက်ခြင်း၊ အပြစ်ဖြေရာဝန်ဆောင်မှုများ မလိုအပ်ခဲ့မည်။ လူသည် ဘုရားသခင်နှင့် တွေ့ဆုံရန်နေရာတစ်ခုရှိခဲ့မည်ဖြစ်သော်လည်း၊ ဝန်ဆောင်မှုသည် လုံးဝမတူညီသောသဘောရှိမည်ဖြစ်သည်။

The entire sanctuary, including its equipment, its priesthood, and its ritual, was concerned with sin. The services revolved about man’s disobedience and need for salvation. Were it not for sin, there would be no need of an altar on which to place the victims; there would be no slaying of animals, no shedding of blood, no ministry of atonement. There would doubtless have been a place where man might meet with God, but the service would be of an altogether different nature.

 

အပြစ်၏ဆိုးယုတ်မှုသည် ပြုလုပ်ခဲ့သောအရာတွင်သာ သို့မဟုတ် တစ်ခုတည်းမဟုတ်ပေ။ မတူညီသောသူများက ကျူးလွန်သော တူညီသောအပြစ်သည် တူညီစွာ ဆိုးရွားသည်မဟုတ်ပေ။ အလင်းသည် တာဝန်ယူမှုကို အမြဲယူဆောင်လာပြီး၊ မသိသောလူရိုင်းနှင့် ယဉ်ကျေးသောလူတစ်ဦးက ကျူးလွန်သော တူညီသောအပြစ်ကို မတူညီသောရှုထောင့်မှ စဉ်းစားပြီး စီရင်ရမည်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းအားလုံးကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားပြီး၊ ဤအခန်းတွင် ၎င်းအတွက် ပြင်ဆင်ထားသည်။ ထို့ကြောင့်၊ မတူညီသောရာထူးများရှိသူများက ကျူးလွန်သောအပြစ်များအတွက် ပြစ်ဒဏ်များတွင် အဆင့်အမျိုးမျိုးရှိသည်။ အလင်းရရှိသူသည် မသိသူထက် ပိုမိုတာဝန်ယူရသည်။ ဤအခန်းတွင်၊ ပြစ်မှားသူလေးမျိုးကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားထားပြီး၊ တစ်ဦးချင်းစီကို ၎င်းတို့၏အဆင့်အတန်းအလိုက် ဆက်ဆံသည်။ ထင်ရှားသူ၏အပြစ်သည် ထင်ရှားမှုနည်းသူထက် လူပိုများကို ထိခိုက်စေသည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းကို ပိုမိုပြင်းထန်စွာ ကိုင်တွယ်ရမည်။

The evil of sin is not necessarily or only in the thing done. Nor is the same sin committed by different persons equally sinful. Light always brings responsibility, and the identical sin committed by an ignorant savage and by a highly civilized man must be considered and judged in each case from a different point of view. God takes all of this into consideration, and in the chapter before us makes provision for it. Accordingly, there is a certain gradation in the penalties imposed for sins committed by those holding different positions. The one who has light is held more responsible than the one who is in ignorance. In this chapter, four different classes of offenders are considered, and each is treated according to his standing. The sin of a prominent person affects more people than that of one less prominent; hence, it must be dealt with more severely.

 

၃ ဆီသုတ်ခံရသောယဇ်ပုရောဟိတ်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်အားလုံးသည် ဆီသုတ်ခံရသော်လည်း၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည်သာ ဦးခေါင်းတွင် ဆီသုတ်ခံရသည်။ ထို့ကြောင့်၊ ထူးခြားမှုအားဖြင့်၊ ဤနေရာတွင် သူ့ကို “ဆီသုတ်ခံရသောယဇ်ပုရောဟိတ်” ဟုခေါ်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၇-၉; ဝတ်ပြုရာ ၈:၁၂, ၁၃ ကိုကြည့်ပါ)။ သူသည် “သူ၏ညီအစ်ကိုများထဲတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းဖြစ်ပြီး၊ သူ၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် ဆီသုတ်ခံရသူ” ဟု သတ်မှတ်ခြင်းခံရသည် (ဝတ်ပြုရာ ၂၁:၁၀)။ သာမန်အားဖြင့် သူ့ကို “ယဇ်ပုရောဟိတ်” ဟုသာ ခေါ်သည်။ မောရှေ၏ကျမ်းစာများတွင် သူ့ကို “ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း” ဟု လေးကြိမ်သာခေါ်ပြီး၊ တစ်ကြိမ်စီတိုင်းတွင် တိုက်ရိုက်ဘာသာပြန်ပါက “ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီး” သို့မဟုတ် “ယဇ်ပုရောဟိတ်ခေါင်းဆောင်” ဟုဖြစ်သည် (ဝတ်ပြုရာ ၂၁:၁၀; တောလည်ရာ ၃၅:၂၅, ၂၈ ကိုကြည့်ပါ)။

3. The priest that is anointed. All priests were anointed, but the high priest only was anointed on the head; hence, by way of pre-eminence, he is here called “the priest that is anointed” (see Ex. 29:7–9; Lev. 8:12, 13). He is designated as “the high priest among his brethren, upon whose head the anointing oil was poured” (Lev. 21:10). Ordinarily he is called simply “the priest.” Only four times in the books of Moses is he called “high priest,” and in each case a literal translation would be “great priest” or “chief priest” (see Lev. 21:10; Num. 35:25, 28).

 

လူများ၏အပြစ်အလိုက်။ ယင်းအစား “ထို့ကြောင့် လူများအပေါ်သို့ အပြစ်ယူဆောင်လာသည်” ဟုဖြစ်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည် လူများကို ကိုယ်စားပြုပြီး ရပ်တည်ခဲ့သည် (ဝတ်ပြုရာ ၁၆:၁၅, ၁၆; ဇာခရိ ၃:၁-၄ ကိုကြည့်ပါ)။ ဤအခြေခံမူနှင့်အညီ၊ ပရောဖက်များသည် လူများ၏အပြစ်များနှင့် အမြဲတစ်သားတည်းဖြစ်ခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်၏တမန်များအနေဖြင့် သူတို့သည် လူများ၏ဖောက်ဖျက်မှုများအတွက် ဆုံးမခဲ့သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်ထံ ဆုတောင်းသောအခါ၊ သူတို့သည် ဆုံးမခဲ့သောအပြစ်များတွင် လူများနှင့်တစ်သားတည်းဖြစ်သည့်အလျှင် ချဉ်းကပ်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့သည် “ကျွန်ုပ်တို့အပြစ်ပြုမိပါပြီ” ဟူ၍ ထပ်ခါတလဲလဲပြောခဲ့ပြီး၊ “သူတို့အပြစ်ပြုမိပါပြီ” ဟုသာမဟုတ်ပေ။ “ကျွန်ုပ်တို့သည် ထာဝရဘုရားကို ဆန့်ကျင်၍ အပြစ်ပြုမိပါပြီ”၊ “ကျွန်ုပ်တို့သည် သူ့ကို ဆန့်ကျင်၍ အပြစ်ပြုမိပါပြီ”၊ “ကျွန်ုပ်တို့သည် အပြစ်ပြုမိပါပြီ၊ ဆိုးယုတ်စွာပြုမိပါပြီ” (နေဟမိ ၁:၆; ဟေရှာယ ၆၄:၅, ၇; ယေရမိ ၃:၂၅; ၈:၁၄; ၁၄:၇; ဒံယေလ ၉:၅, ၈, ၁၁, ၁၅)။

According to the sin of the people. Rather, “thus bringing guilt on the people” (RSV). The high priest stood for and represented the people (see Lev. 16:15, 16; Zech. 3:1–4). In harmony with this principle the prophets always identified themselves with the sins of the people. Although as God’s messengers they rebuked the people for their transgressions, when they prayed to God they approached Him as if they were one with the people in the sins rebuked. So we find them repeatedly saying, “We have sinned,” not merely “they have sinned”; “we have sinned against the Lord”; “we have sinned against him”; “we have sinned, we have done wickedly” (Neh. 1:6; Isa. 64:5, 7; Jer. 3:25; 8:14; 14:7; Dan. 9:5, 8, 11, 15).

 

ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ကိုယ်စားပြုသဘောသည် အလေးပေးဖော်ပြရန်လိုအပ်သည်။ သူသည် လူများကိုယ်စား သန့်ရှင်းရာဌာနနှင့်သက်ဆိုင်သမျှတွင် ဆောင်ရွက်ပေးသော ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်ဝန်ဆောင်မှုတစ်ခုလုံး အကျုံးဝင်သည်။

The representative character of the high priest needs to be stressed. He was the representative man, the one who acted for the people in all things pertaining to the sanctuary. And in the high priest the whole priesthood was summed up.

 

အာဒံအပြစ်ပြုသောအခါ၊ “သေခြင်းသည် လူအားလုံးထံသို့ ကူးစက်ခဲ့သည်” (ရောမ ၅:၁၂)၊ အကြောင်းမှာ “လူတစ်ဦး၏ နာခံမှုမရှိခြင်းဖြင့် လူများစွာသည် အပြစ်သားများဖြစ်လာခဲ့သည်” (ရောမ ၅:၁၉)။ အာဒံသည် ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်သည်။ ခရစ်တော်သည်လည်း ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်သည်။ အာဒံသည် “ပထမလူ” ဖြစ်ပြီး လူသားမျိုးနွယ်၏ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည်။ ခရစ်တော်သည် “ဒုတိယလူ”၊ “နောက်ဆုံးအာဒံ”၊ “ကောင်းကင်မှသခင်” ဖြစ်ပြီး၊ လူသားမျိုးနွယ်သစ်၏ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည် (၁ ကောရိန္သု ၁၅:၄၅-၄၇)။ “လူတစ်ဦး၏ပြစ်မှားမှုဖြင့် လူအားလုံးအပေါ်သို့ အပြစ်စီရင်ခြင်းရောက်လာသည်နည်းတူ၊ လူတစ်ဦး၏ဖြောင့်မတ်ခြင်းဖြင့် လူအားလုံးအပေါ်သို့ အသက်ရှင်ရန်အလျှင် အခမဲ့လက်ဆောင်ရောက်လာသည်” နှင့် “လူတစ်ဦး၏နာခံမှုဖြင့် လူများစွာသည် ဖြောင့်မတ်သူများဖြစ်လာလိမ့်မည်” (ရောမ ၅:၁၈, ၁၉)။ “အာဒံတွင် လူအားလုံးသေသကဲ့သို့၊ ခရစ်တော်တွင် လူအားလုံးအသက်ရှင်လိမ့်မည်” (၁ ကောရိန္သု ၁၅:၂၂)။

When Adam sinned, “death passed upon all men” (Rom. 5:12), for “by one man’s disobedience many were made sinners” (Rom. 5:19). Adam was the representative man. Christ was likewise the representative man. Adam, the “first man,” was the head of humanity; Christ, the “second man,” the “last Adam,” “the Lord from heaven,” is the head of the new humanity (1 Cor. 15:45–47). “As by the offence of one judgment came upon all men to condemnation; even so by the righteousness of one the free gift came upon all men unto justification of life” and “by the obedience of one shall many be made righteous” (Rom. 5:18, 19). “For as in Adam all die, even so in Christ shall all be made alive” (1 Cor. 15:22).

 

ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည် ခရစ်တော်၏ပုံဆောင်သူအနေဖြင့် အထူးသဖြင့် ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်သည်။ သူသည် ဣသရေလလူမျိုးတစ်ခုလုံးကို ကိုယ်စားပြုသည်။ သူသည် ၎င်းတို့၏ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးနှင့် အပြစ်များကို ထမ်းဆောင်သည်။ သူသည် သန့်ရှင်းသောအရာများ၏အပြစ်ကို ထမ်းသည်။ သူသည် ဣသရေလ၏အပြစ်စီရင်ခြင်းကို ထမ်းသည်။ သူအပြစ်ပြုသောအခါ၊ ဣသရေလအပြစ်ပြုသည်။ သူသည် သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်ရောက်သောအခါ၊ လူများကိုယ်စား ဝင်ရောက်သည်။ သူသည် ဘုရားသခင်ရှေ့တွင် ပေါ်ထွက်သောအခါ၊ လူများပေါ်ထွက်သည်။ သူသည် လူများကို ကိုယ်စားပြုသည်။ သူသည် လူများဖြစ်သည်။ သူအပြစ်ပြုသောအခါ၊ လူများအပြစ်ပြုသည်ဖြစ်ပြီး၊ လူမျိုးတစ်ခုလုံးအပြစ်ပြုသောအခါနှင့် တူညီသော ယဇ်ကို သူ၏အပြစ်အတွက် ယူဆောင်လာရသည်။

The high priest, being in a special sense a figure of Christ, was the representative man. He stood for all Israel. He carried their burdens and sins. He bore the iniquity of the holy things. He bore the judgment of Israel. When he sinned, Israel sinned. When he entered the sanctuary, he went in on behalf of the people. And when he appeared before God, they appeared. He represented the people; he was the people. When he sinned, the people sinned, and he was required to bring the same sacrifice for his sin as when the whole nation sinned.

 

အပြစ်မရှိသော နွားထီးငယ်တစ်ကောင်။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်တွင် နွားထီးနှင့်နွားမနှစ်မျိုးလုံးကို အသုံးပြုနိုင်သော်လည်း၊ ၎င်းတို့သည် “အပြစ်မရှိ” ရမည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည် သူ၏အပြစ်အတွက် နွားထီးငယ်တစ်ကောင်ကို ပူဇော်သည်၊ လူမျိုးတစ်ခုလုံး၏အပြစ်အတွက်လည်း ဤသို့ပင်ဖြစ်သည် (ဝတ်ပြုရာ ၄:၁၄)။

A young bullock without blemish. Both male and female animals could be used in sin offerings; but they must be “without blemish.” It was a young bullock the high priest offered for his sin, as for the sin of all the people (Lev. 4:14).

 

၄ လက်တင်ခြင်း။ ၎င်းသည် ငှက်များအသုံးပြုသည့်အခါမှလွဲ၍ တိရစ္ဆာန်ယဇ်အားလုံးတွင် တူညီသောအခမ်းအနားဖြစ်သည်။ လက်တင်ခြင်းသည် တိရစ္ဆာန်ကို ဘုရားသခင်ထံ အပ်နှံခြင်းကိုသာမက၊ ယဇ်ပူဇော်သူသည် ယဇ်သားရိုင်း၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် အားပြင်းစွာမှီထားသည့်အခါ၊ သူသည် ၎င်းနှင့်တစ်သားတည်းဖြစ်လာပြီး၊ ၎င်းသည် သူ၏အစားထိုးဖြစ်လာသည် (ဝတ်ပြုရာ ၁:၄ ကိုကြည့်ပါ)။

4. Lay his hand. This was the same ceremony as in all animal sacrifices, except where fowls were used. The laying on of the hand denoted not merely the dedication of the animal to God; but as the offerer leaned heavily upon the head of the victim, he identified himself with it, and it became his substitute (see on ch. 1:4).

 

လက်တင်ခြင်းသည် ယဇ်ပူဇော်ရန်အကြောင်းဖြစ်ပေါ်စေသော အပြစ်ကို ဝန်ချတောင်းပန်ခြင်းနှင့်အတူ လိုက်ပါသည် (ဝတ်ပြုရာ ၅:၅)။ ဤအခြေခံမူသည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်အားလုံးအတွက် သက်ရောက်သည်။ လက်တင်ခြင်းသည် အရေးကြီးသည်၊ အကြောင်းမှာ အပြစ်သားသည် သူ၏အပြစ်ကို ဝန်ချတောင်းပန်ပြီး ယဇ်သားရိုင်းပေါ်တွင် မှီထားရင်း၊ သူ၏အပြစ်အတွက် အစားထိုးပေးသော ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ကြောင်း ဖော်ပြသည်။ ယဇ်ပူဇော်ခြင်းသည် ပြစ်ဒဏ်မဟုတ်ပေ။ ပြစ်ဒဏ်သည် သေခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းကို တိရစ္ဆာန်က ပေးဆပ်သည်။

The laying on of the hand was accompanied by a confession of the sin that had occasioned the bringing of the sacrifice (ch. 5:5). This principle applied to all sacrifices for sin. The act of laying on the hand was therefore significant, because the sinner in confessing his sin and leaning on the victim declared his faith in God, who provided a substitute to bear the penalty for his sin. The bringing of the sacrifice was not the penalty. The penalty was death, and this the animal paid.

 

၆ သွေးဖြန်းခြင်း。 ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းထက် အဆင့်မြင့်သူမရှိသောကြောင့်၊ သူအတွက် ဝန်ဆောင်ပေးနိုင်သူမရှိပေ။ ထို့ကြောင့် သူကိုယ်တိုင် သွေးကို ဝန်ဆောင်ပေးသည်။ ယခင်စဉ်းစားခဲ့သော ယဇ်များတွင်၊ သွေးကို ခြံဝင်းရှိ မီးရှို့ရာယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ဖြန်းခဲ့သည် သို့မဟုတ် ၎င်း၏ဦးချိုများပေါ်တွင် ထားခဲ့သည်။ သို့သော် ဆီသုတ်ခံရသောယဇ်ပုရောဟိတ်အပြစ်ပြုသောအခါ၊ သွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်းသို့ ယူဆောင်သွားသည်။ ၎င်းသည် သူ၏အပြစ်သည် အခြားသူများထက် ပို၍ဆိုးရွားသည်ဟု ယူဆပြီး၊ ဘုရားသခင်အတွက် ပို၍စိုးရိမ်စရာဖြစ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သွေးတချို့ကို လက်ချောင်းဖြင့် ယူ၍ ခန်းဆီးရှေ့တွင် “ထာဝရဘုရားရှေ့မှာ” ခုနစ်ကြိမ်ဖြန်းသည်။ ထို့ပြင်၊ သူသည် သွေးတချို့ကို မီးဖိုပေါ်ရှိ ဦးချိုများပေါ်တွင် ထားသည်၊ ၎င်းကိုလည်း “ထာဝရဘုရားရှေ့မှာ” ဟုခေါ်သည် (အခန်းကြီး ၇)။

6. Sprinkle of the blood. As there was no one higher in rank than the high priest, who could officiate for him, he ministered the blood himself. In the sacrifices previously considered, the blood was sprinkled on the altar of burnt offering in the court or placed upon its horns. But when the anointed priest sinned, the blood was carried into the sanctuary itself. This was doubtless because his sin was considered more serious than that of anyone else, and of more concern to God. The priest dipped his finger in some of the blood and sprinkled it seven times before the veil, “before the Lord.” Also, he put some of the blood upon the horns of the altar of incense, which is also said to be “before the Lord” (v. 7).

 

ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သွေးကို ခန်းဆီးပေါ်တွင် မဖြန်းဘဲ၊ ခန်းဆီးရှေ့တွင်သာ ဖြန်းသည်ကို သတိပြုရမည်။ ထို့ပြင်၊ သူသည် သွေးဖြန်းရာတွင် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းသာအသုံးပြုသည်။ ထို့အပြင်၊ ဤသွေးဖြန်းခြင်းသည် ဆီသုတ်ခံရသောယဇ်ပုရောဟိတ် သို့မဟုတ် လူမျိုးတစ်ခုလုံးအပြစ်ပြုသောအခါမှသာ ပြုလုပ်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည် မည်မျှအကြိမ်အပြစ်ပြုပြီး နွားထီးတစ်ကောင်ကို ယဇ်အဖြစ်ယူဆောင်လာသည်ကို မှတ်တမ်းမရှိသော်လည်း၊ ၎င်းသည် မကြာခဏဖြစ်ပုံမပေါ်ပေ။ ထို့အတူ၊ လူမျိုးတစ်ခုလုံးသည် မည်မျှအကြိမ်အပြစ်ပြုပြီး နွားထီးတစ်ကောင်ကို ယူဆောင်လာရသည်ကို မသိရသော်လည်း၊ ၎င်းသည်လည်း မကြာခဏဖြစ်ပုံမပေါ်ပေ။ လူတစ်ဦးချင်းစီအနေဖြင့် မကြာခဏအပြစ်ပြုကြသည်မှာ ထင်ရှားသော်လည်း၊ ဤနေရာတွင်စဉ်းစားထားသော လူမျိုးတစ်ခုလုံး၏အပြစ်များနှင့်ပတ်သက်၍ မှတ်တမ်းအနည်းငယ်သာရှိသည်။ ရွှေနွားရုပ်တု၏ရှေ့တွင် အပြစ်ပြုပြီး ကခုန်ခဲ့သည့်အခါသည် တစ်ခုတည်းသော တိကျသောမှတ်တမ်းဖြစ်သည်။ အခြားလူမျိုးတစ်ခုလုံး၏ ဖောက်ပြန်မှုများလည်းရှိခဲ့သော်လည်း၊ ယဇ်ကို ၎င်းတို့၏အပြစ်များအတွက် နောင်တရသောအခါမှသာ ယူဆောင်လာရသောကြောင့်၊ ထိုသို့သောဖြစ်ရပ်များ မများခဲ့ပေ။

It should be noted that the priest did not sprinkle the blood on the veil, but before it. It is also of interest that he used only one finger in sprinkling. Furthermore, this sprinkling was done only when the anointed priest or the whole congregation sinned. We have no record of how often the high priest sinned and brought a bullock as an offering, but it was probably not often. Again, we do not know how often the whole people sinned and had to bring a bullock, but we suppose that this was not often. That the people often sinned individually is evident, but we have few records of national sins, such as are here contemplated. The only definite record we have was when they sinned and danced about the golden calf. True, there were other national apostasies, but as the offering was only to be brought when they repented of their sins, there could not have been many instances.

 

ဖျန်းသောကိရိယာသည် ဥပဒေနှင့်သက်ဆိုင်ပြီး ထိုဥပဒေသည် ခန်းဆီးနောက်တွင် တိုက်ရိုက်ရှိခဲ့သည်။ သို့သော် သွေးသည် ဥပဒေသို့မရောက်ရှိခဲ့ပေ။ ခန်းဆီးသည် ကြားဝင်ခဲ့သည်။ နေ့စဉ်ဝတ်ပြုမှုတွင် အပြစ်သားသည် ဥပဒေကိုရင်ဆိုင်ရမည့်အချိန်မရောက်သေးပေ။ ထိုအရာသည် ဖြေရှင်းနေ့အတွက် သီးသန့်ထားရှိခဲ့ပြီး၊ ထိုနေ့သည် အမျိုးအစရေးလအတွက် တရားစီရင်သည့်နေ့ဖြစ်သည် (ဟေဗြဲ ၁၀:၁၉, ၂၀ ကိုကြည့်ပါ)။

The sprinkling took place with reference to the law, which was directly behind the veil. However, the blood did not reach the law; the veil intervened. In the daily service the time had not come for the sinner to face the law. That was reserved for the Day of Atonement, which, in type, was the day of judgment for Israel (see on Heb. 10:19, 20).

 

၇. ယဇ်ပလ္လင်၏ ဦးချိုများပေါ်တွင်။ အဆိုပါအမှုထမ်းရာတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ပိတ်ကာရှေ့တွင် သွေးဖျန်းရုံမျှမကဘဲ မီးဖိုပေါ်တွင်လည်း သွေးကို ဦးချိုများပေါ်တွင် တင်ထားရသည်။ ထိုသို့ပြုလုပ်ရာတွင် သူသည် ဦးချိုတစ်ခုစီကို အလှည့်ကျထိတွေ့ပြီး လက်ချောင်းဖြင့် သွေးအမှတ်အသားပြုလုပ်ကာ အပြစ်ပြုမိခဲ့ပြီး ယဇ်ပူဇော်ရာသို့ ယူဆောင်လာခဲ့သည်ဟူသော အချက်ကို မှတ်တမ်းတင်သည်။ ဦးချိုများပေါ်တွင် တင်ထားသော သွေးသည် အပြစ်ကို ထမ်းပိုးထားသော တိရစ္ဆာန်မှဖြစ်ပြီး ထို့ကြောင့် အပြစ်ဖြင့်ပြည့်နှက်နေသော သွေးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် နှစ်စဉ်တစ်ကြိမ် ဦးချိုများပေါ်တွင် “အပြစ်ဖြေရာယဇ်” ပြုလုပ်ရန် လိုအပ်သည် (ထွက် ၃၀:၁၀)။ အသုံးမပြုသော သွေးအနည်းငယ်ကို မီးရှို့ယဇ်ပလ္လင်၏ အောက်ခြေတွင် သွန်းလောင်းထားသည်။

7. Upon the horns of the altar. Besides sprinkling the blood before the veil, the priest also put some of the blood on the horns of the altar of incense. In doing so he touched each horn in turn, making a mark of blood with his finger, thus registering the fact that sin had been committed and that an offering had been brought. The blood that he placed on the horns was from an animal that bore sin, and hence was sin-laden blood. This necessitated that there should be made “an atonement upon the horns of it once in a year” (Ex. 30:10). The unused portion of the blood was poured out at the bottom of the altar of burnt offering.

 

၈. နွားထီး၏ အဆီများ။ အခန်း ၃:၃၊ ၅ ကို ကြည့်ပါ။ ဤနေရာတွင် ၎င်းကို “ထာဝရဘုရားအတွက် မွှေးကြိုင်သောအနံ့” ဟု ဖော်ပြထားခြင်းမရှိပါ။ သို့သော် ၎င်းကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် တင်ခွင့်ပြုထားသည်မှာ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်အား နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်ကြောင်း ညွှန်ပြသည်။

8. The fat of the bullock. See on ch. 3:3, 5. There is no mention here of its being “a sweet savour unto the Lord.” The fact that it was permitted on the altar, however, indicates that it was pleasing to God.

 

၁၂. စခန်းအပြင်ဘက်တွင်။ နွားထီးတစ်ကောင်လုံးကို စခန်းအပြင်ဘက်သို့ ယူဆောင်သွားပြီး သန့်ရှင်းသောနေရာတွင် မီးရှို့သည်။ ၎င်းကို ဖယ်ရှားရန်အတွက်သာ သို့မဟုတ် မသန့်ရှင်းဟု ယူဆသောကြောင့် မဟုတ်ပါ၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းကို “အလွန်သန့်ရှင်းသည်” ဟု ရှင်းလင်းစွာ ခေါ်ဆိုထားသည် (အခန်း ၆:၂၅)။ ဟေဗြဲစာအုပ်သည် စခန်းအပြင်ဘက်တွင် ယဇ်ပူဇော်သောကောင်ကို မီးရှို့ခြင်းအား သင်္ကေတအဓိပ္ပာယ်ဖြင့် ချိတ်ဆက်ထားသည်။ ရှင်ပေါလ်က “ယေရှုသည်လည်း … မြို့တံခါးအပြင်ဘက်တွင် ဆင်းရဲဒုက္ခခံခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့သည်လည်း သူ၏ အရှက်ကွဲခြင်းကို ထမ်းပိုးလျက် စခန်းအပြင်ဘက်သို့ သူ့ထံသို့ ထွက်သွားကြစို့” (ဟေဗြဲ ၁၃:၁၂-၁၃) ဟု ဆိုသည်။ စခန်းအပြင်ဘက်တွင် ကိုယ်ခန္ဓာကို မီးရှို့ခြင်းသည် ယေရှုခရစ်တော်အား ယေရုဆလင်မြို့အပြင်ဘက်တွင် လက်ဝါးကပ်တိုင်တင်သတ်ဖြတ်ခြင်း၏ ပုံစံဖြစ်ပြီး “သူ၏ ကိုယ်ပိုင်သွေးဖြင့် လူများကို သန့်ရှင်းစေရန်” (ဟေဗြဲ ၁၃:၁၂) ဖြစ်သည်။ အချို့က ၎င်းတွင် သူသည် ယုဒလူမျိုးများအတွက်သာမက ကမ္ဘာလောကအတွက်ပါ သေဆုံးခဲ့သည်ဟူသော အတွေးကို ထပ်မံမြင်ကြသည်။ ကိုယ်ခန္ဓာကို ယဇ်ပူဇော်ရာတွင် အသုံးမပြုခဲ့သော်လည်း ၎င်းကို အလွန်သန့်ရှင်းသည်ဟု ယူဆသည်။ ၎င်းကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးမရှို့ခဲ့သောကြောင့် ၎င်းတွင် ရွေးနှုတ်ခြင်းတန်ဖိုးမရှိပါ။ ထို့ကြောင့် အပြစ်ဖြေရာတွင် ကိုယ်ခန္ဓာသည် အရေးမပါဘဲ “ဝိညာဉ်အတွက် အပြစ်ဖြေရာ ပြုလုပ်ပေးသောသွေးဖြစ်သည်” (လေဝီ ၁၇:၁၁)။

12. Without the camp. The whole bullock was carried without the camp and burned in a clean place, not merely to dispose of it, nor because it was considered unclean, for it is distinctly called “most holy” (ch. 6:25). The book of Hebrews attaches a symbolic meaning to the burning of the victim without the camp. Says Paul, “Jesus also … suffered without the gate. Let us go forth therefore unto him without the camp, bearing his reproach” (Heb. 13:12, 13). The burning of the body without the camp was then a type of Christ, crucified outside the city of Jerusalem, “that he might sanctify the people with his own blood” (Heb. 13:12). Some have seen in this the further thought that He died not for the Jews only but for the world. No sacrificial use was made of the body even though it was considered most holy. As it was not burned on the altar, no redemptive value inhered in it. It was therefore not the body that counted in the atonement, for “it is the blood that maketh an atonement for the soul” (Lev. 17:11).

 

သို့သော် အပြစ်ဖြေရာပြုလုပ်သော သွေးသည် သွေးသီးသန့်မဟုတ်ဘဲ သွန်းလောင်းပြီး အသုံးပြုသောသွေးဖြစ်သည်။ ယဇ်ပူဇော်ရာတွင် တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကို သတ်ပြီး သွေးကို မြေပေါ်တွင် သွန်းလောင်းလျှင် အပြစ်ဖြေရာဖြစ်မည်မဟုတ်ပါ။ ၎င်းကို အိုးတစ်လုံးဖြင့် ဖမ်းယူရပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ၎င်းကို ဖျန်းခြင်းနှင့် အခြားနည်းဖြင့် အမှုထမ်းရသည်။ အပြစ်ဖြေရာပြုလုပ်သောသွေးသည် ဖျန်းထားသော သွေးဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် မြေပေါ်တွင် သွန်းလောင်းထားသော အသုံးမပြုသော သွေးမဟုတ်ပါ (အခန်း ၄:၇ ကို ကြည့်ပါ)။ အပြစ်ဖြေရာသည် ယဇ်ပလ္လင်၏ ဦးချိုများပေါ်တွင် တင်ထားသော သွေးဖြင့် ပြုလုပ်ပြီး မြေပေါ်တွင် သွန်းလောင်းထားသော သွေးဖြင့် မဟုတ်ပါ (ထွက် ၂၉:၁၂; ထွက် ၃၀:၁၀; လေဝီ ၄:၇၊ ၁၈၊ ၂၅၊ ၃၀၊ ၃၄)။

However, it was not the blood as such that atoned, but the blood shed and applied. No atonement could have been effected in the sacrificial service by having an animal killed and the blood poured out on the ground. It was to be caught in a vessel, after which the priest ministered it by sprinkling and otherwise. It was the sprinkled blood that effected atonement, not the unused portion of the blood later poured out on the ground (see on ch. 4:7). The atonement was made by the blood that was put on the horns of the altar, not by that which was poured out on the ground (Ex. 29:12; Ex. 30:10; Lev. 4:7, 18, 25, 30, 34).

 

ခရစ်ယာန်များသည် “သွန်းလောင်းထားသောသွေး” ဟူသော သမ္မာကျမ်းစာတွင် မတွေ့ရသော အသုံးအနှုန်းကို အလေးပေးပြီး အပြစ်ဖြေရာပြုလုပ်သော “ဖျန်းထားသောသွေး” ကို မေ့လျော့ထားသည်မှာ စိတ်မသက်မသာဖြစ်စရာဖြစ်သည်။ သွန်းလောင်းထားသော သွေးသည် အပြစ်ဖြေရာ ပြီးဆုံးပြီးနောက် ယဇ်ပလ္လင်၏ အောက်ခြေတွင် သွန်းလောင်းထားသော အသုံးမပြုသော သွေးဖြစ်သည်။ ရှင်ပေါလ်က “ဖျန်းထားသောသွေး” (ဟေဗြဲ ၁၂:၂၄) အကြောင်းပြောဆိုပြီး ၎င်းသည် အမှုထမ်းသောသွေးဖြစ်သည်။ ပသခါပွဲထူထောင်ရာတွင် ဣသရေလလူမျိုးအား သိုးသငယ်တစ်ကောင်ကို သတ်ပြီး သွေးကို တံခါးပေါ်နှင့် တံခါးဘေးနှစ်ဖက်တွင် လိမ်းရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည် (ထွက် ၁၂:၇၊ ၂၂၊ ၂၃)။ ဘုရားသခင်သည် သိုးသငယ်ကို သတ်ခြင်းဖြင့် သားဦးကို ကယ်တင်မည်ဟု ကတိမပေးခဲ့ပါ။ သွေးကို လိမ်းသောအခါမှသာ သူသည် “ကျော်လွန်သွားမည်” ဖြစ်သည်။

It is unfortunate that Christians stress the “spilt blood,” an expression not found in the Bible, and forget the “sprinkled” blood, which alone effected atonement. The spilt blood was the unused blood, that which was poured out at the bottom of the altar after the atonement was completed. Paul speaks of “the blood of sprinkling” (Heb. 12:24), that is, the blood that was ministered. At the institution of the Passover, Israel was commanded to slay a lamb and strike the blood on the lintel and on the two side posts (Ex. 12:7, 22, 23). God did not promise to save the first-born by virtue of the slaying of the lamb. It was only when the blood was applied that He would “pass over.”

 

ယဇ်ပူဇော်မှုအားလုံးတွင် တူညီသော နိယာမကို လိုက်နာသည်။ ယဇ်ပူဇော်ရာသို့ ယူဆောင်လာပြီး သတ်လုပ်ရုံမျှမက သွေးကို အသုံးပြုရမည်။ တက်ကြွခြင်းပြီးနောက် ခရစ်တော်သည် “သူ၏ ကိုယ်ပိုင်သွေးဖြင့် … သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ တစ်ကြိမ်ဝင်ရောက်ပြီး ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ထာဝရရွေးနှုတ်ခြင်းကို ရရှိခဲ့သည်” (ဟေဗြဲ ၉:၁၂) ဖြစ်ပြီး ထိုနေရာတွင် “ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၊ … သန့်ရှင်းရာဌာနနှင့် စစ်မှန်သော တဲတော်၏ အမှုထမ်း” (ဟေဗြဲ ၈:၁-၃) အဖြစ် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အမှုထမ်းပေးသည်။ ခရစ်တော်၏ ဤအမှုထမ်းမှုအဆင့်သည် ပသခါပွဲအချိန်တွင် သိုးသငယ်၏ သွေးအမှုထမ်းမှုကဲ့သို့ပင် ကျွန်ုပ်တို့၏ ကယ်တင်ခြင်းအတွက် လိုအပ်သည်။

The same principle holds good in all offerings. It is not enough to bring a victim and slay it; the blood must be applied. After His ascension Christ “by his own blood … entered in once into the holy place, having obtained eternal redemption for us” (Heb. 9:12), and there as a “high priest, … a minister of the sanctuary, and of the true tabernacle” (Heb. 8:1–3), He ministers on our behalf. This phase of the ministry of Christ is as necessary to our salvation as was the ministry of the blood of the lamb at the time of the first Passover, and as with all offerings in which blood was shed.

 

အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင် သွေးအမှုထမ်းမှုသည် နှစ်စဉ်အမှုထမ်းမှု၏ အထွတ်အထိပ်ဖြစ်သည်။ ယဇ်ပူဇော်သောကောင်ကို သတ်ခြင်းသည် အရေးကြီးသည်—၎င်းမရှိလျှင် အမှုထမ်းရန် သွေးမရှိမည်—သို့သော် အထွတ်အထိပ်သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည် ထာဝရဘုရား၏ ဆိတ်သငယ်၏ သွေးနှင့်အတူ အလွန်သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်ရောက်သောအခါဖြစ်သည် (ဟေဗြဲ ၉:၂၅ ကို ကြည့်ပါ)။ ထိုနည်းတူ ခရစ်တော်သည် “သူ၏ ကိုယ်ပိုင်သွေးဖြင့် … သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ တစ်ကြိမ်ဝင်ရောက်ခဲ့သည်” (ဟေဗြဲ ၉:၁၂)။ ကရာနီ၌ သူ၏ သေခြင်းသည် မရှိမဖြစ်လိုအပ်သည်—၎င်းမရှိလျှင် သူသည် “ပူဇော်ရန်” မည်သည့်အရာမျှ ရှိမည်မဟုတ် (ဟေဗြဲ ၈:၃)—သို့သော် အထက်ရှိ သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် သွေး၏ ဆက်လက်အမှုထမ်းမှုမရှိလျှင် ကရာနီ၌ ယဇ်ပူဇော်ခြင်းသည် အကျိုးမရှိဖြစ်မည်။

The ministry of the blood on the great Day of Atonement was the high point in the yearly service. The killing of the victim was certainly important—without it there would be no blood to minister—but the climax was reached when the high priest went into the most holy with the blood of the Lord’s goat (see Heb. 9:25). Similarly, Christ “by his own blood … entered in once into the holy place” (Heb. 9:12). His death on Calvary was essential—without it He would have nothing “to offer” (Heb. 8:3)—but without the continuing ministry of the blood in the sanctuary above, the sacrifice on Calvary would be unavailing.

 

ခရစ်ယာန်အများစုသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းအဖြစ် ခရစ်တော်၏ အမှုထမ်းမှုကို နားမလည်သလို တန်ဖိုးလည်း မထားကြပါ။ သူတို့သည် သွန်းလောင်းထားသော သွေးကို ယုံကြည်သော်လည်း ၎င်းကို ထိရောက်စေရန် သွေး၏ အမှုထမ်းမှု သို့မဟုတ် အသုံးပြုမှု ရှိရမည်ကို နားမလည်ကြပါ။ ခရစ်တော်သည် အဘယ်ကြောင့် ဤမျှကာလရှည်ကြာနေရသည်ဟု မေးမြန်းသူများရှိသည်။ သူတို့သည် သူထွက်ခွာသွားသည်ကို သိသော်လည်း သူ၏ ဖျန်ဖြေအမှုထမ်းမှုအကြောင်း မသိကြပါ။ သူတို့သည် သိုးသငယ်ကို လိုက်မလာခဲ့သလို သူယခုရှိနေရာ နှင့် သူပြုလုပ်နေသော အမှုကို မသိကြပါ။ ကျွန်ုပ်တို့၏ တာဝန်နှင့် အခွင့်အရေး၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ လူမျိုးအဖြစ် သတ်မှတ်ထားသော တာဝန်မှာ ရှေးလမ်းများကို ပြန်လည်ထူထောင်ရန် (ဟေရှာယ ၅၈:၁၂ ကို ကြည့်ပါ) နှင့် ခရစ်တော်ကို ကျွန်ုပ်တို့၏ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းအဖြစ် ၎င်း၏ ဖျန်ဖြေအမှုထမ်းမှုစွမ်းရည်ဖြင့် ကမ္ဘာသို့ တင်ပြရန်ဖြစ်သည်။ သူ၏ အမှုသည် နီးကပ်စွာ ပြီးဆုံးလုနီးဖြစ်ပြီး ၎င်းပြီးဆုံးသောအခါ သူသည် တန်ခိုးနှင့် ဘုန်းအသရေဖြင့် ကြွလာမည်ဖြစ်သည်။

Most Christians neither understand nor appreciate Christ’s ministry as our great High Priest. To be sure, they believe in the shed blood; but they fail to understand that there must be a ministry, or application, of the blood to make it effective. It is time that the attention of the world, and of professed Christians in particular, be called to the work in which Christ is now engaged. Many ask why Christ tarries so long. They know He went away, but they know nothing of His mediatorial work. They have not followed the Lamb, and know not where He now is and what work He is doing. It is our duty and privilege, our appointed task as a people, to restore the old paths (see Isa. 58:12), and to present Christ to the world in His mediatorial capacity as our great High Priest. His work is nearly done, and when it is finished He will come in power and glory.

 

၁၃. လူအများအုပ်စု။ တစ်ဦးချင်းသူများသည် မကြာခဏ အပြစ်ပြုမိပြီး လိုအပ်သော ယဇ်ပူဇော်မှုများကို ယူဆောင်လာနိုင်သည်။ သို့သော် လူမျိုးတစ်မျိုးလုံးသည် “အသိမရှိဘဲ” အပြစ်ပြုမိခြင်းသည် ရှားပါးသည် (အခန်း ၂၊ ၆ ကို ကြည့်ပါ)။

13. The whole congregation. Individuals might sin often and bring the necessary offerings. But it was seldom that the nation as a whole would sin “through ignorance” (see on vs. 2, 6).

 

မပြုလုပ်သင့်သောအရာများ။ ၎င်းတွင် အပြစ်အားလုံး၊ ကြီးသည်ဖြစ်စေ သေးသည်ဖြစ်စေ ပါဝင်သော်လည်း အဓိကအားဖြင့် သေးငယ်သောအပြစ်များကို ရည်ညွှန်းသည်။ ဤနေရာတွင် ထင်ရှားသော ချိုးဖောက်မှုကို စဉ်းစားထားခြင်းမဟုတ်ဘဲ “မပြုလုပ်သင့်သော တရားများထဲမှ အနည်းငယ်” ကို ရည်ညွှန်းသည်။ ဤအရာများထဲမှ မည်သည့်အရာကို ပြုလုပ်ခြင်းသည် အပြစ်ဖြစ်စေပြီး သန့်ရှင်းရာဌာန၏ တံခါးဝသို့ အပြစ်ဖြေရာယဇ်ကို ယူဆောင်လာရမည်။

Things which should not be done. This includes all sins, great and small, but refers chiefly to the so-called little sins. It is not the flagrant violation that is contemplated here, but the relatively minor “somewhat against any of the commandments” “which should not be done.” The doing of any of these things incurred guilt, and a sin offering must be brought to the door of the sanctuary.

 

၁၄. အပြစ်ကို သိရှိသောအခါ။ ၎င်းသည် ပြုလုပ်ခဲ့သောအရာသည် အပြစ်ဖြစ်ကြောင်း အသိမရှိဟု ယူဆသည် (အခန်း ၂ ကို ကြည့်ပါ)။ ထိုကဲ့သို့သော အခြေအနေမျိုးတွင် “လူအများအုပ်စု” သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းအပြစ်ပြုမိသောအခါ လိုအပ်သော ယဇ်ပူဇော်မှုနှင့် တူညီသော ယဇ်ပူဇော်မှုကို ယူဆောင်လာရမည်။ လူအများအုပ်စုမှ နွားထီးကို ပံ့ပိုးပေးရမည်ဖြစ်ပြီး အားလုံးကို အပြစ်ရှိသူများအဖြစ် ရေတွက်သည်။ အကြီးအကဲများကို မျိုးနွယ်စုများထဲမှ ရွေးချယ်ပြီး နွားထီးကို ယဇ်ပူဇော်ရာနေရာသို့ ယူဆောင်လာကာ ၎င်းပေါ်တွင် လက်တင်ပြီး သတ်သည်။ ဤနေရာတွင် ဝန်ခံခြင်းအကြောင်း မဖော်ပြထားသော်လည်း ၎င်းကို လက်တင်ခြင်းတွင် ထည့်သွင်းဖော်ပြထားသည်။ ဝန်ခံခြင်းမရှိဘဲ ယဇ်ပူဇော်မှုကို တင်ပြခြင်းသည် အကျိုးမရှိဖြစ်မည်၊ အကြောင်းမှာ အပြစ်သည် အပြစ်ရှိသူမှ ယဇ်ပူဇော်ရာသို့ လွှဲပြောင်းမည်မဟုတ်ပါ။ ထို့ပြင် ဘုရားသခင်နှင့် လက်ခံနိုင်ဖွယ်ရှိသောအရာမှာ ဝန်ခံခြင်း၏ ပုံစံမဟုတ်ဘဲ အချက်ဖြစ်သည်။

14. When the sin. This presupposes ignorance that what had been done was sin (see on v. 2). Under such circumstances the “whole congregation” was to bring the same offering as that required of the high priest when he sinned. The bullock was provided by the congregation, inasmuch as all were counted guilty. The elders, selected from among the various tribes, brought the bullock to the place of sacrifice, laid their hands on it, and killed it. Nothing is here said of confession, but this is implied in the laying on of hands. Without confession the presentation of an offering would be unavailing, for there would be no transfer of sin from the sinner to the sacrifice. Furthermore, it is not the form of confession, but the fact, that is acceptable with God.

 

၁၇. သွေး။ သွေးအမှုထမ်းမှုသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးအပြစ်ပြုမိသောအခါ (အခန်း ၇ ကို ကြည့်ပါ) နှင့် တူညီသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သွေးဖြင့် အမှုထမ်းရာတွင် လက်ချောင်းတစ်ချောင်းသာ အသုံးပြုသောကြောင့် နွားထီး၏ သွေးအနည်းငယ်ကိုသာ အသုံးပြုသည်။

17. The blood. The ministry of the blood was the same as in the case of a priest who sinned (see v. 7). As the priest used only one finger in performing the ministry with the blood, only a small portion of the blood of the bullock was used.

 

၁၉. ၎င်း၏ အဆီ။ သွေးအမှုထမ်းမှု ပြီးဆုံးပြီးနောက် ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် နွားထီးမှ အဆီအားလုံးကို ဖယ်ရှားပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းအပြစ်ပြုမိသောအခါ (အခန်း ၆-၈ ကို ကြည့်ပါ) နှင့် တူညီသော လုပ်ငန်းစဉ်ကို လိုက်နာသည်။

19. His fat. The ritual with the blood being ended, the priest removed all the fat from the bullock, following the same procedure as in the case when the high priest had sinned (see vs. 6–8).

 

၂၀. ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် အပြစ်ဖြေရာပြုလုပ်ရမည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း (အဆီပိုင်ထားသူ) ၏ ကိစ္စတွင် အပြစ်ဖြေရာနှင့် ခွင့်လွှတ်ခြင်းအကြောင်း မဖော်ပြထားပါ။ သူသည် ၎င်း၏ အပြစ်များကို ဝန်ခံသောအခါ အခြားသူများကဲ့သို့ ခွင့်လွှတ်ခြင်းကို ရရှိခဲ့သည်မှာ သံသယဖြစ်စရာမရှိပါ။ သို့သော် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည် ၎င်း၏ ယဇ်ပူဇော်မှုကို ကိုယ်တိုင်အမှုထမ်းသောကြောင့် လူတစ်ဦးသည် ၎င်း၏ အပြစ်ဖြေရာကို ကိုယ်တိုင်ပြုလုပ်နိုင်သည်ဟု ထင်ရှားပြီး ထို့ကြောင့် ထိုဖော်ပြချက်ကို ချန်လှပ်ထားသည်။ သို့သော် ဤနေရာတွင် လူများနှင့်သက်ဆိုင်သောအခါ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် “သူတို့အတွက် အပြစ်ဖြေရာပြုလုပ်ရမည်၊ ပြီးနောက် ၎င်းတို့ကို ခွင့်လွှတ်မည်” ဖြစ်သည်။ နွားထီးကို စခန်းအပြင်ဘက်သို့ ယူဆောင်သွားပြီး သန့်ရှင်းသောနေရာတွင် မီးရှို့သည့် ထုံးတမ်းသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းအပြစ်ပြုမိသောအခါနှင့် တူညီသည်။

20. The priest shall make an atonement. In the case of the anointed (high) priest nothing is said of atonement or forgiveness. Doubtless he received pardon, as did others, when he confessed his sins. But because the high priest ministered his own sacrifice it would appear that a man could make his own atonement, and the statement is therefore omitted. But here, where the people are concerned, the priest is to make “atonement for them, and it shall be forgiven them.” The ritual of carrying the bullock outside the camp and burning it in a clean place was the same as when the anointed priest sinned.

 

၂၂. အုပ်စိုးသူတစ်ဦးအပြစ်ပြုမိသောအခါ။ “အုပ်စိုးသူ” ဟူသည်မှာ မျိုးနွယ်စု၏ အကြီးအကဲ သို့မဟုတ် မျိုးနွယ်စု၏ ဌာနခွဲတစ်ခု၏ အကြီးအကဲကို ဆိုလိုသည်။ နိုင်ငံရေးနှင့် ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်များ နှစ်မျိုးလုံးပါဝင်သည်—မင်းသားများ (ကမ္ဘာဦး ၁၇:၂၀)၊ ဗိုလ်များ (တောလည်ရာ ၂:၃)၊ အကြီးအကဲများ (တောလည်ရာ ၃:၂၄၊ ၃၂)၊ အုပ်ချုပ်သူများ (၂ရာ ၁:၂)။ အုပ်စိုးသူသည် ၎င်း၏ ချိုးဖောက်မှုကို သတိမထားမိဖြစ်နိုင်သည်။ အုပ်စိုးသူသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း (အဆီပိုင်ထားသူ) နှင့် တရားဥပဒေနှင့်ပတ်သက်သော အသိပညာတွင် အဆင့်မမီပါ၊ ထို့ကြောင့် သူ့ထံမှ လိုအပ်သော ယဇ်ပူဇော်မှုသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ကိစ္စထက် တန်ဖိုးနည်းသည်။

22. When a ruler hath sinned. By “ruler” is meant the head of a tribe, or the head of a division of a tribe. Both civil and religious leaders are included—princes (Gen. 17:20), captains (Num. 2:3), chiefs (Num. 3:24, 32), governors (2 Chron. 1:2). The ruler had probably not been aware of his transgression. A ruler would not rank with the anointed (high) priest in his knowledge of the law; hence the offering required of him was of less value than in the case of the high priest.

 

၂၄. ၎င်း၏ လက်ကို တင်ရမည်။ ၎င်းသည် အခြားယဇ်ပူဇော်မှုများနှင့် တူညီသော ပုံစံကို လိုက်နာပြီး တူညီသော အဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။ အပြစ်ရှိသူသည် ယဇ်ပူဇော်ရာပေါ်တွင် လက်တင်ခြင်းဖြင့် ၎င်းနှင့် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ခွဲခြားသတ်မှတ်ပြီး ဝန်ခံခြင်းဖြင့် ၎င်း၏ အပြစ်များကို ၎င်းသို့ လွှဲပြောင်းကာ ၎င်းကို ၎င်း၏ အစားထိုးအဖြစ် တင်ပြသည်။

24. Shall lay his hand. This follows the same pattern as the other offerings, and has the same meaning. In laying his hands upon the victim the sinner identifies himself with it, transfers his sins to it by confession, and presents it as his substitute.

 

၂၅. သွေး။ ဆိတ်သငယ်၏ သွေးအမှုထမ်းမှုသည် နွားထီး၏ သွေးနှင့် ကွဲပြားသည်။ ဤကိစ္စတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ယူဆောင်မသွားဘဲ ၎င်းကို အိုးတစ်လုံးဖြင့် ဖမ်းယူပြီး မီးရှို့ယဇ်ပလ္လင်သို့ ဆက်လက်သွားသည်။ ထိုနေရာတွင် သူသည် ၎င်း၏ လက်ချောင်းဖြင့် ယဇ်ပလ္လင်၏ ဦးချိုများပေါ်တွင် သွေးကို တင်ထားသည်။

25. The blood. The ministration of the blood of the goat is different from that of the bullock. The priest in this case does not carry the blood into the sanctuary, but catches it in a vessel and proceeds with it to the altar of burnt offering. There he places the blood on the horns of the altar with his finger.

 

၂၆. ၎င်း၏ အဆီအားလုံးကို မီးရှို့ရမည်။ မီးရှို့ယဇ် (အခန်း ၁:၈)၊ ငြိမ်သက်ခြင်းယဇ် (အခန်း ၃:၃)၊ သို့မဟုတ် အပြစ်ဖြေရာယဇ် (အခန်း ၄:၈) ဖြစ်စေ၊ ဖယ်ရှားနိုင်သော အဆီအားလုံးကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည်။ ဤဖြင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် အပြစ်ပြုမိသော အုပ်စိုးသူကိုယ်စား ၎င်း၏ အမှုကို ပြီးစီးပြီး ခွင့်လွှတ်ခြင်းခံရသည်။ ဤနေရာတွင် ယဇ်ပူဇော်သောကောင်၏ ကိုယ်ခန္ဓာကို ဘာလုပ်ရမည်နှင့်ပတ်သက်၍ ညွှန်ကြားချက်မရှိပါ။ အခန်း ၆:၂၆ အရ အသားကို ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံသို့ ပေးအပ်ပြီး ၎င်းသည် လူအများအုပ်စု၏ တဲတော်၏ ခြံဝင်းအတွင်းရှိ သန့်ရှင်းသောနေရာတွင် စားရမည်။

26. Burn all his fat. In all cases, whether of burnt (ch. 1:8), peace (ch. 3:3), or sin offerings (ch. 4:8), the removable fat was burnt on the altar. With this, the priest completed his work on behalf of the ruler who had sinned, and he went away forgiven. There is no instruction here as to what was to be done with the body of the victim. According to ch. 6:26 the flesh was given to the priest, who was to eat it in the holy place in the court of the tabernacle of the congregation.

 

၂၇. သာမန်လူတစ်ဦး။ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းသည် အုပ်စိုးသူ၏ ကိစ္စနှင့် တူညီသည်၊ သို့သော် သာမန်လူသည် အထီးအစား အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို ယူဆောင်လာရမည်။ အမျိုးသမီးသည် အထီးထက် တန်ဖိုးအနည်းငယ်နိမ့်ပြီး ထို့ကြောင့် ပိုမိုလွယ်ကူစွာ ရယူနိုင်သည်။ သွေးနှင့် အဆီကို စီမံခန့်ခွဲသည့် ထုံးတမ်းသည် အုပ်စိုးသူများအပြစ်ပြုမိသည့်အခါနှင့် တူညီသည် (အခန်း ၂၃-၂၆)။

27. One of the common people. The procedure was the same as in the case of a ruler, with the exception that the common man was to bring a female rather than a male. The female was somewhat lower in the scale of value than the male, and therefore more easily acquired. The ritual of the blood and the disposal of the fat were the same as for rulers who had sinned (vs. 23–26).

 

၃၁. မွှေးကြိုင်သောအနံ့အတွက်။ အဆီအားလုံးကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သောကြောင့် ၎င်းသည် ဘုရားသခင်ထံတွင် လက်ခံနိုင်ဖွယ်ရှိရမည်၊ အကြောင်းမှာ မသန့်ရှင်းသောအရာကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ဘယ်သောအခါမှ ခွင့်မပြုပါ။

31. For a sweet savour. Inasmuch as the fat was always burned on the altar it must have been acceptable to God, for nothing unclean was ever permitted on the altar.

 

၃၂. အပြစ်ဖြေရာယဇ်အတွက် သိုးသငယ်။ သိုးသငယ်သည် ဆိတ်ထက် ပို၍ဈေးသက်သာပြီး ထို့ကြောင့် ဆင်းရဲသောသူသည် သိုးသငယ်ကို ယူဆောင်လာမည်ဟု မျှော်လင့်သည်။ ထို့ကြောင့် သိုးသငယ်ကို ဆင်းရဲသောသူ၏ ယဇ်ပူဇော်မှုဟု ယူဆသည်။ ခရစ်တော်ကို ဘုရားသခင်၏ သိုးသငယ်အဖြစ် ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောဆိုထားသည်မှာ အရေးပါသည်။ သူသည် ဆင်းရဲသောသူ၏ ယဇ်ပူဇော်မှုဖြစ်သည်။ ထုံးတမ်းသည် ဆိတ်သငယ်အတွက်နှင့် အရာအားလုံးတွင် တူညီသည်။

32. A lamb for a sin offering. A lamb was even less expensive than a goat, and for this reason it was expected that a poor man would bring a lamb. The lamb was therefore considered the poor man’s offering. It is significant that Christ is repeatedly spoken of as the Lamb of God. He is the poor man’s sacrifice. The ritual was in all respects the same as that for a goat.

 

သတ်မှတ်ထားသော ယဇ်ပူဇော်မှုများ၏ တန်ဖိုးနှင့်ပတ်သက်၍ အဆင့်လိုက်စီစဉ်ထားသော ပြဋ္ဌာန်းချက်သည် ဘုရားသခင်၏ တရားမျှတမှုနှင့် သနားကရုဏာကို ရောင်ပြန်ဟပ်သည်။ ပထမဦးစွာ၊ ယူဆောင်လာရမည့် ယဇ်ပူဇော်မှု၏ တန်ဖိုးကို အပြစ်ရှိသူ၏ တာဝန်ဝတ္တရား၏ အတိုင်းအတာဖြင့် ဆုံးဖြတ်ပြီး၊ ဒုတိယအနေဖြင့် ၎င်း၏ ယဇ်ပူဇော်မှုကို ပံ့ပိုးပေးနိုင်သည့် စွမ်းရည်ဖြင့် ဆုံးဖြတ်သည်။

Provision for a graduated scale with regard to the value of the prescribed offerings reflects both the justice and the mercy of God. In the first place, the value of the sacrifice to be brought was determined by the degree of responsibility of the sinner, and in the second, by his ability to provide an offering.

 

ellen g. white comments

27-30 PP 354

 

အခန်းကြီး - ၅

chapter 5

 

၁ သူ၏အသိပညာကို ဖုံးကွယ်ရာတွင် အပြစ်ပြုသောသူ၊ ၂ မစင်ကြယ်သောအရာကို ထိမိရာတွင်၊ ၄ သို့မဟုတ် ကျိန်ဆိုရာတွင် အပြစ်ပြုသည်။ ၆ သူ၏အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာမှာ သိုးနှင့်ဆိတ်မှ၊ ၇ ငှက်များမှ၊ ၁၁ သို့မဟုတ် မုန့်ညက်မှ ဖြစ်သည်။ ၁၄ သန့်ရှင်းသောအရာကို မထီမဲ့မြင်ပြုရာတွင် အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာ၊ ၁၇ နှင့် မသိကျိုးကျွံပြုသော အပြစ်များတွင် ဖြစ်သည်။

1 He that sinneth in concealing his knowledge, 2 in touching an unclean thing, 4 or in making an oath. 6 His trespass offering, of the flock, 7 of fowls, 11 or of flour. 14 The trespass offering in sacrilege, 17 and in sins of ignorance.

 

၁. အကယ်၍ ဝိညာဉ်တစ်ခုသည် အပြစ်ပြုလျှင်။ “အကယ်၍ တစ်ဦးတစ်ယောက်သည် အပြစ်ပြုလျှင်” (အာအက်စ်ဗွီ)။ ဟေဗြဲကျမ်းစာတွင် အခန်းကြီး ၄ နှင့် အခန်းကြီး ၅ ၏ အပိုဒ် ၁ မှ ၁၃ ကို ဆက်စပ်ထားသည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းတို့သည် အခန်းကြီး ၄ နှင့် တူညီသောအကြောင်းအရာဖြစ်သည့် အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာများကို ဖော်ပြထားသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ၎င်းတို့သည် အနည်းငယ်ကွဲပြားသော သဘောရှိပြီး၊ အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာနှင့် မထီမဲ့မြင်ပြုရာ ပူဇော်သက္ကာ နှစ်မျိုးလုံး၏ သဘောသဘာဝကို ပါဝင်သည့် နယ်စပ်ဖြစ်ရပ်များဖြစ်ကာ နှစ်မျိုးလုံးဟု ခေါ်ဆိုသည်။

1. If a soul sin. “If any one sins” (RSV). In the Hebrew Bible vs. 1–13 are joined to ch. 4, evidently for the reason that they deal with the same subject as ch. 4, that is, sin offerings. However, they are of a slightly different character, being borderline cases between sin and trespass offerings, partaking of the nature of both and called by both names.

 

ကျိန်ဆိုသံ။ ထိုအစား “လူထုကျိန်ဆိုမှု” (အာအက်စ်ဗွီ)။ ဆက်စပ်မှုမှာ သက်သေများကို ခေါ်ယူရန် တရားရုံးမြင်ကွင်းဖြစ်သည်။ တစ်ဦးသည် သက်သေထွက်ဆိုရန် ငြင်းဆိုပြီး အပြစ်ရှိကြောင်း ကြေညာခံရသည်။ ရှောင်လွှဲလိုသော မနှစ်မြို့ဖွယ်တာဝန်များကို ထမ်းဆောင်ရမည့်အခါများ ရှိသည်။

The voice of swearing. Rather, “a public adjuration” (RSV). The setting is a court scene, where witnesses are called to testify. One refuses to testify and is declared guilty. There are times when unpleasant duties, ones we would prefer to avoid, must be performed.

 

အမှန်တရားကို ပြောပြရာတွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် အကြောင်းအမျိုးမျိုးကို စွပ်စွဲပြီး ညီအစ်ကိုကို စီရင်မည်မဟုတ်ကြောင်း သတိထားရမည်။ စွပ်စွဲထားသော အချက်များသည် အမှန်တကယ် အချက်များဖြစ်ပြီး ယူဆချက်များမဟုတ်ကြောင်း သတိပြုရမည်။ အခြေအနေအထောက်အထားများသည် အမှန်တရားကို ညွှန်ပြပေမည်၊ သို့သော် ၎င်းသည် လုံးဝလမ်းမှားပြသွားနိုင်သည်။ မထိုက်မတန်သော ကောက်ချက်များကို မဆွဲရန် လူတိုင်းသတိထားရမည်။

In telling the truth, we should be careful lest we impute motives, and thus judge our brother. Care should be taken that the alleged facts are in reality facts, and not surmisings. Circumstantial evidence may point the way to the truth, but it may also be completely misleading. Let all beware of drawing unwarranted conclusions.

 

ဥပမာတစ်ခုမှာ၊ သာအက်သလူတစ်ဦးသည် ဥပုသ်နေ့တွင် သာမန်အဝတ်အစားဖြင့် သစ်သားတစ်စီးကို ဆွဲလာပြီး ဘုရားကျောင်းအနီးမှ ဖြတ်သွားသည်ကို အသင်းဝင်များစွာက မြင်တွေ့ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သူသည် ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို ဝတ်ပြုပွဲသို့ တက်ရောက်ခဲ့သည်။ သူ၏ပြစ်မှုသည် ထင်ရှားသောကြောင့် ချက်ချင်းစစ်ဆေးခံရပြီး၊ နောင်တမရှိသည့်အရိပ်အယောင်မပြခဲ့ပေ။ အမှုတွင် အချက်များနှင့်ပတ်သက်၍ သံသယမရှိခဲ့သလို၊ သူသည် မိမိပြုလုပ်ခဲ့သည်ကို ငြင်းဆိုခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ သက်သေများနှင့် စွပ်စွဲခံရသူသည် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်ကို သဘောတူညီခဲ့သည်။ သူ၏လုပ်ဆောင်မှုသည် ဥပုသ်နေ့ကို ထင်ရှားစွာချိုးဖောက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့နောက် သူက ရှင်းပြခဲ့သည်။

A case in point is that of a deacon who was seen by several members of the church on the Sabbath day hauling a small load of wood past the meetinghouse, dressed in his everyday clothes. Later he attended the service as if nothing had happened. He was promptly called in question, since the transgression was an open one, but gave no evidence of regret. There was no question as to the facts in the case, and he did not deny what he had done. The witnesses and the accused agreed on what had taken place. His action was a clear violation of the Sabbath. Then he explained.

 

ထိုနံနက်တွင် သူသည် မုဆိုးမတစ်ဦးနှင့် သူမ၏ကလေးငယ်နှစ်ဦးကို ဥပုသ်ကျောင်းသို့ ခေါ်ဆောင်ရန် စိတ်အားထက်သန်စွာ သွားရောက်ခဲ့သည်။ အိမ်သို့ရောက်သောအခါ မိခင်ဖျားနာနေပြီး အိမ်တွင် မီးဖိုသုံးစရာမရှိသည်ကို တွေ့ရသည်။ သူသည် အိမ်သို့ပြန်လာပြီး၊ အဝတ်အစားလဲကာ၊ လိုအပ်နေသောမိသားစုအတွက် သစ်သားတစ်စီးကို ဆွဲလာခဲ့သည်။ ၎င်းကို သက်သေများက မြင်တွေ့ခဲ့သော်လည်း၊ အခြေအနေကို မသိရှိသောကြောင့် ဥပုသ်နေ့တွင် မလုပ်သင့်သည့်အရာကို သူလုပ်နေသည်ဟု ကောက်ချက်ချခဲ့သည်။

Earlier that morning he had felt impressed to visit a widow and her two small children, whom he intended to take to Sabbath school. On arriving at the home he found the mother sick and the house without fuel. He went home, changed his clothes, and hauled a small load of wood to the needy family. This the witnesses had seen, but not knowing the circumstances they had drawn the conclusion that he was doing something on Sabbath that should not be done.

 

သက်သေတစ်ဦးသည် အမှန်တရား၊ အမှန်တရားတစ်ခုလုံးနှင့် အမှန်တရားမှလွဲ၍ အခြားမပြောရပါ။ သူသည် ပိုလျှံပြောဆိုခြင်း၊ ထပ်ပေါင်းပြောဆိုခြင်း၊ လျှော့ပြောခြင်း၊ လုပ်ဆောင်မှုကို လှုံ့ဆော်သည့် အကြောင်းများကို စီရင်ခြင်းမပြုရပါ။ ဤမူကို ပို၍လိုက်နာပါက မတရားမှုနှင့် ဝမ်းနည်းမှုများစွာကို ရှောင်ရှားနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

A witness is to tell the truth, the whole truth, and nothing but the truth. He may not elaborate, he may not add, he may not detract, he may not judge the motives that prompted the act. Much injustice and sorrow would be avoided if this principle were more closely heeded.

 

၂. မစင်ကြယ်သောအရာ တစ်စုံတစ်ရာ။ ရှေးခေတ်လူများသည် ယခုရရှိနိုင်သော ဆေးဘက်ဆိုင်ရာ အသိပညာမရှိခဲ့ပေ။ ရောဂါအချို့နှင့် ထိတွေ့မိပါက ရောဂါပိုးသယ်ဆောင်သူဖြစ်လာနိုင်သည်ကို ၎င်းတို့မသိခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် သံသယဖြစ်ဖွယ်အရာအားလုံးကို ရှောင်ရှားရန်သည် တစ်ခုတည်းသော ဘေးကင်းသောမူဖြစ်သည်။ ချိုးဖောက်မိပါက ကူးစက်ရောဂါများဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သည်။ ကျန်းမာရေးအစီအမံတစ်ခုအနေဖြင့်၊ ဤမူသည် ယနေ့တိုင် တရားဝင်ဖြစ်သည်။

2. Any unclean thing. People in ancient times did not have the medical knowledge now available. They had no way of knowing that by coming in contact with certain diseases they might become disease carriers. Thus the only safe principle was to avoid everything that looked suspicious. To transgress might lead to epidemics. As a health measure, this principle is still valid.

 

လေဝိအကျမ်းဥပဒေများသည် အဓိကအားဖြင့် အကျင့်စာရိတ္တနှင့် ထုံးတမ်းစဉ်လာ “မစင်ကြယ်မှု” နှင့် သက်ဆိုင်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင်၊ ဤစည်းမျဉ်းများစွာသည် လူသားတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ဝိညာဉ်အတွက်လည်း အရေးပါမှုရှိသည်။ လူများသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ရှုထောင့်ကို နားလည်ရန်ဖြစ်စေ၊ အပြည့်အဝတန်ဖိုးထားရန်ဖြစ်စေ ပြင်ဆင်မထားသောကြောင့်၊ ဤတန်ဖိုးသည် မကြာခဏ ဖော်ပြမထားသော်လည်း သွယ်ဝိုက်ညွှန်ပြထားသည်။ “မစင်ကြယ်သည်” ဟု ဘာသာပြန်ထားသော တာမီ (tame) ဟူသော စကားလုံးသည် လေဝိအကျမ်း၏ “မစင်ကြယ်မှု” ဆက်စပ်မှုတွင်သာ ဓမ္မဟောင်းကျမ်းတွင် အသုံးပြုသည်။ ဤတွင်၊ အပိုဒ် ၁ နှင့် ၄ တွင်၊ အကျင့်စာရိတ္တဆိုင်ရာ တာဝန်ခံမှုသည် စိုးရိမ်စရာရှိသည်မှာ ထင်ရှားသည်။ အပိုဒ် ၂ နှင့် ၃ ၏ “မစင်ကြယ်မှု” သည် အပိုဒ် ၁ နှင့် ၄ နှင့် တူညီသော အပြစ်အမျိုးအစားအဖြစ် သတ်မှတ်ထားသဖြင့်၊ ၎င်းသည်လည်း အကျင့်စာရိတ္တဆိုင်ရာ တာဝန်ခံမှုဖြစ်ရမည်။ လေဝိအကျမ်းဥပဒေတွင် “မစင်ကြယ်မှု” သည် အကျင့်စာရိတ္တဆိုင်ရာ သို့မဟုတ် ထုံးတမ်းစဉ်လာဆိုင်ရာ အပြစ်ဖြစ်ပြီး၊ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ “မစင်ကြယ်မှု” ကို ဖြစ်စေ မဖြစ်စေ ဆိုသည်မှာ မသက်ဆိုင်ပေ။

The Levitical laws were, of course, concerned primarily with moral and ceremonial “uncleanness.” At the same time, many of these regulations had a significance for men’s bodies as well as their souls. Inasmuch as the people were not prepared either to understand or to appreciate the physical aspect, fully at least, this value, though implied, is often not even mentioned. The word tame, translated “unclean,” is never used in the OT except in the setting of Levitical “uncleanness.” Here, in vs. 1 and 4, it is obvious that moral accountability is the object of concern. Inasmuch as the “uncleanness” of vs. 2 and 3 is classed with that of vs. 1 and 4, as being sin of the same type, it too must be essentially a matter of moral accountability. In the Levitical code “uncleanness” is essentially moral or ceremonial guilt, and may or may not imply actual physical “uncleanness.”

 

၃. သူသိရှိသောအခါ။ လူတစ်ဦးသည် မသိဘဲ သူ၏လုပ်ဆောင်မှုကို ခွင့်လွှတ်နိုင်သည်ဟု ယူဆသည်။ သို့သော် မသိလျက်နှင့်ပင်၊ သူသည် ကူးစက်ရောဂါသယ်ဆောင်သူအဖြစ် အခြားသူများအတွက် အန္တရာယ်ဖြစ်စေနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့်၊ အချို့သောဖြစ်ရပ်များတွင် သူသည် လုံးဝအပြစ်ကင်းသည်ဟု မဆိုနိုင်ဘဲ၊ သူ့ကိုနှင့် အခြားသူများကို စွဲမှတ်စေရန် သင်ခန်းစာတစ်ခုကို သင်ကြားရမည်။ သို့သော်၊ အသိပညာရှိရန် အခွင့်အလမ်းရှိပြီး သိလိုစိတ်မရှိဘဲ မသိသူတစ်ဦးအား အပြည့်အဝအပြစ်မတင်ပေ။

3. When he knoweth of it. A man might be ignorant and his act therefore considered excusable. But though ignorant, he might yet become a menace to others as a carrier of infection. Hence, in certain cases he might not be entirely innocent, and must be taught a lesson designed to impress him and others. Nevertheless, full guilt does not attach to one who is ignorant, unless he is willingly so, and had the opportunity of knowing better.

 

အချို့သူများသည် အလင်းကိုမမြင်ရလျှင် တာဝန်မှ ကင်းလွတ်မည်ဟု ယူဆကာ မျက်စိကို တမင်ပိတ်ထားကြသည်။ သို့သော် တရားစီရင်မှုတွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့အားလုံးသည် ကျွန်ုပ်တို့သိထားသမျှအတွက်သာမက၊ သင်ယူရန် အားထုတ်ခဲ့လျှင် သိရှိနိုင်ခဲ့မည့်အရာများအတွက်ပါ တာဝန်ခံရမည်။

Some deliberately close their eyes to light, assuring themselves that, not seeing it, they are thereby relieved of responsibility for it. But in the judgment we shall all have to give an account, not only for what we know, but for what we might have known had we put forth the effort to learn.

 

၄. အကယ်၍ ဝိညာဉ်တစ်ခုသည် ကျိန်ဆိုလျှင်။ ၎င်းသည် စကားပြောဆိုမှုကို မရည်ညွှန်းဘဲ၊ အချို့သောအရာများကို ပြုလုပ်ရန် သို့မဟုတ် မပြုလုပ်ရန် ကတိပြုခြင်း၏ တရားဝင်အတည်ပြုမှုကို ရည်ညွှန်းသည်။ လူများသည် စာချုပ်တစ်ခု သို့မဟုတ် ကတိစာချုပ်တစ်ခုသို့ ဝင်ရောက်သောအခါ၊ သဘောတူညီမှုရှိပြီး၊ ဤသဘောတူညီမှုကို ကျိန်ဆိုခြင်းဖြင့် အတည်ပြုလေ့ရှိသည်။ အကယ်၍ စာချုပ်ပါဝင်သူတစ်ဦးသည် သူကျိန်ဆိုထားသော ကတိကို မေ့လျော့သည်ဖြစ်စေ၊ တမင်ဖျက်သိမ်းသည်ဖြစ်စေ၊ “သူသိရှိသောအခါ၊ ထိုအခါသူသည် အပြစ်ရှိလိမ့်မည်”။

4. If a soul swear. This does not refer to conversation but to the solemn confirmation of a promise to do or to refrain from doing certain things. When men entered into a contract or covenant there was mutual agreement, and this agreement they often confirmed with an oath. If one of the contracting parties forgets his promise, which he confirmed by an oath, or deliberately repudiates it, “when he knoweth of it, then he shall be guilty.”

 

သူ၏စကားကို မထိန်းသိမ်းခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့ခေတ်၏ ထင်ရှားသောအပြစ်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းသည် တိုးများလာနေပုံရသည်။ ဤအရာကို ခရစ်ယာန်များသည် သတိထားရမည်။ လောက၏လမ်းစဉ်များနှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်ရန်နှင့် ဘုရားသတ်မှတ်ထားသော စံနှုန်းများတွင် ပေါ့လျော့ရန် လွယ်ကူသည်။

Failure to keep one’s word is a flagrant sin of our times, and appears to be on the increase. Of this Christians must beware. It is easy to fall in with the ways of the world, and to become slack in the standards God has set.

 

၅. သူသည် ဝန်ခံရမည်။ သူသည် အပြစ်ရှိကြောင်း သိသည်။ ယေဘုယျဝန်ခံမှုသည် လုံလောက်မည်မဟုတ်ပေ။ ၎င်းသည် “ထိုအရာ” ၏ ဝန်ခံမှုဖြစ်ရမည်။ ထို့ထက်နည်းသည် မလုံလောက်ပေ။

5. He shall confess. He is guilty, and knows it. A general confession will not suffice. It must be a confession of “that thing.” Nothing less will do.

 

၆. သူ၏ မထီမဲ့မြင်ပြုရာ ပူဇော်သက္ကာ။ ၎င်းသည် သိုးသငယ် သို့မဟုတ် ဆိတ်သငယ်တစ်ကောင်၊ မမဖြစ်ရမည်။ ၎င်းတို့ကို ပုံမှန်နည်းဖြင့် ပူဇော်ပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သူ၏အပြစ်အတွက် ပူဇော်သူအတွက် ဖြေရှင်းပေးသည်။

6. His trespass offering. This consisted of a lamb or a kid of the goats, a female. These were offered in the regular manner, and the priest made atonement for the offerer concerning his sin.

မထီမဲ့မြင်ပြုရာ ပူဇော်သက္ကာကို ယူဆောင်လာပါ။—မိသားစုဝင်တိုင်း၏ အိမ်များတွင် ဆန့်ကျင်လုပ်ဆောင်ရန် စတင်ပါစေ။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားရှေ့တွင် မိမိကိုယ်ကို နှိမ့်ချပါစေ။ မထီမဲ့မြင်ပြုရာ ပူဇော်သက္ကာသေတ္တာကို မြင်သာသောနေရာတွင် ထားရှိရန်နှင့် မိသားစုဝင်အားလုံးသည် အခြားသူတစ်ဦးအား မရိုမသေပြောဆိုသူ သို့မဟုတ် ဒေါသစကားများကို ပြောဆိုသူသည် မထီမဲ့မြင်ပြုရာ ပူဇော်သက္ကာသေတ္တာထဲသို့ ငွေပမာဏတစ်ခုထည့်ဝင်ရမည်ဟု သဘောတူညီရန် ကောင်းမည်။ ၎င်းသည် ၎င်းတို့ကို ညီအစ်ကိုများသာမက မိမိကိုယ်ကိုပါ ထိခိုက်စေသော ဆိုးရွားသောစကားများကို သတိထားစေမည်။ လူသားတစ်ဦးသည် မထိန်းနိုင်သော လျှာ၊ လျှာကို မိမိဘာသာ ထိန်းမရပေ။ သို့သော် နှိမ့်ချသောစိတ်နှင့် ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် ဘုရားထံသို့ နှိမ့်ချစွာ ဆုတောင်းလာသူအတွက် ဘုရားသည် ထိုအလုပ်ကို ပြုလုပ်ပေးမည်။ ဘုရား၏အကူအညီဖြင့်၊ သင်တို့၏လျှာများကို ထိန်းပါ။ စကားနည်းနည်းပြောပြီး၊ ဆုတောင်းမှုပိုမိုပြုလုပ်ပါ (အာအက်ချ် မတ်လ ၁၂၊ ၁၈၉၅)။

Bring a Trespass Offering.—Let the members of every family begin to work over against their own houses. Let them humble themselves before God. It would be well to have a trespass-offering box in sight, and have all the household agree that whosoever speaks unkindly of another or utters angry words, shall drop into the trespass-offering box a certain sum of money. This would put them upon their guard against the wicked words which work injury, not only to their brethren, but to themselves. No man of himself can tame the unruly member, the tongue; but God will do the work for him who comes unto Him with contrite heart in faith and with humble supplication. By the help of God, bridle your tongues; talk less, and pray more (RH March 12, 1895).

 

 

၇. ဒုံးငှက်များ။ ပုံမှန်ယဇ်ပူဇော်ရန် ဆင်းရဲလွန်းသူများအတွက် ဘုရားသည် သနားကရုဏာထားသည်။ အပြစ်ပြုသူသည် ငှက်နှစ်ကောင်ကို ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ယူဆောင်လာပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ပထမတစ်ကောင်ကို အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် ပူဇော်ပြီး၊ နောက်တစ်ကောင်ကို မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် ပူဇော်သည်။

7. Turtledoves. God is compassionate to those too poor to bring the usual sacrifice. The transgressor brought two birds to the priest, who first offered the one for a sin offering, and then the other for a burnt offering.

 

၁၁. မုန့်ညက်အနုစား။ အပြစ်ရှိသူသည် ဒုံးငှက်များ သို့မဟုတ် ချိုးငှက်များကိုပင် ယူဆောင်လာရန် ဆင်းရဲလွန်းနိုင်သည်။ သို့သော် အဆင်းရဲဆုံးပုဂ္ဂိုလ်ပင်လျှင် အနည်းဆုံး မုန့်ညက်အနည်းငယ်ကို ယူဆောင်လာနိုင်သည်။ ၎င်းသည် ၎င်းပေါ်တွင် ဆီ သို့မဟုတ် နံ့သာမျိုးမထည့်ရပေ၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းသည် အသားပူဇော်သက္ကာဖြစ်သွားမည်ဖြစ်သည်။ ၎င်းမပါဘဲ၊ ၎င်းသည် အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် ဆက်လက်တည်ရှိသည်။

11. Fine flour. The guilty man might be too poor to bring either turtledoves or pigeons. But even the poorest could at least bring a small portion of flour. He was not to put oil or frankincense on it, for it would then have become a meat offering. Without these, it remained a sin offering.

 

ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် မုန့်ညက်တစ်လက်ဆုပ်ကို ယူ၍ “ထာဝရဘုရားအတွက် မီးဖြင့်ပြုလုပ်သော ပူဇော်သက္ကာများ” ကဲ့သို့ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့သည်။ ၎င်းကို အသားပူဇော်သက္ကာဟု ထင်မှတ်မည်စိုးသဖြင့်၊ ဘုရားသည် ၎င်းသည် “အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာ” ဖြစ်ကြောင်း ထပ်မံဖော်ပြသည်။

The priest took a handful of the flour and burned it on the altar, in the same way as “offerings made by fire unto the Lord.” Lest it should be thought a meat offering, God repeats that it is “for a sin offering.”

ဤတွင် ကျွန်ုပ်တို့သည် ထူးခြားသောအခြေအနေတစ်ခုနှင့် ရင်ဆိုင်နေရသည်—သွေးမပါသော အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာ။ သို့သော် ၎င်းတွင် နောက်ထပ်ထူးခြားသည့်အရာတစ်ခုရှိသေးသည်။ အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာများသည် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်သို့ ဘယ်သောအခါမှ မရောက်ပေ။ ဘုရားသည် “၎င်းသည် အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာဖြစ်သည်” ဟု ထပ်မံအလေးပေးဖော်ပြသည်။ ဘုရားသည် ဤနေရာတွင် ခွင့်ပြုထားသော ထုံးတမ်းစဉ်လာကွဲပြားမှုကို ကျွန်ုပ်တို့မည်သို့ ရှင်းပြရမည်နည်း။

Here we are confronted with an unusual situation—a sin offering without blood. But there is yet another remarkable thing about it: sin offerings, otherwise, never came on the altar. By way of emphasis, God repeats, “It is a sin offering.” How are we to explain the ritual difference God here permits?

 

ဟေဗြဲ ၉:၂၂ အရ၊ “သွေးမထွက်စေဘဲ အပြစ်ဖြေရာ မရှိပါ”။ ၎င်းသည် စည်းမျဉ်းဖြစ်သည်။ လေဝိအကျမ်း ၅:၁၁-၁၃ သည် ယေဘုယျစည်းမျဉ်းမှ ခြွင်းချက်တစ်ခုကို တင်ပြသည်။ အားလုံးမဟုတ်သော်လည်း၊ “ဥပဒေအရ အများနီးပါးအားလုံးသည် သွေးဖြင့် သန့်စင်သည်” (ဟေဗြဲ ၉:၂၂)။ ဤဖြစ်ရပ်တွင် သွေးမပါသော အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာသည် ဖြေရှင်းမှုကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်မှာ ယင်း “အများနီးပါး” ကို ရှင်းပြပေမည်။

According to Heb. 9:22, “without shedding of blood is no remission” of sin. That is the rule. Leviticus 5:11–13 presents an exception to the general rule. Not all things, but “almost all things are by the law purged with blood” (Heb. 9:22). The fact that in this case a bloodless sin offering effected atonement probably explains the “almost.”

 

ဧကန်စင်စစ်၊ ခရစ်တော်၏သွေးမပါဘဲ အပြစ်ဖြေရှင်းမှုသည် ဘယ်သောအခါမှ မဖြစ်ပေါ်နိုင်ပေ။ အကယ်၍ ထိုသို့ဖြစ်ခဲ့လျှင်၊ ခရစ်တော်၏သေခြင်းသည် အချည်းနှီးဖြစ်မည်။ သို့သော် ပုံစံအားဖြင့်၊ သွေးချက်ချင်းမထွက်စေဘဲ ဖြေရှင်းမှုနှင့် သန့်စင်မှုကို ဖြစ်ပေါ်စေသည့် ဖြစ်ရပ်များရှိခဲ့သည်။

To be sure, there can never be actual remission of sin apart from the blood of Christ. If so, Christ’s death would be in vain. But in type there were cases where remission and cleansing were effected without the immediate shedding of blood.

 

၁၅. အကယ်၍ ဝိညာဉ်တစ်ခုသည် မထီမဲ့မြင်ပြုလျှင်။ “ထာဝရဘုရား၏ သန့်ရှင်းသောအရာများ” သည် ပထမဦးသီးနှံများ၊ ဆယ်ဖြည့်ဆယ်ပုံတစ်ပုံ၊ လက်ဆောင်များနှင့် ဘုရား၏ဝတ်ပြုရေးအတွက် သက်ဆိုင်သည့် အခြားအရာများဖြစ်သည်။ ဤတွင် စဉ်းစားထားသော “မထီမဲ့မြင်ပြု” မှုသည် ဖျောက်ဖျက်ထားခြင်း သို့မဟုတ် လျှော့ပေးပေးဆပ်ခြင်း၊ ဆိုလိုသည်မှာ ပေးဆပ်ရမည့်ထက်နည်းပေးဆပ်ခြင်းကို ပါဝင်သည်။ ဤမထီမဲ့မြင်ပြုမှုအတွက် လိုအပ်သော ပူဇော်သက္ကာသည် “အနာအဆာမရှိသော သိုးထီးတစ်ကောင်” ဖြစ်သည်။ သို့သော် ၎င်းသည် လုံလောက်မှုမရှိပေ။ မထီမဲ့မြင်ပြုသူသည် ပြန်လည်ပေးဆပ်ရမည်ဖြစ်ပြီး “၎င်းတွင် ငါးပုံတစ်ပုံကို ထပ်ထည့်ရမည်”။ ဤပြဋ္ဌာန်းချက်သည် တမင်တကာ၊ ယာယီဖျောက်ဖျက်ထားမှုကို ဟန့်တားရန်ဖြစ်သည်။ ပမာဏနှင့်ပတ်သက်၍ မေးခွန်းရှိခဲ့လျှင်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ခန့်မှန်းရမည်။ ပြန်လည်ပေးဆပ်မှုပြုပြီးနောက်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် “မထီမဲ့မြင်ပြုရာ ပူဇော်သက္ကာ၏ သိုးထီးဖြင့် သူ့အတွက် ဖြေရှင်းပေးသည်” (အပိုဒ် ၁၆)။

15. If a soul commit a trespass. The “holy things of the Lord” are the first fruits, tithes, gifts, and whatever else belongs to the service of God. The “trespass” here considered involved either withholding or diminishing, that is, paying less than was due. The offering required for this trespass was “a ram without blemish.” But this was not enough; the one who had trespassed must also make restitution and “add the fifth part thereto.” This provision was a deterrent to deliberate, if temporary, withholding. Where there was question as to the amount involved, the priest was to make an estimate. After restitution had been made, the priest made “an atonement for him with the ram of the trespass offering” (v. 16).

 

၁၇. တားမြစ်ထားသောအရာများ။ ဒုတိယဖြစ်ရပ်သည် ပထမဖြစ်ရပ် (အပိုဒ် ၁၄-၁၆) နှင့် ဆင်တူသည်၊ သို့သော် “ပြုလုပ်ရန် တားမြစ်ထားသော အရာများ” နှင့် သက်ဆိုင်သည်။ ၎င်းတို့သည် တိကျစွာဖော်ပြမထားသော်လည်း၊ ဘုရား၏ မနှစ်သက်မှုအောက်တွင် ပါဝင်သည့်အရာများဖြစ်သည်။

17. Things which are forbidden. The second situation is much like the first (vs. 14–16), but concerns “any of these things which are forbidden to be done.” These are things which, though not specifically mentioned, come under the displeasure of God.

 

ဘုရားသခင်သည် အသေးစိတ်ကိစ္စများထက် မူများဖြင့် ဆက်ဆံတော်မူသည်။ ပညတ်တော်ဆယ်ပါးသည် အခြေခံမူများနှင့် သက်ဆိုင်သည်။ “မခိုးမနှိုက်ရ” ဟူသော ပညတ်သည် မည်သည့်အရာကို ယူမည်မဟုတ်ကြောင်း သတ်မှတ်မထားပေ။ ၎င်းသည် အားလုံးကို အကျုံးဝင်သည်။ “ကြီးမားသောအရာများကို မခိုးမနှိုက်ရ” ဟုလည်း မပြောသလို “သေးငယ်သောအရာများကို မခိုးမနှိုက်ရ” ဟုလည်း မပြောပေ။ ၎င်းသည် “မခိုးမနှိုက်ရ” ဟုသာ ရိုးရှင်းစွာ ပြောထားသည်။ ထို့အတူ ကျွန်ုပ်တို့ရှေ့ရှိ ကိစ္စတွင် ဘုရားသခင်သည် အသေးစိတ်ထဲသို့ ဝင်ရောက်တော်မူနိုင်သည်။ အကယ်၍ ထိုသို့ပြုခဲ့လျှင် အချို့သူများသည် ဖော်ပြထားသော အရာများသည် ချန်လှပ်ထားသော အရာများထက် ပို၍ ဆိုးရွားသည်ဟု ထင်မှတ်လိုကြပေမည်။ ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်သည် “တားမြစ်ထားသော ဤအရာများထဲမှ တစ်ခုခုကို” ဟူသော ထုတ်ပြန်ချက်တွင် ချိုးဖောက်မှုအားလုံးကို ထည့်သွင်းထားသည်။ မည်သူမျှ မိုက်မဲခြင်းကို အကြောင်းပြ၍ ဆင်ခြေပေးခွင့်မရှိပေ။ ၎င်းသည် “ပြင်းထန်သောစကားတစ်ခွန်း” ဟု ထင်ရှုပြီး မဖြစ်မနေ တရားမျှတသည်။

God deals with principles rather than with details. The Ten Commandments deal with fundamental principles. The commandment “Thou shalt not steal” does not specify what it is that may not be taken. It is all-comprehensive. It does not say, “Thou shalt not steal great things”; it does not say, “Thou shalt not steal small things.” It merely says, “Thou shalt not steal.” Similarly, in the case before us God could have gone into detail. Had He done so, some might be tempted to think the things mentioned more serious than some that were omitted. So God includes all transgression in the statement “any of these things which are forbidden.” No one might plead ignorance. This may have seemed a “hard saying,” but it was just.

 

၁၈။ သူ၏မိုက်မဲခြင်း။ မိုက်မဲခြင်းသည် နောင်တရရန် လိုအပ်သောအရာဖြစ်သည်။ မိုက်မဲခြင်းကို ပုံမှန်အားဖြင့် ချိုးဖောက်မှုတစ်ခုအဖြစ် မထင်မှတ်ကြပေ။ ဘုရားသခင်သည် မိုက်မဲသူများအပေါ် သနားကရုဏာထားတော်မူပြီး ကျွန်ုပ်တို့လည်း ထိုသို့ပြုရမည်။ သို့သော် ကျွန်ုပ်တို့သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ ချို့ယွင်းချက်များအတွက် ပြန်လည်ပြင်ဆင်ရန် ကျွန်ုပ်တို့၏ စွမ်းအားရှိသမျှကို ပြုလုပ်ရမည်။

18. His ignorance. Ignorance is a thing to be repented of. Ignorance is not usually thought of as transgression. God has, and we are to have, compassion on the ignorant. But we are to do all in our power to make amends for our shortcomings.

 

အခန်းကြီး - ၆

chapter 6

 

၁။ ချိုးဖောက်မှုအတွက် ပူဇော်သက္ကာပြုခြင်း။ သိသိသာသာပြုလုပ်သော အပြစ်များအတွက် ချိုးဖောက်မှုပူဇော်သက္ကာ။ ၈။ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာနှင့် ဆန်ပူဇော်သက္ကာဆိုင်ရာ ပညတ်များ။ ၁၄။ ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦး၏ သန့်ရှင်းပြုလုပ်ခြင်းအတွက် ပူဇော်သက္ကာ။ ၂၄။ အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာဆိုင်ရာ ပညတ်။

1 The trespass offering for sins done wittingly. 8 The law of the burnt offering, 14 and of the meat offering. 19 The offering at the consecration of a priest. 24 The law of the sin offering.

 

 

၂။ ချိုးဖောက်မှုကျူးလွန်ခြင်း။ “မရိုးသားစွာ ပြုမူခြင်း”၊ “သစ္စာမထားခြင်း” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသော “မ‘အယ်” မှ ဆင်းသက်လာသည်။

2. Commit a trespass. From ma‘al, “to act treacherously,” “to be faithless.”

 

အိမ်နီးချင်းအား လိမ်ညာခြင်း။ ဤနေရာတွင် လိမ်ညာခြင်းသည် ပထမဦးစွာ ဘုရားသခင်အား ချိုးဖောက်မှုတစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ထို့နောက် အိမ်နီးချင်းအား အပြစ်ပြုခြင်းဖြစ်သည်။ လူတစ်ဦးသည် “ထိန်းသိမ်းရန် အပ်နှံထားသော အရာ” နှင့်ပတ်သက်၍ အိမ်နီးချင်းအား လိမ်ညာပြီး ၎င်းကို မသိဘဲ ပြုလုပ်သည်ဟု မယူဆနိုင်ပေ။ သူသည် အမှန်တရားကို မပြောကြောင်း သိသိသာသာဖြင့် ၎င်းအား အပ်နှံထားသော အရာကို လက်ခံမထားကြောင်း အတည်ပြုသည်မှာ သေချာသည်။ သူသည် လိမ်ညာရုံသာမက အိမ်နီးချင်း၏ ပစ္စည်းကို ထိန်းသိမ်းထားခြင်းသည် နှစ်ထပ်ချိုးဖောက်မှုဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် လိမ်ညာခြင်းနှင့် ခိုးယူခြင်း နှစ်ခုလုံးဖြစ်သည်။ ထိုသူသည် သိသိသာသာ အပြစ်ပြုသူဖြစ်သည်။

Lie unto his neighbour. A lie is here counted to be, first a trespass against God, then a sin against one’s neighbor. It is inconceivable that a man should lie to his neighbor in that “which was delivered him to keep,” and do so ignorantly. It would certainly seem that he knew he was not telling the truth when he affirmed he had never received that which had been entrusted to him. For him to lie, and in addition keep that which belonged to the neighbor, would be a double transgression; it would be both lying and stealing. The man would be guilty of deliberate sin.

 

အပေါင်းအဖော်တွင်။ ဆိုလိုသည်မှာ မိတ်ဖက်လုပ်ငန်း သို့မဟုတ် စာချုပ်တွင်ဖြစ်သည်။ မိတ်ဖက်လုပ်ငန်းတွင် ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသည် မိတ်ဖက်တစ်ဦးစီအား သူ၏အခွင့်အရေး ရရှိစေရန် အမြဲသတိထားရမည်။ စာချုပ်တွင် နှစ်ဖက်စလုံးသည် သဘောတူညီချက်အတိုင်း သစ္စာရှိစွာ ဆောင်ရွက်ရမည်။ မတရားအကျိုးအမြတ်ယူခြင်း၊ အားနည်းချက်များကို အခွင့်ကောင်းယူခြင်းမပြုရဘဲ၊ အခြားမိတ်ဖက်၏ အကျိုးစီးပွားအတွက် ဂရုတစိုက်ရှိရမည်။ ဤသို့မပြုလျှင် ချိုးဖောက်သူသည် အပြစ်ရှိသည်။

In fellowship. That is, in partnership or in contract. In partnership, the Christian must exercise constant watchcare that each partner receives his share; and in a contract there must be faithful performance by both parties in the agreement. There must be no overreaching, no taking advantage of loopholes, but a jealous care for the interest of the other partner. If this is not done, the man who transgresses is guilty.

 

အကြမ်းဖက်ဖယ်ရှားယူဆောင်သောအရာ။ ၎င်းကို မသိဘဲပြုလုပ်နိုင်သည်ဟု ဆိုရန်မှာ အမှန်တရားကို လွန်ကဲစွာ ဆန့်ထုတ်ရာရောက်သည်။ အချို့က ၎င်းသည် သူ၏ပစ္စည်းဖြစ်သည်ဟု ထင်မှတ်ပြီး အကြမ်းဖက်ဖြင့် ပြန်လည်ရယူပိုင်ခွင့်ရှိသည်ဟု ဆင်ခြေပေးရန် ကြိုးစားကြသည်။ ထိုသူသည် အပြစ်ရှိပြီး “ချိုးဖောက်မှုပူဇော်သက္ကာ” ကို ယူဆောင်ရမည်။

A thing taken away by violence. It would be stretching the truth far to claim that this could be done in ignorance. Some have attempted to justify this matter by claiming that the man thought the thing he took was his, and that he had a right to recover it by violence. The man is guilty and must bring his “trespass offering.”

 

အိမ်နီးချင်းအား လှည့်စားခြင်း။ လှည့်စားခြင်းသည် သိသိသာသာ စီစဉ်ထားခြင်းကို ဖော်ပြသည်။ ထိုသူသည် အပြစ်ရှိသည်။

Hath deceived his neighbour. To deceive indicates deliberate planning. Again, the man is guilty.

 

၃။ ဆုံးရှုံးသွားသောအရာ။ ၎င်းသည် ယခင်ကိစ္စများထက် အနည်းငယ်ပို၍ ဆိုးရွားသည်။ အကြောင်းမှာ ထိုသူသည် လိမ်ညာရုံသာမက သူ၏လိမ်ညာမှုကို ကျိန်ဆိုခြင်းဖြင့် အတည်ပြုသည်။ ၎င်းသည် တရားဝင်ကျိန်ဆိုခြင်း ဖြစ်နိုင်သော်လည်း မဖြစ်နိုင်ပေ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ၊ သူသည် လိမ်ညာကျိန်ဆိုမှုတွင် အပြစ်ရှိသည်။

3. That which was lost. This is somewhat more serious than preceding cases in that the man not only lies, but confirms his lie by an oath. This may have been a legal oath, though probably not. In any case, he is guilty of swearing to a lie.

 

၄။ သူသည် ပြန်လည်ပေးဆပ်ရမည်။ ဤကိစ္စများအားလုံးသည် ပြန်လည်ပေးဆပ်ရန် လိုအပ်သောကြောင့် ဘုရားသခင်သည် တရားမျှတသော ဒဏ်ရိုက်ချက်ကို သတ်မှတ်ပေးသည်။ ပထမဦးစွာ ဝန်ခံခြင်း၊ ထို့နောက် ပြန်လည်ပေးဆပ်ခြင်း ပြုရမည်။ ၎င်းကို “သူ၏ချိုးဖောက်မှုပူဇော်သက္ကာနေ့တွင်” (အခန်းကြီး ၅) ပြုလုပ်ရမည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ပြန်လည်ပေးဆပ်ခြင်းသည် ဝန်ခံခြင်းနှင့်အတူ လိုက်ပါရမည်။ ၎င်းကို နှောင့်နှေးခွင့်မပြုရ။

4. He shall restore. Inasmuch as all these cases require restitution, God prescribes for each an equitable penalty. First comes confession, then restitution. This is to be done “in the day of his trespass offering” (v. 5); in other words, restoration must accompany confession. It may not be delayed.

 

ပြန်လည်ပေးဆပ်ခြင်းသည် အပြစ်၏အပြစ်ဒဏ်မှ လွတ်မြောက်လိုသူအတွက် ဘုရားသခင်သည် ချမှတ်ထားသော အစီအစဉ်၏ အရေးပါသော အစိတ်အပိုင်းဖြစ်သည်။ အပြစ်အတွက် နောင်တရခြင်းမျှသာ မလုံလောက်ပေ။ အပြစ်အတွက် ဝမ်းနည်းခြင်းမျှသာ မလုံလောက်ပေ။ ဝန်ခံခြင်းမျှသာ မလုံလောက်ပေ။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော်သို့ ဦးတည်သော လိုလားဖွယ်ကောင်းသော ခြေလှမ်းများဖြစ်သော်လည်း ၎င်းတို့မျှသာ မလုံလောက်ပေ။ ၎င်းတို့သည် အပြစ်နောင်တရခြင်း နက်ရှိုင်းပြီး စေ့စပ်သေချာစွာဖြင့် လိုက်ပါရမည်။ ထိုသို့ဖြစ်ရာ၌ ဝိညာဉ်သည် ပြုလုပ်ခဲ့သော အမှားများကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်ရန် ကြိုးစားအားထုတ်မှုတိုင်း ပြုလုပ်မပြီးမချင်း အနားယူမည်မဟုတ်ပေ။ ၎င်းတွင် ပြန်လည်ပေးဆပ်ခြင်း၊ ခိုးယူထားသောအရာကို အတိုးနှင့်တကွ ပြန်လည်ပေးဆပ်ခြင်း၊ မတရားပြုမူခဲ့သော အမှားများကို ပြန်လည်ပြင်ဆင်ရန် ကြိုးစားအားထုတ်ခြင်းတို့ ပါဝင်လိမ့်မည်။ နောင်တရခြင်း၏ ထိုက်တန်သောအကျိုးအမြတ်များကို ယောဟန်သည် နားထောင်သူများအား တိုက်တွန်းခဲ့ရာ၌ ပြန်လည်ပေးဆပ်ခြင်း ပါဝင်သည် (မဿဲ ၃:၈)။

Restitution is a vital part of the program God sets before the man who would be free from the guilt of sin. Conviction of sin is not enough; sorrow for sin is not enough; confession is not enough. These are all desirable steps toward the kingdom, but they are not enough. They must be accompanied by a repentance so deep and thorough that the soul will not rest until every effort has been made to rectify mistakes that may have been made. This will in many cases include restoration, paying back with interest that which has been stolen, and making every effort to right wrongs. The fruits worthy of repentance that John the Baptist urged upon his hearers included restitution (Matt. 3:8).

 

“ချိုးဖောက်မှုများ” တွင် သံသယဖြစ်ဖွယ်ရာ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ၊ တန်ဖိုးများကို လိမ်လည်ဖော်ပြခြင်း၊ တကယ့်အမှားမပြုဘဲ မမှန်ကန်သော အထင်အမြင်များဖြစ်ပေါ်စေခြင်း၊ သိသိသာသာ မရိုးသားခြင်း၊ ဆင်းရဲသူများ သို့မဟုတ် ကံမကောင်းသူများအပေါ် မတရားအကျိုးအမြတ်ယူခြင်းတို့ ပါဝင်သည်။ “ချိုးဖောက်မှုများ” တွင် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများတွင် သံသယဖြစ်ဖွယ်ရာ လုပ်ဆောင်မှု၊ တန်ဖိုးများကို လိမ်လည်ဖော်ပြခြင်း၊ တမင်လိမ်ညာမှု၊ ဆင်းရဲသူများနှင့် ကံမကောင်းသူများအပေါ် အကျိုးအမြတ်ယူခြင်း၊ အလွန်အကျွံစျေးနှုန်းများ၊ ချေးငွေအပေါ် အတိုးများလွန်းခြင်း၊ လုပ်ခအတွက် မရိုးသားသောအလုပ် စသည်တို့ပါဝင်သည်။ စီးပွားရေးဉာဏ်ရည်ထက်မြက်သူဟု မိမိကိုယ်ကို ဂုဏ်ယူပြီး ညှိနှိုင်းရေးကျွမ်းကျင်မှုအတွက် အခြားသူများ၏ ချီးကျူးခြင်းခံရသူများ၏ လုပ်ဆောင်မှုသည် ကောင်းကင်ဘုံတွင် အတည်ပြုခံမရပေ (ဟဗက္ကုတ် ၂:၆ ကိုကြည့်ပါ)။

“Trespasses” include questionable business transactions, fraudulent representation of values, wrong impressions without actual falsification, intentional crookedness, and any advantage taken of the poor or unfortunate. “Trespasses” include exorbitant charges of all kinds, excessive interest on loans, dishonest work for wages received. The course of many a man who boasts of his business acumen and who receives the approbation and praise of others for his skill in negotiation is not approved in heaven (see Hab. 2:6).

 

ဤအရာများနှင့် အခြားအရာများအတွက် ဖြစ်နိုင်သလောက် ပြန်လည်ပေးဆပ်ရမည်။ ၎င်းမဖြစ်နိုင်ပါက၊ “ချိုးဖောက်မှုကို ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ဘုရားသခင်ထံ ပြန်လည်ပေးဆပ်ရမည်” (တော်လည်ရာ ၅:၈) ဟူသော ညွှန်ကြားချက်ကို လိုက်နာရန် သင့်လျော်ပေမည်။ ယခုခေတ်တွင် ဤညွှန်ကြားချက်ကို အကောင်အထည်ဖော်ရန်မှာ ထိုငွေကို ဘုရားသခင်၏လုပ်ငန်းတွင် ပေးအပ်ပြီး အသုံးပြုရန်လိုအပ်သည်။

For these and many other things restitution must be made wherever possible. Where this cannot be done, it may be well to follow the instruction of old and “let the trespass be recompensed unto the Lord, even to the priest” (Num. 5:8). The present-day application of this instruction would require that the money involved be given to and used in the Lord’s work.

 

အကြွေးဆပ်ရန်မစွမ်းနိုင်သော အကြွေးများကို ရှင်းလင်းရန် ဒေဝါလီခံခြင်းဆိုင်ရာ လုပ်ထုံးလုပ်နည်းများသည် အကြံပြုခံရပေမည်။ အကြွေးသမားသည် ထိုသို့ဖြင့် ဥပဒေအရ သူ၏တာဝန်ဝတ္တရားများမှ ရှင်းလင်းပြီး အသစ်ပြန်လည်စတင်နိုင်သည်။ သို့သော် ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသည် ကောင်းကင်ဘုံမှ သူ၏တာဝန်ဝတ္တရားများကို ဂရုတစိုက်စဉ်းစားပြီး ၎င်းတို့ထံသို့ ပိုင်ဆိုင်သောအရာများကို လုယူခံရသူများအပေါ် တာဝန်ယူရမည်။ သူသည် နူးညံ့သောသြတ္တပ္ပစိတ်ရှိရမည်ဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင်နှင့် လူသားများ၏ ရှေ့မှောက်တွင် ရိုးသားစွာ ပြုမူရမည်။ လောကီလူများသည် ထိုကဲ့သို့သော ကိစ္စများတွင် ပြန်လည်ပေးဆပ်ခဲ့ကြပြီး ထိုသို့ပြုလုပ်ခြင်းအတွက် ဂုဏ်ပြုခံရသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ခရစ်ယာန်များသည်လည်း ထိုအတိုင်းပြုလုပ်သင့်သည်။

There are times when bankruptcy proceedings may be advisable. The debtor is thus cleared legally from his obligations and is enabled to make a new start. But the Christian is bound by Heaven to consider carefully his responsibility to any who may have been deprived of that which was their due. He is to have a tender conscience, and to act honestly in the sight of God as well as of men. Worldly men have made restitution in such cases, and have been honored in so doing. Whenever possible Christians should do the same.

 

လိမ်ညာခြင်းသည် ယနေ့ခေတ်တွင် လူကြိုက်များသော အပြစ်များထဲမှ တစ်ခုဖြစ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း လက်ခံထိုက်တန်သည်ဟု ယူဆလာကြသည်။ ၎င်း၏ ပုံစံအမျိုးမျိုးတွင်၊ ရဲရဲတောက်လိမ်ညာခြင်းမှ ချောမွေ့သော သံတမန်လိမ်ညာခြင်း သို့မဟုတ် လူမှုဆက်ဆံရေး “အဖြူရောင်လိမ်ညာ” အထိ၊ ၎င်းသည် လူထုတွင် တွင်ကျယ်စွာ ကျင့်သုံးလျက်ရှိသည်။ ၎င်း၏ ပေါ့ပါးသောပုံစံများတွင် မသာယာသောအခြေအနေများကို ချောမွေ့စေရန် လိုအပ်သောနည်းလမ်းအဖြစ် ယူဆပြီး လက်ခံထိုက်တန်သော စကားပုံစံအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသည်။ ကျွမ်းကျင်စွာ လိမ်ညာနိုင်ခြင်းသည် လူမှုရေးနှင့် နိုင်ငံရေးအရ မြင့်မားသောအောင်မြင်မှုတစ်ခုဖြစ်ပြီး အချို့သောရာထူးများအတွက် လိုအပ်သော အရည်အချင်းတစ်ခုဟု ယူဆသည်။

Lying is one of the popular sins of today, and is gradually coming to be considered respectable. In its various forms, ranging from the bold, barefaced lie to the smooth diplomatic lie or the social “white lie,” it is commonly and universally practiced. In its milder forms it is considered a necessary means of smoothing over a disagreeable situation, and is condoned as an accepted form of speech. To lie gracefully and convincingly is a high social and political attainment, and is considered a necessary accomplishment for holding certain positions.

 

လိမ်ညာခြင်းသည် လှည့်စားရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ပြောဆိုခြင်း သို့မဟုတ် ပြုမူခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အမှန်တရားကို ငြင်းပယ်ခြင်းဖြစ်သည်။ လိမ်ညာခြင်း၏ဖခင်သည် ၎င်း၏ဖန်တီးသူဖြစ်ပြီး၊ ဂုဏ်သိက္ခာများကို ဖျက်ဆီးခြင်းနှင့် ဇာတ်ကောင်များကို ပျက်စီးစေခြင်းသည် ၎င်း၏သားသမီးများဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အဖြူကို အနက်အဖြစ်နှင့် အနက်ကို အဖြူအဖြစ် ပြောင်းလဲစေသည် (ဟေရှာယ ၅:၂၀)။ ၎င်းသည် လင်မယားများ၊ ချစ်သူများနှင့် မိတ်ဆွေများကို ပိုင်းခြားစေသည်။ စစ်ပွဲကို ဖြစ်ပေါ်စေပြီး သန်းပေါင်းများစွာကို သတ်ဖြတ်သည်။ ၎င်းသည် သြတ္တပ္ပစိတ်ကို ထိခိုက်စေသည်၊ ယုံကြည်မှုနှင့် ယုံကြည်ခြင်းကို ဖျက်ဆီးသည်၊ သူခိုးများ၊ လောင်းကစားသမားများ၊ ပြည့်တန်ဆာများနှင့် အဖော်ဖြစ်ပြီး အရက်နှင့် ရင်းနှီးသော မိတ်ဆွေဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ထိတွေ့သမျှကို ညစ်ညမ်းစေပြီး မြင့်မြတ်သည့်၊ မှန်ကန်သည့်၊ ဖြူစင်သည့်အရာအားလုံး၏ ရန်သူဖြစ်သည်။ “လိမ်ညာခြင်းကို ချစ်မြတ်နိုးပြီး ပြုလုပ်သူ” သည် နောက်ဆုံးတွင် “ခွေးများ၊ ပြဒါးဆရာများ၊ ပြည့်တန်ဆာများ၊ လူသတ်သမားများ၊ ရုပ်တုကိုးကွယ်သူများ” နှင့်အတူ မြို့ပြင်တွင် တွေ့ရှိရသည် (ဗျာဒိတ် ၂၂:၁၅)။

A lie is a falsehood uttered or acted with the intent to deceive. It is a negation of truth. The father of lies is its creator, blasted reputations and ruined characters are its children. It makes white look black, and black white (Isa. 5:20); it parts husbands and wives, lovers and friends; it creates war and kills its millions; it sears the conscience, destroys confidence and faith, is the companion of thieves, gamblers, and prostitutes, and the bosom friend of rum. It pollutes all that it touches, and is the enemy of all that is noble and true and pure. He that “loveth and maketh a lie” is at last found outside the city with “dogs, and sorcerers, and whoremongers, and murderers, and idolaters” (Rev. 22:15).

 

သမ္မာကျမ်းစာသည် အမှန်တရားနှင့်ပတ်သက်၍ ရှင်းလင်းသည်။ ၎င်းသည် အခြားမည်သည့်အရာကိုမျှ သည်းမခံပေ။ ဘုရားသခင်သည် “အမှန်တရား၏ဘုရား” ဖြစ်သည် (ဟေရှာယ ၆၅:၁၆၊ ဆာလံ ၃၁:၅၊ တရားဟောရာ ၃၂:၄)။ သားတော်သည် အမှန်တရားဖြစ်သည် (ယောဟန် ၁၄:၆)။ ဝိညာဉ်တော်သည် အမှန်တရားဖြစ်သည် (၁ ယောဟန် ၅:၆)။ နှုတ်ကပတ်တော်သည် အမှန်တရားဖြစ်သည် (ယောဟန် ၁၇:၁၇)။ ပညတ်တော်သည် အမှန်တရားဖြစ်သည် (ဆာလံ ၁၁၉:၁၄၂)။ ဘုရားသခင်၏ လုပ်ဆောင်မှုအားလုံးသည် အမှန်တရားဖြစ်သည် (ဒံယေလ ၄:၃၇)။ သူ၏ အကြံဉာဏ်များသည် အမှန်တရားဖြစ်သည် (ဟေရှာယ ၂၅:၁)။ တရားစီရင်ခြင်းသည် အမှန်တရားဖြစ်သည် (ရောမ ၂:၂)။ ယေရုဆလင်သည် အမှန်တရား၏မြို့ဖြစ်သည် (ဇာခရိ ၈:၃)။ အသင်းတော်သည် အမှန်တရား၏ မဏ္ဍိုင်နှင့် အုတ်မြစ်ဖြစ်သည် (၁ တိမောသေ ၃:၁၅)။ ခရစ်ယာန်များသည် အမှန်တရားကို သိရှိလာရမည် (၁ တိမောသေ ၂:၄)။ အမှန်တရားကို မယုံကြည်သူများသည် အပြစ်ပြစ်ဒဏ်ခံရမည် (၂ သက်သာလောနိပ် ၂:၁၂)။ ဘုရားသခင်သည် ပြင်ပ၌ အမှန်တရားကို လိုက်နာရုံသာမဟုတ်၊ စိတ်နှလုံးအတွင်း၌ အမှန်တရားကို လိုလားတော်မူသည် (ဆာလံ ၅၁:၆၊ ၁၅:၂)။

The Bible is plain on the subject of truth; it will tolerate nothing else. God is the “God of truth” (Isa. 65:16; Ps. 31:5; Deut. 32:4). The Son is truth (John 14:6). The Spirit is truth (1 John 5:6). The Word is truth (John 17:17). The law is truth (Ps. 119:142). All God’s works are truth (Dan. 4:37). His counsels are truth (Isa. 25:1). The judgment is truth (Rom. 2:2). Jerusalem is the city of truth (Zech. 8:3). The church is the pillar and ground of truth (1 Tim. 3:15). Christians are to come to a knowledge of the truth (1 Tim. 2:4). Those who do not believe the truth will be damned (2 Thess. 2:12). Not only does God desire an outward conformity to truth; He desires truth in “the inward parts,” in the heart (Ps. 51:6; 15:2).

 

အမှန်တရားကို ချစ်မြတ်နိုးသော ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသည် ဘဝ၏ ဆက်ဆံရေးအားလုံးတွင် ရိုးသားရမည်။ သူသည် အမှန်တရား၏ဘုရားသခင်၏ ကိုယ်စားလှယ်ဖြစ်ပြီး မည်သည့်ပုံစံဖြင့်မဆို မမှန်ကန်သော သက်သေမပြရပေ။ သူသည် ပထမဦးစွာ အမှန်တရားကို ချစ်မြတ်နိုးရမည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းသည် သူ့ကို လွတ်မြောက်စေသည် (ယောဟန် ၈:၃၂)။ အမှန်တရားကို သိရှိလာခြင်းဖြင့် (၁ တိမောသေ ၂:၄)၊ အမှန်တရားကို နာခံခြင်းဖြင့် (၁ ပေတရု ၁:၂၂)၊ သူသည် အမှန်တရားဖြင့် သန့်ရှင်းပြုလုပ်ရမည် (ယောဟန် ၁၇:၁၉)။ ဝိညာဉ်တော်သည် သူ့ကို အမှန်တရားအားလုံးသို့ လမ်းညွှန်ပေးမည် (ယောဟန် ၁၆:၁၃)၊ ခရစ်တော်ပြုသည့်အတိုင်း သူသည် အမှန်တရားကို သက်သေပြမည် (ယောဟန် ၁၈:၃၇)။ သူ၏ အမှန်တရားသက်သေပြခြင်းသည် မေတ္တာဖြင့်ဖြစ်ရမည် (ဧဖက် ၄:၁၅)၊ ထိုမေတ္တာသည် အမှန်တရားကို ချစ်မြတ်နိုးခြင်းဖြစ်ရမည် (၂ သက်သာလောနိပ် ၂:၁၀)။

A passion for truth must activate the Christian. He is a representative of the God of truth, and must not bear false witness in any respect. He must first of all love truth, for it is this that sets him free (John 8:32). Having come to a knowledge of the truth (1 Tim. 2:4), through obedience to the truth (1 Peter 1:22), he is to be sanctified through the truth (John 17:19). The Spirit will guide him into all truth (John 16:13), and as Christ did, so will he bear witness to the truth (John 18:37). His witness to the truth will be in love (Eph. 4:15), and the love will be the love of the truth (2 Thess. 2:10).

 

အမှန်တရားကို ချစ်မြတ်နိုးသူသည် ဘဝ၏ ဆက်ဆံရေးအားလုံးတွင် ရိုးသားရမည်။ သူသည် ဟန်ဆောင်ခြင်းနှင့် လိမ်ညာခြင်းကို မုန်းတီးပြီး ရှောင်ကြဉ်ရမည်။ သူ၏ရည်ရွယ်ချက်များသည် ဘယ်သောအခါမှ သံသယဖြစ်ဖွယ်မရှိရပေ။ သူ၏ “ဟုတ်သည်” သည် ဟုတ်သည်ဖြစ်ရမည်၊ သူၤသ “မဟုတ်ဘူး” သည် မဟုတ်ဘူးဖြစ်ရမည် (ယာကုပ် ၅:၁၂)။ သူသည် သူ၏ရိုးသားမှုကို ဂုဏ်ယူမနေရဘဲ၊ မလိုအပ်ဘဲ အခြားသူ၏ခံစားချက်ကို ထိခိုက်စေမည်မဟုတ်ပေ။ သို့သော် နူးညံ့သိမ်မွေ့စွာ “မိမိကိုယ်ကို ဆန့်ကျင်သူများ” ကို သွန်သင်ပေးရမည် (၂ တိမောသေ ၂:၂၅)။ သူသည် သူၤသ စကားကို ယုံကြည်စိတ်ချရသော သူတစ်ဦးအဖြစ် ဂုဏ်သတင်းရရှိရမည်။

A person who is filled with love of the truth will be truthful in all of life’s relations. He will hate and shun all pretension and hypocrisy; his motives will never be questionable. His yea will be yea, and his nay will be nay (James 5:12). He will not pride himself on his frankness, nor will he unnecessarily wound another’s feelings, but will in meekness instruct “those that oppose themselves” (2 Tim. 2:25). He will have the reputation of being a man whose word can be trusted.

 

၆။ သူၤသ ချိုးဖောက်မှုပူဇော်သက္ကာ။ ၎င်းသည် တတိယခြေလှမ်းဖြစ်သည်။ သူသည် လူသားအား အပြစ်ပြုခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ပြန်လည်ပေးဆပ်ရန် လိုအပ်သည်။ သို့သော် သူသည် ဘုရားသခင်အား အပြစ်ပြုခဲ့သည်၊ ၎င်းသည် ယဇ်ပူဇော်ရန်လိုအပ်သည်။

6. His trespass offering. This is the third step. He has sinned against man; this requires restitution. But he has also sinned against God, and that requires a sacrifice.

 

သင်ၤသ ခန့်မှန်းချက်။ တန်ဖိုးသည် ထင်မြင်ချက်အပေါ် မူတည်ပြီး အငြင်းပွားမှုဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သော အရာများရှိသည်။ ထိုကဲ့သို့သော ကိစ္စများတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် တန်ဖိုးသတ်မှတ်ပေးရမည်။ ထွက်မြောက်ရာ ၂၂:၁-၉ တွင် မတရားပြုမူမှုများစာရင်းတွင် ပြန်လည်ပေးဆပ်မှုသည် နှစ်ဆဖြစ်ပြီး၊ အချို့ကိစ္စများတွင် လေးဆ သို့မဟုတ် ငါးဆဖြစ်သည်။ ထိုနေရာနှင့် ဤနေရာတွင် ပြစ်ဒဏ်များကွဲပြားမှုသည် ထိုနေရာတွင် ပြစ်မှုကျူးလွန်သူသည် “တရားသူကြီးများ” (ထွက်မြောက်ရာ ၂၂:၉) မှ ပြန်လည်ပေးဆပ်ရန် အတင်းအကျပ်ပြုလုပ်ခံရပြီး၊ ဤနေရာတွင် ဝန်ခံမှုသည် မိမိဆန္ဒအလျောက်ဖြစ်ပုံရသည်။

Thy estimation. There are things whose value may be a matter of opinion, and therefore a cause of dispute. In such cases the priest shall make the valuation. In Ex. 22:1–9 a series of wrongs is enumerated in which the restitution is double, and in some cases even fourfold or fivefold. The difference in the penalties given there and here appears to be due to the fact that there the offender was forced to make restitution by “the judges” (Ex. 22:9), whereas here the acknowledgment appears to be voluntary.

 

၇။ ခွင့်လွှတ်ခြင်းခံရမည်။ ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည် စတုတ္ထခြေလှမ်းဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းသည် ယခင်ခြေလှမ်းများပေါ်တွင် မူတည်သည်။ အခန်းကြီး ၂ နှင့် ၃ တွင် ဖော်ပြထားသော အရာအချို့သည် ဆိုးရွားသော အပြစ်များဖြစ်သည်။ သို့သော် ၎င်းတို့သည် မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ၊ ဝန်ခံပြီး ပြန်လည်ပေးဆပ်သူသည် “ခွင့်လွှတ်ခြင်းခံရမည်”။

7. Shall be forgiven. Forgiveness is the fourth step, and is dependent on those that precede it. Some of the things mentioned in vs. 2 and 3 are serious sins; but whatever they may be, he who makes confession and restoration “shall be forgiven.”

 

၉။ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာ။ တစ်ဦးချင်းမီးရှို့ပူဇော်သက္ကာများကို အခန်းကြီး ၁ တွင် ဆွေးနွေးခဲ့ပြီး၊ လူမျိုးအတွက် ဆက်လက်မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာကို ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၃၈-၄၂ တွင် ဖော်ပြထားသည်။ ဤနေရာတွင် အာရုန်နှင့်သူၤသ သားများအတွက် ထပ်မံညွှန်ကြားချက်များ ပေးထားသည်။ ဤညွှန်ကြားချက်သည် နိုင်ငံတော်၏ နံနက်နှင့် ညနေပိုင်း ယဇ်ပူဇော်ခြင်းများနှင့် သက်ဆိုင်သည်။

9. Burnt offering. Individual burnt offerings were discussed in ch. 1, and the continual burnt offering for the nation in Ex. 29:38–42. Here, additional information is given, for Aaron and his sons. The instruction applies primarily to the national morning and evening sacrifices.

 

၁၀။ သူၤသ ပိတ်ဖြူအင်္ကျီ။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ပြာများကို ဖယ်ရှားသည့်အခါတွင်ပင် ၎င်းတို့၏ ပိတ်ဖြူအင်္ကျီကို ဝတ်ဆင်ရမည်။ ၎င်းတို့သည် ယဇ်ပူဇော်သည့်အခါ ဝတ်ဆင်သော အင်္ကျီနှင့် တူညီသည်။ သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်း လုပ်ဆောင်သမျှသည် သန့်ရှင်းပြီး ဘဝ၏ သန့်ရှင်းမှုကို တောင်းဆိုသည်။ ၎င်းကို အင်္ကျီ၏ သန့်ရှင်းမှုဖြင့် ပုံဆောင်သည် (ဇာခရိ ၃:၄-၇)။ ပြာများကို သန့်ရှင်းသောနေရာသို့ သယ်ဆောင်ရန် သန့်ရှင်းရာဌာနမှ ထွက်ခွာသည့်အခါ ပိတ်ဖြူအင်္ကျီကို ဖယ်ရှားရမည်။

10. His linen garment. The priests were required to wear their linen garments even when removing the ashes. These were the same garments they wore when offering sacrifices. All work within the sanctuary was sacred and demanded holiness of life. This in turn was symbolized by purity of garments (Zech. 3:4–7). When they left the sanctuary to carry the ashes to a clean place, they removed the linen garments.

 

၁၃။ အမြဲလောင်ကျွမ်းနေရမည်။ ဘုရားသခင်ကိုယ်တော်တိုင် ဤမီးကို စတင်လောင်ကျွမ်းစေတော်မူသည် (အခန်းကြီး ၉:၂၄)။ ဂျူးလူမျိုးများက ၎င်းသည် ဗာဗုလုန်အကျဉ်းချုပ်ခြင်းအထိ ဆက်လက်လောင်ကျွမ်းခဲ့သည်ဟု အတည်ပြုကြသည်။ အချို့က အ.ဒီ. ၇၀ တွင် ဗိမာန်တော် နောက်ဆုံးဖျက်ဆီးခံရသည်အထိ ၎င်းသည် ဘယ်သောအခါမှ မငြိမ်းသတ်ခဲ့ဟု ဆိုကြသည်။ ဤမီးကို ဆက်လက်လောင်ကျွမ်းစေရန် သစ်သားများစွာ လိုအပ်သည်။ ၎င်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်များက စုဆောင်းခဲ့ပြီး၊ နှစ်စဉ် လူများကို အကူအညီတောင်းခံသည်။

13. Ever be burning. God Himself kindled this fire (ch. 9:24). The Jews affirm that it burned continuously until the Babylonian captivity. Some even claim that it never went out until the final destruction of the Temple in a.d. 70. To keep this fire burning required an ample supply of wood. This was gathered by the priests, who once a year invited the people to assist.

 

၁၄။ ဆန်ပူဇော်သက္ကာ။ ဤအချက်အလက်ကို အာရုန်ၤသ သားများအား ပေးအပ်ခဲ့သည်။ တစ်စုံတစ်ဦးသည် “ဆန်” (စပါးမှုန့်) ပူဇော်သက္ကာ (အခန်းကြီး ၂:၁ ကိုကြည့်ပါ) ယူဆောင်လာသည့်အခါ၊ ဘုရားသခင်ၤသ အပိုင်းကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရမည်။ ကျန်ရှိသည်မှာ ယဇ်ပုရောဟိတ်များအတွက်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် တဆေးမထည့်ရဘဲ၊ ၎င်းနှင့်အတူ စားသုံးသမျှလည်း တဆေးမထည့်ရပေ။ ၎င်းကို “သန့်ရှင်းသောနေရာ” တွင် စားရမည်။ ၎င်းသည် “ပရိသတ်၏တဲတော်ၤသ ခြံဝင်း” ဟု ဤနေရာတွင် သတ်မှတ်ထားသည်။ ထိုမုန့်သည် အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာနှင့် ချိုးဖောက်မှုပူဇော်သက္ကာကဲ့သို့ “အလွန်သန့်ရှင်းသည်”။ ၎င်းသည် အလွန်သန့်ရှင်းသောကြောင့် ၎င်းကို ထိတွေ့သူတိုင်း သန့်ရှင်းရမည်။

14. The meat offering. This information was given to the sons of Aaron. Whenever anyone brought a “meat” (cereal) offering (see on ch. 2:1), God’s part was to be burned on the altar; the rest belonged to the priests. It must be unleavened, and whatever was eaten with it must also be unleavened. It was to be eaten in “the holy place,” which is here defined to be “the court of the tabernacle of the congregation.” The bread was “most holy,” as were the sin offering and the trespass offering. It was so holy that everyone who even touched it must be holy also.

 

၂၀။ အာရုန်ၤသ ပူဇော်သက္ကာ။ အာရုန်သည် နေ့စဉ် ဆန်ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် မှုန့် ခြောက်ပိဿာ (၂.၂ လီတာ) ခန့်ကို နံနက်တစ်ဝက်၊ ညနေတစ်ဝက် ပူဇော်ရမည်။ ၎င်းသည် ဆီနှင့်ရောထားသော မှုန့်ညက်ညက်ဖြင့် ပြုလုပ်ပြီး အပိုင်းများအဖြစ် ဖုတ်ရမည်။ နံ့သာမွှေးကို ဖော်ပြထားခြင်းမရှိပေ။ ၎င်းကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ပူဇော်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းၤသ အစိတ်အပိုင်းကို စားသုံးခွင့်မရှိပေ။

20. The offering of Aaron. Aaron was to offer a cereal offering equal to about 2 dry qt. (2.2 l.) of flour daily, half in the morning and half in the evening. It was to be made of fine flour with oil and baked in pieces. No frankincense is mentioned. It was to be offered on the altar, and no part of it was to be eaten.

 

၂၅။ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာ。 အုပ်စိုးသူများနှင့် သာမန်လူများၤသ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာများကို ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် သန့်ရှင်းသောနေရာ၊ ဆိုလိုသည်မှာ ခြံဝင်းတွင် စားသုံးရမည်။ ၎င်းတို့သည် အလွန်သန့်ရှင်းသည်။ ၎င်းတို့ကို ထိတွေ့သူတိုင်း သန့်ရှင်းရမည်။ ၎င်းတို့ကို ထည့်ထားသော အိုးသည်ပင် သန့်ရှင်းသည်။ အချို့ကိစ္စများတွင် ယဇ်ပူဇော်သူ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ၎င်းၤသ အပိုင်းကို တစ်ဦးတည်း ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရှိသည်။ သို့သော် အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာများတွင် ထိုသို့မဟုတ်ပေ။ “ယဇ်ပုရောဟိတ်များထဲမှ ယောက်ျားအားလုံး စားသုံးရမည်” (အခန်းကြီး ၂၉)။

25. The sin offering. The sin offerings of both rulers and common people were to be eaten by the priests in the holy place, that is, the court. They were most holy. Whoever touched them must be holy. Even the vessel containing them was holy. In some cases the priest who offered a sacrifice had sole right to the priest’s part. But not so with sin offerings. “All the males among the priests shall eat thereof” (v. 29).

 

၃၀။ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာ မရှိပါ။ ဤကျမ်းပိုဒ်သည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်များၤသ ကိုယ်ထည်များကို စွန့်ပစ်ရန် အုပ်ချုပ်သည့် မူများနှင့် သက်ဆိုင်သည်။ ယဇ်ပူဇော်သက္ကာၤသ သွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်းသို့ ယူဆောင်လာသည့်အခါ—ဆိုလျှင် ယဇ်ပုရောဟိတ်သို့မဟုတ် ပရိသတ်တစ်ခုလုံး အပြစ်ပြုသည့်အခါ—ထိုကိုယ်ထည်ကို စခန်းပြင်ပသို့ ယူဆောင်သွားပြီး မီးရှို့ရမည်။ သွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်းသို့ မယူဆောင်ဘဲ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာၤသ ယဇ်ပလ္လင်ၤသ ဦးချိုပေါ်တွင် ထားရှိသည့်အခါ—အုပ်စိုးသူ သို့မဟုတ် သာမန်လူတစ်ဦး အပြစ်ပြုသည့်အခါ—အသားကို ယဇ်ပုရောဟိတ်များက စားသုံးရမည်။ ၎င်းၤသ အကြောင်းရင်းကို အခန်းကြီး ၁၀:၁၆-၂၀ တွင် ရှင်းပြထားသည်။

30. No sin offering. This verse deals with the principles that governed the disposition of the bodies of the sacrifices for sin. When the blood of the sacrifice was brought within the sanctuary—as when the anointed priest or the whole congregation sinned—the body was taken outside the camp and burned. When the blood was not taken into the sanctuary but placed on the horns of the altar of burnt offering—as when a ruler or one of the common people sinned—the flesh was to be eaten by the priests. The reason for this is explained in ch. 10:16–20.

 

ellen g. white comments

8-18 PP 352

 

အခန်းကြီး - ၇

chapter 7

 

၁ အပြစ်ဖြေရာယဇ်ပုံ၏ပညတ်တရား၊ ၁၁ ငြိမ်သက်ရာယဇ်ပုံများ၏ပညတ်တရား၊ ၁၂ ၎င်းသည် ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းခြင်းအတွက်ဖြစ်စေ၊ ၁၆ သစ္စာဂတိပြုခြင်း သို့မဟုတ် ဆန္ဒအလျောက်ပူဇော်ခြင်းအတွက်ဖြစ်စေ၊ ၂၂ အဆီ၊ ၂၆ နှင့် သွေး၊ တို့ကို တားမြစ်ထားသည်။ ၂၈ ငြိမ်သက်ရာယဇ်ပုံများတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏အဖို့အစုံ။

1 The law of the trespass offering, 11 and of the peace offerings, 12 whether it be for a thanksgiving, 16 or a vow, or a freewill offering. 22 The fat, 26 and the blood, are forbidden. 28 The priests’ portion in the peace offerings.

 

၁. အပြစ်ဖြေရာယဇ်။ သို့မဟုတ် “အပြစ်ဒဏ်ဖြေရာယဇ်” (အာအက်စ်ဗွီ)။ ယေဘုယျအားဖြင့် ယဇ်ပူဇော်ပသမှုအားလုံးသည် သန့်ရှင်းသော်လည်း၊ ယဇ်ပလ္လင်သို့ဖြစ်စေ၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်များအသုံးပြုရန်ဖြစ်စေ သီးသန့်ထားသော ယဇ်ပူဇော်ပသမှု၏အစိတ်အပိုင်းသည် အလွန်သန့်ရှင်းသည် (အခန်း ၂:၁၀; ၁၀:၁၂)။ ထို့ကြောင့် ပြသရာမုန့် (အခန်း ၂၄:၉)၊ နံ့သာမျိုး (ထွက်မြောက်ရာ ၃၀:၃၆)၊ အပြစ်ဖြေရာယဇ်နှင့် အပြစ်ဒဏ်ဖြေရာယဇ်၏အသားများသည် အလွန်သန့်ရှင်းသည် (လေဝိသကံ ၆:၁၇, ၁၈; ၇:၁, ၆; ၁၄:၁၃; တောလည်ရာ ၁၈:၉, ၁၀; လည်းကြည့်ပါ လေဝိသကံ ၁၀:၁၃-၂၀)။

1. The trespass offering. Or, “the guilt offering” (RSV). In general, all offerings were holy, but that part of each sacrifice devoted to the altar or to the use of the priests was most holy (chs. 2:10; 10:12). Thus the shewbread (ch. 24:9), the incense (Ex. 30:36), the flesh of the sin and trespass offerings, were most holy (Lev. 6:17, 18; 7:1, 6; 14:13; Num. 18:9, 10; see also on Lev. 10:13–20).

 

၃. သူသည် ပူဇော်ရမည်။ အပြစ်ဒဏ်ဖြေရာယဇ်အတွက် ထုံးနည်းသည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်နှင့် အတူတူပင်ဖြစ်သော်လည်း၊ သွေးဖြင့်ဆောင်ရွက်ပုံသည် အနည်းငယ်ကွဲပြားသည်။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်၏သွေးကို မီးရှို့ရာယဇ်ပလ္လင်၏ဦးချိုများပေါ်တွင်ထည့်ထားသည်။ အပြစ်ဒဏ်ဖြေရာယဇ်၏သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်ပတ်လည်တွင် ဖျန်းရသည်။ နှစ်မျိုးလုံးတွင် အဆီသည် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ပြီး “ထာဝရဘုရားထံသို့ မီးဖြင့်ပြုသော ယဇ်ပူဇော်ပသမှု” ဖြစ်သည် (အခန်းငယ် ၅)။

3. He shall offer. The ritual followed in the case of the trespass offering was the same as that for the sin offering, but the ministration of the blood differed somewhat. The blood of the sin offering was placed upon the horns of the altar of burnt offering; the blood of the trespass offering was sprinkled on the altar round about. In both cases the fat was burned on the altar, “an offering made by fire unto the Lord” (v. 5).

 

၆. သန့်ရှင်းသောနေရာ၌။ ဆိုလိုသည်မှာ စည်းဝေးရာတဲတော်၏ခြံဝင်းအတွင်း၌ဖြစ်သည်။ ဤနေရာ၌ ချက်ပြုတ်ရာသုံးပစ္စည်းများကို ထားရှိပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ၎င်းတို့၏ဘုံစားသောက်ရန်အတွက် စုဝေးကြသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်တိုင်း၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်တာဝန်ထမ်းဆောင်ခြင်းမှ တားမြစ်ထားသော ခန္ဓာကိုယ်ချို့ယွင်းမှုရှိသူပင်ဖြစ်စေ၊ “သူ၏ဘုရားသခင်၏မုန့်၊ အလွန်သန့်ရှင်းသောအရာနှင့် သန့်ရှင်းသောအရာ” ကို စားသုံးခွင့်ရှိသည် (အခန်း ၂၁:၂၂, ၂၃)။

6. In the holy place. That is, in the court of the tabernacle of the congregation. Here cooking utensils were kept, and here the priests gathered for their common meal. Every priest, though he might have bodily defects that barred him from performing priestly duties, was permitted to eat “the bread of his God, both of the most holy, and of the holy” (ch. 21:22, 23).

 

၈. အရေခွံ။ အပြစ်ဒဏ်ဖြေရာယဇ်နှင့် အပြစ်ဖြေရာယဇ်များ၏အရေခွံကို မည်သို့စီမံရမည်ကို အခန်း ၄:၁၁, ၁၂, ၂၁ တွင်ဖော်ပြထားသည့်အပြင် အခြားမပြောထားချေ။ မီးရှို့ရာယဇ်၏အရေခွံကို ယဇ်ပူဇော်သော ယဇ်ပုရောဟိတ်အား အထူးသဖြင့် ပေးရမည်။

8. The skin. Nothing is said of the disposition made of the skin of the trespass offerings or of the sin offerings, except that noted in ch. 4:11, 12, 21. The skin of the burnt offering was specifically to be given to the priest that offered it.

 

၁၄. အားလုံးထဲမှ တစ်ခု။ ဆိုလိုသည်မှာ သူယူလာသောအရာများထဲမှ တစ်ခု၊ များသောအားဖြင့် ဆယ်ခုဖြစ်သည်။ ထိုမုန့်ကို ယဇ်ပုရောဟိတ်အား ပေးရမည်၊ ၎င်းသည် ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် လှုပ်ယမ်းရမည်။ ၎င်းကို မီးရှို့ရာယဇ်ပလ္လင်တွင် အတက်အဆင်းလှုပ်ယမ်းခြင်း သို့မဟုတ် ရှေ့နောက်လှုပ်ယမ်းခြင်းဖြင့် ပြုလုပ်ရသည်။ ထို့နောက် ၎င်းကို ပထမဦးစွာ ထာဝရဘုရားထံသို့ ပူဇော်ပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်အား ပေးရသည်။

14. One out of the whole. That is, one out of whatever number he brought, which was usually ten. The cake was given to the priest, who was to heave it before the Lord. This was done by heaving it up and down by the altar of burnt offering, or by waving it back and forth. Thus it was first presented to the Lord and then given to the priest.

 

၁၅. ထိုနေ့တွင်ပင်။ ဤပညတ်သည် အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ ပေးထားခြင်းမဟုတ်။ ၎င်းသည် သန့်ရှင်းမှုကို မြှင့်တင်ပေးပြီး၊ လူမှုဆက်ဆံရေးနှင့် ဆင်းရဲသူများအတွက် ရက်ရောမှုကို အားပေးသည်။ ဤအကြောင်းပြချက်သုံးရပ်အနက် သန့်ရှင်းမှုသည် အရေးကြီးဆုံးဖြစ်သည်။ ရာသီဥတုပူသောနိုင်ငံတွင် ဖောက်ပြားလွယ်သောအစားအစာကို အချိန်ကြာရှည်ထိန်းသိမ်းရန် ခက်ခဲသည်။ အထူးသဖြင့် လူများသည် ဗိမာန်တော်သို့လာရောက်ရာတွင် ၎င်းတို့၏အိမ်မှ ဝေးကွာနေရသည်။ ယဇ်ပူဇော်သူသည် ၎င်းကို နှစ်ရက်ထက်ပို၍ ထိန်းသိမ်းရန်ကြိုးစားပါက ပုပ်သိုးမှုဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်။

15. The same day. This command was not without good reason. It promoted sanitation, it encouraged social intercourse and liberality to the poor. Of these three reasons sanitation was most important. In a warm country it was difficult to keep perishable food wholesome for any length of time. This would be especially true when a person was away from home, as many of them would be when they came to the Temple. If the offerer attempted to keep it more than two days, putrefaction would likely set in.

 

ယဇ်ပူဇော်သူတစ်ဦးတည်းအနေဖြင့် တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်၏အသားကို တစ်ရက် သို့မဟုတ် နှစ်ရက်အတွင်း စားသုံးရန် မဖြစ်နိုင်သောကြောင့်၊ သူသည် သဘာဝအတိုင်း အခြားသူများကို ဖိတ်ကြားပြီး မျှဝေစားသုံးရန် ဖြစ်လာသည်။ ဤသည်ကို ဘုရားသခင်က ရည်ရွယ်ထားသည် (တရားဟောရာ ၁၂:၁၁, ၁၂, ၁၇, ၁၈; ၁၆:၁၁)။ ထို့ကြောင့် ထိုအခါသမယသည် ဘုရားဝတ်ပြုသော ပျော်ရွှင်ဖွယ်မိသားစုစုဝေးပွဲဖြစ်လာသည် (ဆာလံ ၄၂:၄; ဟေရှာယ ၃၀:၂၉)။ ဖိတ်ကြားထားသော လေဝိလူမျိုး၏ရှိနေမှုသည် ထိုအခါသမယအား ဂုဏ်သိက္ခာထိပ်တိုက်ပေးပြီး၊ သူ့အား ဆုံးမဩဝါဒပေးရန် အခွင့်အရေးပေးသည်။

It being impossible for the offerer himself to consume the flesh of an animal in one or two days, he would naturally invite others to share it with him. This was what God intended (Deut. 12:11, 12, 17, 18; 16:11). Thus the occasion was made a solemn but happy family gathering (Ps. 42:4; Isa. 30:29). The presence of the invited Levite imparted to the occasion a touch of dignity and gave him an opportunity for instruction.

 

ဤလောက၏ဥစ္စာဓနသည် မညီမျှစွာ ခွဲဝေထားသည်။ အချို့သည် ၎င်းတို့လိုအပ်သည်ထက် နည်းပါးပြီး၊ အချို့သည် များစွာပိုင်ဆိုင်ကြသည်။ ဘုရားသခင်က ပိုင်ဆိုင်သူများသည် မပိုင်ဆိုင်သူများနှင့် မျှဝေရန် ပြဌာန်းထားသည် (တရားဟောရာ ၁၅:၇-၁၁)။ ဤလောက၏ဥစ္စာနည်းပါးသူများထဲတွင် လေဝိလူမျိုးများလည်း ပါဝင်ပြီး ၎င်းတို့ကို မမေ့လျော့ရန်လိုသည် (တရားဟောရာ ၁၂:၁၉, ၁၂)။ ခရစ်တော်၏ “ဆင်းရဲသား၊ မသန်စွမ်းသူ၊ ခြေဆွံ့သူ၊ မျက်မမြင်သူများကို ဖိတ်ကြား” ရန် “သင်သည် ပွဲခံသောအခါ” ဟူသော ဩဝါဒသည် မောရှေ၏ပညတ်များကို ထပ်မံအတည်ပြုပြီး၊ ဟေရှာယ၏စကားများကို အားဖြည့်ပေးသည် (ဟေရှာယ ၅၈:၆, ၇)။

The riches of the world are unevenly distributed. Some have less than they need; others have far more. God ordains that those who have shall share with those who have not (Deut. 15:7–11). Among those who had little of this world’s goods and should therefore be remembered, were the Levites (Deut. 12:19, 12). Christ’s instruction to “call the poor, the maimed, the lame, the blind” when “thou makest a feast” (Luke 14:12, 13) reiterates these commands of Moses, and reinforces the words of Isaiah (Isa. 58:6, 7).

 

၂၀. ဖြတ်တောက်ခြင်း။ ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၅ တွင်ကြည့်ပါ။

20. Cut off. See on Ex. 12:15.

 

၂၃. အဆီမျိုးစုံကို မစားရ။ ဤအကြိမ်ကြိမ်ထပ်ကာပြောထားသော ပညတ်သည် “အဆီအားလုံးသည် ထာဝရဘုရား၏အဖို့ဖြစ်သည်” ဟူသော ရှင်းပြချက်အပေါ် အခြေခံသည် (အခန်း ၃:၁၆)။ သူ့ဘာသာသူ သေသောတိရစ္ဆာန်များ သို့မဟုတ် သားရဲများဖြင့် စုတ်ပြဲသောတိရစ္ဆာန်များ၏ အဆီကို အခြားရည်ရွယ်ချက်များအတွက် အသုံးပြုနိုင်သော်လည်း၊ စားသုံးရန်မဖြစ်စေရ (အခန်း ၇:၂၄)။

23. No manner of fat. This oft-repeated command is based on the explanation that “all the fat is the Lord’s” (ch. 3:16). The fat of animals that died of themselves or were torn by beasts might be used for other purposes, but not eaten (ch. 7:24).

 

၂၉. ငြိမ်သက်ရာယဇ်များ။ ၎င်းတို့ကို အခန်း ၃ တွင် အသေးစိတ်ဆွေးနွေးထားသည်။ ဤနေရာတွင် ထပ်မံသိရှိရန် အချက်အလက်များကို ပေးထားသည်။

29. Peace offerings. These were discussed at length in ch. 3. Here, certain additional facts are given.

 

၃၂. ညာဖက်ပုခုံး။ ဆိုလိုသည်မှာ ပေါင်ခြံ (ထွက်မြောက်ရာ ၂၉:၂၇; လေဝိသကံ ၇:၁၄ တွင်ကြည့်ပါ)။

32. The right shoulder. That is, the thigh (see on Ex. 29:27; Lev. 7:14).

 

၃၅. ဤသည်မှာ အဖို့အစုံ။ အခန်း ၇ ၏အလေးထားချက်မှာ ယဇ်ပုရောဟိတ်များအတွက် ပိုင်ဆိုင်သော အစိတ်အပိုင်းဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် သူ၏ဝတ်ပြုရေးအမှုတော်အတွက် ရက်ရောစွာ ပြဋ္ဌာန်းထားပြီး၊ ဣသရေလလူတိုင်းအား ၎င်းတို့၏တာဝန်ကို နားလည်ရန် ရည်ရွယ်သည်။ ၎င်းသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်များကို လူအများ၏အမြင်တွင် ဂုဏ်သိက္ခာမြင့်မားစေသည်။ ၎င်းတို့ပေးသောအရာများစွာသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်များထံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိသည်။

35. This is the portion. The stress in ch. 7 has been on the part that belonged to the priests. God ordained liberal provision for His ministry, and intended every Israelite to understand his own responsibility in supporting it. This raised the priesthood high in the estimation of the people. Much of what they gave reverted to the priests.

 

ellen g. white comments

11-34 PP 576

26, 27 2T 61

အခန်းကြီး - ၈

chapter 8

 

၁။ မောရှေသည် အာရုန်နှင့် သူ၏သားများကို သန့်ရှင်းစေခြင်း။ ၁၄။ သူတို့၏အပြစ်ဖြေရာယဇ်။ ၁၈။ သူတို့၏မီးရှို့ရာယဇ်။ ၂၂။ သန့်ရှင်းရာသိုးထီး။ ၃၁။ သန့်ရှင်းရာနေရာနှင့်အချိန်။

1 Moses consecrateth Aaron and his sons. 14 Their sin offering. 18 Their burnt offering. 22 The ram of consecrations. 31 The place and time of their consecration.

 

၂။ အာရုန်နှင့် သူ၏သားများကို ယူလော့။ ဤအခန်းသည် တဲတော်တည်ဆောက်ခြင်းကို မှတ်တမ်းတင်ထားသော ထွက်မြောက်ရာကျမ်း၏ နောက်ဆုံးအခန်းကို အချိန်ကြိုးကြားစွာ လိုက်နာသည်။ ကြားဖြတ်ရှိ အခန်းကြီး ၇ ခန်းသည် အာရုန်နှင့် သူ၏သားများအား သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ဝတ်ပြုခြင်းမပြုမီ လိုအပ်သော ညွှန်ကြားချက်များပါရှိသည်။

2. Take Aaron and his sons. Chronologically this chapter follows the last chapter of Exodus, in which the erection of the tabernacle is recorded. The seven intervening chapters contain instruction Aaron and his sons would need before they began their ministration in the sanctuary.

 

ယဇ်ပုရောဟိတ်အဖြစ်အမှုဆောင်ရန် ပထမဆုံးအရည်အချင်းမှာ အာရုန်မှဆင်းသက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ မျိုးရိုးစဉ်ဆက်မှတ်တမ်းများကို အလွန်ဂရုတစိုက်ထိန်းသိမ်းထားသည် (၂ ရာဇဝင် ၃၁:၁၆-၁၉)။ အာရုန်မှဆင်းသက်ကြောင်း တရားဝင်သက်သေမပြသနိုင်သူသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်အဖြစ် ဝတ်ပြုခွင့်မရှိ (ဧဇရ ၂:၆၂; နယမိ ၇:၆၄)။

The first qualification for the priesthood was descent from Aaron. Genealogical registers were kept with great care (2 Chron. 31:16–19). One who could not submit legal proof of Aaronic descent was not permitted to minister in the priest’s office (Ezra 2:62; Neh. 7:64).

 

ဒုတိယအရည်အချင်းမှာ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာချို့ယွင်းမှုမရှိခြင်းဖြစ်သည်။ မည်သည့်ချို့ယွင်းမှု သို့မဟုတ် ဒဏ်ရာမဆို အာရုန်၏သားတစ်ဦးအား ယဇ်ပလ္လင်သို့ချဉ်းကပ်ခြင်း သို့မဟုတ် သန့်ရှင်းရာဌာနထဲသို့ဝင်ရောက်ခြင်းမှ တားမြစ်သည်။ အာရုန်မှဆင်းသက်ခြင်းသည် သူ့အား ထောက်ပံ့မှုရရှိခွင့်ပေးသည်။ သူသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်အတွက်သတ်မှတ်ထားသော ယဇ်သားများနှင့် ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့၏အပိုင်းကို ရယူနိုင်သည် (လေဝိ ၂၁:၁၇-၂၃)။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ထပ်မံ၍ အခမ်းအနားဆိုင်ရာ မသန့်ရှင်းမှုမှ ကင်းရှင်းရမည်ဖြစ်ပြီး၊ စပျစ်ရည်နှင့် အရက်သေစာများကို ရှောင်ကြဉ်ရမည် (အခန်း ၁၀:၈-၁၀)။

The second qualification was freedom from physical deformity. Any defect or injury was sufficient to prevent a son of Aaron from approaching the altar or even entering the sanctuary. Aaronic descent entitled him to support; he might eat of the priest’s portion of the sacrifices and receive a portion of the tithe (Lev. 21:17–23). The priest was, furthermore, to be free from any ceremonial uncleanness and to abstain from wine and strong drink (ch. 10:8–10).

 

ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ အထူးတာဝန်မှာ လူများကိုယ်စား ဘုရားသခင်ထံချဉ်းကပ်ရန်ဖြစ်သည် (လေဝိ ၁၀:၃; ၂၁:၁၇; တောလည်ရာ ၁၆:၅)။ သူတို့သည် သန့်ရှင်းသောဘုရားသခင်နှင့် အပြစ်ရှိသောလူများကြားတွင် ရပ်တည်ရမည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့သည် သန့်ရှင်းရမည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏အလုပ်ဖော်ပြချက်တွင် သန့်ရှင်းခြင်းကို ထပ်ခါတလဲလဲ အလေးပေးထားသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ဗဟိုဖြစ်သော ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးကို “ထာဝရဘုရား၏သန့်ရှင်းသူ” ဟုခေါ်သည် (ဆာလံ ၁၀၆:၁၆)။ သူ၏ဦးထုပ်တွင်တပ်ဆင်ထားသော ရွှေပြားတွင် “ထာဝရဘုရားအတွက် သန့်ရှင်းခြင်း” ဟူသောစကားများ ရေးထိုးထားသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၈:၃၆)၊ ထို့ပြင် သူသည် “ဣသရေလလူမျိုးများက သန့်ရှင်းစေသော သန့်ရှင်းသောအရာများ၏ အပြစ်ကို ထမ်းရမည်” ဟု ဖော်ပြထားသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၈:၃၈)။

The special function of the priests was to approach God on behalf of the people (Lev. 10:3; 21:17; Num. 16:5). They were to stand, as it were, between a Holy God and a sinful people. Hence, they must themselves be holy. The matter of holiness is repeatedly emphasized in the description of the work of the priests. The high priest, in whom the priesthood centered, is called the “saint of the Lord” (Ps. 106:16). On the golden plate attached to his miter were inscribed the words, “Holiness to the Lord” (Ex. 28:36), and it is expressly stated that he was to “bear the iniquity of the holy things, which the children of Israel shall hallow in all their holy gifts” (Ex. 28:38).

 

သို့သော် ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးနှင့် သူ၏သားများသည် သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ဝတ်ပြုခြင်းမစတင်မီ သူတို့အား အလုပ်အတွက် တရားဝင်ခွဲထားရမည်။ အာရုန်သည် သန့်ရှင်းသောဆီဖြင့် ဘိသိက်ပြဿနာခံရမည်ဖြစ်ပြီး၊ သူ၏သားများကို စည်းဝေးရာတဲတော်၏တံခါးဝတွင် ဆီဖြင့်ဖျန်းပက်ရမည်၊ ထိုနေရာတွင် သန့်ရှင်းရာအခမ်းအနားကို ပြုလုပ်ရမည်။

But before the high priest and his sons could begin their ministration in the sanctuary, they were to be solemnly set apart for the task. Aaron was to be anointed with the holy oil and his sons were to be sprinkled with it at the door of the tabernacle of the congregation, where the inauguration was to take place.

 

၆။ သူတို့ကို ဆေးကြောပေးခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း၏သင်္ကေတဖြစ်သည် (တိတု ၃:၅)။ သူတို့သည် မိမိတို့ကိုယ်ကို ဆေးကြောခွင့်မရှိ၊ အကြောင်းမှာ ဘုရားသခင်တောင်းဆိုသော သန့်ရှင်းမှုသည် သူတို့ကိုယ်တိုင် မဖြည့်ဆည်းနိုင်သောအရာဖြစ်သည်။ အခြားသူတစ်ဦးဦးက သူတို့အတွက် ဆေးကြောပေးရမည်။

6. Washed them. This was a symbol of regeneration (Titus 3:5). They were not to wash themselves, for the purity God required of them was not something they could provide for themselves. Someone else must do the washing for them.

 

ညီအစ်ကိုနှစ်ဦး ရေကန်သို့သွားစဉ် သူတို့၏စိတ်သည် သူတို့ပြုလုပ်နေသောအရာ၏ အရေးပါမှုနှင့် အဓိပ္ပာယ်ကို စွဲလမ်းနေရမည်။ ၎င်းသည် သာမန်ရေချိုးခြင်းထက် ပိုသည်၊ ၎င်းသည် ဝိညာဉ်ရေးဆိုင်ရာ သန့်စင်ခြင်းဖြစ်သည်။ အာရုန်သည် မိမိကိုယ်ကို အပြစ်မှ သန့်စင်နိုင်ခြင်းမရှိ။ အခြားသူတစ်ဦးဦးက သူ့အတွက် ထိုသို့ပြုရမည်။

As the two brothers proceeded to the laver their minds must have been occupied with the significance and importance of what they were doing. This was more than an ordinary bath; it was a spiritual cleansing. Aaron could not cleanse himself from sin. Someone must do that for him.

 

၇။ သူ၏အပေါ်သို့ အင်္ကျီတင်ပေးခဲ့သည်။ ဆေးကြောပြီးနောက် အာရုန်အား သန့်ရှင်းသောအဝတ်အစားများဖြင့် ဝတ်ဆင်ပေးခြင်းသည် သူ၏ရာထူးအမှတ်အသားဖြစ်သည်။ ၎င်းသည်လည်း သင်္ကေတဆိုင်ရာလုပ်ရပ်ဖြစ်သည်၊ ထို့ကြောင့် သူသည် မိမိကိုယ်ကို ဝတ်ဆင်ခွင့်မရှိ။

7. Put upon him the coat. After the washing came the investiture of Aaron with the holy garments, his insignia of office. This also was a symbolic act; hence he was not permitted to clothe himself.

 

ဤအချိန်တွင် အာရုန်သည် လုံးဝအားကိုးရာမဲ့ဖြစ်နေရမည်။ သူ့အတွက် ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူးလား။ အားလုံးကို သူ့အတွက်လုပ်ပေးရမည်လား။ ဦးထုပ်ကိုပင် သူကိုယ်တိုင်မတင်နိုင်ဘူးလား။ သူသည် မောရှေထက် ပိုကောင်းအောင်လုပ်နိုင်သည်။ သို့သော် မဟုတ်ပါ၊ အာရုန်သည် ဘုရားသခင်၏အမိန့်ကို လိုက်နာရမည်။ သူသည် မိမိ၏မလုံလောက်မှုကို ခံစားရမည်။ သူလုပ်နိုင်သမျှသည် ဘုရားသခင်ထံတွင် လက်ခံမည်မဟုတ်ကြောင်း သင်ယူရမည်။ သူသည် လုံးဝအားကိုးခြင်း၏သင်ခန်းစာကို သင်ယူရမည်။ ဘုရားသခင်သည် သူ့ကို ဝတ်ပြုရန်အတွက် ပြင်ဆင်ပေးနေသည်။ ဘုရားသခင်သည် သူ့ကို ဘုရားသခင်၏ဖြောင့်မတ်ခြင်းဖြင့် ဝတ်ဆင်ပေးနေသည် (ဆာလံ ၁၃၂:၉)။

By this time Aaron must have felt completely helpless. Was there nothing he could do for himself? Must everything be done for him? Could he not even put on the miter himself? He could do that better than Moses. But no, Aaron must submit to the command of God. He must be made to feel his own insufficiency. He must learn that nothing he could do would be acceptable to God. He must learn the lesson of entire dependence. It was God who was fitting and preparing him for service. It was God who was clothing him with divine righteousness (Ps. 132:9).

 

အာရုန်သည် ယခုအခါ အဝတ်အစားအပြည့်အစုံဝတ်ဆင်ထားသည်။ သူသည် ခေါင်းလောင်းများနှင့် သလဲသီးများပါသော အပြာရောင်ရှည်လျားသောဝတ်ရုံ၊ ဣသရေလလူမျိုးများ၏အမည်များထွင်းထားသော ရွှေမိုးကျောက်နှစ်လုံးပါသော ဧဖုဒ်၊ ကျောက်မျက် ၁၂ လုံးနှင့် ဥရိမ်နှင့်သုမ္မိမ်ပါသော ရင်ဖုံးကျောက်ပြား၊ ရွှေသရဖူနှင့် “ထာဝရဘုရားအတွက် သန့်ရှင်းခြင်း” ဟူသောစာတန်းပါသော ဦးထုပ်ကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။

Aaron was now fully clothed. He had on the long blue robe, with the bells and the pomegranates, the ephod with the names of the children of Israel engraved upon its 2 beautiful onyx stones, the breastplate with the 12 stones and the Urim and the Thummim, and the miter with its golden crown and the inscription, “Holiness to the Lord.”

 

၁၀။ တဲတော်ကို ဘိသိက်ပြဿနာပေးခဲ့သည်။ အာရုန်ကို ဘိသိက်ပြဿနာမပေးမီ မောရှေသည် ဘုရားသခင်၏အမိန့်အရ (ထွက်မြောက်ရာ ၃၀:၂၆-၂၉) တဲတော်နှင့် ၎င်း၏ပရိဘောဂများ အပါအဝင် သေတ္တာတော်ကို ဘိသိက်ပြဿနာပေးခဲ့သည်။

10. Anointed the tabernacle. Before anointing Aaron, Moses anointed the tabernacle and its furniture, including the ark, in accordance with God’s command (Ex. 30:26–29).

 

၁၂။ သူသည် ဆီလောင်းပေးခဲ့သည်။ တဲတော်နှင့် ၎င်း၏ပစ္စည်းများကို ဘိသိက်ပြဿနာပြီးနောက် မောရှေသည် အာရုန်ကို ဘိသိက်ပြဿနာပေးခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးအဖြစ် သူ၏သရဖူဆောင်းခြင်းဖြစ်သည် (လေဝိ ၂၁:၁၂; ဇာခရိ ၆:၁၁-၁၃)။ ဘိသိက်ပြဿနာသည် ဆီများစွာဖြင့်ပြုလုပ်ခဲ့ရာ အာရုန်၏မုတ်ဆိတ်နှင့် အဝတ်အစားများပေါ်သို့ ဆီစီးကျခဲ့သည် (ဆာလံ ၁၃၃:၂)။

12. He poured. Having anointed the tabernacle and its contents, Moses then anointed Aaron. This was his coronation as high priest (see Lev. 21:12; cf. Zech. 6:11–13). The anointing was so copious that the oil ran down upon Aaron’s beard and garments (Ps. 133:2).

 

၁၄။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်အတွက် နွားထီး။ ဤအပြစ်ဖြေရာယဇ်သည် အာရုန်နှင့် သူ၏သားများအတွက်သာမက ယဇ်ပလ္လင်အတွက်လည်းဖြစ်သည်။ ယဇ်ပလ္လင်သည် ပြန်လည်သင့်မြတ်ရေးဝတ်ပြုခြင်းတွင် အလွန်အရေးကြီးသောအခန်းကဏ္ဍရှိပြီး၊ ထို့ကြောင့် ၎င်းကို အထူးဘိသိက်ပြဿနာနှင့် သန့်စင်ခြင်းပေးခဲ့သည်။

14. The bullock for the sin offering. This sin offering was not for Aaron and his sons alone, but for the altar also. The altar had a most important function to perform in the ministry of reconciliation, and a special anointing and purification was therefore accorded it.

 

သန့်ရှင်းရာအခမ်းအနားတစ်ခုလုံးတွင် မောရှေသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်အဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ သူသည် သွေးကိုယူ၍ ယဇ်ပလ္လင်၏ဦးချိုများပေါ်တွင် လိမ်းပေးခဲ့သည်။ ကျန်သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်အောက်တွင် လောင်းထည့်ခဲ့သည်။ အဆီအား ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ခဲ့သည်။ နွားထီး၏အလောင်းကို စခန်းအပြင်ဘက်တွင် မီးရှို့စွန့်ပစ်ခဲ့သည်။ အာရုန်သည် သူ၏အလုပ်ကို မစတင်ရသေးသဖြင့် မောရှေသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်သာမက ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးအဖြစ်ပါ ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ သူသည် သက်သေခံသေတ္တာတော်ကို ဘိသိက်ပြဿနာပေးရန် အလွန်သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၃၀:၂၆; လေဝိ ၈:၁၀)။

Throughout the consecration ritual Moses acted as priest. He took the blood and put it upon the horns of the altar; he poured out the rest of the blood at the bottom of the altar; he burned the fat upon the altar; he disposed of the bullock by burning its body outside the camp. Aaron had not yet begun his work, and Moses therefore functioned not only as priest but even as high priest. He went into the most holy to anoint the ark of the testimony (Ex. 30:26; Lev. 8:10).

 

၂၂။ သန့်ရှင်းရာသိုးထီး။ သန့်ရှင်းရာသိုးထီးဖြင့် ပြုလုပ်သောအခမ်းအနားသည် အာရုန်နှင့် သူ၏သားများကို သန့်ရှင်းစေခြင်း၏ နောက်ဆုံးလုပ်ရပ်ဖြစ်သည်။ ၎င်းဖြင့် သန့်ရှင်းခြင်းပြီးစီးပြီး၊ သူတို့သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်အနေဖြင့် ကြားဝင်ဆောင်ရွက်ရန် အခွင့်အာဏာရရှိခဲ့သည်။

22. The ram of consecration. The ceremony with the ram of consecration was the last act in the consecration of Aaron and his sons. With it the dedication was completed, and they were empowered to perform the various priestly mediatorial services.

 

၂၃။ အာရုန်၏ညာဖက်နား။ နားပေါ်တွင် သွေးလိမ်းပေးခြင်းသည် ဘုရားသခင်၏ဝတ်ပြုရေးအတွက် သန့်ရှင်းစေခြင်းကို ညွှန်ပြသည်။ ထို့နောက်မှစ၍ အာရုန်သည် ဘုရားသခင်၏အမိန့်များကို ဂရုတစိုက်နားထောင်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ မကောင်းမှုများအတွက် နားပိတ်ထားရမည်။ ဤသင်ခန်းစာသည် ဝတ်ပြုသူများနှင့် သာမန်လူများအတွက်လည်း အကျိုးရှိသည်။ ၎င်းကို လိုက်နာမည်ဆိုလျှင် ကောင်းလိမ့်မည်၊ အကြောင်းမှာ “နားထောင်ခြင်းသည် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းထက် သာ၍ ကောင်းသည်၊ သိုးထီး၏အဆီထက် နားထောင်ခြင်းသည် သာ၍ကောင်းသည်” (၁ ရာဇဝင် ၁၅:၂၂)။

23. Aaron’s right ear. The application of the blood to the ear signified its consecration to the service of God. Henceforth Aaron must hearken diligently to God’s commands, and must close his ears to evil. This lesson is profitable for minister and layman alike. Well would it be were it heeded, for “to obey is better than sacrifice, and to hearken than the fat of rams” (1 Sam. 15:22).

 

လက်မများ။ အာရုန်၏ညာဖက်လက်မပေါ်တွင် သွေးလိမ်းပေးခြင်းသည် ထို့နောက်မှစ၍ သူ၏လုပ်ရပ်အားလုံးသည် ဖြောင့်မတ်ရမည်ဟု ညွှန်ပြသည်။ လက်သည် ဘဝလုပ်ငန်း၊ အမျိုးမျိုးသောပြင်ပလုပ်ရပ်များ၊ ဖြောင့်မတ်ခြင်းပြုလုပ်မှုကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ခရစ်တော်အကြောင်း ရေးထားသည်မှာ “အိုဘုရားသခင်၊ ကျွန်ုပ်သည် သင်၏အလိုတော်ကို ပြုရန် ရောက်လာပါပြီ” (ဟေဗြဲ ၁၀:၇)။ “ကျွန်ုပ်၏အစာသည် ကျွန်ုပ်ကို စေလွှတ်တော်မူသောသူ၏ အလိုတော်ကို ပြုရန်ဖြစ်သည်” (ယောဟန် ၄:၃၄)။

The thumb. The placing of the blood upon Aaron’s right thumb signified that henceforth his every act should be righteous. The hand stands for the lifework, the various outward acts, the doing of righteousness. Of Christ it was written, “Lo, I come … to do thy will, O God” (Heb. 10:7). “My meat,” He said, “is to do the will of him that sent me” (John 4:34).

 

ခြေမများ။ ခြေမပေါ်တွင် သွေးလိမ်းပေးခြင်းသည် အလားတူအဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။ ၎င်းသည် အလင်းထဲတွင်လျှောက်လှမ်းခြင်း၊ ဘုရားသခင်၏အလိုတော်အရ ပြေးလွှားခြင်း၊ သမ္မာတရားနှင့် ဖြောင့်မတ်ခြင်းအတွက် ရပ်တည်ခြင်းကို ညွှန်ပြသည်။ လူသား၏စွမ်းရည်အားလုံးကို ဘုရားသခင်ထံ အပ်နှံရမည်။

The great toe. Placing the blood on the toe has a similar meaning. It signifies walking in the light, running on God’s errands, standing for truth and righteousness. Every faculty of the being is to be dedicated to God.

 

၂၄။ ယဇ်ပလ္လင်ပတ်လည်။ ယဇ်ပလ္လင်ကို ယခင်က ဆီဖြင့် ဘိသိက်ပြဿနာပေးခဲ့သည်။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်နှင့် မီးရှို့ရာယဇ်၏သွေးကိုလည်း ၎င်းပေါ်တွင် လိမ်းပေးခဲ့သည် (အခန်း ၈:၁၀, ၁၅, ၁၉, ၂၄)။ ယခုအခါ ၎င်းကို သန့်ရှင်းရာသိုးထီး၏သွေးဖြင့် ဖျန်းပက်ခဲ့သည်။ ၎င်းသည် သန့်ရှင်းရာဌာန၏အခြားအစိတ်အပိုင်းများထက် ပိုမိုအာရုံစိုက်ခံရသည်။ ၎င်းသည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်အတွက် ၎င်း၏အရေးပါမှုကြောင့်ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ ယဇ်ပူဇော်ခြင်းတိုင်းနီးပါးအတွက် ၎င်းသည် အရေးကြီးသောအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်သည်။

24. The altar round about. The altar had previously been anointed with oil. The blood of the sin offering and the blood of the burnt offering had also been applied to it (ch. 8:10, 15, 19, 24). Now it was sprinkled with the blood of the ram of consecration. It received more attention than any other part of the sanctuary. This was doubtless because of its importance to the atonement. For practically every sacrifice it played an important role.

 

၃၁။ ၎င်းကို စားလော့။ ဤအခမ်းအနားဆိုင်ရာ အစာစားခြင်းသည် သန့်ရှင်းရာအခမ်းအနားကို ပြီးဆုံးစေသည်။ သန့်ရှင်းရာသိုးထီး၏အသားကို စားခြင်းသည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်၏အသားကို စားခြင်းနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်။ သန့်ရှင်းရာသိုးထီး၏အသားကို စားခြင်းသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်များကို သန့်ရှင်းစေရန်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့သည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်၏အသားကို စားပြီး လူများ၏အပြစ်ကို ထမ်းနိုင်ရန်ဖြစ်သည် (အခန်း ၁၀:၁၇)။

31. Eat it. This ritual meal concluded the ceremony of consecration. The eating of the flesh of the ram of consecration is in contrast to the eating of the flesh of the sin offering. The eating of the flesh of the ram was to consecrate the priest that they might eat the flesh of the sin offering and bear the sin of the people (ch. 10:17).

ဝတ်ပြုသောယဇ်ပုရောဟိတ်၏ အပြစ်ဖြေရာယဇ်—လူများ၏အပြစ်များကို ကိုယ်စားပြုသူဖြစ်သော ဝတ်ပြုသောယဇ်ပုရောဟိတ်ထံသို့ ပုံဆောင်အားဖြင့် လွှဲပြောင်းပေးခဲ့သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် မိမိကိုယ်ကို အပြစ်ဖြေရာယဇ်အဖြစ် မဖြစ်နိုင်သလို၊ သူ၏ဘဝဖြင့် အပြစ်ဖြေရာယဇ်လည်း မဖြစ်နိုင်ပါ၊ အကြောင်းမှာ သူသည်လည်း အပြစ်ရှိသူဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူကိုယ်တိုင် သေမလွှတ်ဘဲ၊ အပြစ်ကင်းသောသိုးသငယ်တစ်ကောင်ကို သတ်ခဲ့သည်။ အပြစ်၏ဒဏ်ကို အပြစ်ကင်းသောသားရဲထံသို့ လွှဲပြောင်းပေးခဲ့ပြီး၊ ၎င်းသည် သူ၏ချက်ချင်းအစားထိုးသူဖြစ်လာကာ ယေရှုခရစ်၏ ပြည့်စုံသောယဇ်ပူဇော်ခြင်းကို ပုံဆောင်သည်။ ဤသားရဲ၏သွေးမှတစ်ဆင့် လူသည် ယုံကြည်ခြင်းအားဖြင့် ကမ္ဘာလောက၏အပြစ်များကို ဖြေရာယဇ်ဖြစ်မည့် ခရစ်တော်၏သွေးကို မျှော်လင့်ခဲ့သည် (အက်စ်တီ မတ်လ ၁၄၊ ၁၈၇၈)။

Sin Offering of Officiating Priest.—The sins of the people were transferred in figure to the officiating priest, who was a mediator for the people. The priest could not himself become an offering for sin, and make an atonement with his life, for he was also a sinner. Therefore, instead of suffering death himself, he killed a lamb without blemish; the penalty of sin was transferred to the innocent beast, which thus became his immediate substitute, and typified the perfect offering of Jesus Christ. Through the blood of this victim, man looked forward by faith to the blood of Christ which would atone for the sins of the world (ST March 14, 1878).

 

 

၃၅။ ခုနစ်ရက်။ ထိုနေ့အတွက် ဝတ်ပြုခြင်းပြီးဆုံးခဲ့သော်လည်း အာရုန်နှင့် သူၜသားများသည် ခုနစ်ရက်မပြည့်မချင်း ထွက်သွားခွင့်မရှိ။ ၎င်းသည် လေ့လာရန်၊ ဆုတောင်းရန်၊ တရားထိုင်ရန်၊ အခမ်းအနားကို ထပ်ခါတလဲလဲလုပ်ဆောင်ရန် အချိန်ဖြစ်သည်၊ သို့မှသာ သူတို့ဝတ်ပြုရန်အချိန်ရောက်သောအခါ အမှားမဖြစ်စေရန်ဖြစ်သည်။

35. Seven days. The service for the day was ended, but Aaron and his sons were not permitted to leave until after seven days. This was a time for study, for prayer, for meditation, for going through the ritual again and again, that they should make no mistake when the time came for them to officiate.

 

ellen g. white comments

1-3 PP 359

 

အခန်းကြီး - ၉

chapter 9

 

၁ အာရုန်၏ ပထမဆုံး ပူဇော်သက္ကာများ၊ သူ့ကိုယ်သူအတွက်နှင့် လူများအတွက်။ ၈ သူ့ကိုယ်သူအတွက် အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာ၊ ၁၂ နှင့် မီးရှို့ရာ ပူဇော်သက္ကာ။ ၁၅ လူများအတွက် ပူဇော်သက္ကာများ။ ၂၃ မောရှေနှင့် အာရုန်သည် လူများကို ကောင်းကြီးပေးကြသည်။ ၂၄ ထာဝရဘုရားထံမှ မီးသည် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်သို့ ဆင်းသက်လာသည်။

1 The first offerings of Aaron, for himself and the people. 8 The sin offering, 12 and the burnt offering for himself. 15 The offerings for the people. 23 Moses and Aaron bless the people. 24 Fire cometh from the Lord, upon the altar.

 

၁. အဋ္ဌမနေ့၌။ သန့်ရှင်းပြုလုပ်ရာ ခုနစ်ရက်ပြီးဆုံးသွားပြီး အာရုန်သည် သူ၏ပထမဆုံး ယဇ်ပူဇော်ရန် အချိန်တန်လာသည်။ ဤအချိန်မတိုင်မီက သူသည် လူများအတွက် တင်းကြပ်စွာ ယဇ်ပုရောဟိတ်အမှုကို မထမ်းဆောင်ခဲ့ပေ။ သူ၏သင်ကြားမှုမှာ ပြည့်စုံခဲ့သော်လည်း၊ စမ်းသပ်မှုနေ့ကို ရင်ဆိုင်ရချိန်တွင် စိုးရိမ်မှုအချို့ရှိခဲ့ရမည်။

1. On the eighth day. The seven days of consecration were past and the time had come for Aaron to offer his first sacrifice. Prior to this time he had not performed any strictly priestly service for the people. His instruction had been thorough, yet it must have been with some anxiety that he faced the day of test.

 

မောရှေသည် အာရုန်နှင့် သူ၏သားများနှင့် လူများ၏ အကြီးအကဲများကို လိုအပ်သော ယဇ်များယူဆောင်လာရန် ခေါ်ခဲ့ပြီး ၎င်းတို့၏အလုပ်ကို စတင်ရန် ပြောခဲ့သည်။ ၎င်းတို့ပြုလုပ်စဉ်တွင် လူအပေါင်းတို့သည် နီးကပ်လာကာ ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် ရပ်နေကြသည် (အခန်းငယ် ၅)။

Moses called Aaron and his sons and the elders of the people to come with the required sacrifices and begin their work. As they did so, all the people drew near and stood before the Lord (v. 5).

 

၈. ထို့ကြောင့် အာရုန်သွားသည်။ အာရုန်သည် နောက်ထပ်တုံ့ဆိုင်းမှုမရှိဘဲ သူ့ကိုယ်သူအတွက် ယဇ်ပူဇော်ခဲ့ပြီး သူ၏သားများက သွေးကိစ္စတွင် ကူညီခဲ့သည်။ သူသည် “ပညတ်အတိုင်း” အရာအားလုံးကို ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး မည်သည့်အမှားမျှ မပြုခဲ့ပေ။

8. Aaron therefore went. Without further hesitation Aaron offered for himself, his sons assisting with the blood. He did everything “according to the manner,” making no mistake.

 

၁၀. ထာဝရဘုရားပညတ်ထားသည့်အတိုင်း။ ဤအရာအားလုံးကို မောရှေသည် စိတ်ဝင်တစားကြည့်ရှုသူအဖြစ် ရှိနေခဲ့သည်။ သူသည် ထာဝရဘုရားနှင့် ဆက်သွယ်ခဲ့သူဖြစ်ပြီး အာရုန်နှင့် သူ၏သားများအား ၎င်းတို့ပြုလုပ်ရမည့်အရာများကို ညွှန်ကြားခဲ့သူဖြစ်သည်။ ယခုသူသည် ဘုရား၏ညွှန်ကြားချက်များအတိုင်း အရာအားလုံး ပြီးမြောက်ကြောင်း ကြည့်ရှုခဲ့သည်။ အာရုန်သည် အပြစ်ဖြေရာ ယဇ်၏သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ပတ်လည်ဖြန်းလျှင် ဆိုးရွားသောအမှားဖြစ်မည်။ ထိုသို့လုံးဝမပြုရပေ။ အပြစ်ဖြေရာ ယဇ်၏သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်၏ဦးချိုများပေါ်တွင် ထားရမည်။ ထို့အတူ၊ မီးရှို့ရာ ယဇ်၏သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်၏ဦးချိုများပေါ်တွင် ထားလျှင်လည်း ဆိုးရွားသောအမှားဖြစ်မည်။ ထိုသို့လုံးဝမပြုရပေ။ မီးရှို့ရာ ယဇ်၏သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ပတ်လည်ဖြန်းရမည်။ သင်္ကေတအရ ဘုရားသတ်မှတ်ထားသည့်အတိုင်း အရာအားလုံးကို အတိအကျပြုလုပ်ရမည်။ ထို့ကြောင့် အာရုန်သည် မည်သည့်အမှားမျှ မပြုခဲ့ပေ။

10. As the Lord commanded. Of all this Moses was an interested observer. He was the one with whom the Lord had communicated and who had instructed Aaron and his sons in what they were to do. Now he watched to see that all things were done according to God’s instructions. It would have been a serious mistake for Aaron to sprinkle the blood of the sin offering upon the altar round about. That must never be done. The blood of the sin offering must be put on the horns of the altar. Again, it would be a serious mistake to put the blood of the burnt offering upon the horns of the altar. That must never be done. The blood of the burnt sacrifice was always sprinkled on the altar round about. The symbolism demanded that everything be done in exactly the manner God had prescribed. Aaron therefore made no mistake.

 

၁၅. လူများ၏ ယဇ်ပူဇော်ခြင်း။ သူ့ကိုယ်သူအတွက် ယဇ်များပူဇော်ခြင်းပြီးဆုံးပြီးနောက်၊ အာရုန်သည် လူများအတွက် ယဇ်ပူဇော်ခြင်း၏ ထုံးနည်းကို ဆက်လက်ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ဤလုပ်ငန်းစဉ်သည် နောက်ပိုင်းတွင် လိုက်နာရမည့်အရာနှင့် အနည်းငယ်ကွဲပြားသည်၊ အကြောင်းမှာ ဤသည်မှာ အာရုန်သည် လူများအတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် အမှုထမ်းပြီး ဆောင်ရွက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သာမန်အားဖြင့်၊ လူများ၏ အပြစ်ဖြေရာ ယဇ်မှာ နွားထီးဖြစ်ပြီး (အခန်း ၄:၁၄)၊ ၎င်း၏သွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာန၏ ပထမအခန်းသို့ ယူဆောင်ရမည် (အခန်း ၄:၁၇၊ ၁၈)။ သို့သော် ဤနေရာတွင် အပြစ်ဖြေရာ ယဇ်မှာ ဆိတ်ဖြစ်သည်။ ထို့ပြင်၊ အပြစ်ဖြေရာနေ့မှလွဲ၍ ဆိတ်၏သွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ယူဆောင်မသွားပေ။ အာရုန်သည် ထိုနေ့၏ယဇ်ပူဇော်ခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ တိကျသောညွှန်ကြားချက်များ ရရှိခဲ့ပြီး၊ ၎င်းညွှန်ကြားချက်များကို လိုက်နာခဲ့သည်။ မောရှေညွှန်ကြားသည့်အတိုင်း အရာအားလုံးကို အမှားအယွင်းမရှိဘဲ ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

15. The people’s offering. Having finished offering the sacrifices for himself, Aaron proceeded with the ritual for the people’s offerings. The procedure was somewhat different from the one that was to be followed later, for this was the first time Aaron officiated for the people. Ordinarily, the people’s sin offering consisted of a bullock (ch. 4:14), and its blood was to be brought into the first apartment of the sanctuary (ch. 4:17, 18); but here the sin offering was a goat. And, except on the Day of Atonement, the blood of a goat was not brought into the sanctuary. Aaron had definite instruction in regard to the offering of the day, and he followed these instructions. All was done as Moses had commanded, without error.

 

၂၂. အာရုန်သည် သူ၏လက်ကို မြှောက်ခဲ့သည်။ လူများသည် စိတ်ဝင်တစားကြည့်ရှုသူများဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် အာရုန်သည် သူ့ကိုယ်သူအတွက် ယဇ်ပူဇော်သည်ကို မြင်ခဲ့ကြသည်။ ၎င်းတို့အတွက် သူပူဇော်သည်ကိုလည်း မြင်ခဲ့ကြသည်။ ယခုအာရုန်သည် လူများဆီသို့ သူ၏လက်ကို မြှောက်ကာ ၎င်းတို့ကို ကောင်းကြီးပေးခဲ့သည်။ ၎င်းသည် သန့်ရှင်းတင့်တယ်သော ပျော်ရွှင်ဖွယ်အခိုက်အတန့်ဖြစ်ခဲ့သည်၊ အကြောင်းမှာ ဘုရားသည် ၎င်းတို့၏ယဇ်များကို လက်ခံခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။

22. Aaron lifted up his hand. The people had been interested spectators. They had seen Aaron offer for himself; they had seen him offer for them. And now Aaron lifted up his hand toward the people and blessed them. It was a solemn and a happy moment, for God had accepted their offerings.

 

၂၃. ထာဝရဘုရား၏ ဘုန်းတော်။ မောရှေနှင့် အာရုန်သည် သန့်ရှင်းရာဌာနထဲသို့ အတူတကွဝင်သွားခဲ့ကြသည်။ ထိုနေရာတွင် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်ကို ကျွန်ုပ်တို့အား မသိရှိရပေ၊ သို့သော် ညီအစ်ကိုနှစ်ဦးသည် သန့်ရှင်းရာဌာနနှင့် အလွန်သန့်ရှင်းရာဌာနကို ပိုင်းခြားထားသော ကုလားကာကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ရချိန်တွင် ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှုရှိခဲ့ရမည်။ မောရှေသည် အာရုန်အား မီးခွက်များ၊ ရှေ့တော်မုန့်၊ မီးခုံတိုင်၊ မီးရနံ့ပူဇော်ခြင်း၊ ကုလားကာရှေ့တွင် သွေးဖြန်းခြင်း၊ နှင့် မီးရနံ့ယဇ်ပလ္လင်၏ ဦးချိုများကို သွေးထိရန်နှင့်ပတ်သက်၍ ညွှန်ကြားခဲ့သည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့ယုံကြည်နိုင်သည်။ ကုလားကာကို ဖယ်ရှားပြီး အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင် အာရုန်ပြုလုပ်ရမည့်အရာများကို ညွှန်ကြားခဲ့သလားဆိုသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့အား မပြောထားပေ။ ကရုဏာထိုင်ခုံပေါ်တွင် သွေးဖြန်းခြင်းသည် သူပြုလုပ်ရမည့် အသန့်ရှင်းဆုံးသော လုပ်ဆောင်မှုဖြစ်သည်။

23. The glory of the Lord. Moses and Aaron went in together into the sanctuary. What took place there we are not informed, but it must have been with awe that the two brothers faced the veil separating the holy from the most holy place. We may believe that Moses instructed Aaron in regard to the lamps, the shewbread, and the candlestick, the offering of incense, the sprinkling of the blood before the veil, and the touching of the blood to the horns of the altar of incense. We are not told whether the veil was parted and Aaron received instruction as to what he was to do on the Day of Atonement. The sprinkling of the blood on the mercy seat was the most sacred act he would ever be called upon to perform.

 

ရုတ်တရက် “ထာဝရဘုရား၏ ဘုန်းတော်သည် လူအပေါင်းတို့အား ထင်ရှားခဲ့သည်”။ ဤဖြစ်ပေါ်မှု၏ တိကျသောပုံစံကို ကျွန်ုပ်တို့အား မပြောထားပေ၊ သို့သော် ၎င်းသည် လူများက ဘုရားအတွက် တည်ဆောက်ခဲ့သော သန့်ရှင်းရာဌာန၊ မောရှေနှင့် အာရုန်တို့ကို သူ၏ကျွန်များအဖြစ် ဘုရား၏အတည်ပြုချက်၏ ထင်ရှားသော သက်သေဖြစ်ရမည်။ အာရုန်သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်အဖြစ် သန့်ရှင်းပြုလုပ်ခံခဲ့ရပြီး၊ ယခု ဘုရားသည် သူ့အပေါ်တွင် သူ၏တံဆိပ်ကို ထားခဲ့သည်။

Suddenly “the glory of the Lord appeared unto all the people.” We are not told the exact manner of this demonstration, but it must have been a striking testimony of God’s approval of the building the people had erected for Him, and of Moses and Aaron as His servants. Aaron had been consecrated to the priesthood; now God placed His seal upon him.

 

၂၄. မီးတစ်ခု။ ဤမီးသည် မောရှေ၊ အာရုန်နှင့် လူအပေါင်းတို့ကို မီးလောင်ဖျက်ဆီးနိုင်ခဲ့သည် (အခန်း ၁၀:၁၊ ၂)။ သို့သော် ၎င်းသည် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်ရှိ ယဇ်များကို မီးလောင်ဖျက်ဆီးခဲ့သည်။ ဘုရားသည် သူ၏ကတိကို ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သည် (အခန်းငယ် ၄၊ ၆)။ ဂျူးရိုးရာအဆိုအရ ဤအခါသမယတွင် ပေးအပ်ခဲ့သော သန့်ရှင်းသောမီးကို အနည်းဆုံး ရှောလမုန်၏ ဗိမာန်တော်ဖျက်ဆီးခံရသည်အထိ၊ ဖြစ်နိုင်လျှင် ထိုထက်ပို၍ ထိန်းသိမ်းခဲ့သည်။

24. A fire. This fire could have consumed Moses, Aaron, and all the people (ch. 10:1, 2); instead, it consumed the offerings on the altar. God had fulfilled His promise (vs. 4, 6). According to Jewish tradition the sacred fire imparted upon this occasion was preserved at least until the destruction of Solomon’s Temple, perhaps longer.

 

ဘုရားသည် လူသားတို့၏အလုပ်ကို လက်ခံခဲ့သည်။ သန့်ရှင်းရာဌာနသည် ယခု အပ်နှံပြီး သန့်ရှင်းပြုလုပ်ခံခဲ့ရသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များလည်း ထိုနည်းတူဖြစ်သည်။ ထို့ထက် ၁,၄၀၀ နှစ်ကျော်ကြာ ဆက်လက်ဆောင်ရွက်မည့် အမှုတော်အတွက် ပြင်ဆင်မှုအားလုံး ပြီးမြောက်ခဲ့ပြီး၊ ထို့နောက် အထက်ရှိ သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ လွှဲပြောင်းခံရမည်။

God had accepted man’s work. The sanctuary was now dedicated and consecrated. So also were the priests. All preparations were complete for the service that would continue for more than 1,400 years, and then be transferred to the sanctuary above.

 

ellen g. white comments

1-9, 22-24 PP 359

 

 

အခန်းကြီး - ၁၀

chapter 10

 

၁။ နာဒပ်နှင့်အဘိဟု တို့သည် မသင့်လျော်သောမီးကို ယဇ်ပူဇော်သောကြောင့် မီးဖြင့်မီးရှို့ခံရသည်။ ၆။ အာရုန်နှင့်သူ၏သားများသည် သူတို့အတွက် ဝမ်းနည်းခြင်းပြုရန် တားမြစ်ခံရသည်။ ၈။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် တဲတော်သို့ဝင်ရန်အခါ ဝိုင်သေစာသောက်ရန် တားမြစ်ခံရသည်။ ၁၂။ သန့်ရှင်းသောအရာများကို စားသုံးခြင်းဆိုင်ရာ ပညတ်တရား။ ၁၆။ ထိုပညတ်ကို ဖောက်ဖျက်ခြင်းအတွက် အာရုန်၏ဆင်ခြေအကြောင်းပြချက်။

1 Nadab and Abihu, for offering of strange fire, are burnt by fire. 6 Aaron and his sons are forbidden to mourn for them. 8 The priests are forbidden wine when they are to go into the tabernacle. 12 The law of eating the holy things. 16 Aaron’s excuse for transgressing thereof.

 

၁။ နာဒပ်နှင့်အဘိဟု။ ဤသူနှစ်ဦးသည် အာရုန်၏သားများဖြစ်ပြီး မောရှေ၏တူများဖြစ်သည်။ မောရှေနှင့်အာရုန်ပြီးနောက် သူတို့သည် ဣသရေလတွင် အမြင့်ဆုံးရာထူးများကို ရရှိထားပြီး အကျိုးခံစားခွင့်များစွာရှိသည်။ သူတို့သည် ဘုရားသခင်၏အသံကို ကြားခဲ့ရပြီး၊ မောရှေနှင့်အာရုန်နှင့်အတူ ဘုရားသခင်၏တောင်ပေါ်တွင် ရှိခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် ဣသရေလ၏ဘုရားသခင်ကို မြင်တွေ့ခဲ့ပြီး “စားသောက်ခဲ့ကြသည်” (ထွက် ၂၄:၉-၁၁)။ သူတို့သည် များစွာသော ကျေးဇူးတော်ကို ခံစားခဲ့ရသော်လည်း ၎င်းတို့၏အခွင့်အရေးများမှ အကျိုးမရခဲ့ပေ။ ဤအခန်းတွင် ဖော်ပြထားသော ဖြစ်ရပ်များမတိုင်မီ မကြာမီတွင် သူတို့သည် တစ်ပတ်ကြာ လေ့လာဆင်ခြင်ခဲ့ပြီး သန့်ရှင်းရာဌာနဝန်ဆောင်မှုကို စတင်ရန် ပြင်ဆင်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့သည် ယဇ်ပူဇော်ရာတွင် ဖခင်ဖြစ်သူကို ကူညီခဲ့ပြီး ယဇ်သားများ၏သွေးကို သူ့ထံသို့ ယူဆောင်လာခဲ့သည် (ဝတ် ၉:၉)။ သူတို့သည် သန့်ရှင်းသောအခမ်းအနားကို သက်သေခံခဲ့ပြီး ယဇ်သွေးဖြင့် ဖျန်းပက်ခံခဲ့ရသည်။ သူတို့သည် ဘုရားသခင်၏အမှုတော်၏ သန့်ရှင်းမှုကို အပြည့်အဝ နားလည်ခဲ့သည်။ ဤအရာအားလုံးသည် သူတို့၏အပြစ်ကို ပိုမိုကြီးမားစေခဲ့သည်။ သူတို့သည် ဆင်ခြေမရှိပေ။ သူတို့ဝန်ဆောင်ရန် အချိန်ရောက်သောအခါ သခင်ဘုရားသည် “မပညတ်ထားသည့်အရာ”ကို ပြုလုပ်ခဲ့ကြသည်။

1. Nadab and Abihu. These were two of the sons of Aaron, and hence nephews of Moses. Next to Moses and Aaron they occupied the highest positions in Israel and had many advantages and privileges. They had heard the voice of God; they had been with Moses and Aaron in the mount of God; they had seen the God of Israel, and “did eat and drink” (Ex. 24:9–11). They had been greatly favored; but had not profited by their opportunities.

Shortly before the events noted in this chapter they had spent a week in study and meditation, preparing for the day when they should begin their sanctuary service. They had assisted their father as he offered sacrifices, and had brought the blood of the victims to him (Lev. 9:9). They had witnessed the solemn service of dedication, and had themselves been sprinkled with sacrificial blood. They had been thoroughly indoctrinated, and were fully acquainted with the sacredness of God’s work. All of this only made their sin the greater. They were without excuse. When the time came for them to officiate, they did that which the Lord their God “commanded them not.”

 

မသင့်လျော်သောမီး။ သာမန်မီး။ ၎င်းကို ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင် မီးညှိထားသော မီးရှို့ရာယဇ်ပလ္လင်မှ မယူခဲ့ဘဲ၊ ထိုမီးသည် သန့်ရှင်းသည် (ဝတ် ၁၆:၁၂, ၁၃)။ စည်းဝေးရာ ခြံဝင်းတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များအတွက် အစားအသောက်ပြင်ဆင်ရာ မီးဖိုများရှိပြီး နာဒပ်နှင့်အဘိဟုသည် ၎င်းမှ သာမန်မီးကို ယူခဲ့ဖွယ်ရှိသည်။

Strange fire. Ordinary fire. It was not taken from the altar of burnt offering, whose fire God Himself had kindled and which was therefore sacred (ch. 16:12, 13). In the court of the congregation there were hearths where the priests prepared their food, and it may be that Nadab and Abihu took their common fire from thence.

 

၁ (ဝတ် ၁၆:၁၂, ၁၃)။ ယနေ့ပူဇော်သော မသင့်လျော်သောမီး။—ဘုရားသခင်သည် မပြောင်းလဲပေ။ မောရှေ၏ခေတ်ကာလကဲ့သို့ ယခုအခါလည်း သူ၏လိုအပ်ချက်များတွင် တိကျပြတ်သားသည်။ ယနေ့ခေတ် ဝတ်ပြုရာဌာနများတွင် ချီးမွမ်းသီချင်းများ၊ ဆုတောင်းများ၊ ဓမ္မပလ္လင်မှ သွန်သင်ချက်များနှင့်အတူ မသင့်လျော်သောမီးသာမက ပြင်းထန်သော ညစ်ညမ်းမှုများပင် ရှိသည်။ ဘုရားသခင်၏သန့်ရှင်းသော ဝိညာဉ်ဖြင့် ဟောပြောရမည့်အစား တစ်ခါတစ်ရံ ဆေးရွက်ကြီးနှင့် ဘရန်ဒီသေစာ၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် ဟောပြောသည်။ အမှန်ပင် မသင့်လျော်သောမီး။ သမ္မာကျမ်းစာအမှန်တရားနှင့် သမ္မာကျမ်းစာသန့်ရှင်းမှုကို လူများထံ တင်ပြပြီး ဆေးရွက်ကြီး၏အနံ့ဆိုးနှင့်ရောနှောသော ဆုတောင်းများကို ဘုရားသခင်ထံ ပူဇော်သည်။ ဤသို့သော မီးခလုတ်သည် စာတန်အတွက် အလွန်နှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်သည်။ ကြောက်မက်ဖွယ်လှည့်စားမှုပင်။ ဘုရားသခင်၏ရှေ့မှောက်တွင် မည်သည့်အပြစ်ဖြစ်သနည်း။ သန့်ရှင်းပြီး မရောက်နိုင်သောအလင်းထဲတွင် နေထိုင်တော်မူသော ဘုရားသခင်အတွက် မည်သည့်စော်ကားမှုဖြစ်သနည်း။

1 (ch. 16:12, 13). Strange Fire Offered Today.—God has not changed. He is as particular and exact in His requirements now as He was in the days of Moses. But in the sanctuaries of worship in our day, with the songs of praise, the prayers, and the teaching from the pulpit, there is not merely strange fire, but positive defilement. Instead of truths being preached with holy unction from God, it is sometimes spoken under the influence of tobacco and brandy. Strange fire indeed! Bible truth and Bible holiness are presented to the people, and prayers are offered to God, mingled with the stench of tobacco! Such incense is most acceptable to Satan! A terrible deception is this! What an offence in the sight of God! What an insult to Him who is holy, dwelling in light unapproachable!

 

အကယ်၍ စိတ်စွမ်းရည်များသည် ကျန်းမာသန်စွမ်းနေပါက ခရစ်ယာန်ဟုဆိုသူများသည် ဤသို့သော ဝတ်ပြုမှု၏ မလိုက်လျောညီထွေမှုကို သိရှိနိုင်လိမ့်မည်။ နာဒပ်နှင့်အဘိဟုကဲ့သို့ သူတို့၏အာရုံခံစားမှုများသည် သိမ်မွေ့မှုဆုံးရှုံးပြီး သန့်ရှင်းသည်နှင့် သာမန်ကို ခွဲခြားမသိနိုင်ပေ။ သန့်ရှင်းပြီး မြင့်မြတ်သောအရာများကို ၎င်းတို့၏ ဆေးရွက်ကြီးသုံးထားသော အသက်ရှူမှု၊ ထုံထိုင်းသောဦးနှောက်၊ အလိုဆန္ဒနှင့် စိတ်အားထက်သန်မှုဖြင့် ညစ်ညမ်းသောဝိညာဉ်များနှင့် တူညီသောအဆင့်သို့ လျှော့ချသည်။ ခရစ်ယာန်ဟုဆိုသူများသည် စားသောက်ပြီး၊ ဆေးရွက်ကြီးသုံးကာ ဝဖြိုးသူများနှင့် သေစာသမားများ ဖြစ်လာကာ ခရစ်တော်ကဲ့သို့ အောင်မြင်သည်ဟု ပြောဆိုနေကြသည် (RH မတ်လ ၂၅, ၁၈၇၅)။

If the faculties of the mind were in healthful vigor, professed Christians would discern the inconsistency of such worship. Like Nadab and Abihu, their sensibilities are so blunted that they make no difference between the sacred and common. Holy and sacred things are brought down upon a level with their tobacconized breaths, benumbed brains,and their polluted souls, defiled through indulgence of appetite and passion. Professed Christians eat and drink, smoke and chew tobacco, and became gluttons and drunkards, to gratify appetite, and still talk of overcoming as Christ overcame! (RH March 25, 1875).

 

၂။ သခင်ဘုရားထံမှမီး။ ဆုတောင်းချိန်အတွက် စုရုံးနေသော လူများအပေါ် သက်ရောက်မှုသည် ပြင်းထန်ခဲ့ပေမည်။ လွန်ခဲ့သောလများအနည်းငယ်က ဣသရေလသည် ပညတ်ပေးရာတွင် ဘုရားသခင်၏တန်ခိုးကို မြင်တွေ့ခဲ့ပြီး၊ ထို့နောက် သူတို့သည် ရုပ်တုကိုးကွယ်ပြီး ရွှေနွားသငယ်ကို ကိုးကွယ်ခဲ့ကြသည်။ ဘုရားသခင်သည် သူတို့ကို စွန့်ပစ်ရန် အသင့်ဖြစ်နေသော်လည်း မောရှေ၏တောင်းပန်မှုကြောင့် ပြန်လည်ပြုပြင်ခံရသည်။ ယခုသူတို့သည် တဲတော်ကို ဆောက်လုပ်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်းကို လက်ခံခဲ့ပြီး၊ ဘုရားသခင်သည် ယဇ်ပူဇော်ရန် မီးပေးပို့ခြင်းဖြင့် ၎င်း၏ဝတ်ပြုမှုစိတ်ဓာတ်ကို နှစ်သက်ကြောင်း ပြသခဲ့သည်။ ယခုညနေယဇ်ပူဇော်ချိန်တွင် လူများမျှော်လင့်စွာ စုရုံးနေစဉ် ထိခိုက်မှုရောက်လာသည်။ အာရုန်၏သားနှစ်ဦး သေဆုံးသွားသည်။ ဝမ်းမြောက်မှုသည် ဝမ်းနည်းမှုနှင့် စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။ ဘုရားသခင်သည် သူတို့ကို စွန့်ပစ်ခဲ့ပြီလား။ ဤအဖြစ်ဆိုးသည် ဘာကိုဆိုလိုသနည်း။

2. Fire from the Lord. The effect upon the people gathered for the hour of prayer must have been profound. A few months previously Israel had witnessed the great display of God’s power at the giving of the law; then they apostatized and worshiped the golden calf. God was ready to disown them, but at Moses’ pleading they were again restored. Now they had built the tabernacle, which had been accepted, and God had shown His pleasure in the spirit of devotion it represented by sending fire to consume the offering. And now at the time of the evening sacrifice, when the people were gathered expectantly, the stroke came. Two of Aaron’s sons were dead. Rejoicing was turned into grief and perplexity. Had God forsaken them? What did this tragedy mean?

 

၃။ ထိုအခါ မောရှေက ဆိုသည်။ မောရှေကိုးကားသော စကားသည် ထွက် ၁၉:၂၂ ဖြစ်ဖွယ်ရှိသည်။ “ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် … မိမိတို့ကိုယ်ကို သန့်ရှင်းစေရန်၊ သခင်ဘုရားသည် ၎င်းတို့အပေါ်သို့ ထွက်ပေါက်မလာစေရန်” ဟူ၍ဖြစ်သည်။ အာရုန်၏သားများသည် မိမိတို့ကိုယ်ကို သန့်ရှင်းစေခြင်းမပြုခဲ့ပုံရသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်အဖြစ် သန့်ရှင်းပြီးမှုသည် ၎င်းတို့၏စိတ်နှလုံးတွင် ပြောင်းလဲမှုမဖြစ်ပေါ်ခဲ့ပေ။ ၎င်းတို့သည် ယခုထိ “သာမန်” ဖြစ်နေဆဲဖြစ်သည်။

3. Then Moses said. The statement to which Moses refers is probably that of Ex. 19:22: “Let the priests … sanctify themselves, lest the Lord break forth upon them.” Apparently the sons of Aaron had not sanctified themselves. Consecration to the priesthood had wrought no change in their hearts; they themselves were still “common.”

 

အာရုန်၏ပျော့ညံ့ပြီး သည်းခံလွန်းသော စိတ်ထားသည် အခက်အခဲ၏အရင်းခံဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သောလများအနည်းငယ်က ၎င်း၏အားနည်းချက်ကို တွေးမိသောအခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အပြစ်ရှိသည်ဟု ခံစားရပြီး လွှမ်းမိုးခံရပေမည်။ မှန်ပါသည်၊ ဘုရားသခင်သည် သူ့ကို ခွင့်လွှတ်ခဲ့ပြီး၊ သူ၏အပြစ်ဖြေယဇ်ကို လက်ခံခဲ့သည်။ သို့သော် ၎င်း၏အားနည်းချက်၏ရလဒ်များကို နောင်တရခြင်းဖြင့် မဖယ်ရှားနိုင်ခဲ့ပေ။ သူသည် တိတ်ဆိတ်စွာနေခဲ့သည်။

Aaron’s pliant and indulgent disposition had been at the root of the difficulty. Qualms of conscience must have overwhelmed him as he thought of his own weakness a few months previously. True, God had forgiven him; God had accepted his sin offering; but the results of his weakness had not been warded off by repentance. He held his peace.

 

၆။ အဝတ်ကို မဆုတ်ပြဲရ။ ကြီးစွာသော ဝမ်းနည်းမှုတွင် အဝတ်ကို ဆုတ်ပြဲခြင်းသည် ဓလေ့ဖြစ်သည်။ ၎င်းကို အဝတ်၏ရှေ့ဘက်အပေါ်ပိုင်းကို ဆုတ်ပြဲခြင်းဖြင့် ပြုလုပ်ပြီး စိတ်နှလုံး၏ဝမ်းနည်းမှုကို ဖော်ပြသည်။ အာရုန်နှင့် ၎င်း၏သားများသည် ၎င်းကို မပြုလုပ်ရပေ၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏တရားစီရင်မှုကို မနှစ်သက်သည်ဟု ထင်ရှားစေနိုင်သည်။ ထို့ပြင် သူတို့သည် ဦးခေါင်းကို ဖုံးအုပ်မထားဘဲ ရှုပ်ထွေးသောပုံစံဖြင့် ဝမ်းနည်းမှုကို ပြသရန် မပြုရပေ၊ ၎င်းသည် အရှေ့တိုင်းသားများ၏ သာမန်ဝမ်းနည်းမှုပြသမှုဖြစ်သည်။

6. Neither rend your clothes. It was the custom to rend one’s garments in case of great sorrow. This was done by tearing the upper front of the garments, to expose, as it were, the sorrow of the heart. This Aaron and his remaining sons must not do, as it would appear to show displeasure at God’s judgment. Neither were they to bare their heads and present a disheveled appearance, a common Oriental demonstration of sorrow.

 

၇။ မောရှေ၏စကားအတိုင်း။ စိတ်နှလုံးတွင် ဝမ်းန’nည်းမှုရှိသော်လည်း အာရုန်သည် ညနေယဇ်ပူဇော်ရာတွင် ဝန်ဆောင်မှုပြုပြီး မီးခလုတ်ပူဇော်ရင်း တည်ငြိမ်စွာ လှည့်လည်သွားလာခဲ့သည်။ သူသည် စကားဖြင့်ဖြစ်စေ၊ အမူအရာဖြင့်ဖြစ်စေ ဝမ်းနည်းမှုကို မဖော်ပြခဲ့ပေ။ လူများသည် သူ့ကို တည်ငြိမ်စွာ အမှုဆောင်နေသည်ကို မြင်သောအခါ သားနှစ်ဦးဆုံးရှုံးမှုသည် အာရုန်၏ဘုရားသခင်အပေါ် ယုံကြည်ခြင်းကို အားနည်းမသွားစေကြောင်း သိရှိခဲ့သည်။ သူတို့သည် နားမလည်နိုင်ခဲ့သော်လည်း အာရုန်၏တည်ငြိမ်မှုသည် ၎င်းတို့၏ကြောက်ရွံ့မှုကို သက်သာစေပြီး ၎င်းတို့၏ယုံကြည်ခြင်းကို ပြန်လည်ထူထောင်ပေးခဲ့သည်။

7. According to the word of Moses. With grief in his heart Aaron walked calmly about as he officiated at the evening sacrifice and offered incense. Not by word or gesture did he reveal that grief. As the people saw him go about his work calm and unperturbed, they knew that the tragic loss of two sons had not weakened Aaron’s faith in God. They might not understand, but Aaron’s composure calmed their own fears and restored their faith.

 

၉။ မသောက်ရ။ ဤတားမြစ်ချက်သည် ဖောက်ဖျက်မှု၏အကြောင်းရင်းကို ဖော်ပြသည်။ ဤအခြေအနေနှင့် ဤအချိန်တွင် ဘုရားသခင်သည် ဤသို့သောအမိန့်ကို ထုတ်ပြန်မည်ဟု ယုံကြည်ရန် မဖြစ်နိုင်ပေ၊ အကြောင်းမှာ ဤအဖြစ်ဆိုး၏ မှန်ကန်သောအကြောင်းရင်းကို ရှင်းလင်းရန်ဖြစ်သည်။

9. Do not drink. This prohibition suggests the cause of the transgression. It seems hardly reasonable to believe that God would issue such an edict at this time and under these circumstances except to clarify the true cause of the tragedy.

 

သေရမည်ကို ကြောက်ရွံ့ရ။ သေခြင်းသည် အပြင်းထန်ဆုံးသော ပြစ်ဒဏ်ဖြစ်ပြီး၊ သေစာသုံးစွဲမှုအပေါ် ဘုရားသခင်၏သဘောထားကို အလေးပေးဖော်ပြသည်။ လူငယ်များ၏အပြစ်သည် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းဖြင့် ဖျောက်ဖျက်နိုင်သော သေးငယ်သည့်ကိစ္စမဟုတ်ပေ။ ၎င်းသည် တမင်သက်သက်ဖြစ်ပြီး သန့်ရှင်းသောအရာများကို မထီမဲ့မြင်ပြုသည့် သဘောထားကို ထင်ဟပ်သည်။ ၎င်းသည် ကြီးမားသောအပြစ်ဖြစ်ပြီး ပြင်းထန်သောပြစ်ဒဏ်ထိုက်တန်သည်။

Lest ye die. Death was the most severe penalty that could be meted out, and stressed God’s attitude toward the use of strong drink. The sin of the young men was not a light matter that could be erased by the offering of a sacrifice. It was deliberate, and reflected scorn for sacred things. It was a major sin and deserved drastic punishment.

 

၁၀။ ခွဲခြားရန်။ ဝိုင်နှင့်သေစာသည် စိတ်စွမ်းရည်များကို ထုံထိုင်းစေပြီး လူတစ်ဦးသည် မှန်ကန်သည်နှင့်မမှန်ကန်သည်၊ သန့်ရှင်းသည်နှင့်မသန့်ရှင်းသည်၊ သန့်ရှင်းသည်နှင့်ညစ်ညမ်းသည်ကို ခွဲခြားမသိနိုင်ပေ။ ၎င်းသည် အာရုန်၏သားနှစ်ဦးကို သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်ရောက်စဉ် သာမန်မီးကို ယူဆောင်သွားစေခဲ့သည်။ ၎င်းတို့၏အခြေအနေတွင် ၎င်းတို့သည် ခြားနားချက်ကို မမြင်နိုင်ခဲ့ပေ။ လူများ၏အမြင်တွင် မီးသည် မီးသာဖြစ်သည်။ သို့သော် ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့၏စိတ်နှလုံးကို ကြည့်ရှုပြီး လူများမမြင်နိုင်သောအရာကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ခြားနားချက်ရှိခဲ့သည်။ ထိုနည်းတူ၊ လူသား၏ဆင်ခြင်တုံတရားအရ တစ်ပတ်၏ပထမနေ့သည် သတ္တမနေ့ကဲ့သို့ ကောင်းမွန်သည်။ ခြားနားချက်မရှိပေ—ဘုရားသခင်၏ပညတ်မှလွဲ၍ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းသည် အသက်နှင့်သေခြင်းအကြား ကြီးမားသောခြားနားချက်ဖြစ်သည်။

10. Put difference. Wine and strong drink can so benumb the faculties that a man fails to make a clear distinction between right and wrong, between holy and unholy, between clean and unclean. This had led the two sons to take common fire as they entered the sanctuary; in their condition they could see no difference. And as far as men could see, there was no difference. Fire was fire, was it not? But God looked on their hearts and saw something that men could not see. There was a difference. Similarly, the first day of the week is as good as the seventh day, to human reasoning. There is no difference—except in God’s command. And that makes a vital difference, a difference between life and death.

 

မသင့်လျော်မှုသည် သန့်ရှင်းသည်နှင့်မသန့်ရှင်းသည်၊ သန့်ရှင်းသည်နှင့်ညစ်ညမ်းသည်၊ မှန်ကန်သည်နှင့်မမှန်ကန်သည်ကို မရေမရာဖြစ်စေသည်။ ဝိညာဉ်ရေးဆိုင်ရာသောက်စရာများသည် စိတ်စွမ်းရည်အားလုံးကို ထိခိုက်စေပြီး စိတ်၏စနစ်ကျသောလုပ်ဆောင်မှုများကို အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသည်။ မောင်းနှင်ပြီး သောက်သုံးသူသည် မိမိကိုယ်ကိုနှင့် အခြားသူများအတွက် အန္တရာယ်ဖြစ်ပြီး လူသတ်သမားဖြစ်နိုင်သည်။ သူ၏စိတ်သည် ရှုပ်ထွေးနေပြီး၊ ၎င်း၏တုံ့ပြန်မှုများသည် နှေးကွေးနေပြီး၊ ၎င်း၏အမြင်အာရုံသည် မယုံကြည်နိုင်ဖွယ်ဖြစ်နေပြီး၊ ၎င်း၏တာဝန်ယူမှုသဘောကို လုံးဝဆုံးရှုံးသွားသည်။

Any form of intemperance blurs the difference between the holy and unholy, and between the clean and unclean, between the right and wrong. The use of spiritous liquors affects all the faculties and disturbs the orderly processes of the mind. He who drives and drinks is a menace to himself and to others, and a potential murderer. His mind is confused, his reflexes are slow, his sight is unreliable, and his sense of responsibility has all but vanished.

 

အန္တရာယ်သည် အမှန်တကယ် “မူးယစ်နေသူများ” တွင်သာ မကန်ပေ။ အနည်းငယ်သောသေစာသည်ပင် ဘေးဥပဒ်ဖြစ်စေနိုင်သည်။ အလယ်အလတ်သောက်သူသည် လူမှုရေးအရ အန္တရာယ်ဖြစ်ပြီး မရေမတွက်နိုင်သော ထိခိုက်မှုများကို ဖြစ်စေနိုင်သည်။ ၎င်းတို့ကြွားဝါသော အမှန်တရားမှာ ၎င်းတို့သည် သေစာကို “ထိန်းနိုင်ပြီး” မိမိကိုယ်ကို ထိန်းချုပ်နိုင်သည်ဟူသော အချက်သည် အခြားသူများကို ၎င်းတို့လည်း ထိုနည်းတူလုပ်နိုင်သည်ဟု ထင်မှတ်စေနိုင်သည်။ ညစ်ညမ်းမှုထဲတွင် လူးလှိမ့်နေသော သေစာသမားသည် ကြည့်ရှုသူများကို စက်ဆုပ်ရွံရှာစေပြီး သတိပေးချက်အဖြစ် ဆောင်ရွက်နိုင်သည်။ အလယ်အလတ်သောက်သူသည် “လေးစားဖွယ်ကောင်းသည်” ဖြစ်နေသောကြောင့် အခြားသူများကို ၎င်းနောက်လိုက်ရန် သွေးဆောင်သည်။ နှစ်ဦးအနက် အလယ်အလတ်သောက်သူသည် နောက်ဆုံးတွင် ပိုမိုထိခိုက်မှုဖြစ်စေသည်။

The danger is not confined to those who are actually “drunk.” Even a small amount of liquor may cause disaster. The moderate drinker is a social liability, and may do untold harm. The very fact, of which he boasts, that he can “hold” his liquor and control himself, may lead others to think they can do the same. The drunkard wallowing in his filth may disgust the onlooker and thus serve as a warning. The moderate drinker tempts others to follow him by the very fact that he stays “respectable.” Of the two, the moderate drinker, in the end, does the more harm.

 

သေစာသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာစွမ်းရည်များကိုသာမက အကျင့်စာရိတ္တဆိုင်ရာများကိုလည်း ထိခိုက်စေပြီး ၎င်းသည် နှစ်ခုအနက် ပိုဆိုးသောဘေးဥပဒ်ဖြစ်နိုင်သည်။ ဝိုင်၏လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် လူများသည် သတိရှိစဉ်တွင် ဘယ်သောအခါမှ မစဉ်းစားနိုင်သော အရာများကို ပြုလုပ်ကြသည်။ တရားစီရင်မှုသည် မူးယစ်မှု၏အပြစ်ကို ၎င်း၏မှန်ကန်သောအတိုင်းအတာဖြင့် ဖော်ပြလိမ့်မည်။ အာရုန်နှင့်သူ၏သားများထံသို့ ဘုရားသခင်၏သတိပေးချက်သည် ယနေ့ခေတ်တွင် အပြည့်အဝသက်ဆိုင်သည်။ လူများသည် သောက်သုံးပြီး သန့်ရှင်းသည်နှင့်မသန့်ရှင်းသည်၊ သန့်ရှင်းသည်နှင့်ညစ်ညမ်းသည်ကို ရှင်းလင်းစွာ ခွဲခြားနိုင်မည်မဟုတ်ပေ (ဟေရှာ ၂၈:၇)။

Not only are the physical faculties affected by drink, but the moral as well; and this may be the worse of two evils. Assault, murder, rape, disloyalty, take on another aspect to the man who drinks. Under the influence of wine men will do what they would never consider doing were they sober. Only the judgment will reveal the sin of intoxication in its true dimensions. God’s warning to Aaron and his sons is fully applicable today. Men cannot drink and yet have a clear perception of the difference between the holy and the unholy, between the clean and the unclean (Isa. 28:7).

 

ဤညွှန်ကြားချက်သည် ခေါင်းဆောင်များအတွက် အထူးတလည် ရည်ညွှန်းထားသည်။ သင်ကြားပြသခြင်းသည် နှုတ်ဖြင့်ညွှန်ကြားခြင်းထက် ပိုမိုပါဝင်ပြီး၊ ၎င်းတွင် ပုံသားနမူနာနှင့် စည်းကမ်းချက်များပါဝင်သည်။ သို့သော် ဆရာ၏ မှန်ကန်မှုနှင့် မမှန်ကန်မှုဆိုင်ရာ ခံစားချက်သည် မရေရာပါက၊ သူ၏ ပြုမူပုံသည် သူ၏ စကားများနှင့် ဆန့်ကျင်နေပါက မည်သို့ဖြစ်မည်နည်း။ လူအားလုံးတွင်၊ နိုင်ငံတော် သို့မဟုတ် ဘုရားကျောင်းတွင် သူတစ်ပါးကို သင်ကြားပြသသူများသည်၊ သူတို့ရှေ့သို့ရောက်လာသည့် ပြဿနာများကို ရင်ဆိုင်ဖြေရှင်းရန် အမြဲသတိရှိသော စိတ်ထားရှိရမည်။ နိုင်ငံတော်၏ အစည်းအဝေးများတွင် ဆုံးဖြတ်ချက်များကို စဉ်းစားသောအခါ၊ ထိုအခါများတွင် စားသုံးသော အရက်ယမကာများကို သိရှိပြီး၊ ဝိုင်ယမကာ သို့မဟုတ် အရက်သေစာမသောက်ရန် ဘုရား၏ အကြံဉာဏ်သည် လက်ရှိအမှန်တရားဖြစ်ကြောင်း သတိရမိသည်။This instruction is particularly addressed to leaders. Teaching is more than oral instruction; it includes example as well as precept. But what if the teacher’s own sense of right and wrong is blurred, and his conduct belies his words? Of all men, those who teach others, whether in state or church, must have a constantly alert mind, ready to cope with whatever problems may come before them. As we consider some of the decisions arrived at in councils of state, and know of the liquor consumed on such occasions, we are reminded that God’s counsel not to drink wine or strong drink is present truth.

 

၁၁။ သွန်သင်နိုင်ရန်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ဆရာများဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏အလုပ်မှာ ဘုရားသခင်၏ပညတ်များနှင့် လမ်းစဉ်များကို လူများအား သွန်သင်ရန်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင် မှန်ကန်သည်နှင့်မမှန်ကန်သည်ကို ခွဲခြားမသိနိုင်လျှင် ၎င်းကို မည်သို့ပြုနိုင်မည်နည်း။ ရှုပ်ထွေးနေသောဦးနှောက်ဖြင့် အခြားသူများကို သွန်သင်ရန် သို့မဟုတ် လမ်းပြရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။

11. That ye may teach. The priests were teachers. It was their work to instruct the people in the statutes and ways of God. But how could they do this if they themselves were unable to discern the difference between right and wrong? With a befuddled brain it is impossible to teach or lead others in the way they should go.

 

မောရှေ၏လက်ဖြင့် မိန့်တော်မူသည်။ ယနေ့ထိတိုင် မောရှေကို မထီမဲ့မြင်ပြုသူများရှိသည်။ ထိုသူများအား ဘုရားသခင်သည် သူမှတဆင့် မိန့်ဆိုခဲ့ကြောင်း သိထားရန်လိုသည်၊ အကြောင်းမှာ ဤစကားများတွင် ဘုရားသခင်သည် သူ၏ဘဝနှင့်အမှုကို အတည်ပြုခဲ့သည်။ ခရစ်တော်က “မောရှေကို ယုံကြည်ခဲ့လျှင် ငါ့ကို ယုံကြည်လိမ့်မည်။ … သို့သော် သူ၏ရေးသားချက်များကို မယုံလျှင် ငါ၏စကားများကို မည်သို့ယုံကြည်နိုင်မည်နည်း” (ယောဟန် ၅:၄၆, ၄၇) ဟု မိန့်တော်မူသည်။ မှန်ပါသည်၊ အချို့သောပြဋ္ဌာန်းချက်များသည် ဣသရေလအတွက်သာ ဖြစ်ပြီး ဒေသဆိုင်ရာအခြေအနေများနှင့် သက်ဆိုင်သည်။ သို့သော် ၎င်းတို့ကို အလွယ်တကူ ခွဲခြားနိုင်သည်။ မောရှေ၏လက်ဖြင့် ဘုရားသခင်ပေးအပ်သော ထာဝရမူများသည် ယခင်ကကဲ့သို့ တန်ဖိုးနှင့် အင်အားရှိသည်။ ခရစ်ယာန်တိုင်းသည် ခရစ်တော်၏စကားများကို ဆင်ခြင်သင့်သည်။ “သူ၏ရေးသားချက်များကို မယုံလျှင် ငါ၏စကားများကို မည်သို့ယုံကြည်နိုင်မည်နည်း” ဤမိန့်ခွန်းကို ပေါ့ပေါ့တန်တန် လျစ်လျူမရှုနိုင်ပေ၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းသည် ခရစ်တော်မိန့်တော်မူသော စကားဖြစ်သည်။

Spoken … by the hand of Moses. To this day there are some who disparage Moses. Let such know that it was God who spoke through him, for in these words God endorsed his life and work. Christ said, “Had ye believed Moses, ye would have believed me. … But if ye believe not his writings, how shall ye believe my words?” (John 5:46, 47). True, some provisions were for Israel alone, and applied to local conditions. But such can easily be discerned. The eternal principles that God communicated “by the hand of Moses” are of as much force and value as ever. Let every Christian ponder the words of Christ: “If ye believe not his writings, how shall ye believe my words?” This pronouncement cannot lightly be put aside, for it was spoken by Christ.

 

၁၃။ ၎င်းကို သင်တို့စားရမည်။ အာရုန်၏သားနှစ်ဦး သေဆုံးပြီးနောက် ဖြစ်ပေါ်သော ရှုပ်ထွေးမှုတွင် အာရုန်သည် သူ့အတွက်ပေးထားသော အသားယဇ်အချို့ကို စားရန် ပျက်ကွက်ခဲ့သည်။ အဖြစ်ဆိုးတစ်ခုဖြစ်ပွားခဲ့သော်လည်း ၎င်းသည် ပြဋ္ဌာန်းထားသော ထုံးတမ်းစဉ်လှယ်ကို မထိခိုက်စေရပေ။ အမှုသည် ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်သည်။

13. Ye shall eat it. In the confusion that followed the death of his two sons, Aaron had omitted eating the portion of the meat offering that was his due. A tragedy had occurred, but this must not affect the prescribed ritual. The work must go on in spite of it.

 

၁၄။ သင်၏သမီးများနှင့်အတူ။ ဤအသားယဇ်သည် ငြိမ်သက်ရေးယဇ်ပါဝင်သည်ဟု ထင်ရှားပြီး၊ အာရုန်၏သမီးများသည် ၎င်းတွင် ဝေစုရရှိရမည် (ဝတ် ၉:၁၇-၂၁)။ အသားယဇ်များသည် အလွန်သန့်ရှင်းပြီး၊ ၎င်းတို့ကို ယဇ်ပုရောဟိတ်များသာ စားရသည်။ ငြိမ်သက်ရေးယဇ်များကို မိသားစုတစ်ခုလုံးနှင့် အခြားသန့်ရှင်းသောသူများလည်း စားသုံးနိုင်သည်။

14. Thy daughters with thee. This particular meat offering evidently included the peace offering, as Aaron’s daughters were to have a share in it (ch. 9:17–21). The meat offerings were most holy, and of them only the priests were to eat. Of the peace offerings the whole family, as well as other “clean” persons, might partake.

 

၁၅. ထာဝရဘုရားအမိန့်ပေးသည့်အတိုင်း။ ဘုရားသခင်၏အမှုကို မည်သည့်အရာမျှ မဟန့်တားရဘဲ၊ အခြေအနေများက သန့်ရှင်းရာဌာန၏ထုံးတမ်းစဉ်လာကို မပြတ်စဲစေရဟူသော အယူအဆသည် နှစ်များကြာလာသည်နှင့်အမျှ ယဇ်ပုန်းများ၏စိတ်ထဲတွင် နက်ရှိုင်းစွာ အမြစ်တွယ်လာခဲ့သည်။ ၎င်းသည် အေဒီ ၇၀ တွင် ရောမလူမျိုးများလက်အောက်တွင် ဗိမာန်တော်နောက်ဆုံးအကြိမ်သိမ်းပိုက်ပြီး ဖျက်ဆီးခံရချိန်တွင် အစွန်းရောက်စမ်းသပ်မှုတစ်ခုဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်သည် ညနေယဇ်ပူဇော်ချိန်ဖြစ်သည်။ ယေရုဆလင်မြို့သည် သိမ်းပိုက်ခံရပြီးဖြစ်သော်လည်း ဗိမာန်တော်သည် ရပ်တည်နေဆဲဖြစ်သည်။ ယဇ်ပုန်းများသည် ရောမလူမျိုးများ နံရံများကိုတက်ကာ ဗိမာန်တော်နယ်မြေအတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာချိန်တွင် တည်ငြိမ်စွာနှင့် မလှုပ်မယှက်ဖြင့် ထုံးတမ်းစဉ်လာကို ဆောင်ရွက်ခဲ့ကြသည်။ အဆောက်အအုံများကို မီးရှို့ဖျက်ဆီးခံရပြီး မီးလျှံများသည် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ပျံ့နှံ့နေသည်။ သို့သော် ယဇ်ပုန်းများသည် ဖြည်းညှင်းစွာ တိုင်းတာထားသောခြေလှမ်းများဖြင့် ၎င်းတို့၏အမှုကို ဆက်လက်ဆောင်ရွက်ခဲ့ကြပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ကြည့်ခြင်းပင် မပြုခဲ့ပေ။ ဘုရားသခင်၏အမှုကို မည်သည့်အရာမျှ မနှောင့်ယှက်ရပေ။

15. As the Lord hath commanded. The idea that nothing must hinder the work of God, that circumstances must not interrupt the sanctuary ritual, became deeply rooted in the mind of the priesthood as the years went by. It came to an extreme test in the final capture and destruction of the Temple under the Romans, a.d. 70. It was the time of the evening sacrifice. Jerusalem had already been taken, but the Temple still stood. Solemnly and unperturbedly the priests carried out the ritual as the Romans scaled the walls and entered the Temple precincts. The buildings were set on fire, and flames were all about. But with slowly measured steps the priests continued their work, not even looking about. Nothing must interfere with the work of God.

 

တော်ဝင်မင်းများသည်လည်း ဤသင်ခန်းစာကို သင်ယူခဲ့ကြသည်။ တော်ဝင်ရထားအနီးတွင် ဗုံးတစ်လုံးပေါက်ကွဲသော်လည်း ဘုရင်သည် ၎င်းကို သတိမထားရဘူးဟု ယူဆသည်။ သူသည် တည်ငြိမ်မှုကို ထိန်းသိမ်းရမည်ဖြစ်ပြီး မည်သည့်အရာကမျှ သူ့ကို မတုန်လှုပ်စေရပေ။ စီတန်းလှည့်လည်မှုသည် ဆက်လက်ပြုလုပ်ရမည်ဖြစ်ပြီး နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ခြင်းမပြုရပေ။

 

Royalty learns the same lesson. A bomb may explode near the royal carriage, but the king is not supposed to notice it. He must retain his composure and permit nothing to ruffle him. The parade must go on, and there must be no looking back.

 

ယေရှု၏အဖြေသည် ကိုယ်ပိုင်ကိစ္စများကို ဦးစားပေးလိုသူအချို့သော တပည့်ဖြစ်လိုသူများအား ပြင်းထန်ပြီး ခံစားမှုမရှိပုံပေါက်ပေမည် (လုကာ ၉:၅၉–၆၂ ကိုကြည့်ပါ)။ မိဘများကို ပြုစုစောင့်ရှောက်ရန်တာဝန်ထက် ပို၍အရေးတကြီးဟု ယူဆသည့်တာဝန်များ အနည်းငယ်သာရှိသည်။ သို့သော် ဤတာဝန်များပင်—သန့်ရှင်းသောတာဝန်များဟု ခေါ်ဆိုနိုင်သည့်တိုင်—ဘုရားသခင်၏အမှုကို ပြုလုပ်ရာတွင် အဟန့်အတားဖြစ်မနေရပေ။ အမှုသည် ဆက်လက်ပြုလုပ်ရမည်။

Jesus’ answer to certain would-be disciples who chose to make personal matters first may appear hard and unfeeling (see Luke 9:59–62). Few duties are considered more urgent than that of caring for one’s parents. Yet even these—and they may be called sacred duties—must not stand in the way of doing the work of God. The work must go on.

 

၁၆. မောရှေသည် စေ့စပ်သေချာစွာ ကြည့်ရှုစစ်ဆေးခဲ့သည်။ မောရှေသည် တာဝန်ယူထားဆဲဖြစ်ပြီး၊ ဘုရားသခင်အမိန့်ပေးသည့်အတိုင်း အားလုံးပြည့်စုံစွာ ဆောင်ရွက်ကြောင်း သေချာစေခဲ့သည်။ ဆိတ်တစ်ကောင်ကို အပြစ်ဖြေရာယဇ်အဖြစ် အသုံးပြုသောအခါ၊ ထိုသွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်းသို့ ယူဆောင်မသွားဘဲ မီးရှို့ရာယဇ်ပလ္လင်၏ ဦးချိုများပေါ်တွင် ထားရသည်။ ပညတ်တရားအရ၊ ထိုသို့သောအခါမျိုးတွင် ယဇ်ပုန်းများသည် အသားကို စားသုံးရမည် (ဝတ် ၆:၂၆)။ ထိုနေ့တွင် ဆိတ်တစ်ကောင်ကို အပြစ်ဖြေရာယဇ်အဖြစ် ပူဇော်ခဲ့သည် (ဝတ် ၉:၁၅)၊ သွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်းသို့ ယူဆောင်မသွားခဲ့သောကြောင့် အသားကို စားသုံးသင့်သည်။ သို့သော် ၎င်းကို မပြုလုပ်ခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ဝန်ဆောင်မှု၏ သင်္ကေတဆိုင်ရာ အဓိပ္ပာယ်သည် ထိခိုက်ပျက်စီးခဲ့သည်။

16. Moses diligently sought. Moses was still in charge, making sure that all was done as God commanded. When a goat was used for a sin offering, the blood was not carried into the sanctuary but placed on the horns of the altar of burnt offering. According to the law, the flesh in such cases should be eaten by the priests (ch. 6:26). That day a goat had been offered as a sin offering (ch. 9:15), and since the blood was not carried into the sanctuary, the flesh should have been eaten. This had not been done; consequently, the symbolism of the service had been effectively marred.

 

အသားကို မစားသုံးရာတွင် အာရုန်သည် လူများ၏အပြစ်များကို ထမ်းပိုးရန် ပျက်ကွက်ခဲ့သည်။ သူထမ်းပိုးမထားသော အပြစ်များအတွက် အပြစ်ဖြေရာယဇ်ကို မပြုလုပ်နိုင်ပေ။ ၎င်းသည် အမှားကို ဤမျှလောက် အနံ့ဆိုးဖြစ်စေခဲ့သည်။ ဆိတ်ထမ်းပိုးသော အပြစ်များသည် ယဇ်ပုန်းများထံသို့ လွှဲပြောင်းသင့်ပြီး၊ ၎င်းတို့သည် ထိုအပြစ်များအတွက် အပြစ်ဖြေရာယဇ်ပြုလုပ်ရမည်။ သို့သော် ဤကိစ္စတွင် ယဇ်ပုန်းများက အသားကို မစားသုံးခဲ့သောကြောင့် လွှဲပြောင်းမှုမဖြစ်ပေါ်နိုင်ပေ။ ဆိတ်သည် သေဆုံးရုံသာလုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ဝတ်ပြုကိုးကွယ်မှု၏အမှုသည် ဆက်လက်ပြုလုပ်ရန်ကျန်ရှိနေသည်။

In failing to eat the flesh Aaron also failed to bear the sins of the people. He could not make atonement for sins he did not bear. This was what made the mistake so serious. The sins that the goat bore should have been transferred to the priests, who would make atonement for them. But in this case there could be no transfer because the priests had not eaten the flesh. All the goat could do was to die. But the work of intercession remained to be done.

 

သူစိတ်ဆိုးသည်။ မောရှေသည် နှိမ့်ချမှုကြောင့် ထင်ရှားသည် (တော ၁၂:၃)၊ သို့သော် ၎င်းသည် ဖြောင့်မတ်သော ဒေါသထွက်ခြင်းကို မတားဆီးခဲ့ပေ။ တစ်ချိန်က သူ၏ဒေါသသည် အလွန်ပြင်းထန်လှသဖြင့် ကျောက်ပြားနှစ်ချပ်ကို ပစ်ချကာ အပိုင်းပိုင်းကွဲအောင်ပြုလုပ်ခဲ့သည်၊ ၎င်းအတွက် ဘုရားသခင်က သူ့ကို မဆူပူခဲ့ပေ (ထွက် ၃၂:၁၉)။ ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင်လည်း ဒေါသထွက်ခဲ့သည် (ထွက် ၃၂:၉, ၁၀)။ မောရှေ၏ဒေါသသည် ချက်ချင်းမပြယ်လွင့်ခဲ့ပေ၊ အကြောင်းမူကား ရွှေနွယ်သောနွားရုပ်ကို မြင်သောအခါ သူသည် ၎င်းကို အမှုန့်ကြိတ်ပြီး ဣသရေလလူများကို ထိုရေကို သောက်စေခဲ့သည် (ထွက် ၃၂:၂၀)။

He was angry. Moses was noted for his meekness (Num. 12:3), but that did not prevent righteous indignation. At one time his indignation was so great that he threw down the two tables of stone and broke them in pieces, an act for which God did not rebuke him (Ex. 32:19). God Himself was angry (Ex. 32:9, 10). Moses’ anger did not immediately subside, for when he saw the golden calf he ground it to pieces and made Israel drink the water (Ex. 32:20).

 

ဖြောင့်မတ်သောဒေါသထွက်ခြင်းသည် သင့်လျော်စွာ ပြသရန်အခါများရှိသည်။ ထိုသို့သောအခါမျိုးတွင် ပေါလု၏အကြံဉာဏ်ဖြစ်သည့် “ဒေါသထွက်ပြီး အပြစ်မပြုကြလေနှင့်” (ဧဖက် ၄:၂၆) သည် သက်ဆိုင်ပေမည်။ ပေါလုကိုယ်တိုင်က “မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကို စော်ကားခံရပြီး ငါမလောင်ကျွမ်းဘဲနေသေးသလား” (၂ ကော ၁၁:၂၉) ဟုဆိုသည်။ ပေါလုသည် အခြားသူများကို မတရားစော်ကားခံရသည်ကို မြင်သောအခါ ဒေါသထွက်ခဲ့သည်။ ဤနေရာတွင် “လောင်ကျွမ်း” ဟုဘာသာပြန်ထားသောစကားလုံးသည် “မီးလောင်ရာသို့ တင်ပြီးဖြစ်သည်” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ မောရှေသည် ကျောက်ပြားများကို ကွဲအောင်ပြုလုပ်သောအခါ သူ၏ “ဒေါသသည် ပြင်းထန်စွာထွက်ခဲ့သည်”။ ဤအတွက် အာရုန်သည် သူ့ကို ဆူပူခဲ့သည် (ထွက် ၃၂:၁၉, ၂၂)၊ ဒေါသထွက်ရန်အကြောင်းမရှိဟု ခံစားခဲ့ရသည်။ သို့သော်၊ ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း၊ ဘုရားသခင်သည် မောရှေနှင့်အတူ ဒေါသထွက်ရန် တရားမျှတသောအကြောင်းရှိသည်ဟု သဘောတူခဲ့သည်။ သူ၏ဒေါသသည် ဘုရားသခင်နှင့် သူ၏အကြောင်းအမှုအတွက် စိတ်အားထက်သန်မှုကြောင့်ဖြစ်ပြီး၊ ကိုယ်ကျိုးစီးပွားသို့မဟုတ် ရန်လိုမှုကြောင့် မဟုတ်ပေ။

There are times when righteous indignation may appropriately be displayed. It is at such times, doubtless, that Paul’s advice applies, “Be ye angry, and sin not” (Eph. 4:26). Of himself Paul says, “Who is offended, and I burn not?” (2 Cor. 11:29). When Paul saw others mistreated, he was indignant. The word here translated “burn” means “to be set afire.” When Moses broke the tables of stone his “anger waxed hot.” For this Aaron reproached him (Ex. 32:19, 22), feeling there was no occasion for anger. But, as pointed out, the Lord agreed with Moses that there was just cause for anger. His anger was due to zeal for God and His cause, not to personal pride or vindictiveness.

 

၁၉. ၎င်းကို လက်ခံသင့်ပါသလား။ မောရှေသည် အာရုန်၏သားများဖြစ်သော ဧလျာဇာနှင့် ဣသမာကို ဆူပူဆုံးမခဲ့သော်လည်း၊ ဖခင်ဖြစ်သူကသာ ဖြေကြားခဲ့သည်။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်ကို စားသုံးခြင်းသည် မောရှေပြောသည့်အတိုင်း ယဇ်ပူဇော်သူ၏အပြစ်များကို မိမိထံသို့ ထမ်းပိုးယူခြင်းကို ကိုယ်စားပြုကြောင်း အာရုန်သိသည်။ သို့သော် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့်အရာများနှင့် ၎င်း၏တာဝန်ယူမှုတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကြောင့်၊ သူသည် အခြားသူများ၏အပြစ်ကို ထမ်းပိုးနိုင်မည်ဟု မခံစားခဲ့ရပေ။ သူသည် မိမိ၏အပြစ်ကို ထမ်းပိုးရန်ပင် လုံလောက်စွာ လုပ်ဆောင်နေရသည်။ သူ၏သားများသေဆုံးမှုအတွက် ဝမ်းနည်းမှုကို မခံစားဘဲ မနေနိုင်ခဲ့ပြီး၊ အနည်းငယ်မကျေနပ်မှုပင် ခံစားခဲ့ရပေမည်။ သူ၏လက်ရှိစိတ်အခြေအနေတွင်၊ အပြစ်ထမ်းသူအဖြစ် သူ၏ဝန်ဆောင်မှုသည် ဘုရားသခင်အတွက် လုံးဝလက်ခံနိုင်ဖွယ်မရှိဟု သူခံစားခဲ့ရပေမည်။

19. Should it have been accepted? Though Moses had addressed Eleazar and Ithamar, the sons of Aaron, and rebuked them, it was the father who answered. Aaron knew that eating the sin offering represented taking the sins of the offerer upon himself, as Moses had said. But with what had happened and his own responsibility, in part, for it, he did not feel that he could bear the sin of others. He had all he could do to bear his own. He could but feel grieved at the death of his sons, and may even have felt a measure of resentment. He apparently felt that in his present state of mind his service as typical sin bearer would be quite unacceptable to God.

 

၂၀. ကျေနပ်သည်။ ဤသို့ဘာသာပြန်ထားသော စကားလုံးသည် “ဝမ်းမြောက်စေသည်” သို့မဟုတ် “သဘောကျစေသည်” ဟုလည်း အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ မောရှေသည် အာရုန်သည် ပေါ့ဆမှုမရှိခဲ့သလို၊ သိသာထင်ရှားသော အကြောင်းမရှိဘဲ သိထားသောတာဝန်ကို တမင်တကာ ချန်လှပ်ထားခြင်းမဟုတ်ကြောင်း မြင်ခဲ့သည်။ မောရှေသည် အာရုန်၏ရှင်းပြချက်ကို လက်ခံခဲ့ပြီး၊ သူ၏သဘောထားကို လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် ပြုပြင်ခဲ့သည်။

20. Content. The word thus translated may also mean “to cause to be joyful,” or “to cause to please.” Moses saw that Aaron had not been negligent nor had he deliberately omitted a known duty, without due reason. Moses accepted Aaron’s explanation, and adjusted his own attitude accordingly.

 

ellen g. white comments

1-20 PP 359-362

1 CE 91; Ev 210; FE 409, 427; GW 20; PP 359, 399; Te 43,  65, 268; TM 356,  359, 371

1, 2 CH 82; CS 205; Te 187, 280; 3T 295; WM 290

1-3 7T 153

1-10 Te 287

1-11 CH 366

2 FE 428; GW 20; PP 359

2, 3 CE 91

3 GW 20; PP 361

6 DA 708

6, 7 PP 361

9-11 PP 362; Te 44,  268, 280

17 GC 418; PP 354

 

အခန်းကြီး - ၁၁

အခန်း ၁၁ အတွက် ထပ်မံမှတ်ချက်

additional note on chapter 11

 

အချို့က ဘုရားသခင်သည် လူသား၏ အစားအသောက်နှင့်ပတ်သက်၍ လမ်းညွှန်ချက်ပေးရန် နိမ့်ကျသည်ဟု ထင်ကြသည်။ ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်တို့ စားသုံးသည့်အရာနှင့် ပတ်သက်၍ အဘယ်ကြောင့် ဂရုစိုက်ရမည်နည်း။ ဤအယူအဆကို ကျွန်ုပ်တို့ ပို၍ ချဲ့ထွင်ပြီး ဘုရားသခင်သည် လူသားကို အဘယ်ကြောင့် ဂရုစိုက်ရမည်နည်းဟု မေးမြန်းနိုင်သည်။ “လူသည် အဘယ်မှာရှိသနည်း၊ ကိုယ်တော်သည် သူ့ကို မှတ်ထားတော်မူသနည်း” ဟု ရှေးခေတ်ဆာလံကဗျာဆရာက အံ့ဩခဲ့သည် (ဆာလံ ၈:၄)။ ခရစ်တော်က ထိုမေးခွန်းကို ဖြေကြားခဲ့ပြီး၊ ဘုရားသခင်သည် လူသားတစ်ဦးတည်းကိုသာမက ထိုထက်နည်းပါးသော တန်ဖိုးရှိသည့်အရာများစွာကိုလည်း ဂရုစိုက်ကြောင်း အသိပေးခဲ့သည် (လုကာ ၁၂:၇)။

By some it is thought beneath the dignity of God to stoop to give directions in regard to man’s diet. Why should God be concerned about what we eat?

We might enlarge that conception by inquiring why God should be interested in man at all. “What is man, that thou art mindful of him?” wondered the psalmist of old (Ps. 8:4). Christ answered that question, informing us that God is interested not in man alone but in many things of even less value (Luke 12:7).

 

လူသည် ဘုရားသခင်၏ ပုံသဏ္ဍာန်အတိုင်း ဖန်ဆင်းခံရသည်။ စာကလီငှက်များမှာ ထိုသို့မဟုတ်ပေ။ လူသည် ဘုရားသခင်၏အမြင်တွင် အဖိုးတန်သည်ဟု ဆိုထားပြီး၊ “ရွှေသန့်ထက်၊ အိုဖိရ်ရွှေတုံးထက်ပင် တန်ဖိုးရှိ” သည်ဟု ဖော်ပြထားသည် (ဟေရှာယ ၁၃:၁၂; ၄၃:၄)။ ဘုရားသခင်က လူသားကို အလွန်တန်ဖိုးထားသည်မှာ၊ သူသည် လူသားနှင့် တစ်သားတည်းဖြစ်သည်ဟု ဖော်ပြသည်။ “သင်တို့ကို ထိခိုက်သူသည် သူ၏ မျက်လုံးသားကို ထိခိုက်သည်” (ဇာခရိ ၂:၈)။ ဘုရားသခင်သည် လူသားကို ရွေးယူရန် ကြီးမားသောစရိတ်ဖြင့် ပေးဆပ်ခဲ့သည်မှာ၊ ခရစ်ယာန်အတွက် ဘုရားသခင်က လူသားအပေါ် မည်မျှတန်ဖိုးထားသည်ကို ဖော်ပြသည်။ ထို့ကြောင့် လူသားနှင့်ပတ်သက်သမျှသည် ဘုရားသခင်အတွက် စိတ်ဝင်စားစရာဖြစ်သည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့ ယုံကြည်စိတ်ချနိုင်သည်။

Man is made in the image of God. Sparrows are not. Man is said to be precious in the sight of God, and of more value than “fine gold; even a man than the golden wedge of Ophir” (Isa. 13:12; 43:4). The measure of God’s estimate of man is shown in the fact that He identifies Himself with man. “He that toucheth you toucheth the apple of his eye” (Zech. 2:8). The further fact that God paid such a tremendous price to redeem man, is, to the Christian, indicative of the value God places on him. We may therefore be confident that anything concerning man is of interest to God.

 

ဘုရားသခင်၏ အစားအသောက်ဆိုင်ရာ ဥပဒေများသည် အချို့သောသူများ ထင်မြင်ထားသည့်အတိုင်း အနုတ်သဘော သို့မဟုတ် တားမြစ်သည့်သဘောသက်သက်မဟုတ်ပါ။ ဘုရားသခင်သည် လူသားတို့အား အကောင်းဆုံးသော အရာအားလုံးကို ရရှိစေလိုသည်၊ “ဂျုံစပါး၏ အကောင်းဆုံး” (ဆာလံ ၈၁:၁၆; ၁၄၇:၁၄)။ အရာအားလုံးကို ဖန်ဆင်းတော်မူသောသူသည် သူဖန်ဆင်းထားသော သတ္တဝါများအတွက် အကောင်းဆုံးကို သိတော်မူပြီး၊ သူ၏အသိပညာအရ အကြံဉာဏ်နှင့် ထောက်ခံချက်များကို ပေးတော်မူသည်။ “ဖြောင့်မတ်စွာ လျှောက်လှမ်းသူများထံမှ ကောင်းသောအရာတစ်စုံတစ်ရာကို ဘုရားသခင်သည် တားမြစ်တော်မမူ” (ဆာလံ ၈၄:၁၁)။ ဘုရားသခင်က တားမြစ်ထားသည့်အရာများသည် လူသားတို့၏ အကျိုးအတွက် ဖြစ်ပြီး၊ ဆန္ဒအလျောက် တားမြစ်ခြင်းမဟုတ်ပါ။ လူသားများသည် ဘုရားသခင်၏ အကြံဉာဏ်ကို မထီမဲ့မြင်ပြုနိုင်သော်လည်း၊ အတွေ့အကြုံနှင့် ရလဒ်များသည် သူ၏ဉာဏ်ပညာကို အမြဲသက်သေပြသည်။

God’s dietary laws are not, as some suppose, merely negative and prohibitory. God intends that man shall have the best of everything, the “finest of the wheat” (Ps. 81:16; 147:14). He who created all things knows what is best for the creatures He has made, and according to His knowledge He gives counsel and recommendations. “No good thing will he withhold from them that walk uprightly” (Ps. 84:11). What God forbids is not withheld in arbitrariness, but for the good of man. Men may disdain God’s counsel, but experience and results ever demonstrate His wisdom.

 

ဘုရားသခင်သည် လူသားအား အကန့်အသတ်မရှိသော ဖြစ်နိုင်ခြေများနှင့်အတူ အံ့သြဖွယ်ရာ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုကို ပေးအပ်ထားပြီး၊ ထို့အပြင် သိမ်မွေ့သော အစိတ်အပိုင်းများစွာပါရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် မတော်မတရား အသုံးမပြုရန် ဂရုတစိုက်ကာကွယ်ထားရမည် ဖြစ်ပြီး၊ သူ၏ညွှန်ကြားချက်များကို လိုက်နာပါက ပြန်လည်ပြုပြင်နိုင်သည့် စွမ်းအားများလည်း ပါရှိသည်။ ခန္ဓာကိုယ်ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ မတော်မတရား အသုံးပြုပြီးနောက်တွင်ပင် ပြန်လည်ထူထောင်ရေးလုပ်ငန်းစဉ်ကို စတင်နိုင်သည့် အခွင့်အလမ်းများလည်း ရှိသည်။ သဘာဝ၏ ပြန်လည်ထူထောင်နိုင်သော စွမ်းအားများသည် အံ့သြဖွယ်ရာဖြစ်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်၏ တစ်နေရာရာတွင် ဒဏ်ရာရသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်၊ ခန္ဓာကိုယ်၏ အသက်ရှင်စွမ်းအားများသည် ထိုဒဏ်ရာကို ပြုပြင်ရန် ချက်ချင်းအလုပ်လုပ်သည်။ ဆရာဝန်များသည် အကူအညီပေးနိုင်ပြီး ကောင်းသောအကျိုးသက်ရောက်မှုများကို ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သော်လည်း၊ ၎င်းတို့တွင် ကုသရန်စွမ်းအားမရှိပါ။ အချို့သောကိစ္စများတွင် ၎င်းတို့သည် ဘေးတွင်ရပ်ပြီး ဘုရားသခင်အလုပ်လုပ်ရန် ခွင့်ပြုရုံသာဖြစ်သည်။

God gave man a wonderful body with almost unlimited possibilities, and also with many delicate parts that must be carefully shielded from abuse if they are to function properly. In the body itself He has provided for the care and maintenance of the parts, and even for their renewal if His directions are followed. In many cases it is possible to begin a process of rehabilitation even after the body has been misused for years. The recuperative powers of nature are amazing. The moment an injury comes to any part, the life forces of the body immediately go to work to repair the damage. Physicians may assist and do much good, but they do not have healing power. All they can do in many cases is to stand aside and let God work.

 

အချို့သူများက ဘုရားသခင်သည် လူ၏ဝိညာဉ်ကို ခန္ဓာကိုယ်ထက် ပို၍စိတ်ဝင်စားသည်ဟု အခိုင်အမာဆိုကြပြီး၊ ဝိညာဉ်ရေးတန်ဖိုးများသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာထက် သာလွန်သည်ဟု ယူဆကြသည်။ ဤအရာသည် မှန်ကန်သော်လည်း၊ ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ဝိညာဉ်သည် အနီးကပ်ဆက်စပ်နေပြီး၊ တစ်ခုသည် အခြားတစ်ခုကို အားကောင်းစွာ သက်ရောက်မှုရှိကြောင်း သတိရရမည်။ ၎င်းတို့တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ဘယ်နေရာတွင် စတင်ပြီး ဘယ်နေရာတွင် အဆုံးသတ်သည်ကို ခွဲခြားရန် မလွယ်ကူပါ။ ဝိညာဉ်ရေးလူသားသည် အဓိကအရေးကြီးသည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့ သဘောတူသော်လည်း၊ ထို့ကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို လျစ်လျူရှုရမည်ဟု မထင်ပါ။ ဤသည်မှာ အလယ်ခေတ်က “သူတော်စင်များ” ၏ ဒဿနဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့သည် ဝိညာဉ်၏ အကျိုးအတွက် ခန္ဓာကိုယ်ကို ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခဲ့ကြသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ အစီအစဉ်မဟုတ်ပါ။ သူသည် ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ဝိညာဉ်ကို တစ်ခုနှင့်တစ်ခု အကျိုးပြုရန် စုစည်းထားသည်။

Some insist that God is more interested in the soul of man than in his body, that spiritual values are superior to the physical. This is true, but it should be remembered that body and soul are closely interrelated, that the one powerfully affects the other, and that it is not always easy to tell where one begins and the other ends. Though we agree that the spiritual man is of supreme importance, we do not think that therefore the body is to be neglected. Such, indeed, was the philosophy of certain medieval “saints” who mortified the body for the benefit of the soul; but that was not God’s plan. He put body and soul together for the mutual benefit of each.

 

“လူတစ်ဦးသည် သူ၏နှလုံးထဲတွင် စဉ်းစားသည့်အတိုင်း သူဖြစ်သည်” (သုတ္တံ ၂၃:၇) ဟူသော စကားသည် ဘဝ၏ အခြေခံပြဿနာများကို ထိသည်။ လူတစ်ဦးသည် သူစဉ်းစားသည့်အတိုင်းဖြစ်သည်။ တွေးခေါ်ခြင်းသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ခုလား။ တွေးခေါ်ရန် ယန္တရားတစ်ခုမရှိဘဲ အတွေးဖြစ်ပေါ်နိုင်ပါသလား။ တွေးခေါ်ခြင်းသည် မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ၊ ၎င်းသည် အပြုအမူကို ဆုံးဖြတ်သည်။ လူတစ်ဦးသည် မှန်ကန်သောလမ်းကြောင်းအတိုင်း တွေးခေါ်ပါက၊ သူ၏အပြုအမူသည် မှန်ကန်နိုင်ဖွယ်ရှိသည်။ သူ၏စိတ်သည် မကောင်းသောအရာများကို အာရုံစိုက်နေပါက၊ သူ၏လုပ်ရပ်များသည် မကောင်းမှုဖြစ်နိုင်ဖွယ်ရှိသည်။

The statement that as a man “thinketh in his heart, so is he” (Prov. 23:7) touches the fundamental issues of life. A man is what he thinks. Is thinking a physical process? Can there be thought apart from a mechanism of some kind to do the thinking? Whatever thinking may be, it determines conduct. If a man thinks along right lines, his conduct is likely to be right. If his mind dwells on evil things, his deeds will likely be evil.

 

ခန္ဓာကိုယ်သည် လူတစ်ဦး၏ တွေးခေါ်မှုအပေါ် သြဇာလွှမ်းမိုးမှုရှိပါသလား။ အမှန်ပင်။ မူးယစ်ဆေးဝါးများအသုံးပြုခြင်းသည် လူတစ်ဦး၏ တွေးခေါ်မှုနှင့် လုပ်ရပ်များကို သက်ရောက်မှုရှိသည်ကို လူတိုင်းသိသည်။ ၎င်းသည် သူ၏စီရင်ဆုံးဖြတ်မှုကို ပုံပျက်စေပြီး၊ တာဝန်မယူနိုင်စေရန် လှုံ့ဆော်ပေးသည်။ သူ၏စိတ်သည် သူသောက်ထားစဉ်ကဲ့သို့ ပုံမှန်အလုပ်မလုပ်တော့ဘဲ၊ သူ၏စွမ်းရည်များသည် ပုံမှန်အလုပ်မလုပ်တော့ပါ၊ သူ၏တုံ့ပြန်မှုများအားလုံးသည် နှေးကွေးသွားသည်။ သူသည် မော်တော်ယာဉ်မောင်းနှင်ပါက၊ သူသည် အခြားသူများအတွက် အန္တရာယ်ဖြစ်လာပြီး၊ လူသတ်သမားဖြစ်နိုင်ချေရှိသည် (အခန်း ၁၀:၉ ကိုကြည့်ပါ)။

Does the body have any influence on a man’s thinking? Most decidedly. All know that the use of intoxicating liquors affects a man’s thinking as well as his actions. It warps his judgment and tends to make him irresponsible. His mind does not function as when he is sober, his faculties are not working normally, all his reactions are retarded. If he drives an automobile he becomes a menace to others, and a potential killer (see on ch. 10:9).

 

လူအများစုက အရက်သောက်ခြင်းသည် ဆိုးရွားသောအကျိုးသက်ရောက်မှုများရှိသည်ဟု ဝန်ခံကြသည်။ မမှန်ကန်သော စားသောက်မှုအလေ့အထများသည် အလားတူအကျိုးသက်ရောက်မှုများရှိနိုင်ပါသလား။ ဟုတ်သည်၊ အရက်ကဲ့သို့ အတိုင်းအတာတူမဟုတ်သော်လည်း။ အစားအစာသည် လူတစ်ဦး၏ အပြုအမူအပြင် သူ၏တွေးခေါ်မှုကိုပါ သက်ရောက်မှုရှိသည်။ ဖခင်၏ ပေါင်မုန့်ကင်မီးလောင်သွားပြီး ကော်ဖီမှာ အားနည်းနေသည်ဖြစ်စေ၊ အေးနေသည်ဖြစ်စေ ကလေးတစ်ဦးသည် ရိုက်နှက်ခံရခြင်းများရှိသည်။ အိမ်ထောင်ကွဲခြင်းများစွာသည် အိမ်၏ အစားအသောက်ဌာနမှ ဆင်းသက်လာသည်။ အရောင်းသမားများသည် အစာမကြေနိုင်သော ဖောက်သည်များထံမှ ကြီးမားသော အမှာစာများကို မမျှော်လင့်ကြပါ။ ထက်မြက်သော ရှေ့နေသည် လာဘ်ယူတတ်သော တရားသူကြီးထံသို့ အကျိုးရှိစွာ ချဉ်းကပ်ရန် အချိန်မှန်ကို သိသည်။ သံတမန်များနှင့် နိုင်ငံရေးသမားများသည် ခမ်းနားသော ညစာစားပွဲ၏ တန်ဖိုးကို သိသည်။ ဝိုင်နှင့် အစားအစာကို လိမ္မာပါးနပ်စွာ ပေါင်းစပ်ပါက၊ စာချုပ်ပါတီများ၏ ပုံမှန်စွမ်းရည်များရှိခဲ့လျှင် ဘယ်သောအခါမှ လက်မှတ်မထိုးဖြစ်မည့် သဘောတူညီချက်များကို ရရှိနိုင်သည်။ ထိုသို့သော သဘောတူညီချက်များသည် ကမ္ဘာကြီးကို မျိုးဆက်ပေါင်းများစွာ ကျိန်ဆဲခဲ့သည်။

Most men admit that drinking has bad effects. May wrong eating habits have similar effects? Yes, even if not in the same degree as alcohol. Food affects a man’s behavior as well as his thinking. Many a boy has received a whipping because father’s toast was burned and his coffee weak or cold. Many a divorce can be traced to the culinary department of the house. Salesmen do not expect big orders from dyspeptic prospects. The shrewd lawyer knows that there is a right time to approach a venal judge for favorable consideration; and diplomats and statesmen know the value of a sumptuous banquet. If wine and food are cunningly combined, agreements may be arrived at that would never have been signed had the contracting parties been in possession of their normal faculties. Such agreements have cursed the world for generations.

 

အစားအစာသည် စိတ်ကို သက်ရောက်မှုရှိပါသလား။ စားသောက်ခြင်းသည် ဝိညာဉ်ကို သက်ရောက်မှုရှိပါသလား။ အမှန်ပင်။ ဘဝအပေါ် မကျေမနပ်ဖြစ်မှုသည် မကြေညက်သော အစာအိမ်မှ မကြာခဏဆင်းသက်လာသည်။ မှန်ကန်စွာ စားသောက်ခြင်းသည် ချိုမြိန်သော စိတ်ထားကို ဖြစ်ပေါ်စေမည်မဟုတ်သော်လည်း၊ မမှန်ကန်သော စားသောက်မှုသည် ဘုရားသခင်သတ်မှတ်ထားသော စံညွှန်းများကို ဖြည့်ဆည်းရန် ခက်ခဲစေသည်။

Does food affect the mind? Do eating and drinking affect the spirit? Most assuredly. A sour outlook on life often comes from a sour stomach. Right eating will not necessarily produce a sweet disposition; but wrong eating makes it hard to measure up to the standard set by God.

 

ဘုရားသခင်၏ အစားအသောက်ဆိုင်ရာ ဥပဒေများသည် စားသောက်ခြင်း၏ ပျော်ရွှင်မှုကို လူသားတို့ထံမှ ဖယ်ရှားသည့် အာဏာရှင်ဆန်သော ပြဋ္ဌာန်းချက်များမဟုတ်ပါ။ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့သည် လူသားတို့အား ကျန်းမာရေးကို ထိန်းသိမ်းရန် သို့မဟုတ် ပြန်လည်ရရှိရန် လိုလားပါက လိုက်နာရန် ကောင်းသော၊ ဆင်ခြင်တုံတရားရှိသော ဥပဒေများဖြစ်သည်။ ယေဘုယျအားဖြင့်၊ ဘုရားသခင်က ထောက်ခံသည့် အစားအစာများသည် လူသားတို့က အကောင်းဆုံးဟု တွေ့ရှိထားသည့် အစားအစာများနှင့် တူညီပြီး၊ သဘောထားကွဲလွဲမှုများသည် ထောက်ခံထားသည့်အရာများတွင် မဟုတ်ဘဲ တားမြစ်ထားသည့်အရာများတွင်သာ ဖြစ်ပေါ်သည်။

God’s dietary laws are not arbitrary enactments that deprive man of the joy of eating. Rather, they are sound, sensible laws that man will do well to heed if he wishes to retain health, or perhaps regain it. On the whole it will be found that the food God approves is the same food men have found best, and that disagreement does not come in the things approved, but in the things forbidden.

 

ဤအစားအသောက်ဆိုင်ရာ ဥပဒေများကို ရှေးခေတ်ဣသရေလလူမျိုးထံ ပေးအပ်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်းတို့၏ အခြေအနေများနှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် ပြုလုပ်ထားသည်။ ယနေ့ခေတ်တွင် ဂျူးလူမျိုးအများစုသည် ဤဥပဒေများကို ဆက်လက်လိုက်နာနေကြပြီး၊ ၎င်းတို့သည် ၃,၀၀၀ နှစ်ကျော်ကြာ အကျိုးပြုခဲ့သည်။ ဂျူးလူမျိုး၏ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အခြေအနေသည် ဤစည်းမျဉ်းများသည် ယနေ့ခေတ်တွင် လူသားများကို ဒုက္ခပေးနေသော ရောဂါများစွာမှ ကင်းစင်သော လူမျိုးတစ်မျိုးကို ဖြစ်ပေါ်စေရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ခေတ်မမီတော့သည် သို့မဟုတ် သက်တမ်းကုန်သွားသည်မဟုတ်ကြောင်း သက်သေထူသည်။ ဂျူးလူမျိုးသည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အခြားမည်သည့်လူမျိုးထက်မဆို နှစ်ပေါင်းများစွာ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်မှုနှင့် ဒုက္ခများကို ခံစားခဲ့ရသော်လည်း၊ ယေဘုယျအားဖြင့် ၎င်းတို့သည် အားကောင်းသော လူမျိုးတစ်မျိုးဖြစ်သည်။ ဤအချက်သည် ဘုရားသခင်၏ အစားအသောက်ဆိုင်ရာ ဥပဒေများကို လိုက်နာခြင်းဖြင့် အနည်းဆုံး တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ရှင်းပြပေးသည် (လေဝိယရာဇဝင် ၁၁ တွင် ဖော်ပြထားသည်)။

These dietary statutes were given to Israel of old, and were adapted to their conditions. Most Jews still adhere to them, and they have served well for more than 3,000 years. The physical condition of the Jews bears witness to the fact that these rules are not obsolete and outdated, if their purpose is to produce a people singularly free from many of the diseases that plague men today. Despite the persecutions and hardships suffered by the Jews, above those suffered by any other nation on the face of the earth, and over a longer time, they are, generally speaking, a virile race. This fact is at least partly explained by their obedience to God’s dietary laws set forth in Lev. 11.

 

ဣသရေလလူမျိုးထံ သိုင်းနိုင်တောင်တွင် ပေးအပ်ခဲ့သော ဥပဒေများသည် ဘုရားသခင်နှင့် လူသားများအပေါ် ၎င်းတို့၏ တာဝန်အားလုံးကို ထိသည်။ ဤဥပဒေများကို အောက်ပါအတိုင်း ခွဲခြားနိုင်သည်။

The laws imparted to Israel at Sinai dealt with all aspects of their duty toward God and man. These laws may be classified as follows:

 

၁. ကိုယ်ကျင့်တရား။ ဆယ်ပညတ်တရားတွင် ဖော်ပြထားသော မူများသည် ဘုရားသခင်၏ သဘာဝကို ထင်ဟပ်စေပြီး၊ ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင်ကဲ့သို့ ပြောင်းလဲမရပါ (မဿဲ ၅:၁၇, ၁၈; ရောမ ၃:၃၁ ကိုကြည့်ပါ)။

1.Moral. The principles expressed in the Decalogue reflect the divine character, and are as immutable as God Himself (see Matt. 5:17, 18; Rom. 3:31).

 

၂. ထုံးတမ်းစဉ်လာ။ ဤဥပဒေများသည် ယဇ်ပလ္လင်ကို ကြိုတင်ပုံဖော်ထားသည့် ဝတ်ပြုကိုးကွယ်မှုစနစ်နှင့် သက်ဆိုင်ပြီး၊ ထိုအချိန်တွင် သက်တမ်းကုန်ဆုံးသွားသည် (ကောလောသဲ ၂:၁၄-၁၇; ဟေဗြဲ ၇:၁၂ ကိုကြည့်ပါ)။

2.Ceremonial. These laws were concerned with a system of worship that prefigured the cross, and accordingly expired at that time (Col. 2:14–17; Heb. 7:12).

 

၃. နိုင်ငံရေး။ ဤဥပဒေများသည် ဆယ်ပညတ်တရား၏ ကျယ်ပြန့်သော မူများကို ရှေးခေတ်ဣသရေလလူမျိုးတစ်မျိုးအနေဖြင့် စီးပွားရေးသို့ အသုံးချခဲ့သည်။ ဤဥပဒေကျင့်ထုံးသည် ရှေးခေတ်ဣသရေလသည် နိုင်ငံတစ်ခုအဖြစ် ရပ်တန့်သွားသောအခါ အာဏာတည်မြဲမှု ရပ်ဆိုင်းသွားပြီး၊ ခေတ်သစ် ဘုရားသခင်အုပ်ချုပ်မှုမဟုတ်သော ဣသရေလနိုင်ငံတွင် ပြန်လည်ထူထောင်မထားသော်လည်း၊ တရားမျှတမှုနှင့် သာတူညီမျှမှု၏ အခြေခံမူများသည် ယနေ့တိုင် တရားဝင်ဖြစ်သည်။

3.Civil. These laws applied the broad principles of the Ten Commandments to the economy of ancient Israel as a nation. Though this code became inoperative when ancient Israel ceased to be a nation and has not been reinstated as such in the modern, nontheocratic state of Israel, yet the fundamental principles of justice and equity involved are still valid.

 

၄. ကျန်းမာရေး။ လေဝိယရာဇဝင် ၁၁ တွင်ဖော်ပြထားသော အစားအသောက်ဆိုင်ရာ မူများနှင့်အတူ၊ အခြားသော သန့်ရှင်းရေးနှင့် ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ စည်းမျဉ်းများသည် ဉာဏ်ပညာရှိသော ဖန်ဆင်းရှင်တစ်ဦးမှ ကျန်းမာရေးနှင့် သက်တမ်းရှည်ကြာစေရန် ရည်ရွယ်ထားသည် (ထွက်မြောက်ရာဇဝင် ၁၅:၂၆; ၂၃:၂၅; ဒါသန်ကျမ်း ၇:၁၅; ဆာလံ ၁၀၅:၃၇; PP ၃၇၈ ကိုကြည့်ပါ)။ ၎င်းတို့သည် လူ့ခန္ဓာကိုယ်၏ သဘာဝနှင့် လိုအပ်ချက်များအပေါ် အခြေခံထားသောကြောင့်၊ ဤမူများသည် ယဇ်ပလ္လင်ဖြစ်စေ၊ ဣသရေလလူမျိုးတစ်မျိုးအဖြစ် ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းဖြစ်စေ မည်သည့်နည်းဖြင့်မျှ ထိခိုက်မည်မဟုတ်ပါ။ ၃,၅၀၀ နှစ်ခန့်က ကျန်းမာရေးကို အထောက်အကူပြုခဲ့သော မူများသည် ယနေ့တွင်လည်း တူညီသော ရလဒ်များကို ဖြစ်ပေါ်စေမည်ဖြစ်သည်။

4.Health. The dietary principles of Lev. 11, together with other sanitary and health regulations, were intended by a wise Creator to promote health and longevity (see Ex. 15:26; 23:25; Deut. 7:15; Ps. 105:37; PP 378). Based as they are upon the nature and requirements of the human body, these principles could in no way be affected either by the cross or by the disappearance of Israel as a nation. Principles that contributed to health 3,500 years ago will produce the same results today.

 

စစ်မှန်သော ခရစ်ယာန်တစ်ဦးသည် သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို သန့်ရှင်းသော ဝိညာဉ်တော်၏ ဗိမာန်အဖြစ် ယူဆသည် (၁ ကောရိန္သု ၃:၁၆, ၁၇; ၆:၁၉, ၂၀)။ ဤအချက်ကို တန်ဖိုးထားမှုသည် သူ့ကို၊ အခြားအရာများအနက်၊ ဘုရားသခင်၏ ဘုန်းတော်အတွက် စားသောက်ရန်၊ ဆိုလိုသည်မှာ ဘုရားသခင်၏ ထုတ်ဖော်ထားသော ဆန္ဒအတိုင်း သူ၏အစားအသောက်ကို ထိန်းညှိရန် ဦးဆောင်လမ်းပြလိမ့်မည် (၁ ကောရိန္သု ၉:၂၇; ၁၀:၃၁)။ ထို့ကြောင့် သူသည် တသမတ်တည်းဖြစ်ရန်၊ လေဝိယရာဇဝင် ၁၁ တွင် ဖော်ပြထားသော မူများကို လက်ခံပြီး လိုက်နာရမည်။

The sincere Christian considers his body to be the temple of the Holy Spirit (1 Cor. 3:16, 17; 6:19, 20). Appreciation of this fact will lead him, among other things, to eat and drink to the glory of God, that is, to regulate his diet according to God’s revealed will (1 Cor. 9:27; 10:31). Thus he must, to be consistent, accept and obey the principles set forth in Lev. 11.

 

ellen g. white comments

1-8 DA 617

7, 8 CD 30, 392; CH 116; 1T 206; 2T 96

 

အခန်းကြီး - ၁၂

chapter 12

 

၁ ကလေးမွေးဖွားပြီးနောက် အမျိုးသမီးများ၏ သန့်စင်ခြင်း။ ၆ သူမ၏ သန့်စင်ခြင်းအတွက် ပူဇော်သက္ကာများ။

1 The purification of women after childbirth. 6 Her offerings for her purifying.

 

၁. ထာဝရဘုရားမိန့်တော်မူ။ ရှေ့အခန်း၌ “မစင်ကြယ်သော” သတ္တဝါများနှင့် ထိတွေ့ခြင်းကြောင့် မစင်ကြယ်မှုအကြောင်း ဖော်ပြထားသည်။ အခန်း ၁၂ မှ ၁၅ အထိ ကိုယ်ပိုင်မစင်ကြယ်မှု၊ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် ထုံးတမ်းစဉ်လာဆိုင်ရာ မစင်ကြယ်မှုများအကြောင်း ဖော်ပြထားပြီး၊ ကိုယ်ကျင့်တရားဆိုင်ရာ ဖောက်ပြန်မှုများ မပါဝင်ပါ။ ဤအခန်း၌ အာရုန်ကို အခန်း ၁၁ နှင့် ၁၃ ကဲ့သို့ ဖော်ပြထားခြင်းမရှိ။

1. The Lord spake. The preceding chapter dealt with uncleanness occasioned by contact with various “unclean” creatures. Chapters 12 to 15 deal with personal uncleanness, both physical and ceremonial, that does not involve moral transgression. Aaron is not mentioned here as in chs. 11 and 13.

 

၂. သားယောက်ျားကလေး။ ဤသည်မှာ ဣသရေလအမျိုးသမီးတိုင်း၏ ဆန္ဒဖြစ်သည်။ အကြောင်းမှာ မေရှိယသည် “အမျိုးသမီး” ၏ “အမျိုးအနွယ်” မှ ဖြစ်လာရမည် (ကမ္ဘာဦး ၃:၁၅)။

2. A man child. This was the desire of every woman in Israel, for Messiah was to be of the “seed” of the “woman” (Gen. 3:15).

 

သူမ၏အားနည်းမှုကြောင့် ခွဲထားခြင်း။ “သူမ၏ရာသီသွေးဆင်းခြင်း” (အာအက်စ်ဗွီ)။ ဤနေရာ၌ ဖော်ပြထားသော ပညတ်သည် အခန်း ၁၅:၁၉-၃၃ ၌ အသေးစိတ်ဖော်ပြထားသည်။

The separation for her infirmity. “Her menstruation” (RSV). The law here referred to is stated at length in ch. 15:19–33.

 

၃. အရေဖျားလှီးခြင်း။ ၎င်းသည် ပဋိညာဉ်ဆက်နွယ်မှုကို အသိအမှတ်ပြုရန်ဖြစ်ပြီး၊ ကလေးကို ပဋိညာဉ်၏ နှောင်ကြိုးအောက်သို့ သင်္ကေတအဖြစ် ယူဆောင်လာသည်။ ဤထုံးတမ်းကို ပထမဆုံး ကတိပေးထားသော သားဖြစ်သူ ဣဇာက် (ကမ္ဘာဦး ၁၇:၁၀, ၁၁; ၂၁:၄) ၌ ကျင့်သုံးခဲ့ပြီး၊ သူ၏မွေးဖွားခြင်းနှင့်ပတ်သက်သော ပဋိညာဉ်ကတိပြည့်စုံခြင်း၏ သက်သေအဖြစ်ဖြစ်သည် (ဂလာတိ ၄:၂၃)။

3. Circumcised. This was in recognition of the covenant relationship, and brought the child symbolically under the bond of the covenant. This rite was first practiced in the case of Isaac (Gen. 17:10, 11; 21:4), the son of the promise (Gal. 4:23), in token of the fulfillment of the covenant promise concerning his birth.

 

၄. သွေး။ ကလေးမွေးဖွားပြီးနောက် ပထမခြောက်ရက်သည် မိခင်အတွက် အရေးကြီးသောကာလဖြစ်ပြီး၊ မကြာခဏ သွေးများစွာ ဆုံးရှုံးရသည်။ တစ်ပတ်အကြာတွင် အကြပ်အတည်းကာလပြီးဆုံးသွားသည်ဟု ယူဆသည်။ ရက်သုံးဆယ့်သုံးရက်ကြာသည်အထိ မိခင်သည် ဗိမာန်တော်သို့ ဝင်ရောက်ခွင့်မရှိသလို၊ ဘာသာရေးထုံးတမ်းများတွင်လည်း ပါဝင်ခွင့်မရှိပါ။ သူမသည် အများသူငါစုဝေးပွဲများသို့ တက်ရောက်ခွင့်မရှိပါ။ မစင်ကြယ်သူမှာ ကလေးမဟုတ်ဘဲ မိခင်ဖြစ်သည်။

4. The blood. The first six days following childbirth were critical for the mother, and often there was a considerable loss of blood. After a week the crisis was supposed to be past. For 33 days the mother was not permitted to come into the sanctuary or to participate in religious ceremonies. She was not to attend any public gathering. It was the mother, and not the child, who was considered unclean.

 

၅. သမီးကလေး။ ယောက်ျားကလေးမွေးဖွားခြင်းထက် မစင်ကြယ်မှုကာလ ပိုမိုရှည်ကြာရသည့်အကြောင်းကို ဤနေရာတွင် သို့မဟုတ် အခြားနေရာ၌ ဖော်ပြထားခြင်းမရှိပါ။

5. A maid child. The reason for a period of uncleanness much longer than in the case of a male child is not given here or elsewhere.

 

၆. မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာ။ သူမကိုယ်တိုင် ၎င်းကို ပူဇော်ရန်မဟုတ်ပါ။ သူမသည် ၎င်းကို တဲတော်သို့ ယူဆောင်လာပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံသို့ ပေးအပ်ရပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်က သူမအတွက် ပူဇော်ပေးသည်။ သူမသည် အပြစ်ဖြေရာ ပူဇော်သက္ကာကိုလည်း ယူဆောင်လာရပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်က သူမအတွက် ပူဇော်ပေးသည်။

6. A burnt offering. She was not to offer this herself. She only brought it to the tabernacle and gave it to the priest, who offered it for her. She was also to present a sin offering, which the priest offered for her.

 

ဤလုပ်ငန်းစဉ်သည် အစောပိုင်းခေတ်က ပုံမှန်ပုံစံနှင့် ကွဲပြားသည်။ ထိုအခါတွင် ပူဇော်သူကိုယ်တိုင်က သတ်ဖြတ်ခြင်းပြုလုပ်ရသည်။ နောက်ထပ်ကွဲပြားချက်တစ်ခုလည်း ရှိသည်။ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာနှင့် မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာကို ယူဆောင်လာသောအခါ၊ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာကို ဦးစွာပူဇော်ပြီး၊ ထို့နောက် မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာကို ပူဇော်ရသည်။ ဤကိစ္စတွင် မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာကို ဦးစွာပူဇော်သည်။ ထို့ပြင်၊ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာသည် အမြဲပို၍ထင်ရှားပြီး စရိတ်များသည်။ ဤနေရာ၌ ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်။ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာသည် ဦးစွာဖြစ်ပြီး သိုးသငယ်ဖြစ်သည်၊ အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာသည် နောက်ဆုံးဖြစ်ပြီး ယူဆောင်လာဖူးသမျှတွင် အနည်းဆုံးသော တိရစ္ဆာန်ပူဇော်သက္ကာဖြစ်သည်၊ ခိုတစ်ကောင် သို့မဟုတ် သိမ်းငှက်တစ်ကောင်ဖြစ်သည်။

This procedure was different from the usual order of early times, in which the offerer did his own slaying. There was another difference as well. When a sin offering and a burnt offering were brought, the sin offering always came first, and was followed by the burnt offering. In this case the burnt offering took precedence. Again, the sin offering was always the more prominent and expensive one. Here the reverse is true. The burnt offering came first and consisted of a lamb, whereas the sin offering came last and was the least animal offering ever brought, a pigeon or a turtledove.

 

လူသားပြုလုပ်သမျှတွင် အပြစ်၏ညစ်ညမ်းမှုပါရှိသည်။ ထို့ကြောင့် အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာများကို မသိသူများအတွက် မလိုအပ်ဟု ထင်ရသော ကိစ္စများစွာတွင် သတ်မှတ်ထားသည်။ ၎င်းသည် ဗိမာန်တော်ဖွင့်ပွဲနှင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်ခန့်အပ်ပွဲများတွင် အပြစ်ဖြေရာပူဇော်သက္ကာများတွင် အထူးထင်ရှားသည်။ သို့သော် ၎င်းတို့သည် အပြစ်၏ညစ်ညမ်းမှုကို လူများအား နက်ရှိုင်းစွာ ခံစားစေသည်။ ကလေးမွေးဖွားခြင်းအခါ၌ အပြစ်အပေါ် တမင်အနည်းဆုံးအလေးပေးမှုရှိပုံရပြီး၊ လိုအပ်သော ပူဇော်သက္ကာသည် သင်္ကေတဆန်သော ယဇ်ပူဇော်သက္ကာသာဖြစ်သည်။ အပြစ်ဝန်ခံခြင်း သို့မဟုတ် လက်တင်ခြင်းမရှိပါ။

Whatever man does bears the taint of sin. Hence sin offerings were prescribed in many cases where, to the uninstructed, it would seem needless to do so. This was especially apparent in the sin offerings at the dedication of the sanctuary and the installation of the priesthood, yet they deeply impressed the people with the sinfulness of sin. On the occasion of childbirth there appears to be an intentional minimum emphasis on sin, and the offering required was merely a token sacrifice. There was no confession or laying on of the hand.

 

၇. သူမသည် သန့်စင်ရမည်။ ရှေးခေတ်တွင် အမျိုးသမီး၏ဘဝသည် ပျော်ရွှင်ဖွယ်မဟုတ်ပါ။ သူမသည် ပုံမှန်အားဖြင့် ယောက်ျားလုပ်ရမည့် အလုပ်ကြီးကြီးမားမားများကို လုပ်ကိုင်ရသည်။ ယနေ့တွင်လည်း နိုင်ငံများစွာတွင် အိမ်တွင်းအလုပ်နှင့် လယ်ကွင်းအလုပ်များကို အမျိုးသမီးများက အဓိကလုပ်ကိုင်ရသည်။ ကလေးမွေးဖွားခြင်းတွင် ထည့်သွင်းစဉ်းစားမှုအနည်းငယ်သာရှိပြီး၊ တကယ်တော့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ပြီး လူမဆန်သော ထုံးတမ်းများသည် စံနှုန်းဖြစ်သည်။

7. She shall be cleansed. In ancient times the lot of woman was not a happy one. She did much of the hard work that would ordinarily fall to a man. This is the case even today in many lands, where work both in the house and in the field is done largely by women. Little consideration was given in the case of childbirth; in fact, cruel and inhuman practices were the rule.

 

ဤသို့သောအခြေအနေများအောက်တွင် ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလမိခင်များအတွက် ပြင်ဆင်ပေးထားပြီး၊ သူတို့အတွက် ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်ကြာ အနှစ်သာရရှိသော အနားယူမှုနှင့် သီးသန့်နေထိုင်မှုကာလကို သတ်မှတ်ပေးထားသည်။ သူတို့သည် အနားယူပြီး အေးချမ်းစွာနေထိုင်ရန်၊ ခွန်အားပြန်လည်ရရှိရန် အချိန်ရရှိရမည်။

It was under conditions such as these that God made provision for the mothers of Israel, prescribing for them a period of comparative rest and isolation lasting for some weeks. They were to enjoy rest and quiet, time in which to regain their strength.

 

ဤအခန်းရှိ ကလေးမွေးဖွားခြင်းဆိုင်ရာ စည်းမျဉ်းများသည် မိခင်များအတွက် ဘုရားသခင်၏ နူးညံ့သောဂရုစိုက်မှုကို ပြသသည်။ အမျိုးသမီးများသည် ဘုရားသခင်၏အစီအမံတွင် ဂုဏ်ပြုခံရသောနေရာရှိပြီး၊ ထိုသို့ဖြစ်သင့်သည်။ သူတို့ထဲမှ အများအပြားသည် ခေါင်းဆောင်များဖြစ်လာကြပြီး၊ အချို့မှာ ပရောဖက်များဖြစ်လာကြသည်။ ဘဝ၏ စမ်းသပ်မှုများကို ဖြတ်သန်းရင်း သူတို့သည် ဘုရားသခင်၏ အကာအကွယ်ဂရုစိုက်မှုကို ရရှိပြီး၊ သူတို့၏စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုများနှင့်အတူ ဘုရားသခင်ထံသို့ လာရောက်ရန် ဖိတ်ကြားခံရသည် (ဒီအေ ၅၁၂ ကိုကြည့်ပါ)။ အားလုံးက သူတို့အား ထိုက်တန်သောဂုဏ်ပြုမှုပေးသင့်သည်။

The rules of childbirth in this chapter show God’s tender care for the mothers. Women have an honored place in the plan of God, and rightly so. Many of them have become leaders, and some, prophets. Through the trying experiences of life they have God’s protecting care, and are invited to come to Him with their perplexities (see DA 512). Let all give them due honor.

 

အခန်းကြီး - ၁၃

အခန်း ၁၃ အတွက် ထပ်လောင်းမှတ်ချက်

additional note on chapter 13

 

ဤအခန်းတွင် ဖော်ပြထားသော “ဝဲ” ရောဂါအမျိုးမျိုးအတွက် လက္ခဏာများသည် ယခုခေတ်တွင် ဝဲရောဂါဟု လူသိများသော ရောဂါ၏ လက္ခဏာများနှင့် ကွဲပြားသည်။ ထို့ပြင်၊ မောရှေ၏ သန့်ရှင်းရေးဆိုင်ရာ ပြဋ္ဌာန်းချက်များအရ “ဝဲ” ရောဂါအချို့သည် အချိန်တိုအတွင်း ပြန်လည်ပျောက်ကင်းနိုင်သည်ဟု ဆိုလိုသည်။ မကြာသေးမီကာလအထိ စစ်မှန်သော ဝဲရောဂါကို အောင်မြင်စွာ ကုသနိုင်သည့်နည်းလမ်း မသိရှိခဲ့ပေ။

Many of the symptoms listed in this chapter for various types of “leprosy” are different from the symptoms of the disease now commonly known by that name. Furthermore, Mosaic provisions for ceremonial cleansing imply that those suffering from some forms of “leprosy” recovered in a short time. Until recently no way was known to treat true leprosy successfully.

 

“ဝဲ” ဟု ဘာသာပြန်ဆိုထားသော စကားလုံးသည် ဟေဗြဲဘာသာစကားမှ “ဆာရာ” (ṣara‘) မှဆင်းသက်လာပြီး “ရိုက်ချသည်” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ “ဝဲ” ရောဂါဖြင့် ဆင်းရဲဒုက္ခခံရသူသည် အပြစ်ပြုမှုများအတွက် ဘုရားသခင်၏ ပြစ်ဒဏ်အဖြစ် ရိုက်ချခံရသည်ဟု ယူဆသည်။ ဤအရာသည် မိရိမ် (တော ၁၂:၁၀)၊ ဂေဟာဇိ (၂ ဘု ၅:၂၇)၊ ဥဇိယ (၂ ဘု ၁၅:၅) တို့၏ ကိစ္စများတွင် မှန်ကန်သည်။ သို့သော် ဓမ္မဟောင်းတွင် ဖော်ပြထားသော အခြားကိစ္စများ (၂ ဘု ၅:၁; ၇:၃) တွင် ဤအခြေခံသဘောတရားသည် မရှင်းလင်းပေ။ ဂီဆင်းယပ်စ်က “ဆာရာ” သည် “ဂါရာ” (gara‘) နှင့် အပြန်အလှန်သုံးနိုင်ပြီး အရေပြားယားယံခြင်း ဟူသော အယူအဆပါရှိသည်ဟု ယူဆသည်။ ဂရိဘာသာစကားမှ “လီပရော့စ်” (lepros) ဟူသော စကားလုံးမှ ကျွန်ုပ်တို့၏ “ဝဲ” (leprosy) ဟူသော စကားလုံးမှာ ဆင်းသက်လာပြီး “အကျွံထွက်ခြင်း”၊ “အဖတ်ထွက်ခြင်း”၊ “ကြမ်းတမ်းခြင်း” ဟူသော အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ ခေတ်သစ်ဝဲရောဂါဖြစ်သည့် အယ်လီဖန်တီအာဆစ် ဂရေကိုရမ် (elephantiasis graecorum) သည် သုံးမျိုးရှိသည်။ လီပရာ တူဘာကျူလွိုက်ဒီးစ် (lepra tuberculoides) သည် အဖုအပိမ့်များဖြင့် ထင်ရှားသည်၊ လီပရာ မကျူလိုဆာ (lepra maculosa) သည် အစက်အပြောက်များ သို့မဟုတ် အစင်းကြောင်းများဖြင့် ထင်ရှားသည်၊ လီပရာ အနီးစထီးတီကာ (lepra anaesthetica) သည် အာရုံကြောစနစ်ကို ထိခိုက်စေသည်။

The word translated “leprosy” is from the Heb. ṣara‘, which means to “strike down.” A person afflicted with “leprosy” was stricken down, presumably as a divine punishment for sinful acts. This was true in the cases of Miriam (Num. 12:10), Gehazi (2 Kings 5:27), Uzziah (2 Kings 15:5). In other cases mentioned in the OT it is not clear whether this principle holds true (2 Kings 5:1; 7:3). Gesenius considers that ṣara‘ is interchangeable with gara‘, and thus contains the idea of scabbiness. The Greek word lepros, from which our word leprosy comes, meant “scaly,” “scabby,” “rough.” Modern leprosy, elephantiasis graecorum, is of three kinds, lepra tuberculoides, characterized by tubercles, lepra maculosa, characterized by spots or streaks, and lepra anaesthetica, or that which affects the nervous system.

 

လီဗီ ၁၃ တွင် ဖော်ပြထားသော “ဝဲ” သည် ဆိုးရီယေးဆစ် (psoriasis)၊ ဗီတီလီဂို (vitiligo) ကဲ့သို့သော အရေပြားရောဂါအမျိုးမျိုးနှင့် စစ်မှန်သော ဝဲရောဂါကို ဖော်ပြသည့် ယေဘုယျဝေါဟာရတစ်ခုဖြစ်သည်ဟု ယူဆရန် ဖြစ်နိုင်ချေအများဆုံးဖြစ်သည်။ ဤတွင် ဖော်ပြထားသော လက္ခဏာများသည် လီပရာ မိုဆိုင်းကာ (lepra mosaica) သို့မဟုတ် ဆိုးရီယေးဆစ်နှင့် ပို၍ ဆင်တူသည်။ အခန်းကါး ၂ တွင် ဖော်ပြထားသော “ထွက်နေသော အဖု” သည် လီပရာ တူဘာကျူလွိုက်ဒီးစ်၏ အဖုအပိမ့်များနှင့် ဆင်တူသည် သို့မဟုတ် လီပရာ အနီးစထီးတီကာနှင့် ဆင်တူနိုင်သည်။ ထပ်ခါတလဲလဲ ဖော်ပြထားသော “တောက်ပသောအစက်” သည် ဗီတီလီဂိုနှင့် ဆင်တူသည်ဟု အချို့က ယူဆကြပြီး ၎င်းသည် ဤရောဂါ၏ ထင်ရှားသော လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဗီတီလီဂိုတွင် ထိခိုက်ခံရသော နေရာများရှိ အမွှေးအမျှင်များသည် အခန်းကါး ၃ တွင်ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း အဖြူရောင်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည်။ ဤရောဂါသည် အစက်အပြောက်ငယ်များအဖြစ် စတင်ပြီး ပျံ့နှံ့ကာ အရေပြား၏ ဧရိယာကြီးများကို ထိခိုက်စေတတ်သည်။ ၎င်းသည် အန္တရာယ်မရှိသော်လည်း၊ အထူးသဖြင့် အသားအရေညိုမည်းသူများအတွက် အသွင်အပြင်ကို ထိခိုက်စေသည်။

It seems most probable that the “leprosy” of Lev. 13 is a general term descriptive of various skin diseases, such as psoriasis and vitiligo, as well as true leprosy. Most of the symptoms here described more closely resemble lepra mosaica, or psoriasis. The “rising” mentioned in v. 2 may be similar to the tubercles characteristic of lepra tuberculoides or possibly lepra anaesthetica. The “bright spot” repeatedly mentioned is thought by some to resemble vitiligo, a tropical disease of which this is a distinctive symptom. In vitiligo the hairs of the affected parts turn white, as in v. 3. The disease begins as small patches, spreads, and often involves large areas of the skin. It is harmless, but disfigures the appearance, particularly of those with a swarthy complexion.

 

ဤအခန်းတွင် ဖော်ပြထားသော “ဝဲ” ၏ လက္ခဏာများတွင် ကွဲပြားမှုများရှိခြင်းသည် အရေပြားကို သိသိသာသာ ထိခိုက်စေသော ရောဂါများစွာကို “ဝဲ” ဟူသော ယေဘုယျဝေါဟာရအောက်တွင် ထည့်သွင်းထားသည်ဟူသော အယူအဆကို ထပ်မံထောက်ခံသည်။ ဆေးသိပ္ပံပညာရပ် မရှိခဲ့သော ခေတ်ကာလတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များအတွက် အရေပြားရောဂါအမျိုးမျိုးကို ခွဲခြားရန် ခက်ခဲပြီး ၎င်းတို့သည် များစွာသော ရှုထောင့်မှ ဆင်တူကာ သတ်မှတ်ထားသော အမည်များမရှိခဲ့ပေ။ မောရှေသည် ဤဆက်စပ်ရောဂါများကို “ဆာရာ” (ṣara‘) ဟူသော ယေဘုယျခေါင်းစဉ်တစ်ခုအောက်တွင် အုပ်စုဖွဲ့ထားပုံရပြီး ကျွန်ုပ်တို့၏ အင်္ဂလိပ်ဘာသာပြန်ကျမ်းများတွင် ၎င်းကို “ဝဲ” ဟု ဘာသာပြန်ဆိုထားသည်။

The fact that there are variations in the symptoms of the “leprosy” mentioned in this chapter, further supports the idea that several diseases which strikingly affected the skin are included under the general term “leprosy.” In a day when medical science as such did not exist it would have been a difficult thing for the priests to give a differential diagnosis of various diseases affecting the skin, when they were in many respects similar, and for which there were no specific names. Moses apparently grouped these related diseases under one general head, ṣara‘, which our English versions have translated “leprosy.”

 

ကူးစက်ရောဂါများခံစားနေရသူများကို သီးသန့်ခွဲထားရန် စိတ်ကူးသည် ဟေဗြဲလူမျိုးများထံမှ စတင်ခဲ့ပြီး ၎င်းသည် ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင် ပေးအပ်ထားသော အကာအကွယ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ သမ္မာကျမ်းစာတွင် “ဝဲ” ရောဂါရှိသူများကို သီးသန့်ခွဲထားရန် စိတ်ကူးသည် အလယ်ခေတ်တွင် စစ်မှန်သော ဝဲရောဂါရှိသူများကို သီးသန့်ခွဲထားသည့် အလေ့အကျင့်သို့ ဦးတည်သွားသည်ဟု အချို့က ယူဆကြသည်။ အချို့ဝေဖန်သူများက စစ်မှန်သော ဝဲရောဂါသည် အီဂျစ်တွင် စတင်ခဲ့သည်ဟု ယူဆကြသော်လည်း ၎င်း၏မူလအစသည် မသိရှိရပေ။ ဣသရေလလူမျိုးများမတိုင်မီ အချိန်ကြာရှည်ကတည်းက ၎င်းသည် အရှေ့ဖျားဒေသ၊ အိန္ဒိယ၊ အာဖရိကနှင့် မြေထဲပင်လယ်ကမ်းရိုးတန်းများတွင် ကျယ်ပြန့်စွာ ပျံ့နှံ့ခဲ့သည်။

The idea of quarantining those afflicted with contagious diseases seems to have originated with the Hebrew people, a safeguard given them by God Himself. It has been thought by some that the Biblical idea of segregating persons having “leprosy” led to the medieval practice of isolating those with true leprosy. Some commentators have held that true leprosy originated in Egypt, but its origin is unknown. Long before Israelite times it was widespread in the Far East, India, and Africa, and around the Mediterranean coasts.

 

အိမ်နံရံများ သို့မဟုတ် အဝတ်အထည်များတွင်ရှိသော “ဝဲ” သည် အနီရောင်-အစိမ်းရောင် အစင်းကြောင်းများ သို့မဟုတ် အစက်အပြောက်များပုံစံဖြင့် ထင်ရှားသည်။ ၎င်းသည် မှိုရောဂါ သို့မဟုတ် ဖန်းဂတ်စ်တစ်မျိုးဖြစ်ပုံရပြီး၊ လူသားများတွင်ရှိသော “ဝဲ” နှင့် ကွဲပြားသော်လည်း၊ အိမ်သည် နေထိုင်ရန် ဘေးကင်းသော နေရာမဟုတ်ကြောင်း ဖော်ပြပေမည်။ ထိခိုက်ခံရသော အဝတ်အထည်များသည် ဖန်းဂတ်စ်ရောဂါကို လူသားများထံ ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သည်။

The “leprosy” in the walls of houses or garments took the form of red-green streaks or spots. This seems to have been a mildew or a fungus, and although different from the “leprosy” in human beings, probably indicated that the house was not a safe dwelling place. Affected clothing might also perhaps spread a fungus disease to human beings.

 

ellen g. white comments

45 DA 262, 776

46-52 MH 278

 

အခန်းကြီး - ၁၄

chapter 14

 

၁။ အနာရောဂါသည်ကို သန့်စင်ရာတွင် ထုံးတမ်းစဉ်လာများနှင့် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းများ။ ၃၃။ အိမ်ထဲတွင် အနာရောဂါ၏ လက္ခဏာများ။ ၄၃။ ထိုအိမ်ကို သန့်စင်ခြင်း။

1 The rites and sacrifices in cleansing of the leper. 33 The signs of leprosy in a house. 43 The cleansing of that house.

 

၂။ အနာရောဂါသည်၏ ပညတ်တရား။ အနာရောဂါသည်ကို သန့်စင်ရာတွင် အခြားသော ညစ်ညမ်းမှုများအတွက် သန့်စင်ခြင်းထက် ပို၍အသေးစိတ် ဖော်ပြထားသည်။ အနာရောဂါသည်သည် သန့်ရှင်းရာဌာနမှသာမက စခန်းမှလည်း ဖယ်ထုတ်ခံရသည့်အတွက် ပြန်လည်ထူထောင်ရာတွင် ထုံးတမ်းနှစ်ခု ပါဝင်သည်။ ပထမထုံးတမ်းသည် သူ့ကို စခန်းအတွင်းသို့ ပြန်လည်ဝင်ရောက်ပြီး ညီအစ်ကိုများနှင့် ပေါင်းသင်းခွင့်ပေးသည်။ ဒုတိယထုံးတမ်းကို တစ်ပတ်အကြာတွင် ပြုလုပ်ပြီး၊ တဲတော်ရာ၏ ခြံဝင်းအတွင်း၌ ပြုလုပ်ကာ သူ့ကို ပြည့်စုံသော မိဿဟာယသို့ပြန်လည်ထူထောင်ပေးပြီး ပဋိညာဉ်ဆိုင်ရာ အခွင့်အရေးအားလုံးကို ပြန်လည်ရရှိစေသည်။

2. The law of the leper. The purification of a leper is given in more detail than that of the purification for any other defilement. As the leper was excluded not only from the sanctuary but from the camp, there were two ceremonies included in the restoration. The first entitled him to reenter the camp and associate with his brethren. The second, a week later, was performed in the court of the tabernacle and restored him to full fellowship and to all the privileges of the covenant relationship.

 

၃။ စခန်းအပြင်ဘက်တွင်။ အနာရောဂါသည်ကို စခန်းအတွင်းသို့ ပြန်လည်ထူထောင်ပေးသော ပထမထုံးတမ်းကို စခန်းအပြင်ဘက်တွင် ပြုလုပ်သည်။

1.     Out of the camp. The first ceremony, which restored the leper to the camp, took place outside the camp.

      ၄-၈ (ယောဟန် ၁:၂၉)။ ငှက်နှစ်ကောင်—တစ်ကောင်ကို သွေးဖြင့်စိမ်ထားသည်။—အသက်ရှင်သောငှက်ကို သင်္ဂြိုဟ်ခံရသောငှက်၏ သွေးထဲတွင်စိမ်ပြီး၊ ပျော်ရွှင်သောဘဝသို့ လွှတ်ပေးခြင်း၏ အံ့သြဖွယ်သင်္ကေတသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် အပြစ်ဖြေရာသင်္ကေတ ဖြစ်သည်။ သေခြင်းနှင့် အသက်ရှင်ခြင်းတို့ ရောယှက်နေပြီး၊ သမ္မာတရားကို ရှာဖွေသူအား ဖုံးကွယ်ထားသော ရတနာကို၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ ကယ်တင်ရှင်၏ အပြစ်ဖြေသွေးနှင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းနှင့်အသက်တို့၏ ပေါင်းစည်းမှုကို တင်ပြသည်။ သင်္ဂြိုဟ်ခံရသောငှက်သည် စီးဆင်းနေသောရေပေါ်တွင်ရှိသည်။ ထိုစီးဆင်းနေသောရေသည် ကမ္ဘာအစမှ သင်္ဂြိုဟ်ခံရသော သိုးသငယ်ဖြစ်သည့် ခရစ်တော်၏သွေး၏ အမြဲစီးဆင်းနေသော၊ အမြဲသန့်စင်ပေးသော ထိရောက်မှု၏ သင်္ကေတဖြစ်ပြီး၊ ယုဒများနှင့် ယေရုရှလင်မြို့အတွက် ဖွင့်ထားသော ရေပန်းဖြစ်သည်။ ထိုအထဲတွင် ၎င်းတို့သည် အပြစ်အားလုံး၏ ညစ်ညမ်းမှုမှ ဆေးကြောသန့်စင်နိုင်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ခရစ်တော်၏ အပြစ်ဖြေသွေးကို လွတ်လပ်စွာရရှိပိုင်ဆိုင်ရမည်။ ၎င်းကို အပြစ်ရှိသောလူသားအား ပေးအပ်ခံရသော အဖိုးတန်ဆုံးသော အခွင့်အရေး၊ အကြီးမြတ်ဆုံးသော ကောင်းချီးအဖြစ် မှတ်ယူရမည်။ ဤမဟာလက်ဆောင်ကို မည်မျှနည်းပါးစွာ အသုံးပြုခံရသနည်း။ ဤစီးဆင်းမှုသည် မည်မျှ နက်ရှိုင်းပြီး ကျယ်ပြန့်ပြီး ဆက်လက်တည်ရှိနေသနည်း။ သန့်ရှင်းမှုကို တောင့်တနေသော ဝိညာဉ်တိုင်းအတွက် အနားယူခြင်း၊ အနားယူရာနေရာ၊ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏ အသက်ပေးစွမ်းအားနှင့် ခရစ်တော်နှင့်အတူ သန့်ရှင်းသော၊ ပျော်ရွှင်သော၊ ငြိမ်းချမ်းသော လမ်းလျှောက်ခြင်းနှင့် အဖိုးတန်သော မိဿဟာယရှိသည်။ ထိုအခါ၊ အိုး၊ ထိုအခါ၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ယောဟန်နှင့်အတူ ဉာဏ်ပညာဖြင့် ဤသို့ဆိုနိုင်သည်— “ကမ္ဘာ၏အပြစ်ကို ယူသွားတော်မူသော ဘုရားသခင်၏သိုးသငယ်ကို ကြည့်ပါ” (စာ ၈၇၊ ၁၈၉၄)။

3.     4-8 (John 1:29). Two Birds—One Dipped in Blood.—The wonderful symbol of the living bird dipped in the blood of the bird slain and then set free to its joyous life, is to us the symbol of the atonement. There were death and life blended, presenting to the searcher for truth the hidden treasure, the union of the pardoning blood with the resurrection and life of our Redeemer. The bird slain was over living water; that flowing stream was a symbol of the ever flowing, ever cleansing efficacy of the blood of Christ, the Lamb slain from the foundation of the world, the fountain that was open for Judah and Jerusalem, wherein they may wash and be clean from every stain of sin. We are to have free access to the atoning blood of Christ. This we must regard as the most precious privilege, the greatest blessing, ever granted to sinful man. And how little is made of this great gift! How deep, how wide and continuous is this stream! To every soul thirsting after holiness there is repose, there is rest, there is the quickening influence of the Holy Spirit, and then the holy, happy, peaceful walk and precious communion with Christ. Then, oh, then, can we intelligently say with John, “Behold the Lamb of God, that taketh away the sin of the world” (Letter 87, 1894).

 

၄။ ငှက်နှစ်ကောင်။ တမ်းဖတ်ကျမ်းအရ၊ အိမ်မွေးမဟုတ်သောငှက်များဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် သင်္ကေတအရ လိုအပ်သည့်အတိုင်း ပျံသန်းမသွားနိုင်သောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည် (အခန်းကါး ၇)။ အချို့သော မှတ်ချက်ပေးသူများက ဤငှက်နှစ်ကောင်ကို အပြစ်ဖြေနေ့တွင် အသုံးပြုသော ဆိတ်နှစ်ကောင်—တစ်ကောင်သည် ထာဝရဘုရား၏ဆိတ်၊ နောက်တစ်ကောင်သည် အဇာဇေလအတွက် ဆိတ်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ကြသည်။ ၎င်းကို အငြင်းပွားဖွယ်ရာများရှိသည်။ ငှက်များနှင့်ပတ်သက်၍ အပြစ်ဖြေခြင်းအကြောင်း မဖော်ပြထားပါ။ သန့်စင်ခြင်းကို ဖော်ပြထားသော်လည်း၊ ငှက်များကို သန့်စင်ရန်အတွက် အသုံးမပြုကြောင်း သတိရရမည်။ ထိုသူသည် သန့်ရှင်းသည်ဟု အဆိုပြုပြီးဖြစ်သည်။ ငှက်များကိစ္စတွင်၊ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် အပြစ်ဖြေရန် သွေးမဖြန်းခဲ့ပါ။ တကယ်တော့၊ ထုံးတမ်းသည် သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် မဟုတ်ဘဲ လယ်ကွင်းထဲတွင် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ငှက်များသည် ယဇ်ပလ္လင်တွင် ယဇ်ပူဇော်ရာတွင် အသုံးပြုသော မည်သည့်မျိုးမှ မဟုတ်ပါ။ ၎င်းတို့သည် တောငှက်များဖြစ်သည်။ အသုံးပြုသောသွေးသည် ရေနှင့်ရောထားသောသွေးဖြစ်ပြီး၊ တမ်းဖတ်ကျမ်းအရ တစ်ကျူးပတ်ရှည်သော စီဒါသစ်သားကို ထည့်ထားနိုင်သော အိုးတစ်လုံးထဲတွင် သွေးတစ်စက်နှစ်စက်သာရှိသည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းသည် အလွန်အားနည်းသော အရောအနှောဖြစ်ပြီး၊ သင်္ကေတအရ အပြစ်ဖြေခြင်းဂုဏ်သတ္တိမရှိပုံရသည်။ ငှက်များသည် အပြစ်ဖြေယဇ်၊ အမှားကျူးလွန်ယဇ်၊ မီးရှို့ယဇ်၊ မိဿဟာယယဇ်၊ သို့မဟုတ် စပါးမှုန့်ယဇ်အဖြစ် မသတ်မှတ်ထားပါ။ တကယ်တော့၊ ၎င်းတို့သည် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းများမဟုတ်ပါ။ ထုံးတမ်းပြီးဆုံးသောအခါ၊ ထိုသူသည် သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ သွားခွင့်မရသေးပါ။ သူသည် မိမိ၏တဲသို့ပင် ဝင်ခွင့်မရသေးပါ။ ခုနစ်ရက်အကြာတွင်သာ ထိုသူသည် စပါးမှုန့်ယဇ်၊ အမှားကျူးလွန်ယဇ်နှင့် မီးရှို့ယဇ်များကို ပူဇော်ခွင့်ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် အပြစ်ဖြေခြင်းကို ပြုလုပ်သည် (အခန်းကါးများ ၁၈-၂၁၊ ၂၉၊ ၃၁)။ စာမျက်နှာ ၁၁၁၁ ကို ကြည့်ပါ။

4. Two birds. Undomesticated birds, says the Talmud; possibly because a tame bird would not fly away as required by the symbolism (v. 7). Some commentators compare the two birds to the two goats used in the Day of Atonement service, the one the Lord’s goat, the other the goat for Azazel. To this there are weighty objections. There is nothing said of atonement in connection with the birds. Cleansing is mentioned, but it should be remembered that the birds were not used for cleansing. The man had been already pronounced clean. In the case of the birds there was no blood sprinkled on the altar for atonement. In fact, the ceremony did not take place at the sanctuary at all, but out in the field. The birds were not of a kind used in any sacrifice at the altar; they were wild birds. The blood used was blood mixed with water, a drop or two in a vessel large enough to hold the cedarwood, which, according to the Talmud, was one cubit long. It was therefore a very weak solution, a token solution, and apparently had no symbolic atoning properties. The birds are not said to be a sin offering, or a trespass, or burnt, or peace, or meat offering. They were, in fact, not sacrifices at all. When the ceremony was finished, the man was not permitted to go to the sanctuary. Indeed, he could not even go to his own tent. It was not until seven days later that the man was permitted to offer his meat, trespass, and burnt offerings. At that time atonement was made (vs. 18-21, 29, 31). See p. 1111.

 

၆။ စီဒါသစ်သား။ စီဒါသစ်သား၊ ဟစ်ဆော့ပင်နှင့် နီမြန်းသောအရာတို့၏ အဓိပ္ပာယ်ကို ကျွန်ုပ်တို့အား မသိရှိစေပါ။ စီဒါသစ်သား၏ မွှေးကြိုင်သောအနံ့သည် သန့်ရှင်းရာဌာနတွင်သာ အသုံးပြုသော မွှေးကြိုင်သောဆီးကပ်ကို အနံ့ခံစေပေမည်။ ဟစ်ဆော့ပင်သည် သန့်စင်ခြင်း၏ သင်္ကေတဖြစ်သည် (ဆာလံ ၅၁:၇)။ “နီမြန်းသောအရာ” သည် နှစ်ကြိမ်ဆိုးထားသော သိုးမွှေးဖဲကြိုးဖြစ်ပြီး၊ စီဒါသစ်သားနှင့် ဟစ်ဆော့ပင်ကို ချည်နှောင်ရာတွင် အသုံးပြုသည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းတို့နှစ်ခုစလုံးကို သွေးထဲတွင် စိမ်ထားသည်။

6. Cedar wood. We are not informed as to the meaning of the cedarwood, hyssop, and scarlet. Perhaps the fragrant cedarwood suggested the fragrant incense that was used only in the sanctuary. Hyssop was symbolic of cleansing (Ps. 51:7). The “scarlet” was a tongue or band of twice-dyed wool used in tying the hyssop to the cedar, since both were dipped in the blood.

 

၇။ အသက်ရှင်သောငှက်ကို လွှတ်ပေးသည်။ သို့သော် ငှက်ကို လွှတ်မပေးမီ၊ သန့်စင်ခံရမည့်သူအား ခုနစ်ကြိမ်ဖြန်းပြီး၊ သူ့ကို သန့်ရှင်းသည်ဟု ကြေညာသည်။ ထို့နောက် သူ့အား အဝတ်အစားများကို ဆေးကြောရန်၊ ရိတ်ရန်နှင့် မိမိကိုယ်ကို ဆေးကြောရန် အမိန့်ပေးသည်။ ထို့နောက်မှ စခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ရောက်ခွင့်ရသည်။ သူ့ကို စခန်းအတွင်းသို့ လိုက်ပို့သော လူအုပ်သည် ပျော်ရွှင်ဖွယ်ဖြစ်ရမည်။ သို့သော် သူသည် ပြည့်စုံစွာ ပြန်လည်ထူထောင်ခံရခြင်း မရှိသေးပါ။ သူသည် ယဇ်ပူဇော်ခြင်း မပြုရသေးပါ။ သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ မရောက်ရသေးပါ။ မိမိ၏တဲသို့ပင် ဝင်ခွင့်မရသေးပါ။ သို့သော် သူသည် သန့်ရှင်းသည်ဟု တွေ့ရှိခံရပြီး ပျော်ရွှင်နေသည်။

7. Let the living bird loose. Before letting the bird go, however, he sprinkled seven times the person to be cleansed, and pronounced him clean. He then commanded the man to wash his clothes, to shave, and to wash himself. After that he might enter the camp. It must have been a joyful company that escorted him into the camp. But he was not yet fully restored. He had not offered a sacrifice. He had not yet been to the sanctuary. He could not even enter his own tent. But he had been found clean, and he was happy.

 

ဤထုံးတမ်းသည် ဘုရားသခင်က အနာရောဂါသည်အတွက် ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး ပြုလုပ်မည့်အရာများ၏ လှပသောပုံရိပ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ တောငှက်တစ်ကောင်ကို သင်္ဂြိုဟ်ပြီး၊ နောက်တစ်ကောင်ကို ၎င်း၏သွေးထဲတွင် စိမ်ပြီး လွှတ်ပေးသည်။ ၎င်းသည် သေဒဏ်ခံရမည့် အနာရောဂါသည်၏ပုံရိပ်နှင့် သူ၏လွတ်မြောက်ခြင်းပုံရိပ်ဖြစ်သည်။ တကယ်တော့၊ သူသည် သေလုမျောပါးဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် သူသည် ပျောက်ကင်းပြီး၊ သူ့အတွက် ပြုလုပ်ခံရသော အနာကျက်မှု၏အံ့ဖွယ်အမှုသည် သွေးနှင့်ရေနှင့် သင်္ကေတအရ ဆက်စပ်နေသည်။ သွေးသည် အနည်းငယ်သာ ပါဝင်ပြီး၊ တစ်စက်နှစ်စက်သာရှိသော်လည်း၊ ၎င်းကို သူ့အပေါ်တွင် ဖြန်းပြီး၊ သူ့ကို သန့်ရှင်းသည်ဟု ကြေညာသည်။ စစ်မှန်သောယဇ်ကို မပြုရသေးပါ။ ထိုသူသည် ယဇ်ပလ္လင်သို့ မရောက်ရသေးပါ။ တောငှက်၏သွေးသည် သန့်စင်ပေးသော ဂုဏ်သတ္တိမရှိပါ။ သို့သော် မကြာမီ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သိုးသငယ်တစ်ကောင်ကို ယူပြီး အပြစ်ဖြေခြင်းကို ပြုလုပ်မည်။

The ceremony constituted a beautiful picture of what God had done and would do for the leper. A wild bird is killed, and another dipped in its blood and set free. This is a picture of the leper doomed to death, and of his release. Indeed, he was already dying. But he is healed, and the healing miracle performed for him is symbolically related to blood and water. There is only a hint of blood, as it were, a drop or two, but it is sprinkled on him, and he is declared clean. The real sacrifice has not yet been made. The man has not been to the altar. The blood of the wild bird has no cleansing virtue. But presently the priest will take a lamb, and atonement will be made.

 

၁၀။ အဋ္ဌမနေ့တွင်။ စခန်းအပြင်ဘက်တွင် ပထမထုံးတမ်း (အခန်းကါးများ ၃-၈) ပြီးနောက် တစ်ပတ်အကြာတွင်၊ အနာရောဂါသည်သည် သန့်ရှင်းရာဌာန၏တံခါးဝတွင် နောက်ဆုံးထုံးတမ်းများအတွက် ပေါ်ထွက်လာသည်။

10. On the eighth day. A week after the first ceremony, outside the camp (vs. 3–8), the leper appeared at the door of the sanctuary for the final rites.

 

ဆယ်စုသုံးပုံ။ သုံးအိုမာ၊ သို့မဟုတ် ခြောက်ကွတ်ခန့်။

Three tenth deals. Three omers, or about 6 qt.

 

ဆီတစ်လုတ်။ ၎င်းသည် ခြောက်ဆယ်ပုံတစ်ပုံသာပိုင့် (၀.၃၁ လီတာ) ခန့်ဖြစ်သည်၊ ခြောက်သည်။

One log of oil. This would be approximately 6/10 pt. (0.31 l.), dry.

 

၁၂။ အမှားကျူးလွန်ယဇ်။ အနာရောဂါသည်၏ သန့်စင်ခြင်းတွင် အမှားကျူးလွန်ယဇ်ကို လိုအပ်ကြောင်းနှင့်၊ အမှားကျူးလွန်ယဇ်နှင့် ပုံမှန်လိုက်ပါလေ့ရှိသော မိဿဟာယယဇ်ကို မဖော်ပြထားကြောင်း သတိပြုသင့်သည်။ အမှားကျူးလွန်ယဇ်ကို လိုအပ်ရသည့်အကြောင်းရင်းသည် မရှင်းလင်းပါ။ ထိုယဇ်ကို ပြန်လည်ပေးဆပ်ရန်ရှိသည့်အခါတိုင်း ပူဇော်ရမည်။ မဟုတ်ပါက အပြစ်ဖြေယဇ်ကို လိုအပ်သည်။ မေးခွန်းတစ်ခုမှာ၊ အနာရောဂါသည်သည် ပြန်လည်ပေးဆပ်ရန် ဘာလုပ်ခဲ့သနည်း။ အမှားကျူးလွန်ယဇ်ကို အပြစ်ဖြေယဇ်အစား ယူဆောင်လာသည့်နေရာတွင်၊ သန့်စင်ခံရမည့်သူသည် တိရစ္ဆာန်ပေါ်တွင် လက်တင်ပြီး မိမိ၏အပြစ်များကို ဝန်ခံရသည်။ ၎င်းကို ဤနေရာတွင် မဖော်ပြထားသော်လည်း၊ ၎င်းကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်မှာ သေချာသည် (ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၅:၅; တောလည်ရာကျမ်း ၅:၇)။

12. A trespass offering. It is of note that a trespass offering was required in the case of a leper’s cleansing, and also that no mention is made of a peace offering, which usually accompanied a trespass offering. The reason for requiring a trespass offering is far from clear. Such an offering was to be presented in all cases where there was restitution to be made; otherwise a sin offering would be required. The question may be asked, What had the leper done that he must make restitution for? It appears that where a trespass offering was brought instead of a sin offering, the one to be cleansed placed his hand upon the animal and confessed his sins. Although this is not mentioned here, it was doubtless done (see Lev. 5:5; Num. 5:7).

 

အနာရောဂါသည်၏ သန့်စင်ခြင်းအတွက် အမှားကျူးလွန်ယဇ်သည် ထူးခြားသောအချက်ငါးချက်ရှိသည်- (၁) ပူဇော်သော တိရစ္ဆာန်သည် သာမန်အမှားကျူးလွန်ယဇ်တွင်ကဲ့သို့ (ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၅:၁၆; ၆:၆) သတ်မှတ်ထားသော တန်ဖိုးမရှိရပါ။ (၂) ၎င်းကို ဝှေ့ယမ်းရသည်၊ သာမန်အမှားကျူးလွန်ယဇ်ကို ဝှေ့ယမ်းခြင်းမပြုပါ။ (၃) ၎င်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်က ဝှေ့ယမ်းပြီး၊ သာမန်ဝှေ့ယမ်းယဇ်ကို ယဇ်ပုရောဟိတ်၏လမ်းညွှန်မှုဖြင့် ပူဇော်သူက ဝှေ့ယမ်းသည် (အခန်း ၇:၃၀)။ (၄) တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်လုံးကို ဝှေ့ယမ်းသည် (အခန်း ၁၄:၁၂)၊ ၎င်းသည် အခြားတစ်ခုတွင်သာ မှန်ကန်သည် (အခန်း ၂၃:၂၀)။ (၅) ယဇ်ပူဇော်ရာတွင် ဆီပါဝင်သည်။

There are five points in which the trespass offering for the cleansing of a leper was distinctive: (1) The animal presented was not to be of any stipulated value, as in the ordinary trespass offering (Lev. 5:16; 6:6). (2) It was waved, whereas the ordinary trespass offering was not waved. (3) It was waved by the priest, whereas the ordinary wave offering was waved by the offerer whose hands were guided by the priest (ch. 7:30). (4) The whole animal was waved (ch. 14:12), which was true in only one other case (ch. 23:20). (5) Oil accompanied the presentation of the offering.

 

အမှားကျူးလွန်ယဇ်ကို အပြစ်ဖြေယဇ်အစား အသုံးပြုရသည့်အကြောင်းရင်းမှာ၊ အနာရောဂါသည်သည် သူ၏ရောဂါကာလတစ်လျှောက် ထာဝရဘုရား၏ဝတ်ပြုရာအမှုကို ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် ထိုသူသည် သူ့ကို ဝန်ဆောင်မှုမပြုနိုင်စေရန် ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် တစ်စုံတစ်ရာပြုလုပ်ခဲ့သည့်အခါမှသာ မှန်ကန်နိုင်သည်။

The reason most often advanced to account for a trespass offering instead of a sin offering is that the Lord had been deprived of the services of the leper during all the years of his sickness. But this could have been true only where the person had purposely done something that incapacitated him for service.

 

အကယ်၍ လူတစ်ဦးသည် သူ၏ကျန်းမာရေးကို ထိခိုက်စေသည့်ပုံစံဖြင့် နေထိုင်ပါက၊ သူသည် ဘုရားသခင်အား ဝတ်ပြုရာအမှုကို ဆုံးရှုံးစေသည်။ ထိုသို့သောအခြေအနေတွင်၊ ထိုသူသည် အမှားကျူးလွန်ယဇ်ကို ပူဇော်ပြီး တတ်နိုင်သမျှ ပြန်လည်ပေးဆပ်ရမည်။ လူအများစုသည် ၎င်းတို့၏ အကောင်းဆုံးနှစ်များကို လောကီအရာများအတွက် ပေးကြပြီး၊ အိုမင်းရင့်ရော်ပြီး နာမကျန်းဖြစ်သောအခါမှ ဘုရားသခင်ထံသို့ ပြန်လှည့်ကြသည်။ ဘုရားသခင်သည် ထိုသူများကို လက်ခံသော်လည်း၊ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်နှင့် လူသားများအား ငယ်ရွယ်စဉ်တွင် မိမိကိုယ်ကို အပ်နှံခဲ့ပါက ပေးအပ်နိုင်ခဲ့သင့်သည့် ဝန်ဆောင်မှုကို ဆုံးရှုံးခဲ့သည်မှာ အမှန်ဖြစ်သည်။

If a man so lives as to impair his health, he deprives God of service that he owes Him. In the nature of the case, such a man should offer a trespass offering and make restitution as far as possible. Too many give their best years to the world, and when they are old and sick they turn to God. God will accept such; but the fact remains that they have deprived God and humanity of service they could and should have rendered, had they early in life dedicated themselves to Him.

 

၁၄။ ညာဘက်နား၏ထိပ်။ ဤထုံးတမ်း၏အပိုင်းသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်ကို သန့်ရှင်းစေရာထုံးတမ်းနှင့် ဆင်တူပြီး၊ တူညီသောအဓိပ္ပာယ်ရှိပေမည် (အခန်း ၈:၂၃)။

14. The tip of the right ear. This part of the ritual was similar to that of the consecration of the priest, and perhaps had the same meaning (ch. 8:23).

 

၁၆။ ဆီ။ ဤထုံးတမ်း၏အပိုင်းသည် အနာရောဂါသန့်စင်ခြင်းအတွက် ထူးခြားသည်။ အခြားမည်သည့်အခါမျှ ဆီတစ်ခုတည်းကို ဖြန်းခြင်းမပြုပါ။ သွေးနှင့်ဆီကို အတူတကွအသုံးပြုသည် (အခန်း ၈:၃၀)၊ သို့သော် ဆီတစ်ခုတည်းကို မဟုတ်ပါ။

16. The oil. This part of the ceremony is peculiar to the rites of purification for leprosy. In no other case is oil ever sprinkled. Blood and oil are used together (ch. 8:30), but not oil alone.

 

၁၉။ အပြစ်ဖြေယဇ်။ အမှားကျူးလွန်ယဇ်ပြီးနောက်၊ အပြစ်ဖြေယဇ်နှင့် မီးရှို့ယဇ်တို့ လိုက်ပါလာသည်။ အမှားကျူးလွန်ယဇ်သည် အပြစ်ဖြေခြင်းကို ပြီးမြောက်စေခဲ့သည် (အခန်းကါး ၁၈)။ အတိတ်က ပေါ့ဆမှုအားလုံးကို ခွင့်လွှတ်ခံရသည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် အပြစ်ဖြေယဇ်နှင့် လိုက်ပါသော မီးရှို့ယဇ်ကို ပူဇော်သည်။

19. The sin offering. After the trespass offering the sin and burnt offering followed. The trespass offering had effected atonement (v. 18). All past neglect had been forgiven. Finally, the priest offered the sin offering and the accompanying burnt offering.

 

၂၁။ အကယ်၍ သူသည် ဆင်းရဲသူဖြစ်ပါက။ ဆင်းရဲသောသူသည် အပြစ်ဖြေယဇ်နှင့် မီးရှို့ယဇ်အတွက် လိုအပ်သော သိုးသငယ်နှစ်ကောင်အစား ဒုတ္တိယမျိုးစဉ်ငှက်နှစ်ကောင် သို့မဟုတ် ခိုငှက်နှစ်ကောင်ကို အစားထိုးနိုင်သည်။ သို့သော်၊ အမှားကျူးလွန်ယဇ်အတွက် သိုးသငယ်ကို အစားထိုးခွင့်မရှိပါ။ ၎င်းကို သူသည် ချမ်းသာသူဖြစ်စေ၊ ဆင်းရဲသူဖြစ်စေ ပေးအပ်ရမည်။ ထို့ပြင်၊ လိုအပ်သော ဂျုံမှုန့်ပမာဏတွင် လျှော့ချမှုရှိပြီး၊ အခန်းကါး ၁၀ တွင်ကဲ့သို့ ဆယ်စုသုံးပုံအစား ဆယ်စုတစ်ပုံသော ဂျုံမှုန့် (လီတာနှစ်မှတ်နှစ်ခန့်) ကို လက်ခံသည်။ ဆီတစ်လုတ်သည် တူညီစွာ ရှိနေသည်။

21. If he be poor. A poor man might substitute two turtledoves or two young pigeons for the two lambs required for the sin offering and the burnt offering. However, there was no substitution for the lamb of the trespass offering. That must be furnished whether he was rich or poor. Also, there was a diminution in the amount of flour required, for 1/10 deal of flour (about 2 qt., or 2.2 l.) was accepted instead of 3/10, as was the case in v. 10. The log of oil remained the same.

 

ဤခြွင်းချက်များဖြင့်၊ ထုံးတမ်းကို အခန်းကါးများ ၁၀-၂၀ တွင် ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း ဆက်လက်ပြုလုပ်သည်။ ထိုသူသည် အတိတ်က ပြစ်မှုအားလုံးအတွက် ခွင့်လွှတ်ခြင်းကို ရရှိပြီး၊ အပြစ်ဖြေခြင်းကို ခံယူသည်။ သူသည် အသင်းတော်အတွင်း ပြည့်စုံသော အဖွဲ့ဝင်အဖြစ် ပြန်လည်ထူထောင်ခံရပြီး၊ အမျိုးမျိုးသော ဘာသာရေးဝတ်ပြုမှုများတွင် ပြန်လည်ပါဝင်နိုင်သည်။

With these exceptions the ritual was carried on as described in vs. 10–20. The man received forgiveness for all past delinquencies, and atonement was extended. He was restored to full membership in the congregation and could again participate in the various religious services.

 

၃၄။ ငါထည့်သည်။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ တိုက်ရိုက်လုပ်ဆောင်မှုကို ညွှန်ပြခြင်း သို့မဟုတ် မညွှန်ပြခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သမ္မာကျမ်းတွင် ဘုရားသခင်၏ လုပ်ဆောင်မှုကို ရည်ညွှန်းခြင်းမရှိသော ထိုသို့သော ဖော်ပြချက်များ များစွာရှိသည်။ ဥပမာ၊ ဘုရားသခင်သည် ငှက်များကို ကျွေးမွေးသည် (လုကာ ၁၂:၂၄)။ သူသည် အိမ်ထဲတွင် ကပ်ရောဂါကို ထည့်သောအခါ၊ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ တိုက်ရိုက်လုပ်ဆောင်မှု ဖြစ်နိုင်သည်၊ သို့မဟုတ် လူသည် ပညာရှိစွာ အိမ်မဆောက်ခဲ့ခြင်း၏ ရလဒ်ဖြစ်နိုင်သည်။

34. I put. This may or may not imply a direct act of God. In the Bible many such expressions occur in which there is clearly no reference to an act of God. For example, God feeds the birds (Luke 12:24). When He puts a plague in a house, it may be a direct act of God, or it may be a result of the man’s failure to build wisely.

 

၄၉။ အိမ်ကို သန့်စင်ရန် သူယူရမည်။ အိမ်ကို ငှက်၏သွေးနှင့် စီးဆင်းနေသောရေဖြင့်သာ သန့်စင်ရမည်မဟုတ်ဘဲ၊ “စီဒါသစ်သား၊ ဟစ်ဆော့ပင်နှင့် နီမြန်းသောအရာ” (အခန်းကါး ၅၂) တို့ဖြင့်လည်း သန့်စင်ရမည်။

49. He shall take to cleanse the house. The house was not merely to be cleansed with the blood of the bird and with running water, but also with “cedar wood, and with the hyssop, and with the scarlet” (v. 52).

 

 

အခန်း ၁၄ အပေါ် ထပ်လောင်းမှတ်ချက်

additional note on chapter 14

 

အနာရောဂါအပေါ် စခန်းမှ ဖယ်ထုတ်ခြင်းဆိုင်ရာ သဘောထားသည် ရောဂါ၏ ထူးခြားသောသဘောသဘာဝမှ အစပြုသည်မှာ သေချာသည်။ စစ်မှန်သောအနာရောဂါသည် သေခြင်းနှင့် အထူးသဖြင့် ဆက်စပ်နေပြီး၊ ၎င်းသည် ပုံမှန်အားဖြင့် သေဆုံးခြင်းသို့ ဦးတည်သည်၊ နောက်ဆုံးအဆင့်များတွင် ၎င်းသည် “အသက်ရှင်နေသောသေခြင်း” တစ်မျိုးဖြစ်ပြီး၊ ခန္ဓာကိုယ်၏ အစိတ်အပိုင်းအမျိုးမျိုးသည် သေဆုံးပြီး ပြုတ်ထွက်သွားသည်။ နောက်ဆုံးတွင် အနာရောဂါသည်သည် သေခြင်း၏ တစ္ဆေတစ်ကောင်ဖြစ်လာပြီး၊ အပြစ်၏အကျိုးဆက်ကို သိသာထင်ရှားစွာ သရုပ်ပြသည်။ ထို့ကြောင့် အနာရောဂါသည် ယုဒလူမျိုးများနှင့် ခရစ်ယာန်မှတ်ချက်ပေးသူများကြားတွင် အပြစ်နှင့် ၎င်း၏အကျိုးဆက်များ၏ သင်္ကေတအဖြစ် ရာစုနှစ်များစွာကတည်းက ယူဆခံရသည်။

The attitude toward leprosy, leading to exclusion from the camp, doubtless has its origin in the peculiar character of the disease. True leprosy was especially associated with death, in which it ordinarily eventuated, and in its later stages was a sort of “living death,” in which various members of the body died and sloughed off. Toward the last the leper was a specter of death, and illustrated in a graphic manner the wages of sin. For this reason leprosy has throughout the ages been considered, among both Jewish and Christian commentators, a symbol of sin and its results.

 

“အနာရောဂါ” ဟု သံသယရှိသဖြင့် စခန်းအပြင်ဘက်သို့ ထားခံရသူတစ်ဦးသည် သူ၏အခြေအနေ အနည်းငယ်တိုးတက်လာသည်ဟု ခံစားရပါက ယဇ်ပုရောဟိတ်ကို ခေါ်ဆိုနိုင်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ခေါ်ဆိုခံရသောအခါ သွားရမည်ဖြစ်သော်လည်း၊ တစ်ခါတစ်ရံ တိုးတက်မှုမရှိသည်ကို သေချာသဖြင့် စိတ်မရှည်လိုဖြစ်ပြီး တုံ့ဆိုင်းနေပေမည်။ သူသည် အနာရောဂါသည်အတွက် လိုအပ်သော သနားကရုဏာခံစားမှုကို ဘယ်သောအခါမှ မဆုံးရှုံးရန် စိတ်ရှည်သည်းခံမှု လိုအပ်သည်။ သူသည် အနာရောဂီကို ရှောင်ကြဉ်ခြင်းမပြုဘဲ၊ သနားကရုဏာပြပြီး ကူညီရမည်။ ၎င်းသည် ယနေ့ခေတ်တွင် ဘုရားသခင်၏ ကျေးကျွန်များအတွက် သင်ခန်းစာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ရှေးခေတ်ယဇ်ပုရောဟိတ်ကဲ့သို့၊ ယနေ့ခေတ် ဘုရားသခင်၏ ဓမ္မဆရာသည် “သနားကရုဏာရှိရမည်” (ဟေဗြဲ ၅:၂)။

One who had been placed outside the camp on suspicion of “leprosy” could call for a priest if he had the slightest indication that he was improving. It was the duty of the priest to go when he was called, but we may suppose that at times he did so with reluctance. Feeling sure that there had been no improvement, he would be tempted to become impatient and reluctant to respond. He needed patience, so as never to lose the feeling of compassion the leper so much needed. He must learn not to shun the leper, but to pity and help him. This is a lesson for the servants of God today. Like the priest of old, the minister of God today must “have compassion” (Heb. 5:2).

 

အနာရောဂါသည် အထူးသဖြင့် နာကျင်မှုမရှိသော်လည်း၊ ၎င်း၏ကြောက်မက်ဖွယ်နှင့် ထိတ်လန့်ဖွယ်သဘောသည် ခံစားရသူ၏ ဘဝတစ်ခုလုံးကို သိသိသာသာ ထိခိုက်စေရမည်။ ထိုနည်းတူ၊ အပြစ်သည် ထိုမျှပြင်းထန်စွာ ခံစားရခြင်းမရှိဘဲ၊ လူတစ်ဦးသည် ၎င်း၏ ဆိုးရွားသောသဘောသဘာဝကို မသိမသာဖြစ်နေနိုင်သည်။ အနာရောဂါသည် တိုက်စားပြီး၊ မသိမသာနှင့် မမြင်ရဘဲ ဝင်ရောက်ကာ၊ အနာများနှင့် အသားပုပ်များအဖြစ် ပွင့်လန်းလာပြီး၊ ခန္ဓာကိုယ်၏ အစိတ်အပိုင်းများကို ဆုံးရှုံးစေသည်။ ထိုနည်းတူ၊ အပြစ်သည်လည်း ဝိညာဉ်ရေးဘဝနှင့် အလှအပအားလုံးကို တိုက်စားပြီး၊ အပြင်ပိုင်းတွင် အတွင်းပိုင်းအခြေအနေ၏ သိသာထင်ရှားသော သက်သေမရှိသော်လည်း၊ နောက်ဆုံးတွင် ရောဂါသည် အပြင်ပိုင်းတွင် ပေါက်ဖွားလာပြီး၊ လူသည် အသက်ရှင်နေသော အရိုးစုတစ်ခု၊ စက်ဆုပ်ဖွယ် ပုပ်သိုးမှုတစ်ခုဖြစ်လာသည်။ အနာရောဂါသည် သေခြင်းဖြင့် အဆုံးသတ်သကဲ့သို့၊ အပြစ်သည်လည်း သေခြင်းဖြင့် အဆုံးသတ်သည်။ ထို့ကြောင့်၊ အနာရောဂါသည် အခြားမည်သည့်ရောဂါမျှ မလုပ်နိုင်သည့်ပုံစံဖြင့် အပြစ်၏ အမျိုးမျိုးသောသွင်ပြင်လက္ခဏာများကို သရုပ်ဖော်ရန် အထူးသင့်လျော်သော ရောဂါတစ်ခုဖြစ်သည်။

Leprosy was not specifically painful, but the dread and horror of it must have vitally affected the whole life of the sufferer. In like manner sin may not be felt so keenly, and a man may hardly be conscious of its malignant nature. Leprosy was corrosive, and penetrated almost unfelt and unseen until it blossomed in ulcers and raw flesh, and wasted away parts of the body. So sin also eats out all spiritual life and beauty, even though outwardly there may be no striking evidence of the condition within. Finally, the disease broke forth externally, and the man became a living skeleton, a mass of loathsome corruption. So sin at last comes to fruition, until the image of God in man is practically obliterated. As leprosy ended in death, so sin ends in death. It would seem, therefore, that leprosy is a disease especially adapted to typify sin in its various features as no other malady could.

 

ellen g. white comments

4-7 PP 275

45-47 MH 278

 

အခန်းကြီး - ၁၅

chapter 15

 

၁. ယောက်ျားတို့၏ ညစ်ညမ်းမှု။ ၁၃. ၎င်းတို့၏ သန့်ရှင်းရေး။ ၁၉. မိန်းမတို့၏ ညစ်ညမ်းမှု။ ၂၈. ၎င်းတို့၏ သန့်ရှင်းရေး။

1 The uncleanness of men in their issues. 13 The cleansing of them. 19 The uncleanness of women in their issues. 28 Their cleansing.

 

၂. ဆက်လက်ထွက်နေသော ညစ်ညမ်းမှု။ ဆိုလိုသည်မှာ “ထွက်ကျခြင်း” (RSV)။

2. A running issue. That is, “a discharge” (RSV).

 

ဤအခန်းသည် ယောက်ျားနှင့် မိန်းမတို့၏ မသန့်ရှင်းမှု အမျိုးမျိုးအကြောင်း ဖော်ပြထားသည်။ ဤမသန့်ရှင်းမှုများသည် အကျင့်စာရိတ္တဖောက်ပြန်မှုကို မဆိုလိုသော်လည်း၊ သက်ဆိုင်ရာပုဂ္ဂိုလ်နှင့် ထိတွေ့သူများကိုပါ မသန့်ရှင်းစေသည်။ အချို့သည် ဘဝ၏ သဘာဝဖြစ်စဉ်တွင် ဖြစ်ပေါ်သည်၊ ဥပမာ၊ အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ “သွေးဆုံးချိန်” (အခန်းကြီး ၂၅) သို့မဟုတ် “သွေးထွက်ခြင်း” (အခန်းကြီး ၁၉) သို့မဟုတ် အမျိုးသားတစ်ဦး၏ အိပ်ပျော်နေစဉ် (အခန်းကြီး ၁၆) ဖြစ်ပေါ်ခြင်းတို့ဖြစ်သည်။ ဖော်ပြထားသော အခြားမသန့်ရှင်းမှုများသည် အပြစ်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ ပုံမှန်ခန္ဓာကိုယ်လုပ်ဆောင်မှုများ သို့မဟုတ် ပုံမှန်မဟုတ်သော အခြေအနေများကြောင့်ဖြစ်သည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့ ကောက်ချက်ချသည်။

This chapter deals with various kinds of defilement, both of men and of women. These defilements did not imply moral transgression, though they defiled both the person concerned and also others who came in contact with him. Some occur in the natural course of life, such as that of a woman in “the time of her separation” (v. 25) or in an “issue” of “blood” (v. 19), or of a man during sleep (v. 16). We conclude that the other defilements mentioned do not result from sin but from normal body functions or from abnormal conditions.

 

၃. သူ၏ ညစ်ညမ်းမှု။ ဤအခန်းတွင် မတူညီသော အမျိုးအစား ခြောက်မျိုးကို ဖော်ပြထားသည်- (၁) ပုံမမှန်သော ယောက်ျားအခြေအနေ (ဝတ်ပြုရာ ၁၅:၂-၁၅; ကိုးကား ဝတ်ပြုရာ ၂၂:၄; တောလည်ရာ ၅:၂)။ (၂) ပုံမှန်ယောက်ျားအခြေအနေ (ဝတ်ပြုရာ ၁၅:၁၆, ၁၇; ကိုးကား ဝတ်ပြုရာ ၂၂:၄; တရားဟောရာ ၂၃:၁၀, ၁၁)။ (၃) ပုံမှန်အိမ်ထောင်ရေးဆက်ဆံမှု (ဝတ်ပြုရာ ၁၅:၁၈; ကိုးကား ထွက်မြောက်ရာ ၁၉:၁၅; ၁ရာ ၂၁:၅; ၁ကော ၇:၅)။ (၄) ပုံမှန်မိန်းမအခြေအနေ (ဝတ်ပြုရာ ၁၅:၁၉-၂၃; ကိုးကား ဝတ်ပြုရာ ၁၂:၂; ၂၀:၁၈)။ (၅) မသင့်လျော်သော အိမ်ထောင်ရေးဆက်ဆံမှု (ဝတ်ပြုရာ ၁၅:၂၄; ကိုးကား ဝတ်ပြုရာ ၁၈:၁၉; ၂၀:၁၈)။ (၆) ပုံမမှန်သော မိန်းမအခြေအနေ (ဝတ်ပြုရာ ၁၅:၂၅-၃၀; ကိုးကား မဿဲ ၉:၂၀; မာကု ၅:၂၅; လုကာ ၈:၄၃)။

3. His uncleanness. Six distinct types of cases are mentioned in this chapter: (1) Abnormal male conditions (Lev. 15:2–15; cf. Lev. 22:4; Num. 5:2). (2) Normal male conditions (Lev. 15:16, 17; cf. Lev. 22:4; Deut. 23:10, 11). (3) Normal conjugal relations (Lev. 15:18; cf. Ex. 19:15; 1 Sam. 21:5; 1 Cor. 7:5). (4) Normal female conditions (Lev. 15:19–23; cf. Lev. 12:2; 20:18). (5) Inopportune conjugal relations (Lev. 15:24; cf. Lev. 18:19; 20:18). (6) Abnormal female conditions (Lev. 15:25–30; cf. Matt. 9:20; Mark 5:25; Luke 8:43).

 

၁၄. ချိုးငှက်နှစ်ကောင်။ အဆိုပါ ပထမနှင့် ဆဌမအမျိုးအစားများတွင်၊ ပုံမမှန်သော ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအခြေအနေများရှိသည့်အခါ၊ ယဇ်ပူဇော်ရန် လိုအပ်သည်။ အခြားအမျိုးအစားများတွင် ယဇ်ပူဇော်ရန် မလိုအပ်ပါ။ သတ်မှတ်ထားသော ယဇ်မှာ သွေးပါသော ယဇ်များအနက် အနည်းဆုံးဖြစ်သည်—ဒုတိယယဇ်အတွက် ချိုးငှက်တစ်ကောင် သို့မဟုတ် ခိုတစ်ကောင်၊ မီးရှို့ယဇ်အတွက်လည်း အလားတူဖြစ်သည် (ဆက်လက်ကြည့်ရန် အခန်းငယ် ၂၉, ၃၀)။

14. Two turtledoves. In the first and sixth cases, listed in the comment on v. 3, where abnormal physical conditions exist, a sacrifice was required; in the others, none. The sacrifice specified was the least of all bloody offerings—a dove or a pigeon for a sin offering, and the same for a burnt offering (see vs. 29, 30).

 

၃၁. သူတို့သေမည်ကို ကာကွယ်ရန်။ ဤသို့ ညစ်ညမ်းနေသူသည် သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်ရောက်လာပါက၊ ထိုသူ၏ ညစ်ညမ်းမှုသည် မလိုလားအပ်ဘဲ ဖြစ်ပြီး ယဇ်ပူဇော်ရန် မလိုအပ်သော်လည်း၊ ထိုသန့်ရှင်းရာဌာနကိုလည်း ညစ်ညမ်းစေမည်။ ဤစည်းမျဉ်းများသည် ဘုရားသခင်၏ ကိုယ်ပိုင်ကျန်းမာရေးနှင့် သန့်ရှင်းမှုအပေါ် စိတ်ဝင်စားမှုကို ဖော်ပြပြီး၊ တစ်ချိန်တည်းတွင် သန့်ရှင်းသောအရာများ၏ မြင့်မြတ်မှုကို အလေးပေးသည်။ အခမ်းအနားဆိုင်ရာ ညစ်ညမ်းမှုသည် အကျင့်စာရိတ္တဆိုင်ရာ ညစ်ညမ်းမှု၏ သင်္ကေတဖြစ်သည်။ ဝတ်ပြုရာဥပဒေများတွင် တကယ့်အပြစ်နှင့် ညစ်ညမ်းမှုကို ရှင်းလင်းစွာ ခွဲခြားထားသည်။

31. That they die not. Whoever should venture to come to the sanctuary when thus defiled would thereby defile it also, in spite of the fact that the personal defilement was in most cases involuntary and did not require a sacrifice. These regulations indicate God’s interest in personal health and sanitation, and at the same time served to emphasize the sacredness of holy things. Ceremonial defilement was symbolic of moral defilement. In the Levitical laws the difference between actual sin and uncleanness is clearly distinguished.

 

ဘုရားသခင်သည် အပြစ်ကို မုန်းသည်။ သူသည် ၎င်း၏အစနှင့် ၎င်း၏လုပ်ဆောင်မှုကို မြင်ပြီး၊ ၎င်းသည် အဘယ်အရာဖြစ်သည်ကို သိသည်။ ဘုရားသခင်သည် မည်သည့်နည်းဖြင့်မဆို ညစ်ညမ်းမှုကိုလည်း မုန်းသည်၊ ၎င်းသည် အပြစ်ဟု အတိအကျမခေါ်သော်လည်း။ ဘုရားသခင်သည် အပြစ်နှင့် ညစ်ညမ်းမှုကို ခွဲခြားပြီး၊ ညစ်ညမ်းမှုသက်သက်အတွက် အကျင့်စာရိတ္တဆိုင်ရာ ပြစ်မှုကို မစွပ်စွဲပါ။ သို့သော် ဘုရားသခင်သည် မည်သည့်နည်းဖြင့်မဆို ညစ်ညမ်းမှုသည် သူ့ကို မနှစ်သက်ကြောင်း လူသားများကို သိစေရန် မရှုံ့မဲ့ပါ။ ဤသင်ခန်းစာသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ပျောက်ဆုံးမသွားသင့်ပါ။ ဘုရားသခင်သည် သန့်ရှင်းမှုကို တောင်းဆိုသည်။ သူသည် သန့်ရှင်းမှုကို တောင်းဆိုသည်။ သူသည် သင့်လျော်သော နှိမ့်ချမှုနှင့် အကျိုးအမြတ်ကို တောင်းဆိုသည်။ သူသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ အာရုံခံစားမှုများကို သူ၏အသံကို နားမထောင်နိုင်စေရန် ဖြစ်စေသည့် မည်သည့်အရာကိုမဆို မလုပ်ရန် တောင်းဆိုသည်။

God hates sin. He has seen its beginning and its outworking, and He knows what it is. He also hates uncleanness of all kinds, even though it may not be specifically called sin. God makes a difference between sin and uncleanness, and does not charge moral delinquency for that which is merely unclean. But neither does God fail to make men know that uncleanness of all kinds is displeasing to Him. This lesson should not be lost on us. God requires holiness. He requires cleanliness; He requires becoming modesty and humility; He requires that we do not benumb our sensibilities by anything whatsoever that tends to make us less aware of His voice.

 

ellen g. white comments

4-12 MH 278

အခန်းကြီး - ၁၆

chapter 16

 

၁. မင်းသောကြိယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သန့်ရှင်းသောအရပ်သို့ မည်သို့ဝင်ရမည်နည်း။ ၁၁. သူ့အတွက် အပြစ်ဖြေရာ ယဇ်ပူဇော်ခြင်း။ ၁၅. လူများအတွက် အပြစ်ဖြေရာ ယဇ်ပူဇော်ခြင်း။ ၂၀. သိုးကိုယ်စားလှယ်။ ၂၉. နှစ်စဉ်အပြစ်ဖြေရာ ပွဲတော်။

1 How the high priest must enter into the holy place. 11 The sin offering for himself. 15 The sin offering for the people. 20 The scapegoat. 29 The yearly feast of the expiations.

 

၁. ထာဝရဘုရားသည် မောရှေအား မိန့်တော်မူသည်။ အာရုန်သည် မင်းသောကြိယဇ်ပုရောဟိတ်အဖြစ် ခန့်အပ်ခံရသော်လည်း၊ ဘုရားသခင်သည် မောရှေကို ခေါင်းဆောင်အဖြစ် အသိအမှတ်ပြုဆဲဖြစ်ပြီး၊ အာရုန်အား ညွှန်ကြားချက်များကို သူမှတစ်ဆင့် ပေးတော်မူသည်။

1. The Lord spake unto Moses. Even though Aaron had been appointed high priest, God still recognized Moses as the leader and gave Aaron instructions through him.

 

၂. သူဝင်မလာရ။ ဤသည်မှာ အခန်း ၁၀ တွင် မှတ်တမ်းတင်ထားသော အာရုန်၏သားနှစ်ဦး သေဆုံးပြီးနောက် မကြာမီဖြစ်သည်။ အပြစ်ဖြေရာနေ့ရောက်ရန် လပေါင်းများစွာ ကျန်သေးသော်လည်း၊ ဘုရားသခင်သည် အာရုန်အား ထိုနေ့နှင့်ပတ်သက်၍ ညွှန်ကြားချက်များ ပေးတော်မူသည်၊ သို့မှသာ သူသည် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းဆိုင်ရာ ဓလေ့ထုံးတမ်းများကို ရင်းနှီးလာစေရန် အချိန်လုံလောက်စွာ ရရှိမည်။

2. That he come not. This was soon after the death of the two sons of Aaron, recorded in ch. 10. Though there were yet some months until the Day of Atonement, God instructed Aaron relative to it, that he might have sufficient time to become acquainted with the ritual.

 

အဆီးအကာ။ သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် အဆီးအကာနှစ်ခုရှိသည်၊ တစ်ခုမှာ ခြံဝင်းမှ ပထမအခန်းသို့ ဝင်ရောက်ရာ အဆီးအကာ၊ နောက်တစ်ခုမှာ အခန်းနှစ်ခုကို ခွဲထားသော အဆီးအကာဖြစ်သည်။ ဤနေရာတွင် ဖော်ပြထားသော အဆီးအကာသည် ဒုတိယအဆီးအကာ (ဟေဗြဲ ၉:၃)၊ ကရုဏာသက်ရာအဆီးအကာဖြစ်သည် (ထွက် ၂၆:၃၁, ၃၂)။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ဤအဆီးအကာရှေ့တွင် ရပ်တည်ပြီး ကရုဏာသက်ရာရှေ့ရှိ အာရုံမီးဖိုပေါ်တွင် နံ့သာမျိုးကို ပူဇော်ကြသည်။ ၎င်းတို့၏အမြင်သည် အဆီးအကာကို ထိုးဖောက်၍မရသော်လည်း၊ အဆီးအကာ၏ တစ်ဖက်တွင် ဘုရားသခင်က သူ၏လူများနှင့် တွေ့ဆုံရန် ကတိပြုထားသော ကရုဏာသက်ရာနှင့် သေတ္တာရှိကြောင်း ၎င်းတို့ သိရှိကြသည် (ထွက် ၂၅:၂၂)။ အဆီးအကာပေါ်တွင် ပန်းထိုးထားသော ခရုဗိမ်ရုပ်တုများသည် ဘုရားသခင်၏ ပလ္လင်တော်ရှေ့တွင် ရပ်တည်သော ကောင်းကင်တမန်များကို ကိုယ်စားပြုသည်။ အဆီးအကာသည် ၎င်းတို့ကို လောင်ကျွမ်းစေသော ဘုန်းတော်မှ ကာကွယ်ပေးပြီး၊ တစ်ချိန်တည်းတွင် ၎င်းတို့အား နီးကပ်စွာ ချဉ်းကပ်ခွင့်ပြုသည်။

The vail. There were two veils in the sanctuary, one leading from the court into the first apartment, the other separating the two apartments. The veil here referred to is the second veil (Heb. 9:3), the one before the mercy seat (Ex. 26:31, 32). It was before this veil that the priests stood as they offered incense upon the altar of incense, before the mercy seat. Their sight could not pierce the veil, but they knew that on the other side of it was the ark with its mercy seat, where God had promised to meet with His people (Ex. 25:22). The figures of cherubim embroidered on the veil represented to them the angels that stand before the throne of Deity. The veil shielded them from the consuming glory, and at the same time it permitted them to approach closely.

 

ခရုဗိမ်များသည် ဧဒင်ဥယျာဉ်၏ တံခါးဝတွင် စောင့်ကြပ်ထားသော ခရုဗိမ်များကို ထင်ရှားစွာ သတိရစေမည်ဖြစ်သည် (ဖန်ခြင်း ၃:၂၄ ကိုကြည့်ပါ)။ အာဒံနှင့်ဧဝသည် အပြစ်ပြုမိပြီးနောက် ခရုဗိမ်များကို ဖြတ်ကျော်၍မရခဲ့သလို၊ သန့်ရှင်းရာဌာနရှိ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည်လည်း သင်္ကေတခရုဗိမ်များကို ဖြတ်ကျော်၍ ဘုရားသခင်၏ ရှေ့တော်သို့ ဝင်ရောက်၍မရခဲ့ပေ။ ဤအချက်သည် ဘုရားသခင်၏ သန့်ရှင်းမှုကို ၎င်းတို့အား နက်ရှိုင်းစွာ စွဲမှတ်စေခဲ့သည်။ မင်းသောကြိယဇ်ပုရောဟိတ်မှလွဲ၍ မည်သူမျှ သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်းသို့ ဝင်ရောက်၍ ဝတ်ပြုခွင့်မရှိပေ၊ ထိုမင်းသောကြိယဇ်ပုရောဟိတ်ပင်လျှင် တစ်နှစ်လျှင် တစ်ရက်သာ ခဏတာ ဝင်ရောက်ခွင့်ရှိသည်။

The cherubim must have brought vividly to their minds the cherubim stationed at the gate of Eden (see on Gen. 3:24). After Adam and Eve had sinned they could not pass the cherubim; neither could the priests in the sanctuary pass the symbolic cherubim and enter into the presence of God. This must have deeply impressed upon them the holiness of God. None but the high priest could enter the holy of holies to minister, and he but briefly one day in the year.

 

နှစ်ပတ်လည်တစ်ကြိမ်၊ အပြစ်သင့်သော ယဇ်ပုရောဟိတ် သို့မဟုတ် လူအများတစ်ခုလုံးသည် အပြစ်ပြုမိသောအခါ၊ သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်းသို့ ယဇ်ပသရာတိရစ္ဆာန်၏ သွေးကို ယူဆောင်လာပြီး “ထာဝရဘုရားရှေ့တွင်၊ သန့်ရှင်းရာဌာန၏ အဆီးအကာရှေ့တွင် ခုနစ်ကြိမ်ဖျန်းရသည်” (ဝတ် ၄:၆, ၁၇)။ အဆီးအကာ၏ ချက်ချင်းနောက်တွင် ပညတ်တရားများပါဝင်သော သေတ္တာရှိသည်။ သွေးဖျန်းခြင်းသည် ပညတ်တရားနှင့်ပတ်သက်သည်၊ အကြောင်းမှာ လူတို့သည် အပြစ်ပြုမိသောအခါ ထိုတရားကို ဖောက်ဖျက်ကြပြီး၊ ၎င်းတို့၏ ဖောက်ဖျက်မှုများသည် အပြစ်ဖြေရာကို တောင်းဆိုသည်။ သွေးဖျန်းခြင်းသည် တရား၏ အာဏာကို အသိအမှတ်ပြုခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ပြည့်စုံသော နာခံမှု သို့မဟုတ် နာမခံသူ၏ အသက်ကို တောင်းဆိုသော တရား၏ လိုအပ်ချက်ကို သင်္ကေတအားဖြင့် ပေးဆပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ နာခံပါက အသက်ရှင်မည်၊ မနာခံပါက သေဆုံးရမည်ဟူသည် ၎င်း၏ ဆိုရိုးစကားဖြစ်သည်။

Throughout the year the blood of the victims was brought into the sanctuary and sprinkled “seven times before the Lord, before the vail of the sanctuary” (Lev. 4:6, 17), in instances where the anointed priest or the whole congregation had sinned. Immediately behind the veil was the ark containing the tables of the law. It was with reference to the law that the blood was sprinkled, for in sinning, men had broken that law, and their transgressions demanded atonement. The sprinkling of the blood was an acknowledgement of the authority of the law and a symbolical token payment of its demand, either for perfect obedience or for the life of the disobedient. Obey and live, disobey and perish, was its dictum.

 

သို့သော်၊ ဖျန်းထားသော သွေးသည် တရားသို့ ဘယ်သောအခါမျှ မရောက်ရှိခဲ့ပေ၊ အကြောင်းမှာ အဆီးအကာက တားဆီးထားသည်။ အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင်ပင် အဆီးအကာကို ဖယ်ရှားပြီး သွေးကို အဆုံးစွန်သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ဖျန်းသောအခါ၊ သွေးသည် တရားသို့ မရောက်ရှိခဲ့ပေ။ ကရုဏာသက်ရာသည် တရားကို ဖုံးအုပ်ထားပြီး၊ ထိုနေရာတွင် သွေးသည် နားနေသည်။ ကရုဏာသက်ရာသည် ခရစ်တော်၏ ပုံစံဖြစ်သည်။ ရောမ ၃:၂၅ အရ ဘုရားသခင်သည် ခရစ်တော်ကို “အပြစ်ဖြေရာ” အဖြစ် သတ်မှတ်တော်မူသည်၊ စကားအတိုင်း ဆိုရလျှင် “ကရုဏာသက်ရာ” ဖြစ်သည်။ ခရစ်တော်သည် ကျွန်ုပ်တို့၏ “ကရုဏာသက်ရာ” ဖြစ်သည်။ ကားတိုင်ပေါ်တွင် သူ၏ အသေခံခြင်းနှင့် ကောင်းကင်တရားရုံးများတွင် သူ၏ ဝန်ဆောင်မှုဖြင့်၊ ခရစ်တော်သည် ကားတိုင်ပေါ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့၏ နေရာကို ယူဆောင်ပြီး ဖောက်ဖျက်ထားသော တရားအတွက် ကျွန်ုပ်တို့၏ အမှုကို တောင်းပန်ခြင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့ကို ကယ်တင်သည်။ သူသည် ကျွန်ုပ်တို့နှင့် တရားကြားတွင် ရပ်တည်ပြီး၊ တရားကို လျစ်လျူရှုခြင်း သို့မဟုတ် ဖျက်သိမ်းခြင်းဖြင့် မဟုတ်ဘဲ၊ ၎င်း၏ တရားမျှတသော တောင်းဆိုမှုများကို ပေးဆပ်ခြင်းဖြင့် ၎င်း၏ အခွင့်အာဏာကို အသိအမှတ်ပြုကာ ဂုဏ်ပြုခြင်းဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့ကို ၎င်း၏ ပြစ်ဒဏ်မှ ကယ်တင်သည်။

However, the sprinkled blood never reached the law, for the veil intervened. And even on the Day of Atonement, when the veil was drawn aside and the blood sprinkled in the holiest, the blood did not reach the law. The mercy seat covered the law, and there the blood rested. The mercy seat was a type of Christ. According to Rom. 3:25 God set forth Christ “to be a propitiation,” literally, a “mercy seat.” Christ is our “mercy seat.” By His death on the cross and His ministry in the courts above, Christ saves us by taking our place on the cross and pleading our case over the broken law. He stands between us and the law and saves us from its penalty, not by ignoring or abolishing it, but by paying its just demands, and thus acknowledging its authority and honoring it.

 

ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ယဇ်ပသထားသော တိရစ္ဆာန်၏ သွေးနှင့်အတူ သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်ရောက်ကြပြီး၊ ၎င်းဖြင့် ဝင်ရောက်ကြသည်။ ခရစ်တော်သည် “မပျက်စီးနိုင်သော အသက်၏ တန်ခိုးဖြင့်” (ဟေဗြဲ ၇:၁၆, RSV)၊ “ဆိတ်နှင့်နွားများ၏ သွေးဖြင့် မဟုတ်ဘဲ၊ သူ၏ ကိုယ်ပိုင်သွေးဖြင့် … တစ်ကြိမ်တည်း သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်ရောက်ပြီး၊ ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ထာဝရကယ်နှုတ်ခြင်းကို ရရှိခဲ့သည်” (ဟေဗြဲ ၉:၁၂)။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ယုံကြည်ခြင်းအားဖြင့် သူ့နောက်သို့ လိုက်ရန် ဖိတ်ခေါ်ခံရသည် (ဟေဗြဲ ၄:၁၆)။ သူဖွင့်ပေးထားသော အသစ်သော အသက်ရှင်သောလမ်းသည် ကားတိုင်လမ်း၊ နာခံမှု၏ လမ်းဖြစ်ပြီး၊ သူကိုယ်တိုင် လျှောက်လှမ်းခဲ့သည်။ အခြားလမ်းမရှိပါ။

The priests entered the sanctuary with the blood of a slain animal, and by virtue of it. Christ, “by the power of an indestructiblelife” (Heb. 7:16, RSV), entered, not with “the blood of goats and calves, but by his own blood … once into the holy place, having obtained eternal redemption for us” (Heb. 9:12). We are invited to follow Him there by faith (Heb. 4:16). The new and living way He has opened for us and He Himself has trod, is the way of the cross, the way of obedience. There is no other way.

 

ဤအချက်သည် ခရစ်တော်နှင့် “လမ်းတစ်လျှောက်လုံး” လိုက်သွားရန် မကြာခဏသုံးသော—တစ်ခါတစ်ရံ မဆင်မခြင်ပြောသော—စကားရပ်ကို အဓိပ္ပာယ်ဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ သူသည် အဆုံးစွန်သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ သွားခဲ့ပြီး၊ ယခုထိုနေရာတွင် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ဝန်ဆောင်မှုပြုနေသည်။ သူသည် ကားတိုင်လမ်း၊ ဂေသရှမန်နှင့် ဂိုလ်ဂိုသာလမ်းဖြင့် သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက် သူသည် ကျွန်ုပ်တို့ကို သူ့နောက်သို့ လိုက်ရန် ဖိတ်ခေါ်ပြန်သည် (မဿဲ ၂၀:၂၂, ၂၃)။ သူ၏ ဖိတ်ခေါ်ချက်ကို လက်ခံသူများသည် ကားတိုင်လမ်းဖြင့် သူနှင့်အတူ သွားရန် ဆန္ဒရှိရမည်။ ဤနေရာတွင် သူ့ကို ဤသို့လိုက်လျှောက်သူများသည် ပိုမိုကောင်းမွန်သော ကမ္ဘာတွင် သူ၏ ရှေ့တော်တွင် နေထိုင်ရန် အခွင့်ထူးရရှိမည်ဖြစ်သည်။

This gives point to the expression often used—and at times thoughtlessly—of going “all the way” with Christ. He has gone into the holiest of all, and is now there ministering for us. He went by way of the cross, the way of Gethsemane and Golgotha. And again He invites us to follow Him (Matt. 20:22, 23). Those who accept His invitation must be willing to go with Him by way of the cross. And it is those who thus follow Him here that will, in a better world, have the privilege of living in His presence.

 

မုန့်ဖဲ့ခြင်းနှင့် ခွက်ကိုသောက်ခြင်းတွင် ဤသင်ခန်းစာကို ကျွန်ုပ်တို့အား တင်ပြထားသည်။ ခရစ်တော်က “ဤသည်မှာ သင်တို့အတွက် ဖဲ့ခံရသော ငါ၏ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်သည်။ … ဤခွက်သည် ငါ၏သွေးဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားသော ကတိသစ္စာဖြစ်သည်” (၁ ကော ၁၁:၂၄, ၂၅) ဟု မိန့်တော်မူသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ခွက်ကိုယူသည့်အခါ၊ ဖဲ့ထားသော မုန့်ကိုယူသည့်အခါ၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ခန္ဓာကိုယ်ကွဲအက်ခြင်းနှင့် သွေးထွက်ခြင်းဖြင့် အာဇာနည်ဖြစ်ရမည်ဆိုသော်လည်း၊ လမ်းတစ်လျှောက်လုံး သွားရန် ဘုရားသခင်နှင့် သန့်ရှင်းသော ကတိသစ္စာတစ်ခုသို့ ဝင်ရောက်ကြသည်။

The same lesson is presented to us in the breaking of the bread and the drinking of the cup. Says Christ, “This is my body, which is broken for you. … This cup is the new testament in my blood” (1 Cor. 11:24, 25). As we take the cup, as we take the broken bread, we enter into a solemn covenant with God that we will go all the way, even though this may mean a broken body and the shedding of our blood in martyrdom.

 

ဘုရားသခင်၏ ကျန်ရစ်သော အသင်းတော်သည် “ခေတ်၏ အမြင့်မြတ်ဆုံး သားစဉ်မြေးဆက်” ဖြစ်ရသည်မှာ အလွန်သင့်လျော်ပုံရသည်။ ၎င်းတို့အပေါ်တွင် အတိတ်ခေတ်များ၏ အလင်းရောင်ထွန်းလင်းနေသည်။ ၎င်းတို့သည် အတိတ်မျိုးဆက်များ၏ အားနည်းချက်များကိုသာမက၊ ရာစုနှစ်များစွာ စုဆောင်းထားသော သမ္မာကျမ်းစာဆိုင်ရာ အသိပညာကိုပါ အမွေဆက်ခံရရှိသည်။ ၎င်းတို့ထံသို့ အခြားလူမျိုးများထံ မပေးခဲ့သော သမ္မာကျမ်းစာဆိုင်ရာ အလင်းရောင်ရောက်ရှိလာသည်။ ၎င်းတို့သည် သန့်ရှင်းရာဌာနဆိုင်ရာ အလင်းရောင်ရရှိထားသည်။ ၎င်းတို့သည် ပိုမိုသေချာသော ပရောဖက်ပြုချက်စကားကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ၎င်းတို့ထံသို့ ဘုရားသခင်၏ ဗျာဒိတ်စကားများကို အပ်နှင်းထားသည်။ ၎င်းတို့သည် ခရစ်တော်သည် ယခုကောင်းကင်တရားရုံးများတွင် ပြုလုပ်နေသော အမှုကို နားလည်ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ တရားစီရင်ခြင်းအချိန်ရောက်ရှိပြီး၊ ခပ်သိမ်းသောအရာများ၏ အဆုံးသတ်နီးကပ်လာပြီဖြစ်ကြောင်း ကမ္ဘာသို့ ကြွေးကြော်ရန် မဖြစ်မနေ အခွင့်ထူးကို ပေးအပ်ခံရသည်။ ၎င်းတို့သည် “သန့်ရှင်းသော စကားပြောဆိုမှုနှင့် ဘုရားဝတ်ပြုမှုအားလုံး” (၂ ပေတရု ၃:၁၁) တွင် မည်သို့သော လူများဖြစ်သင့်သနည်း။

It seems eminently fitting that God’s remnant church should be “time’s noblest offspring.” On them shines the light of all past ages; they have inherited not only the weaknesses of past generations but also the accumulated Biblical knowledge of the ages. To them has come light on Scripture such as has been given to no other people. They have light on the sanctuary; they have the more sure word of prophecy; to them have been entrusted the oracles of God. They understand the work that Christ is now doing in the courts above. They have been given the inestimable privilege of heralding to the world that the hour of God’s judgment is come, and that the end of all things is at hand. What manner of men ought they to be “in all holy conversation and godliness” (2 Peter 3:11)!

 

သေတ္တာ။ သေတ္တာအတွင်း၊ ကရုဏာသက်ရာ၏ အောက်တွင်၊ ဘုရားသခင်၏ ပလ္လင်တော်၏ အခြေခံဖြစ်သော ပညတ်ဆယ်ပါးရှိသည်။ ဤသေတ္တာတွင်၊ တရားမျှတမှုနှင့် ကရုဏာတို့ ဆုံစည်းသည်။ ဤနေရာတွင် ဖြောင့်မတ်မှုနှင့် ငြိမ်သက်မှုတို့ “အချင်းချင်း နမ်းကြသည်” (ဆာ ၈၅:၁၀)။ ဤနေရာတွင် ဘုရားသခင်သည် မိမိကိုယ်ကို ထင်ရှားစေတော်မူသည်။ ဤနေရာသည် အမြင့်ဆုံးသော ဘုရားသခင်၏ လျှို့ဝှက်ရာဌာနဖြစ်သည်။ သေတ္တာနှင့် ကရုဏာသက်ရာသည် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းဝန်ဆောင်မှု တစ်ခုလုံး၏ ဗဟိုဖြစ်သည်။

The ark. In the ark, below the mercy seat, were the Ten Commandments, the very foundation of the throne of God. Here, at the ark, justice and mercy met; here, righteousness and peace “kissed each other” (Ps. 85:10); here God revealed Himself; here was the secret place of the Most High. The ark and the mercy seat were the center of the entire sacrificial service.

 

သူမသေရ။ အာရုန်အား ပေးထားသော သတိပေးချက်သည် ၎င်း၏သားများ၏ မနာခံမှုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သော ဘေးဒုက္ခကို သတိရစေသည် (ဝတ် ၁၀:၁, ၂)။

That he die not. The caution given Aaron is reminiscent of the disaster that had come upon his sons because of their disobedience (Lev. 10:1, 2).

 

မိုးတိမ်ထဲတွင်။ ဘုရားသခင်သည် မောရှေအား “ဗိမာန်တော်၏ တံခါးဝ” (ထွက် ၂၉:၄၂)၊ အဆီးအကာရှေ့ရှိ အာရုံမီးဖိုတွင် (ထွက် ၃၀:၃၆; တော ၁၇:၄)၊ ဤနေရာတွင် ကရုဏာသက်ရာ၏ ရှေ့တိုက်ရိုက်တွင် (ထွက် ၂၅:၂၂; ၃၀:၃၆) တွေ့ဆုံရန် ကတိပြုတော်မူသည်။ ကရုဏာသက်ရာ၏ အထက်ရှိ “မိုးတိမ်” ၏ ရှိနေမှုသည် သန့်ရှင်းရာဌာနသည် မှောင်မိုက်နေသည်ဟု မဆိုလိုပါ၊ အကြောင်းမှာ “မိုးတိမ်” နှင့်အတူ ထာဝရဘုရား၏ ဘုန်းတော်ရှိသည် (၁ ဘုရင် ၈:၁၀, ၁၁; ၂ ရာ ၅:၁၃, ၁၄; ဗျာ ၁၅:၈)။ ရှေကိနသည် ဘုရားသခင်သည် သူ၏လူများနှင့် အမှန်တကယ်ရှိနေကြောင်း ထင်ရှားသော သက်သေဖြစ်ပြီး၊ ကရုဏာသက်ရာ၏ အထက်တွင် တည်ရှိသည် (ထွက် ၂၅:၂၂; ဆာ ၈၀:၁; ဟေရှာ ၃၇:၁၆)။ လူ့အမြင်တွင် ဘုရားသခင်သည် “မှောင်မိုက်ထဲတွင်” နေထိုင်ပုံရသည် (၁ ဘုရင် ၈:၁၂; ဆာ ၁၈:၁၁)။ သို့သော် “ဘုရားသခင်သည် အလင်းဖြစ်ပြီး၊ သူ့တွင် မှောင်မိုက်မရှိပေ” (၁ ယောဟန် ၁:၅)။ သူသည် “လူမည်သူမျှ ချဉ်းကပ်၍မရနိုင်သော အလင်းထဲတွင်” နေထိုင်တော်မူသည် (၁ တိ ၆:၁၆)။ သူ၏လူများထံ မိမိကိုယ်ကို ထင်ရှားစေရာတွင်၊ ဘုရားသခင်သည် သူ၏ ဘုန်းတော်ကို မိုးတိမ်ဖြင့် အမြဲဖုံးအုပ်ထားသည်၊ သို့မှသာ သေမျိုးလူသားများသည် သူ၏ ရှိနေမှုကို သတိပြုမိသော်လည်း ၎င်းကို ခံနိုင်ရည်ရှိစေသည် (ထွက် ၁၆:၁၀; ၁၉:၉; ၂၄:၁၆; ၃၄:၅; ၄၀:၃၄, ၃၈)။

In the cloud. God promised Moses to meet with him at the “door of the tabernacle” (Ex. 29:42), at the altar of incense before the veil (Ex. 30:36; Num. 17:4), and, as here, directly before the mercy seat (Ex. 25:22; 30:36). The presence of the “cloud” above the mercy seat in no way implies that the holy of holies was dark, for with the “cloud” was the glory of the Lord (1 Kings 8:10, 11; 2 Chron. 5:13, 14; Rev. 15:8). The Shekinah, the visible evidence that God was indeed with His people, abode above the mercy seat (Ex. 25:22; Ps. 80:1; Isa. 37:16). To man it might appear that God dwells in “darkness” (1 Kings 8:12; Ps. 18:11). But “God is light, and in him is no darkness at all” (1 John 1:5). He dwells “in the light which no man can approach unto” (1 Tim. 6:16). In revealing Himself to His people, God ever veiled His glory with a cloud, so that mortal beings might be aware of His presence, yet able to endure it (Ex. 16:10; 19:9; 24:16; 34:5; 40:34, 38).

 

၃. သန့်ရှင်းရာဌာန။ ဤအခန်းတစ်လျှောက်တွင် မောရှေသည် ဒုတိယအခန်းကို “သန့်ရှင်းရာဌာန” ဟု ခေါ်ဆိုပြီး၊ ပထမအခန်းကို “စည်းဝေးရာဗိမာန်” ဟု ခေါ်ဆိုသည်။

3. The holy place. Throughout this chapter Moses calls the second apartment “the holy place”; the first apartment, the “tabernacle of the congregation.”

 

အပြစ်ဖြေရာ ယဇ်ပူဇော်ခြင်း။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်နှင့် မီးရှို့ရာယဇ်ကို အတူတကွ ပူဇော်သောအခါ၊ အပြစ်ဖြေရာယဇ်ကို ဦးစွာယူဆောင်လာပြီး၊ ပိုမိုမြင့်မြတ်သော ယဇ်ပသရာကို တောင်းဆိုသည်။ ထို့ကြောင့် အပြစ်ဖြေရာယဇ်သည် နွားထီးဖြစ်ပြီး၊ မီးရှို့ရာယဇ်သည် သိုးထီးဖြစ်သည်။

A sin offering. When sin offerings and burnt offerings were presented together, the sin offering was brought first, and demanded the nobler victim. Hence the sin offering was a bullock, the burnt offering a ram.

 

၄. သန့်ရှင်းသော အဝတ်အစားများ။ အစပိုင်းတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များ အနည်းငယ်သာရှိခဲ့ပြီး၊ မင်းသောကြိယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သာမန်ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ အလုပ်တွင် များသောအားဖြင့် ကူညီခဲ့သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ အရေအတွက် တိုးများလာသည်နှင့်အမျှ သူသည် ဤသို့လုပ်ဆောင်မှု နည်းပါးလာသည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ သူသည် သူ၏ညီအစ်ကိုယဇ်ပုရောဟိတ်များကို ဥပုသ်နေ့များ၊ လဆန်းနေ့များနှင့် နှစ်စဉ်ပွဲတော်သုံးခုတွင်သာ ကူညီခဲ့သည်။ သာမန်ယဇ်ပုရောဟိတ်များကို သူ၏ ကိုယ်စားလှယ်များအဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်းတို့သည် ဝတ်ပြုသောအခါ၊ ၎င်းတို့၏ ဝန်ဆောင်မှုကို မင်းသောကြိယဇ်ပုရောဟိတ်ကိုယ်တိုင် လုပ်ဆောင်သည့်အလား လက်ခံခဲ့သည်၊ သို့သော် အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင် ၎င်းတို့သည် သူ့ကိုယ်စား ဝတ်ပြု၍မရခဲ့ပေ။ သူသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်ဖြစ်သည်။ သူဝတ်ပြုသည့်အခါတိုင်း၊ သူ၏ မြင့်မြတ်သော ရာထူးနှင့်သက်ဆိုင်သော ရွှေရောင်ဘုန်းကြီးသော အဝတ်အစားများကို ဝတ်ဆင်ခဲ့သည်။ ဤတန်ဖိုးကြီးသော အဝတ်အစားများသည် ရွှေနှင့် တန်ဖိုးရှိသော ကျောက်မျက်များဖြင့် တန်ဆာဆင်ထားရုံသာမက (ထွက် ၂၈:၁၃–၃၆)၊ သန့်ရှင်းရာဌာန၏ အရောင်များနှင့် သန့်စင်သော ရွှေချည်မျှင်ဖြင့် ပန်းထိုးထားသည် (ထွက် ၂၈:၄–၆)။ ဤသို့ဝတ်ဆင်ထားသော မင်းသောကြိယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ဘုရားသခင်၏ သားတော်အဖြစ် ခရစ်တော်၏ ဘုန်းတန်ခိုးကို ကိုယ်စားပြုသည်။

4. Holy garments. At first there were but few priests, and the high priest generally assisted the common priests in their work. As the numbers of the priests increased, he did so less frequently. Eventually, he assisted his brother priests only upon the Sabbath days, the new moons,and at the three annual feasts. The common priests were considered his deputies, and when they officiated, their ministry was accepted as if the high priest himself had performed it, except that they could not officiate in his stead on the Day of Atonement. He was the priest; and whenever he officiated he wore the glorious golden garments that pertained to his exalted office. These costly garments not only were adorned with gold and precious stones (Ex. 28:13–36) but were also embroidered with the colors of the sanctuary and with fine thread of pure gold (Ex. 28:4–6). Clad thus the high priest represented Christ in His divine glory as the Son of God.

 

အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင် မင်းသောကြိယဇ်ပုရောဟိတ်သည် အခြားယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ အကူအညီဖြင့် ဝန်ဆောင်မှုအားလုံးကို ကိုယ်တိုင်ဦးဆောင်ခဲ့သည်။ သူသည် နေ့စဉ်နံနက်နှင့် ညနေဝန်ဆောင်မှုများကို ဤရွှေရောင်အဝတ်အစားများဖြင့် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ သို့သော် အပြစ်ဖြေရာနေ့၏ ထူးခြားသော ဓလေ့ထုံးတမ်းအတွက်၊ မင်းသောကြိယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ဤအခါသမယတွင်သာ သီးသန့်အသုံးပြုသော သန့်ရှင်းသော “ပိတ်သားအဝတ်အစားများ” (ဝတ် ၁၆:၂၃) ကို ဝတ်ဆင်ခဲ့သည်။ ဤ“သန့်ရှင်းသော အဝတ်အစားများ” သည် သာမန်ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ အဝတ်အစားများနှင့် ဆင်တူသည်၊ သို့သော် ၎င်းတို့၏ ရောင်စုံပန်းထိုးမှုများမပါရှိပေ။ ၎င်းတို့သည် သာမန်ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ အဝတ်အစားများထက် ပိုမိုသန့်စင်သော အသွင်အပြင်ရှိပေမည်။

On the Day of Atonement the high priest himself officiated in all parts of the service, assisted by the other priests. He conducted the daily morning and evening services arrayed in these golden garments. But for the unique ritual of the Day of Atonement the high priest wore the holy “linen garments” (Lev. 16:23) used exclusively upon this occasion. These “holy garments” resembled those of the common priests, except for the variegated embroidery of the latter. They were probably also of a finer texture than those of the common priests.

 

ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးသည် တစ်နေ့တာအတွင်း သူ၏အဝတ်အစားများကို အကြိမ်များစွာ လဲလှယ်ခဲ့ပြီး၊ အဝတ်အစားလဲလှယ်တိုင်း သူ၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ဆေးကြောခဲ့သည်။ တရုံးကျမ်းအရ၊ အရုဏ်တက်ချိန်၏ ပထမအလင်းရောင်တွင် သူသည် သူ၏ကိုယ်ပိုင်အဝတ်အစားများကို ချွတ်ကာ ရွှေရောင်ဝတ်ရုံများကို ဝတ်ဆင်ခဲ့သည်။ ဤဝတ်ရုံများဖြင့် သူသည် ပုံမှန်နံနက်ပိုင်းဝတ်ပြုမှုကို ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ၎င်းပြီးဆုံးသောအခါ၊ သူသည် ရွှေရောင်ဝတ်ရုံများကို ချွတ်ကာ ထိုနေ့၏ အထူးဝတ်ပြုမှုများအတွက် “သန့်ရှင်းသောဝတ်ရုံများ” ကို ဝတ်ဆင်ခဲ့သည် (အခန်းကါး ၄)။ ထို့နောက် သူသည် ညနေခင်းဝတ်ပြုမှုအတွက် ရွှေရောင်ဝတ်ရုံများကို ပြန်လည်ဝတ်ဆင်ခဲ့သည် (အခန်းကါး ၂၃၊ ၂၄)။ ညနေခင်းဝတ်ပြုမှု ပြီးဆုံးသောအခါ၊ သူသည် ထပ်မံ၍ သူ၏ကိုယ်ပိုင်အဝတ်အစားများကို ဝတ်ဆင်ကာ သန့်ရှင်းသောနေရာမှ ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားခဲ့သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးသည် ရွှေရောင်ဝတ်ရုံများဖြင့် ခရစ်တော်ကို လူများထံသို့ ကိုယ်စားပြုခဲ့ပြီး၊ “သန့်ရှင်းသောဝတ်ရုံများ” ဖြင့် လူများကိုယ်စား ဘုရားသခင်ရှေ့တွင် ခရစ်တော်၏ ဖျန်ဖြေပေးသူအဖြစ် ကိုယ်စားပြုခဲ့သည် (GC ၄၂၂)။

The high priest changed his garments several times during the day, and with each change washed his entire body. At the first light of dawn, according to the Talmud, he removed his personal clothing and attired himself in the golden garments; in these he conducted the regular morning service. This completed, he removed the golden garments and put on the “holy garments” for the special services of the day (v. 4). These he later exchanged for his golden garments, for the evening service (vs. 23, 24). At the conclusion of the evening service he changed once more to his personal clothing and retired from the sacred precincts of the sanctuary. Whereas the high priest clad in his golden garments represented Christ to the people, in his “holy garments” he typified Christ in His mediatorial capacity as a representative of the people before God (GC 422).

 

ယုတ္တိဖြည့်ဆည်းမှုနေ့တွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီး၏ အမှုတော်ဝတ်ရုံများ၏ အဖြူရောင်သန့်ရှင်းမှုသည် ထိုနေ့၏ ဝတ်ပြုမှုများမှတစ်ဆင့် သူနှင့်လူများရှာဖွေသော စရိုက်ပြည့်စုံမှုကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်ကြီးသည် သူ၏ဝတ်ရုံများဖြင့် စည်းဝေးရာလူများထံ ထွက်လာသကဲ့သို့၊ ခရစ်တော်သည် ဒုတိယအကြိမ်ပြန်လည်ကြွရောက်လာသောအခါ အဖြူရောင်ဝတ်ရုံများဖြင့် ကြွရောက်လာမည်ဖြစ်သည် (AA ၃၃)။ ထို့ပြင် ထိုနေ့၏ အထူးဝတ်ပြုမှုများ ပြီးဆုံးသောအခါ လူများသည် သူတို့၏အပြစ်အားလုံးမှ “သန့်ရှင်း” ကြသည် (အခန်းကါး ၃၀)၊ ထို့အတူ ခရစ်တော်သည် သူ၏လူများရှေ့တွင် ပေါ်ထွန်းသောအခါ သူတို့သည် “ဘုရားသခင်၏ပလ္လင်ရှေ့တွင် အပြစ်ကင်း” ကြမည်ဖြစ်သည် (ဗျာဒိတ် ၁၄:၅; ဧဖက် ၅:၂၇; ကောလောသဲ ၁:၂၂; ယုဒ ၂၄; ဗျာဒိတ် ၁၉:၈)။

The spotless white of the garments of the high priest upon the Day of Atonement typified the perfection of character he and the people sought through the rites of that day. As the high priest “came forth to the waiting congregation in his pontifical robes; so Christ will come the second time, clothed in garments of whitest white” (AA 33). And as at the close of the special services of that day the people were “clean” from all their sins (v. 30), so when Christ appears before His people they will be “without fault before the throne of God” (Rev. 14:5; Eph. 5:27; Col. 1:22; Jude 24; Rev. 19:8).

 

၅. အပြစ်ဖြေရာယဇ်။ အာရုန်သည် စည်းဝေးရာလူများထံမှ ဆိတ်သားနှစ်ကောင်ကို “အပြစ်ဖြေရာယဇ်အတွက်” ယူရမည်ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ပုံမှန်မဟုတ်ပေ၊ အကြောင်းမှာ နေ့စဉ်ဝတ်ပြုမှုတွင် လူများအတွက် ယဇ်အဖြစ် ဆိတ်မဟုတ်ဘဲ နွားထီးကို လိုအပ်ခဲ့သည် (အခန်းကါး ၄:၁၄)။ သို့သော် ယုတ္တိဖြည့်ဆည်းမှုနေ့သည် အခြားနေ့များနှင့် ကွဲပြားသည်။

5. Sin offering. Aaron was to take two kids of the goats of the congregation “for a sin offering.” This was unusual, for in the daily service a bullock was demanded as an offering for the people, and not a goat (ch. 4:14). But the Day of Atonement was different from all other days.

 

မီးရှို့ရာယဇ်။ မီးရှို့ရာယဇ်သည် သိုးထီးတစ်ကောင်ဖြစ်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းသည် အာရုန်၏သန့်ရှင်းပြီးခန့်အပ်ခြင်းအတွက်နှင့် တူညီသည် (အခန်းကါး ၉:၂)။

Burnt offering. The burnt offering was to be a ram, the same as for Aaron’s consecration (ch. 9:2).

 

၆. အာရုန်သည် ယဇ်ပူဇော်ရမည်။ အာရုန်သည် ဤအချိန်တွင် နွားထီးကို သတ်ရန်မဟုတ်ဘဲ၊ တဲတော်ဝင်ပေါက်တွင် ဘုရားသခင်၏လက်ခံခြင်းအတွက် ၎င်းကို ဘုရားသခင်ထံသို့ တင်ပြရမည်ဖြစ်သည် (အခန်းကါး ၁၁ ကိုကြည့်ပါ)။ သူသည် ၎င်းကို မီးရှို့ရာယဇ်ပလ္လင်အနီးတွင် ထားခဲ့ပြီး၊ အချိန်ကျရောက်သောအခါ ယဇ်ပူဇော်ရန် အသင့်ပြင်ဆင်ထားသည်။

6. Aaron shall offer. Aaron was not to slay the bullock at this time, but was to present it to the Lord at the door of the tabernacle for His acceptance (see v. 11). He left it standing near the altar of burnt offering, ready to offer it when the time should come.

 

သူ၏အိမ်အတွက်။ ဤနွားထီးသည် သူနှင့်သူ၏မိသားစုအတွက်ဖြစ်သည်။ သူတစ်ဦးတည်းသာ ဤသန့်ရှင်းသောအခါသမယတွင် ဝတ်ပြုဆောင်ရွက်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ခရစ်တော်၏ဖျန်ဖြေပေးသူအခန်းကဏ္ဍကို သင့်လျော်စွာ ကိုယ်စားပြုနိုင်ရန် အပြစ်အားလုံးမှ ကင်းစင်ရမည်ဖြစ်သည် (ယောဟန် ၁၇:၁၉ ကိုကြည့်ပါ)။ အခြားယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ကူညီဆောင်ရွက်ခဲ့သော်လည်း ယဇ်မပူဇော်ခဲ့ပေ။

For his house. This bullock was for himself and his family. He alone was to officiate on this solemn occasion, and must be free from every stain of sin before he could appropriately typify Christ in His mediatorial role (see John 17:19). The other priests assisted, but offered no sacrifice.

 

၇. ဆိတ်နှစ်ကောင်။ အာရုန်သည် ဆိတ်နှစ်ကောင်ကို ယူ၍ တဲတော်တံခါးဝတွင် ဘုရားသခင်ထံ တင်ပြရမည်၊ ထိုနေရာတွင် ထီးပေါက်ရန် ဆိတ်များကို ထားရမည်။

7. The two goats. Aaron was to take the two goats and present them to the Lord at the door of the tabernacle, where they stood while lots were cast for them.

 

၈. ထီးပေါက်ခြင်း။ ဤအရာကို အိုးတစ်လုံး သို့မဟုတ် အခြားသင့်လျော်သော ခွက်ထဲတွင် စာရေးထားသော အရာနှစ်ခုကို ထည့်၍ ဆွဲထုတ်ခြင်းဖြင့် ပြုလုပ်သည်။ ဤနည်းဖြင့် ရွေးချယ်ခြင်းကို ဘုရားသခင်ထံ အပ်နှံသည်။ အစောပိုင်းကာလများတွင် ဤထီးများကို သစ်သားဖြင့် ပြုလုပ်ပြီး တစ်ခုကို “ဘုရားသခင်အတွက်”၊ နောက်တစ်ခုကို “အပြစ်ပိုးဆိတ်” ဟု ရေးထားသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ရွှေ သို့မဟုတ် ပိုတန်ဖိုးရှိသော ပစ္စည်းများဖြင့် ပြုလုပ်သည်။ တရ္မုတ်အရ ဆိတ်နှစ်ကောင်သည် တတ်နိုင်သမျှ တူညီရမည်။ ထီးပေါက်ပြီးနောက် မတော်တဆ မမှားရန်၊ အပြစ်ပိုးဆိတ်၏ ဦးချိုများတွင် အနီရောင်ကြိုးတစ်ချောင်းနှင့် ဘုရားသခင်၏ ဆိတ်၏ လည်ပင်းတွင် ထားရသည်။ ဤသို့ဖြင့် ၎င်းတို့ကို ရှင်းလင်းစွာ ခွဲခြားနိုင်သည်။

8. Cast lots. This was done by placing two inscribed objects in an urn or other receptacle, and then drawing them out. Thus the selection was left to God. In early times these lots were made of wood and inscribed, one for the Lord, the other for “the scapegoat.” Later, they were made of more precious materials, even of gold. According to the Talmud, the goats were to be as nearly alike as possible. To avoid any mistake after lots were cast, a scarlet cord was placed around the horns of thescapegoat, and about the neck of the Lord’s goat. This clearly distinguished them.

 

အပြစ်ပိုးဆိတ်။ အချို့သော ဓမ္မပညာရှင်များက ဆိတ်နှစ်ကောင်စလုံးသည် ခရစ်တော်ကို သင်္ကေတပြပြီး၊ ၎င်း၏ အပြစ်ဖြေရာအမှုတော်၏ အဆင့်နှစ်ရပ်ကို ကိုယ်စားပြုသည်ဟု ယူဆသည်။ သို့သော် အချို့က ဆိတ်နှစ်ကောင်သည် ဆန့်ကျင်ဘက်အင်အားနှစ်ခုကို ကိုယ်စားပြုပြီး၊ တစ်ကောင်သည် ဘုရားသခင်အတွက်ဖြစ်သောကြောင့် နောက်တစ်ကောင်သည် စာတန်အတွက်ဖြစ်ရမည်ဟု ယူဆသည်။ အများစုသော ဘာသာပြန်ကျမ်းများတွင် အပြစ်ပိုးဆိတ်အတွက် ဟေဗြဲစကားလုံး ‘အဇဇယ်’ ကို ဘာသာမပြန်ဘဲ ထားသည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်း၏အဓိပ္ပာယ်နှင့်ပတ်သက်၍ တညီတညွတ်ထဲ သဘောတူညီမှု မရှိပေ။ ခေတ်သစ်ပညာရှင်များစွာက အဇဇယ်သည် လူသားမဟုတ်သော ဆိုးညစ်သော ဝိညာဉ်တစ်ခုကို ရည်ညွှန်းသည်ဟု ယူဆပြီး၊ အများစုက ၎င်း၏ အဓိကအဓိပ္ပာယ်မှာ “ဖယ်ရှားသူ”၊ “တစ်ဆင့်ချင်း ဖယ်ရှားသူ” ဟု သဘောတူသည်။ အချို့က ‘အဇ’ (ဆိတ်) နှင့် ‘အဇယ်’ (ထွက်သွားရန်၊ ခွဲထွက်ရန်) ပေါင်းစပ်ထားသည်ဟု ဆိုသည်။

The scapegoat. Some theologians think both goats are symbolic of Christ, and that they represent two phases of His atoning work. Not a few, however, believe that they represent two opposing forces, and that as the one is for the Lord, the other is for Satan. Most versions leave the Hebrew word for scapegoat, ‘azazel, untranslated, since there is no unanimity of opinion in regard to its meaning. Many modern scholars hold, with the Jews, that Azazel denotes a personal, wicked, superhuman spirit, and nearly all agree that its root meaning is, “one who removes,” “a remover,” specifically, one who removes “by a series of acts.” Others suggest that it is a combination of ‘ez, “goat,” and ‘azal, “to go away,” “to depart.”

 

ဆိတ်တစ်ကောင်သည် ဘုရားသခင်အတွက်ဖြစ်သကဲ့သို့၊ နောက်တစ်ကောင်သည်လည်း ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးအတွက်ဖြစ်ရမည်။ ၎င်းတို့သည် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်နေသောကြောင့်၊ အဇဇယ်သည် ဘုရားသခင်နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်ပြီး၊ ထို့ကြောင့် စာတန်မှတပါး အခြားမဖြစ်နိုင်ဟု ယူဆရန် အကျိုးသင့်ဆုံးဖြစ်သည်။

As one goat is for the Lord, a personal Being, so the other goat must also be for a personal being; and as they are evidently antithetical, the most consistent view would be that Azazel stands in opposition to the Lord, and hence can be no other than Satan.

 

၉. ဘုရားသခင်၏ထီး။ အာရုန်သည် ဘုရားသခင်၏ထီးကျသော ဆိတ်ကို လူအများအတွက် အပြစ်ဖြေရာယဇ်အဖြစ် ပူဇော်ရမည် (အခန်း ၁၅)။

9. The Lord’s lot. Aaron was to offer the goat upon which the Lord’s lot fell, for a sin offering for the people (v. 15).

 

၁၀. သို့သော် ဆိတ်။ ဆိတ်နှစ်ကောင်အကြား ခြားနားချက်သည် လုံးဝပြည့်စုံသည်။ ဘုရားသခင်၏ ဆိတ်ကို သတ်သည်။ အပြစ်ပိုးဆိတ်ကို မသတ်ရ။ ဘုရားသခင်၏ ဆိတ်၏ သွေးကို သန့်ရှင်းရာဌာနထဲသို့ ယူသွားပြီး ဖျန်းရသည်။ အပြစ်ပိုးဆိတ်၏ သွေးကို မဖျန်းရ၊ အကြောင်းမှာ ၎င်း၏သွေးကို မသွန်းသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်၏ အဆီသည် အမြဲတမ်း ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် မီးရှို့ရသည်။ ဤအရာသည် ဘုရားသခင်၏ ဆိတ်အတွက် မှန်ကန်သော်လည်း (အခန်း ၂၅)၊ အပြစ်ပိုးဆိတ်အတွက် မဟုတ်ပေ။ ဘုရားသခင်၏ ဆိတ်၏ သွေးသည် သန့်ရှင်းစေသည် (အခန်း ၁၅၊ ၁၆)။ အပြစ်ပိုးဆိတ်သည် ညစ်ညမ်းစေသည် (အခန်း ၂၆)။ ဆိတ်နှစ်ကောင်အကြား ခြားနားချက်သည် လုံးဝပြည့်စုံသည် (အခန်း ၂၀၊ ၂၁ ကို ကြည့်ပါ)။

10. But the goat. The contrast between the two goats is quite complete. The Lord’s goat was slain; the scapegoat was not slain. The blood of the Lord’s goat was carried into the sanctuary and sprinkled; the blood of the scapegoat was not, for the simple reason that its blood was not shed. The fat of the sin offering was always burned on the altar. This was the case with the Lord’s goat (v. 25), but not, of course, with the scapegoat. The blood of the Lord’s goat cleansed (vs. 15, 16); the scapegoat contaminated (v. 26). The contrast between the two goats is absolute (see on vs. 20, 21).

 

အပြစ်ဖြေခြင်း။ အခန်း ၂၁ ကို ကြည့်ပါ။

An atonement. See on v. 21.

 

၁၁. အာရုန်သည် နွားထီးကို ယူလာရမည်။ ဤနွားထီးကို ဘုရားသခင်ထံ တင်ပြပြီးဖြစ်သည် (အခန်း ၆)။ ယခု ၎င်းကို ယဇ်ပူဇော်ရန် ယူလာရမည်။ အာရုန်သည် အခြားသူများအတွက် အပြစ်ဖြေရန် မပြင်ဆင်မီ၊ သူ့အတွက် အပြစ်ဖြေရန် ပြုလုပ်ရမည်။

11. Aaron shall bring the bullock. This bullock had been presented to the Lord (v. 6); now it was brought forward for sacrifice. Before Aaron was prepared to make atonement for others, he must make an atonement for himself.

 

၁၂. မီးခဲများ။ နွားထီးကို သတ်ပြီး ၎င်း၏သွေးကို ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးက ခွက်ထဲတွင် ထားရှိသည်။ သွေးနှင့်အတူ ဝင်ရောက်မလုပ်ဆောင်မီ၊ အာရုန်သည် မီးရှို့ရာယဇ်ပလ္လင်မှ မီးခဲများကို ယူ၍ သူ၏မီးအိုးကို ဖြည့်သည်။ သူသည် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မွှေးကြိုင်သောအမွှေးတိုင်ကို ယူ၍၊ အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်ပြီးနောက် မီးခဲများပေါ်တွင် ထားရသည်။

12. Coals of fire. The bullock had been killed and its blood kept in a basin by one of the priests. Before entering with the blood Aaron took coals from off the altar of burnt offering and filled his censer. He took also two handfuls of incense, which he placed on the coals after entering the most holy place.

 

အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်း။ ဤသည်မှာ အာရုန်သည် အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ပထမဆုံးအကြိမ် ဝတ်ပြုခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် “သန့်ရှင်းသောအဝတ်များ” ဝတ်ဆင်ပြီး ပထမဆုံးအကြိမ်လည်းဖြစ်သည်။ ယခင်က သူသည် ခမ်းနားသော ရွှေရောင်အဝတ်များကို ဝတ်ဆင်ပြီး အခြားသူများအတွက် အပြစ်ဖြေခဲ့သည်။ ယခု သူသည် နှိမ့်ချသောအဝတ်များကို ဝတ်ဆင်ပြီး၊ သူ့အတွက်နှင့် လူအများအတွက် ကရုဏာတောင်းခံသည်။ သူ၏အဆင့်အတန်းသည် လုံးဝပြောင်းလဲသွားသည်။

Within the vail. This was the first time Aaron officiated in the most holy place. It was also the first time he officiated in the “holy garments.” Heretofore he had worn the glorious golden garments and made atonement for others. Now he appears in the garments of humility, asking mercy for himself as well as for the people. His status has entirely changed.

 

တရ္မုတ်အရ အပြစ်ဖြေရာနေ့မတိုင်မီ တစ်ပတ်အတွင်း၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်များအတွက် သီးသန့်ထားသော အခန်းတွင် ဆုတောင်းခြင်း၊ တရားထိုင်ခြင်းနှင့် ထိုနေ့၏ ထုံးတမ်းစဉ်လာကို ဂရုတစိုက် ပြန်လည်သုံးသပ်ခြင်းဖြင့် အချိန်ကုန်ဆုံးသည်။ သူသည် ဝတ်ပြုမည့်ဝတ်ပြုမှု၏ အဓိပ္ပာယ်ကို တွေးတောမိပေမည်။ အဝတ်အစားပြောင်းလဲခြင်းနှင့် ခရစ်တော်၏ လူသားအဖြစ်ပြောင်းလဲခြင်း၏ အဓိပ္ပာယ်ကို သူနားလည်ခဲ့ပြီလော (အခန်း ၄ ကို ကြည့်ပါ)။ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ထဲသို့ ဝတ်ရုံတော်များကို ချွတ်ထားပြီး ဝင်ရောက်ခြင်း၏ အဓိပ္ပာယ်ကို သူနားလည်ခဲ့ပြီလော။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် တစ်နှစ်တာ၏ အရေးအပါဆုံး ဝတ်ပြုမှုတွင် ၎င်း၏ အဓိပ္ပာယ်ကို အနည်းဆုံး တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမသိဘဲ ဝတ်ပြုခြင်းသည် မဖြစ်နိုင်ပေ။ နွားထီးများ၊ သိုးထီးများ၊ ဆိတ်များကို သတ်ပြီး ၎င်းတို့၏သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ဖျန်းခြင်း သို့မဟုတ် အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ဖျန်းခြင်းကို ပြုလုပ်ပြီး၊ ဤလုပ်ဆောင်ချက်များ၏ အဓိပ္ပာယ်ကို မသိပါက၊ သန့်ရှင်းရာဌာန၏ အမြတ်ဆုံးထုံးတမ်းကို ဘာသာရေးအရ အဓိပ္ပာယ်မရှိသော အမူအရာတစ်ခုအဖြစ် လျှော့ချရာ ရောက်မည်။ ဤသို့ မဖြစ်နိုင်ပေ။ “အာဗြဟံသည် ငါ၏နေ့ကို မြင်ရမည်ဟု ဝမ်းမြောက်ခဲ့သည်၊ သူမြင်ခဲ့ပြီး ဝမ်းမြောက်ခဲ့သည်” ဟု ခရစ်တော်က မိန့်တော်မူသည် (ယောဟန် ၈:၅၆)။ အာဗြဟံသိခဲ့လျှင် အာရုန်လည်း သိခဲ့ပေလိမ့်မည်။

According to the Talmud the high priest spent the week preceding the Day of Atonement in the room reserved for him in the priests’ quarters, engaged in prayer and meditation, and in carefully reviewing the ritual of the day. He could but wonder as to the meaning of the service in which he was about to engage. Did he begin to grasp the significance of the change of garments, and the changed status of Christ at His incarnation (see on v. 4)? Did he grasp the significance of laying aside the royal garments and passing through the veil into the presence of God? It seems unthinkable that the high priest should officiate at the most important service of the year without at least some appreciation of its true significance. To kill bullocks and rams and goats, to sprinkle their blood on the altar or in the most holy place, and not to know the meaning of these acts, would be tantamount to reducing the most solemn ceremony of the sanctuary to a pious mummery. This cannot be. “Abraham rejoiced to see my day,” said Christ; “and he saw it, and was glad” (John 8:56). If Abraham understood, surely Aaron did also.

 

အာရုန်သည် ကယ်တင်ခြင်းအစီအမံနှင့်ပတ်သက်သော ဝိညာဉ်ရေးရာအမှန်တရားအားလုံးကို လုံးဝနားလည်ခြင်းမရှိသော်လည်း၊ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း နားလည်ခဲ့သည်ဟု ကျွန်ုပ်တို့ မှန်ကန်စွာ ကောက်ချက်ချနိုင်သည်။ ရှေးခေတ်လူအချို့သည် ယနေ့ခေတ်ပညာရှင်များထက် ဘုရားသခင်နှင့် ကယ်တင်ခြင်းအကြောင်းကို ပိုမိုသိရှိခဲ့သည်။ မောရှေအကြောင်း ခရစ်တော်က “သူသည် ငါ့အကြောင်းကို ရေးခဲ့သည်” ဟု မိန့်တော်မူသည် (ယောဟန် ၅:၄၆)။ မောရှေရေးသားခဲ့သည်များသည် ဖိလိပ္ပုနှင့် နာသနယလတို့ မက်ဆီယာကို ရောက်လာသောအခါ မှတ်မိနိုင်လောက်အောင် ရှင်းလင်းခဲ့သည် (ယောဟန် ၁:၄၅)။ ပေါလုက “ပရောဖက်များနှင့် မောရှေတို့က ဖြစ်လတ္တံ့ဟု ဆိုခဲ့သော အရာများမှတပါး အခြားမဟုတ်၊ ခရစ်တော်သည် ဆင်းရဲဒုက္ခခံရမည်၊ သေခြင်းမှ ပထမဆုံး ထမြောက်ရမည်” ဟု အတည်ပြုခဲ့သည် (တမန်တော် ၂၆:၂၂၊ ၂၃)။

We may rightly conclude that Aaron thus understood in part, without, perhaps, having a complete grasp of all spiritual truth related to the plan of redemption. Some of the men of old knew more about God and salvation than do many learned men today. Of Moses, Christ said, “He wrote of me” (John 5:46). What Moses wrote was so clear that Philip and Nathanael thereby recognized the Messiah when He came (John 1:45). Paul affirmedthat he preached “none other things than those which the prophets and Moses did say should come: that Christ should suffer, and that he should be the first that should rise from the dead” (Acts 26:22, 23).

 

၁၃. မွှေးကြိုင်သောအမွှေးတိုင်။ အတွင်းကာရံကို ဖယ်ထားသောအခါ၊ မွှေးကြိုင်သောအမွှေးတိုင်သည်သာ အာရုန်ကို ဘုရားသခင်၏ သန့်ရှင်းသောအသွင်နှင့် ခွဲခြားထားသည်။ တဲတော်အပြင်ဘက်တွင် လူအများ၏ ဆုတောင်းချက်များသည် မွှေးကြိုင်သောအမွှေးတိုင်နှင့်အတူ တက်သွားပြီး၊ ၎င်းတို့သည် ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် အာရုန်နှင့်အတူ ဝင်ရောက်သည်။

13. The incense. With the inner veil drawn aside, incense alone separated Aaron from the sacred presence of God. Outside the tabernacle the prayers of the people ascended with the incense, as by faith they entered in with Aaron.

 

၁၄. နွားထီး၏သွေး။ မီးအိုးကို အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ထားခဲ့ပြီး၊ အာရုန်သည် နွားထီး၏သွေးအတွက် ခြံဝင်းသို့ ပြန်သွားသည်။ ၎င်း၏သွေးကို ကရုဏာထိုင်ရာပေါ်တွင် တစ်ကြိမ်၊ ထို့နောက် ၎င်းရှေ့တွင် ခုနစ်ကြိမ် ဖျန်းခြင်းဖြင့်၊ သူ၏အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ၎င်း၏သွေးဖြင့် အမှုဆောင်ခြင်းကို ပြီးစီးခဲ့သည်။ ဤသို့ဖြင့် သူသည် “သူ့အတွက်နှင့် သူ၏အိမ်သားအတွက်” အပြစ်ဖြေခဲ့သည် (အခန်း ၁၇)။ အပြစ်မှ လွတ်ကင်းပြီးနောက်၊ သူသည် အပြစ်ကင်းသော ခရစ်တော်ကို ကိုယ်စားပြုရန် သင့်လျော်သူဖြစ်လာပြီး၊ ထို့ကြောင့် အခြားသူများအတွက် ဖျန်ဖြေနိုင်သည်။

14. The blood of the bullock. Leaving the censer in the most holy place, Aaron returned to the court for the blood of the bullock. The sprinkling of its blood, first upon the mercy seat, and then seven times before it, ended his work in the holiest with its blood. He had thus made atonement “for himself, and for his household” (v. 17). Free from sin, he now became a fit representative of Christ, the sinless One, and might therefore mediate on behalf of others.

 

၁၅. ဆိတ်။ နွားထီးဖြင့် ဝတ်ပြုမှုပြီးဆုံးပြီးနောက်၊ အာရုန်သည် “လူအများအတွက်” ဖြစ်သော ဘုရားသခင်၏ ဆိတ်ကို ယူလာပြီး သတ်သည်။ ထို့နောက် ၎င်း၏သွေးကို အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ယူသွားပြီး၊ နွားထီး၏သွေးကို ဖျန်းသကဲ့သို့ ကရုဏာထိုင်ရာပေါ်တွင် တစ်ကြိမ်၊ ၎င်းရှေ့တွင် ခုနစ်ကြိမ် ဖျန်းသည်။ နွားထီး၏သွေးကို ဖျန်းခဲ့သည့်နေရာတိုင်းတွင်၊ ဆိတ်၏သွေးကိုလည်း ဖျန်းသည်။

15. The goat. After the service with the bullock had been concluded, Aaron brought the Lord’s goat, which was “for the people,” and slew it. He then brought the blood within the veil and sprinkled it in the same manner as he had sprinkled the blood of the bullock, once upon the mercy seat, and seven times before it. Wherever the blood of the bullock had been sprinkled, there he sprinkled the blood of the goat also.

 

၁၆. အပြစ်ဖြေခြင်း။ “ဤနည်းဖြင့် သန့်ရှင်းရာဌာနအတွက် အပြစ်ဖြေရမည်” သို့မဟုတ် “ဤသွေးဖြင့် သန့်ရှင်းရာဌာနအတွက် အပြစ်ဖြေရမည်” ဟု ပိုမိုကောင်းမွန်သည်။ သန့်ရှင်းရာဌာန၏ ဝတ်ပြုမှုများသည် အစမှအဆုံးထိ အပြစ်ဖြေခြင်း၏ အမှုဖြစ်သည်။ အပြစ်ဖြေခြင်းသည် အပြစ်ကို ကိုင်တွယ်ရာတွင် အဆင့်တိုင်းတွင် ပြုလုပ်သည်။

16. An atonement. Better, “thus shall he make an atonement,” or “in this manner and with this blood shall he make an atonement for the holy place.” The services of the sanctuary, from beginning to end, were essentially a work of atonement. An “atonement” for sin was made at each step in the process of dealing with it.

 

၁. နှစ်စဉ်အခါတွင် အပြစ်ရှိသူတစ်ဦးသည် သူ၏ယဇ်ကို တင်ပြပြီး ၎င်းအပေါ်တွင် သူ၏အပြစ်များကို ဝန်ခံသောအခါ၊ သူအတွက် “အပြစ်ဖြေခြင်း” ပြုလုပ်ပြီး “ခွင့်လွှတ်ခြင်း” ခံရသည် (အခန်း ၄:၂၀၊ ၂၆၊ ၃၁၊ ၃၅၊ ၅:၆၊ ၁၀၊ ၁၃၊ ၁၆၊ ၁၈၊ ၆:၇)။ သူ၏အပြစ်သည် ယဇ်ပူဇော်မှု၏ သွေးဖြင့်၊ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် အဆီများကို မီးရှို့ခြင်းဖြင့်၊ အချို့သောအခြေအနေများတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်က ယဇ်တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကို စားသုံးခြင်းဖြင့် သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ သင်္ကေတအားဖြင့် လွှဲပြောင်းသည်။ သို့သော် သူ၏အပြစ်အတွက် ပြည့်စုံသော အပြစ်ဖြေခြင်းကို မပြုလုပ်ရသေးပေ။ သူ၏အပြစ်ကို ခွင့်လွှတ်ခံရသော်လည်း၊ သူသည် နာခံမှုလမ်းစဉ်တွင် ဆက်လက်လိုက်နာရမည်။ အကယ်၍ သူသည် အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင် သူ၏ဝိညာဉ်ကို “ဆင်းရဲစေရန်” ပျက်ကွက်ပါက (အခန်း ၂၃:၂၇–၂၉)၊ ယခင်ခွင့်လွှတ်ခံရသော အပြစ်များအားလုံးသည် သူ့ထံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာပြီး သေရမည် (ယေဇကျေလ ၁၈:၂၄၊ ၃၃:၁၃)။ သူ၏တစ်ခုတည်းသော လုံခြုံမှုမှာ “အဆုံးတိုင်” ခံနိုင်ရည်ရှိခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုအခါမှသာ သူသည် “ကယ်တင်ခြင်း” ခံရနိုင်သည် (မဿဲ ၂၄:၁၃)။

1.At any time during the year when a sinner presented his offering and confessed over it his sins, an “atonement” was made for him. He was “forgiven” (chs. 4:20, 26, 31, 35; 5:6, 10, 13, 16, 18; 6:7). His sin was symbolically transferred to the sanctuary by the ministration of the blood of the offering and the burning of its altar portions—in some cases by the priest eating a portion of it. Nevertheless, full atonement for his sin had not been made. Though his sin was forgiven he must continue in the way of obedience. Should he fail to do so and neglect to “afflict” his soul upon the Day of Atonement (ch. 23:27–29), all of his erstwhile forgiven sins would return upon him and he must die (Eze. 18:24; 33:13). His only safety lay in enduring to “the end.” Then, and only then, could he expect to be “saved” (Matt. 24:13).

 

၂. အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင်—နှစ်စဉ်ဝန်ခံပြီး ခွင့်လွှတ်ခံရသော အပြစ်များအတွက် နောက်ဆုံးနှင့် ပြည့်စုံသော အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင် (လေဝိယူပုံ ၁၆:၁၆၊ ၁၉၊ ဟေဗြဲ ၁၀:၁–၃)—ဘုရားသခင်၏ ဆိတ်၏သွေးသည် ဤအပြစ်များကို သန့်ရှင်းရာဌာနမှ သင်္ကေတအားဖြင့် ဖယ်ရှားပြီး၊ ၎င်းအတွက်လည်း “အပြစ်ဖြေခြင်း” ပြုလုပ်သည်။ ၎င်းသည်လည်း အပြစ်မှ လွတ်ကင်းသည် (လေဝိယူပုံ ၁၆:၁၇၊ ၂၀)။

2.On the Day of Atonement—the day of final and complete atonement for all sins confessed and forgiven during the year (Lev. 16:16, 19; Heb. 10:1–3)—the blood of the Lord’s goat symbolically removed these sins from the sanctuary, making “atonement” for it also. It too was now free from sin (Lev. 16:17, 20).

 

ခုနစ်လမြောက်နေ့တွင် တံပိုးများကို မှုတ်ခြင်းဖြင့် စတင်ပြီး၊ ဆယ်ရက်အကြာ အပြစ်ဖြေရာနေ့သို့ လူအများ၏ အာရုံကို ခေါ်ဆောင်သည် (တောလည်ရာ ၂၉:၁)။ ကြားကာလ ကိုးရက်သည် နှလုံးသားကို စူးစမ်းခြင်း၊ အပြစ်ဖြေရာနေ့အတွက် ပြင်ဆင်ခြင်းနှင့် ၎င်းတို့၏ဇာတ်လမ်းကို ဆုံးဖြတ်သော တရားစီရင်ရာနေ့အတွက် ပြင်ဆင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ထိုနေ့တွင် “အသက်ရှင်မည့်သူ၊ သေမည့်သူ ဆုံးဖြတ်ခံရသည်” ဟု ယုံကြည်ကြသည် (ဂျူးစွယ်စုံကျမ်း၊ အတွဲ ၂၊ စာမျက်နှာ ၂၈၆၊ အပြစ်ဖြေရာနေ့ဆောင်းပါး)။

On the first day of the seventh month came the blowing of trumpets, which was to call the attention of the people to the Day of Atonement, ten days later (Num. 29:1). The intervening nine days became days of heart searching, of preparation for the Day of Atonement, the day of judgment that sealed their destiny. They believed that on that day “it is sealed who shall live and who are to die” (Jewish Encyclopedia, vol. 2, p. 286, art. “Atonement, Day of”).

 

၁၇. မည်သူမျှမရှိ။ နွားထီးနှင့် ဆိတ်၏သွေးကို အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ဝတ်ပြုနေစဉ်၊ ၎င်းနှင့် သန့်ရှင်းရာဌာနအကြား ကာရံကို ဖယ်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် သန့်ရှင်းရာဌာနအတွင်းရှိ မည်သူမဆို အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနကို မြင်နိုင်သည်။ သို့သော် ၎င်းသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးတည်း၏ အခွင့်အရေးဖြစ်သည်၊ အကြောင်းမှာ သူတစ်ဦးတည်းသာ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ထဲသို့ ဝင်ရောက်နိုင်သည်။ ဤနေရာတွင် တားမြစ်ထားသည်မှာ အခန်း ၁၂–၁၆ နှင့် သက်ဆိုင်ပြီး၊ ၎င်းသည် အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်၏ ဝတ်ပြုမှုနှင့် ပတ်သက်သည်။

17. No man. During the ministration of the blood of the bullock and that of the goat in the most holy place, the veil between it and the holy place was drawn aside. For this reason any person within the holy place could see into the holiest; but this was the prerogative of the high priest alone, for he only might appear in the very presence of God. The prohibition here stated applies to vs. 12–16, which deal with the ministration of the high priest in the most holy.

 

လူအများသည် အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်၏ ဝတ်ရုံပေါ်ရှိ ခေါင်းလောင်းသံကို စိတ်အားထက်သန်စွာ စောင့်မျှော်ကြသည်။ သူသည် အပြစ်များကို သင်္ကေတအားဖြင့် ထာဝရဖယ်ရှားရန် သွေးဖျန်းရန် သန့်ရှင်းသောအဝတ်များဖြင့် အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ ဝင်သွားခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်သည် သူ့ကိုနှင့် ၎င်းတို့ကို လက်ခံမည်လော။ သူသည် အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနမှ ထွက်လာပြီး ရွှေရောင်ဝတ်ရုံကို ပြန်လည်ဝတ်ဆင်သောအခါ၊ လူအများသည် ခေါင်းလောင်းသံကို ကြားရပြီး ၎င်းတို့၏ ဝမ်းမြောက်မှုနှင့် ကျေးဇူးတင်စိတ်သည် နက်နဲသည်။

The people anxiously waited to hear the bells on the high priest’s robe on the Day of Atonement. He had gone into the holiest in the white garments to sprinkle the blood and thus symbolically remove forever the record of their life’s sins. Would God accept him—and them? As he left the holiest and resumed his golden robes, and the people heard the sound of the bells, their joy and thankfulness were profound.

 

၁၈. ယဇ်ပလ္လင်သို့ ထွက်သွားရန်။ အဆုံးအမင်သန့်ရှင်းရာဌာနကို သန့်ရှင်းစေပြီး ၎င်းတွင် သူ၏ဝတ်ပြုမှုကို ပြီးစီးပြီးနောက်၊ အာရုန်သည် “တဲတော်” ဖြစ်သော သန့်ရှင်းရာဌာနကို သန့်ရှင်းစေရမည် (အခန်း ၁၆)။ ထို့နောက် သူသည် “ယဇ်ပလ္လင်သို့ ထွက်သွားရမည်”၊ ဆိုလိုသည်မှာ မီးရှို့ရာယဇ်ပလ္လင်ဖြစ်သည်။ ဤနေရာတွင် သူသည် နွားထီးနှင့် ဆိတ်၏သွေးအချို့ကို ယူ၍၊ “ဣသရေလလူများ၏ ညစ်ညမ်းမှုများမှ” ယဇ်ပလ္လင်ကို သန့်ရှင်းစေရမည် (အခန်း ၁၉)။ ဂျူးရိုးရာအရ ဆိတ်နှင့် နွားထီး၏သွေးကို ဤနေရာတွင် တစ်ခွက်တည်းတွင် ရောစပ်သည်။ သွေးနှစ်မျိုးကို “၎င်း” ဟု ဖော်ပြထားသည့်အချက်သည် ဤအမြင်ကို အတည်ပြုပေးသည်။

18. Go out unto the altar. Having purifiedthe most holy and thus completed his ministry there, Aaron was to do the same for the “tabernacle of the congregation,” that is, for the holy place (v. 16). Then he was to “go out unto the altar,” that is, the altar of burnt offering. Here he was to take some of the blood of the bullock and of the goat, and with it purify the altar from all “the uncleanness of the children of Israel” (v. 19). According to Jewish tradition the blood of the goat and the blood of the bullock were here mingled in one vessel. The fact that the two samples of blood are spoken of as “it” tends to confirm this view.

 

ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် သွေးထားရှိခြင်းအပြင်—အပြစ်ဖြေရာယဇ်များ၏ သွေးကို ထားရှိရာ ဦးချိုများပေါ်တွင်—ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင်လည်း သွေးကို ဖျန်းရမည်၊ ထိုနေရာတွင် မီးရှို့ရာယဇ်များ၊ အပြစ်ဒဏ်ယဇ်များနှင့် ညနေနှင့်နံနက်ယဇ်များ၏ သွေးကို ဖျန်းခဲ့သည်။ ဤသို့ပြုလုပ်ခြင်းဖြင့်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် “ဣသရေလလူများ၏ ညစ်ညမ်းမှုမှ” ယဇ်ပလ္လင်ကို သန့်ရှင်းစေပြီး သန့်ရှင်းစေသည်။

Besides putting the blood on the horns of the altar—where the blood of the sin offerings had been placed—the high priest was also to sprinkle the blood upon the altar itself, where the blood of the burnt offerings and the trespass offerings had been sprinkled, as well as the blood of the evening and the morning sacrifice. In doing this, the high priest cleansed and hallowed the altar “from the uncleanness of the children of Israel.”

 

ကမ္ဘာမြေပေါ်ရှိ သန့်ရှင်းရာဌာန၏ ယဇ်ပလ္လင်နှစ်ခုကို သန့်ရှင်းစေရန် လိုအပ်မှုကို ကျွန်ုပ်တို့ နားလည်နိုင်သည်၊ အကြောင်းမှာ မီးရှို့ရာယဇ်များနှင့် အပြစ်ဖြေရာယဇ်များ၏ သွေးကို ၎င်းတို့ပေါ်တွင် ဖျန်းခဲ့သည် (အခန်း ၁:၅၊ ၁၁၊ ၄:၇၊ ၁၈၊ ၂၅၊ ၃၀၊ ၃၄)။ မီးရှို့ရာယဇ်များနှင့် အပြစ်ဒဏ်ယဇ်များတွင် သွေးကို ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ဖျန်းခဲ့သည် (အခန်း ၁:၅၊ ၁၁၊ ၅:၉)။ အပြစ်ဖြေရာယဇ်များတွင် ၎င်းကို ဦးချိုများပေါ်တွင် ထားရှိသည် (အခန်း ၄:၇၊ ၁၈၊ ၂၅၊ ၃၀၊ ၃၄)။ မွှေးကြိုင်သောအမွှေးတိုင်ယဇ်ပလ္လင်နှင့်ပတ်သက်၍ ဤသို့ဆိုထားသည်။ “အာရုန်သည် အပြစ်ဖြေရာယဇ်၏ သွေးဖြင့် ၎င်း၏ဦးချိုများပေါ်တွင် နှစ်စဉ်တစ်ကြိမ် အပြစ်ဖြေရမည်” (ထွက်မြောက်ရာ ၃၀:၁၀)။ မီးရှို့ရာယဇ်ပလ္လင်နှင့်ပတ်သက်၍ ဤသို့ဆိုထားသည်။ “သူသည် [သန့်ရှင်းရာဌာနမှ] ဘုရားသခင်ရှေ့ရှိ ယဇ်ပလ္လင်သို့ ထွက်သွားရမည်၊ … နွားထီးနှင့် ဆိတ်၏သွေးအချို့ကို ယူ၍ ယဇ်ပလ္လင်၏ ဦးချိုများပေါ်တွင် လောင်းရမည်။ သူသည် ၎င်း၏သွေးကို လက်ချောင်းဖြင့် ခုနစ်ကြိမ် ဖျန်းပြီး၊ ၎င်းကို သန့်ရှင်းစေပြီး၊ ဣသရေလလူများ၏ ညစ်ညမ်းမှုမှ သန့်ရှင်းစေရမည်” (လေဝိယူပုံ ၁၆:၁၈၊ ၁၉၊ အခန်း ၂၀ ကို ကြည့်ပါ)။

We can readily understand the need of cleansing the two altars of the sanctuary on earth, for the blood of the burnt offerings and the sin offerings had been sprinkled on them (chs. 1:5, 11; 4:7, 18, 25, 30, 34). In the case of burnt offerings and trespass offerings the blood had been sprinkled on the altar itself (chs. 1:5, 11; 5:9); and in sin offerings it had been put on the horns (ch. 4:7, 18, 25, 30, 34). Of the altar of incense this is said: Aaron “shall make an atonement upon the horns of it once in a year with the blood of the sin offering of atonements” (Ex. 30:10). Of the altar of burnt offerings this is said: “He shall go out [of the sanctuary] unto the altar that is before the Lord …; and shall take of the blood of the bullock, and of the blood of the goat, and put it upon the horns of the altar round about. And he shall sprinkle of the blood upon it with his finger seven times, and cleanse it, and hallow it from the uncleanness of the children of Israel” (Lev. 16:18, 19; cf. v. 20).

 

ကမ္ဘာမြေပေါ်ရှိ ဗိမာန်တော်သည် ကောင်းကင်ဘုံရှိ ဗိမာန်တော်၏ ပုံစံတစ်ခုဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာမြေပေါ်ရှိ သန့်စင်ခြင်းသည် ကောင်းကင်ဘုံရှိ သန့်စင်ခြင်း၏ ပုံစံတစ်ခုသာဖြစ်သည်။ ဤအကြောင်းကို ဒံယေလက “နှစ်ထောင်သုံးရာရက်ပြည့်သောအခါ ဗိမာန်တော်သည် သန့်စင်ခြင်းခံရလိမ့်မည်” ဟု ဆိုသည် (ဒံယေလ ၈:၁၄ ကို ကြည့်ပါ)။ သို့သော် ကောင်းကင်ဗိမာန်တော်သည် သန့်စင်ရန် လိုအပ်သလား။ ထိုသို့သော သန့်စင်ခြင်းကို လိုအပ်စေသော ညစ်ညမ်းမှု ကောင်းကင်ဘုံ၌ ရှိခဲ့သလား။ ရှင်ပေါလုက ဤသို့ဖြေသည်- “ထို့ကြောင့် ကောင်းကင်ဘုံရှိ အရာများ၏ ပုံစံများကို ဤသို့သော [တိရစ္ဆာန်ပူဇော်သက္ကာများ] ဖြင့် သန့်စင်ရန် လိုအပ်ခဲ့သည်။ သို့သော် ကောင်းကင်ဘုံရှိ အရာများကိုယ်တိုင်ကမူ ဤထက်သာ၍ ကောင်းသော ပူဇော်သက္ကာများဖြင့် သန့်စင်ရန် လိုအပ်သည်” (ဟေဗြဲ ၉:၂၃)။

The temple on earth is a pattern of the temple in heaven; the cleansing on earth is merely a type of the cleansing in heaven. Of this Daniel speaks when he says that at the end of the 2300 days, “then shall the sanctuary be cleansed” (see on Dan. 8:14). But does the heavenly sanctuary need cleansing? Has there been defilement in heaven that makes such cleansing necessary? Paul answers: “It was therefore necessary that the patterns of things in the heavens should be purified with these [sacrifices of animals]; but the heavenly things themselves with better sacrifices than these” (Heb. 9:23).

 

၂၀. ပြန်လည်သင့်မြတ်ခြင်း၏အဆုံး။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် အာရုန်နှင့်အတူ အပြစ်ဖြေရာနေ့၌ အသျှင်သခင်၏ဆိတ်ကိုယဇ်ပူဇော်ပြီး အဆုံးအမရှိသောနေရာ၊ သန့်ရှင်းသောနေရာ၊ မီးရှို့သောယဇ်ပလ္လင်တို့ကို ဣသရေလလူမျိုးတို့၏ မသန့်ရှင်းမှုနှင့် သူတို့၏အပြစ်များအားလုံးမှ သန့်စင်စေသည် (အခန်းငယ် ၁၆၊ ၁၉)။ လူများသည် နေ့စဉ်ဝတ်ပြုရာတွင် သူတို့၏အပြစ်များအတွက် ယဇ်ပူဇော်ခဲ့သောအခါ ယခင်ကပင် ဤအပြစ်များအတွက် ခွင့်လွှတ်ခြင်းရရှိခဲ့သည်။ ယဇ်ပလ္လင်၏ဦးချိုများပေါ်တွင် သွေးကိုထားရှိပြီး၊ နောင်တရသူသည် ခွင့်လွှတ်ခံရပြီး ထွက်သွားသည်။ “ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် သူ့အတွက်အပြစ်ဖြေပေးရမည် … ထိုအပြစ်ကို ခွင့်လွှတ်ခံရမည်” ဟု ထပ်ခါတလဲလဲဖော်ပြထားသည် (အခန်းငယ် ၄:၂၆၊ ၃၁၊ ၃၅)။ သို့သော် အပြစ်ကို ခွင့်လွှတ်ခံရသော်လည်း၊ အပြစ်ဖြေရာနေ့ရောက်မှသာ အပြစ်၏မှတ်တမ်းသည် “ဖျက်ဆီးခံရ” သည်အထိ ကျန်ရှိနေသည်။ ဤအရာဖြစ်ပြီးသောအခါ “ပြန်လည်သင့်မြတ်ခြင်း၏အဆုံး” ဖြစ်ပေါ်သည် (အခန်းငယ် ၁၆ ကိုကြည့်ပါ)။

20. An end of reconciling. The blood of the Lord’s goat offered on the Day of Atonement cleansed the holiest, the holy, and the altar of burnt offering, of “the uncleanness of the children of Israel” and “of their transgressions in all their sins” (vs. 16, 19). The people had previously obtained forgiveness for these same sins, when in the daily service they brought their personal sacrifices for sin. The blood was placed on the horns of the altar of burnt offering, and the penitent went away forgiven. It is stated repeatedly that “the priest shall make an atonement for him …, and it shall be forgiven him” (ch. 4:26, 31, 35). However, though the sin was forgiven, the record of the sin remained until the Day of Atonement, when it was “blotted out.” And when this had taken place there was “an end of reconciling” (see on v. 16).

 

၂၁. အသက်ရှင်သောဆိတ်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် အသျှင်သခင်၏ဆိတ်ဖြင့် အပြစ်ဖြေပြီး၊ ၎င်း၏သွေးဖြင့် သန့်ရှင်းရာဌာနကို သန့်စင်စေသောအခါ၊ အပြစ်သိုးဆိတ်သည် ယဇ်ပလ္လင်အနီးတွင် ချည်နှောင်ထားပြီး၊ ထုံးတမ်းစဉ်လာတွင် မည်သည့်အခန်းကဏ္ဍမျှမပါဝင်ခဲ့ပေ။ ၎င်း၏အခန်းကဏ္ဍသည် အသျှင်သခင်၏ဆိတ်ဖြင့် အပြစ်ဖြေခြင်းပြီးဆုံးပြီးနောက်မှသာ စတင်သည် (အခန်းငယ် ၂၀)၊ ထို့နောက် “သန့်ရှင်းရာဌာန၊ စည်းဝေးရာတဲတော်၊ ယဇ်ပလ္လင်တို့ကို ပြန်လည်သင့်မြတ်စေခြင်း” ၏အဆုံးဖြစ်သည် (အခန်းငယ် ၂၀)။

21. The live goat. While the high priest made atonement with the Lord’s goat and cleansed the sanctuary with its blood, the scapegoat stood bound near the altar, having had no part in the ritual. Its part came only after the atonement with the Lord’s goat had been completed (v. 20), and “an end” had been made “of reconciling the holy place, and the tabernacle of the congregation, and the altar” (v. 20).

 

ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် အပြစ်များမှ သန့်ရှင်းရာဌာနကို သန့်စင်ပြီးနောက်၊ ဤအပြစ်များကို တဲတော်၏တံခါးဝသို့ ယူဆောင်သွားပြီး၊ ထိုနေရာ၌ အပြစ်သိုးဆိတ်သည် စောင့်ဆိုင်းနေသည် (PP ၃၅၆; GC ၄၂၂)။ သူသည် ၎င်း၏ဦးခေါင်းပေါ်တွင် လက်နှစ်ဖက်တင်ကာ ဤအပြစ်များကို ဝန်ခံပြီး၊ သန့်ရှင်းရာဌာနမှ ဤဆိတ်ထံသို့ အပြစ်များကို လွှဲပြောင်းကာ၊ ထိုဆိတ်သည် ၎င်းတို့ကို တောသို့ သယ်ဆောင်သွားသည် (PP ၃၅၆၊ ၂၅၈)။

The high priest, having cleansed the sanctuary of sin, now went forth with these sins to the door of the tabernacle where the scapegoat waited (PP 356; GC 422). He laid his hands upon its head and confessed over it these sins, thus transferring them from the sanctuary to this goat, who bore them away into the wilderness (PP 356, 258).

 

ပုံစံအားဖြင့် ခရစ်တော်သည် ကောင်းကင်သန့်ရှင်းရာဌာနကို နောက်ဆုံးတွင် သန့်စင်ပြီး၊ သူ၏လူများ၏ ဝန်ခံပြီး ခွင့်လွှတ်ခံရသော အပြစ်များကို ဖယ်ရှားကာ၊ ၎င်းတို့ကို စာတန်အပေါ်သို့ တင်ပေးမည်။ သူသည် သူတို့ကို ပြုမိစေခဲ့သော မကောင်းမှုအားလုံး၏ အပြစ်ရှိကြောင်း ကြေညာခံရမည်ဖြစ်ပြီး၊ နောက်ဆုံးပြစ်ဒဏ်ကို ခံရမည် (GC ၄၂၂၊ ၄၈၅၊ ၆၅၈)။ “ခရစ်တော်၏သွေးဖြင့် ရွေးနှုတ်ခံရသောသူများ၏ အပြစ်များသည် နောက်ဆုံးတွင် အပြစ်၏မူလဇစ်မြစ်ဖြစ်သူအပေါ်သို့ ပြန်လှန်တင်ပြခံရမည်ဖြစ်ပြီး၊ သူသည် ၎င်းတို့၏ပြစ်ဒဏ်ကို ခံရမည်” (EW ၁၇၈)။

In the antitype Christ will finally cleanse the heavenly sanctuary, removing the confessedand forgiven sins of His people thence, and placing them upon Satan. He will be declared guilty of all the evil he has caused them to commit, and must bear the final penalty (GC 422,  485, 658). “The sins of those who are redeemed by the blood of Christ will at last be rolled back upon the originator of sin, and he must bear their punishment” (EW 178).

 

ဘုရားသခင်၏ အပြစ်ကိုကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းသည့် ဒရာမာ၏ နောက်ဆုံးအပိုင်းတွင်၊ စာတန်၏ဦးခေါင်းပေါ်သို့ မူလက သူမှထွက်ပေါ်လာသော အပြစ်နှင့် အပြစ်ဒဏ်အားလုံးကို ပြန်လည်တင်ပြခြင်းသည် မည်မျှသင့်လျော်သည်နည်း။ ၎င်းသည် ခရစ်တော်၏အပြစ်ဖြေသွေးဖြင့် အပြစ်မှ လွတ်မြောက်သွားသော သူများ၏ဘဝတွင် တစ်ချိန်က ကြီးမားသောဒုက္ခကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ ဤသို့ဖြင့် စက်ဝိုင်းပြီးမြောက်ပြီး၊ ဒရာမာပြီးဆုံးသည်။ အပြစ်၏မူလစတင်သူဖြစ်သော စာတန်ကို နောက်ဆုံးတွင် ဖယ်ရှားမှသာလျှင် ဘုရားသခင်၏စကြဝဠာမှ အပြစ်ကို ထာဝရဖျက်ဆီးခံရသည်ဟု အမှန်တကယ်ဆိုနိုင်သည်။ ဤလိုက်လျောမှုအဓိပ္ပာယ်ဖြင့် အပြစ်သိုးဆိတ်သည် “အပြစ်ဖြေခြင်း” တွင် အခန်းကဏ္ဍရှိသည်ဟု နားလည်နိုင်သည် (အခန်းငယ် ၁၀)။ ဖြောင့်မတ်သူများ ကယ်တင်ခံရပြီး၊ ဆိုးသူများ “ဖြတ်တောက်ခံရ” ပြီး၊ စာတန်မရှိတော့သည့်အခါ၊ ထိုအချိန်မှသာ စကြဝဠာသည် အပြစ်မဖြစ်ပေါ်မီကဲ့သို့ ပြီးပြည့်စုံသော သဟဇာတဖြစ်မှုအခြေအနေသို့ ရောက်ရှိမည်ဖြစ်သည်။

How fitting that the closing act of the drama of God’s dealing with sin should be a returning upon the head of Satan of all the sin and guilt that, issuing from him originally, once brought such tragedy to the lives of those now freed of sin by Christ’s atoning blood. Thus the cycle is completed, the drama ended. Only when Satan, the instigator of all sin, is finally removed can it truly be said that sin is forever blotted out of God’s universe. In this accommodated sense we may understand that the scapegoat has a part in the “atonement” (v. 10). With the righteous saved, the wicked “cut off,” and Satan no more, then, not till then, will the universe be in a state of perfect harmony as it was originally before sin entered.

 

သူ့ကိုထုတ်ပယ်ပို့ဆောင်ပါ။ စာသား၏အဓိပ္ပာယ်မှာ “သူ့ကိုထုတ်ပယ်ရန်” ဖြစ်သည်။ ဤသို့ဘာသာပြန်ထားသောစကားလုံးကို ဇနီးကိုကွာရှင်းရာတွင်လည်း အသုံးပြုသည် (ဒုတိယကျမ်း ၂၁:၁၄; ၂၂:၁၉၊ ၂၂; ယေရမိ ၃:၈)။ ဤသည်မှာ ပြင်းထန်သောစကားလုံးဖြစ်သည်။ မုန်းဖွယ်ရာ သို့မဟုတ် ရွံရှာဖွယ်သောတိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကို မောင်းထုတ်သည့်အလားနှင့်၊ အပြစ်သိုးဆိတ်ကို တောသို့ပို့ဆောင်သည် (ဟေဗြဲစကားလုံး midbar)။ ၎င်းသည် ထိုနေရာ၌ သေဆုံးသည်ဖြစ်စေ၊ မသေဆုံးသည်ဖြစ်စေ၊ ဟေဗြဲလူမျိုးများသည် midbar တွင် သိုးအုပ်များကို ထိန်းကျောင်းခဲ့သည်။ midbar သည် သားရဲများနေထိုင်သည့် လူမနေရာနေရာကိုလည်း ဆိုလိုနိုင်သည်။ တမ်မဒ်ကျမ်းတွင် နောက်ပိုင်းတွင် ဤဆိတ်ကို ချောက်ကမ်းပါးပေါ်မှ တွန်းချသည့်ဓလေ့ကို ဖော်ပြထားသော်လည်း၊ ထိုသို့သေဆုံးခြင်းသည် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းထုံးတမ်းတွင် မည်သည့်အခန်းကဏ္ဍမျှ မပါဝင်ခဲ့ပေ။ အသျှင်သခင်၏ဆိတ်နှင့်ဆန့်ကျင်ဘက်အနေဖြင့်၊ အပြစ်သိုးဆိတ်သည် အသက်ရှင်လျက် ထုတ်ပယ်ခံရသည်။ ၎င်း၏နောက်ဆုံးသေဆုံးခြင်းသည် ယဇ်ပူဇော်ခြင်း သို့မဟုတ် အစားထိုးခြင်းအဓိပ္ပာယ်ဖြင့် မဟုတ်ပေ။

Send him away. Literally, “expel him.” The word thus translated is used of divorcing a wife (Deut. 21:14; 22:19, 22; Jer. 3:8). This is a strong word. As some objectionable or repulsive beast is driven off, so the scapegoat is sent into the wilderness (Heb. midbar). It may or may not have perished there, for the Hebrews pastured flocks in the midbar, which could mean an uninhabited land where wild beasts lived. The Talmud mentions a later custom of throwing this goat over a cliff, but even then its death played no part in the sacrificial ceremony. In contrast to the Lord’s goat, the scapegoat was sent away alive; its eventual death was not in any sense sacrificial or substitutionary.

 

၂၂. သူတို့၏ဒုစရိုက်များအားလုံး။ ဣသရေလလူမျိုးများသည် သူတို့အပြစ်ပြုမိခဲ့ပြီး ဘုရားသခင်၏မျှော်လင့်ချက်များကို မမီဝဲခဲ့သည်ကို သိရှိခဲ့သည်။ သို့သော် အပြစ်ဖြေရာနေ့တစ်လျှောက်တွင်၊ သူတို့သည် တစ်နှစ်ပတ်လုံး ဝန်ခံပြီး ခွင့်လွှတ်ခံရသော အပြစ်များမှ လုံးဝခွဲထွက်ခြင်းနှင့်၊ သူတို့၏အသက်ကို ထိန်းသိမ်းပေးသော ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို မြင်သာထင်သာရှိသော သရုပ်ပြမှုကို ရရှိခဲ့သည်။ သူတို့သည် ထိုကျေးဇူးတော်ကို မထိုက်တန်ကြောင်း သိရှိသည်။ သို့သော် အပြစ်ဖြေရာနေ့၏ ယဇ်ပူဇော်ခြင်း၏သွေးဖြင့်၊ သူတို့၏ခွင့်လွှတ်ခံရသောအပြစ်များ၏ မှတ်တမ်းကို သန့်ရှင်းရာဌာနမှ ဖျက်ဆီးခံရသည်။ ယခုအခါ အပြစ်သိုးဆိတ်ထွက်ခွာသွားသည်ကို ကြည့်ရှုရင်း၊ သူတို့သည် ဒရာမာ၏နောက်ဆုံးအပိုင်းကို သက်သေခံခဲ့သည်—စာတန်သည် သူဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သော အပြစ်များအားလုံးကို “သူ၏ဦးခေါင်းပေါ်သို့” ပြန်လည်တင်ပြခံရပြီး (ဆာလံ ၇:၁၆)၊ ၎င်း၏ပျက်စီးခြင်းဆီသို့ ထွက်ခွာသွားသည်။

22. All their iniquities. The Israelites knew that they had sinned and come short of God’s expectation for them. But throughout this Day of Atonement they had had a visual demonstration of their complete separation from the sins they had confessed and been forgiven during the year that had now ended, and of God’s goodness in sparing their lives. They knew that they did not deserve the grace extended them. But by the shed blood of the atonement-day sacrifice the very record of their forgiven sins had been blotted from the sanctuary. Now as they watched the scapegoat depart they witnessed the last act in the drama—Satan, with all the sins he had instigated returned “upon his own head” (Ps. 7:16), going off to his doom.

 

၂၃၊ ၂၄. ယဇ်ပုရောဟိတ်၏အဝတ်အစားများ။—ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ၎င်း၏ယဇ်ပုရောဟိတ်ဝတ်စုံကို ချွတ်ထားပြီး၊ သာမန်ယဇ်ပုရောဟိတ်၏ အဖြူရောင်ပိတ်ချောဝတ်စုံဖြင့် ဝတ်ပြုဆောင်ရွက်သည့်အလျှင်၊ ခရစ်တော်သည်လည်း မိမိကိုယ်ကို လျှော့ချပြီး ကျွန်၏ပုံစံကိုယူကာ၊ မိမိကိုယ်တိုင်ယဇ်ပုရောဟိတ်အဖြစ်၊ မိမိကိုယ်တိုင်ယဇ်ပူဇော်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် အဆုံးအမရှိသောနေရာ၌ ဝတ်ပြုဆောင်ရွက်ပြီးနောက်၊ စောင့်ဆိုင်းနေသောလူအုပ်ထံသို့ ယဇ်ပုရောဟိတ်ဝတ်စုံဖြင့် ထွက်လာသည့်အလျှင်၊ ခရစ်တော်သည်လည်း ဒုတိယအကြိမ်ပြန်လည်ကြွလာသောအခါ၊ ကမ္ဘာပေါ်ရှိ မည်သည့်အဝတ်ဆေးသမားမျှ ဖြူစင်စေနိုင်မည်မဟုတ်သော အဖြူရောင်အဝတ်အစားများဖြင့် ကြွလာမည်ဖြစ်သည်။ သူသည် မိမိ၏ဘုန်းတော်နှင့် ခမည်းတော်၏ဘုန်းတော်ဖြင့်၊ ဘုရင်တို့၏ဘုရင်၊ သခင်တို့၏သခင်အဖြစ် ကြွလာမည်ဖြစ်ပြီး၊ ကောင်းကင်တမန်အုပ်စုအားလုံးသည် သူ၏လမ်းတွင် အစောင့်အရှောက်ပေးမည်ဖြစ်သည် (MS ၁၁၃၊ ၁၈၉၉)။

23, 24. Garments of the High Priest.—As the high priest laid aside his pontifical dress, and officiated in the white linen dress of a common priest, so Christ emptied Himself, and took the form of a servant, and offered sacrifice, Himself the priest, Himself the victim. As the high priest, after performing his service in the holy of holies, came forth to the waiting congregation in his pontifical robes, so Christ will come the second time clothed in glorious garments of the whitest white, “such as no fuller on earth can whiten them.” He will come in His own glory, and in the glory of His Father, as King of kings and Lord of lords, and all the angelic host will escort Him on His way (MS 113, 1899).

 

၂၃. ပိတ်ချောအဝတ်အစားများကို ချွတ်ထားပါ။ ဤအဝတ်အစားများကို “သန့်ရှင်းသောဝတ်စုံများ” ဟုလည်း ခေါ်သည် (အခန်းငယ် ၄)၊ ၎င်းတို့ကို အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင်သာ အသုံးပြုသည်။ အာရုန်သည် မနက်ခင်းတွင် မီးနံ့သာကိုယူ၍ အဆုံးအမရှိသောနေရာသို့ဝင်သောအခါ ဤဝတ်စုံများကို ဝတ်ဆင်သည်။ အထူးကြားဝင်ဆောင်ရွက်မှုပြီးဆုံးသောအခါ၊ သူသည် ပိတ်ချောဝတ်စုံများကို ချွတ်ပြီး ရွှေရောင်ဝတ်စုံများကို ဝတ်ဆင်သည်။

23. Put off the linen garments. These garments, called also the “holy garments” (v. 4), were used only on the Day of Atonement. Aaron put them on when he went into the most holy with the incense in the morning. When the special mediatorial work was done, he removed the linen garments and put on the golden ones.

 

၂၄. သူ၏အသားကိုဆေးကြောပါ။ အာရုန်သည် အပြစ်နှင့်ထိတွေ့ခဲ့သည်။ ၎င်းသည် သူ့ကို အပြစ်ဖြေယဇ်ပူဇော်ရမည်အထိ မသန့်ညစ်စေခဲ့ပေ။ သို့သော် သူသည် ရေချိုးရပြီး၊ ထို့နောက် ရွှေရောင်ဝတ်စုံများကို ဝတ်ဆင်ရသည်။ ထို့နောက် သူသည် မိမိအတွက်နှင့် လူများအတွက် ပုံမှန်ညနေပိုင်း မီးရှို့သောယဇ်ကို ပူဇော်သည်။ ဤဖြင့် နောက်တစ်နှစ်အတွက် ထုံးတမ်းစဉ်လာများ စတင်သည်။

24. Wash his flesh. Aaron had come in contact with sin. This had not defiled him to the extent that he must offer a sin offering. He must bathe, however, after which he was to put on the golden garments. He then offered the usual evening burnt offering, both for himself and for the people. With this the round of ceremonies for another year began.

 

၂၅. အဆီများ။ နေ့အချို့တွင် ပူဇော်သော အပြစ်ဖြေယဇ်များ၏ အဆီများကို ဤအချိန်အထိ မီးမရှို့ခဲ့ပေ (အခန်းငယ် ၁၁၊ ၁၅)။

25. The fat. The fat of the various sin offerings earlier in the day was not burned till this time (vs. 11, 15).

 

၂၆. ဆိတ်ကိုထုတ်ပယ်သူ။ ဤပုဂ္ဂိုလ်သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်ဖြစ်ရန် မလိုအပ်ပေ။ သူသည် “သင့်လျော်သောလူ” (အခန်းငယ် ၂၁) ဖြစ်နိုင်သည်။ ဆိတ်၏လည်ပင်းတွင် ကြိုးတစ်ချောင်းကို ချည်နှောင်ထားပြီး၊ ထိုလူသည် ဆိတ်ကို ဆွဲခေါ်သွားသည် သို့မဟုတ် ၎င်းသယ်ဆောင်ထားသော တုတ်ဖြင့် ဆိတ်ကို တွန်းပို့သည်။

26. He that let go the goat. This individual was not necessarily a priest. He might be any “fit man” (v. 21). A rope had been tied about the neck of the goat, and the man led the goat or prodded him with the staff he carried.

 

၂၇. နွားထီး။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် အပြစ်အတွက် သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ သွေးယူဆောင်လာသော တိရစ္ဆာန်များ၏ ကိုယ်ခန္ဓာကို စခန်းပြင်ပတွင် မီးရှို့ရမည်ဟု ပညတ်ချက်က သတ်မှတ်ထားသည်။ ပေါလုသည် ၎င်းကို ခရစ်တော်၏ပုံစံအဖြစ် မြင်ပြီး၊ “တံခါးပြင်ပ၌ ခံစားခဲ့ရသူ” ဖြစ်သည့် ခရစ်တော်ကို လိုက်လျှောက်ရန်၊ “သူ၏အသရေကို ထမ်းပိုးလျက် စခန်းပြင်ပကို ထွက်သွားရန်” တိုက်တွန်းသည် (ဟေဗြဲ ၁၃:၁၁–၁၃)။

27. The bullock. The law required that the bodies of those beasts whose blood was brought into the sanctuary by the high priest for sin be burned without the camp. Paul sees in this a type of Christ, who “suffered without the gate,” and admonishes us to follow “him without the camp, bearing his reproach” (Heb. 13:11–13).

 

၂၉. ထာဝရပညတ်တစ်ခု။ အပြစ်ဖြေရာနေ့သည် တစ်နှစ်လျှင် တစ်ကြိမ်သာရှိသော အစာရှောင်နေ့ဖြစ်ပြီး၊ “အစာရှောင်ခြင်း” ဟု ခေါ်သည် (တမန်တော် ၂၇:၉)။ နောက်ပိုင်းတွင် ထပ်မံထည့်သွင်းသော အခြားအစာရှောင်နေ့များကို ဘုရားသခင်က လိုအပ်သည် သို့မဟုတ် အတည်ပြုသည်ဟု မယူဆပေ (ဟေရှာယ ၅၈:၃–၇; ဇာခရိ ၇:၃–၁၀)။ ခရစ်တော်၏ခေတ်တွင်၊ တစ်ပတ်လျှင် နှစ်ကြိမ်အစာရှောင်နေ့များအပြင်၊ အစာရှောင်နေ့ ၂၉ ရက် ရှိခဲ့သည်။

29. A statute for ever. The Day of Atonement was the only fast day of the year, and was called “the fast” (Acts 27:9). Other fasts added later were not required or approved by God (Isa. 58:3–7; Zech. 7:3–10). In the time of Christ there were 29 fasts in addition to 2 weekly fast days.

 

သင်တို့၏ဝိညာဉ်များကို နှိမ့်ချပါ။ ၎င်းသည် အစာရှောင်ခြင်းထက် ပိုမိုပါဝင်သည်။ ၎င်းတွင် ဝိညာဉ်ရှာဖွေခြင်း၊ သန့်ရှင်းသောဘဝနေထိုင်မှုတွင် တိုးတက်မှုကို ပြန်လည်သုံးသပ်ခြင်း၊ ဘုရားသခင်ကို ရှာဖွေခြင်း၊ အပြစ်ဝန်ခံခြင်း၊ မေ့လျော့ထားသော တာဝန်များကို ပြန်လည်ပြုပြင်ခြင်း၊ ဘုရားသခင်နှင့် လူသားများနှင့် အကောင့်များကို ညှိနှိုင်းခြင်း၊ အချိန်ကို ရွေးနှုတ်ခြင်းတို့ ပါဝင်သည်။

Afflict your souls. This was more than fasting. It included soul searching, a review of one’s progress in holy living, a seeking of God, confession of sin, making amends for neglected duties, squaring accountswith God and men, thus redeeming the time.

 

၃၀. သင်တို့သန့်ရှင်းစေရန်။ ဤနေ့သည် အပြစ်ဖြေရာနေ့ဖြစ်သည့်အတွက်၊ သန့်စင်ခြင်းလုပ်ငန်းတွင် ဝိညာဉ်တစ်ခုချင်းစီသည် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရန် လိုအပ်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ဣသရေလလူများက ၎င်းတို့၏အပြစ်များကို ဝန်ခံပြီး ဘုရားသခင်ထံအကူအညီတောင်းခံမှသာလျှင် အပြစ်ဖြေပေးနိုင်သည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်က အပြစ်ဖြေပေးသော အပြစ်များသည် တစ်နှစ်ပတ်လုံး နောင်တရသူများက ယဇ်ပူဇော်ခဲ့သော ဝန်ခံထားသောအပြစ်များသာဖြစ်သည်။ ဤနေ့သည် ပုံစံအားဖြင့် အပြစ်များကို ထာဝရဖျက်ဆီးပစ်ရန် နှစ်စဉ်အခွင့်အရေးပေးသည်။ ၎င်းသည် လက်ခံထိုက်သောအချိန်ဖြစ်သည်။

30. That ye may be clean. This day being the Day of Atonement, it was necessary for each soul to cooperate in the work of cleansing. The priest could make atonement only as Israel confessed their sins and called upon God for help. The sins for which the high priest made atonement were the confessed sins only, the sins for which the penitent had brought offerings during the year. This day provided the annual opportunity, in type, to have sins blotted out forever; it was the accepted time.

 

၃၁. အနားယူရာဥပုသ်နေ့။ စာသား၏အဓိပ္ပာယ်မှာ “ဥပုသ်နေ့များထဲမှ ဥပုသ်နေ့” ဖြစ်ပြီး၊ အထူးနေ့တစ်နေ့ဖြစ်သည်။

31. A sabbath of rest. Literally “a sabbath of sabbaths,” a high day.

 

၃၂. သူမည်သူကို ဘိသိက်ပေးမည်နည်း။ အာရုန်သေဆုံးပြီးနောက်တွင်လည်း ယဇ်ပုရောဟိတ်အမှုနှင့် ဝန်ဆောင်မှုများ ဆက်လက်ရှိမည်ဖြစ်သည်။ ထိုအခါ နောက်ထပ်ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးကို ဘိသိက်ပေးပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်အမှုအတွက် သန့်ရှင်းစေမည်ဖြစ်ပြီး၊ သန့်ရှင်းသော ပိတ်ချောဝတ်စုံများကို ဝတ်ဆင်ကာ၊ ဝန်ဆောင်မှုကို ဆောင်ရွက်ရမည်။

32. Whom he shall anoint. The priesthood and service were to continue after the death of Aaron. Another priest was then to be anointed and consecrated to the priest’s office, to put on the holy linen garments, and to conduct the service.

 

ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၁၆ သည် သမ္မာကျမ်း၏ ထူးခြားသောအခန်းတစ်ခန်းဖြစ်သည်။ ၎င်းတွင် ကယ်တင်ခြင်းအစီအစဉ်ကို လှပစွာနှင့် ထင်ရှားစွာ ဖော်ပြထားပြီး၊ ဘုရားသခင်၏ နက်နဲသောအရာများကို ၎င်း၏ အခန်းငယ် ၃၄ ခုအတွင်း ဖုံးကွယ်ထားသည်။ ဖော်ပြထားသော ထုံးတမ်းစဉ်လာများတွင် ဖော်ပြထားသော အဓိပ္ပာယ်၏နက်နဲမှုသည် ဘုရားသခင်ဆောင်ရွက်သူတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း ကြေညာသည်။ ၎င်း၏သွန်သင်ချက်များကို နားလည်ရန် ကြိုးစားရာတွင် စိတ်သည် ၎င်း၏အဆုံးစွန်အထိ ဆန့်ထွက်သွားသည်။

Leviticus 16 is one of the great chapters of the Bible. In it the plan of salvation is beautifully and impressively revealed, and some of the deep things of God are hidden within its 34 verses. The depth of meaning revealed in the ceremonies described proclaims a divine author. The mind is stretched to its utmost in the attempt to comprehend its teachings.

 

 

အခန်း ၁၆ အတွက် ထပ်မံမှတ်ချက်

additional note on chapter 16

 

ဖြစ်ရပ်ဆိုင်ရာနေ့၏ဝန်ဆောင်မှုများကို ရှင်းလင်းစွာနားလည်ရန်၊ သန့်ရှင်းရာဌာန၏ထုံးတမ်းစဉ်လာများ ပြုလုပ်ရာ အဆောက်အအုံအကြောင်းနှင့် ၎င်း၏ပတ်ဝန်းကျင်အကြောင်း အနည်းငယ်သိရှိထားရန် လိုအပ်သည်။ ယေဘုယျဖော်ပြချက်အတွက်၊ ထွက်မြောက်ရာ ၂၆:၁ တွင်ကြည့်ပါ။ အသေးစိတ်ဖော်ပြချက်အတွက်၊ ထွက်မြောက်ရာ ၂၅ မှ ၄၀ အထိကြည့်ပါ။

In order to understand clearly the services of the Day of Atonement, one must have some knowledge of the building in which the ritual of the sanctuary took place and some acquaintance with its surroundings. For a general description, see on Ex. 26:1; for a detailed description, on Ex. 25 to 40.

 

မောရှေတည်ဆောက်ခဲ့သော မူလတဲတော်သည် သစ်သားနံရံများပါရှိသည့် တဲတစ်လုံးဖြစ်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၆:၁၅-၂၆ တွင်ကြည့်ပါ)။ ခေါင်မိုးသည် အလွှာလေးလွှာဖြင့် ဖွဲ့စည်းထားပြီး၊ အတွင်းဆုံးအလွှာသည် အနုစိတ်ယက်လုပ်ထားသော ပိတ်ချောဖြစ်ပြီး၊ ကျန်အလွှာများမှာ သားရေအမျိုးမျိုးဖြစ်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၆:၁-၁၄ တွင်ကြည့်ပါ)။ တဲတော်ကိုယ်တိုင်သည် အလျား ၄၃ ပေ ၉ လက်မ၊ အနံ ၁၄ ပေ ၇ လက်မ (၁၃.၃၄ မီတာ x ၄.၄၅ မီတာ) ခန့်ရှိပြီး၊ အပြင်ဘက်တွင် ခြံဝင်းဟုခေါ်သော အလျား ၁၇၂ ပေ၊ အနံ ၈၆ ပေ (ထွက်မြောက်ရာ ၂၇:၉-၁၈ တွင်ကြည့်ပါ)။

The original tabernacle built by Moses was a tent with wooden side walls (see on Ex. 26:15–26). The roof consisted of four layers of material, the inner being fine twined linen, the others various kinds of skin (see on Ex. 26:1–14). The tent itself was about 43 ft. 9 in. long and 14 ft. 7 in. wide (13.34 by 4.45 m.), with an outer enclosure called the court, about 172 ft. long and 86 ft. wide (see on Ex. 27:9–18).

 

အဆောက်အအုံသည် အခန်းနှစ်ခန်းဖြင့် ပိုင်းခြားထားသည်။ ပထမနှင့် ပိုကြီးသောအခန်းကို သန့်ရှင်းသောအခန်းဟု ခေါ်ပြီး၊ ဒုတိယအခန်းကို အသန့်ရှင်းဆုံးအခန်းဟု ခေါ်သည်။ ခမ်းနားသော ကုလားကာတစ်ခုသည် အခန်းနှစ်ခန်းကို ပိုင်းခြားထားသည်။ အဆောက်အအုံတွင် ပြတင်းပေါက်မရှိသောကြောင့်၊ ပထမအခန်းရှိ ခုနစ်ဆူသော ဆီမီးခွက်မှ အလင်းရောင်ပေးထားပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ဝန်ဆောင်မှုများကို လုပ်ဆောင်ရန် လုံလောက်သောအလင်းရောင်ပေးသည်။

The building was divided into two apartments, the first and larger called the holy, and the second the most holy. A rich curtain, or veil, divided the two rooms. As there were no windows in the building, artificial light was provided by the seven-branched candlestick in the first apartment, which gave sufficient light for the priests to perform their service there.

 

ပထမအခန်းတွင် ပရိဘောဂသုံးမျိုးရှိသည်- ပြသသောမုန့်စားပွဲ၊ ဆီမီးခွက်၊ နှင့် မီးဖိုချောင်သုံးမီးဖို။ အဆောက်အအုံသို့ အရှေ့ဘက်မှဝင်ရောက်သောအခါ၊ အခန်း၏အဆုံးနားတွင် မီးဖိုချောင်သုံးမီးဖိုကို မြင်ရသည်။ ညာဘက်တွင် ပြသသောမုန့်စားပွဲ၊ ဘယ်ဘက်တွင် ဆီမီးခွက်ရှိသည်။ စားပွဲပေါ်တွင် ပြသသောမုန့်များကို ခြောက်ခုစီ နှစ်ပုံစီ စီစဉ်ထားပြီး၊ မုန့်အတွက် မီးဖိုချောင်သုံးမီးဖိုနှင့် သောက်ရေအတွက် ပုလင်းများလည်း ရှိသည်။ ဝန်ဆောင်မှုတွင်အသုံးပြုသော ပန်းကန်များ၊ ဇွန်းများ၊ နှင့် ပန်းကန်ခွက်များလည်း ရှိသည်။ ဆီမီးခွက်သည် ရွှေစစ်ဖြင့်ပြုလုပ်ထားပြီး၊ ၎င်း၏ပန်းကန်များ သို့မဟုတ် မီးအိမ်များသည် ဗာဒံပုံစံဖြင့် ပုံဖော်ထားသည်။

In the first apartment there were three articles of furniture: the table of shewbread, the candlestick, and the altar of incense. Entering the building from the front, which faced the east, one could see near the end of the room the altar of incense. To the right was the table of shewbread, to the left the candlestick. On the table were the cakes of shewbread, arranged in two piles of six each, and also the incense for the bread and the flagons for the drink offerings. There were also dishes, spoons, and bowls used in the service. The candlestick was pure gold; its bowls or lamps were fashioned like almonds.

 

ဤအခန်းတွင် အရေးကြီးဆုံးအရာမှာ မီးဖိုချောင်သုံးမီးဖိုဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အမြင့် ၂ ပေ ၁၁ လက်မ၊ ထိပ်ပိုင်းသည် ၁ ပေ ၅.၅ လက်မ စတုရန်းပုံ (၈၈.၉ x ၄၄.၄၅ x ၄၄.၄၅ စင်တီမီတာ) ခန့်ရှိသည်။ ၎င်းသည် ရွှေဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားပြီး၊ ထိပ်တွင် ရွှေသရဖူတစ်ခုရှိသည်။ ဤမီးဖိုပေါ်တွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် မီးလောင်သောပူဇော်သက္ကာမီးဖိုမှ ယူလာသော မီးခဲများပါရှိသည့် အိုးနှင့် မီးဖိုချောင်သုံးမီးဖိုကို ထားရှိသည်။ မီးခဲများပေါ်တွင် မီးဖိုချောင်သုံးမီးဖိုကို ထည့်သည့်အခါ၊ မီးခိုးများတက်လာပြီး၊ ကုလားကာသည် အဆောက်အအုံ၏ထိပ်အထိမရောက်သောကြောင့်၊ မီးဖိုချောင်သုံးမီးဖိုသည် ပထမအခန်းကို ဖြည့်စွမ်းရုံသာမက၊ ဒုတိယအခန်းသို့လည်း ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်သည်။ ထို့ကြောင့် ၎င်းသည် အသန့်ရှင်းဆုံးအခန်းကိုလည်း ဝန်ဆောင်မှုပေးသည်။

The most important object in this apartment was the altar of incense. It was about 2 ft. 11 in. in height, and the top 1 ft. 51/2 in. square (88.9 by 44.45 by 44.45 cm.). It was overlaid with gold, and around its top was a crown of gold. On this altar the priest placed the vessel containing the coals of fire taken from the altar of burnt offering, and also the incense. As he put the incense on the coals, the smoke ascended, and as the veil did not reach to the top of the building, the incense not only filled the first apartment but penetrated into the second. It thus served the most holy place also.

 

ဒုတိယအခန်းတွင် သေတ္တာတစ်လုံးသာရှိသည်၊ ၎င်းသည် အလျား ၃ ပေ ၈ လက်မ၊ အနံနှင့် အမြင့် ၂ ပေ ၂ လက်မ ခန့်ရှိသည်။ သေတ္တာ၏အဖုံးကို ဖြစ်ရပ်ဆိုင်ရာနေ့တွင် ဖြစ်ရပ်ဆိုင်ရာပြုလုပ်ရာ သနားခြင်းသရဖူဟု ခေါ်သည်။ သနားခြင်းသရဖူ၏ထိပ်တွင် မီးဖိုချောင်သုံးမီးဖိုပေါ်ရှိ ရွှေသရဖူနှင့် ဆင်တူသော ရွှေသရဖူတစ်ခုရှိသည်။ သေတ္တာအတွင်းတွင် ဘုရားသခင်၏လက်ဖြင့် ကျောက်သားပြားနှစ်ချပ်ပေါ်တွင် ရေးထားသော ပညတ်တရားများရှိသည်။

In the second apartment there was only the ark, a chest about 3 ft. 8 in. long, 2 ft. 2 in. wide and high. The cover of the ark was called the mercy seat, upon which atonement was made on the Day of Atonement. Around the top of the mercy seat was a crown of gold, similar to that on the altar of incense. Inside the ark the law was written on two tables of stone with God’s own finger.

 

သနားခြင်းသရဖူပေါ်တွင် ရွှေဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော ခရူဗိမ်နှစ်ခုရှိသည်။ ဤနေရာ၌ ဘုရားသခင်သည် သူ၏လူများနှင့် ဆက်သွယ်ပြောဆိုသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၅:၂၂)။

On top of the mercy seat were two cherubim of gold. Here God communed with His people (Ex. 25:22).

 

တဲတော်အပြင်ဘက်ရှိ ခြံဝင်းတွင် ရေချိုးကန်တစ်ခုရှိသည်၊ ၎င်းသည် ကြေးဝါဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော ရေပြည့်နေသော ကြီးမားသောရေကန်ဖြစ်သည်။ ဤရေချိုးကန်တွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် သန့်ရှင်းရာဌာနသို့ဝင်ရောက်ရန် သို့မဟုတ် ဝန်ဆောင်မှုစတင်မည့်အခါ လက်နှင့်ခြေများကို ရေချိုးရသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၃၀:၁၇-၂၁; ၃၈:၈)။

In the court outside the tent was the laver, a large basin made of bronze, containing water for bathing. In this laver the priests were to bathe their hands and feet before entering the sanctuary or beginning their service (Ex. 30:17-21; 38:8).

 

ခြံဝင်းအတွင်း၊ ရေချိုးကန်၏အရှေ့ဘက်တွင် မီးလောင်သောပူဇော်သက္ကာမီးဖိုရှိပြီး၊ ၎င်းသည် ပူဇော်သက္ကာအားလုံးအတွက် အရေးကြီးသောရည်ရွယ်ချက်ကို ဆောင်ရွက်သည်။ မီးဖိုသည် အမြင့် ၄ ပေ ၅ လက်မ (၁.၃၃ မီတာ) ခန့်ရှိပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်များအား မီးဖိုတွင်ဝန်ဆောင်မှုပြုလုပ်ရန် လှေကားထစ်တစ်ခု လိုအပ်သည်။ ၎င်းသည် လူများအား ယဇ်ပုရောဟိတ်များမီးဖိုတွင် ဝန်ဆောင်မှုပြုနေသည်ကို မြင်နိုင်စေသည်။ မီးဖို၏ထိပ်သည် ၇ ပေ ၄ လက်မ (၂.၂၂ မီတာ) စတုရန်းပုံဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် သစ်သားဖြင့်ပြုလုပ်ထားပြီး ကြေးဝါဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသည်။ နောက်ပိုင်းတွင် ဝတ်ပြုသူများ တိုးပွားလာသည်နှင့်အမျှ ဤမီးဖိုကို ပိုမိုကြီးမားအောင် တိုးချဲ့ခဲ့သည်။ ဤမီးဖိုပေါ်တွင် ပူဇော်သက္ကာများကို မီးရှို့သည်။ ထို့ကြောင့် မီးလောင်သောပူဇော်သက္ကာမီးဖိုဟု အမည်ပေးထားသည်။ ဤနေရာတွင် ပူဇော်သက္ကာသားများ၏ အဆီများနှင့် အခြားပူဇော်သက္ကာအချို့၏ အစိတ်အပိုင်းများကို မီးရှို့သည်။ မီးဖို၏ထောင့်လေးထောင့်တွင် “မီးဖို၏ဦးချိုများ” ဟုခေါ်သော ဦးချိုပုံစံထစ်များရှိသည်။ အချို့ပူဇော်သက္ကာများတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် မီးဖို၏ဦးချိုများကို သွေးဖြင့်ထိသည်။ အချို့တွင် သွေးကို မီးဖိုတစ်ဝိုက်တွင် ဖြန်းပက်သည်။ ၎င်း၏အောက်ခြေတွင် ဝန်ဆောင်မှုတွင်အသုံးမပြုသော သွေးပိုများကို မြေပြင်ပေါ်သို့ လောင်းထည့်သည်။

In the court, to the east of the laver, was also the altar of burnt offering, which served a most important purpose for all sacrificial offerings. The altar was about 4 ft. 5 in. (1.33 m.) in height, which necessitated a ledge upon which the priest could stand when he officiated at the altar. This also enabled the people to see him when he ministered at the altar. The top of the altar was about 7 ft. 4 in. (2.22 m.) square. It was made of wood covered with brass. At a later time this altar was greatly enlarged to accommodate the increased number of worshipers. On this altar the sacrifices were burned. Hence the name, altar of burnt offering. Here also the fat of the sacrificial victims was burned, as well as certain parts of other offerings. On the four corners of the altar were hornlike projections known as the “horns of the altar.” In certain of the sacrifices the priests touched the horns of the altar with the blood. In others, it was sprinkled round about upon the altar. At its base the surplus blood not used in the service was poured out upon the ground.

 

ellen g. white comments

2 MH 437

7, 8 PP 355

8, 10 GC 419

13, 14 4T 124

14 GC 419

15 PP 355

16 GC 419; PP 355

17 GC 428; MH 437

19 GC 419; PP 355

21 GC 658; PP 356

21, 22 EW 178; GC 419; PP 355

22 GC 485

29-34 GC 400

 

 

အခန်းကြီး - ၁၇

chapter 17

 

သေဆုံးသွားသော သို့မဟုတ် ဆုတ်ဖြဲခံရသော သားရဲတိရစ္ဆာန်များ၏ သွေးအားလုံးကို တဲအိမ်တော်၏ တံခါးဝတွင် ထာဝရဘုရားထံသို့ ပူဇော်ရမည်။ ၇။ ၎င်းတို့သည် နတ်ဆိုးများထံ ပူဇော်ခြင်းမပြုရပါ။ ၁၀။ သွေးစားခြင်းအားလုံးကို တားမြစ်ထားပြီး၊ ၁၅။ သူ့ဘာသာသူသေဆုံးသွားသော သို့မဟုတ် ဆုတ်ဖြဲခံရသော အရာအားလုံးကို တားမြစ်ထားသည်။

1 The blood of all slain beasts must be offered to the Lord at the door of the tabernacle. 7 They must not offer to devils. 10 All eating of blood is forbidden, 15 and all that dieth alone, or is torn.

 

၃။ မည်သူမဆို။ ဣသရေလလူမျိုးများသည် အဲဂုတ္တုပြည်မှ ထွက်ခွာလာသောအခါ၊ အဓိကအားဖြင့် အဲဂုတ္တုလူမျိုးများပါဝင်သော လူအုပ်ကြီးတစ်စုလည်း ၎င်းတို့နှင့်အတူ ထွက်ခွာလာခဲ့သည်။ သမ္မာကျမ်းစာတွင် ၎င်းတို့ကို “ရောထွေးသော လူအုပ်” ဟုခေါ်ပြီး၊ စကားလုံးအရ “များပြားပြီး ရောထွေးနေသော လူအုပ်” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၃၈; တောလည်ရာ ၁၁:၄)။ ပိုမိုသင့်လျော်သော စကားလုံးမှာ “လူအုပ်စု” ဖြစ်နိုင်ပြီး၊ အချို့ဗားရှင်းများတွင် ဤစကားလုံးကို အသုံးပြုသည်။ ၎င်းတို့သည် စဉ်ဆက်မပြတ် ပြဿနာဖြစ်စေသော အရင်းအမြစ်ဖြစ်ပြီး၊ ပုန်ကန်မှုတွင် အမြဲဦးဆောင်သူများဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် အသားစားရန် တောင်းဆိုမှုကို ဦးဆောင်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်းကြောင့် ထောင်ပေါင်းများစွာ သေဆုံးခဲ့ရသည် (တောလည်ရာ ၁၁:၄–၆, ၁၈–၂၀, ၃၁–၃၃)။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်က မန္နာကို ကောင်းကင်မှ နေ့စဉ်ပို့ပေးသော အံ့ဖွယ်ကို နေ့စဉ်မြင်တွေ့ခဲ့သော်လည်း၊ ကျေးဇူးမသိသူများနှင့် မသန့်ရှင်းသူများဖြစ်ခဲ့သည်။ အခြားသူများ၏ ကရုဏာပေါ်တွင် နေထိုင်သူများကဲ့သို့၊ ၎င်းတို့၏ တောင်းဆိုမှုများသည် စဉ်ဆက်မပြတ် တိုးလာခဲ့သည်။

3. What man soever there be. When Israel left Egypt a large group, consisting principally of Egyptians, left with them. The Bible calls them the “mixed multitude,” literally, a “numerous mingled throng” (Ex. 12:38; Num. 11:4). An even better word might be “rabble,” which some versions use. They were a source of constant trouble, and ever the leaders in rebellion. They were the ones who instigated the demand for flesh food, which resulted in the death of thousands (Num. 11:4–6, 18–20, 31–33). Though they daily witnessed God’s miracle in sending manna from heaven, they were unthankful and unholy. Like so many who live on the charity of others, their demands constantly increased.

 

ဤရောထွေးသော လူအုပ်သည် ၎င်းတို့၏ သာသနာဝင်ပူဇော်ပွဲများကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ရန် ကြိုးစားလိမ့်မည်ဟု ယူဆရန်မှာ အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့်ဖြစ်သည်။ အဲဂုတ္တုပြည်တွင် အဆိုးရွားဆုံးသော သာသနာဝင်ပုံစံများထဲမှ အချို့ကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ၎င်းတို့အနက် နတ်ဆိုးကိုးကွယ်မှုသည် ဖြစ်နိုင်ခြေအများဆုံး အဆိုးရွားဆုံးဖြစ်သည် (ဝတ်ပြုရာ ၁၇:၇)၊ ၎င်းနှင့်ဆက်စပ်ပြီး ဆိတ်သားများ သို့မဟုတ် “ဆေးတစ်မျိုး” (အာအက်စ်ဗွီ) ကို ပူဇော်ခဲ့သည်။ ဤအလွဲသုံးစားမှုများသည် ဣသရေလလူမျိုးများထဲသို့ တဖြည်းဖြည်း စိမ့်ဝင်လာခဲ့ပြီး၊ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှု လိုအပ်ခဲ့သည်။

It is reasonable to assume that this mixed multitude would seek to continue their pagan sacrificial feasts. In Egypt were to be found some of the most degraded forms of heathenism. Among these, devil worship was probably the worst (Lev. 17:7), in connection with which he-goats, or “satyrs” (RSV), were sacrificed. These abuses had begun to creep in among the Israelites, and a reformation was needed.

 

သန့်ရှင်းရာဌာနတည်ထောင်မှုမတိုင်မီ၊ အိမ်ထောင်ဦးစီးဖခင်သည် ၎င်း၏အိမ်ထောင်စု၏ ယဇ်ပုရောဟိတ်လည်းဖြစ်ပြီး၊ ထိုသို့အားဖြင့် ယဇ်ပူဇော်ခဲ့သည်။ တဲအိမ်တော်တည်ထောင်ပြီး ယဇ်ပုရောဟိတ်များက ယဇ်ပူဇော်မှုများကို တာဝန်ယူသောအခါ၊ ဣသရေလလူမျိုးများ၏ ဘဝတွင် ကြီးမားသောပြောင်းလဲမှုတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်။ ဖခင်သည် ၎င်း၏ယခင်အခွင့်အရေးအချို့ကို လေဝိသားများထံ လွှဲပြောင်းပေးခဲ့ရပြီး၊ ၎င်းသည် မကျေနပ်မှုများကို ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သည်။

Before the establishment of the sanctuary, the father of the household was also its priest, and as such offered sacrifices. When the tabernacle was erected and the priests took charge of the offerings, a great change came about in the life of Israel. The father surrendered some of his former prerogatives to the Levites, and this may have occasioned dissatisfaction.

 

အခက်အခဲအများဆုံးဖြစ်စေသောအရာမှာ သားရဲတိရစ္ဆာန်များအားလုံးကို သန့်ရှင်းရာဌာနတွင်သာ သတ်ဖြတ်ရမည်ဟူသော စည်းမျဉ်းဖြစ်ပြီး၊ သတ်ဖြတ်မှုနှင့်ဆက်စပ်ပြီး ပုံမှန်ကျင်းပလေ့ရှိသော ပွဲလမ်းသဘင်များကိုလည်း ထိုနေရာတွင်သာ ကျင်းပရမည်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဣသရေလလူမျိုးများအတွက် အခက်အခဲမဖြစ်စေနိုင်ပါ၊ အကြောင်းမှာ သန့်ရှင်းရာဌာနသည် တော၌ ဗဟိုတည်ရှိပြီး၊ လူတိုင်းအတွက် အလွယ်တကူရောက်ရှိနိုင်သောနေရာဖြစ်သည်။ သို့သော် ဤစီစဉ်မှုသည် ဣသရေလလူမျိုးများစွာက စိတ်အားထက်သန်စွာ လက်ခံယုံကြည်ခဲ့သော ရောထွေးသောလူအုပ်၏ ပျော်ရွှင်ဖွယ်ပွဲလမ်းသဘင်များကို အလိုအလျောက် အဆုံးသတ်စေလိမ့်မည်။ ဣသရေလလူမျိုးများသည် ဤရုပ်တုကိုးကွယ်မှုတွင် မည်မျှအထိ လိုက်လျောခဲ့သည်ကို အခန်းကါး ၇ တွင် တားမြစ်ချက်မှ ထင်ရှားသည်။

The thing that occasioned most difficulty was the rule that all slaughtering of animals should henceforth be done at the sanctuary, and that the feasts ordinarily celebrated in connection with slaughtering should also be held there. This would in itself cause no hardship to Israel, for the sanctuary was centrally located in the wilderness, of easy access to all. But this arrangement would automatically end the convivial feasts of the mixed multitude that many Israelites, we may suspect, had enthusiastically adopted. The lengths to which the Israelites had gone in this idolatrous worship is clear from the injunction in v. 7.

 

ယဇ်ပူဇော်မှုများအနက်၊ ငြိမ်သက်ရာပူဇော်မှုများသည် အလွဲသုံးစားမှုအတွက် အလွယ်ကူဆုံးဖြစ်သည်။ ယေဘုယျအားဖြင့်၊ သွေးပါဝင်သော အခြားယဇ်များသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ ပေးအပ်ခံရသည် သို့မဟုတ် သွေးဖြန်းပြီး အဆီဖယ်ရှားပြီးနောက် မီးရှို့ခံရသည်။ ဤကိစ္စများတွင် ယဇ်ပူဇော်သူသည် ယဇ်၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုကိုမျှ မရရှိပါ။ သို့သော် ငြိမ်သက်ရာပူဇော်မှုတွင် ထာဝရဘုရားသည် သွေးနှင့် အဆီကို ရရှိပြီး၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ရင်သားနှင့် ညာဘက်ပခုံးကို ရရှိသည် (ဝတ်ပြုရာ ၇:၃၄)၊ ကျန်ရှိသည်များသည် ယဇ်ပူဇော်သူနှင့် ၎င်း၏ ဖိတ်ကြားထားသော ဧည့်သည်များအတွက်ဖြစ်သည် (တရားဟောရာ ၂၇:၇; ဝတ်ပြုရာ ၇:၁၅ ကိုကြည့်ပါ)။

Of all the sacrifices, peace offerings lent themselves most readily to abuse. In general, the others that involved blood were either given to the priest or burned, after the blood had been sprinkled and the fat removed. In none of these cases did the offerer himself receive any part of the sacrifice. But in peace offerings the Lord received the blood and the fat, and the priest, the breast and right shoulder (ch. 7:34); the remainder belonged to the offerer and his invited guests (Deut. 27:7; see on Lev. 7:15).

 

လူ့အမြင်မှကြည့်လျှင် ငြိမ်သက်ရာပူဇော်မှုများသည် နောက်ထပ်အားသာချက်တစ်ခုရှိသည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် ယဇ်ပူဇော်မှုတစ်ခုသည် ပြီးပြည့်စုံရမည် (ဝတ်ပြုရာ ၂၂:၂၁; ၃:၁)၊ သို့သော် လွတ်လပ်စွာဆန္ဒအလျောက်ပူဇော်သော ငြိမ်သက်ရာပူဇော်မှုသည် ပြီးပြည့်စုံရန်မလိုအပ်ပါ။ ၎င်းသည် “အပိုအလွန်ရှိသော သို့မဟုတ် အစိတ်အပိုင်းများတွင် ချို့တဲ့သည့်အရာ” ရှိလျှင်ပင် အသုံးပြုနိုင်သည် (ဝတ်ပြုရာ ၂၂:၂၃)။ လူတစ်ဦးသည် ပွဲလမ်းသဘင်တစ်ခု ပြုလုပ်လိုပါက၊ ပုံပျက်ပန်းပျက်ဖြစ်သော်လည်း ရောဂါမရှိသော တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကို ရွေးချယ်နိုင်သည်။ ယခုမှစ၍ ၎င်းကို တဲအိမ်တော်သို့ ယူဆောင်လာပြီး ထာဝရဘုရားထံ၊ ဆိုလိုသည်မှာ ယဇ်ပုရောဟိတ်ထံ၊ ဘုရားသခင်တောင်းဆိုထားသည့်အရာကို ပူဇော်ရမည်။ ဣသရေလလူမျိုးအချို့သည် ၎င်းကို မလုပ်ဆောင်ခဲ့ပါ။ ယခုမှစ၍ ဣသရေလလူမည်သူမဆို စခန်းအတွင်း၌သာ ကျင်းပသော ပွဲလမ်းသဘင်များတွင်သာ ပါဝင်နိုင်သည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ ဥပဒေတွင် သွယ်ဝိုက်ဖော်ပြထားသော ဘာသာရေးနှင့် လူမှုရေးစံနှုန်းများနှင့် သဟဇာတဖြစ်စွာ ကျင်းပရမည်ဖြစ်သည်။

From the mere human viewpoint the peace offerings had another advantage. Ordinarily a sacrifice had to be perfect to be accepted (chs. 22:21; 3:1), but a peace offering presented as a freewill offering need not be perfect. It could be used even if it had “any thing superfluous or lacking in his parts” (ch. 22:23). If a man wished to make a feast, he might select an animal that was deformedbut not diseased. Henceforth he was required to bring it to the tabernacle and present to the Lord, that is, to the priest, that which God required. Some in Israel had failed to do this. Henceforth, no Israelite might participate in any celebrations except those held within the camp. These, presumably, would be conducted in harmony with the religious and social standards implicit in the law of God.

 

သတ်ဖြတ်မှုနှင့် ပွဲလမ်းသဘင်များကို ဖယ်ရှားခြင်းသည် အခြားသင့်လျော်သော ရလဒ်များကိုလည်း ဖြစ်ပေါ်စေလိမ့်မည်။ စာသားအရ သားရဲတိရစ္ဆာန်များအားလုံးကို ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ ချက်ချင်းကြီးကြပ်မှုအောက်တွင် သတ်ဖြတ်ရမည်ဟု ဆိုလိုပုံရသည်။ ထို့ကြောင့် တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကို သတ်ဖြတ်ခြင်းသည်ပင် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဘာသာရေးဆိုင်ရာ လုပ်ရပ်တစ်ခုဖြစ်လာသည်။ ဤအမိန့်ကို ဤသို့နားလည်ပါက၊ ဘုရားသခင်ကို အရာအားလုံးတွင် အသိအမှတ်ပြုရမည်၊ ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်တို့ပိုင်ဆိုင်သမျှ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကို တောင်းဆိုထားသည်၊ ဤကိစ္စတွင် သွေးနှင့် အဆီဖြစ်သည်ဟူသော အချက်ကို အလေးပေးဖော်ပြလိမ့်မည်။ ၎င်းသည် ဣသရေလလူမျိုးများအား ၎င်းတို့၏ ဥစ္စာဖြင့် ဘုရားသခင်ကို ဂုဏ်ပြုရန်နှင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်များနှင့် ၎င်းတို့အတွက် ပိုင်ဆိုင်သောအပိုင်းကို ဝေမျှရန် သင်ကြားပေးလိမ့်မည်။ အထူးသဖြင့် သွေးဖြည်းခြင်းနှင့် သွေးကိုယ်တိုင်သည် အသစ်သော အဓိပ္ပာယ်ရှိလာလိမ့်မည်၊ အကြောင်းမှာ လူများသည် ၎င်းကို အလွန်ရိုသေလေးစားစွာ ဆက်ဆံရမည်ဖြစ်ပြီး၊ မည်သည့်အခြေအနေမျိုးတွင်မဆို ၎င်းကို စားသုံးခြင်းမပြုရပါ။

The removal of the slaying and the festivities would accomplish other desirable results. The text seems to imply that all slaughter of animals should take place under the immediate supervision of the priests. Thus even the slaying of a beast was made a semi-religious act. The command, thus understood, would emphasize the fact that God should be acknowledged in all things, that He claims a portion of all we possess, in this case the blood and the fat. It would teach Israel to honor God with their substance, and to share with the priests the part that belonged to them. Especially would the shedding of blood, and the blood itself, take on a new meaning, for the people were to treat it with the greatest respect, and might under no circumstances eat it.

 

ဤမူများသည် ထိုစဉ်ကကဲ့သို့ ယခုအခါတွင်လည်း တရားဝင်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်တို့ပိုင်ဆိုင်သမျှအပေါ် တောင်းဆိုမှုရှိသည်။ စားသောက်ခြင်းတွင်ပင် ဘုရားသခင်ကို ဂုဏ်ပြုရမည်။ ထို့ပြင်၊ ဘုရားသခင်သည် ၎င်း၏လူမျိုးများအား ရောထွေးသောလူအုပ်နှင့် ခွဲထွက်စေလိုသည်။ လောကီလူများနှင့် ဆက်သွယ်ခြင်းသည် ငယ်ရွယ်သူရော သက်ကြီးရွယ်အိုရော အန္တရာယ်ရှိသည်။ ချစ်ခင်ရင်းနှီးမှုများသည် အလွယ်တကူ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး၊ ရလဒ်များသည် ယုံကြည်သူ၏ ယုံကြည်ခြင်းအတွက် မကြာခဏ ဆိုးရွားစွာ ထိခိုက်စေသည်။ လောကီသက္ကသိုလ်များတွင် တက်ရောက်ခြင်းသည် အန္တရာယ်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့၏ လူမှုရေးပွဲများသည် ထောင်ချောက်ဖြစ်သည်၊ ဥပုသ်နေ့တွင် ကျင်းပသော သင်တန်းများနှင့် ဘွဲ့နှင်းသဘင်များလည်း ထိုနည်းတူဖြစ်သည်။ စခန်းပြင်ပသို့ ထွက်သွားသူမည်သူမဆို အထူးကာကွယ်မှု လိုအပ်ပြီး၊ ဘုရားသခင်ထံမှ ခိုင်မာသော ခေါ်ယူမှုကို ဦးစွာရရှိထားရမည်။

These principles are as valid now as they were then. God has a claim on all we possess. Even in eating and drinking God is to be honored. Also, God would have His people separate themselves from the mixed multitude. There are dangers for both young and old in associating with the world. Attachments are easily formed, and the results are often fatal to the faith of the believer. Attendance at worldly schools is fraught with danger. Their social functions are a snare, as are also classes and graduation exercises on the Sabbath. Whoever goes “without the camp” is in need of special protection and should first have a sure call from God to do so.

 

၉။ ထိုသူသည် ဖြတ်တောက်ခံရလိမ့်မည်။ အခန်းကါး ၁–၇ သည် ဣသရေလလူမျိုးများကို အဲဂုတ္တုလူမျိုးများ၏ ညစ်ညမ်းစေသော လွှမ်းမိုးမှုမှ ခွဲထုတ်ရန် ရည်ရွယ်သော ဥပဒေများကို ဖော်ပြထားသည် (ဝတ်ပြုရာ ၁၈:၃ ကိုကြည့်ပါ)။ ဘုရားသခင်က ဤအကြောင်းအရာကို အလွန်အရေးကြီးသည်ဟု ယူဆကြောင်း ချိုးဖောက်မှုအတွက် ပြစ်ဒဏ်မှ ထင်ရှားသည်။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ မသန့်ရှင်းမှုနှင့်ပတ်သက်သော ဥပဒေများကို ချိုးဖောက်မှုအချို့အတွက်၊ ဘုရားသခင်သည် သန့်ရှင်းရေးထုံးတမ်းများကို သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ အခြားကိစ္စများတွင် ယဇ်ပူဇော်ရန် လိုအပ်ပြီး၊ အချို့ကိစ္စများတွင် ပြန်လည်ပေးဆပ်ရန် လိုအပ်သည်။ သို့သော် ဤနေရာတွင် ဘုရားသခင်သည် နှိမ့်ချရန် ပျက်ကွက်ပါက ပြစ်ဒဏ်ပေးမှုနေ့တွင် ချိုးဖောက်သူအပေါ် ရောက်ရှိလာသော တူညီသော ပြင်းထန်သော ပြစ်ဒဏ်ဖြစ်သည့် ထုတ်ပယ်ခြင်းကို သတ်မှတ်ထားသည်။ “ဧည့်သည်” သည်လည်း ဤစည်းမျဉ်းတွင် ပါဝင်သည် (အခန်းကါး ၈)။ ၎င်း၏ကိစ္စတွင် အနည်းဆုံး၊ “ဖြတ်တောက်ခံရခြင်း” သည် ဘုရားသခင်၏လူမျိုးများနှင့် မိတ်သဟာယမဖြစ်ရန် ခွင့်ပြုချက်မှ ဖယ်ထုတ်ခြင်းကို ဆိုလိုပြီး (ကမ္ဘာဦး ၁၇:၁၄; ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၅ ကိုကြည့်ပါ)။

9. That man shall be cut off. Verses 1–7 present legislation intended to separate the Israelites from the contaminating influence of the Egyptians (see ch. 18:3). That God considered the matter of great importance is evident from the punishment for transgression. For certain infractions of the laws concerned with physical uncleanness God ordained the rites of purification. In other matters He required a sacrifice, and in certain cases restitution. But here He prescribes the same severe penalty of excommunication that came upon the offender on the Day of Atonement if he failed to humble himself. The “stranger” was included in this regulation (v. 8). In his case at least, to be “cut off” probably meant exclusion from the privileges of fellowship with God’s people (see on Gen. 17:14; Ex. 12:15).

 

ဣသရေလလူမျိုးများသည် သင်ယူရန် များစွာရှိခဲ့ပြီး၊ ဘုရားသခင်သည် ဤသင်ခန်းစာများကို တော၌ သင်ယူရန် ရည်ရွယ်ခဲ့သည်။ ဤနေရာတွင် ၎င်းတို့သည် သိပ်သည်းသောအုပ်စုတစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ မျိုးစေ့မကြဲခဲ့၊ ရိတ်သိမ်းခြင်းမပြုခဲ့၊ ပေးအပ်ထားသော သင်ကြားမှုများကို အာရုံစူးစိုက်စွာ အာရုံစိုက်နိုင်ခဲ့သည်။ ဥပမာ၊ ၎င်းတို့၏ နေ့စဉ်သုံးမုန့်သည် ကောင်းကင်မှ တိုက်ရိုက်လာခဲ့ပြီး၊ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်အပေါ် မှီခိုနေရကြောင်း အမြဲသတိပေးခဲ့သည်။

Israel had many things to learn, and God designed that these lessons should be learned in the wilderness. Here, they were a compact group; they neither sowed nor reaped, and could devote undivided attention to the instruction given them. For instance, their daily bread came directly from heaven, ever reminding them of their dependence upon God.

 

သန့်ရှင်းရာဌာန၏ တံခါးဝတွင် တိရစ္ဆာန်များအားလုံးကို သတ်ဖြတ်ရန် အမိန့်သည် ဣသရေလလူမျိုးများ ခါနာန်ပြည်သို့ ဝင်ရောက်ပြီးနောက် ရုပ်သိမ်းခဲ့သည် (တရားဟောရာ ၁၂:၁၅, ၂၀, ၂၁ ကိုကြည့်ပါ)။ ထိုအချိန်တွင် ယဇ်ပူဇော်ရန်အတွက် တိရစ္ဆာန်များအားလုံးကို တဲအိမ်တော်သို့ ယူဆောင်လာရမည်၊ သို့သော် နေ့စဉ်စားရန်အတွက် သတ်ဖြတ်ပါက၊ ၎င်းတို့သည် အိမ်တွင် တိရစ္ဆာန်ကို သတ်ဖြတ်နိုင်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ဣသရေလလူမျိုးများသည် ဘုရားသခင်သင်ကြားလိုသော သင်ခန်းစာကို သင်ယူပြီးဖြစ်သည်ဟု ယူဆရပြီး၊ ထို့ပြင် ရောထွေးသောလူအုပ်သည် ၎င်းတို့အတွက် ထောင်ချောက်မဖြစ်တော့ပါ။

The command to slaughter all animals at the door of the sanctuary was rescinded after Israel entered Canaan (see Deut. 12:15, 20, 21). All sacrificial animals were then to be brought to the tabernacle; but if the slaying was for daily food, they might kill the animal at home. Presumably by that time Israel had learned the lesson God designed to teach; furthermore, the mixed multitude was no longer a snare to them.

 

ပူဇော်ရန်။ သိနာတောင်မတိုင်မီ၊ ဣသရေလလူမျိုးများသည် ခန့်အပ်ထားသော ယဇ်ပုရောဟိတ်မရှိခဲ့ပါ။ ဖခင်သည် ၎င်း၏မိသားစု၏ ယဇ်ပုရောဟိတ်ဖြစ်ခဲ့သည်၊ သို့သော် ယခုအခါ ဘုရားသခင်သည် ပြောင်းလဲမှုတစ်ခုကို အမိန့်ပေးခဲ့ပြီး၊ လူတိုင်းကို ၎င်းကို လိုက်နာရန် ခေါ်ဆိုခဲ့သည်။ လူများသည် ကိုးကွယ်ရုံမျှမက၊ ဘုရားသခင်၏ သတ်မှတ်ထားသော နည်းလမ်းအတိုင်း ကိုးကွယ်ရမည်။ ၎င်းတို့သည် ခန့်အပ်ထားသော ခေါင်းဆောင်များကို အသိအမှတ်ပြုရမည်။ ၎င်းတို့သည် တားမြစ်ထားသောအရာများမှ ရှောင်ကြဉ်ရမည်၊ ၎င်းတို့၏ ဥစ္စာဖြင့် ဘုရားသခင်ကို ဂုဏ်ပြုရမည်၊ မသန့်ရှင်းသော စုဝေးပွဲများမှ ရှောင်ကြဉ်ရမည်။ ဘုရားသခင်သည် လူမှုရေးစုဝေးပွဲများကို တားမြစ်ခြင်းမပြုခဲ့ပါ၊ သို့သော် ကျင်းပသော ထိုပွဲများသည် သန့်ရှင်းရာဌာနပတ်ဝန်းကျင်နှင့် သဟဇာတဖြစ်ရမည်။ ပျော်ရွှင်ဖွယ်ပွဲလမ်းသဘင်များ မရှိရပါ။

To offer it. Prior to Sinai, Israel had been without an appointed priesthood. The father had been the priest of his family; but now God ordered a change, and called upon all to comply with it. Men were not merely to worship, but to worship in God’s appointed manner. They were to recognize the appointed leaders. They were to abstain from prohibited things, to honor God with their substance, and to refrain from ungodly gatherings. God did not forbid social gatherings, but such as were held must be of a character consistent with sanctuary surroundings. There must be no convivial feasts.

 

၁၀။ မည်သည့်သွေးမျိုးမဆို။ ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလလူမျိုးနှင့် ဧည့်သည် (အခန်းကါး ၁၂) နှစ်ဦးစလုံးကို သွေးစားခြင်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် တားမြစ်ခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ဂျူးထုံးတမ်းတစ်ခုသာမဟုတ်ကြောင်း အချက်နှစ်ချက်မှ ထင်ရှားသည်- (၁) ၎င်းကို ရေလွှမ်းမိုးမှုမတိုင်မီ လူသားအားလုံး၏ ဘိုးဘေးဖြစ်သူ နောဧအား ပထမဆုံး ပေးအပ်ခဲ့သည် (ကမ္ဘာဦး ၉:၄)။ (၂) နယူးထေစတမန်ချာ့ချ်မှ ပထမဆုံးဥပဒေတွင် “သွေးနှင့် လည်ပင်းညှစ်ထားသောအရာများမှ ရှောင်ကြဉ်ရန်” ဟူသော ပြဋ္ဌာန်းချက်ပါရှိသည် (တမန်တော်များ၏အကျဉ်း ၁၅:၂၉)။

10. Any manner of blood. God strictly forbade both Israelite and stranger (v. 12) to eat blood. That this is not merely a Jewish ordinance is clear from two facts: (1) It was first given to Noah, progenitor of the entire human race since the Flood (Gen. 9:4). (2) The very first legislation adopted by the NT church contained theprovision, “Abstain from … blood, and from things strangled” (Acts 15:29).

 

၁၁။ အသားထဲရှိ အသက်။ မောရှေ၏စာအုပ်များတွင် သွေးစားခြင်းကို တားမြစ်သည့် တားမြစ်ချက်ကို ခုနစ်ကြိမ်ထပ်လောင်းဖော်ပြထားသည် (ကမ္ဘာဦး ၉:၄; ဝတ်ပြုရာ ၃:၁၇; ၇:၂၆, ၂၇; ၁၇:၁၀; တရားဟောရာ ၁၂:၁၆, ၂၃, ၂၄; ၁၅:၂၃)။ အကြောင်းပြချက်မှာ သွေးသည် အသက်ကို ကိုယ်စားပြုသည်၊ အမှန်တကယ်တွင် သွေးသည် အသက်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အလွန်စစ်မှန်သော အဓိပ္ပာယ်တွင်ဖြစ်သည်။ သွေးသည် ခန္ဓာကိုယ်၏ အစိတ်အပိုင်းတိုင်းသို့ အာဟာရဓာတ်၊ အားအင်၊ နွေးထွေးမှုကို သယ်ဆောင်ပေးပြီး၊ အန္တရာယ်ဖြစ်စေသော အရာများကို ဖယ်ရှားပေးသည်။ ၎င်းသည် အသက်မရှိလျှင် မဖြစ်နိုင်သော မရှိမဖြစ်လိုအပ်သော ကြားခံဖြစ်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်၏ အခြားအစိတ်အပိုင်းများအားလုံးသည် ၎င်းဖြင့် အာဟာရဓာတ်ရရှိသည်။ ဒဏ်ရာတစ်ခုဖြစ်ပေါ်ပါက၊ သွေးသည် ၎င်းကို ကုသရန်အတွက် လိုအပ်သော ပစ္စည်းများကို ယူဆောင်လာသည်။ သိပ္ပံပညာသည် သွေးနှင့်ပတ်သက်သော အချက်အလက်အသစ်များကို စဉ်ဆက်မပြတ် သင်ယူနေပြီး၊ ရှာဖွေတွေ့ရှိသည့် အချက်တစ်ခုစီသည် ၎င်း၏ အံ့ဖွယ်ဂုဏ်သတ္တိများကို အံ့သြဖွယ်တိုးပွားစေသည်။

11. The life of the flesh. Seven times in the books of Moses the prohibition against eating blood is repeated (Gen. 9:4; Lev. 3:17; 7:26, 27; 17:10; Deut. 12:16, 23, 24; 15:23). The reason given is that blood represents life; in fact, the blood is the life. This is true in a very literal sense. The blood carries nourishment, strength, and warmth to every part of the body, and carries away all that harms and destroys. It is the indispensible medium without which life is impossible. All other parts of the body are nourished by it. If a wound occurs anywhere, blood brings to it the needed material for healing it. Science is continually learning new facts about the blood, and every one discovered increases our wonder at its amazing qualities.

 

သွေးသည် ကယ်တင်ခြင်းအစီအမံတွင် အမြင့်မားဆုံးနေရာတစ်ခုရှိသည်။ ခရစ်တော်၏သွေးသည် ကယ်တင်ခြင်း၏ အရေးပါသောအစိတ်အပိုင်းအဖြစ် ထပ်ခါတလဲလဲ ဖော်ပြထားသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့တွင် “သူ၏ကိုယ်ပိုင်သွေးဖြင့် ဝယ်ယူခဲ့သည်” (တမန်တော်များ၏အကျဉ်း ၂၀:၂၈)၊ “သူ၏သွေးဖြင့် ကယ်တင်ခြင်း” (ဧဖက် ၁:၇)၊ “သွေးဖြင့် ငြိမ်သက်ခြင်း” (ကောလောသဲ ၁:၂၀)၊ “သူ၏ကိုယ်ပိုင်သွေးဖြင့် လူများကို သန့်ရှင်းစေခြင်း” (ဟေဗြဲ ၁၃:၁၂)၊ “ထာဝရပဋိညာဉ်၏သွေး” (ဟေဗြဲ ၁၃:၂၀)၊ “သွေးဖြန်းခြင်း” (၁ ပေတရု ၁:၂)၊ “ဝိညာဉ်၊ ရေ၊ သွေး” (၁ ယောဟန် ၅:၈)၊ “ရေဖြင့်သာမက၊ ရေနှင့်သွေးဖြင့်” (၁ ယောဟန် ၅:၆)၊ “ကျွန်ုပ်တို့၏အပြစ်များကို သူ၏ကိုယ်ပိုင်သွေးဖြင့် ဆေးကြောပေးခဲ့သည်” (ဗျာဒိတ် ၁:၅) စသည့်ဖော်ပြချက်များရှိသည်။ သွေးနှင့် သွေးဖြင့်ပြစ်ဒဏ်ဖြည့်ဆည်းခြင်းဆိုင်ရာ အဆုံးအမကို သမ္မာကျမ်းစာမှ ဖယ်ရှားပါက၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကယ်တင်သူမရှိဘဲ ကျန်ရစ်မည်ဖြစ်သည်။ သူသည် “သိုးသငယ်အဖြစ် သတ်ဖြတ်ရန်ယူဆောင်လာခဲ့ပြီး”၊ “သူ၏ဒဏ်ချက်များဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့သည် ကုသခံရသည်” (ဟေရှာယ ၅၃:၇, ၅)။

Blood holds a high place in the plan of salvation. The blood of Christ is repeatedly described as the vital element in redemption. Hence we have such expressions as “purchased with his own blood” (Acts 20:28); “redemption through his blood” (Eph. 1:7); “peace through the blood” (Col. 1:20); “sanctify the people with his own blood” (Heb. 13:12); “the blood of the everlasting covenant” (Heb. 13:20); “sprinkling of the blood” (1 Peter 1:2); “the Spirit, and the water, and the blood” (1 John 5:8); “not by water only, but by water and blood” (1 John 5:6); “washed us from our sins in his own blood” (Rev. 1:5). Remove the doctrine of the blood and blood atonement from the Bible and we are left without a Saviour. He was “brought as a lamb to the slaughter,” and “with his stripes we are healed” (Isa. 53:7, 5).

 

ခရစ်တော်က “လူသား၏သားတော်၏ အသားကိုစားရန်နှင့် သူ၏သွေးကိုသောက်ရန် မလုပ်ပါက၊ သင်တို့တွင် အသက်မရှိပါ။ ငါ၏အသားကိုစားပြီး ငါ၏သွေးကိုသောက်သူသည် ထာဝရအသက်ရှိသည်” (ယောဟန် ၆:၅၃, ၅၄, ၆၀) ဟု ကြေငြာခဲ့သောအခါ၊ ၎င်းသည် လူများနှင့် တပည့်များအတွက် ပြင်းထန်သော စကားဖြစ်ခဲ့ရမည်။ စစ်မှန်သော ခရစ်ယာန်တစ်ဦးအတွက် ဤစကားများသည် နက်နဲသောအဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် သခင်ခရစ်တော်၏ ညစာစားပွဲဖြစ်သည့် သွေးပဋိညာဉ်၊ အသစ်သောပဋိညာဉ်၏ စကားများကို သတိရစေသည် (၁ ကောရိန္သု ၁၁:၂၅)။

It must indeed have been a hard saying for the people and the disciples when Christ announced, “Except ye eat the flesh of the Son of man, and drink his blood, ye have no life in you. Whoso eateth my flesh, and drinketh my blood, hath eternal life” (John 6:53, 54, 60). For the sincere Christian these words have deep meaning. They call to mind the words of the new covenant, the blood covenant, the symbol of which is the Lord’s Supper (1 Cor. 11:25).

 

ဝိညာဉ်အတွက် ပြစ်ဒဏ်ဖြည့်ဆည်းခြင်း။ စကားလုံးအရ “ဝိညာဉ်အတွက် ဖုံးအုပ်ခြင်း”။ သွေးသည် ၎င်းတွင်ရှိသော အသက်ကြောင့် ပြစ်ဒဏ်ဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ ခရစ်တော်၏သွေးသည် ၎င်း၏အသက်ကို ကိုယ်စားပြုသောကြောင့် ပြစ်ဒဏ်ဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ ခရစ်တော်၏သေခြင်းသည် ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုကို ပြီးမြောက်စေပြီး၊ သူ၏အသက်သည် နောက်တစ်ခုကို ပြီးမြောက်စေသည်၊ ၎င်းတို့နှစ်ခုသည် ကျွန်ုပ်တို့အား ကယ်တင်ခြင်းကို အာမခံပေးသည်။ သူ၏သေခြင်းဖြင့် ခရစ်တော်သည် ပြစ်ဒဏ်ကို ပေးဆပ်ပြီး ဥပဒေ၏ တောင်းဆိုမှုများကို ဖြည့်ဆည်းခဲ့သည်၊ သူ၏အသက်ဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့အား အသက်ကို အာမခံပေးသည် (ရောမ ၅:၁၀ ကိုကြည့်ပါ)။

An atonement for the soul. Literally, “a covering for the soul.” It is the blood that makes atonement, because of the life that is in it. Christ’s blood makes atonement because it represents His life. Christ’s death accomplished one purpose, His life another; and the two together assure us of salvation. By His death Christ paid the penalty and satisfied the claims of the law; by His life He assures us of life (see Rom. 5:10).

 

၁၁ (မဿဲ ၂၆:၂၈; ဟေဗြဲ ၉:၂၂)။ သွေးသည် သန့်ရှင်းသည်။—ဘုရားသခင်၏သားတော်၏သွေးသည် သတ်ဖြတ်ခံရသော ယဇ်သားဖြင့် ကိုယ်စားပြုခံရပြီး၊ ဘုရားသခင်သည် သန့်ရှင်းသောအရာနှင့် သာမန်အရာကို ရှင်းလင်းပြတ်သားစွာ ထိန်းသိမ်းလိုသည်။ သွေးသည် သန့်ရှင်းသည်၊ အကြောင်းမှာ ဘုရားသခင်၏သားတော်၏ သွေးဖြင့်သာ အပြစ်အတွက် ပြစ်ဒဏ်ဖြည့်ဆည်းနိုင်သည် (အက်စ်တီ ဇူလိုင် ၁၅, ၁၈၈၀)။

11 (Matt. 26:28; Heb. 9:22). Blood Was Sacred.—The blood of the Son of God was symbolized by the blood of the slain victim, and God would have clear and definite ideas preserved between the sacred and the common. Blood was sacred, inasmuch as through the shedding of the blood of the Son of God alone could there be atonement for sin (ST July 15, 1880).

 

၁၂။ သွေးစားခြင်း။ သွေးစားခြင်းနှင့်ပတ်သက်သော စည်းမျဉ်းများ၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ ဣသရေလလူမျိုးများသည် သွေးအစစ်ကို စားသုံးခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ရန်သာမကဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ထိုအကြောင်းအားလုံးဖြစ်သော်လည်း၊ ထို့ထက်ပိုသည်။ ၎င်းသည် သွေးကိုယ်စားပြုသော အသက်ကို အလေးထားရန် ၎င်းတို့တွင် ထည့်သွင်းရန်ဖြစ်သည်။ အသက်အားလုံးသည် ဘုရားသခင်ထံမှ လာပြီး သူ့အတွက်ဖြစ်သည်။ ၎င်းကို အလွဲသုံးစားမပြုရန် သို့မဟုတ် ဖျက်ဆီးရန် မဖြစ်ပါ။

12. Eat blood. The intent of the rules in regard to the eating of blood was not only that Israel might abstain from the eating of literal blood. It was all of that, but it was more. It was to instill in them a high regard for that which the blood represents, life. All life comes from God and belongs to Him. It is not to be misused or destroyed.

 

၁၃။ သွေးကို လောင်းထုတ်ပါ။ ၎င်းသည် မုဆိုးအတွက် အထင်ကြီးစရာ သင်ခန်းစာတစ်ခု ဖြစ်ပေးခဲ့ရမည်။ သူသည် အမဲလိုက်နေပြီး ငှက်တစ်ကောင်ကို ဖမ်းမိသည်။ သွေးကို ရိုသေလေးစားစွာ ဆက်ဆံရန် ဘုရားသခင်၏ တားမြစ်ချက်ကို သတိရပြီး၊ ၎င်းကို မြေပေါ်တွင် လောင်းထုတ်ကာ ရိုသေစွာ ဖုံးအုပ်ထားသည်။ ၎င်းသည် ငှက်အတွက်မဟုတ်ပါ။ ၎င်းသည် လူကို အသက်၏ တန်ဖိုးနှင့် အရေးပါမှုကို သင်ကြားရန်ဖြစ်သည် (မဿဲ ၁၀:၂၉ ကိုကြည့်ပါ)။

13. Pour out the blood. This must have provided an impressive lesson for the hunter. He is out hunting and brings down a bird. Remembering God’s injunction to treat the blood with respect, he pours it out on the ground and reverently covers it. This was not, of course, for the sake of the bird. It was to teach man the value and importance of life (see Matt. 10:29).

 

၁၄။ ၎င်းသည် အသက်ဖြစ်သည်။ ဤအခန်းကါးသည် ထပ်ခါတလဲလဲဖြစ်သည်၊ သို့သော် ထပ်လောင်းဖော်ပြမှုတွင် တစ်စုံတစ်ရာထပ်မံဖြည့်စွမ်းထားသည်။ ယခင်ဖော်ပြချက်များသည် အသက်သည် သွေးထဲတွင်ရှိသည်ဟူသော အကြောင်းဖြစ်သည်။ ဤအခန်းကါးသည် ၎င်းသည် သွေးဖြစ်သည်ဟု ဖော်ပြထားသည်။

14. It is the life. This verse is a repetition; but in the repetition something is added. Previous statements were to the effect that the life is in the blood. This verse states that it is the blood.

 

ခရစ်တော်သည် လူသားများအတွက် သနားကရုဏာထားမှုကို ခံစားခဲ့ပြီး သင်ကြားခဲ့သည်။ တကယ်တော့၊ ကောင်းကင်နိုင်ငံတော်သို့ ဝင်ရောက်နိုင်ရန်သည် ဆာလောင်နေသူ၊ ရေငတ်နေသူ၊ အဝတ်အချည်းစည်းဖြစ်နေသူ၊ နှင့် ထောင်ကျနေသူများကို ဂရုစိုက်ရန် စိတ်ဝင်စားမှုပေါ်တွင် မူတည်သည် (မဿဲ ၂၅:၃၄-၄၀)။ ၎င်းတို့၏ဘဝသည် အသက်တော်ဖန်တီးရှင်ဖြစ်သော သူ့ထံမှ ဆင်းသက်လာပြီး၊ အခြားသူများကို ဝန်ဆောင်မှုပြုရာတွင် ၎င်းတို့သည် သူ့ကို ဝန်ဆောင်မှုပြုခြင်းဖြစ်သည်။

Christ felt and taught compassion for one’s fellow men. In fact, entrance into the heavenly kingdom depends upon interest in, and care for, the hungry, thirsty, naked, and those in prison (Matt. 25:34–40). Their life came from Him, the Author of life, and in ministering to others they would minister to Him.

 

၁၅။ မိမိဘာသာ သေဆုံးသွားသောအရာ။ မိမိဘာသာ သေဆုံးသွားသော သို့မဟုတ် စုတ်ပြဲခံရသော တိရစ္ဆာန်များ၏ အသားကို စားသုံးခြင်းသည် တားမြစ်ထားခြင်းမရှိသော်လည်း၊ ထိုသူကို မသန့်ရှင်းစေသည်။ ဤအကြောင်းရင်းမှာ ထိုကဲ့သို့သော အခြေအနေများတွင် သွေးများကို မသင့်လျော်စွာ စီးထုတ်နိုင်ခြင်းကြောင့်ဟု ယူဆရသည်။

15. That which died of itself. Eating the flesh of animals that died of themselves or were torn, though not prohibited, makes a man unclean. The reason for this is supposed to be that in such cases the blood was not properly drained.

 

ellen g. white comments

11 GC 418

 

အခန်းကြီး - ၁၈

chapter 18

 

၁. တရားမဝင်သော အိမ်ထောင်ရေး။ ၁၉. တရားမဝင်သော တပ်မက်မှု။

1 Unlawful marriages. 19 Unlawful lusts.

 

၃. ထိုအမှုအရာများအတိုင်း။ အဲဂုတ္တုပြည်မှ ထွက်လာပြီးနောက်၊ ဣသရေလလူမျိုးသည် အဲဂုတ္တုပြည်၏ အကျင့်များကို စွန့်ပစ်ရမည်။ သူတို့သည် ခါနာန်ပြည်သို့ လျှောက်လှမ်းနေပြီး၊ ထိုနေရာတွင်လည်း ဒုစရိုက်မှုများ ထွန်းကားနေသည်။ မည်သည့်အရင်းအမြစ်မှဖြစ်စေ၊ သူတို့သည် မကောင်းမှုကို ရှောင်ရှားရမည်။

3. After the doings. Having come out from the land of Egypt, Israel was to leave behind the ways of Egypt. They were on their way to Canaan, and iniquity prevailed there also. They were to shun evil, whatever its source.

 

၄. ငါ၏တရားစီရင်ချက်များကို ပြုလုပ်ကြလော့။ ၎င်းသည် သူတို့၏ ကယ်တင်ခြင်းတစ်ခုတည်းသော နည်းလမ်းဖြစ်သည်။ ဒုစရိုက်နှင့် ယုတ်ညံ့မှုများကြားတွင်၊ ဖောက်ပြန်ပြီး ယုတ်မာသော လူမျိုးတစ်မျိုးကြားတွင်၊ ဘုရားသခင်သည် သူ၏လူမျိုးများကို ဤလောက၌ အလင်းရောင်အဖြစ် ထွန်းလင်းစေလိုတော်မူသည် (ဖိလိပ္ပိ ၂:၁၅)။

4. Do my judgments. This was their only salvation. In the midst of sin and degradation, in the midst of a crooked and perverse nation, God wanted His people to shine forth as lights in the world (Phil. 2:15).

 

အချို့က ဘုရားသခင်သည် အဲဂုတ္တုနှင့် ခါနာန်တွင် ထွန်းကားသော အခြေအနေများကြားတွင် သူ၏လူမျိုးများကို နေထိုင်ခွင့်ပြုသည်ကို အံ့ဩခဲ့ကြသည်။ သို့သော် သူတို့သည် အဲဂုတ္တုတွင် နေထိုင်သော်လည်း၊ အဲဂုတ္တုလူမျိုးများနှင့် ရောနှောမနေရန် ပြဌာန်းထားသည် (ယောဟန် ၁၇:၁၅ ကိုကြည့်ပါ)။ ၎င်းကို သူတို့အတွက် သီးသန့်နေရာတစ်ခုဖြစ်သော ဂေါရှင်ပြည်ကို ပေးထားခြင်းဖြင့် ထင်ရှားသည်။ အကယ်၍ သူတို့သည် ၎င်းတို့၏နေရာကို ထိန်းသိမ်းထားခဲ့လျှင်၊ ဘုရားသခင်၏ အကြံဉာဏ်ကို နာခံခဲ့လျှင်၊ သူတို့သည် ၎င်းတို့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ မကောင်းမှုများနှင့် သီးခြားနေထိုင်နိုင်ခဲ့လိမ့်မည်။ သို့သော် သူတို့သည် အဲဂုတ္တုလူမျိုးများနှင့် ရောနှောနေထိုင်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်းတို့၏ အကျင့်များကို သင်ယူကာ မိမိတို့ကိုယ်ကို ဖောက်ပြန်စေခဲ့သည်။ ၎င်းတို့၏ ၄၀ နှစ်ကြာ လှည့်လည်သွားလာမှုသည် ပညာရေးနှစ်များဖြစ်ပြီး၊ ထိုအချိန်အတွင်း ဘုရားသခင်သည် သူတို့အား အဲဂုတ္တုပြည်၏ အကျင့်များကို မေ့လျော့စေပြီး သူ၏လမ်းစဉ်များကို သင်ယူစေရန် ရည်ရွယ်ခဲ့သည်။ ခါနာန်ပြည်သို့ ဝင်ရောက်ရန် အချိန်ကျရောက်သောအခါ၊ အဲဂုတ္တုမှ ထွက်ခွာလာခဲ့သော မျိုးဆက်သည် လုံးဝပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဤအကြားကာလတွင် ဘုရားသခင်သည် သူတို့အား သိနာတောင်မှ သူ၏တရားဥပဒေကို ပေးအပ်ခဲ့ပြီး၊ “လူတစ်ဦးသည် ၎င်းတို့ကို ပြုလုပ်လျှင် သူသည် ၎င်းတို့အတွင်း၌ အသက်ရှင်လိမ့်မည်” ဟူသော စီရင်ထုံးများကို ပေးခဲ့သည်။ သူတို့အား ဘုရားသခင်၏ တန်ခိုးနှင့် မည်သည့်အခြေအနေမျိုးတွင်မဆို ၎င်းတို့အတွက် ထောက်ပံ့ပေးနိုင်သည့် စွမ်းရည်ကို ပြသခဲ့သည်။ ဤအားလုံးသည် ၎င်းတို့၏ ယုံကြည်ခြင်းကို ခိုင်မာစေရန် ရည်ရွယ်ခဲ့သည်။ အကယ်၍ သူတို့သည် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်စိတ်ချခဲ့လျှင် အားလုံးသည် ကောင်းမွန်လိမ့်မည်။

Some have wondered why God permitted His people to live among such conditions as prevailed in Egypt and Canaan. But though they lived in Egypt they were not to mingle with the Egyptians (see John 17:15). This is evident from the fact that He provided a separate place for them to live, the land of Goshen. Had they kept their place, had they obeyed God’s counsel, they would have remained separate from the evils that surrounded them. Instead, they mingled with the Egyptians, learned their ways, and became corrupt themselves. Their 40 years of wandering were years of education, during which God designed that they should forget the ways of Egypt and learn His ways. When the time came for them to enter the land of Canaan, the generation that departed from Egypt had all but vanished. During this interval God gave them His law from Sinai, He gave them ordinances, “which if a man do, he shall live in them”; He gave them demonstrations of His power and of His ability to provide for them under all circumstances. All this was intended to strengthen their faith. If they would but place their trust in God, all would be well.

 

ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလလူမျိုးကို ခါနာန်ပြည်သို့ ဦးဆောင်ခဲ့ပြီး၊ ထိုနေရာတွင် သူတို့ကို စောင့်ကြိုနေသော သွေးဆောင်မှုများကို သိရှိခဲ့သည်။ သူသည် ထိုသို့မပြုလုပ်နိုင်ခဲ့သော်လည်း၊ သူ၏ဉာဏ်ပညာဖြင့် ၎င်းသည် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်ဟု ယူဆခဲ့သည်။ သို့သော် သူတို့သည် ခါနာန်လူမျိုးများနှင့် ရောနှောမနေရန်နှင့် ၎င်းတို့၏ အကျင့်များကို မသင်ယူရန် ပြဌာန်းထားသည်။ ခါနာန်ပြည်ကို သိမ်းပိုက်ခြင်းလုပ်ငန်းစဉ်သည် တဖြည်းဖြည်းဖြစ်ရမည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၃:၂၉-၃၀)။ ထိုလုပ်ငန်းစဉ်အတွင်း ၎င်းတို့သည် စရိုက်ဖွံ့ဖြိုးမှုအတွက် နောက်ထပ်အခွင့်အရေးရရှိရမည်။ ၎င်းတို့၏ ဘုရားသခင်အပေါ် သစ္စာစောင့်သိမှုကို စမ်းသပ်ရမည်။ အကယ်၍ ဘုရားသခင်သည် သွေးဆောင်မှုအားလုံးကို ချက်ချင်းဖယ်ရှားခဲ့လျှင်၊ စရိုက်ဖွံ့ဖြိုးမှု မရှိနိုင်ခဲ့ပေ။

God led Israel into the land of Canaan, knowing the temptations that awaited them there. He could have done otherwise, but in His wisdom He considered this best. Nevertheless they were not to mingle with the Canaanites nor learn their ways. The process of occupying the land of Canaan was to be a gradual one (Ex. 23:29, 30). During that process they were to have further opportunity for character development; their loyalty to God was to be tested. Had God removed all temptation immediately, there could have been no development of character.

 

ဣသရေလသည် ၎င်းတို့၏ လိုအပ်ချက်များကို ဖြည့်ဆည်းရန်အတွက် လုံလောက်သော နယ်မြေကိုသာ သိမ်းပိုက်ရမည်။ ဤအစီအစဉ်သည် စံပြဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဣသရေလကို ကာကွယ်ပေးပြီး ၎င်းတို့လိုအပ်သော နယ်မြေကို ပေးအပ်မည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ၎င်းသည် သူတို့ကို တစ်ပါးအမျိုးသားများနှင့် တိုက်ရိုက်ဆက်သွယ်မှုမှ ကင်းဝေးစေပြီး၊ ၎င်းတို့၏ တံခါးဝတွင် သာသနာပြုနယ်မြေတစ်ခုကို ထားရှိမည်။ သို့သော် ဣသရေလသည် ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရန် ပျက်ကွက်ခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် “ဝင်ရောက်ခြင်းမပြုခဲ့” (ဟေဗြဲ ၄:၆)။

Israel was to occupy only sufficient territory to meet their immediate needs. The plan was ideal. It would protect Israel and give them the territory needed; at the same time it would keep them from direct association with the heathen and leave a missionary field right at their door. But Israel failed to cooperate; they “entered not in” (Heb. 4:6).

 

၆. သင်တို့တွင် မည်သူမျှ ချဉ်းကပ်ခြင်းမပြုရ။ ရှေးခေတ်၏ ထင်ရှားသော ဒုစရိုက်တစ်ခုမှာ အကျင့်ယိုယွင်းမှုဖြစ်ပြီး၊ ခါနာန်ပြည်သည် ကင်းလွတ်ခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ အိမ်ထောင်ရေးကို တန်ဖိုးနည်းစွာ ထားရှိခဲ့ပြီး၊ အမျိုးသမီးများကို တိရစ္ဆာန်များကဲ့သို့ ဆက်ဆံခဲ့သည်။ ဤအခန်းသည် တစ်ပါးအမျိုးသားများကြားတွင် ရှိခဲ့သော အခြေအနေများကို စစ်မှန်သော ပုံရိပ်ကို ပေးထားသည် (၂၄-၂၇ ကိုကြည့်ပါ)၊ ဤအားလုံးကို ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလကို သတိပေးခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်သည် ဤသတိပေးချက်ကို အသေးစိတ်ဖော်ပြရန် လိုအပ်ခဲ့သည့်အချက်သည် ၎င်းတို့ကို ရင်ဆိုင်နေရသော အန္တရာယ်နှင့် ၎င်းတို့သတိထားရမည့်အရာကို အလေးပေးဖော်ပြသည်။

6. None of you shall approach. One of the outstanding sins of antiquity was immorality, and the land of Canaan was not exempt. Marriage was held in low esteem and women were treated as cattle. This chapter gives a true picture of conditions as they were among the heathen (vs. 24–27), and against all this God warned Israel. The fact that God found it necessary to issue such a warning, with all its stark details, emphasizes the danger that confronted them and of which they must beware.

 

အစပိုင်းတွင် ဘုရားသခင်သည် ယောက်ျားတစ်ဦးနှင့် မိန်းမတစ်ဦးကို ဖန်ဆင်းခဲ့ပြီး၊ လူသားအတွက် ကောင်းချီးနှင့် သက်တောင့်သက်သာရှိမှုအတွက် စံပြအခြေအနေများကို တည်ထောင်ခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်၏ အစီအစဉ်သည် အိမ်ထောင်ရေး၊ လူမျိုး၊ နှင့် နှစ်ဘက်လိင်အတွက် သန့်ရှင်းမှုကို ထိန်းသိမ်းပေးမည်။ အိမ်ထောင်ရေးသည် ဂုဏ်မဲ့ခြင်းမဟုတ်၊ အချို့ပြောသည့်အတိုင်း ရှောင်ရှားရမည့် အပြစ်တစ်ခုလည်းမဟုတ်ပေ။ ၎င်းကို ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင်က ပြဌာန်းခဲ့ပြီး၊ ၎င်းသည် ဂုဏ်ယူစရာဖြစ်သည် (ဟေဗြဲ ၁၃:၄)။ ၎င်းသည် ဥပုသ်နေ့ကဲ့သို့ ဘုရားသခင်၏ အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းကဲ့သို့ပင် မြင့်မြတ်စွာ ထားရှိရမည်။ ဥပုသ်နေ့သည် သင့်လျော်စွာ စောင့်ထိန်းရန် ရိုသေမှုနှင့် သန့်ရှင်းမှုကို တောင်းဆိုသည့်အလျှင်၊ အိမ်ထောင်ရေးသည်လည်း ထိုနည်းတူဖြစ်သည်။ နှစ်ခုစလုံးသည် သန့်ရှင်းမှုကို ချိုးဖောက်နိုင်သည်၊ သို့မဟုတ် နှစ်ခုစလုံးသည် ကောင်းချီးဖြစ်နိုင်သည်။ ကိုယ်ခန္ဓာနှင့် ၎င်း၏လုပ်ဆောင်မှုများအပေါ် ရိုသေမှုသည် ဤအခန်း၏ အဓိကအကြောင်းအရာဖြစ်သည်၊ မိမိကိုယ်ခန္ဓာနှင့် အခြားသူများ၏ ကိုယ်ခန္ဓာအပေါ် ရိုသေမှုဖြစ်သည်။

In the beginning God created one man and one woman, thus establishing ideal conditions for man’s blessing and comfort. God’s plan would preserve the home, the nation, and the chastity of both sexes. Marriage is not dishonorable; it is not sinful, a thing to be shunned, as some would have us believe. It was ordained by God Himself and is honorable (Heb. 13:4). It is a divine institution as much as is the Sabbath, and like it is to be held in high esteem. As the Sabbath demands reverence and holiness for its proper observance, so does marriage. Both can be desecrated, or both can be a blessing. Reverence for the body and its functions is the theme of this chapter, reverence for one’s own body and for the bodies of others.

 

၂၁. မိုလက်သို့။ “မိုလက်သို့ မီးထဲဖြတ်သွားခြင်း” ဟူသော မထင်ရှားသော တစ်ပါးအမျိုးသားထုံးတမ်းကို ဤနေရာတွင် ပထမဆုံးအကြိမ် ဖော်ပြထားသည်။ ဤထုံးတမ်းနှင့်ပတ်သက်သော အခြားဖော်ပြချက်များကို လေဝိအန်ကျမ်း ၂၀:၂-၅၊ ၂ရာဇဝင် ၂၃:၁၀၊ နှင့် ယေရမိ ၃၂:၃၅ တို့တွင် တွေ့ရသည်။ ၁ရာဇဝင် ၁၁:၇ တွင် ဖော်ပြထားသော “မိုလက်” သည် အမ္မုန်လူမျိုး၏ ဘုရားအဖြစ် ဖော်ပြထားပြီး၊ ၎င်းသည် အဆိုပါအခန်း၏ ၅ နှင့် ၃၃ ပိုဒ်များနှင့် ၂ရာဇဝင် ၂၃:၁၃ တွင် “မိလဒုံ” ဖြစ်နိုင်သည်။

21. To Molech. The obscure pagan rite described by the phrase, “pass through the fire to Molech,” is here mentioned for the first time. Other statements dealing with the same practice are found in Lev. 20:2–5; 2 Kings 23:10, and Jer. 32:35. The “Molech” of 1 Kings 11:7, who is describedas the god of the Ammonites, is probably the “Milcom” of vs. 5 and 33 of the same chapter, and of 2 Kings 23:13.

 

သို့သော် မိုလက်သည် မည်သူဖြစ်သနည်း။ ဤစကားလုံးသည် ဓမ္မပညာရှင်များကို မျိုးဆက်ပေါင်းများစွာ အံ့ဩစေခဲ့သည်။ အချို့က မိုလက် (molek) သည် ခါနာန်ဘုရား မီကယ် (Mekal) ကို ရည်ညွှန်းပြီး၊ ကျောက်စာများဖြင့် သက်သေပြထားသော နောက်ဆုံးစာလုံးနှစ်လုံးကို ပြောင်းပြန်လှန်ထားသည်ဟု ယူဆခဲ့သည်။ အခြားပညာရှင်များကမူ အောက်ပါအဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက်ကို ပေးခဲ့သည်။ “မိုလက်” (molek) ဟူသော စကားလုံးသည် ဟေဗြဲဘာသာတွင် “ဘုရင်” (melek) ဟူသော စကားလုံးနှင့် သံစဉ်တူသည်။ ရှေးဟေဗြဲဘာသာတွင် သံစဉ်များကိုသာ ရေးထားပြီး၊ ဤကိစ္စတွင် mlk ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် မတူညီသော သရ (ဗီုကလီ) များထည့်သွင်းခြင်းဖြင့် မတူညီသော စကားလုံးတစ်လုံးဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ထို့ကြောင့်၊ ဤပညာရှင်များအရ၊ ရှေးဟေဗြဲထုံးတမ်းအရ၊ “မိုလက်” သည် ဘုရား၏နာမမဟုတ်ဘဲ၊ “ဘုရင်” ဟုခေါ်နိုင်သော မည်သည့်ဘုရားကိုမဆို ရည်ညွှန်းသည့်အမည်ဖြစ်သည်၊ ဟေဗြဲလူမျိုးများက ဘုရားသခင်ကို “ဘုရင်” ဟုခေါ်သကဲ့သို့ဖြစ်သည် (ဆာလံ ၅:၂၊ ၁၀:၁၆ စသည်တို့ကို ကြည့်ပါ)။ ၎င်းတို့သည် ရှေးဟေဗြဲလူမျိုးများက “ဘုရင်” (melek) ဟူသော ဘွဲ့အမည်ကို စစ်မှန်သောဘုရားသခင်အတွက် ထားရှိခဲ့ပြီး၊ ခါနာန်ဘုရားများကို ရည်ညွှန်းရာတွင် mlk သံစဉ်အုပ်စုကို “အိုး” နှင့် “အီ” ဟူသော သရ (ဗီုကလီ) များဖြင့် အသံထွက်ပြီး၊ “ဘိုရှတ်” (bosheth) ဟူသော စကားလုံး၏ သရ (ဗီုကလီ) များကို အသုံးပြုကာ “မိုလက်” ဟူသော စကားလုံးကို ဖန်တီးခဲ့သည်ဟု လက်ခံခဲ့သည်။ ဤတစ်ပါးအမျိုးသားဘုရားအတွက် ဤဘွဲ့အမည်သည် ကောင်းကင်နှင့်မြေကြီး၏ စစ်မှန်သောဘုရင် (melek) နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်အနေဖြင့် “ရှက်ဖွယ်ဘုရင်” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည်ဟု ယူဆခဲ့သည်။ ဤမိုလက်ဟူသော စကားလုံး၏ ရှင်းပြချက်သည် ဓမ္မပညာရပ်ထဲတွင် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် လက်ခံထားသည်။

But who is Molech? Generations of theologians have been puzzled by this word. Some have thought that Molech (molek) stands for the Canaanite god Mekal, who is attested by inscriptions, and that the last two consonants have become inverted. Other scholars, however, have given the following interpretation: The word “Molech” (molek) has the same consonants in Hebrew as the word for “king” (melek). In ancient Hebrew, only the consonants were written, in this instance, mlk. The insertion of different vowels thus resulted in a different word. Therefore, according to these scholars, who reflect the ancient Jewish tradition, “Molech” was not the name of a deity, but the designation of any god, who could be called “king” in the same sense as God was called “king” by the Hebrews (see Ps. 5:2; 10:16; etc.). They also accepted the Jewish tradition that the ancient Hebrews reserved the title melek, “king,” for the true God, and pronounced the consonantal group of letters, mlk, when applied to Canaanite gods, with the vowels, “o” and “e,” as found in the word bosheth “shame,” thus creating the word molek. This title for a pagan god was thought to mean “shame-king” in contrast to the melek, the true King of heaven and earth. This explanation of the word “Molech” has been widely held in theological circles.

 

၁၉၃၅ ခုနှစ်တွင် အိုး။ အီးစဖဲလ်ဒတ် (O. Eissfeldt) သည် အင်အေ ၄၀၀-၁၅၀ ခုနှစ်မှ မြောက်အာဖရိကရှိ ကာသိဂျ်မြို့၏ ပုနစ်ကျောက်စာများနှင့်ပတ်သက်သော သူ၏တွေ့ရှိချက်များကို ထုတ်ဝေခဲ့ပြီး၊ ၎င်းတွင် “သိုးမိုလက်” နှင့် “လူမိုလက်” ဟူသော အသုံးအနှုန်းများကို တိရစ္ဆာန်နှင့် လူသားယဇ်ပူဇော်မှုများကို ဖော်ပြရန် အသုံးပြုခဲ့သည် (Molk als Opferbegriff im Punischen und Hebräischen und das Ende des Gottes Moloch)။ ပုနစ်ဘာသာစကားသည် ဟေဗြဲဘာသာနှင့် နီးကပ်စွာ ဆက်နွှယ်နေသောကြောင့်၊ အီးစဖဲလ်ဒတ်သည် ဟေဗြဲစကားလုံး မိုလက် (molek) ကို “ကတိသစ္စာ” သို့မဟုတ် “သစ္စာဂတိ” ဟု အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် “မိုလက်သို့ မီးထဲဖြတ်သွားခြင်း” ဟု ဘာသာပြန်လေ့ရှိသော သမ္မာကျမ်းစာပိုဒ်များကို “မိုလက်အဖြစ်” ဟု ဘာသာပြန်သင့်သည်၊ ဆိုလိုသည်မှာ တစ်ပါးအမျိုးသားဘုရားထံ သစ္စာဂတိတစ်ခုကို ဖြည့်ဆည်းခြင်းအဖြစ်ဖြစ်သည်။

In 1935 O. Eissfeldt published his findings in regard to certain Punic inscriptions of Carthage in North Africa of the period from 400-150 b.c., in which the terms “molk of sheep” and “molk of man” are used to describe animal and human sacrifices (Molk als Opferbegriff im Punischen und Hebräischen und das Ende des Gottes Moloch). Since the Punic language is closely related to Hebrew, Eissfeldt explained the Hebrew word molek to mean “vow” or “pledge.” Thus the Biblical passages usually translated, “pass through the fire to Molech,” should be rendered, “as a molech,” that is, as the fulfillment of a pledge to a pagan god.

 

ပညာရှင်များစွာသည် အိုင်စဖဲလ်ဒ်၏ ရှင်းပြချက်ကို လက်ခံရန် သဘောထားကြသည်။ သို့သော်၊ မက်ဆိုပိုတေးမီးယားရှိ မာရီမြို့၏ တူးဖော်မှုတွင် ဂျီ။ ဒိုဆင်သည် ဘီစီ ၁၈ ရာစုတွင် အလယ်ပိုင်းယူဖရေးတီးဒေသတွင် ကိုးကွယ်ခံရသော မုလုခ်ဟု အမည်ရသည့် နတ်တစ်ပါးကို တွေ့ရှိခဲ့သည့် စာသားများကို ရရှိခဲ့သည် (ရီဗျူး ဒီ အာဆီရီယိုလိုဂျီ၊ အတွဲ ၃၅၊ စာမျက်နှာ ၁၇၈၊ [၁၉၃၈]၊ မှတ်စု ၁)။ ထို့ပြင်၊ ဆဖာဗေးမ်မြို့၏ နတ်များဖြစ်သော အာဒရာမ္မလက် (မက်ဆိုပိုတေးမီးယား ကမ္ဗည်းများတွင် အဒဒ်-မိလ်ကီအဖြစ် မှတ်တမ်းတင်ထားသည်) နှင့် အာနာမ္မလက်တို့သည် က လူငယ်များကို မီးဖြင့် ယဇ်ပူဇော်ခံရသည့် နတ်များ (၂ ဓမ္မရာဇဝတ် ၁၇:၃၁) ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့၏ နာမည်များ၏ နောက်ဆုံးတစ်ဝက်တွင် ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း မုလုခ်နတ်နှင့် ဆက်စပ်မှုရှိပုံရသည်။

Many scholars have been inclined to accept Eissfeldt’s explanation. However, the excavation of the city of Mari, in Mesopotamia, has furnished texts in which G. Dossin found a god named Muluk, who was worshiped in the Middle-Euphrates region in the 18th century b.c. (Revue d’ Assyriologie, vol. 35, p. 178, [1938], n. 1). Also the gods of Sepharvaim, Adrammelech (attested in Mesopotamian inscriptions as Adad–milki) and Anammelech, to whom children were sacrificed by fire (2 Kings 17:31), apparently had some connection with the god Muluk, as the last half of their names reveal.

 

 

ဤသက်သေအရ မိုလက်သည် ကလေးများကို မီးဖြင့် ယဇ်ပူဇော်သော သီးခြားသော နတ်ဘုရားတစ်ပါးဖြစ်ပြီး၊ ထို့ကြောင့် “မိုလက်ထံသို့ မီးဖြင့်ဖြတ်သွားခြင်း” ဟူသော ရိုးရာ ဘာသာပြန်ကို မှန်ကန်စွာ မှတ်ယူနိုင်သည်ဟု ထင်ရသည်။ ဤနတ်ဘုရား၏ အမည်သည် နောက်ပိုင်းတွင် ကာသိတ်မြို့၏ ဖူနစ်ကမ္ဗည်းများတွင် ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း အချို့သော တိရစ္ဆာန်များနှင့် လူသားယဇ်ပူဇော်မှုများအတွက် သုံးစွဲသည့် နာမည်တစ်ခုအဖြစ် အသုံးပြုခဲ့သည်။

In the light of this latest evidence Molech seems to have been a particular pagan god, one to whom children were offered as burnt sacrifices, so that the traditional translation, “pass through the fire to Molech,” can be considered as correct. The name of this god, however, was later also applied as a technical term for certain animal and human sacrifices as is revealed by the Punic inscriptions of Carthage.

 

၂၄။ သင်တို့ကိုယ်သင် မညစ်ညမ်းစေနှင့်။ ဣသရေလပတ်ဝန်းကျင်ရှိ နိုင်ငံများသည် ဤနေရာတွင် ဖော်ပြထားသော ဒုစရိုက်များအားလုံးကို ကျူးလွန်ခဲ့ကြပြီး၊ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့အား နှင်ထုတ်ခံရမည်။ ထို့ကြောင့် ဣသရေလသည် ထိုသို့သော အပြစ်များကို ရှောင်ရှားရမည်၊ သို့မဟုတ် နှင်ထုတ်ခံရမည်။ ဤနေရာတွင် ပေးထားသော သတင်းစကားသည် ၎င်းတို့ရင်ဆိုင်နေရသော အန္တရာယ်အမှန်ကို သက်သေပြသည်။

24. Defile not ye yourselves. The nations round about Israel were guilty of all the sins here enumerated, and were for this reason to be dispossessed. Israel therefore was to avoid similar guilt, or be cast out. The message here given is evidence of the very real danger that confronted them.

 

၂၈။ အန်စေ။ ကွို့ဟူသော စကားမှာ “အော့ထွက်သည်” ဟူသည် (လေဝိယံကျမ်း ၁၈:၂၅၊ ယောန ၂:၁၀ ကိုကြည့်ပါ)။ ဣသရေလသည် ကတိထားရာ ပြည်သို့ ကတိသစ္စာဆိုချက်ဖြင့်သာ နေထိုင်ခွင့်ရရှိခဲ့သည်။ ၑသစ္စာကို ဖောက်ဖျက်သောအခါ ၎င်းတို့သည် ကိနာန်ပြည်မှ နှင်ထုတ်ခံရမည်။ “ပြည်မှ အမြစ်ပြတ်ခံရမည်” ဟူ၍ ဖူးပြခံရမည် (ဒါဝိဒမင်းကျမ်း ၂၈:၆၃၊ ၆၄)။ အေးဇရာသည် ဣသရေလကို “အလွန်အောင်မြင်သော တောင်ပေါ်တွင် စိုက်ပျိုးထားသော စပျစ်ပင်” ဟူ၍ ဥပမာပြထားပြီး၊ ၎င်းသည် “အရိုင်းစပျစ်သီးများ” ထွက်ပေါ်လာသောအခါ ဘုရားသခင်သည် ပြည်တစ်ခုလုံးကို ဖျက်ဆီးရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည် (ဟေရှာယ ၅:၁-၇)။

28. Spue. From qo’, “to vomit up” (see Lev. 18:25; Jonah 2:10). Israel held title to the Promised Land only on the basis of the covenant relationship. When they violated the covenant they forfeited their right to remain in Canaan. They would be “plucked from off the land” and scattered (Deut. 28:63, 64). Under the symbol of a “vine” Isaiah represents Israel “planted” in “a very fruitful hill.” But when the vine “brought forth wild grapes” God determined to lay the whole land waste (Isa. 5:1–7).

 

၃၀။ ငါသည် ထာဝရဘုရားဖြစ်သည်။ ဤအခန်းသည် ၎င်းစတင်ခဲ့သည့်အတိုင်း အဆုံးသတ်ထားပြီး၊ ဤထောက်ခံချက်ဖြင့် ဘုရားသခင်၏ သန့်ရှင်းမှုနှင့် သူတို့ရှေ့တွင် ထားရှိခဲ့သော မြင့်မားသောစံနှုန်းကို သတိပေးရန် ဒီဇိုင်းထုတ်ထားသည်။

30. I am the Lord. The chapter ends as it began, with this affirmation, designed to remind them of the holiness of God and of the high standard He held before them.

 

ellen g. white comments

5 PP 372

26, 27 1T 280

 

အခန်းကြီး - ၁၉

chapter 19

 

ဥပဒေများကို ထပ်မံဖော်ပြခြင်း

A repetition of sundry laws.

 

၂. သင်တို့သည် သန့်ရှင်းရမည်။ ဤသည်မှာ လီဝီးကျမ်း၏ အဓိကအချက်ဖြစ်သည်။ ကျမ်းတစ်အုပ်လုံးတွင် သန့်ရှင်းမှုကို အမြဲအလေးပေးထားသည်။ ဤအမိန့်၏အကြောင်းပြချက်မှာ ဘုရားသခင်သည် သန့်ရှင်းသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

2. Ye shall be holy. This is the keynote of the book of Leviticus. Throughout the book stress is ever on holiness. The reason here given for the command is that God is holy.

 

၃. သူ၏မိခင်နှင့် သူ၏ဖခင်။ ဤနေရာတွင် ကျမ်းစာတွင် ပုံမှန်လိုက်နာသော အစီအစဉ်ကို ပြောင်းပြန်လှန်ထားသည်။ အချို့က ဤအရာသည် မတော်မတဆဖြစ်ပြီး စကားလုံးများ တစ်နည်းနည်းဖြင့် ပြောင်းလဲထားသည်ဟု ထင်ကြသည်။ သို့သော် ဘုရားသခင်သည် ဤသို့ဖြစ်ရန် ရည်ရွယ်ခဲ့သည်မှာ သေချာသည်။ ဤအရာသည် ဖခင်၏ဂုဏ်သိက္ခာနှင့် ရာထူးကို မထိခိုက်စေသော်လည်း၊ မိခင်များကို ဘုရားသခင်က မေ့လျော့မထားကြောင်း၊ လူသားများကလည်း မေ့လျော့မထားသင့်ကြောင်း အလေးပေးဖော်ပြသည်။

3. His mother, and his father. Here the order commonly followed in Scripture is reversed. Some think this an accident, the words in some way transposed. But doubtless God intended it this way. This in no way detracts from the dignity and position of the father, but it does emphasize the fact that mothers are not forgotten by God, and should not be by man.

 

အိမ်ထောင်စုများစွာတွင် မိခင်အား ထိုက်သင့်သော ဂုဏ်ပြုမှုမပေးကြသည်မှာ များလွန်းသည်။ မိခင်သည် သူမ၏ မဖြစ်မနေရာနှင့် အပြုသဘောဆောင်သော၊ တည်ဆောက်မှုဆိုင်ရာ သြဇာလွှမ်းမိုးမှုကို ထိန်းသိမ်းရန် ပျက်ကွက်ပေမည်။ သူမသည် ကလေးအား “ဖခင်အိမ်ပြန်ရောက်လျှင် နာခံစေမည်” ဟု ပြောပြခြင်းဖြင့် ကလေး၏စိတ်ထဲတွင် သူမ၏အခွင့်အာဏာကို လျှော့ချပေမည်၊ ထိုသို့ဖြင့် ကလေးကို ထိခိုက်စေသည်။ ဤနည်းဖြင့် တာဝန်ကို ပုံမှန်ရှောင်လွှဲသော မိခင်တစ်ဦးသည် အခြေအနေကို လေ့လာရန်၊ သူမ၏ပျက်ကွက်မှု၏အကြောင်းရင်းကို ရှာဖွေရန်နှင့် ထိုအရာကို ပြုပြင်ရန် ခြေလှမ်းများလုပ်ဆောင်သင့်သည်။ ပညတ်ချက်တွင် “သင်၏ဖခင်နှင့် သင်၏မိခင်ကို ဂုဏ်ပြုလော့” (ထွက်မြောက်ရာ ၂၀:၁၂) ဟု ဖော်ပြထားသည်။

In too many homes due honor is not given the mother. Perhaps she fails to occupy her rightful place and exert the positive, constructive influence that she should. She may lower her authority in the mind of the child by telling him that father will make him obey when he comes home, thus harming the child. A mother who habitually shirks her responsibility in this way would do well to study the situation, to seek the cause for her own failure, and then take steps to rectify matters. The commandment reads, “Honour thy father and thy mother” (Ex. 20:12).

 

ငါ၏ဥပုသ်နေ့များကို စောင့်ထိန်းလော့။ ဤနေရာတွင် ဖော်ပြထားသော စတုတ္ထနှင့် ပဉ္စမပညတ်ချက်များသည် ဥပဒေ၏ အပြုသဘောဆောင်သော ပညတ်ချက်နှစ်ခုဖြစ်သည်။ နှစ်ခုစလုံးသည် အခွင့်အာဏာအပေါ် ရိုသေလေးစားမှုကို သင်ကြားပေးသည်။

Keep my sabbaths. The fourth and fifth commandments, here named, are the two positive commandments of the law. Both inculcate reverence and respect for authority.

 

ငါသည် ထာဝရဘုရားဖြစ်သည်။ ဤထုတ်ပြန်ချက်ကို ဤအခန်းတွင် အကြိမ်များစွာ ထပ်ဖော်ပြထားသည် (အခန်းငယ် ၄၊ ၁၀၊ ၁၂၊ ၁၄၊ ၁၆၊ ၁၈၊ ၂၅၊ ၂၈၊ ၃၀၊ ၃၁၊ ၃၂၊ ၃၄၊ ၃၆၊ ၃၇)။

I am the Lord. This statement is repeated many times in the chapter (vs. 4, 10, 12, 14, 16, 18, 25, 28, 30, 31, 32, 34, 36, 37).

 

၄. ရုပ်တုဆီသို့ မလှည့်ကြလင့်။ အခန်းငယ် ၄ သည် ပထမနှင့် ဒုတိယပညတ်ချက်များကို ညွှန်ပြပြီး၊ အထူးသဖြင့် ဒုတိယပညတ်ချက်ကို အလေးပေးသည်။ ဤပညတ်ချက်ကို ချိုးဖောက်ရန် သစ်သားနှင့် ကျောက်သားရုပ်တုများကို ဦးညွှတ်ရန်မလိုအပ်ပါ။ ဘုရားသခင်၏နေရာတွင် ဂုဏ်ပြုသောအရာ သို့မဟုတ် သူ့ထက်ဦးစားပေးသော မည်သည့်အရာမဆို၊ စိတ်ကူးယဉ်မှုတစ်ခုသာဖြစ်စေကာမူ ရုပ်တုတစ်ခုဖြစ်လာသည်။

4. Turn ye not unto idols. Verse 4 points to the first and the second commandments, particularly the second. We need not bow down to idols of wood and stone to transgress this commandment. Anything honored in the place of God or preferred before Him constitutes an idol, even if it be a matter of the imagination only.

 

၅. ငြိမ်သက်ခြင်းပူဇော်သက္ကာများ။ ဤအခန်းငယ်သည် အခန်း ၇:၁၁-၂၁ တွင်ပေးထားသော ညွှန်ကြားချက်ကို အလေးပေးရန် ထပ်ဖော်ပြထားသည်။ အခန်း ၁၇:၁-၇ ၏ဆွေးနွေးချက်တွင် ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း၊ ငြိမ်သက်ခြင်းပူဇော်သက္ကာများသည် အခြားသက္ကာများထက် အလွယ်တကူ အလွဲသုံးစားပြုရန် လွယ်ကူသည်။

5. A sacrifice of peace offerings. This repeats, by way of emphasis, the instruction given in ch. 7:11–21. As noted in the discussion of ch. 17:1–7, the peace offerings were more easily susceptible to abuse than were the others.

 

၉. သင်၏ရိတ်သိမ်းမှု၏ ကောက်နှံများ။ ဘုရားသခင်သည် ဆင်းရဲသားများကို အထူးဂရုပြုသည်။ ဆင်းရဲမှုသည် ချွေတာမှု၊ အနာဂတ်ကိုကြည့်မှု၊ ဝီရိယ၊ သို့မဟုတ် ကျွမ်းကျင်မှု ကင်းမဲ့ခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လေ့ရှိသည်။ တစ်ဖန်၊ မတော်မတဆဖြစ်ပြီး ရှောင်လွှဲ၍မရသည့်အခါများလည်း ရှိသည်။ အကြောင်းရင်းမည်သို့ပင်ဖြစ်စေ၊ ဘုရားသခင်သည် အကူအညီလိုအပ်သူများကို သနားကြည့်ရှုပြီး သူ၏လူများအား သူတို့၏လိုအပ်ချက်အရ ထောက်ပံ့ရန် အမိန့်ပေးထားသည်။ အချို့သည် အလုပ်လုပ်နိုင်စွမ်းမရှိသူများဖြစ်ပြီး၊ ထိုသူများသည် လက်ဆောင်တစ်ခုလိုအပ်ပြီး ၎င်းကို ပညာရှိစွာ အသုံးပြုလိမ့်မည်။ အခြားသူများသည် အလုပ်လုပ်နိုင်စွမ်းရှိပြီး လုပ်လိုသူများဖြစ်ပြီး၊ သူတို့အား အလုပ်လုပ်ရန် အခွင့်အရေးပေးသင့်သည်။ ကောက်နှံခြင်းသည် မလွယ်ကူသလို၊ တစ်ခါတစ်ရံ ရလဒ်များသည် အနည်းငယ်သာဖြစ်သည်။ သို့သော် လူအများစုအတွက် လက်ဆောင်ပေးမည့်အစား အလုပ်ပေးခြင်းသည် ပိုမိုနှစ်သက်ဖွယ်ဖြစ်သည်။ စစ်မှန်သောလိုအပ်ချက်မရှိဘဲ တစ်စုံတစ်ခုကို အလကားရယူခြင်းသည် တစ်ဦးချင်း၏ မိမိကိုယ်ကို လေးစားမှုကို ထိခိုက်စေသည်။ လူများကို အလုပ်ပေးခြင်းသည် ပေးသူနှင့် လက်ခံသူအတွက် အကျိုးများစွာရှိသည်။ ၎င်းသည် ပေးသူအား ရက်ရောသောစိတ်ဓာတ်ကို ဖွံ့ဖြိုးစေရန် ကူညီပြီး၊ ဘုရားသခင်၏ဆုတောင်းဖြေကြားမှုကို ကူညီရာရောက်သည်။ လက်ခံသူသည်လည်း အကျိုးရရှိပြီး၊ ဘုရားသခင်အား ကျေးဇူးတင်ရန်နှင့် မိမိကိုယ်ကို ကူညီရန် အခွင့်အရေးပေးသူများကို တန်ဖိုးထားရန် ဦးတည်စေသည်။ ၎င်းသည် ညီအစ်ကိုစိတ်ဓာတ်ကို ဖန်တီးပေးသည်။

9. Gleanings of thy harvest. God’s care has ever been devoted in a special way to the poor. Often poverty results from a lack of thrift, foresight, diligence, or skill. Again, there are times when it is accidental and unavoidable. But whatever the cause, God looks with pity upon all who are in need and has commissioned His people to provide for them according to their needs. Some, unable to work, are in need of an outright gift and will use it wisely. Others are able and willing to work and should be given an opportunity to do so. Gleaning is not easy, and at times its results are meager. But it is preferable to provide most people with work to do than to present them with an outright gift. It is detrimental to one’s self-respect to receive something for nothing, except in cases of genuine need. Giving people work to do accomplishes several things, both for the giver and for the receiver. It helps the giver to develop a liberal spirit, and often places him in the position of helping God answer prayer. The receiver is also helped; it leads himto give thanks to God and to appreciate those who provide him an opportunity to help himself. It tends to create the spirit of brotherhood.

 

၁၁. သင်တို့သည် မခိုးကြလင့်။ ခိုးယူခြင်းနှင့် လိမ်လည်ခြင်းသည် ဆက်စပ်သောအပြစ်များဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ခုသည် ပထမတစ်ခုအတွက် မကြာခဏလိုအပ်သည် (အခန်း ၆:၂ ကိုကြည့်ပါ)။ ခိုးယူခြင်းနှင့် လိမ်လည်ခြင်းများတွင် နည်းလမ်းများစွာရှိသည်။ ထို့ပြင်၊ နယ်စပ်ဖြစ်ရပ်များလည်း ရှိပြီး၊ ၎င်းတို့သည် အများဆုံးဖြစ်လေ့ရှိသည်။ ဘုရားသခင်သည် စိတ်နှလုံးအတွင်း၌ သစ္စာရှိရန် လိုလားသည် (ဆာလံ ၅၁:၆)၊ လိမ္မာပါးနပ်မှု သို့မဟုတ် မကောင်းသောအကျင့်ကို ဆန့်ကျင်သည့်အရာမှန်သမျှကို ဘုရားသခင်က ရွံရှာသည် (ဧဖက် ၄:၁၄; ၁တိမောသေ ၄:၂ ကိုကြည့်ပါ)။

11. Ye shall not steal. Stealing and falsifying are kindred sins. The latter is often necessary to the former (see ch. 6:2). There are many ways of stealing as well as of lying. Also, there are borderline cases, and these are probably the most common ones. God desires truth in the inward parts (Ps. 51:6), and anything that savors of craftiness or hypocrisy is an abomination to Him (see Eph. 4:14; 1 Tim. 4:2).

 

၁၂. ငါ၏နာမတော်ကို မမှန်ကန်စွာ ကျိန်ဆိုခြင်း မပြုလင့်။ ဤအရာသည် တရားရုံးတွင် ကျိန်ဆိုခြင်းကို တားမြစ်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ၊ မမှန်ကန်စွာ ကျိန်ဆိုခြင်းကို တားမြစ်သည်။ မုသာသက်သေခံခြင်းသည် တရားမျှတမှုကို ဖောက်ပြန်စေသောကြောင့် အလွန်ဆိုးရွားသောရာဇဝတ်မှုအဖြစ် မဖြစ်မနေယူဆသည်။ ၎င်းသည် တတိယပညတ်ချက်ကို ထင်ရှားစွာ ချိုးဖောက်ခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ပြင်းထန်သောအပြစ်ဒဏ်ကို ထိုက်တန်သည် (မဿဲ ၅:၃၃-၃၇)။

12. Not swear by my name falsely. By implication this permits the judicial oath. It is not concerned with swearing (in court) as such, but with swearing falsely. Perjury is rightly considered a most serious crime, because it perverts justice. It is a definite breach of the third commandment and merits severe punishment (Matt. 5:33–37).

 

၁၃. သင်၏အိမ်နီးချင်းကို မလိမ်ညာလင့်။ ပို၍တိကျစွာဆိုရလျှင် “သင်၏အိမ်နီးချင်းကို ဖိနှိပ်ခြင်း” ဖြစ်သည်။ အခန်းငယ် ၁၁ သည် လိမ္မာပါးနပ်မှုဖြင့် ထိခိုက်စေခြင်းကို တားမြစ်သည်၊ ဤအခန်းငယ်ကမူ အင်အားသာလွန်မှု သို့မဟုတ် အကြမ်းဖက်မှုဖြင့် ထိခိုက်စေခြင်းကို တားမြစ်သည်။ အချို့က တစ်စုံတစ်ခုသည် တရားဝင်ဖြစ်သောကြောင့် ခရစ်ယာန်တစ်ဦးအတွက် ခွင့်ပြုထားသည်ဟု ယူဆကြသည်။ တစ်စုံတစ်ခုသည် တရားဝင်ဖြစ်နိုင်သော်လည်း၊ ၎င်းသည် အကျိုးဖြစ်ထွန်းရန်မလွယ်ကူပေ (၁ကောရိနှတု ၆:၁၂; ၁၀:၂၃)။ ထို့ပြင်၊ နိုင်ငံ၏ဥပဒေသည် ဘုရားသခင်က မနှစ်သက်သော အပြုအမူအချို့ကို တရားဝင်ဟု သတ်မှတ်နိုင်သည်။ ဘုရားသခင်သည် တရားဝင်အကွက်များကို လက်ခံမထားပါ။

13. Not defraud thy neighbour. More exactly, “oppress thy neighbor.” Verse 11 forbids injuries by craftiness; this, by violence or superior power. Some conclude that because a thing is legal, it is therefore permissible to the Christian. A thing may be lawful, yet far from expedient (1 Cor. 6:12; 10:23). Also, the law of the land may call lawful certain courses of conduct that God frowns upon. God does not countenance legal loopholes.

 

လုပ်ခများ။ လုပ်ခများကို သဘောတူထားသည့်အတိုင်း ချက်ချင်းပေးချေရမည်ဖြစ်ပြီး၊ အကြွေးများကိုလည်း ပေးရန်အချိန်ကျရောက်လျှင် ပေးချေရမည်။ သဘောတူထားသော လုပ်ခများကို ဖမ်းဆီးထားခြင်း၊ တရားမျှတသော အကြွေးများကို ပေးချေခြင်း သို့မဟုတ် ၎င်းတို့ကို မလိုအပ်ဘဲ နှောင့်နှေးစေခြင်းသည် ဘုရားသခင်ကို မနှစ်သက်စေပြီး မရိုးသားမှုဖြစ်သည် (တရားဟောရာ ၂၄:၁၄, ၁၅)။ တင်းကျပ်သော ရိုးသားမှုသည် လူတစ်ဦးအား ၎င်း၏တာဝန်များကို ထမ်းဆောင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု ယုံကြည်ရန် အကြောင်းမရှိဘဲ မည်သည့်စီစဉ်မှုမျိုးကိုမျှ ဝင်ရောက်ခြင်း သို့မဟုတ် တာဝန်ဝတ္တရားများကို လက်ခံခြင်းမပြုရန် တောင်းဆိုသည်။ ထို့ပြင်၊ အကြွေးတစ်ခု၏ သတ်မှတ်ထားသော ပေးဆပ်ချိန်ကို ကျေနပ်ဖွယ်စီစဉ်မှုများမပြုဘဲ ကျော်လွန်သွားစေခြင်းသည် အဆိုးဆုံးသော မရိုးသားမှုဖြစ်ပြီး၊ လူတစ်ဦးကို တာဝန်မဲ့သူနှင့် ယုံကြည်ထိုက်သူမဟုတ်ဟု အမှတ်အသားပြုသည်။

The wages. Wages are to be paid promptly, as are debts when they fall due. To withhold wages agreed upon, or the payment of just debts, or to delay these unduly, is displeasing to God and is dishonest (Deut. 24:14, 15). Strict honesty requires that a person enter into no arrangements or accept no obligations unless he has every reason to believe that he can discharge his responsibilities with respect to them. Furthermore, to allow a stipulated time for settlement of an obligation to pass without making satisfactory arrangements is dishonesty of the worst sort, and marks a man as irresponsible and untrustworthy.

 

၁၄. နားပင်းသူ။ နားပင်းသူသည် မကြားနိုင်သောကြောင့် ကျိန်ဆဲခြင်း သို့မဟုတ် မျက်မမြင်သူသည် မမြင်နိုင်သောကြောင့် ၎င်းရှေ့တွင် အနှောက်အယှက်ဖြစ်စေသောအရာကို မထားရပါ။ ဤသို့ပြုခြင်းသည် မရိုးသားမှုနှင့် ရက်စက်မှုဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်က “မျက်မမြင်သူအား လမ်းမှားသို့လျှောက်စေသူသည် ကျိန်ခြင်းခံရလိမ့်မည်” (တရားဟောရာ ၂၇:၁၈; ယောဘ ၂၉:၁၅ နှင့်နှိုင်းယှဉ်ပါ)။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ မသန်စွမ်းသူများသည် အထူးဂရုစိုက်မှုကို ထိုက်တန်သည်။ သို့သော် ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့၏အားနည်းချက်ကို အသုံးချမထားရပါ။

14. The deaf. We may not curse the deaf because he cannot hear, nor put a stumbling block in the way of the blind because he cannot see. To do so is both dishonest and cruel. Says God, “Cursed be he that maketh the blind to wander out of the way” (Deut. 27:18; cf. Job 29:15). Those who are physically handicapped deserve special consideration. But let them not trade upon their impediment.

 

၁၅. သင်သည် တရားစီရင်ရမည်။ “လူများကို ဘက်လိုက်ခြင်း” သည် “အပြစ်ပြုခြင်း” ဖြစ်သည် (ယာကုပ် ၂:၉)။ အနုပညာရှင်သည် တရားမျှတမှုကို မျက်လုံးဖုံးထားသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးအဖြစ် ဖော်ပြရာ၊ သူမ၏ရှေ့တွင်ရှိသူ သို့မဟုတ် အရာများကို မမြင်နိုင်စေရန်၊ မျှတသောစကေးတစ်ခုကို ကိုင်ဆောင်ထားသည်ဟု မှန်ကန်စွာ ဖော်ပြသည်။

15. Shalt thou judge. To have “respect to persons” is to “commit sin” (James 2:9). The artist rightly represents justice as a woman holding a pair of scales in balance, her eyes covered so that she will not be influenced by seeing who or what is before her.

 

၁၆. ကျယ်လောင်သောသတင်းပေးသူ။ ဆိုလိုသည်မှာ မမှန်ကန်ခြင်း သို့မဟုတ် သက်ဆိုင်သူအား ထိခိုက်စေနိုင်သော သတင်းများကို ဖြန့်ဝေခြင်းဖြစ်သည်။ ရဗ္ဗိဆရာများက လူတစ်ဦးကို ဤလောကမှ ဖယ်ရှားပြီး နောက်လောကတွင် ပျော်ရွှင်မှုကို ဆုံးရှုံးစေသော အပြစ်သုံးမျိုးမှာ ရုပ်တုကိုးကွယ်ခြင်း၊ မဖွယ်မရာဆက်ဆံခြင်း၊ နှင့် လူသတ်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု သင်ကြားခဲ့သော်လည်း၊ ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်ခြင်းသည် ၎င်းတို့ထက် ပိုဆိုးသည်ဟု ဆိုသည်။ ၎င်းသည် ကဲ့ရဲ့သူ၊ ကဲ့ရဲ့ခံရသူ၊ နှင့် နားထောင်သူတို့ကို တစ်ပြိုင်နက် သတ်ဖြတ်သည်။ ၎င်းသည် နှစ်ဖက်သွားဓားထက် ပိုမိုထိရောက်သည်။

16. A talebearer. That is, of tales likely to breed mischief, because of being either untrue or detrimental to the person concerned. The rabbis taught that there were three sins that remove a man from this world and deprive him of happiness in the next—idolatry, incest, and murder—but that slander is worse than these in that it kills three persons at once: the slanderer, the slandered, and the listener. It is more effective than a double-edged sword.

 

သင်၏အိမ်နီးချင်း၏အသက်ကို ဆန့်ကျင်ပြီး မတ်တပ်မရပ်လင့်။ ပိုမိုနှစ်သက်ဖွယ်ဆိုရလျှင် “သင်၏အိမ်နီးချင်း၏အသက်ကို ဆန့်ကျင်ပြီး ထလှုပ်ရှားခြင်း” ဖြစ်သည်၊ တိုက်ရိုက်ဖြစ်စေ၊ မမှန်ကန်သော သက်သေခံခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ (ဒံယလ် ၈:၂၅; ၁၁:၁၄; ၁ရာဇဝင်ချက် ၂၁:၁ ကိုကြည့်ပါ)။ ယုဒလူများက ၎င်းကို အန္တရာယ်တွင်ရှိသူတစ်ဦးကို မြင်သူသည် (ဥပမာ၊ ရေနစ်ခြင်း၊ ဓားပြတိုက်ခြင်း၊ သို့မဟုတ် တောရိုင်းသားရဲများမှ) ကူညီရန် တာဝန်ရှိသည်ဟု အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုသည်။ သို့မဟုတ် ရာဇဝတ်မှု သို့မဟုတ် မတရားမှုတစ်ခုကို မြင်သူသည် ထိခိုက်ခံရသူကို ကယ်တင်ရန် တာဝန်ရှိသည်၊ ကိုယ်တိုင်ကူညီခြင်း သို့မဟုတ် တရားရုံးတွင် သက်သေထွက်ဆိုခြင်းဖြင့် ဖြစ်သည်။

Stand against the blood of thy neighbour. Preferably, “rise up against the life of thy neighbor,” either directly or by false witness (see Dan. 8:25; 11:14; 1 Chron. 21:1). The Jews interpret it to mean that he who sees anyone in danger, as from drowning, robbery, or wild beasts, is duty bound to help; or that if a man happens to witness a crime or an injustice, he is bound to go to the rescue of the individual wronged, either by personal assistance or by bearing testimony in court.

 

၁၇. သင်၏ညီအစ်ကိုကို မမုန်းလင့်။ လူတစ်ဦးကို မုန်းတီးပြီး မထီမဲ့မြင်ပြုခြင်းသည် ပြင်ပသက်သေမပြဘဲ ဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော် မုန်းတီးခြင်းသည် အပြစ်ဖြစ်သည် (၁ယောဟန် ၂:၉-၁၁)။ မုန်းတီးသူသည် မိမိကိုယ်ကို အများဆုံးထိခိုက်စေသည်။

17. Hate thy brother. It is possible to hate and despise a person, and not give any outward evidence of it. Nevertheless, hatred is sin (1 John 2:9–11). He who hates hurts himself most of all.

 

သင်၏အိမ်နီးချင်းကို ဆုံးမလော့။ ခရစ်တော်က “သင်၏ညီအစ်ကိုသည် သင့်အား အပြစ်ပြုလျှင် သူ့ကို ဆုံးမလော့” (လုကာ ၁၇:၃; မဿဲ ၁၈:၁၅-၁၇ ကိုလည်းကြည့်ပါ)။ ပေါလုက “အပြစ်ပြုသူများကို လူအားလုံးရှေ့တွင် ဆုံးမလော့” (၁တိမောသေ ၅:၂၀)၊ “ပြင်းထန်စွာ ဆုံးမလော့” (တိတု ၁:၁၃)၊ “အခွင့်အာဏာဖြင့် ဆုံးမလော့” (တိတု ၂:၁၅) ဟု ဆိုသည်။ နောက်ဆုံးသုံးဖော်ပြချက်များသည် ဓမ္မဆရာများ၏တာဝန်ကို ရည်ညွှန်းသော်လည်း၊ မဿဲ ၁၈:၁၅-၁၇ တွင် ခရစ်တော်၏အကြံပြုချက်သည် လူတိုင်းအတွက် သက်ဆိုင်သည်။ စိတ်နှလုံးထဲတွင် မုန်းတီးမှုကို ဖွဲ့စည်းထားခြင်းနှင့် ဆုံးမခြင်းကို ရှောင်ကြဉ်ခြင်းသည် ထပ်တူမမှန်ကန်သည်။ ရဗ္ဗိဆရာများက အပြစ်ပြုသူကို မဆုံးမသူသည် ၎င်း၏အပြစ်တွင် ပါဝင်သည်ဟု သင်ကြားခဲ့ပြီး၊ ထိုသူသည် မီးလောင်နေသော မီးဖိုထဲသို့ မိမိကိုယ်ကို ပစ်ချခြင်းသည် ပိုကောင်းသည်ဟု ဆိုသည်။

Rebuke thy neighbour. Christ said, “If thy brother trespass against thee, rebuke him” (Luke 17:3; see also Matt. 18:15–17). Paul says, “Them that sin rebuke before all” (1 Tim. 5:20); “rebuke them sharply” (Titus 1:13); “rebuke with all authority” (Titus 2:15). The last three statements refer to the responsibility of ministers, but Christ’s advice in Matt. 18:15–17 is applicable to all. It is equally wrong to entertain hatred in the heart and to withhold rebuke. The rabbis taught that he who does not reprove an offender shares in his sin, and that it would be better for him to throw himself into a burning furnace.

 

၁၈. သင်သည် ရန်ငြိုးမဖြစ်စေလင့်။ ကျွန်ုပ်တို့ကို ထိခိုက်စေသူနှင့် “ပြည့်စုံစေရန်” လိုလားခြင်းသည် လူသားအားနည်းချက်ဖြစ်သည်၊ သို့သော် သမ္မာကျမ်းသည် ထိုသို့သော လုပ်ရပ်ကို လက်ခံမထားပါ။ ပေါလုက “ချစ်သူများ၊ ကိုယ်တိုင် ရန်ငြိုးမဖြစ်ကြလင့်၊ ဒေါသကို နေရာပေးလော့” (ရောမ ၁၂:၁၉) ဟု ဆိုသည်။ ရန်ငြိုးထားခြင်းသည် အသုံးမဝင်ပါ။ ၎င်းသည် မည်သူ့ကိုမျှ အကျိုးမပြုဘဲ၊ ထားသူအား များစွာထိခိုက်စေသည်။ ၎င်းသည် စိတ်သဘောထားကို ညစ်ညမ်းစေပြီး၊ ဘဝအပေါ် မမှန်ကန်သောအမြင်ကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။

18. Thou shalt not avenge. It is a human weakness to desire to “get even” with one who has done us harm, but the Bible countenances no such procedure. Says Paul, “Dearly beloved, avenge not yourselves, but rather give place unto wrath” (Rom. 12:19). To bear a grudge is quite useless. It does no one good, and does the bearer much harm. It sours the disposition, and gives a warped view of life.

 

သင်၏အိမ်နီးချင်းကို ချစ်လော့။ ဤညွှန်ကြားချက်တွင် နောက်ဆုံးပညတ်ချက်ခြောက်ခုကို အကျဉ်းချုပ်ထားသည် (မဿဲ ၂၂:၄၀)။ ခရစ်တော်က “သင်တို့သည် သင်၏အိမ်နီးချင်းကို ချစ်ရမည်၊ သင်၏ရန်သူကို မုန်းရမည်ဟု ဆိုခဲ့သည်ကို သင်တို့ကြားခဲ့ပြီ။ သို့သော် ငါဆိုသည်ကား၊ သင်တို့၏ရန်သူများကို ချစ်ကြလော့” (မဿဲ ၅:၄၃, ၄၄) ဟု ဆိုသည်။

Love thy neighbour. In this injunction are summed up the last six of the commandments (Matt. 22:40). Said Christ, “Ye have heard that it hath been said, Thou shalt love thy neighbour, and hate thine enemy. But I say unto you, Love your enemies” (Matt. 5:43, 44).

 

“သင်၏အိမ်နီးချင်းကို သင်ကိုယ်တိုင်ကဲ့သို့ ချစ်လော့” ဟူသော ထုတ်ပြန်ချက်သည် ထိုခေတ်အခါတွင် ထူးခြားသော ထုတ်ပြန်ချက်ဖြစ်သည်ဟု ဝေဖန်သူများပင် ဝန်ခံကြသည်။ ၎င်းသည် မည်သည့်ခေတ်အတွက်မဆို ထူးခြားသည်။ ဆင်မြန်းမှုသည် ယခုအခါလည်း ကျင့်သုံးနေဆဲဖြစ်ပြီး၊ တစ်ဦး၏အကျိုးစီးပွားနှင့် အိမ်နီးချင်း၏အကျိုးစီးပွားတို့ ဆန့်ကျင်နေသည့်အခါ၊ အိမ်နီးချင်းအတွက် ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် အနည်းငယ်သာရှိသည်။ များသောအားဖြင့် လူတိုင်းသည် မိမိကိုယ်ကို ဦးစားပေးသည်။ ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်တိုင်ကို မထိခိုက်စေဘဲ အိမ်နီးချင်းအတွက် အကျိုးတစ်စုံတစ်ရာပြုနိုင်လျှင်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ၎င်းကို လက်ခံနိုင်သည်။ အိမ်နီးချင်းအတွက် ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် များစွာသောအခါတွင် မိမိကိုယ်ကို အကျိုးရှာရန် ဉာဏ်အလင်းရရှိခြင်းသာဖြစ်သည်။

Even critics admit that the statement, “Love thy neighbour as thyself,” was a most unusual pronouncement for that day and age of the world. It is unusual for any age. Selfishness prevails today, as it ever has, and there is still little love for a neighbor when one’s interests conflict with his. Usually, it is every man for himself. If we can do our neighbor some good without hurting ourselves, we may approve of it. To a great extent love for one’s neighbor is but enlightened self-interest.

 

၁၉. ရောနှောထားသောမျိုးစေ့။ အစပိုင်းတွင် ဘုရားသခင်သည် မတူညီသော တိရစ္ဆာန်နှင့် အပင်မျိုးစိတ်များကို ဖန်ဆင်းခဲ့သည်။ မတူညီသောမျိုးစိတ်များကို ရောနှောပြီး အားလုံးကို ရှုပ်ထွေးစေရန် ဘယ်သောအခါမှ ရည်ရွယ်ခဲ့ခြင်းမရှိပါ။ သိုးမွှေးနှင့် ပိတ်ချောကို ရောနှောခြင်းကို တားမြစ်သည့်စည်းမျဉ်းသည် ရှင်းလင်းမထားသလို၊ သမ္မာကျမ်းတွင် အခြားနေရာတွင်လည်း ရှင်းပြမထားပါ။ ၎င်း၏ရည်ရွယ်ချက်မှာ သက်ရှိများအပေါ် သက်ရောက်သည့်နိယာမကို စိတ်ထဲတွင် စွဲမြဲစေရန်ဖြစ်ပေမည်။ ဘုရားသခင်ဖန်ဆင်းခဲ့သည့်အတိုင်း မတူညီသော “မျိုးစိတ်များ” ကို မပြောင်းလဲစေရန် ထိန်းသိမ်းခြင်းသည် အားလုံးအတွက် အကျိုးရှိသည်။

19. Mingled seed. In the beginning God made different species of animals and plants. He never intended that there should be amalgamation of different kinds to the confusion of all. The rule against mixing wool and linen is not clear, nor is it explained elsewhere in the Bible. Its purpose may have been to impress upon the mind the principle as it applies to living things. The idea of keeping the different “kinds” intact as God created them is for the good of all.

 

၂၀. မည်သူမဆို အိမ်ကျွန်မိန်းမနှင့် အိပ်ရာထဲတွင် ဆက်ဆံသူ။ ဤကိစ္စတွင် အိမ်ကျွန်မိန်းမသည် ခင်ပွန်းနှင့် စေ့စပ်ထားသော်လည်း ရွေးနှုတ်ခြင်းမခံရသေးပါ။ ထို့ကြောင့် သူမသည် လွတ်လပ်မှုမရှိဘဲ၊ သူမအစေခံသူ၏ ပိုင်ဆိုင်မှုအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသည်။

20. Whosoever lieth carnally. The bondmaid in this case is betrothed to a husband but has not yet been redeemed. Therefore she is not free, but is considered the property of the one she serves.

 

ရိုက်နှက်ခံရမည်။ စကားလုံးအရ “စုံစမ်းစစ်ဆေးမှုတစ်ခု ပြုလုပ်ရမည်” (RSV)။ ဟေဗြဲစကားလုံး biqqoreth သည် ရာဇဝတ်မှုနှင့်သင့်လျော်သော အပြစ်ဒဏ်ကို ဆုံးဖြတ်ရန် စုံစမ်းစစ်ဆေးမှုပြုလုပ်ရန် အယူအဆကို ဆောင်သည်။ KJV ၏ biqqoreth ကို မိန်းမအား သက်ရောက်သည်ဟု ဘာသာပြန်ခြင်းသည် ဟေဗြဲစကားဖြင့် ထောက်ခံမထားပါ။ ၎င်းသည် နှစ်ဦးစလုံးအပေါ် အညီအမျှ သက်ရောက်သည်။

Be scourged. Literally, “an inquiry shall be held” (RSV). The Heb. biqqoreth, thus translated, contains the idea of an investigation made with the objective of determining punishment appropriate to the crime. The KJV application of biqqoreth to the woman only is not supported by the Hebrew. It applies equally to both.

 

၂၁. သူသည် ယူဆောင်လာရမည်။ သင့်လျော်သည်ဟု ယူဆသော အပြစ်ဒဏ်အပြင်၊ ထိုသူသည် ၎င်း၏အပြစ်ဖြေသက္ကာကို တင်ပြရမည် (အခန်း ၇:၁ ကိုကြည့်ပါ)။ ပထမတွင်၊ သူသည် လူ့အဖွဲ့အစည်းအတွက် ၎င်း၏အကြွေးကို ပေးဆပ်သည်။ ဒုတိယတွင်၊ သူသည် ဘုရားသခင်နှင့် ပြန်လည်သင့်မြတ်သည်။ မိန်းမများကို ထိုသို့သော သက္ကာများ တင်ပြရန် မမျှော်လင့်ပါ။

21. He shall bring. In addition to whatever punishment was deemed appropriate, the man was to present his trespass offering (see on ch. 7:1). In the first he paid his debt to society; in the second he was reconciled to God. Women were not expected to present such offerings.

 

၂၃. သင်တို့အတွက် အရေဖျားမလှီးသော။ အသီးပင်တစ်ပင်သည် လေးနှစ်သက်တမ်းမရောက်မချင်း ရင့်မှည့်သည်ဟု မယူဆပါ။ ထိုအချိန်အထိ ၎င်း၏အသီးကို “အရေဖျားမလှီးသော” ဟု သတ်မှတ်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ၎င်း၏အသီးကို စားရန်မပြုရ၊ ထာဝရဘုရားထံ တင်ပြရန်မပြုရပါ။ လေးနှစ်မြောက်နှစ်တွင် ၎င်း၏အသီးသည် “ထာဝရဘုရားကို ချီးမွမ်းရန် သန့်ရှင်းသော” ဖြစ်ရမည်၊ ထို့ကြောင့် သူ့ထံသို့ တင်ပြရမည်။

23. Uncircumcised unto you. A fruit tree was not considered mature until four years of age. Until that time it was considered “uncircumcised.” That is, its fruit was neither to be eaten nor presented to the Lord. In the fourth year its fruit was to be “holy to praise the Lord withal,” and therefore presented to Him.

 

၂၆. သွေး။ အချို့က ဤညွှန်ကြားချက်ကို “သင်တို့သည် သွေးပါသော အသားမည်သည်ကိုမျှ မစားရပါ” ဟု ဘာသာပြန်သည်။ အစားအတွက် သတ်ဖြတ်သော မည်သည့်တိရစ္ဆာန်မှ သွေးကို စွန့်ထုတ်ရမည်။ ယနေ့အချိန်အထိ စိတ်ရင်းဖြင့်လိုက်နာသော ယုဒလူများသည် ဤစည်းမျဉ်းကို လိုက်နာကြပြီး၊ ဖြစ်နိုင်သည့်နေရာတိုင်းတွင် ၎င်းတို့၏ကိုယ်ပိုင် သတ်ဖြတ်ရာနေရာများရှိသည်။ အခြားနေရာများတွင်၊ ယုဒလူများအသုံးပြုရန် တိရစ္ဆာန်များကို သတ်ဖြတ်သည့်အခါတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ဤစည်းမျဉ်းနှင့် အခြားစည်းမျဉ်းများကို လိုက်နာကြောင်း သေချာစေရန် ရှိနေသည်။ ထိုသို့သော အသားကို “ကိုရှာ” ဟုခေါ်ပြီး ထိုအတိုင်း အမှတ်အသားပြုသည်။ ခရစ်ယာန်များသည် ယေဘုယျအားဖြင့် ဤကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ စည်းမျဉ်းကို ဂရုမစိုက်ကြဘဲ၊ ဘုရားသခင်သည် အစပိုင်းတွင် အသားစားသုံးမှုကို ဤအခြေအနေတွင်သာ ခွင့်ပြုခဲ့သည်ကို မေ့လျော့ကြသည် (ကမ္ဘာဦး ၉:၄)။ တူညီသောကန့်သတ်ချက်ကို နောက်ပိုင်းတွင် တပါးအမျိုးသားခရစ်ယာန်များအပေါ် ချမှတ်ခဲ့သည် (တိုက်တော်ဝင် ၁၅:၂၀, ၂၉)။

26. Blood. Some translate this injunction, “Ye shall not eat any flesh with the blood in it.” The blood was to be drained from any animal slaughtered for food. To this day conscientious Jews observe this rule, and wherever possible have their own slaughtering houses. Elsewhere, on certain days the priest is present at the slaughtering of animals for Jewish use, to see that this and other rules are observed. Such meat is said to be “kosher,” and marked accordingly. Christians, as a rule, pay little attention to this health ordinance, forgetful that it was only on this condition that God originally permitted the use of flesh food (Gen. 9:4). The same restriction was later enjoined upon Gentile Christians (Acts 15:20, 29).

 

စာလုံးပေါင်းခြင်း။ ၎င်းသည် အကျင့်ပျက်ခြင်း သို့မဟုတ် ဖောက်ပြန်ခြင်းမဟုတ်သော်လည်း အယူသည်းမှုနှင့် ရုပ်တုကိုးကွယ်မှုသို့ ဦးတည်စေသည့် စာလုံးပေါင်းခြင်းနှင့် မန္တန်များကို ရည်ညွှန်းဖွယ်ရှိသည်။ ယနေ့ခေတ်တွင် လူများစွာသည် အယူသည်းမှုယုံကြည်ချက်များကြောင့် လွှမ်းမိုးခံရဆဲဖြစ်သည်မှာ အံ့သြဖွယ်ရာဖြစ်သည်။ ဂုဏ်သိက္ခာရှိသော သတင်းစာများပင်လျှင် “ကံကောင်းသောနေ့” နှင့် “ကံမကောင်းသောနေ့” များအကြောင်း သတင်းအချက်အလက်များ ဖော်ပြထားသည်။ လူများသည် ကြယ်များ၏အနေအထားဖြင့် အနာဂတ်ကို ဟောကိန်းထုတ်နိုင်သည်ဟု ဆိုကြပြီး သတ်မှတ်ထားသောနေ့များတွင် ဘာလုပ်သင့်သည် သို့မဟုတ် မလုပ်သင့်သည်ကို အကြံပေးကြသည်။ ကံဟောသူများနှင့် ဝိညာဉ်အလယ်အလတ်များသည် ထောင်ပေါင်းများစွာဖြင့် ထွန်းကားလျက်ရှိပြီး သန်းပေါင်းများစွာသော လူများသည် ၎င်းတို့ထံမှ လှည့်စားခံရသည်။ အချို့သည် အိတ်ကပ်ထဲတွင် သို့မဟုတ် ကိုယ်ပေါ်တွင် ကံကောင်းစေသော ပစ္စည်းများ သယ်ဆောင်ထားကြသည်၊ တံခါးပေါ်တွင် မြင်းနှင်းဖိနပ်များ တည်ထားကြသည်၊ အချို့ကမူ ဘေးဥပဒ်မဖြစ်စေရန် “သစ်သားကို ခေါက်ထား” ကြသည်။ လူများစွာသည် သောကြာနေ့တွင် အချို့သောအလုပ်များကို စတင်လုပ်ဆောင်ရန် ငြင်းဆိုကြသည်။ နံပါတ် ဆယ့်သုံးကို ကံမကောင်းဟု ယူဆကြသည်။ အချို့က ခရီးတစ်ခုတွင် ကြောင်နက်တစ်ကောင်ကို မကောင်းသောနိမိတ်ဟု ယူဆကြပြီး ပြန်လှည့်ကာ ခရီးကို အသစ်စတင်ခဲ့ကြသည်။ အချို့သည် လှေကားအောက်မှ ဖြတ်မလျှောက်ကြဘဲ၊ အချို့ကမူ လမရှိသောညတွင် ပစ္စည်းတစ်ခုကို နောက်ကျောသို့ ပစ်ချခြင်းဖြင့် အချို့သော ရောဂါများကို ကုသနိုင်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ ရှေးခေတ်က ဤအရာများကို ယနေ့ခေတ်ထက် ပို၍ အလေးအနက်ယူခဲ့ကြပြီး၊ ဣသရေလလူမျိုးများသည် ၎င်းတို့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ နိုင်ငံများ၏ မှော်ပညာထဲသို့ ပိုမိုနက်ရှိုင်းစွာ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်မည့် အန္တရာယ်ရှိခဲ့သည်။

Enchantment. This probably refers to charms and incantations, which, though not in themselves immoral or licentious, tended to superstition and idolatry. It is astonishing to find that many today are still influenced by superstitious beliefs. Even reputable newspapers carry information on “lucky” and “unlucky” days. Men profess to be able to foretell the future by the position of the stars, and to advise what should or should not be done on certain days. Fortunetellers and spirit mediums flourish by the thousands, and millions are deceived by them. Some carry charms in their pockets or on their persons, nail horseshoes over their doors; others “knock on wood” lest evil befall them. Many will not begin or perform certain tasks on a Friday. The number 13 is thought to be unlucky. Some think a black cat an evil omen on a journey, and have been known to goback and begin their journey anew. Some refuse to walk under a ladder, and others again claim to cure certain sicknesses by throwing an object behind their back on a moonless night. Anciently such things were taken more seriously than they are today, and there was danger lest Israel delve further into the magic of the nations about them.

 

၂၇. မင်းမုတ်ဆိတ်၏ထောင့်များ။ ဂျူးလူမျိုးများသည် ၎င်းတို့၏မုတ်ဆိတ်များကို ဂုဏ်ယူပြီး ယောက်ျားပီသမှုနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာ၏သင်္ကေတအဖြစ် ယူဆသည်။ “ပျက်စီးသွားသော” မုတ်ဆိတ်သည် ၎င်း၏ပိုင်ရှင်အား သာသနာပြုဘုရားကိုးကွယ်သူအဖြစ် အမှတ်အသားပြုသည်ဟု ယူဆထားသည်။ ဖြတ်ထားသောမုတ်ဆိတ်အပိုင်းကို ဘုရားများထံ ပူဇော်ရာ၌ အသုံးပြုပြီး ဖြစ်နိုင်သည်။ ဘုရားသခင်သည် ဤသာသနာပြုဓလေ့ကို လိုက်နာရန် သူ၏လူမျိုးကို တားမြစ်ထားသည်။ ဤကန့်သတ်ချက်သည် (အခန်းကဏ္ဍ ၂၆-၂၈) ၏အကြောင်းအရာတွင် သာသနာပြုဘာသာရေးဓလေ့များကို ကာကွယ်ရန်အတွက်သာ အဓိပ္ပါယ်ရှိသည်။ မုတ်ဆိတ်ရိတ်ခြင်း၏ခေတ်သစ်ဓလေ့အတွက် ဤအချက်ကို လုံးဝမသုံးရန် မဖြစ်နိုင်ပါ။

27. Corners of thy beard. The Jews took great pride in their beards, considering them the insigne of manhood and dignity. It has been suggested that a “marred” beard marked its wearer the devotee of a heathen god. That part of the beard thus cut off may have been offered to the gods. God forbade His people to follow this heathen custom. In its context (vs. 26–28) this restriction could have meaning only as a safeguard against heathen religious customs. Its application to the modern custom of shaving off the beard is entirely unwarranted.

 

၂၈. သင့်အသားထဲတွင် ဖြတ်တောက်ခြင်း။ ရှေးခေတ်လူမျိုးအမျိုးမျိုးသည် သေဆုံးသူများအတွက် အခမ်းအနားများနှင့်ဆက်စပ်၍ ဤအရာကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ယနေ့တွင်ပင် အချို့သော သာသနာပြုလူမျိုးများသည် ဤဓလေ့များကို လိုက်နာနေကြဆဲဖြစ်သည်။ နယူးဂီနီအချို့လူမျိုးများသည် မိသားစုဝင်တစ်ဦးသေဆုံးသောအခါ လက်ချောင်းအဆစ်တစ်ခုကို ဖြတ်တောက်လေ့ရှိသည်။

28. Cuttings in your flesh. This was done by various ancient peoples in connection with ceremonial rites for the dead. Even today some heathen people follow such practices. Certain New Guinea tribesmen cut off a finger joint upon the death of a member of the family.

 

အမှတ်အသားများထည့်သွင်းခြင်း။ ၎င်းသည် တက်တူးထိုးခြင်းကို ရည်ညွှန်းနိုင်ပြီး၊ ၎င်းသည် သူ့အလိုလို အကျင့်ယိုယွင်းခြင်းမဟုတ်သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်၏လူမျိုးအတွက် မထိုက်တန်သည်ဟု ယူဆရပြီး၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းသည် ဖန်ဆင်းရှင်၏ပုံသဏ္ဌာန်ကို ဖျက်ဆီးရန် ဦးတည်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

Print any marks. This may refer to tattooing, a custom not immoral in itself, but certainly unworthy of God’s people, since it tends to mar the image of the Creator.

 

၂၉. သမီးကို ပြည့်တန်ဆာဖြစ်စေခြင်း။ ၎င်းသည် ရှေးခေတ်လူမျိုးများအကြား ဘုံဓလေ့တစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ အထူးသဖြင့် ဆင်းရဲသောသူများသည် ၎င်းတို့၏သမီးများနှင့် တစ်ခါတစ်ရံ ဇနီးများကို ကျွန်ခံခြင်းနှင့် ပြည့်တန်ဆာအဖြစ် ရောင်းချလေ့ရှိသည်။ ထိုအခါ အမျိုးသမီးများကို ယေဘုယျအားဖြင့် မြင့်မြတ်သည်ဟု မယူဆခဲ့ကြပါ။

29. Prostitute thy daughter. This was a common practice among the nations of antiquity, especially among the poor, who often sold their daughters, and sometimes their wives, into slavery and prostitution. Women were not then generally held in high repute.

 

၃၀. ငါ၏ဥပုသ်နေ့များကို စောင့်ထိန်းပါ။ ဤတွင် ဖော်ပြထားသော ပညတ်နှစ်ခုစလုံးတွင် ရိုသေမှုပါဝင်သည်။ အချို့သူများသည် ဥပုသ်နေ့ကို စောင့်ထိန်းသော်လည်း သန့်ရှင်းရာဌာနအတွက် သင့်လျော်သော ရိုသေမှုကို မပြသပါ။ အချို့သူများသည် သန့်ရှင်းရာဌာနကို ရိုသေသော်လည်း ဥပုသ်နေ့ကို မရိုသေပါ။ စစ်မှန်သောဘာသာတရားသည် နှစ်ခုစလုံးကို ရိုသေရန် တောင်းဆိုသည်၊ အကြောင်းမှာ နှစ်ခုစလုံးသည် သန့်ရှင်းသည်။

30. Keep my sabbaths. Reverence is involved in both commands here enunciated. There are some who keep the Sabbath but do not show due reverence for the sanctuary. There are others who reverence the sanctuary but not the Sabbath. True religion calls for the reverencing of both, for both are holy.

 

၃၁. နတ်ဆိုးများ။ ’oboth မှဆင်းသက်လာပြီး၊ စာသားအရ “[အရေပြား] ပုလင်းများ” ဟု အဓိပ္ပါယ်ရှိသည် (ယောဘ ၃၂:၁၉ တွင်ကဲ့သို့)။ ၎င်းသည် သမ္မာကျမ်းစာတွင် ပထမဆုံးအသုံးပြုမှုဖြစ်သည်။ နတ်ဆိုးများကို ရည်ညွှန်းရာတွင် ဤစကားလုံးကို အသုံးပြုခြင်းသည် ၎င်းတို့၏သဘာဝမဟုတ်သော၊ မပြတ်မသာနှင့် မြည်တမ်းသောအသံအရည်အသွေးကြောင့်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းသည် “ပုလင်း” သို့မဟုတ် အခြားသော ကရိယာထဲသို့ ပြောဆိုရာမှ ထွက်ပေါ်လာနိုင်သည်။ ဧရာ ၈:၁၉ တွင် “ရေရွတ်သံ” ဟု ဘာသာပြန်ထားသော စကားလုံးသည် “ညည်းသံ”၊ “တီးတိုးပြောသံ”၊ “ညံ့သံ” ဟု အဓိပ္ပါယ်ရှိသည်။ ၎င်းသည် လူတစ်ဦးသည် သက်ပြင်းချသံအလား တိုးတိမ်စွာ မိမိကိုယ်ကို ပြောဆိုသည့် “ဆင်ခြင်သုံးသပ်ခြင်း [အသံထွက်]” ဟုလည်း အဓိပ္ပါယ်ရှိသည် (ဆာလံ ၁၄၃:၅ ကိုကြည့်ပါ)။ “တီးတိုးသံ” ဟု ဘာသာပြန်ထားသော စကားလုံးသည် ṣaphaph မှဖြစ်ပြီး၊ နတ်ဆိုးတစ်ဦး၏ ရေရွတ်သံကို အတုယူထားသော စကားလုံးဖြစ်သည်။ ဧရာ ၂၉:၄ တွင် ṣaphaph ကို “တီးတိုးသံ” ဟု ဘာသာပြန်ထားပြီး၊ ဧရာ ၃၈:၁၄ တွင် “ချတ်သံ” ဟု ဘာသာပြန်ထားသည်။ LXX သည် ’oboth ကို eggastrimuthoi “ဗိုက်ပြောသူများ” ဟု ဘာသာပြန်လေ့ရှိပြီး၊ ၎င်းသည် အသံကို ဗိုက်ထဲသို့ ပို့လွှတ်ကာ နိမ့်ကျပြီး သင်္ချိုင်းဆန်သော အသံဖြင့် ပြောဆိုခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ ဗိုက်ပြောခြင်းသည် မှော်ပညာရည်ရွယ်ချက်များအတွက် အလွယ်တကူ အသုံးပြုနိုင်သည်။

31. Familiar spirits. From ’oboth, literally, “[skin] bottles,” as in Job 32:19. This is the first use of the word in the Bible. Use of the word to designate spirit mediums seems to have been due to their unnatural, indistinct, and sonorous quality of voice, such as might have been produced by speaking into a “bottle” or other receptacle. The word translated “mutter” in Isa. 8:19 means “to murmur,” “to whisper,” “to growl.” It also means “to meditate [out loud],” as when a person addresses himself in a low voice resembling a sigh (see Ps. 143:5). The word translated “peep” is from ṣaphaph, a word that imitates the mumbling of a medium. In Isa. 29:4 ṣaphaph is rendered “whisper,” and in Isa. 38:14, “chatter.” The LXX usually renders ’oboth as eggastrimuthoi, “ventriloquists,” implying the projection of the voice to the stomach in low and grave sepulchral tones. Ventriloquism would readily lend itself to magical purposes.

 

’oboth သည် မိန်းမဆန်သည်၊ နတ်ဆိုးများသည် များသောအားဖြင့် အမျိုးသမီးများဖြစ်သည်ဟု ညွှန်ပြသည်။ နတ်ဆိုးတစ်ဦးသည် “ရင်းနှီးသောနတ်ဆိုး” ကို “ပိုင်ဆိုင်ထားသည်” ဟု ဆိုသည်။ ၎င်းသည် “ရင်းနှီးသောနတ်ဆိုး” မှ ပိုင်ဆိုင်ထားခြင်းမဟုတ်ဘဲ၊ “နတ်ဆိုး” ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ၁ ရာဇဝင်ချက် ၂၈:၇ ၏ စာသားအရ ဘာသာပြန်ဆိုချက်မှာ “ရင်းနှီးသောနတ်ဆိုး၏ သခင်မအမျိုးသမီး” ဖြစ်သည်။ အင်္ဂလိပ်စကားလုံး “familiar” ကို နာမ်အဖြစ်သုံးသောအခါ “ရင်းနှီးသူ”၊ “အဖော်” ဟု အဓိပ္ပါယ်ရှိသည်။ ထို့ကြောင့် “ရင်းနှီးသောနတ်ဆိုး” သည် “ရင်းနှီးသောနတ်” သို့မဟုတ် “အဖော်နတ်” ဟု သင့်လျော်စွာ ဖြစ်နိုင်ပြီး၊ ၎င်းသည် နတ်ဆိုးနှင့် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံပြီး ၎င်း၏ “သခင်မ” မှ ဆင့်ခေါ်ကာ ဘာလုပ်ရမည်ကို ညွှန်ကြားနိုင်သည်။ ’ob ၏ပိုင်ရှင် သို့မဟုတ် “သခင်မ” သည် နတ်ဆိုးအဖြစ် ပြောဆိုရာတွင် များသောအားဖြင့် ငုံ့ထားပြီး၊ ဧရာ ၂၉:၄ အရ “မြေပြင်ထဲမှ” ပြောဆိုသည်ဟု ဖော်ပြသည်။ ၎င်းသည် ရှောလုသည် အင်ဒေါရှိ စုန်းမနှင့် တိုင်ပင်သောအခါ၊ သူမသည် “မြေပြင်ထဲမှ ဘုရားများ တက်လာသည်ကို မြင်သည်” (၁ ရာဇဝင်ချက် ၂၈:၁၃) ဟု ဖော်ပြပြီး၊ ရှောလုသည် ဆမ်မြူရယ်နှင့် စကားပြောရန် “မျက်နှာကို မြေပြင်သို့ ငုံ့ထားသည်” (အခန်းကဏ္ဍ ၁၄) ဟု ရှင်းပြထားသည် (အခန်းကဏ္ဍ ၁၅-၁၉)။

’Oboth is feminine, suggesting that spirit mediums were usually women. A medium was said to “have” a “familiar spirit.” She was not possessed by a “familiar spirit,” but possessed the “spirit.” A literal rendering of 1 Sam. 28:7 would be, “a woman, the mistress of a familiar spirit.” Used as a noun the English word “familiar” means “an intimate,” “a companion.” “Familiar spirit” might therefore appropriately be “intimate spirit” or perhaps “companion spirit,” that is, one that consorted with the medium and might be summoned by its “mistress” and told what to do. The possessor, or “mistress,” of the ’ob usually stooped while speaking as a medium, and according to Isa. 29:4 spoke as if “out of the ground.” This may account for the fact that when Saul consulted the witch at Endor, she “saw gods ascending out of the earth” (1 Sam. 28:13), and explain why Saul “stooped with his face to the ground” (v. 14) to converse, as he thought, with Samuel (vs. 15–19).

 

ဓမ္မဟောင်းရှိ “တေရဖိမ်” (ဖခင်ကြီး ၃၁:၁၉ ကိုကြည့်ပါ) သည် တစ်ခါတစ်ရံတွင် သေဆုံးသူများနှင့် ဆက်သွယ်ယောင်ဆောင်ရန်အတွက် နတ်ဆိုးများမှ “အသုံးအဆောင်” အဖြစ် အသုံးပြုပုံရှိပြီး၊ မကြာခဏ ဗိုက်ပြောခြင်းဖြင့် ကူညီပေးသည်။ ဇာခရိ ၁၀:၂ တွင် “တေရဖိမ်သည် အဓိပ္ပါယ်မရှိသောစကားများ ထုတ်လွှတ်သည်” (RSV) ဟု ဖော်ပြထားသည်။ အနည်းဆုံး တစ်ကြိမ်တွင် “တေရဖိမ်” သည် လူသားတစ်ဦးနှင့် အလွန်ဆင်တူသော ပုံသဏ္ဌာန်ကို ရည်ညွှန်းပြီး၊ ရှောလု၏စေလွှတ်သူများကို ဒါဝိဒ်ကိုယ်တိုင် အိပ်ရာပေါ်တွင် လှဲနေသည်ဟု ထင်မှတ်မှားစေခဲ့သည် (၁ ရာဇဝင်ချက် ၁၉:၁၂-၁၇)။ ဗိုက်ပြောသူတစ်ဦးသည် ပုံသဏ္ဌာန်နှင့် စကားပြောဆိုမှုကို အတုယူရာ၌ အလွယ်တကူ ယုံကြည်စရာဟု ထင်မှတ်မှားစေနိုင်ပြီး၊ သေဆုံးသူများ၏ ဝိညာဉ်များ ပြောဆိုနေသည်ဟု အယူသည်းသောစိတ်များကို ယုံကြည်စေနိုင်သည်။ နတ်ဆိုးများ၏စကားလုံးများကို ၎င်း၏ရည်ရွယ်ချက်များနှင့် အညီ ထိန်းချုပ်ရန် နတ်ဆိုးအတွက် သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်လိမ့်မည်။

The “teraphim” of the OT (see on Gen. 31:19) seem, at times at least, to have been used by spirit mediums as “props” for pretended communication with the dead, often with the aid of ventriloquism. In Zech. 10:2 it is stated that “the teraphim utter nonsense” (RSV) when inquired of. In at least one instance the word “teraphim” refers to an image so closely resembling a human being that it deceived messengers sent by Saul into thinking thatDavid himself was lying in bed (1 Sam. 19:12–17). A ventriloquist could easily simulate conversation with an image in a manner sufficiently realistic to convince superstitious minds that the spirits of the dead were speaking. It would be only natural for the devil to control the words of a spirit medium in harmony with his own purposes.

 

၃၂. ဆံပင်ဖြူခေါင်းဆောင်မှု။ ဤပညတ်သည် ပဉ္စမပညတ်ကို ချဲ့ထွင်ပေးသည်။ ရိုသေမှုနှင့် လေးစားမှုသည် အခြေခံအကျင့်သီလများဖြစ်သည်။ မရိုသေမှု၊ မလေးစားမှု၊ နှင့် လေးနက်သောတွေးခေါ်မှု ကင်းမဲ့ခြင်းသည် အမြဲတမ်း ဆိုးရွားသောအပြစ်များဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ လူငယ်များ၏ခေတ်ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ကမ္ဘာနှင့် အသင်းတော်၏မျှော်လင့်ချက်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ၎င်းသည် အသက်ကြီးရွယ်သူများနှင့် အတွေ့အကြုံရှိသူများကို ဖယ်ထားရန် သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏အကြံဉာဏ်ကို လျစ်လျူရှုရန် မဆိုလိုပါ။

32. The hoary head. This command amplifies the fifth commandment. Reverence and respect are fundamental virtues. Irreverence, disrespect, and lack of serious thought have ever been besetting sins. This is the day of youth. They are indeed the hope of the world and of the church. But this does not imply setting aside men of age and experience, nor disregard for their counsel.

 

သင်၏ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ပါ။ ဤပညတ်သည် အမြဲတမ်း မှန်ကန်သောအမှန်တရားဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့ခေတ်ရှိ အသင်းတော်ကို “ဘုရားသခင်ကို ကြောက်ရွံ့ပြီး သူ့ကို ဂုဏ်ပြုပါ” (ဗျာဒိတ် ၁၄:၇) ဟု ဆုံးမသွန်သင်ထားသည်။

Fear thy God. This command is always present truth. The church in our day is admonished, “Fear God, and give glory to him” (Rev. 14:7).

 

၃၃. ဧည့်သည်တော်။ ရှေးခေတ်တွင် ဧည့်သည်တော်များကို ယေဘုယျအားဖြင့် သံသယဖြင့် ကြည့်ရှုခဲ့သည်။ ဧည့်သည်တော်သည် အိမ်မှ အဘယ်ကြောင့် ထွက်ခွာသွားသနည်း။ သူသည် ရာဇဝတ်မှုတစ်ခုခုကျူးလွန်ခဲ့သောကြောင့်လား။ သူသည် တရားမျှတမှုမှ ထွက်ပြေးသူလား။ သူသည် ထွက်ပြေးကျွန်လား။ ထိုခေတ်တွင် အနည်းငယ်သာလူများသည် ၎င်းတို့၏ဘိုးဘွားတောင်ကြားများမှ ဝေးကွာသွားရဲသည့်အတွက် သဘာဝအတိုင်း မေးခွန်းများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဧည့်သည်တော်သည် ခုခံရန်အနေအထားတွင် ရှိသော်လည်း၊ ဘုရားသခင်၏လူမျိုးသည် သူ့ကို မနှောင့်ယှက်ရန်ဖြစ်သည်။

33. A stranger. Strangers of old were generally looked upon with suspicion. Why had the stranger left home? Had he committed some crime? Was he a fugitive from justice? Was he a runaway slave? Naturally questions arose in a day when few ventured far from their ancestral hills and valleys. The stranger was on the defensive, but God’s people were not to vex him.

 

၃၄. သင်တို့အကြားတွင် မွေးဖွားသူတစ်ဦးကဲ့သို့။ ဧည့်သည်တော်ကို တစ်ယောက်တည်း ထားရှိရုံ၊ နှောင့်ယှက်ခြင်း သို့မဟုတ် ဒုက္ခပေးခြင်းမပြုရုံမျှဖြင့် မလုံလောက်ပါ။ ၎င်းတို့သည် သူ့အား ၎င်းတို့အချင်းချင်း ပြသသည့် ထည့်သွင်းစဉ်းစားမှုနှင့်အတူ ဆက်ဆံရမည်။ ခရစ်တော်သည် ဤစံနှုန်းကို ကမ္ဘာပေါ်တွင်ရှိစဉ် ဖော်ပြခဲ့သည်။ တကယ်တော့၊ သူသည် “သင့်အိမ်နီးချင်းကို သင်ကိုယ်တိုင်ကဲ့သို့ ချစ်ရမည်” (မဿဲ ၂၂:၃၉၊ ဝတ်ပြုရာကျမ်း ၁၉:၁၈) ဟု ဤအခန်းမှ တိုက်ရိုက်ကိုးကားခဲ့သည်။ “အိမ်နီးချင်း” ဟူသောစကားလုံးကို ဂျူးလူမျိုးဟု အချို့က ယူဆမည်စိုး၍ ခရစ်တော်သည် ဆာမာရိလူကောင်းမင်း၏ဥပမာကို ပြောကြားခဲ့သည်။ ဂျူးလူမျိုးဖြစ်စေ၊ ဆာမာရိလူမျိုးဖြစ်စေ၊ သူငယ်ချင်း သို့မဟုတ် ဧည့်သည်တော်ဖြစ်စေ၊ အကူအညီလိုအပ်နေသူမည်သူမဆို ကျွန်ုပ်တို့၏အိမ်နီးချင်းဖြစ်သည် (လုကာ ၁၀:၃၀-၃၇)။

34. As one born among you. It was not enough that the stranger be left alone, neither annoyed nor molested. They were to treat him with the same consideration they manifested toward one another. Christ enunciated this same standard while on earth. In fact, He quoted directly from this chapter of Leviticus when He said, “Thou shalt love thy neighbor as thyself” (Matt. 22:39; Lev. 19:18). Lest some might conclude that by “neighbor” Christ meant a Jew, He spoke the parable of the good Samaritan. Any man in need, be he Jew or Samaritan, friend or stranger, is our neighbor (Luke 10:30–37).

 

သင်တို့သည် ဧည့်သည်တော်များဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဧည့်သည်တော်များအကြားတွင် ရှိခဲ့ဖူးပြီး အကူအညီလက်တစ်ဖက် သို့မဟုတ် အားပေးစကားတစ်ခွန်းလိုအပ်ခဲ့သည့် အချိန်များရှိခဲ့ဖူးသည်ကို မှတ်မိထားရန် ကောင်းသည်။ ၎င်းသည် ကျွန်ုပ်တို့အား အကူအညီနှင့် အားပေးမှုလိုအပ်သူများအပေါ် ပိုမိုကြင်နာစေသင့်သည်။

Ye were strangers. It is well for us to remember that there may have been times in the past when we were among strangers and needed a helping hand or an encouraging word. This should make us more kind to those who need our help and encouragement.

 

၃၅. မတရားမှုမပြုပါနှင့်။ ဘုရားသခင်သည် အလျား၊ အလေးချိန်၊ နှင့် ပမာဏတိုင်းတာမှုများတွင် တင်းကျပ်သော ရိုးသားမှုကို ပညတ်ထားသည်။ ဖလှယ်မှုအားလုံးတွင်၊ တင်းကျပ်သော တရားမျှတမှုကို လိုက်နာရမည်။ ခရစ်တော်က “သင်တို့တိုင်းတာသည့်အတိုင်းအတာဖြင့် သင်တို့ထံသို့ ပြန်လည်တိုင်းတာပေးမည်” (လုကာ ၆:၃၈) ဟု မိန့်တော်မူသည်။

35. Do no unrighteousness. God commands strict honesty in measures of length, weight, and quantity. In all exchanges, strict justice is to be observed. Says Christ, “With the same measure that ye mete withal it shall be measured to you again” (Luke 6:38).

 

ellen g. white comments

9 MH 186

9, 10 AA 337; Ed 44; PP 531

11 4T 336, 350

13 5T 350

13-15 3T 517

14 3T 519

17 DA 441; MB 87; 1T 214; 4T 513; 7T 260

18 COL 261, 381; PP 136,  305,  373, 424

30 ML 286; MYP 265; 5T 491

31 GC 556; PP 689

32 AH 363; Ed 244; LS 275; ML 279

33, 34 PP 507

34 DA 500

35, 36 MH 188

 

အခန်းကြီး - ၂၀

chapter 20

 

၁ မိမိ၏သားသမီးကို မောလက်အား ပေးသောသူအကြောင်း။ ၄ ထိုသူကို မျက်နှာသာပေးသူအကြောင်း။ ၆ လူဆိုးဝိဇ္ဇာများထံ သွားသူအကြောင်း။ ၇ သန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်းအကြောင်း။ ၉ မိမိမိဘများကို ကျိန်ဆဲသူအကြောင်း။ ၁၀ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်ခြင်းအကြောင်း။ ၁၁၊ ၁၄၊ ၁၇၊ ၁၉ မဖွယ်မရာပြုခြင်းအကြောင်း။ ၁၃ ယောက်ျားချင်းလိင်ဆက်ဆံခြင်းအကြောင်း။ ၁၅ သားရဲတိရစ္ဆာန်နှင့်ဆက်ဆံခြင်းအကြောင်း။ ၁၈ မသန့်ရှင်းခြင်းအကြောင်း။। ၂၂ သန့်ရှင်းခြင်းနှင့်အတူ နာခံခြင်းလိုအပ်သည်အကြောင်း။ ၂၇ ဝိဇ္ဇာများကို သေဒဏ်ပေးရမည်အကြောင်း။

 

1 Of him that giveth of his seed to Molech. 4 Of him that favoureth such an one. 6 Of going to wizards. 7 Of sanctification. 9 Of him that curseth his parents. 10 Of adultery. 11, 14, 17, 19 Of incest. 13 Of sodomy. 15 Of bestiality. 18 Of uncleanness. 22 Obedience is required with holiness. 27 Wizards must be put to death.

 

၁. ထာဝရဘုရားမိန့်တော်မူသည်။ ဤအခန်းတွင်ဖော်ပြထားသော ပြစ်မှုအများစုကို အခန်း ၁၈ နှင့် ၁၉ တွင် ဆွေးနွေးထားပြီးဖြစ်သည်။ ထိုနေရာ၌ လူများထံသို့ ဝိညာဉ်ရေးရာအကြောင်းပြချက်ဖြင့် သူတို့၏ဖြောင့်မတ်မှုသဘောကို တောင်းဆိုခဲ့သည်။ ဤနေရာ၌ ပြစ်မှုများကို နိုင်ငံတော်အား ဆန့်ကျင်သော ရာဇဝတ်မှုများအဖြစ် သတ်မှတ်ပြီး ထို့ကြောင့် အပြစ်ပေးခံရသည်။ ပြစ်ဒဏ်သည် ယေဘုယျအားဖြင့် သေဒဏ်ဖြစ်သည်။

1. The Lord spake. Most of the offenses mentioned in this chaper have been discussed in chs. 18 and 19. There the appeal to the people was purely on spiritualgrounds, an appeal to their sense of right. Here, the offenses are considered as crimes against the state, and hence punishable. The punishment is generally death.

 

၂. မောလက်ထံသို့။ ဤသည်မှာ ကလေးကို မောလက်အား ဆက်ကပ်ရုံမျှမဟုတ်ဘဲ၊ ကလေးများကို မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် အမှန်တကယ်ယဇ်ပူဇော်ခြင်းဖြစ်သည် (၂ ဘုရင်မှတ်တမ်း ၂၃:၁၀; ယေရမိ ၃၂:၃၅; ယေရမိ ၇:၃၁; ၁၉:၅; ယေဇကျေလ ၁၆:၂၁; ၂၃:၃၇ ကိုကြည့်ပါ)။ “မောလက်” ဟူသောစကားလုံး၏ဆွေးနွေးချက်အတွက် အခန်း ၁၈:၂၁ ကိုကြည့်ပါ။

2. Unto Molech. This was not merely a dedication of the child to Molech, but was an actual sacrifice of the children as a burnt offering (2 Kings 23:10; Jer. 32:35; see Jer. 7:31; 19:5; Eze. 16:21; 23:37). For a discussion of the word “Molech” see on ch. 18:21.

 

၅. ဖြတ်တောက်ပစ်ရန်။ စကားလုံးအရ “ဖြတ်လှဲရန်”၊ “ဖြတ်ပိုင်းရန်”၊ “ဖျက်ဆီးရန်”၊ “သုတ်သင်ရန်” ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည်။ မောလက်အား မိမိ၏သားသမီးများကို ယဇ်ပူဇော်သူများကို သေဒဏ်ပေးရမည်ဟု ဘုရားသခင်က အမိန့်ပေးတော်မူသည်၊ ပုံမှန်အားဖြင့် ကျောက်ခဲဖြင့်ပစ်သတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ လူများက ထိုရာဇဝတ်မှုကို လက်ခံပြီး အရေးမယူပါက၊ ဘုရားသခင်ကိုယ်တိုင်က “သူ့ကိုနှင့်သူနောက်လိုက်သူများကို ဖြတ်တောက်ပစ်မည်” ဟု ကိုယ်တော်ကိုယ်တိုင် ကိုင်တွယ်မည်ဖြစ်သည်။ အများစုတွင် အပြစ်သားများကို “ဖြတ်တောက်ခြင်း” ၏ နည်းလမ်းသည် ရှင်းလင်းမှုမရှိပေ (ကမ္ဘာဦး ၁၇:၁၄; ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၅ ကိုကြည့်ပါ)။ ဤနေရာ၌ သေဒဏ်သာလျှင်ဖြစ်သည်။

5. Cut him off. Literally, “cut down,” “cut asunder,” “consumed,” “destroyed.” God decreed that those who sacrificed their children to Molech should be executed, usually by stoning. If the people did not take action, but condoned the crime, God would take matters into His own hand and “cut him off, and all that go a whoring after him.” In most instances it is not clear as to the means by which sinners were “cut off” (see on Gen. 17:14; Ex. 12:15). Here it can mean only death.

 

၆. ဝိညာဉ်များနှင့်ဆက်သွယ်ခြင်း။ ဝိညာဉ်များနှင့် ဆက်သွယ်ရန် သို့မဟုတ် သေလွန်သူများနှင့် ဆက်သွယ်ရန် မည်သည့်နည်းဖြင့်မဆို ကြိုးစားသူများကို အလားတူပြစ်ဒဏ်ပေးခံရသည် (အခန်းငယ် ၂၇)။ အခန်းငယ် ၆ တွင် သေဒဏ်ကို ဖော်ပြမထားသောကြောင့်၊ အချို့သောကိစ္စများတွင် ပြစ်မှု၏ အလေးအနက်အရ တရားသူကြီးများ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်အပေါ် မူတည်သည်ဟု ယူဆရသည်။ အခန်းငယ် ၂၇ အရ သာမန်ပြစ်ဒဏ်မှာ သေဒဏ်ဖြစ်သည်။ ဤဝေါဟာရ၏ အဓိပ္ပာယ်အတွက် အခန်း ၁၉:၃၁ ကိုကြည့်ပါ။

6. Familiar spirits. Those who sought in any way to contact the spirits or communicate with the dead were punished likewise (v. 27). As the death penalty is not mentioned in v. 6, it is supposed that in some cases it was left to the decision of the judges, according to the gravity of the offense. According to v. 27, the ordinary penalty was death. On the meaning of the term see on ch. 19:31.

 

၇. သန့်ရှင်းစွာနေကြလော့။ ယခင်က ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း၊ ဤသည်မှာ လေဝိအုပ်စာအုပ်၏ အဓိကမှတ်သားချက်ဖြစ်ပြီး၊ ဘုရားသခင်က သူ၏လူများအား အမြဲတမ်း သတိထားစေလိုသော အချက်ဖြစ်သည်။ အကြောင်းပြချက်မှာ ရိုးရှင်းစွာဖြင့် “ငါသည် သင်တို့၏ဘုရားသခင် ထာဝရဘုရားဖြစ်သည်” ဟူ၍ဖြစ်သည်။

7. Be ye holy. This, as has been remarked before, is the dominant note of Leviticus, and one which God wished His people ever to have in mind. The reason given is simply: “I am the Lord your God.”

 

၈. ငါ၏ပညတ်များကို စောင့်ထိန်းကြလော့။ အခန်းငယ် ၇ သည် သန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်းကို သင်ကြားပေးသည်။ ချက်ချင်းဆက်လက်၍ “ငါ၏ပညတ်များကို စောင့်ထိန်းကြလော့” ဟူသော ညွှန်ကြားချက်နှင့် “ငါသည် သင်တို့ကို သန့်ရှင်းစေသော ထာဝရဘုရားဖြစ်သည်” ဟူသော စကားများ ပါရှိသည်။ သန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်းနှင့် ဘုရားသခင်၏ ပညတ်များကို စောင့်ထိန်းခြင်းသည် ဤနေရာ၌ ပေါင်းစပ်ထားပြီး—အမှန်ပင် ဘဝတွင်လည်း ထိုသို့ဖြစ်ရမည်။ ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်ကို နာခံခြင်းမရှိဘဲ သန့်ရှင်းစင်ကြယ်ခြင်းရရှိနိုင်သည်ဟူသော အဆိုသည် မမှန်ကန်သော အဆိုဖြစ်သည်။

8. Keep my statutes. Verse 7 inculcates sanctification. Immediately follows the injunction, “Keep my statutes”; and then the words, “I am the Lord which sanctify you.” Sanctification and the keeping of God’s statutes are here combined—as they indeed must be in real life. The claim that sanctification can be gained without obedience to the will of God is a spurious claim.

 

၉. မိမိဖခင်ကို ကျိန်ဆဲခြင်း။ ဤကျိန်ဆဲခြင်းတွင် သေဒဏ်ပေးရန် တောင်းဆိုသည့်အရာများ မည်သည်ပါဝင်သည်ကို ကျွန်ုပ်တို့အား မသိရှိရပေ။ ၎င်းကို သတ်မှတ်မထားခြင်းသည် မည်သည့်မရိုသေမှုမဆို ပါဝင်သည်ဟု ဆိုလိုသည်။ မည်သူကိုမဆို ကျိန်ဆဲခြင်းအတွက် သေဒဏ်သည် ပြင်းထန်သောပြစ်ဒဏ်ဟု ထင်ရသည်။ ဤသည်မှာ မိဘများအပေါ် ကြီးမားသောတာဝန်ကို ထားရှိစေပြီး၊ ကလေးအား အာဏာကို ရိုသေလေးစားစေရန် ပြုစုပျိုးထောင်ရန် ဖြစ်သည်။ မိဘများသည် ကလေးမှ ဒေါသတကြီးဖြင့် နာခံရန်ငြင်းဆန်ရုံသာမက၊ အော်ဟစ်ခြင်း၊ ကန်ကျောက်ခြင်း၊ ပုန်ကန်ခြင်း၊ ဖခင်သို့မဟုတ် မိခင်ကို ရိုက်ပုတ်ခြင်းများကို နူးညံ့စွာ လက်ခံသည်ကို မြင်ရသောအခါ ဤအချက်ကို သတိရစေသည်။ ထိုသို့သော မိဘများသည် သားကို အချိန်မီမထိန်းကျောင်းခဲ့ဘဲ၊ ထိန်းမနိုင်ဖြစ်သွားအောင် ခွင့်ပြုခဲ့သည်ကို နောင်တရပေမည်။ အကြီးမားဆုံးနောင်တမှာ ဉာဏ်ပညာနှင့်ချက်ချင်းဆောင်ရွက်ခဲ့လျှင် ထိုသားသည် ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော်တွင် ကယ်တင်ခံရပေမည်ဟူသော အသိဖြစ်သည်။

9. Curseth his father. We are not informed what was involved in this cursing that demanded the death penalty. The fact that this is not defined implies that disrespect of any kind is included.

Death seems a severe penalty for merely cursing anyone. What great responsibility this placed on the parents, so to bring up a child that he would have respect for authority. We are reminded of this when we see parents meekly submit to abuse by a child who in a tantrum not only refuses to obey, but screams, kicks, rebels, and even hits father or mother. Too late, such parents may regret that they did not take the boy in hand in time, but permitted him to pass beyond restraint. The greatest regret will come with the realization that had they acted wisely and promptly, the boy might have been saved in the kingdom.

 

၁၀. အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်ခြင်း။ အခန်းငယ် ၁၀-၂၁ သည် ဖတ်ရှုရန် မသာယာပေ။ ၎င်းတို့ကို ထိုသို့ရည်ရွယ်မထားပေ။ ဖော်ပြထားသောအရာများသည် ရှက်ဖွယ်ရာ၊ ဆိုးယုတ်သောအရာများဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် တရားစီရင်ခြင်းသည် ယေဘုယျအားဖြင့် သေဒဏ်ဖြစ်သည်။

10. Adultery. Verses 10–21 do not make pleasant reading. Nor were they intended to. The things mentioned are shameful things, wicked things. Hence the judgment is generally death.

 

၂၀. သားမယားမရှိဘဲ သေရမည်။ ဤပြစ်ဒဏ်သည် ယနေ့တွင် ပြင်းထန်မထင်ရသော်လည်း၊ ရှေးခေတ်တွင် အလွန်အရေးကြီးသည်။ သားမယားမရှိဘဲ သေရခြင်းသည် ဣသရေလ၏မျှော်လင့်ချက်တွင် အစိတ်အပိုင်းမရှိခြင်း၊ ပဋိညာဉ်ပြင်ပတွင် လက်တွေ့အားဖြင့် ရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။

20. Die childless. This penalty may not seem drastic today; but in ancient times it meant much. To die childless was to have no part in the hope of Israel, to be, practically, outside the covenant.

 

၂၃. လူမျိုးတို့၏အကျင့်များ။ ဘုရားသခင်သည် သူ၏လူများအား သူတို့ပတ်ဝန်းကျင်ရှိသူများနှင့် အမူအကျင့်၊ ဝတ်စားဆင်ယင်မှု၊ ကိုယ်ကျင့်တရား—သူတို့၏စားသောက်မှုတွင်ပင် ခွဲခြားနေစေလိုသည်။ ဘုရားသခင်၏လူများအတွက် စံပြမှာ လောကနှင့် လုံးဝခွဲခြားနေခြင်းဖြစ်သည်။

23. The manners of the nation. God desired His people to be separate from those around them, in manner, dress, morality—even in their eating. God’s ideal for His people is complete separation from the world.

 

၂၅. ကွဲပြားစေရန်။ အခန်း ၁၁ ကိုကြည့်ပါ။

25. Put difference. See on ch. 11.

 

၂၆. ခွဲခြားထားခြင်း။ စကားလုံးအရ “ခွဲခြားထားသည်”။ ဤဟေဗြဲစကားလုံးသည် ကမ္ဘာဦး ၁:၄၊ ၆၊ ၇၊ ၁၄; ထွက်မြောက်ရာ ၂၆:၃၃; ဟေရှာယ ၅၉:၂ စသည်တို့တွင် ပေါ်ထွက်သည်။ ၎င်းကို လေဝိအုပ်စာ ၂၀:၂၄ တွင် “ခွဲခြားထားသည်” ဟုဘာသာပြန်ထားပြီး၊ အခန်းငယ် ၂၅ တွင် “ကွဲပြားစေရန်” ဟုဘာသာပြန်သည်။ ဣသရေလသည် အခြားလူမျိုးအားလုံးနှင့် ကွဲပြားရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့၏ ဝတ်ပြုကိုးကွယ်မှုပုံစံတွင်သာမက၊ ၎င်းတို့၏စံပြများ၊ ရည်မှန်းချက်များ၊ လူမှုဘဝ၊ အပန်းဖြေဘဝ၊ အစားအသောက်၊ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုတို့တွင်လည်း ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် သူ၏လူများကို အခြားသူများနှင့်ခွဲခြားထားပြီး၊ ရိုးရှင်းစွာ သူတို့ကို အခြားသူများနှင့် ကွဲပြားစေရန်သာမဟုတ်ဘဲ၊ ၎င်းတို့၏ ဘဝအကျင့်တစ်ခုစီတွင် သူ၏ကိုယ်ပိုင်ပြည့်စုံသောစရိုက်ကို ကိုယ်စားပြုစေရန်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် တပါးအမျိုးသားများပင် ဘုရားသခင်၏ပညတ်များ၏ သာလွန်မှုကို အသိအမှတ်ပြုလာမည်ဖြစ်သည် (တရားဟောရာ ၄:၆-၉)။

26. Severed. Literally, “separated.” The same Hebrew word appears in Gen. 1:4, 6, 7, 14; Ex. 26:33; Isa. 59:2; etc. It is translated in Lev. 20:24 as “separated,” and in v. 25 as “put difference.” Israel was to be distinct from all other nations, not only in their form of worship, but in their ideals, objectives, social and recreational life, diet, and dress. God “severed” His people from all others, not simply to make them different from all others, but that they might represent in their every habit of life His own perfection of character. Thus even the heathen nations would come to recognize the superiority of the laws of God (Deut. 4:6–9).

 

ellen g. white comments

2, 3 5T 320

6 GC 556; PP 685

7 5T 743

7, 8 CH 66,  68, 83; ML 250

23-25 MH 280

27 GC 556

အခန်းကြီး - ၂၁

chapter 21

 

၁ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များ၏ ဝမ်းနည်းခြင်း။ ၆ သူတို့၏ သန့်ရှင်းခြင်း။ ၈ သူတို့၏ တန်ဖိုးထားခြင်း။ ၇၊ ၁၃ သူတို့၏ အိမ်ထောင်ရေး။ ၁၇ အနာအဆာရှိသော ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များသည် သန့်ရှင်းရာဌာန၌ ဝတ်ပြုရန် မပြုရ။

1 Of the priests’ mourning. 6 Of their holiness. 8 Of their estimation. 7, 13 Of their marriageś. 17 The priests that have blemishes must not minister in the sanctuary.

 

၁. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များထံသို့။ အခန်း ၂၁ ၏သတင်းစကားသည် ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များနှင့် ၎င်းတို့၏မိသားစုများအတွက်ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် မည်သည့်အနာအဆာမှ ကင်းဝေးရမည်။ လူထုအား ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များအတွက် တားမြစ်ထားသောအရာများကို ပြုလုပ်ခွင့်ပေးထားသည်။ သာမန်ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များသည် ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အကြီးအကဲထက် ပိုမိုလွတ်လပ်ခွင့်ရှိသည်။ လူတစ်ဦး၏ရာထူးအဆင့်အလိုက် ပိုမိုတင်းကျပ်သော အပြုအမူစံတစ်ခုရှိသည်။ အိမ်ထောင်ဦးစီးထံသို့သက်ရောက်သောစည်းမျဉ်းများသည် အချို့သောကိစ္စများတွင် ၎င်းတို့၏မိသားစုများထံသို့လည်း သက်ရောက်ပြီး၊ သားသမီးတစ်ဦး၏မတော်မတရားပြုမူမှုသည် ဖခင်ထံသို့ ရောင်ပြန်ဟပ်နိုင်သည်။

1. Unto the priests. The message of ch. 21 is for the priests and their families. They must keep from defilement of every kind. The people were permitted to do certain things that were forbidden to the priests. In turn, the common priests were allowed more liberties than the high priest. There was a graduated scale of conduct that became more strict according to the person’s rank. The rules that applied to the head of the household applied in some instances to their families also, with the effect thatthe misconduct of a son or a daughter might reflect on the father.

 

၂. သို့သော် ၎င်း၏ဆွေမျိုးအတွက်။ သန့်ရှင်းသူဖြစ်စေ၊ အပြစ်ရှိသူဖြစ်စေ၊ အေးသောရုပ်အလောင်းသည် မသန့်ရှင်းဟု ယူဆပြီး၊ ၎င်းကိုထိသောယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် မသန့်ရှင်းဖြစ်သွားကာ သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် ဝတ်ပြုနိုင်ခြင်းမရှိပေ။ ဖခင်၊ မိခင်၊ သားသမီး၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမကဲ့သို့သော ဆွေမျိုးနီးစပ်သူများအတွက် ခြွင်းချက်များရှိသည်။

2. But for his kin. A dead body, whether of saint or sinner, was considered unclean, and a priest touching it was rendered unclean and hence could not officiate in the sanctuary. There were exceptions in case of those of near kin, such as father or mother, son or daughter, brother or sister.

 

၄. အကြီးအကဲ။ စာသားအရ “ခင်ပွန်း” (ထွက်မြောက်ရာ ၂၁:၂၂)၊ သို့မဟုတ် အိမ်ထောင်သည်ယောကျ်ား (ထွက်မြောက်ရာ ၂၁:၃)။ ဤနေရာတွင် ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် ၎င်း၏ယောက္ခမမိသားစုအတွက် မသန့်ရှင်းဖြစ်စေရန် အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုထားပြီး၊ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် သေသူအတွက် ရိုးရာဝမ်းနည်းခြင်းဓလေ့ကို မလိုက်နာရ၊ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်၏ဂုဏ်သိက္ခာကို အမြဲထိန်းသိမ်းရမည်။

4. A chief man. Literally, a “husband” (Ex. 21:22), or a married man (Ex. 21:3). It is probably used here in the latter sense, meaning that he may not defile himself for his in-laws. The priest might not follow the usual customs of mourning for the dead, but was ever to maintain the dignity of the priestly office.

 

၆. ၎င်းတို့သည် သန့်ရှင်းရမည်။ ဘုရားသခင်သည် ၎င်း၏လူများအတွက် အပြုအမူစံနှစ်မျိုးမထားရှိသော်လည်း၊ ၎င်း၏ဓမ္မဆရာများသည် သန့်ရှင်းသောဘဝတွင် ဘုရားကျောင်းအတွက် စံပြဖြစ်စေရန် မျှော်လင့်သည်။ ဘုရားသခင်၏ဝတ်ပြုရေးသည် လူတစ်ဦးထံမှ အကောင်းဆုံးကိုအမြဲတောင်းဆိုသည်။ ဤအခန်းတွင် ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အတွက် အရည်အချင်းများအဖြစ် ထင်ရှားသောအရာသုံးခုကို အလေးပေးဖော်ပြထားသည်။

6. They shall be holy. Though God does not have two standards of conduct for His people, He does expect His ministers to set an example to the church in holy living. God’s service ever requires of a man the very best. There are three things stressed in this chapter that stand out as qualifications for the priesthood:

 

၁. ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာအခြေအနေ။ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းအား ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာချို့ယွင်းမှုမရှိ၊ ခန္ဓာကိုယ်၏သဘာဝစွမ်းအားအားလုံးရှိသူများဖြင့်သာ ဝတ်ပြုရန်တောင်းဆိုသည်။ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာပြည့်စုံမှုသည် အားလုံးကြိုးစားရမည့် စရိုက်ပြည့်စုံမှု၏သင်္ကေတဖြစ်သည်။

1.Physical condition. God demanded that He be served only by men in good physical condition, without physical defects, and in possession of all the natural powers of the body. Physical perfection was representative of perfection of character, toward which all should strive.

 

၂. သန့်ရှင်းသောလူများ။ ၎င်းတို့၏ဘဝသည် အပြစ်ကင်းရမည်၊ ၎င်းတို့၏မိသားစုများသည် အပြစ်တင်စရာမရှိရပါ။ ဘုရားကျောင်းတစ်ခုကို ၎င်း၏အဖွဲ့ဝင်များ၏ဘဝဖြင့် တရားမျှတစွာအကဲဖြတ်နိုင်သည်။ ဓမ္မဆရာ၏ဘဝတွင် ထုတ်လုပ်ထားသော သန့်ရှင်းမှုစံသည် ပို၍တင်းကျပ်သောစမ်းသပ်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။

2.Holy men. Their lives must be blameless, their families without reproach. A church may rightly be judged by the lives of its members. Another, and perhaps more exacting, test is the standard of holiness produced in the minister’s life.

 

၃. ဆက်ကပ်အပ်နှံထားသောလူများ။ ရှေးယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များသည် ဘုရားသခင်၏ဝတ်ပြုရေးကို အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေမည့်မည်သည့်အရာကိုမျှ ခွင့်မပြုခဲ့ပါ။ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အကြီးအကဲသည် ချစ်ရသူတစ်ဦးဆုံးရှုံးခြင်းအတွက် ဝမ်းနည်းခြင်းမပြုရ၊ ၎င်းနှင့်နီးစပ်သူ၏ဈာပနအသေးစိတ်ကိုပင် ဂရုမစိုက်ရ (ဗျာ ၁၀၊ ၁၁ ကိုကြည့်ပါ)။ ဘုရားသခင်၏အလုပ်ကို အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေမည့် မည်သည့်အရာမျှ ဝင်ရောက်လာမည်မဟုတ်ပါ။

3.Dedicated men. The priests of old were not permitted to let anything interfere with their service to God. The high priest must not mourn over the loss of a dear one, nor even attend to the funeral details of one dear to him (see vs. 10, 11). Nothing of any kind must come in to hinder the work of God.

 

၉. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်၏သမီး။ လူထုမှမိန်းမငယ်တစ်ဦးအပြစ်ပြုလျှင်၊ ၎င်း၏ပြစ်ဒဏ်သည် ပြစ်မှု၏အလေးအနက်အလိုက်ဖြစ်ရမည်။ သို့သော် ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်၏သမီးသည် အကျင့်ယိုယွင်းပါက၊ ဥပဒေတစ်ခုသာရှိသည်—မီးဖြင့်သေဒဏ်ပေးခြင်း။

9. The daughter of any priest. If a young woman of the people sin, her punishment was to be according to the gravity of the offense. But if the daughter of a priest was immoral, there was but one law—death by fire.

 

၁၀. ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အကြီးအကဲ။ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အတွက် စည်းမျဉ်းများသည် တင်းကျပ်သော်လည်း၊ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အကြီးအကဲအတွက် ပို၍တင်းကျပ်သည်။ ၎င်းသည် ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များအနက် ဦးခေါင်းပေါ်တွင် ဆီလောင်းခံရသူတစ်ဦးတည်းဖြစ်ပြီး၊ ရွှေရောင်ဝတ်ရုံများကို ဝတ်ဆင်ရန် သန့်ရှင်းစင်ကြယ်စေခံရသူတစ်ဦးတည်းဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် “ဘုရားသခင်ထံသို့ သန့်ရှင်းခြင်း” ဟူသော စာတန်းပါရွှေပြားကို ဖယ်ရှားရန်လိုအပ်သောကြောင့် ၎င်း၏ဦးခေါင်းကို မဖွင့်ထားရ။ ကြီးစွာသောဝမ်းနည်းခြင်းတွင်ရှိသူများ၏ဓလေ့အတိုင်း ၎င်း၏ဝတ်ရုံကို မဆုတ်ဖြဲရ။ ၎င်းသည် ဖခင်ဖြစ်စေ၊ မိခင်ဖြစ်စေ၊ အေးသောရုပ်အလောင်းနီးသို့မသွားရ။ ခရစ်တော်၏တပည့်ဖြစ်လိုသူထံသို့ပြောသောစကားသည် ဤစံပြအား ရောင်ပြန်ဟပ်ပုံရသည် (မဿဲ ၈:၂၂)။ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အကြီးအကဲသည် ထိုသို့ပြုလျှင်၊ မသန့်ရှင်းဖြစ်သွားပြီး ၎င်း၏သန့်ရှင်းသောတာဝန်များကို ထမ်းဆောင်နိုင်စွမ်းမရှိဖြစ်သွားလိမ့်မည်။

10. The high priest. Although the rules were strict for a priest, they were still more strict for a high priest. He alone of all the priests had been anointed upon the head with oil, he alone was consecrated to put on the golden garments. He must not uncover his head, since this necessitated removing the golden plate on which was the inscription “Holiness to the Lord.” He must not rend his garments, as was the custom when one was in great sorrow. He must not go near a dead body, not even that of his father or mother. Christ’s words to a would-be disciple seem to reflect this ideal (Matt. 8:22). Should the high priest do so, he would become unclean and so incapacitate himself for performing the duties of his sacred office.

 

၁၂. သန့်ရှင်းရာဌာနမှ ထွက်သွားခြင်း။ သာမန်ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များသည် တစ်နှစ်လျှင် အချိန်တိုအတွင်းသာ ဝတ်ပြုရသည်။ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အကြီးအကဲသည် စဉ်ဆက်မပြတ်တာဝန်ထမ်းဆောင်ရသည်။ ၎င်းသည် အချိန်မရွေးရရှိနိုင်ရမည်၊ ထို့ကြောင့် ခရီးထွက်သွားခွင့်မရှိပါ။ အရေးပေါ်အခြေအနေတွင် ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးသည် အခြားတစ်ဦးအတွက် ဝတ်ပြုနိုင်သော်လည်း၊ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အကြီးအကဲအတွက် မည်သူမျှ ဝတ်ပြုနိုင်ခြင်းမရှိပါ၊ သို့သော် နောက်ပိုင်းတွင် ၎င်းတွင် အစားထိုးသူရှိခဲ့သည်။

12. Go out of the sanctuary. The common priests each served only for a short time every year; the high priest was on continuous duty. He must be available at all times, hence could not go on a journey. One priest could officiate for another in case of emergency, but no one could officiate for the high priest, though in later times he did have a substitute.

 

၁၃. အပျိုစစ်ဖြစ်သော ဇနီး။ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အကြီးအကဲသည် အပျိုစစ်တစ်ဦးနှင့်သာ လက်ထပ်ရမည်။ သာမန်ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ကဲ့သို့ မုဆိုးမနှင့် လက်ထပ်ခွင့်မရှိပါ၊ သို့မဟုတ် ဂုဏ်သတင်းမတော်တဆသူတစ်ဦးနှင့်လည်း လက်ထပ်ခွင့်မရှိပါ။

13. A wife in her virginity. The high priest was to marry a virgin. He might not marry a widow, as could the common priest, nor, of course, one of blemished reputation.

 

၁၅. ၎င်း၏မျိုးရိုးကို မသန့်ရှင်းစေရ။ ဗျာ ၁၄ တွင်ဖော်ပြထားသော ထိုသို့သောပြည်ထောင်မှသားသမီးများသည် ၎င်းတို့၏ဖခင်၏ရာထူးကို ဆက်ခံရန် အရည်အချင်းမပြည့်မီဖြစ်သွားလိမ့်မည်၊ ၎င်းကိုယ်တိုင်လည်း ထိုသို့သောပြည်ထောင်ကို တားမြစ်ထားသောဥပဒေကို ချိုးဖောက်ခြင်းဖြင့် အရည်အချင်းမပြည့်မီဖြစ်သွားလိမ့်မည်။ ဤစည်းမျဉ်းများသည် ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်အဖွဲ့အစည်းကို သန့်ရှင်းသောအဖွဲ့အစည်းအဖြစ် ထိန်းသိမ်းရန် ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များသည် လူထု၏လေးစားမှုကို ထိုက်တန်ရန် အရာရာတွင် သန့်ရှင်းရမည်။

15. Profane his seed. The children of any such union as mentioned in v. 14 would be disqualified to succeed their father in office, as he himself would be disqualified by violating the law prohibiting such unions. These rules were given to preserve the priesthood as a holy order. The priests must be clean in all respects, that they might deserve the respect of the people.

 

၁၇. မည်သည့်အနာအဆာ။ ပူဇော်သက္ကာများသည် ပြည့်စုံပြီး အနာအဆာကင်းရမည်ဖြစ်သကဲ့သို့၊ ယဇ်ပလ္လင်တွင် ဝတ်ပြုသော ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များလည်း ထိုနည်းတူဖြစ်ရမည်။ အနာအဆာရှိသူများသည် သေးငယ်သောတာဝန်များတွင် ဝတ်ပြုနိုင်သော်လည်း၊ ယဇ်ပလ္လင်သို့ ဘယ်သောအခါမျှ တက်ခွင့်မရှိပါ (ဗျာ ၂၁)။ ၎င်းတို့သည် ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များ၏ဝတ်ရုံများကို ထိန်းသိမ်းသူများဖြစ်နိုင်သည်။ ၎င်းတို့သည် အသုံးပြုရန်သစ်သားများကို စုဆောင်းပြီး စစ်ဆေးနိုင်သော်လည်း၊ မီးထွန်းခြင်း သို့မဟုတ် ပြာများဖယ်ရှားခြင်းမပြုရ။ ၎င်းတို့သည် နူနာရှိသူများကို စစ်ဆေးနိုင်သည်၊ တံခါးစောင့်များဖြစ်နိုင်သည်၊ နှင့် ဝင်ရိုးစင်းကို စနစ်တကျထိန်းသိမ်းနိုင်သည်။ သို့သော် ၎င်းတို့သည် တင်းကျပ်စွာ ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ဆိုင်ရာလုပ်ငန်းများကို ထမ်းဆောင်ခွင့်မရှိပါ (ဗျာ ၂၃)။ ၎င်းတို့သည် ပုံမှန်ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်ဝင်ငွေများမှ ဆုံးရှုံးခံရခြင်းမရှိပါ၊ သန့်ရှင်းသောအရာများနှင့် အလွန်သန့်ရှင်းသောအရာများဖြစ်သည့် ယဇ်ပုဂ္ဂိုလ်များထံပေးထားသော ပူဇော်သက္ကာများကို စားသုံးခွင့်ရှိသည် (ဗျာ ၂၂)။ အပြစ်ပူဇော်သက္ကာ၊ အမှားပူဇော်သက္ကာ၊ အသားပူဇော်သက္ကာများသည် “အလွန်သန့်ရှင်း” ဖြစ်သည်၊ ပြသသောမုန့်များလည်း ထိုနည်းတူဖြစ်သည် (အခန်း ၂:၃၊ ၁၀; ၆:၁၇၊ ၂၅၊ ၂၉; ၇:၁၊ ၆; ၁၀:၁၂၊ ၁၇)။ မြှောက်ပူဇော်သက္ကာ၊ လှုပ်ယမ်းပူဇော်သက္ကာ၊ ပထမသီးနှံများ၊ ပထမသားများ၊ နှင့် ဆက်ကပ်အပ်နှံထားသောအရာများသည် သန့်ရှင်းသည်။

17. Any blemish. As the sacrifices offered were to be perfect and without blemish, so also must be the priests who officiated at the altar. Those who had blemishes might serve in minor capacities, but must never ascend the altar (v. 21). They might be caretakers of the priests’ wardrobe. They might gather and examine the wood to be used, but not build the fire or remove the ashes. They might inspect lepers, be doorkeepers, and keep the court in order. But they could not perform any strictly priestly function (v. 23). They were not deprived of their regular priestly income, and might eat of the offerings given to the priests, both of the holy and the most holy (v. 22).The sin, trespass, and meat offerings were “most holy,” as was also the shewbread (ch. 2:3, 10; 6:17, 25, 29; 7:1, 6; 10:12, 17). The heave offering and the wave offering, the first fruits, the firstlings, and things devoted were holy.

 

၁၈. ပြားသောနှာခေါင်း။ ဆိုလိုသည်မှာ “ဖျက်ဆီးခံရသောမျက်နှာ” (အာအက်စ်ဗွီ)။

18. A flat nose. That is, “a mutilated face” (RSV).

 

မလိုအပ်သောအရာ။ စာသားအရ “ဆန့်ထွက်နေသောအရာ”၊ “အင်္ဂါတစ်ခုခုရှည်လွန်းခြင်း”။ ဘုရားသခင်၏ဝတ်ပြုရေးနှင့်ဆက်စပ်သမျှသည် ပြည့်စုံရမည်။

Any thing superfluous. Literally, “anything stretched out,” “having any member too long.” Everything connected with the worship of God must be perfect.

 

အခန်းကြီး - ၂၂

chapter 22

 

၁. ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် မစင်ကြယ်မှုရှိလျှင် သန့်ရှင်းသောအရာများမှ ရှောင်ကြဉ်ရမည်။ ၆. မည်သို့သန့်ရှင်းစေရမည်။ ၁၀. ယဇ်ပုရောဟိတ်၏အိမ်ထောင်စုမှ မည်သူများသည် သန့်ရှင်းသောအရာများကို စားသုံးခွင့်ရှိသနည်း။ ၁၇. ယဇ်ပူဇော်သက္ကာများသည် အပြစ်အနာအဆာကင်းရမည်။ ၂၆. ယဇ်ပူဇော်သက္ကာ၏အသက်အရွယ်။ ၂၉. ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းခြင်း၏ယဇ်ပူဇော်သက္ကာကို စားသုံးခြင်း၏ပညတ်တရား။

1 The priests in their uncleanness must abstain from the holy things. 6 How they shall be cleansed. 10 Who of the priest’s house may eat of the holy things. 17 The sacrifices must be without blemish. 26 The age of the sacrifice. 29 The law of eating the sacrifice of thanksgiving.

 

၂. သူတို့ကိုယ်သူတို့ ခွဲထားရမည်။ တဲတော်တွင် အမှုဆောင်သူအားလုံးသည် ထုံးတမ်းစဉ်လာအရနှင့် အခြားနည်းဖြင့် သန့်ရှင်းရမည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးဦး မစင်ကြယ်ဖြစ်လျှင်၊ သန့်ရှင်းသောအရာများကို ထိမိခြင်း သို့မဟုတ် အနီးကပ်သွားခြင်းကို ဂရုစိုက်ရှောင်ရမည်။ ဤသန့်ရှင်းသောအရာများတွင် သန့်ရှင်းရာဌာန၏အမှုဆောင်မှုနှင့်ဆိုင်သော ယဇ်ပလ္လင်များ၊ ၎င်းတို့၏အသုံးအဆောင်များနှင့် လူများက ယဇ်ပုရောဟိတ်များထံသို့ ယူဆောင်လာသော ပူဇော်သက္ကာများပါဝင်သည်။ အကယ်၍ တစ်ဦးဦးက ထိုသို့ပြုလျှင်၊ ထာဝရဘုရား၏အထံတော်မှ ဖြတ်တောက်ခြင်းခံရမည်၊ ဆိုလိုသည်မှာ တဲတော်၏အမှုဆောင်မှုမှ ဖယ်ထုတ်ခြင်းဖြစ်သည်။

2. Separate themselves. All that served at the tabernacle must be strictly clean, ceremonially and otherwise. If any priest had become unclean, he must carefully avoid touching or even coming near any of the holy things. These included everything pertaining to the service of the sanctuary, such as the altars, with all their utensils, and also the offerings the people brought to the priests. If any did so, he was cut off from the presence of the Lord, that is, from the service of the tabernacle.

 

၄. နူနာသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးထံသို့ ရောက်လာနိုင်သော မစင်ကြယ်မှုအများစုသည် ယာယီသာဖြစ်ပြီး၊ သန့်ရှင်းရာဌာနမှ ဖယ်ထုတ်ခြင်းသည် ညနေအချိန်အထိသာ ကြာမြင့်မည်။ သို့သော် နူနာရောဂါ သို့မဟုတ် အနာဖွင့်ရှိသူများသည် သန့်ရှင်းကြောင်း ထပ်မံကြေငြာခံရသည်အထိ ဖယ်ထုတ်ခြင်းခံရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုအချိန်သည် မည်မျှကြာသည်ဖြစ်စေ။ ၎င်းတို့၏ခွဲထွက်နေရသည့်ကာလအတွင်း ၎င်းတို့သည် အခြားယဇ်ပုရောဟိတ်များကဲ့သို့ ထောက်ပံ့မှုခံရသော်လည်း၊ ပူဇော်သက္ကာများကို စားသုံးခွင့်မရှိပေ၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းသည် အပြစ်ကိုထမ်းရွက်ခြင်းနှင့် သက်ဆိုင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

4. A leper. Most of the defilements that might come to a priest would be only temporary in nature, and exclusion from the sanctuary would last only till evening. Those, however, who contracted leprosy or had a running sore were excluded until declared clean again, however long the time might be. During the time of their separation they were supported as were the other priests, but might not eat of things offered, since that would involve the bearing of sin.

 

၅. တွားသွားသတ္တဝါမည်သည်။ ဘုရားသခင်သည် သန့်ရှင်းရာဌာနတွင် အမှုဆောင်သူအားလုံးသည် ပြည့်စုံစွာ သန့်ရှင်းရမည်ဟု ပြဋ္ဌာန်းထားသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးသည် တွားသွားသတ္တဝါတစ်ခုကို ထိမိလျှင် သို့မဟုတ် မစင်ကြယ်သူတစ်ဦးကို ထိမိလျှင်၊ ရေချိုးရမည်ဖြစ်ပြီး၊ နောက်တစ်နေ့မတိုင်မချင်း အမှုဆောင်ခွင့်မရှိပေ။

5. Any creeping thing. God ordained that all who served at the sanctuary should be absolutely clean. If a priest should as much as touch a creeping thing or another person who was not clean, he must wash, and might not serve till the next day.

 

၇. နေဝင်သောအခါ။ နေဝင်ချိန်သည် တစ်နေ့၏အဆုံးဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်တွင် တဲတော်၏တံခါးများကို ပိတ်ထားပြီး၊ ထိုနေ့တွင် နောက်ထပ်အမှုဆောင်မှုများ မရှိတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးသည် ညနေအထိ မစင်ကြယ်ဖြစ်နေလျှင်၊ နောက်တစ်နေ့မတိုင်မချင်း အမှုဆောင်ခွင့်မရှိပေ။

7. When the sun is down. Sunset ended the day. At that time the doors of the tabernacle were shut, and there were no more services that day. Hence when a priest was unclean until evening, he could not officiate until the day following.

 

၉. အပြစ်ထမ်းရမည်ကို စိုးရိမ်စရာ။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် မစင်ကြယ်သောအရာ၊ ဆုတ်ပြဲသောအရာ သို့မဟုတ် သူ့အလိုလို သေဆုံးသွားသောအရာကို အချိန်မရွေး စားသုံးခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ရမည်။ မသိဘဲ ထိုသို့ပြုလျှင် “ထို့ကြောင့် သေရမည်” ဖြစ်သည်။

9. Lest they bear sin. At all times the priests must refrain from eating anything unclean, or that had been torn, or that had died of itself. Whoever did so, knowingly, would “die therefore.”

 

၁၀. သန့်ရှင်းသောအရာ။ ဆိုလိုသည်မှာ ယဇ်ပုရောဟိတ်နှင့် ၎င်း၏မိသားစု၏ နေ့စဉ်စားသောက်ရေးဖြည့်ဆည်းမှုဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့အများစုသည် လူများ၏ပူဇော်သက္ကာများမှ ရရှိသည်။ ဟေဗြဲလူမျိုး၏ ကျွန်များနှင့် ၎င်းတို့၏မိသားစုများကို မိသားစုအဖွဲ့ဝင်အဖြစ် သတ်မှတ်ထားပြီး၊ ထို့ကြောင့် “သန့်ရှင်းသောအရာများ” ကို စားသုံးခွင့်ရှိသည်။ သို့သော် ခင်ပွန်းနှင့်အတူ နေထိုင်သော အိမ်ထောင်သည်သမီးတစ်ဦးကို အခြားမိသားစုအဖွဲ့ဝင်အဖြစ် သတ်မှတ်ထားသောကြောင့် ၎င်းတို့ကို စားသုံးခွင့်မရှိပေ။

10. The holy thing. That is, the daily food of the priest and his family, most of which came from the offerings of the people. Hebrew bondservants and their families were reckoned as belonging to the family and could therefore eat of the “holy things.” A married daughter living with her husband was counted as belonging to another family, and hence might not eat of them.

 

၁၄. မသိဘဲ။ သန့်ရှင်းသောအရာများကို စားသုံးခွင့်မရှိသူတစ်ဦးသည် မသိဘဲ စားသုံးမိလျှင်၊ ထိုသူသည် “ထာဝရဘုရား၏သန့်ရှင်းသောအရာများ” ကို ချိုးဖောက်မိပြီး၊ အခန်း ၅:၁၅-၁၆ ၏ စည်းမျဉ်းအောက်သို့ ရောက်ရှိသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးသည် ဤစည်းမျဉ်းကို ချိုးဖောက်ခြင်းမှ အမြဲသတိထားရမည်။ ဥပမာ၊ အိမ်ထောင်သည်သမီးတစ်ဦးသည် မိဘအိမ်သို့ လာရောက်လည်ပတ်ပြီး အိမ်သို့ယူဆောင်သွားရန် အစားအစာတစ်ခုကို ပေးအပ်ခံရသည်။ ၎င်းသည် “သန့်ရှင်းသော” အရာဖြစ်ပါက၊ ၎င်းကို ယူပိုင်ခွင့်မရှိပေ။ ဧည့်သည်တစ်ဦးသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်၏မိသားစုနှင့် အတူစားရန် ဖိတ်ကြားခံရပြီး၊ ဧည့်သည်အတွက် သီးသန့်အစားအစာပြင်ဆင်ရန် အဆင်မပြေနိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် ဧည့်သည်သည် သာမန်အစားအစာမှ ၎င်းစားသုံးခွင့်ရှိသောအရာကို ရွေးချယ်ရမည်။ ၎င်း သို့မဟုတ် အိမ်ရှင်က အမှားလုပ်မိပါက၊ ၎င်းသည် ချိုးဖောက်မှုဖြစ်လာမည်။

14. Unwittingly. If a man who was not entitled to eat of the holy things did so unwittingly, he thereby trespassed in “the holy things of the Lord,” and came under the rule of ch. 5:15, 16. A priest must ever be on his guard to avoid infractions of this regulation. A married daughter, for instance, might be visiting her parents’ home and be given a portion of food to take home. If it was “holy” she had no right to it. A visitor might be invited to eat with the priest’s family. It might beinconvenient to prepare a separate meal for the visitor only, who must therefore choose from the common meal that which he was permitted to eat. Should he or the host make a mistake, it would constitute a transgression.

 

၁၈. သူစိမ်းများ။ ဆိုလိုသည်မှာ ဟေဗြဲလူမျိုးများထဲတွင် နေထိုင်သော နိုင်ငံခြားသားများဖြစ်သည်။ သူစိမ်းတစ်ဦးသည် ပူဇော်သက္ကာတစ်ခုကို ယူဆောင်လာနိုင်သော်လည်း၊ ဣသရေလလူမျိုးကဲ့သို့ ယဇ်ပလ္လင်သို့ ချဉ်းကပ်ခွင့်မရှိပေ။ ယဇ်ပုရောဟိတ်သည် ပူဇော်သက္ကာကို လက်ခံပြီး ၎င်းအတွက် ပူဇော်ရမည်။ ထိုသို့သော ပူဇော်သက္ကာသည် ဆန္ဒအလျောက်ပူဇော်သက္ကာဖြစ်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ အခန်း ၁:၃ ၏ စည်းမျဉ်းကို လိုက်နာရမည်။

18. The strangers. That is, unnaturalized persons residing among the Hebrews. A stranger might bring an offering, but not approach the altar as could an Israelite. The priest received the sacrifice and offered it for him. Such an offering would of necessity be a freewill offering, to which the rule of ch. 1:3 would, of course, apply.

 

၂၁. မိဿဟာယပူဇော်သက္ကာ။ ထာဝရဘုရားထံသို့ တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကို ပူဇော်ရန် ကတိပြုခြင်းသည် သစ္စာကတိဖြစ်သည်။ အဆင့်နိမ့်တိရစ္ဆာန်သည် လက်ခံနိုင်ဖွယ်မရှိပေ။ ၎င်းသည် အရာအားလုံးတွင် ပြည့်စုံရမည်။ ၎င်းသည် ဣသရေလလူမျိုးနှင့် သူစိမ်းနှစ်ဦးစလုံးအတွက် သက်ဆိုင်သည်။

21. Peace offerings. A promise to present an animal to the Lord constituted a vow. An inferior animal was unacceptable; it must be perfect in every respect. This applied to both the Israelite and the stranger.

 

၂၃. ဆန္ဒအလျောက်ပူဇော်သက္ကာ။ သို့သော်၊ ၎င်းသည် သစ္စာကတိမဟုတ်ဘဲ ဆန္ဒအလျောက်ပူဇော်သက္ကာဖြစ်ပါက၊ ပူဇော်သူသည် “အစိတ်အပိုင်းတွင် ပိုလျှံသည် သို့မဟုတ် လိုအပ်သည်” ဖြစ်နေသော တိရစ္ဆာန်ကို ယူဆောင်လာနိုင်သည်။ ထိုသို့သော လက်ဆောင်များကို ဆင်းရဲသားများအတွက် အသုံးပြုလေ့ရှိသည်။ ဥပမာ၊ ဦးချိုတစ်ခု ကျိုးသွားနိုင်သည်၊ ခြေထောက်တွင် ချို့ယွင်းချက်ရှိနိုင်သည်၊ သို့မဟုတ် အရေပြားတွင် အမာရွတ်ရှိနိုင်သည်။ ဤအရာများသည် ၎င်းကို စားသုံးရန် မသင့်တော်ဟု မသတ်မှတ်ပေ။

23. A freewill offering. If, however, his was a freewill offering, and not a vow, the offerer might bring an animal even if it had something “superfluous or lacking in his parts.” Such gifts were often used for the poor. A horn might be broken, or there might be a defect in its leg, or a scar on its skin. None of these rendered it unfit for food.

 

၂၄. ညှစ်မိသောအရာ။ ၎င်းသည် မတော်တဆထိခိုက်ဒဏ်ရာရသော တိရစ္ဆာန်များကို ရည်ညွှန်းသည်။ တိရစ္ဆာန်များကို တမင်ဖျက်ဆီးခြင်းကို တားမြစ်ထားပုံရသည်။

24. That which is bruised. This refers to accidentally injured animals. It seems that the deliberate mutilation of animals was forbidden.

 

၂၅. သင်တို့၏ဘုရားသခင်၏ မုန့်တော်။ ဆိုလိုသည်မှာ လူများက ယူဆောင်လာသော ယဇ်ပူဇော်သက္ကာများဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှုအတွက် မှီခိုနေရသည်။

25. Bread of your God. That is, the sacrifices brought by the people upon which the priests depended for their living.

 

၂၇. ခုနစ်ရက်မိခင်အောက်တွင်။ ဆိုလိုသည်မှာ ၎င်း၏မိခင်နှင့်အတူဖြစ်သည်။ မွေးဖွားခါစ တိရစ္ဆာန်သည် ယဇ်ပူဇော်သက္ကာအဖြစ် ချက်ချင်းလက်ခံနိုင်ဖွယ်မရှိပေ (ထွက်မြောက်ရာ ၂၂:၃၀ ကိုကြည့်ပါ)။ ပူဇော်သက္ကာများအတွက် အသက်အရွယ်ကန့်သတ်ချက်မရှိပေ၊ သတ်မှတ်ထားသည့်အတိုင်းမှအပ။ ဂိဒေါင်သည် အသက်ခုနစ်နှစ်ရှိ နွားထီးတစ်ကောင်ကို ပူဇော်ခဲ့သည် (တရားသူကြီးမှတ်တမ်း ၆:၂၅)။

27. Seven days under the dam. That is, with its mother. A newborn animal was not immediately acceptable as an offering (see on Ex. 22:30). There was no upper age limit for offerings, except as specifically stated. Gideon offered a bullock seven years old (Judges 6:25).

 

၂၈. ၎င်းနှင့် ၎င်း၏သားငယ်။ နွားတစ်ကောင်နှင့် ၎င်း၏သားငယ်ကို တစ်နေ့တည်းတွင် သတ်ခြင်းကို အဘယ်ကြောင့် တားမြစ်ထားသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့အား မပြောပြထားပေ။ ဤစည်းမျဉ်းသည် ငှက်သိုက်မှ မိခင်နှင့် သားငယ်နှစ်ဦးစလုံးကို ယူခြင်းကို တားမြစ်ထားသည့် စည်းမျဉ်းနှင့် သဘောသဘာဝတူပုံရသည် (တရားဟောရာ ၂၂:၆)။ ဤပညတ်များသည် ဣသရေလလူမျိုးအား တိရစ္ဆာန်များအပေါ် ကရုဏာနှင့် သနားကြင်နာမှုကို သင်ကြားရန် ရည်ရွယ်ထားပေမည်။ ထို့ပြင်၊ ထိုကဲ့သို့သော အလေ့အထများကို အခြားဘာသာတရားများ၏ ထုံးတမ်းစဉ်လာများတွင် လိုအပ်ခဲ့ပေမည်။ ဤအချက်သည် ဤတားမြစ်ချက်အတွက် လုံလောက်သော ရှင်းလင်းချက်ဖြစ်နိုင်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၃:၁၉ ကိုကြည့်ပါ)။

28. It and her young. We are not told why a cow and her young might not be killed the same day. This rule seems to be of the same nature as that which forbade taking from the bird’s nest both mother and young (Deut. 22:6). Perhaps these precepts were designed to teach Israel kindness and mercy, even toward dumb animals. It may also have been that heathen religious rites called for such practices. This fact in itself could provide adequate explanation for the prohibition here given (see on Ex. 23:19).

 

တိရစ္ဆာန်များအပေါ် ကရုဏာထားရှိခြင်း၏မူသည် ယနေ့တွင်လည်း တရားဝင်ဖြစ်သည်။ မလိုအပ်ဘဲ သတ်ဖြတ်ခြင်းမပြုဘဲ၊ ဖန်ဆင်းရှင်ကိုယ်တော်တိုင် တောနှင့်သစ်တောများ၏ သတ္တဝါများအပေါ် ထားရှိသော နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ဂရုစိုက်မှုကို ခံစားရပါစေ (မဿဲ ၁၀:၂၉)။ ကလေးများပင်လျှင် ၎င်းတို့၏အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်များကို ထိခိုက်စေမှုကို မကျေနပ်ကြပေ။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ကလေးဘဝ၏ ကရုဏာအတွက် နူးညံ့သော ခံစားမှုကို မဆုံးရှုံးစေရပါ။ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှု အမျိုးမျိုးသည် ကျွန်ုပ်တို့အတွက် စက်ဆုပ်ဖွယ်ဖြစ်သင့်သည်။ ဆရာဝန်များသည် အခြားသူများ၏ဆင်းရဲဒုက္ခများအပေါ် စိတ်ထားမမာကျောစေရန် သတိထားရမည်။ ဓမ္မဆရာများသည် လူ့သဘာဝ၏အားနည်းချက်များနှင့် ဆုံးမခြင်းထက် သနားကရုဏာထားရန် လိုအပ်မှုကို မမေ့လျော့စေရပါ။

The principle of kindness toward animals holds good today. Let us not kill needlessly, but rather feel that tender, solicitous care that the Creator Himself has for the creatures of field and forest (Matt. 10:29). Even little children resent harm to their pets; let us not lose childhood’s sensitive appreciation for kindness. Cruelty of all kinds should prove revolting to us. Let physicians be on guard lest they become hardened to the sufferings of others. Let ministers not forget the frailties of humanity and the need of sympathy more than of rebuke.

 

၂၉. ကျေးဇူးတော်ချီးမွမ်းခြင်း၏ယဇ်ပူဇော်သက္ကာ။ အပိုဒ် ၂၉ နှင့် ၃၀ သည် အခန်း ၇:၁၅ ၏ ညွှန်ကြားချက်ကို ထပ်မံဖော်ပြထားသည်။

29. A sacrifice of thanksgiving. Verses 29 and 30 repeat the instruction of ch. 7:15.

 

အခန်းကြီး - ၂၃

chapter 23

 

၁ ထာဝရဘုရား၏ပွဲတော်များ။ ၃ ဥပုသ်နေ့။ ၄ ပသခါပွဲ။ ၉ ပထမသီးနှံပုံ။ ၁၅ ပင်တေကုတ္တေပွဲ။ ၂၂ ဆင်းရဲသားများအတွက် ကျန်ရှိသော သီးနှံများကို ချန်ထားရမည်။ ၂၃ တံပိုးများပွဲ။ ၂၆ အပြစ်ဖြေရာနေ့။ ၃၃ တဲတော်ပွဲ။

1 The feasts of the Lord. 3 The sabbath. 4  The passover. 9 The sheaf of firstfruits. 15 The feast of Pentecost. 22 Gleanings to be left for the poor. 23 The feast of trumpets. 26 The day of atonement. 33 The feast of tabernacles.

 

၂. ထာ၀ရဘုရား၏ပွဲတော်များ။ နှစ်စဉ် “သတ်မှတ်ထားသောပွဲတော်များ” (တော၀င် ၂၉:၃၉) သည် ခြောက်ခုဖြစ်သည်။ (၁) ပသခါပွဲတော် (တော၀င် ၂၈:၁၆)၊ (၂) တဆေးမဲ့မုန့်ပွဲတော် (တော၀င် ၂၈:၁၇)၊ (၃) “ရိတ်သိမ်းပွဲတော်”၊ “သီတင်းပတ်ပွဲတော်” (ပထမဦးသီးနှံပွဲတော်) သို့မဟုတ် ပင်တေကုတ္တေပွဲတော် (ထွက် ၂၃:၁၆; ၃၄:၂၂; တော၀င် ၂၈:၂၆; တမန် ၂:၁)၊ (၄) တံပိုးမှုတ်ပွဲတော် (တော၀င် ၂၉:၁)၊ (၅) အပြစ်ဖြေရာနေ့ (တော၀င် ၂၉:၇)၊ (၆) “ရိတ်သိမ်းစုဆောင်းပွဲတော်”၊ “တဲတော်ပွဲတော်” (ထွက် ၂၃:၁၆; လေဝိ ၂၃:၃၄; တော၀င် ၂၉:၁၂)။

2. Feasts of the Lord. The annual “set feasts” (Num. 29:39) are six in number: (1) the Passover (Num. 28:16); (2) the Feast of Unleavened Bread (Num. 28:17); (3) the “feast of harvest,” the “feast of weeks” (first fruits), or Pentecost (Ex. 23:16; 34:22; Num. 28:26; Acts 2:1); (4) the Feast of Trumpets (Num. 29:1); (5) the Day of Atonement (Num. 29:7); (6) the “feast of ingathering,” the “feast of tabernacles” (Ex. 23:16; Lev. 23:34; Num. 29:12).

 

ဤခြောက်ပွဲတော်တွင် “သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးပွဲ” ရက်ပေါင်းခုနှစ်ရက်ပါဝင်သည်။ ထိုရက်များမှာ အဇုံမုန့်ပွဲတော်၏ ပထမရက်နှင့် နောက်ဆုံးရက် (တောလည်ရာ ၂၈:၁၈, ၂၅)၊ ပထမသီးနှံပွဲတော်ရက် (တောလည်ရာ ၂၈:၂၆)၊ တံပိုးပွဲတော် (တောလည်ရာ ၂၉:၁)၊ အပြစ်ဖြေရာနေ့ (တောလည်ရာ ၂၉:၇)၊ တဲတော်ပွဲတော်၏ ပထမရက်နှင့် နောက်ဆုံးရက် (ဝတ်ပြုရာ ၂၃:၃၅, ၃၆) တို့ဖြစ်သည်။

With these six feasts are seven days of “holy convocation”; the first and last days of the Feast of Unleavened Bread (Num. 28:18, 25); the day of first fruits (Num. 28:26); the Feast of Trumpets (Num. 29:1); the Day of Atonement (Num. 29:7); the first and last days of the Feast of Tabernacles (Lev. 23:35, 36).

 

ဤအခန်းတွင် “ပွဲတော်” ဟု ဘာသာပြန်ဆိုထားသော စကားလုံးသည် ဟေဗြဲစကားလုံးနှစ်လုံးအနက်မှ တစ်လုံးမှ ဆင်းသက်လာသည်။ (၁) မိုအေဒ် (Mo‘ed)၊ သတ်မှတ်ထားသော တွေ့ဆုံပွဲတစ်ခု (ဥပမာ၊ လေဝိ ၂၃:၂၊ ၄၊ ၃၇၊ တောလည်ရာ ၂၉:၃၉ တွင် သုံးထားသည်)။ (၂) ခါဂ် (Chag)၊ ပွဲတော်တစ်ခု (ဥပမာ၊ လေဝိ ၂၃:၆၊ ၃၄၊ ၃၉၊ ၄၁၊ တောလည်ရာ ၂၈:၁၇၊ ၂၉:၁၂ တွင် သုံးထားသည်)။ ဤစကားလုံးနှစ်လုံးကို တစ်ခါတစ်ရံ အပြန်အလှန်သုံးနိုင်သော်လည်း၊ မိုအေဒ်သည် ပွဲတော်၏ အချိန်ကို အလေးပေးပြီး “သတ်မှတ်ထားသော ပွဲတော်များ” (တောလည်ရာ ၂၉:၃၉) ဟု ဖော်ပြသည်။ ခါဂ်သည် ပွဲတော်၏ သဘောသဘာဝကို အလေးပေးသည်။ ခါဂ်သည် “ဘုရားဖူးခရီးထွက်ခြင်း”၊ “ရိုသေဖွယ်ရာနေရာသို့ ခရီးထွက်ခြင်း” ဟူသော အဓိပ္ပာယ်များထဲမှ တစ်ခုရှိသည့် ကြိယာတစ်ခုမှ ဆင်းသက်လာသည်။ ဆက်စပ်အာရဗီစကားလုံး ဟဂျ် (haj) သည် မွတ်စလင်တို့၏ မက္ကာသို့ သန့်ရှင်းသော ဘုရားဖူးခရီးကို ဖော်ပြသည်။ နှစ်စဉ်သတ်မှတ်ထားသော “ပွဲတော်များ” စာရင်းတွင် ခါဂ်ကို သုံးနှစ်ခုသာ အရေးပါစွာ သုံးထားသည်၊ ဆိုလိုသည်မှာ တဆေးမဲ့မုန့်ပွဲတော်၊ ပထမသီးနှံပွဲတော်၊ နှင့် တဲတော်ပွဲတော်တို့ဖြစ်သည်။ “သင်သည် တစ်နှစ်လျှင် သုံးကြိမ် ငါ့ထံသို့ ပွဲတော် [ခါဂ်] ကျင်းပရမည်” (ထွက်မြောက်ရာ ၂၃:၁၄)။ ဤသုံးပွဲတော်များကို ကျင်းပရန် အမျိုးသားအားလုံးသည် “ထာဝရဘုရားရွေးချယ်သော နေရာ၌ ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် ပေါ်ထွက်ရမည်” (တရားဟောရာ ၁၆:၁၆)။ သူတို့သည် “ဘုရားဖူးခရီးထွက်ရမည်”။

The word translated “feast” in this chapter is from one or the other of two Hebrew words: (1) Mo‘ed, an appointed meeting (used, for example, in Lev. 23:2, 4, 37; Num. 29:39). (2) Chag, a festival (used, for example, in Lev. 23:6, 34, 39, 41; Num. 28:17; 29:12). The two words are sometimes used interchangeably, though mo‘ed stresses the time of the feast, “set feasts” (Num. 29:39); chag, the character of the feast. Chag is derived from a verb that has, as one of its possible meanings, “to make a pilgrimage,” “to take a journey to an object of reverence.” The related Arabic word haj describes the sacred Moslem pilgrimage to Mecca. In the listing of the annual “set feasts,” chag, significantly, is used only of three, the Feast of Unleavened Bread, the Feast of First Fruits, and the Feast of Tabernacles. “Three times shalt thou keep a feast [chag] unto me in the year” (Ex. 23:14). To celebrate these three feasts all males were to “appear before the Lord in the place which he shall choose” (Deut. 16:16). They were to “make a pilgrimage.”

 

ထို့ကြောင့် ထွက်မြောက်ရာကျမ်းတွင် ဣသရေလလူမျိုးများသည် “တစ်နှစ်လျှင် သုံးကြိမ်” “ပွဲတော်ကို ကျင်းပရမည်” ဟူသော ဖော်ပြချက် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၃:၁၄) နှင့် လေဝိလူမျိုးကျမ်းတွင် နှစ်စဉ်ပွဲတော် ခြောက်ခုကို ဖော်ပြထားခြင်း (ရာဇဝင်ချုပ် ၂၈, ၂၉ ကိုလည်းကြည့်ပါ) အကြား ဆန့်ကျင်မှုမရှိပါ။ ဤပွဲတော် ခြောက်ခုစီသည် mo‘ed အဖြစ်ဖော်ပြထားသော်လည်း ၎င်းတို့အနက် သုံးခုကိုသာ chag ဟု သတ်မှတ်ထားသည်။ ဆိုလိုသည်မှာ mo‘ed ခြောက်ခုရှိသော်လည်း chag သုံးခုသာရှိသည်။ International Standard Bible Encyclopedia တွင် ဤသုံးခုကို “ဘုရားဖူးပွဲတော်များ” ဟု ဖော်ပြထားသည်။

There is therefore no contradiction between the statement in Exodus, that the Israelites were to “keep a feast” “three times” “in the year” (Ex. 23:14), and the listing, in Leviticus, of six annual feasts (see also Num. 28, 29). Each of these six feasts is described as a mo‘ed, but three of them are also designated chag. In other words, there were six mo‘ed but only three chag. The International Standard Bible Encyclopedia describes these three as “pilgrimage festivals.”

 

ပသခါပွဲတော်သည် သီးခြား “သတ်မှတ်ထားသော စည်းဝေးပွဲ” mo‘ed တစ်ခုအဖြစ် စာရင်းပြုစုနိုင်သော်လည်း၊ ၎င်းကို တဆေးမဲ့မုန့်ပွဲတော်၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုအဖြစ်လည်း ယူဆနိုင်သည်။ ပသခါသိုးသငယ်ကို ပထမလ၏ ဆယ့်လေးရက်မြောက်နေ့တွင် သတ်ပြီး ထိုညတွင် စားသုံးကြပြီး၊ ဆယ့်ငါးရက်မြောက်နေ့၊ တဆေးမဲ့မုန့်ပွဲတော်၏ ပထမနေ့အစတွင် ဖြစ်သည်။ ပသခါပွဲတော်နှင့် တဆေးမဲ့မုန့်ပွဲတော်သည် တကယ်တော့ တစ်ခုလုံး၏ အပိုင်းနှစ်ပိုင်းဖြစ်ပြီး၊ အချို့သောဖြစ်ရပ်များတွင် ထိုသို့ယူဆထားသည် (ဧဇရ ၄၅:၂၁ ကိုကြည့်ပါ)။ ဤအချက်ကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားပါက၊ နှစ်စဉ်ပွဲတော် ခြောက်ခုအစား ငါးခုဟု ပြောဆိုနိုင်သည်။

Though the Passover may be properly listed as a separate “appointed meeting,” a mo‘ed, it may also be considered a part of the Feast of Unleavened Bread. The Passover lamb was slain on the 14th of the first month and eaten that night, in the beginning of the 15th, the first day of the Feast of Unleavened Bread. The Passoverand the Feast of Unleavened Bread were really two parts of one whole, and in some instances were thus considered (see Exe. 45:21). In view of this we might speak of five, rather than six, annual feasts.

 

၃။ အနားယူရာ ဥပုသ်နေ့။ စာသားအရ “ဥပုသ်နေ့၏ ဥပုသ်စောင့်ထိန်းခြင်း” ဟုဆိုသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဘာသာပြန်မှုသည် မူရင်းဟေဗြဲစကား၏ အဓိပ္ပာယ်ပြည့်ဝမှုကို ဖော်ပြရာတွင် အားနည်းသည်။ ၎င်းကို “လုံးလုံးအနားယူရာ ဥပုသ်နေ့”၊ “ပြည့်စုံသော ဥပုသ်နေ့”၊ “သန့်ရှင်းသော အနားယူရာ ဥပုသ်နေ့” (RSV) စသည်ဖြင့် ဘာသာပြန်ဆိုထားသည်။

3. Sabbath of rest. Literally “a sabbath of sabbath observance.” Our translation fails to convey the full force of the original Hebrew, which is variously translated a “sabbath of deep rest,” “a sabbath of complete rest,” “a perfect sabbath,” “a sabbath of solemn rest” (RSV).

 

ဥပုသ်နေ့သည် အခြားပွဲတော်များနှင့် သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးပွဲများ (ဗျာ. ၃၇၊ ၃၈) နှင့် ကွဲပြားသည်။ ၎င်းသည် ဖန်ဆင်းခြင်း၌ စတင်ခဲ့သည် (ကမ္ဘာဦး ၂:၁-၃)၊ နှစ်စဉ်ပွဲတော်များနှင့် “ဥပုသ်နေ့များ” သည် ဂျူးလူမျိုးနှင့်အတူ စတင်ခဲ့သည်။ သတ္တမနေ့ ဥပုသ်သည် “လူသားအတွက် ဖန်ဆင်းခဲ့သည်” (မာကု ၂:၂၇)၊ ထို့ကြောင့် လူသားအားလုံးအတွက် ထာဝရတာဝန်ရှိသည်။ နှစ်စဉ်ပွဲတော်များသည် ဂျူးလူမျိုးအတွက် ဖန်ဆင်းခဲ့ပြီး ခရစ်တော်၏သေခြင်းတွင် ပုံရိပ်နှင့် ပုံရိပ်ဆိုင်ရာ ပြည့်စုံသွားသောအခါ တာဝန်မဖြစ်တော့ပေ (ကောလောသဲ ၂:၁၆၊ ၁၇)။ သတ္တမနေ့ ဥပုသ်သည် ဘုရားသခင်၏ပညတ်တရား၊ ဆယ်ပညတ်တွင် ထည့်သွင်းထားပြီး၊ ၎င်းသည် ဤလောကအတွက် ဖွဲ့စည်းပုံဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အပြစ်မဝင်မီ ဖန်ဆင်းခဲ့သောကြောင့် အပြစ်မရှိတော့သည့်အခါတွင်လည်း ဆက်လက်တည်ရှိမည် (ဟေရှာယ ၆၆:၂၂၊ ၂၃)။ သို့သော် နှစ်စဉ်ဂျူးပွဲတော်များသည် ယာယီ၊ ဒေသဆိုင်ရာ၊ ထုံးတမ်းစဉ်လာဆိုင်ရာ အသုံးပြုမှုသာဖြစ်ပြီး၊ ပါလစ္စတင်းဒေသရှိ အခြေအနေများနှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်ပြီး၊ ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းတွင် အသုံးမပြုနိုင်ပေ။

The Sabbath is different from all the other feasts and holy convocations (see vs. 37, 38) in that it originated at creation (Gen. 2:1–3), whereas the annual feasts and “sabbaths” had their origin with the Jewish nation. The seventh-day Sabbath “was made for man” (Mark 2:27), and hence is of obligation for all men forever; the annual feasts were made for the Jews and ceased to be of obligation when type met Antitype at the death of Christ (Col. 2:16, 17). The seventh-day Sabbath is incorporated in the law of God, the Ten Commandments, His constitution for this world. Because it was made before sin entered, it will remain after sin is no more (Isa. 66:22, 23). On the other hand, the annual Jewish feasts were of only temporal, local, ceremonial application, fitted to conditions in Palestine, and could not be made of worldwide application.

 

ထို့ကြောင့် ပထမဦးသီးနှံပွဲတော် (ဆောင်းသီးနှံများ) ကို နွေဦးနှောင်းပိုင်း၊ မေလတွင် ကျင်းပပြီး၊ တောင်ကမ္ဘာခြမ်းတွင် ခြောက်လအကြာမှသာ ကျင်းပနိုင်သည်။ ထိုနည်းတူ၊ ကမ္ဘာတစ်ဝှမ်းရှိ လူများအတွက် ဆောင်းဦးတွင် တဲတော်ပွဲတော်ကို ကျင်းပ၍မရပေ။ ဂျူးလူမျိုးများသည် ဘုရားသခင်အမိန့်ပေးထားသည့်အတိုင်း ဗိမာန်တော်နှင့်မဆက်စပ်ဘဲ အပြစ်ဖြေရာနေ့ကို ကျင်းပ၍မရဟု တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ပသခါပွဲသည် ကယ်တင်ရှင်လာမည့်အရာကို မျှော်လင့်ရင်း ကျင်းပနိုင်သော်လည်း၊ ၎င်းရောက်ရှိပြီးနောက်တွင် မကျင်းပနိုင်တော့ပေ။ ဤပွဲတော်များအားလုံးသည် ပါလစ္စတင်းတွင်နေထိုင်သော ဂျူးလူမျိုးများ၏ လိုအပ်ချက်များနှင့် မက်ဆီယာမလာမီ ကာလအတွက် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် ရပ်တန့်သွားသော်လည်း၊ သတ္တမနေ့ ဥပုသ်သည် ဆက်လက်တည်ရှိနေသည်။

Thus the Feast of First Fruits (of winter crops), celebrated in late spring, in May, could not be observed in the southern hemisphere till six months later. Similarly, it would not be possible for people in all lands to observe the Feast of Tabernacles in the autumn. The Jews have found that it is not even possible for them to observe the Day of Atonement as ordered by God, except in connection with the Temple. The Passover could appropriately be observed in anticipation of a coming Redeemer, but not after His coming. All these feasts served their purpose, adapted as they were to the needs of the Jews while they lived in Palestine, prior to the coming of Messiah. They have ceased, but the seventh-day Sabbath remains.

 

ဥပုသ်နေ့ကို ဂျူးလူမျိုးအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုအဖြစ် မမှတ်ယူစေရန်နှင့် ဂျူးလူမျိုးနှင့်အတူ ရပ်တန့်မသွားစေရန်၊ ခရစ်တော်က “ဥပုသ်နေ့သည် လူသားအတွက် ဖန်ဆင်းခဲ့သည်” (မာကု ၂:၂၇) ဟု အလေးအနက်ကြေညာခဲ့သည်။ ထို့ပြင် ကိုယ်တော်က “ထို့ကြောင့် လူသားသားသည် ဥပုသ်နေ့၏ သခင်ဖြစ်သည်” (ဗျာ. ၂၈) ဟုဆိုသည်�। ၎င်းသည် ကိုယ်တော်ပိုင်ဆိုင်သည်၊ ကိုယ်တော်သည် ၎င်း၏ “သခင်” ဖြစ်သည်။ မည်သူမျှ ၎င်းကို ပြုပြင်ပြောင်းလဲခွင့်မရှိပေ၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းတို့တွင် ထိုသို့ပြုပိုင်ခွင့်မရှိပေ။ ၎င်းသည် “ငါ၏ သန့်ရှင်းသောနေ့” ဟု ဘုရားသခင်ကဆိုသည် (ဟေရှာယ ၅၈:၁၃)။

To make sure that the Sabbath should not be considered a Jewish institution, and hence cease with the Jewish nation, Christ emphatically declared, “The sabbath was made for man” (Mark 2:27). He added, “Therefore the Son of man is Lord also of the sabbath” (v. 28). It belongs to Him; He is “Lord” of it. Let none tamper with it, for they have no right to do so. It is “my holy day,” says God (Isa. 58:13).

 

၅. ထာဝရဘုရား၏ဥပသတ်တော်။ ဤအခွင့်သည် “၎င်းသည် ထာဝရဘုရား၏ဥပသတ်ဖြစ်သည်” ဟူသော အဓိပ္ပာယ်နှင့်သာတူပြီး၊ ပိုင်ဆိုင်မှုကိုဖော်ပြသည်။ အကယ်၍ ဘုရားသခင်က ပထမနေ့တရက်ကို “ငါ၏သန့်ရှင်းသောနေ့” သို့မဟုတ် “ထာဝရဘုရား၏ဥပသတ်” ဟု မိန့်မြွက်ခဲ့လျှင်၊ ယနေ့ခေတ်တွင် မည်သူမျှ သူမြွက်ဆိုသောအဓိပ္ပာယ်ကို မသိမျှောလင့်မည်မဟုတ်။ သို့သော်၊ သူသည် သတ္တမနေ့အတွက် ဤစကားများကို အသုံးပြုသည်။ ၎င်းသည် သူ၏နေ့ဖြစ်သည်။

The sabbath of the Lord. This is the equivalent of, “it is the Lord’s sabbath,” and indicates proprietorship. If God should have spoken of the first day of the week as “my holy day,” or “the sabbath of the Lord,” none today would be uncertain as to what He meant. Instead, He uses these very expressions in regard to the seventh day. It is His day.

 

၅. ထာဝရဘုရား၏ဥပသတ်တော်။ ဤအခွင့်သည် “၎င်းသည် ထာဝရဘုရား၏ဥပသတ်ဖြစ်သည်” ဟူသော အဓိပ္ပာယ်နှင့်သာတူပြီး၊ ပိုင်ဆိုင်မှုကိုဖော်ပြသည်။ အကယ်၍ ဘုရားသခင်က ပထမနေ့တရက်ကို “ငါ၏သန့်ရှင်းသောနေ့” သို့မဟုတ် “ထာဝရဘုရား၏ဥပသတ်” ဟု မိန့်မြွက်ခဲ့လျှင်၊ ယနေ့ခေတ်တွင် မည်သူမျှ သူမြွက်ဆိုသောအဓိပ္ပာယ်ကို မသိမျှောလင့်မည်မဟုတ်။ သို့သော်၊ သူသည် သတ္တမနေ့အတွက် ဤစကားများကို အသုံးပြုသည်။ ၎င်းသည် သူ၏နေ့ဖြစ်သည်။

5. The Lord’s passover. The Passover was not instituted until the deliverance of Israel from Egypt (Ex. 12:14, 27). It commemorated the saving power of God exercised in their behalf on that historic occasion, and was therefore for them “the Lord’s passover.” In striking contrast, “the sabbath of the Lord” became such when, at the close of creation week, God Himself rested upon that day and set it apart for the use and benefit of all mankind (Gen. 2:1–3; Ex. 20:8–11; Mark 2:27, 28). All men owe their very existence to the creative power of God and are therefore under obligation to Him to keep ever holy His appointed day of rest.

 

As stated, the Passover was instituted in memory of Israel’s deliverance from Egyptian bondage. On the 10th day of the first month a lamb was selected for each household “according to the number of the souls,” or if the household was small, two or more households could unite for one sacrifice. The lamb was kept until the 14th day, when it was killed in the late afternoon, and its blood sprinkled on the doorposts (see on Ex. 12:1–10). The same night the flesh was eaten, not boiled as usual, but roasted. Only unleavened bread could be used, with bitter herbs (v. 8). In later years there were modifications in this ritual, but it remained essentially the same.

 

ပသခါယဇ်ပူဇော်ခြင်းသည် “ငါ၏ယဇ်” ဟု ခေါ်ဆိုခြင်းဖြင့် ထူးခြားသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၃:၁၈; ၃၄:၂၅)။ ပသခါပွဲသည် ဣသရေလလူမျိုးများ အိဂုတ္တုပြည်မှ ထွက်ခွာခြင်းကို အောက်မေ့ဖွယ်ဖြစ်စေသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် “ကျွန်ုပ်တို့အတွက် ယဇ်ပူဇော်ခံရသော” “ကျွန်ုပ်တို့၏ပသခါ ခရစ်တော်” ကိုလည်း အမျှော်လင့်ဖြစ်စေသည် (၁ ကောရိန်သု ၅:၇)။ ပသခါပွဲသည် ခရစ်တော်၏ လက်ဝါးကပ်တိုင်တင်ခံရခြင်းကို သင်္ကေတအဖြစ် ထင်ရှားစွာ ဖော်ပြသည်။ လက်ဝါးကပ်တိုင်တင်ခံရခြင်းတွင် ခရစ်တော်၏ ကိုယ်ခန္ဓာ၏ အရိုးတစ်ချောင်းမျှ မကျိုးခဲ့ (ယောဟန် ၁၉:၃၆); ပသခါသိုးသငယ်၏ အရိုးတစ်ချောင်းမျှ မကျိုးရ (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၄၆; တရားရင်းအရေအတွက် ၉:၁၂)။ ပသခါသိုးသငယ်ကို အဘိပ်လ၏ ဆယ်လေးရက်မြောက်နေ့တွင် သတ်ဖြတ်ပြီး ထိုညတွင် စားသုံးခဲ့သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၆–၁၀); ခရစ်တော်သည် ပသခါအခါသမယတွင် ကွယ်လွန်ခဲ့သည် (ယောဟန် ၁၉:၁၄)။ သွေးဖြန်းခြင်းသည် ကရုဏာဖြင့် “ဖြတ်သန်းသွားခြင်း” ကို ဆိုလိုပြီး၊ သေခြင်းမှ လွတ်မြောက်ခြင်းကို ဖြစ်စေသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၃); ထို့အတူ ခရစ်တော်၏သွေးအတွက်ကြောင့် ကျူးလွန်ပြီး ဝန်ခံထားသော အပြစ်များကို ဖြတ်သန်းသွားခြင်းရှိခဲ့သည် (ရောမ ၃:၂၅)။ ပသခါယဇ်ပူဇော်ခြင်းသည် သိုးသငယ်ဖြစ်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၃); ထို့အတူ ခရစ်တော်သည် “ဘုရားသခင်၏ သိုးသငယ်” ဖြစ်သည် (ယောဟန် ၁:၂၉)။ သိုးသငယ်သည် အစွန်းအထင်းကင်းရမည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၅); ခရစ်တော်သည် အစွန်းအထင်းကင်းသည် (၁ ပေတရု ၁:၁၉)။ ၎င်း၏အသားကို စားသုံးရမည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၇); ထို့အတူ ကျွန်ုပ်တို့သည် သူ၏အသားကို စားသုံးရမည် (ယောဟန် ၆:၅၁)။

The Passover sacrifice is distinguished by being called “my sacrifice” (Ex. 23:18; 34:25). The Passover commemorated Israel’s departure from Egypt. But it also looked forward to “Christ our Passover,” who was to be “sacrificed for us” (1 Cor. 5:7).In various respects the Passover fitly foreshadowed the crucifixion. At the crucifixion not a bone of Christ’s body was broken (John 19:36); not a bone of the Passover lamb might be broken (Ex. 12:46; Num. 9:12). The Passover lamb was slain the 14th day of Abib and eaten the same night (Ex. 12:6–10); Christ died at Passover time (John 19:14). The sprinkling of the blood meant a “passing over” in mercy, a deliverance from death (Ex. 12:13); so through Christ’s blood there has been a passing over of sins committed and confessed (Rom. 3:25). The Passover sacrifice was a lamb (Ex. 12:3); so Christ was “the Lamb of God” (John 1:29). The lamb was to be without blemish (Ex. 12:5); Christ was without blemish (1 Peter 1:19). Its flesh was to be eaten (Ex. 12:7); likewise we must partake of His flesh (John 6:51).

 

ပသခါပွဲနှင့် တဆေးမပါသောမုန့်ပွဲသည် ဧဝံဂေလိအမှန်တရားများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။ သိုးသငယ်ကို သတ်ခြင်းဖြင့် သားဦးကို ကယ်တင်ရန် ပြင်ဆင်ထားသည်။ သို့သော် သိုးသငယ်၏သေခြင်းသည် ကယ်တင်ခြင်းကို အာမခံရန် မလုံလောက်ခဲ့ပေ။ သွေးကို တံခါးတိုင်ပေါ်တွင် လိမ်းရမည်။

The Passover and the Feast of Unleavened Bread are replete with gospel truth. In the slain lamb provision was made for saving the first-born. But the death of the lamb was not enough to assure salvation; the blood must be struck on the doorpost.

 

ပသခါပွဲသည် ခရစ်တော်၏ သေခြင်းကို သင်္ကေတပြုသည်။ သူသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ ပသခါဖြစ်သည် (၁ ကောရိန္သု ၅:၇)။ လက်ဝါးကပ်တိုင်ပေါ်တွင် လူတိုင်းကယ်တင်ခံရန် ပြင်ဆင်ပေးခဲ့သည်။ သို့သော် လက်ဝါးကပ်တိုင်သည် မိမိဘာသာမွေးရာပါ မည်သူ့ကိုမျှ ကယ်တင်မည်မဟုတ်။ ၎င်းသည် ကယ်တင်ခြင်းကို ရရှိနိုင်စေရုံသာ ဖြစ်သည် (ယောဟန် ၁:၁၂ ကိုကြည့်ပါ)။ သိုးသငယ်၏ သေခြင်းသည် ကယ်တင်ခြင်း၏ နည်းလမ်းကို ပေးခဲ့သည်။ သွေးကို လိမ်းခြင်းသည် ပေးထားသော နည်းလမ်းကို ထိရောက်စေသည်။ နှစ်ခုစလုံး လိုအပ်သည်။ ထို့ကြောင့် ခရစ်ယာန်အတွက် လက်ဝါးကပ်တိုင်ပေါ်ရှိ အပြစ်ဖြေခြင်းသည် လူတိုင်းအတွက် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပြီး လုံလောက်သော်လည်း၊ သွေးကို တစ်ဦးချင်းအလိုက် လိမ်းမထားသရွေ့ မည်သူ့ကိုမျှ ကယ်တင်မည်မဟုတ်။ သွေးဖျန်းခြင်းသည် သိုးသငယ်၏ သေခြင်းကဲ့သို့ပင် အရေးကြီးသည်။ သို့သော် ၎င်းပင်လျှင် မလုံလောက်သေး။ အသားကို စားရမည်၊ ထို့ပြင် သတ်မှတ်ထားသော အခြေအနေများအောက်တွင် စားရမည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၁)။ ၎င်းပင်လျှင် မလုံလောက်သေးဘဲ၊ တဆေးအားလုံးကို ဖယ်ရှားရမည်။ အနည်းဆုံး အသေးစိတ်တွင် ဂရုမစိုက်ခြင်းသည် ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အကျိုးဆက်များနှင့် ပြည့်နှက်နေလိမ့်မည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၃, ၁၉, ၂၃)။

The Passover is symbolic of Christ’s death. He is our Passover (1 Cor. 5:7). On the cross He made provision for everyone to be saved. But the cross in and of itself saves no one. It only made salvation available (see John 1:12). The death of the lamb provided the means of salvation; the application of the blood made efficacious the means provided. Both were necessary. Thus for the Christian the atonement on the cross, though essential and sufficient for all, does not save any individual until there has been an individual application of the blood. The sprinkling of the blood was fully as important as the death of the lamb. Yet even this was not enough; the flesh must be eaten, and it must be eaten under the specified conditions (Ex. 12:11). And this was not enough; all leaven must be purged away. Carelessness in the least particular would be fraught with tragic results (Ex. 12:13, 19, 23).

 

သေခြင်းမှ ကယ်တင်ခံရခြင်းသည် တစ်ခုဖြစ်သည်။ အသက်ရှင်နေထိုင်ရန် နည်းလမ်းရှိခြင်းသည် နောက်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ၎င်းကို သိုးသငယ်ကို စားခြင်းဖြင့် အပြုသဘောဆောင်သည်။ တဆေးမှ ရှောင်ကြဉ်ခြင်းဖြင့် အနုတ်သဘောဆောင်သည်။ ခရစ်တော်သည် “ကောင်းကင်မှ ဆင်းသက်လာသော အသက်ရှင်သောမုန့်” ဖြစ်ပြီး၊ လူတစ်ဦးသည် “ထာဝရအသက်ရှင်ရန်” စားရမည် (ယောဟန် ၆:၅၁)။ သိုးသငယ်ကို တစ်ခုလုံး ကင်ရမည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၉)။ သိုးသငယ်တစ်ကောင်အတွက် လူအလုံအလောက်ရှိရမည်၊ သို့မှသာ အသားအားလုံးကို စားနိုင်မည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၄)။ အိမ်ထဲမှ ဘာမှ ထုတ်မယူရဘဲ၊ နံနက်အထိ ဘာမှ မကျန်ရစ်ရဘူး။ စားလို့မရသော အစိတ်အပိုင်းများမှ ကျန်ရှိသမျှကို မီးရှို့ရမည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၀, ၄၆)။ အလားတူ၊ ခရစ်ယာန်သည် သိုးသငယ်ကို ကိုယ်စားပြုသော သူ၏ အသက်တာကို အပြည့်အဝ စုပ်ယူရမည်။ ၎င်းသည် ယုံကြည်သူသည် ခရစ်တော်နှင့် အပြည့်အဝ တစ်သားတည်းဖြစ်ရန် ဆိုလိုသည်။ ၎င်းသည် ယေရှု၏ အသက်တာနှင့် စရိုက်ကို အပြည့်အဝ လက်ခံခြင်းကို ဆိုလိုသည်။

It is one thing to be saved from death. It is another to have the means of sustaining life. This was provided positively by eating the lamb; negatively, by abstaining from leaven. Christ is “the living bread which came down from heaven,” of which a man must eat if he would “live for ever” (John 6:51). The lamb was to be roasted entire (Ex. 12:9). For each lamb there was to be a sufficient number of people so that all the flesh would be eaten (Ex. 12:4). Nothing was to be carried out of the house, and nothing left until morning. Whatever remained of those parts that could not be eaten was to be burned (Ex. 12:10, 46). Similarly, the Christian must assimilate completely the life of the One represented by the lamb. This means the entire identification of the believer with Christ. It means accepting fully the life and character of Jesus.

 

ဓမ္မသစ်ကျမ်းတွင် ပသခါပွဲ၏ တန်ပြန်အရာသည် သခင်ဘုရား၏ ညစာစားပွဲ၊ အသင်းတော်ဝတ်ပြုခြင်းတွင် တွေ့ရသည်။ ခရစ်တော်လာပြီးနောက်၊ သူ၏လာရောက်ခြင်းကို ကြိုတင်ပုံဖော်ထားသော ပသခါသိုးသငယ်ကို သတ်ခြင်းတွင် အကျိုးမရှိတော့ပေ။ သို့သော် ကယ်ဗလီတောင်ပေါ်ရှိ ယဇ်ပူဇော်ခြင်းနှင့် ၎င်း၏ ထိန်းသိမ်းပေးနိုင်သော တန်ခိုးကို အမှတ်ရစေခြင်းတွင် အကျိုးရှိလိမ့်မည်။ ဤအကြောင်းကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ သခင်ဘုရားသည် အသင်းတော်ဝတ်ပြုခြင်း၏ သင်္ကေတဆိုင်ရာ စားပွဲကို စတင်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်း၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ လက်ဝါးကပ်တိုင်ပေါ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့၏ ကယ်တင်ခြင်းအတွက် ပြင်ဆင်ပေးထားသော အရာကို သတိရစေရန်ဖြစ်သည်။ ၎င်း၏ ပုံစံအတိုင်း၊ ၎င်းသည် နောက်သို့လည်းရော ရှေ့သို့လည်းရော ညွှန်ပြသည်—ကျွန်ုပ်တို့သည် “သူပြန်လာသည်အထိ” ကယ်ဗလီကို အမှတ်ရရမည် (၁ ကောရိန္သု ၁၁:၂၆)။

The NT counterpart of the Passover is found in the Lord’s Supper, the communion service. After Christ had come, there could be no more virtue in slaying the Passover lamb, which prefigured His coming. But there would be virtue in commemorating the sacrifice of Calvary and its sustaining power. For this reason our Lord instituted the symbolic meal of communion, the purpose of which is to remind us of the provision made for our salvation upon the cross. Like its prototype, it points both backward and forward—we are to remember Calvary “till he come” (1 Cor. 11:26).

 

၆. တဆေးမပါသောမုန့်ပွဲ။ ပသခါပွဲနှင့် နီးကပ်စွာ ဆက်စပ်နေသော်လည်း၊ ၎င်းနှင့် ကွဲပြားသော တဆေးမပါသောမုန့်ပွဲသည် နောက်တွင် လိုက်ပါလာသည်။ လက်တွေ့အတွက် ဤပွဲတော်နှစ်ခုကို တစ်ခုတည်းအဖြစ် ယူဆပြီး၊ နာမည်များကို မကြာခဏ အပြန်အလှန် အသုံးပြုကြသည်။ သို့သော် ရည်ရွယ်ချက်တွင် ၎င်းတို့သည် အနည်းငယ် ကွဲပြားသည်။ ပသခါပွဲသည် ကယ်တင်ခြင်းကို ကိုယ်စားပြုသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၃)။ တဆေးမပါသောမုန့်သည် ဣသရေလလူမျိုးများ အီဂျစ်မှ အလျင်စလို ထွက်ခွာခဲ့ရသည့်အချိန်ကို အမှတ်ရစေသည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၃၃, ၃၉; တရားဟောရာ ၁၆:၃)။ ဘုရားသခင်သည် တဆေးမပါသောမုန့်ပွဲကို မည်ကဲ့သို့ ကျင်းပရမည်ကို တိကျစွာ ညွှန်ကြားခဲ့သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၅)။ ၎င်းအကြောင်း ပေါလုက နောက်ပိုင်းတွင် ဤသို့ဆိုခဲ့သည်၊ “ကျွန်ုပ်တို့သည် ပွဲတော်ကို ကျင်းပရာတွင် တဆေးဟောင်း၊ မသမာမှုနှင့် ဆိုးယုတ်မှု၏ တဆေးဖြင့် မဟုတ်ဘဲ၊ ရိုးသားမှုနှင့် အမှန်တရား၏ တဆေးမပါသောမုန့်ဖြင့် ကျင်းပစို့” (၁ ကောရိန္သု ၅:၈)။

6. The feast of unleavened bread. Closely connected with the Passover, yet distinct from it, was the Feast of Unleavened Bread, which followed. For practical purposes the two feasts were considered as one, and the names are often used interchangeably. But in purpose they were somewhat different. The Passover stood for deliverance (Ex. 12:13); the unleavened bread was reminiscent of the haste in which Israel left Egypt (Ex. 12:33, 39; Deut. 16:3). God was explicit as to the manner in which the Feast of Unleavened Bread should be celebrated (Ex. 12:15). Of it Paul later said, “Let us keep the feast, not with old leaven, neither with the leaven of malice and wickedness; but with the unleavened bread of sincerity and truth” (1 Cor. 5:8).

 

တဆေးကို လုံးဝဖယ်ထုတ်ရမည်။ ၎င်းသည် မသမာမှုနှင့် ဆိုးယုတ်မှုကို ကိုယ်စားပြုသည် (၁ ကောရိန္သု ၅:၈)၊ ဖာရိဆီများ၊ ဆဒ္ဒုကီများ၊ နှင့် ဟေရောဒီယန်များ၏ သွန်သင်ချက်များတွင် ပြသထားသကဲ့သို့ မှားယွင်းသော အယူဝါဒကိုလည်း ကိုယ်စားပြုသည် (မဿဲ ၁၆:၆, ၁၂; မာကု ၈:၁၅)။ ဖာရိဆီများ၏ တဆေးသည် လောဘနှင့် မတရားမှု (မဿဲ ၂၃:၁၄)၊ ခွေးနှင့်စည်စိမ်စိတ်ဓာတ် (အခန်းကြီး ၁၃)၊ မှားယွင်းသော စိတ်အားထက်သန်မှု (အခန်းကြီး ၁၅)၊ ဝိညာဉ်ရေးတန်ဖိုးများကို မမှန်ကန်စွာ ခန့်မှန်းခြင်း (အခန်းကြီး ၁၆–၂၂)၊ တရားမျှတမှု၊ သနားကရုဏာနှင့် ယုံကြည်ခြင်းကို ချန်လှပ်ထားခြင်း (အခန်းကြီး ၂၃)၊ အချည်းနှီးသော စည်းကမ်းတင်းကျပ်မှု (အခန်းကြီး ၂၄)၊ မုသာဝါဒ (အခန်းကြီး ၂၅–၂၈)၊ သည်းမခံနိုင်မှု (အခန်းကြီး ၂၉–၃၃)၊ နှင့် ရက်စက်မှု (အခန်းကြီး ၃၄–၃၆) ဖြစ်သည်။ ဆဒ္ဒုကီများ၏ တဆေးသည် သံသယဝါဒ (မဿဲ ၂၂:၂၃) နှင့် ကျမ်းစာများနှင့် ဘုရားသခင်၏ တန်ခိုးကို မသိခြင်း (အခန်းကြီး ၂၉) ဖြစ်သည်။ ဟေရောဒီယန်များ၏ တဆေးသည် ချီးမွမ်းခြင်း၊ လောကီစိတ်ထားနှင့် မုသာဝါဒ (အခန်းကြီး ၁၆–၂၁)၊ နှင့် ဘုရားသခင်၏ ကိုယ်စားလှယ်များကို ဆန့်ကျင်၍ မကောင်းသော အကြံအစည်များ ကြံစည်ခြင်း (မာကု ၃:၆) ဖြစ်သည်။

Leaven was to be entirely excluded. It represents malice and wickedness (1 Cor. 5:8), and false doctrine, as exemplified in the teachings of the Pharisees, the Sadducees, and the Herodians (Matt. 16:6, 12; Mark 8:15). The leaven of the Pharisees isgreed and injustice (Matt. 23:14), a dog-in-the-manger spirit (v. 13), false zeal (v. 15), wrong estimates of spiritual values (vs. 16–22), omission of justice, mercy, and faith (v. 23), vain punctiliousness (v. 24), hypocrisy (vs. 25–28), intolerance (vs. 29–33), and cruelty (vs. 34–36). The leaven of the Sadducees is skepticism (Matt. 22:23) and a lack of knowledge of the Scriptures and of the power of God (v. 29). The leaven of the Herodians is flattery, worldly-mindedness, and hypocrisy (vs. 16–21), and plotting evil against God’s representatives (Mark 3:6).

 

၇. အလုပ်လုပ်ခြင်းမပြုရ။ ပွဲတော်၏ ပထမနှင့် နောက်ဆုံးနေ့များသည် သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးနေ့များဖြစ်ပြီး၊ ထိုနေ့များတွင် “ပင်ပန်းသောအလုပ်” (RSV) မပြုရပါ။ နေ့စဉ် နွားနှစ်ကောင်၊ သိုးထီးတစ်ကောင်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင်တို့ကို မီးရှို့သက္ကာပြုရန် ယဇ်အဖြစ်ဆက်ကပ်ရပြီး၊ ၎င်းတို့နှင့်အတူ ဆန်ပဲသက္ကာများနှင့် အပြစ်ဖြေရန်အတွက် ဆိတ်တစ်ကောင်ကို ဆက်ကပ်ရသည် (တောလည်ရာ ၂၈:၁၉–၂၄)။

7. No servile work. The first and last days of the feast were days of holy convocation on which no “laborious work” (RSV) might be done. Each day two bullocks were offered, one ram, and seven lambs for a burnt offering, with their accompanying cereal offerings, and one goat for a sin offering (Num. 28:19–24).

 

၁၀. အဦးသီးသောအသီးအနှံများ၏ အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့။ အဦးသီးသောအသီးအနှံများကို တင်ဆက်ခြင်းသည် မုန့်မဖုတ်ပွဲတော်၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းဖြစ်သည်။ ထိုတင်ဆက်မှုသည် “ဥပုသ်နေ့ပြီးနောက်နေ့” တွင်၊ အဘိဗ်လအလယ်လ ၁၆ ရက်နေ့တွင် ပြုလုပ်ရသည် (အခန်းကါး ၂၃:၁၁)။ ထိုနေ့သည် “သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးနေ့” သို့မဟုတ် “ဥပုသ်နေ့” မဟုတ်ပါ။ သို့သော် ထိုနေ့တွင် အရေးကြီးသောအလုပ်တစ်ခုကို ပြုလုပ်ရသည်။ အဘိဗ်လအလယ်လ ၁၄ ရက်နေ့တွင် မုယောစပါးခင်းတစ်ခု၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းကို ၁၆ ရက်နေ့တွင် တင်ဆက်ရန်အတွက် ဖြတ်တောက်ရန် အမှတ်အသားပြုထားသည်။ ရွေးချယ်ထားသော လူသုံးဦးသည် သက်သေများရှေ့တွင် မုယောစပါးကို ဖြတ်တောက်ပြီး၊ ဖြတ်တောက်မည့်မတိုင်မီ အဖွဲ့များကို ချည်နှောင်ထားသည်။ ဖြတ်တောက်ပြီးနောက် အဖွဲ့များကို တစ်ခုတည်းသော အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့အဖြစ် ချည်နှောင်ပြီး “အဦးသီးသောအသီးအနှံများ၏ အဖွဲ့” အဖြစ် ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် တင်ဆက်ရသည်။ ထို့အပြင်၊ ပြီးပြည့်စုံသော သိုးသငယ်တစ်ကောင်၊ ဆီနှင့်ရောစပ်ထားသော ဆန်ပဲသက္ကာ၊ နှင့် သောက်သက္ကာတစ်ခုကို ဘုရားသခင်ထံ တင်ဆက်ရသည် (အခန်းကါး ၁၂, ၁၃)။ ဤအရာမပြီးမချင်း ဣသရေလလူမျိုးသည် လယ်ကွင်းမှအသီးအနှံများကို ၎င်းတို့အတွက် အသုံးမပြုနိုင်ပါ။ ဤအခမ်းအနားသည် “ခရစ်တော်သည် အဦးသီးသောအသီးအနှံဖြစ်သည်၊ ထို့နောက် ခရစ်တော်ပြန်လည်ကြွလာသောအခါ ခရစ်တော်၏သူများဖြစ်သည်” (၁ ကောရိန္သု ၁၅:၂၃) ကို ညွှန်ပြသည်။

10. A sheaf of the firstfruits. The presentation of the first fruits was a part of the celebration of the days of unleavened bread. The presentation took place on the “morrow after the sabbath,” the 16th of Abib (ch. 23:11). This day was neither a “holy convocation” nor a “sabbath.” But an important work was nevertheless done on that day. On the 14th day of Abib a certain portion of a field of barley was marked off to be cut down in preparation for the presentation on the 16th. Three select men cut the barley in the presence of witnesses, having already tied the sheaves together before cutting them. After being cut the sheaves were all tied together into one large sheaf and presented before the Lord as a “sheaf of the firstfruits.” In addition, a perfect male lamb, a cereal offering mingled with oil, and a drink offering were presented to God (vs. 12, 13). Not until this was done could Israel make use of the fruits of the field for themselves. This ceremony pointed to “Christ the firstfruits; afterward they that are Christ’s at his coming” (1 Cor. 15:23).

 

၁၄. ထာဝရဥပဒေ။ ထွက်မြောက်ရာသီပွဲ၏ အကျဉ်းချုပ်သည် ခရစ်ယာန်ဘာသာ၏ ဗဟိုခံယူချက်များကို အလေးပေးဖော်ပြသည်။ ထွက်မြောက်ရာသီပွဲသည် ခရစ်တော်၏သေခြင်းကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ထွက်မြောက်ရာသိုးသငယ်သေသကဲ့သို့ ခရစ်တော်လည်း သေခဲ့သည်။ သိုးသငယ်၏အသွေးသည် ဣသရေလလူမျိုးကို ဖျက်ဆီးသောနတ်သက်မှ ကယ်တင်ခဲ့သည်။ ခရစ်တော်၏အသွေးသည် ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် ခရစ်တော်ထံသို့ လာသောသူအားလုံးကို ယခုပြန်လည်သင့်မြတ်စေသည်။

14. A statute for ever. A summary of the Passover ritual lends emphasis to the great central truths of Christianity. The Passover is symbolic of the death of Christ. As the Passover lamb died, so Christ died. The blood of the lamb delivered Israel of old from the destroying angel. The blood of Christ now reconciles all who come to Him in faith.

 

ထွက်မြောက်ရာသီပွဲသည် ရှေ့ပြေးအဖွဲ့ဖြင့် ကိုယ်စားပြုထားသည့် ထမြောက်ခြင်းကိုလည်း ကိုယ်စားပြုသည်။ သိုးသငယ်သည် အဘိဗ်လအလယ်လ ၁၄ ရက်နေ့ညနေတွင် သေခဲ့သည်။ ၁၆ ရက်နေ့ “ဥပုသ်နေ့ပြီးနောက်နေ့” တွင် ယခင်ဖြတ်တောက်ထားသော အဦးသီးသောအသီးအနှံများကို ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် တင်ဆက်ရသည်။ ခရစ်တော်သည် သောကြာနေ့မွန်းလွဲတွင် သေပြီး ဥပုသ်နေ့တွင် သင်္ချိုင်းတွင် အနားယူခဲ့သည် (လုကာ ၂၃:၅၃–၅၆)။ ဥပုသ်နေ့ပြီးနောက်နေ့ (လုကာ ၂၄:၁) တွင် “အဦးသီးသောအသီးအနှံ” ဖြစ်သော ခရစ်တော် (၁ ကောရိန္သု ၁၅:၂၀) သည် သင်္ချိုင်းမှ ထမြောက်ပြီး ၎င်း၏ ကောင်းကင်ခမည်းတော်ရှေ့တွင် မိမိကိုယ်ကို တင်ဆက်ခဲ့သည် (ယောဟန် ၂၀:၁၇)။

The Passover is also symbolic of the resurrection, as typified in the wave sheaf. The lamb died on the evening of the 14th day of Abib. On the 16th, the “morrow after the sabbath,” the first fruits, previously cut, were presented before the Lord. Christ died Friday afternoon and rested in the grave over the Sabbath (Luke 23:53–56). On the morrow after the Sabbath (Luke 24:1) Christ “the firstfruits” (1 Cor. 15:20) was raised from the grave, and presented Himself before His heavenly Father (John 20:17).

 

“ဥပုသ်နေ့ပြီးနောက်နေ့” (လေဝီရကျမ်း ၂၃:၁၁) သည် အမျိုးအစားဖြစ်စေ၊ ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်စေ “သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးနေ့” သို့မဟုတ် “ဥပုသ်နေ့” မဟုတ်ပါ၊ သို့သော် ထိုနေ့တွင် အရေးကြီးသောအလုပ်တစ်ခုကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ခရစ်တော်သည် တစ်ပတ်လည်၏ ပထမနေ့တွင် ထမြောက်ပြီး သူ၏ယဇ်ပူဇော်ခြင်းကို ဘုရားသခင်၏လက်ခံခြင်းစကားများကို ကြားရန် ခမည်းတော်ထံသို့ တက်သွားခဲ့သည်။

The “morrow after the sabbath” (Lev. 23:11) was neither “an holy convocation” nor a “sabbath,” in type or antitype, yet an important work was done on that day. When Christ arose on the first day of the week He ascended to the Father to hear the words of God’s acceptance of His sacrifice.

 

ထွက်မြောက်ရာသီပွဲသည် မိတ်သဟာယဖွဲ့မှုကို မြှင့်တင်ခဲ့သည်။ ထွက်မြောက်ရာသိုးသငယ်ကို စားသုံးခြင်းသည် မိသားစုများနှင့် အိမ်နီးချင်းများကို စုစည်းပေးခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ကယ်တင်ခြင်းကို ကိုယ်စားပြုသော အသိုင်းအဝိုင်းအစားအစာဖြစ်ပြီး၊ ကယ်တင်ခြင်းသည် သန့်ရှင်းပြီး မြှုပ်နှံခြင်းကို တောင်းဆိုသည်။ အပြစ်အားလုံးကို ဖယ်ရှားရမည်။ အိမ်ထဲတွင် မုန့်ဖုတ်မကျန်ရစ်ရ။ မုန့်ဖုတ်အစိတ်အပိုင်းများကို ရှာဖွေရန် အိမ်၏ထောင့်တိုင်းကို စစ်ဆေးရမည်။ “ထာဝရဘုရားအတွက် သန့်ရှင်းခြင်း” ထက် မနည်းသောအရာကို လက်ခံမည်မဟုတ်ပါ (ဆာလံ ၂၉:၂; ၉၆:၉ ကိုကြည့်ပါ)။ ထွက်မြောက်ရာသီပွဲသည် အလွန်သိမ်မွေ့သောအခါသမယဖြစ်သည်။

The Passover promoted fellowship. The eating of the Passover lamb brought families and neighbors together. It was a communal meal typifying deliverance, and deliverance called for consecration. All sin must be put aside. No leaven was to remain in the house. Every corner must be examined for traces of it. Nothing less than complete “holiness to the Lord” would be accepted (see Ps. 29:2; 96:9). The Passover was a most solemn occasion.

 

ဤအရာအားလုံးနှင့် ထို့ထက်ပို၍ ထွက်မြောက်ရာသီပွဲသည် ဣသရေလလူမျိုးအတွက် အဓိပ္ပာယ်ရှိသည်။ ထာဝရဘုရား၏အိမ်တော်၏ ဓမ္မပညတ်များကို ထိုက်တန်စွာ ခံယူသူများအတွက် ဘုရားသခင်က ပြင်ဆင်ထားသော ကောင်းချီးများကို မေ့လျော့ခြင်း သို့မဟုတ် တန်ဖိုးမထားမိခြင်း၏ အန္တရာယ်ရှိသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် ဣသရေလလူမျိုးအတွက် ပေးထားသော ထွက်မြောက်ရာသီပွဲကို လေ့လာရန် ကောင်းသည်၊ သို့မှသာ ကျွန်ုပ်တို့၏ စစ်မှန်သော ထွက်မြောက်ရာသိုးသငယ်ဖြစ်သော သူ့ကို ပိုမိုတန်ဖိုးထားနိုင်ပြီး၊ သူ၏သေခြင်းကို ကွန်မြူနတီအစည်းအဝေးတွင် အောက်မေ့သတိရရန်ဖြစ်သည်။

All this, and more, the Passover meant to Israel of old. The Lord’s Supper should mean no less to us today. There is grave danger that we forget, or fail to appreciate, the wonderful blessings God has in store for those who worthily partake of the ordinances of the Lord’s house. We would do well to study the Passover as given to Israel, that we may appreciate the more Him who is our real Passover Lamb, and whose death is commemorated in the communion service.

 

၁၅. ဥပုသ်နေ့ခုနစ်ရက်။ ဆိုလိုသည်မှာ ခုနစ်ပတ်ဖြစ်သည် (အခန်းကါး ၁၆ ကိုကြည့်ပါ)။

15. Seven sabbaths. That is, seven weeks (see v. 16).

 

၁၆. ငါးဆယ်ရက်။ ဤပွဲတော်သည် အဘိဗ်လအလယ်လ ၁၆ ရက်နေ့တွင် ရှေ့ပြေးအဖွဲ့တင်ဆက်ပြီးနောက် ၅၀ ရက်မြောက်နေ့၊ ဆိုလိုသည်မှာ တတိယလ၏ ၆ ရက်နေ့—မေလနှောင်းပိုင်း သို့မဟုတ် ဇွန်လအစောပိုင်းတွင် ကျရောက်သည်။ ၎င်းကို “ပတ်လည်ပွဲတော်” သို့မဟုတ် “အဦးသီးသောအသီးအနှံများ” (ထွက်မြောက်ရာ ၃၄:၂၂) ဟုခေါ်သည်။ သစ်ကျဉ်းကျမ်းခေတ်တွင် ၎င်းကို “ပင်တေကုတ္တေပွဲတော်” ဟုခေါ်ပြီး၊ ဂရိဘာသာစကားမှ “ငါးဆယ်” ဟုအဓိပ္ပာယ်ရသည်။

16. Fifty days. This feast came on the 50th day after the presentation of the wave sheaf on the 16th of Abib, that is, on the 6th day of the third month—late in May or early in June. It was known as the “feastof weeks,” or “firstfruits” (Ex. 34:22). In NT times it was known as “Pentecost,” from a Greek word meaning “fifty.”

 

ရှေ့ပြေးအဖွဲ့ကို ရိတ်သိမ်းမှုအစတွင် တင်ဆက်ခဲ့ပြီး၊ အသစ်ထွက်ရှိသောအရာများကို အသုံးမပြုမီ၊ ပင်တေကုတ္တေပွဲတော်သည် ရိတ်သိမ်းမှုရာသီ၏အဆုံးကို အမှတ်အသားပြုသည်၊ သို့သော် တောင်များပေါ်တွင် အချို့သောအဆန်များ ကျန်ရှိနေသေးသည်။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်ကို အားကိုးကြောင်း ဣသရေလလူမျိုး၏ ဝမ်းမြောက်ဖွယ်အသိအမှတ်ပြုခြင်းဖြစ်သည်။ ဤအချိန်တွင် ရှေ့ပြေးအဖွဲ့မဟုတ်ဘဲ၊ မုန့်ဖုတ်ဖြင့်ဖုတ်ထားသော သန့်စင်သောဂျုံမှုန့်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော မုန့်ဖုတ်နှစ်ချပ်၊ သိုးသငယ်ခုနစ်ကောင်၊ နွားတစ်ကောင်၊ နှင့် သိုးထီးနှစ်ကောင်တို့ကို တင်ဆက်ရသည် (လေဝီရကျမ်း ၂၃:၁၇, ၁၈)။ ၎င်းတို့နှင့်အတူ အပြစ်ဖြေရန်အတွက် ဆိတ်တစ်ကောင်နှင့် ငြိမ်သက်ရန်အတွက် သိုးသငယ်နှစ်ကောင်ကို ဆက်ကပ်ရသည် (အခန်းကါး ၁၉)။

As the wave sheaf was presented at the beginning of the harvest, before any of the new yield might be used, so Pentecost marked the end of the harvest season, though some grain might remain to be harvested in the higher mountains. It was the joyous acknowledgment of Israel’s dependence upon God as the giver of all good gifts. At this time it was not a sheaf that was presented, but two wave loaves of fine flour, baked with leaven, together with seven lambs, a bullock, and two rams (Lev. 23:17, 18). These were accompanied by a goat for a sin offering and two lambs for a peace offering (v. 19).

 

ထွက်မြောက်ရာသီပွဲတွင် မုန့်ဖုတ်ကို စားသုံးခြင်း သို့မဟုတ် အိမ်ထဲတွင် တွေ့ရှိခြင်းမပြုရပါ။ ပင်တေကုတ္တေပွဲတော်တွင် “မုန့်ဖုတ်ဖြင့်ဖုတ်ထားသော” မုန့်နှစ်ချပ်ကို တင်ဆက်ရသည် (အခန်းကါး ၁၇)။ ရှေ့ပြေးအဖွဲ့သည် “အဦးသီးသောအသီးအနှံ” ဖြစ်သော ခရစ်တော်ဖြစ်သည် (အခန်းကါး ၁၄ ကိုကြည့်ပါ)။ သူသည် အပြစ်ကင်းစင်သည်။

In the Passover celebration no leaven was to be eaten or to be found in the homes of the people. At Pentecost two loaves were to be presented, “baken with leaven” (v. 17). The wave sheaf is Christ “the firstfruits” (see on v. 14). He was without sin.

 

ပင်တေကုတ္တေပွဲတော်သည် သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်၏ လွှမ်းခြုံခြင်းကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ရှေ့ပြေးအဖွဲ့ပြီးနောက် ၅၀ ရက်အတွင်း မုန့်နှစ်ချပ်ကို တင်ဆက်ခဲ့သကဲ့သို့၊ ခရစ်တော်၏ထမြောက်ခြင်းနှင့် ပင်တေကုတ္တေနေ့တွင် ဝိညာဉ်တော်လွှမ်းခြုံခြင်းကြား ၅၀ ရက်ရှိခဲ့သည် (တမန်တော် ၂:၁–၄)။ ဤရက်ပေါင်း ၄၀ ကို ခရစ်တော်သည် မိမိ၏တပည့်များကို သွန်သင်ပြီး ကူညီပေးရန် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ကုန်ဆုံးခဲ့သည် (တမန်တော် ၁:၃)။ ထို့နောက် သူသည် တက်သွားခဲ့ပြီး၊ ၁၀ ရက်ကြာ တပည့် ၁၁ ဦးသည် ဆုတောင်းခြင်းနှင့် တောင်းပန်ခြင်းကို ဆက်လက်ပြုလုပ်ခဲ့ပြီး၊ “ပင်တေကုတ္တေနေ့သည် အပြည့်အဝကျရောက်လာသည်” အထိဖြစ်သည်။ ပင်တေကုတ္တေနှင့်အတူ ဝိညာဉ်တော်၏ ပြည့်စုံမှုရောက်လာခဲ့သည် (တမန်တော် ၁:၈; ၂:၄)။ ပင်တေကုတ္တေတွင် တပည့်များ၏ အလုပ်များကို ခရစ်တော်၏အလုပ်များနှင့် ပေါင်းစပ်ခဲ့ပြီး၊ ရလဒ်သည် ကောင်းကင်ဘုံအတွက် ဂုဏ်ယူဖွယ်ဖြစ်သည်။

Pentecost symbolizes the outpouring of the Holy Spirit. As the wave loaves were offered 50 days, inclusive, after the wave sheaf, so there were 50 days, inclusive, between the resurrection of Christ and the outpouring of the Spirit on Pentecost (Acts 2:1–4). Forty of these days Christ spent on earth instructing and helping His disciples (Acts 1:3). Then He ascended, and for 10 days the 11 disciples continued in prayer and supplication, until “the day of Pentecost was fully come.” With Pentecost came the fullness of the Spirit (Acts 1:8; 2:4). At Pentecost the labors of the disciples were added to those of Christ, and the result was glorious for the kingdom of heaven.

 

ဤဆယ်ရက်သည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ အသင်းတော်အတွက် အရေးကြီးသောနေ့များဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ကောင်းကင်တွင်လည်း အရေးကြီးသည်။ ခရစ်တော်သည် “မြင့်သို့တက်သွားသောအခါ၊ သူသည် သုံ့ပန်းမှုကို သိမ်းပိုက်ပြီး လူသားများအား လက်ဆောင်များပေးခဲ့သည်” (ဧဖက် ၄:၈)။ ခရစ်တော်၏သေခြင်းတွင် ထမြောက်ခဲ့သူများသည် “သူ၏ထမြောက်ခြင်းပြီးနောက် သင်္ချိုင်းများမှ ထွက်လာခဲ့သူများ” သည် သူနှင့်အတူ ကောင်းကင်သို့တက်သွားခဲ့ပြီး၊ ထို့နောက် ထမြောက်ခြင်း၏ အဦးသီးသောအသီးအနှံအမျိုးအစားအဖြစ် ခမည်းတော်ရှေ့တွင် တင်ဆက်ခဲ့သည် (မဿဲ ၂၇:၅၂, ၅၃)။

These ten days were important ones for the church on earth. They were also important in heaven. When Christ “ascended up on high, he led captivity captive, and gave gifts unto men” (Eph. 4:8). Those who had been raised at Christ’s death and had come “out of the graves after his resurrection” ascended with Him to heaven, and were then presented before the Father a kind of first fruits of the resurrection (Matt. 27:52, 53).

 

၂၂. ဆင်းရဲသားများ။ ဤအခန်းကါးသည် အခန်းကါး ၁၉:၉, ၁၀ ၏ ညွှန်ကြားချက်ကို ထပ်မံဖော်ပြသည်။ ရိတ်သိမ်းချိန်တွင် အားလုံးအတွက် ပြည့်စုံစွာရှိသောအခါ ဆင်းရဲသားများနှင့် သူစိမ်းများကို အထူးဂရုပြုရန် သင့်လျော်သည်ဟု ထင်ရသည်။

22. The poor. This verse repeats the instruction of ch. 19:9, 10. It seems fitting that special attention should be called to the poor and the stranger at a time when there was plenty for all—harvesttime.

 

၂၄. တံပိုးမှုတ်ခြင်း။ သတ္တမလ၏ ပထမနေ့သည် ဥပုသ်နေ့ဖြစ်ပြီး၊ “သန့်ရှင်းသောစည်းဝေးနေ့” ကို ကျင်းပရမည်။ ထိုနေ့တွင် တံပိုးများကို မှုတ်ရမည်၊ အကြောင်းမှာ အပြစ်ဖြေရာနေ့သည် နီးကပ်လာပြီး၊ လ၏ ပထမ ကိုးရက်သည် ၎င်းအတွက် ပြင်ဆင်ရန်နေ့များဖြစ်သည်။ ဘာသာရေးပြက္ခဒိန်၏ သတ္တမလ၏ ပထမနေ့သည် နှစ်သစ်ကူးနေ့၊ နိုင်ငံသုံးပြက္ခဒိန်၏ ပထမနေ့ဖြစ်သည်။

24. Blowing the trumpets. On the first day of the seventh month was a sabbath; “an holy convocation” was to be held. On that day the trumpets were blown, for the Day of Atonement was near at hand, and the first nine days of the month were to be days of preparation for it. The first day of the seventh month of the religious calendar was new year’s day, the first day of the civil calendar year.

 

၂၇. အပြစ်ဖြေရာနေ့။ ဤနေ့သည် တစ်ခုတည်းသော အမိန့်ပေးထားသော ဥပုသ်နေ့ဖြစ်သည် (တမန်တော် ၂၇:၉ ကိုကြည့်ပါ)။ ၎င်းသည် ဣသရေလတွင် အမြင့်ဆုံးနေ့ဖြစ်ပြီး “ဥပုသ်နေ့” ဟုခေါ်သည် (လေဝီရကျမ်း ၂၃:၃၂)။ ၎င်းသည် ရက်သတ္တပတ်ဥပုသ်နေ့မှလွဲ၍ အလုပ်အားလုံးကို တားမြစ်ထားသော တစ်ခုတည်းသောနေ့ဖြစ်သည်။

27. A day of atonement. This day was the only commanded fast (see Acts 27:9). It was a high day in Israel, and is called a “sabbath of rest” (Lev. 23:32). It was the only day, aside from the weekly Sabbath, on which all work was forbidden.

 

၂၉. ဖြတ်တောက်ခြင်း။ အပြစ်ဖြေရာနေ့သည် တရားစီရင်ရာနေ့လည်းဖြစ်သည်၊ အကြောင်းမှာ ထိုနေ့တွင် မိမိ၏ “ဝိညာဉ်” ကို “ဆင်းရဲစေခြင်း” မပြုသူမည်သူမဆို “ဖြတ်တောက်ခြင်း” ခံရမည် (ဗျာဒိတ်ကျမ်း ၁၇:၁၄; ထွက်မြောက်ရာ ၁၂:၁၅ ကိုကြည့်ပါ)။ ထို့အပြင်၊ ထိုနေ့တွင် လူတစ်ဦးသည် အလုပ်လုပ်ပါက ဘုရားသခင်က သူ့ကို ဖျက်ဆီးမည်။ ထိုနေ့၏ ကျင့်ဆောင်မှုနှင့်ပတ်သက်သော ပိုမိုပြည့်စုံသောဆွေးနွေးချက်အတွက် လေဝီရကျမ်း ၁၆ ကိုကြည့်ပါ။

29. Be cut off. The Day of Atonement was also a day of judgment, for whoever did not “afflict” his “soul” that day was “cut off” (see on Gen. 17:14; Ex. 12:15). Moreover, if a man worked on that day God would destroy him. For a more complete discussion of the observance of the day, see on Lev. 16.

 

၃၄. တဲတိုက်ပွဲတော်။ ၎င်းသည် ဘာသာရေးနှစ်၏ နောက်ဆုံးပွဲတော်ဖြစ်ပြီး၊ ဆောင်းဦးရိတ်သိမ်းမှုပြီးဆုံးပြီး အသီးအနှံများကို စုဆောင်းပြီးနောက်၊ များသောအားဖြင့် အောက်တိုဘာလတွင် ကျရောက်သည်။ ၎င်းသည် အားလုံးအတွက် ဝမ်းမြောက်ဖွယ်အခါသမယဖြစ်သည်။ အပြစ်ဖြေရာနေ့သည် ကျော်လွန်သွားပြီး၊ နားလည်မှုလွဲမှားမှုများအားလုံးကို ရှင်းလင်းပြီး၊ အပြစ်များအားလုံးကို ဝန်ခံပြီး ဖယ်ရှားထားသည်။ ဣသရေလလူများသည် ပျော်ရွှင်ကြပြီး၊ ၎င်းတို့၏ပျော်ရွှင်မှုသည် တဲတိုက်ပွဲတော်တွင် ထင်ရှားလာသည်။

34. The feast of tabernacles. This was the last feast of the religious year and usually came during the present month of October, after the autumn harvest was over and the fruit had been gathered in. It was a joyous occasion for all. The Day of Atonement was past; all misunderstandings had been cleared up, all sins confessed and put aside. The Israelites were happy, and their happiness found expression in the Feast of Tabernacles.

 

၄၀. အကိုင်းအခက်များ။ �၎င်းတို့ကို ပွဲတော်အတွင်း ဣသရေလလူများနေထိုင်ရန် တဲများပြုလုပ်ရန် အသုံးပြုသည်။ အပြစ်ဖြေရာနေ့တွင် လူများသည် ၎င်းတို့၏ဝိညာဉ်များကို ဆင်းရဲစေရမည်။ တဲတိုက်ပွဲတော်တွင် ၎င်းတို့သည် “ဝမ်းမြောက်ရမည်”။ ၎င်းသည် သူငယ်ချင်းများနှင့် အိမ်နီးချင်းများကို မိတ်သဟာယဖွဲ့ပြီး ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် သဟဇာတဖြစ်အောင် အတူတကွနေထိုင်သည့် နှစ်တစ်နှစ်၏ အပျော်ရွှင်ဆုံးအခါသမယဖြစ်သည်။ ဤအရာနှင့်ပတ်သက်၍ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏လူများကို စုစည်းခြင်း၏ အချိန်ကို ပရောဖက်ပြုချက်ဖြစ်ပြီး၊ “အရှေ့မှလည်းကောင်း၊ အနောက်မှလည်းကောင်း လူများစွာသည် လာပြီး အာဗြဟံ၊ ဣဇာက်၊ ယာကုပ်တို့နှင့်အတူ ကောင်းကင်ဘုံတွင် ထိုင်နေကြလိမ့်မည်” (မဿဲ ၈:၁၁)။

40. Branches. These were used to make booths, in which the Israelites were to live during the feast. On the Day of Atonement the people were to afflict their souls. At the Feast of Tabernacles they were to “rejoice.” It was altogether the happiest occasion of the year, when friends and neighbors renewed fellowship and dwelt together in love and harmony. In this respect it was prophetic of the time when the great ingathering of God’s people shall take place, and “many shall come from the east and west, and shall sit down with Abraham, and Isaac, and Jacob, in the kingdom of heaven” (Matt. 8:11).

 

တဲတိုက်ပွဲတော်သည် ဣသရေလလူမျိုးသည် သဲကန္တာရတွင် အနှစ်လေးဆယ်ကြာ လှည့်လည်နေထိုင်ခဲ့စဉ်အခါကို အောက်မေ့သတိရခြင်းဖြစ်သည် (ဒတ်ကျမ်း ၁၆:၁၂–၁၅ ကိုကြည့်ပါ)။

The Feast of Tabernacles was commemorative of the time when Israel lived in tentsin the wilderness during their 40 years of wandering (see Deut. 16:12–15).

 

ဘုရားသခင်က ကျွန်ုပ်တို့ကို ယခင်က မည်သို့ဦးဆောင်ခဲ့သည်ကို သတိရရန် ကောင်းသည်။ သူ၏ ကရုဏာတော်များကို အောက်မေ့ရန် ကောင်းသည်၊ အကြောင်းမှာ ကျွန်ုပ်တို့သည် ယနေ့သူဦးဆောင်ပုံကို တစ်ခါတစ်ရံ ညည်းညူတတ်သည်။ ဘုရားသခင်က ကျွန်ုပ်တို့အား ပေးသနားထားသော ကောင်းချီးများစွာနှင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ဘဝများကို လမ်းညွှန်ပေးခဲ့သည့် အံ့ဖွယ်နည်းလမ်းများကို တွေးတောရန် မကောင်းလား။ ထိုသို့ပြုလုပ်ခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့ကို ပိုမိုတန်ဖိုးထားပြီး ကျေးဇူးတင်ရှိစေမည်။ ကျေးဇူးတင်ရှိခြင်းသည် ဘာသာရေး၏ အရေးကြီးသောအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။

It is well to remember how God has led us in times past. It is well to bring to mind His providences, for we are sometimes prone to complain at the way He leads us today. Is it not well to think of the many blessings God has bestowed upon us, and the wonderful way He has guided our lives? To do so would make us more appreciative and thankful. And thankfulness is a vital part of religion.

ellen g. white comments

1-44 Ed 41-43; PP 537-542

2 Ed 41

5 Ed 42; GC 399; PP 537, 539

6-11 PP 539

15-17 PP 540

24 PK 661

27 DA 448, 757; GC 418; 5T 520

32 1T 116; 6T 355

34 DA 447; Ed 42

34-36 PK 665; PP 540

40 DA 291

40-43 PP 540

 

အခန်းကြီး - ၂၄

chapter 24

 

၁. မီးခွက်များအတွက် ဆီ။ ၅. ရှေ့ဖြည့်မုန့်။ ၁၀. ရှေလောမိတ်၏သားသည် ကျိန်ဆဲသည်။ ၁၃. ကျိန်ဆဲခြင်းဆိုင်ရာ ပညတ်တရား။ ၁၇. လူသတ်ခြင်းဆိုင်ရာ။ ၁၈. ပျက်စီးမှုဆိုင်ရာ။ ၂၃. ကျိန်ဆဲသူကို ကျောက်ခဲနှင့်ပစ်သတ်ခြင်း။

1 The oil for the lamps. 5 The shewbread. 10 Shelomith’s son blasphemeth. 13 The law of blasphemy. 17 Of murder. 18 Of damage. 23 The blasphemer is stoned.

 

၂. သန့်စင်သော သံလွင်ဆီ။ မီးခွက်များအတွက် ဆီဆိုင်ရာ ဤနေရာ၌ပေးထားသော ညွှန်ကြားချက်သည် ထွက်မြောက်ရာ ၂၇:၂၀-၂၁ တွင် မှတ်တမ်းတင်ထားသည့်အတိုင်း တူညီသည်။ ဆီသည် လူစုလူဝေးမှပေးသော အလှူဖြစ်သည်၊ ရှေ့ဖြည့်မုန့်အတွက် ဂျုံမှုန့်နှင့် ပတ်သက်သောပွဲတော်အတွက် မုန့်ဖုတ်များလည်း အလားတူဖြစ်သည်။ အာရုန်သည် မီးခွက်များအတွက် တာဝန်ယူရပြီး အစပိုင်းတွင် သူကိုယ်တိုင် မီးခွက်များကို ပြင်ဆင်ခဲ့သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၃၀:၈)၊ သို့သော် နောက်ပိုင်းတွင် ဤအလုပ်သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်များ၏အလုပ်ဖြစ်လာသည်။

2. Pure oil olive. The instruction here given in regard to oil for the lamps of the candlestick is the same as that recorded in Ex. 27:20, 21. The oil was furnished by the congregation, as was also the flour for the shewbread and the loaves of the Feast of Weeks. Aaron was responsible for the lamps, and at first he trimmed them himself (Ex. 30:8), but later this became the work of the priests.

 

သာမန်ဆီသည် ဆီညှစ်စက်ဖြင့် ညှစ်ထုတ်သည်၊ သို့သော် သန့်ရှင်းသောနေရာအတွက် မီးခွက်ဆီသည် ထုရိုက်ထုတ်သည်။ သံလွင်သီးများကို သေသေချာချာ ဆေးကြောပြီး အညစ်အကြေးများ၊ အရွက်များ၊ နှင့် အညှာများကို ဖယ်ရှားသည်။ ထို့နောက် ၎င်းတို့ကို ထုရိုက်ကာ ဆီသည် သူ့အလိုလို စိမ့်ထွက်လာစေသည်။ ဤနည်းသည် အခြားနည်းထက် ဆီထွက်နည်းသော်လည်း အရည်အသွေးပိုမိုမြင့်မားသည်။

Ordinary oil was pressed out in an oil press, but oil for the sanctuary lamps was beaten out. The berries were carefully washed, and all impurities, leaves, and twigs removed. Then they were beaten and bruised, and the oil was allowed to seep out of itself. This produced less oil than the other method, but the result was a superior product.

 

မီးခွက်များသည် နေ့ညမပြတ်လင်းနေသလား ဆိုသည်ကို အာဏာပိုင်များက သဘောမတူကြပါ။ အခန်းကြီး ၃ တွင် အာရုန်သည် “ညဦးမှ နံနက်တိုင်အောင် ထာဝရဘုရားရှေ့တွင် စီစဉ်ရမည်” ဟုဆိုထားပြီး၊ အခန်းကြီး ၂ တွင် မီးခွက်များသည် အမြဲလင်းနေရမည်ဟု ဖော်ပြထားသည်။ ထွက်မြောက်ရာ ၃၀:၈ အရ အာရုန်သည် ညဦးတွင် မီးခွက်များကို ထွန်းညှိသည်၊ သို့သော် ၁ ရာဇဝင်မှတ်တမ်း ၃:၃ တွင် “ဘုရားသခင်၏မီးခွက်” ငြိမ်းသွားသည်ဟု ဖော်ပြထားသည်။ သို့သော် ပုံမှန်လုပ်ထုံးလုပ်နည်းအရ “မီးခွက်များသည် တစ်ချိန်တည်းတွင် အားလုံးငြိမ်းသွားခြင်းမရှိဘဲ၊ နေ့ညမပြတ် အလင်းပေးသည်” (PP ၃၄၈)။ ဤထပ်တူထပ်မျှဖြစ်ပုံမပေါ်သော ဖော်ပြချက်များသည် အမှန်တကယ်တွင် သဟဇာတဖြစ်သည်။ “ဘုရားသခင်၏မီးခွက်” (၁ ရာဇဝင်မှတ်တမ်း ၃:၃) သည် မီးခွက်တိုင်မဟုတ်ဖြစ်နိုင်သည်။ သို့မဟုတ် ဧလိသည် သတ်မှတ်ထားသော ထုံးတမ်းစဉ်လာကို ဂရုတစိုက်မလိုက်နာခဲ့ခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ယဇ်ပူဇော်ခြင်းနှင့် စားပွဲပေါ်တွင် ရှေ့ဖြည့်မုန့်အမြဲရှိနေရသည့်အတိုင်း၊ မီးခွက်တစ်လုံးသည်လည်း အမြဲလင်းနေရမည်။ နေ့အချိန်တွင်ပင်၊ ပြတင်းပေါက်မရှိသော အလွှာများဖြင့်ဖုံးအုပ်ထားသော တဲတော်အတွင်း၌ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် နေ့စဉ်ထုံးတမ်းများကို ဆောင်ရွက်ရန် သဘာဝအလင်းရောင်မလုံလောက်ပေ။

Authorities do not agree as to whether the lamps burned both day and night. Verse 3 says that Aaron shall “order it from the evening unto the morning before the Lord continually,” whereas v. 2 states that the lamps are to burn continually. According to Ex. 30:8, Aaron lighted the lamps in the evening, but 1 Sam. 3:3 speaks of “the lamp of God” going out. In standard practice, however, “the lamps were never all extinguished at one time, but shed their light by day and by night” (PP 348). The various statements, while seeming to be contradictory, are thus actually harmonious. It is probable that the “lamp of God” (1 Sam. 3:3) was not the candlestick. Or it may have been that Eli was not as careful as he might have been in following the prescribed ritual. As there must always be a sacrifice on the altar and shewbread on the table, so also there must always be a lamp burning. Even in the daytime the natural light would be insufficient for the priests to perform the daily ritual, in a tent heavily covered and without windows.

 

၅. မုန့်ဆယ့်နှစ်ချပ်။ ရှေ့ဖြည့်မုန့်၏ ပြင်ဆင်မှုနှင့် အသုံးပြုမှုဆိုင်ရာ တိကျသောညွှန်ကြားချက်များကို ယခုပေးထားပြီး၊ ၎င်းကို ယခင်က သုံးကြိမ်ဖော်ပြခဲ့သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၅:၃၀; ၃၅:၁၃; ၃၉:၃၆)။ မုန့်တစ်ချပ်စီသည် ဂျုံမှုန့်သန့် ၄ ကွတ်တာ (၄.၄၁ လီတာ) ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည်။ မုန့်တွင် တဆေးထည့်သလား မထည့်သလား ဆိုသည်ကို မဖော်ပြထားသော်လည်း၊ ၎င်းကို သန့်ရှင်းသောနေရာ၏ ပထမအခန်းတွင် ထားရှိသည်ဖြစ်ရာ တဆေးမသုံးဟု ယူဆရသည်။ ၎င်းသည် စဉ်ဆက်မပြတ် “အစာပူဇော်ခြင်း” (တော်လှန်ရာ ၄:၇) ဖြစ်သည်ဖြစ်ရာ၊ အစာပူဇော်ခြင်းဆိုင်ရာ စည်းမျဉ်းများအောက်တွင် ရှိပြီး၊ ထို့ကြောင့် တဆေးမပါဘဲ ပြုလုပ်ရမည် (လေဝီ ၂:၄, ၁၁)။ ဂျိုးဇီဖပ်စ်က တဆေးမသုံးကြောင်း တိကျစွာဖော်ပြထားသည် (Antiquities iii ၆.၆)။ နောက်ပိုင်းတွင် မုန့်များ၏ ပြင်ဆင်မှုနှင့် စီစဉ်မှုသည် လေဝိများ၏အလုပ်ဖြစ်လာသည် (၁ ရာဇဝင်မှတ်တမ်း ၉:၃၂)။

5. Twelve cakes. Specific instructions are now given for the preparation and use of the shewbread, mentioned three times previously (Ex. 25:30; 35:13; 39:36). Each cake was made of 4 qt. (4.41 l.) of fine flour. Nothing is said as to whether or not the bread was to be leavened, but the fact that it was placed before the Lord in the first apartment would seem to imply that leaven was not used. Being, as it were, a continuous “meat offering” (Num. 4:7), it would come under the regulations for meat offerings, and must therefore have been made without leaven (Lev. 2:4, 11). Josephus specifically states that leaven was not used (Antiquities iii 6.6). In later times the preparation and arrangement of the cakes were considered the work of the Levites (1 Chron. 9:32).

 

၆. တန်းနှစ်တန်း။ ဆိုလိုသည်မှာ အစုအဝေးများ။ ဤစကားလုံးသည် မည်သည့်အရာ၏ စနစ်တကျစီစဉ်မှုကိုမဆို ဆိုလိုသည် (တရားသူကြီး ၆:၂၆, အနားသတ်မှတ်ချက် ကြည့်ပါ)။ မုန့်ချပ်များ၏ အရွယ်အစားသည် “တန်းများ” ထက် အစုအဝေးဖြင့် စီစဉ်ရန် လိုအပ်သည်။

6. Two rows. That is, piles. The word means an orderly arrangement of any kind (see Judges 6:26, margin). The size of the loaves would require stacking rather than arrangement in “rows.”

 

၇. ကျွတ်စီကုံး။ ၎င်းကို ရွှေခွက်နှစ်ခွက်ထဲတွင် ထည့်ထားပြီး၊ မုန့်ကို ဖယ်ရှားသည့်အခါ ထိုကျွတ်စီကုံးကို မီးခဲများပေါ်တွင် ထာဝရဘုရားထံ ပူဇော်ရန်အတွက် မီးရှို့သည်။

7. Frankincense. This was placed in two golden cups, and when the bread was removed the incense was burned on coals of fire as an offering to the Lord.

 

၈. ဥပုသ်နေ့တိုင်း။ ရှေ့ဖြည့်မုန့်ကို တစ်ပတ်လျှင်တစ်ကြိမ် ဥပုသ်နေ့တွင် ဖယ်ရှားပြီး၊ တရုဒ်အရ ယဇ်ပုရောဟိတ်လေးဦးဖြင့် ဖယ်ရှားသည်၊ နှစ်ဦးက မုန့်များကို ဖယ်ရှားပြီး နှစ်ဦးက ကျွတ်စီကုံးခွက်များကို ဖယ်ရှားသည်။ မုန့်ဟောင်းနှင့် ကျွတ်စီကုံးခွက်များကို ဖယ်ရှားရန် အသင့်ဖြစ်နေချိန်တွင်၊ လာမည့်တစ်ပတ်အတွက် ယဇ်ပုရောဟိတ်အသစ်လေးဦးသည် မုန့်အသစ်နှင့် ကျွတ်စီကုံးခွက်အသစ်များကို ယူဆောင်လာသည်။ မုန့်အသစ်ယူလာသူများသည် မြောက်ဘက်တွင် ရပ်ပြီး တောင်ဘက်သို့မျက်နှာမူသည်၊ မုန့်ဟောင်းဖယ်ရှားသူများသည် တောင်ဘက်တွင် ရပ်ပြီး မြောက်ဘက်သို့မျက်နှာမူသည်။ တစ်ဖက်ရှိ ယဇ်ပုရောဟိတ်တစ်ဦးက မုန့်ဟောင်းကို ဖယ်ရှားသည်နှင့်၊ ဆန့်ကျင်ဘက်ရှိ ယဇ်ပုရောဟိတ်က မုန့်အသစ်ကို ထားသည်။ ဤသို့ပြုရာတွင် မုန့်အသစ်ထားရန် အသင့်မဖြစ်မချင်း မုန့်ဟောင်းကို ဖယ်ရှားခြင်းမပြုရန် ဂရုစိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် စားပွဲပေါ်တွင် မုန့်အမြဲရှိနေသည်။ မုန့်ဟောင်းကို ယဇ်ပုရောဟိတ်များက သန့်ရှင်းသောနေရာ၏ အတွင်းပိုင်းတွင် ၎င်းတို့၏အဖို့အစာအဖြစ် စားသုံးသည်။ ဤမုန့်သည် အဘိမလက်က ဒါဝိဒ်နှင့် သူ၏လူများအား ပေးခဲ့သောမုန့်ဖြစ်သည် (၁ ရာဇဝင်မှတ်တမ်း ၂၁:၄-၆; မဿဲ ၁၂:၃-၄)။

8. Every sabbath. The shewbread was removed weekly upon the Sabbath day by four priests, according to the Talmud, two to take out the loaves and two to take out the incense cups. As they were ready to remove the loaves and the incense cups, four other priests, of the new course for the coming week, entered, carrying the new bread and the new incense cups. Those who brought in the new bread stood at the north side, facing south; those who took away the old bread stood at the south side, facing north. As the priest on one side removed the loaves, the priest opposite him put the new on. In doing this they were careful not to take away the old till the new was ready to be put in place. Thus, bread was always on the table. The old bread was then eaten by the priests as theirportion, within the sacred precincts of the sanctuary. It was this bread that Abimelech gave to David and his men (1 Sam. 21:4–6; Matt. 12:3, 4).

 

ဤမုန့်ကို မကြာခဏ “ဘုရားရှေ့မုန့်” ဟုခေါ်ပြီး၊ ဤမုန့်သည် စစ်မှန်သောအသက်မုန့်ဖြစ်သည့် ခရစ်တော်ကို ပုံဆောင်သည် (ယောဟန် ၆:၅၁ ကြည့်ပါ)။ ဤမုန့်သည် ဣသရေလလူမျိုးတို့၏ ဝိညာဉ်ရေးနှင့် လောကီ လိုအပ်ချက်များအတွက် ဘုရားသခင်ပေါ်တွင် အမြဲအားကိုးနေရကြောင်းကိုလည်း သက်သေပြသည် (မဿဲ ၆:၃၁-၃၄ ကြည့်ပါ)။ စားပွဲသည် အမြဲပြင်ဆင်ထားပြီး၊ ၎င်း၏မုန့်ထောက်ပံ့မှုကို တစ်ပတ်လျှင်တစ်ကြိမ် အသစ်ပြုလုပ်သည်။ မီးခွက်တိုင်ပေါ်ရှိ မီးတောက်များသည် ကောင်းကင်သို့တက်သည့်အတိုင်း၊ ရှေ့ဖြည့်မုန့်စားပွဲပေါ်ရှိ ကျွတ်စီကုံးသည် ကောင်းသောအရာအားလုံးပေးသောဘုရားထံ မွှေးကြိုင်သောအမွှေးနံ့အဖြစ် တက်သည်။

This is often called the “bread of the Presence,” and typified Christ, the true Bread of Life (see John 6:51). The bread testified also to Israel’s constant dependence on God for all their needs, both spiritual and temporal (see Matt. 6:31–34). The table was always set, and its supply of bread renewed week by week. As the flame in the lamps on the candlestick rose heavenward, so the incense on the table of shewbread ascended as a sweet savor to the Giver of all good things.

 

သန့်ရှင်းသောနေရာ၏ ထာဝရဘုရား၏စားပွဲမှ ဓမ္မသစ်ကျမ်းရှိ ထာဝရဘုရား၏စားပွဲသို့ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းသာရှိသည်။ ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ကောင်းကင်မှဆင်းလာသောသူကို ကိုယ်စားပြုသော မုန့်ကို စားသုံးခဲ့သည်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ခရစ်တော်က ၎င်း၏ခန္ဓာကိုယ်ဖြစ်သည်ဟု ဆိုသော မုန့်ကို စားသုံးသည် (၁ ကောရိန္တု ၁၁:၂၄)။

It is but a short step from the table of the Lord in the sanctuary to the table of the Lord in the NT. The priests partook of the bread representative of Him who came down from heaven; we eat of the bread Christ says is His body (1 Cor. 11:24).

 

၁၀. ဣသရေလအမျိုးသမီး၏သား။ ထိုလူငယ်သည် အဲဂုတ္တုလူတစ်ဦး၏သားဖြစ်ပြီး “ဣသရေလအမျိုးသားများထဲသို့ ထွက်သွားသည်” ဟူသောအချက်က ၎င်းသည် စခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ခွင့်မရှိသော်လည်း ဝင်ရောက်ခဲ့ကြောင်း ဖော်ပြသည်။ ဤနေရာ၌ စကားများရန်ဖြစ်မှုတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်ပြီး ထိုလူငယ်သည် ထာဝရဘုရား၏နာမတော်ကို ကျိန်ဆဲခဲ့သည်။ ၎င်းသည် စခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ခွင့်မရှိဘဲ သူစိမ်းအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသူဖြစ်သည်ဖြစ်ရာ၊ ထာဝရဘုရား၏အလိုတော်ကို သိရှိရန်၊ ဆိုလိုသည်မှာ ဣသရေလ၏ပညတ်တရားများသည် အနည်းဆုံး တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသူစိမ်းဖြစ်သူတစ်ဦးအား မည်သို့သက်ရောက်သည်ကို သိရှိရန် ထိန်းသိမ်းထားသည်။ ၎င်းသည် စခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ရောက်ချိန်တွင်၊ ထိုနေရာ၌ တဲထိုးရန် ရည်ရွယ်ခဲ့သည် (PP ၄၀၇)။

10. The son of an Israelitish woman. The fact that the young man was the son of an Egyptian, and that he “went out among the children of Israel,” indicates that he was not allowed within the camp proper, but entered nevertheless. Here a quarrel arose, and the young man blasphemed the name of the Lord. Since he did not belong in the camp but was counted a stranger, he was put in ward until the will of the Lord could be ascertained, that is, until they could learn how the laws of Israel applied to one who was at least in part a stranger. When he entered the camp in the first place, it had been his purpose to pitch his tent there (PP 407).

 

၁၁. ကျိန်ဆဲခြင်း။ နောင်တရမည့်အစား၊ ၎င်းသည် ဆိုးသွမ်းစွာ နောင်တမရသူဖြစ်ကြောင်း သက်သေပြခဲ့သည်။

11. Blasphemed. Instead of repenting, he proved to be perversely impenitent.

 

၂၂. တရားတစ်မျိုးတည်း။ အခန်းကြီး ၁၀-၁၄ တွင် ဖော်ပြထားသော ဖြစ်ရပ်သည် အချို့သောအရပ်ဘက်ဥပဒေများ၊ အထူးသဖြင့် “သူစိမ်း” နှင့်သက်ဆိုင်သည့် ဥပဒေများကို ရှင်းလင်းပြတ်သားစေရန် အခွင့်အရေးပေးခဲ့သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၁:၁၂, ၂၄, ၃၃ ကြည့်ပါ)။ ဘုရားသခင်သည် မည်သည့်အပြစ်ကိုမဆို ခွင့်လွှတ်သည်၊ သို့သော် အရပ်ဘက်ရာဇဝတ်မှုများကို ဤအခြေခံဖြင့် ဖြေရှင်းမရနိုင်ပေ။ ဣသရေလသည် ဘုရားကျောင်းတစ်ခုသာမက နိုင်ငံတစ်ခုလည်းဖြစ်သည်၊ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းနှစ်ခုအတွက် စည်းမျဉ်းများပေးခဲ့သည်။ လူတစ်ဦးသည် အခြားလူတစ်ဦးကို သတ်ပါက၊ နောင်တရသည့်အခါ ဘုရားသခင်သည် သနားကရုဏာဖြင့် ခွင့်လွှတ်ပေးသည်။ တကယ်တော့၊ လူတစ်ဦးကျူးလွန်သော အပြစ်မည်မျှပြင်းထန်သည်ဖြစ်စေ၊ ဘုရားသခင်၏ ပေါများသောကရုဏာတော်ကို ရရှိပိုင်ဆိုင်နိုင်သည်။ ဘုရားသခင်သည် နှလုံးသားကို သိတော်မူသည်ဖြစ်ရာ ခွင့်လွှတ်နိုင်ပြီး မေ့လျော့နိုင်သည်။ သို့သော် နောင်တရသူတိုင်း၌ ပြစ်ဒဏ်ကို ဆိုင်းငံ့ထားပါက၊ ရာဇဝတ်သားတိုင်းသည် နောင်တရသည်ဟု ဆိုကာ ကွပ်မျက်ခြင်းမှ ကိုယ်ကိုကယ်တင်လိမ့်မည်။ နောင်တရပါက ပြစ်ဒဏ်ကို လျှော့ပေးမည်ဟု လူသိရှင်ကြားဖြစ်လာပါက၊ ထောင်အားလုံးသည် မကြာမီအချည်းနှီးဖြစ်သွားလိမ့်မည်။

22. One manner of law. The incident mentioned in vs. 10–14 gave occasion for a clarification of certain civil laws, particularly as they applied to “the stranger” (see Ex. 21:12, 24, 33). God forgives sin whatever it be, but civil crimes cannot be settled on this basis. Israel was a nation as well as a church, and God gave rules for both. If one man kills another, God in mercy will forgive him, when he repents. In fact, whatever sin a man may commit, be it ever so heinous, he is still eligible for God’s abundant mercy. God knows the heart, and hence can forgive, and even forget. But if penalty were suspended whenever a man repents, every criminal would claim repentance and save himself from the gallows! If it became known that penalty was remitted upon repentance, all prisons would soon be emptied!

 

အချို့က ဘုရားသခင်သည် ခွင့်လွှတ်သော်လည်း၊ ပြစ်ဒဏ်ကို မကြာခဏဖယ်ရှားမပေးကြောင်း မေ့လျော့တတ်သည်။ ဒါဝိဒ်သည် အပြစ်ပြုပြီး နောင်တရခဲ့သော်လည်း၊ ၎င်း၏အပြစ်၏အကျိုးဆက်မှ လွတ်မြောက်ခြင်းမရှိခဲ့ပေ။ ၎င်းသည် အသက်ရှင်နေသမျှ ဆင်းရဲဒုက္ခခံစားရသည်။ လူတစ်ဦးသည် ဘဝ၏စည်းမျဉ်းများကို ချိုးဖောက်ပြီး၊ မည်သည့်ချိုးဖောက်မှုဖြစ်စေ၊ မည်မျှပြင်းထန်စွာ အပြစ်ပြုခဲ့စေကာမူ၊ ဘုရားသခင်သည် ခွင့်လွှတ်နိုင်ပြီး ခွင့်လွှတ်ပေးမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် အလွန်ထူးခြားသောအခြေအနေများအောက်တွင်သာ ထိုလူသည် ၎င်းပြုလုပ်ခဲ့သောအရာ၏ သဘာဝအကျိုးဆက်များမှ လွတ်မြောက်သည်။ ၎င်းသည် ခွင့်လွှတ်ခံရသော်လည်း၊ များသောအားဖြင့် ၎င်း၏မကောင်းသောလုပ်ရပ်များအတွက် ဆင်းရဲဒုက္ခခံစားရသည်။

Some forget that though God forgives, He does not often remove the penalty for transgression. David may sin and repent; but he does not escape the result of his sin. He suffers so long as he lives. A man transgresses the rules of life, and whatever the transgression, however deeply he has sinned, God can and will forgive. But only under most unusual circumstances does the man escape the natural consequences of what he has done. He is forgiven, but usually he also suffers for his misdeeds.

 

အစိုးရသည် “သင့်အတွက် ကောင်းသောအရာအတွက် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ဆောင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သင်သည် မကောင်းမှုပြုလျှင် ကြောက်ရွံ့ပါ၊ အကြောင်းမူကား ၎င်းသည် ဓားကို အချည်းနှီးမကိုင်ထားပေ၊ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ဆောင်ဖြစ်ပြီး၊ မကောင်းမှုပြုသူအား အမျက်ဒေါသကို ကွပ်မျက်ရန် လက်စားခံသူဖြစ်သည်” (ရောမ ၁၃:၄)။ အရပ်ဘက်ဥပဒေသည် ၎င်း၏နေရာရှိသည်။

Government “is the minister of God to thee for good. But if thou do that which is evil, be afraid; for he beareth not the sword in vain: for he is the minister of God, a revenger to execute wrath upon him that doeth evil” (Rom. 13:4). Civil law has its place.

 

ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်၏ “မျက်စိအတွက်မျက်စိ၊ သွားအတွက်သွား” ဟူသော လိုအပ်ချက်သည် ဓမ္မဟောင်းကျမ်း၏ စည်းမျဉ်းတစ်ခုအဖြစ် အလွယ်တကူ ဖယ်ရှားမရနိုင်ပေ။ ယနေ့ခေတ်အစိုးရသည် ဤမူအရ တည်ထောင်ထားသည်။ မကောင်းမှုအတွက် ပြစ်ဒဏ်မရှိပါက၊ ယခုထက်ပိုမိုဆိုးရွားသော အခြေအနေများဖြစ်ပေါ်လာလိမ့်မည်။ “အုပ်စိုးသူများသည် ကောင်းသောအမှုများအတွက် ကြောက်မက်ဖွယ်မဟုတ်ဘဲ၊ မကောင်းသောအမှုများအတွက်သာ ဖြစ်သည်။ သို့ဖြစ်ရာ အာဏာကို မကြောက်ရွံ့လိုသလော” (ရောမ ၁၃:၃)။

Therefore God’s requirement of “eye for eye, tooth for tooth” is not something to be lightly disposed of as an OT ordinance. It is on this principle that government today is founded. If there were no punishment for evil, conditions would be even worse than they are now. “Rulers are not a terror to good works, but to the evil. Wilt thou then not be afraid of the power?” (Rom. 13:3).

 

သို့သော် မကောင်းမှုအတွက် ပြစ်ဒဏ်ရှိရမည်ဆိုပါက၊ ထိုပြစ်ဒဏ်ကို မည်သို့ဆုံးဖြတ်ရမည်နည်း။ အဖြေမှာ ပြစ်ဒဏ်သည် ရာဇဝတ်မှုနှင့် သင့်လျော်ရမည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် “သားရဲကို သတ်သူသည် ၎င်းကို ပြန်လည်ပေးဆပ်ရမည်၊ သားရဲအတွက် သားရဲ”။ ဤသည်မှာ အလွန်တရာ တရားမျှတပြီး သာတူညီမျှဖြစ်သည်။

But if there is to be punishment for evil, how shall that punishment be decided? The answer is that the punishment should fit the crime. Hence, “he that killeth a beast shall make it good; beast for beast.” This seems eminently fair. This is justice and equity.

 

ellen g. white comments

5-9 PP 348

10, 11 PP 407

10-16 PP 408

20 MB 109

 

အခန်းကြီး - ၂၅

chapter 25

 

၁. သတ္တမနှစ်၏ ဥပုသ်နေ့။ မြေကြီးသည် ဥပုသ်နေ့အဖြစ် အနားယူရမည်။ အလုပ်လုပ်ရန်မလိုဘဲ မြေကြီးမှ သူ့အလိုလို ပေါက်ရောက်သောအရာများကို ဆင်းရဲချမ်းသာမရွေး၊ နိုင်ငံခြားသားများအပါအဝင် မည်သူမဆို အသုံးပြုနိုင်သည်။

1 The sabbath of the seventh year. 8 The jubile in the fiftieth year. 14 Of oppression. 18 A blessing of obedience. 23 The redemption of land. 29 Of houses. 35 Compassion of the poor. 39 The usage of bondmen. 47 The redemption of servants.

 

၂. မြေကြီးသည် ဥပုသ်နေ့အဖြစ်ထားရှိရမည်။ လူအတွက် ဖန်တီးထားသော အပတ်စဉ် ဥပုသ်နေ့အပြင်၊ ယခု ဘုရားသခင်က မြေကြီးအတွက်လည်း “ဥပုသ်နေ့” အနားယူရန် ကြေညာသည်။ မြေကြီးပေါ်တွင် အလုပ်အားလုံးရပ်ဆိုင်းရမည်၊ မြေကြီးသည် အနားယူရမည်။ သူ့အလိုလို ပေါက်ရောက်သောအရာများကို ဆင်းရဲချမ်းသာမရွေး၊ နိုင်ငံခြားသားများအပါအဝင် မည်သူမဆို အသုံးပြုနိုင်သည်။

2. The land keep a sabbath. The weekly Sabbath was made for man; now God announces a “sabbath” rest for the land also. All work on the land was to cease, and the land was to rest. What grew of itself might be used by anyone, rich or poor, including the stranger.

 

၈. နှစ်ပေါင်း ခုနစ်ကြိမ်သော ဥပုသ်နှစ်များ။ ဆိုလိုသည်မှာ နှစ်ပေါင်း ၄၉ နှစ်ပြီးနောက်ဖြစ်သည်။ အပြစ်ဖြေရာနေ့၏ အဆုံးတွင် တံပိုးမှုတ်၍ ယုဘိလီနှစ်ကို ကြေညာရမည်။

8. Seven sabbaths of years. That is, after 49 years. At the close of the Day of Atonement the trumpet was to be blown and the year of jubilee proclaimed.

 

၁၀. ဆယ်ကျိပ်နှစ်။ ယုဘိလီနှစ်သည် သတ္တမနှစ် ၄၉ နှစ်မြောက်နှစ်ပြီးနောက် နှစ်တစ်နှစ်ဖြစ်သလား၊ သို့မဟုတ် ၅၀ နှစ်မြောက်နှစ်သည် ၄၉ နှစ်မြောက်နှစ်နှင့် တူညီသလားဟု ထင်မြင်ချက်များ ကွဲပြားခဲ့သည်။ ယုဒလူမျိုးများ၏ ထင်မြင်ချက်တစ်ခုမှာ ပထမဗိမာန်တော်လက်ထက်တွင် ယခင်ပုံစံဖြစ်ပြီး၊ နောက်ပိုင်းတွင် နောက်ပုံစံဖြစ်သည်ဟု ယူဆသည်။ အခန်းကြီး ၂၅:၈-၁၁ နှင့် ပင်တိကုတ္တိရာဇ်ရေတွက်ပုံ (အခန်းကြီး ၂၃:၁၅-၁၆) တို့သည် ယုဘိလီနှစ်သည် သီးခြားနှစ်တစ်နှစ်ဖြစ်သည်ဟု ညွှန်ပြသော်လည်း၊ အခန်းကြီး ၂၅:၂၀-၂၂ သည် မရေရာသည်။ သမိုင်းတွင် ဖော်ပြထားသော ဥပုသ်နှစ်များမှာ ပြည်နှင်ဒဏ်ပြီးနောက်သာ ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့ကို ယုဘိလီနှစ်များဟု မရည်ညွှန်းခဲ့ပေ။ ဣသရေလလူမျိုးများသည် ပြည်နှင်ဒဏ်မတိုင်မီ ဤညွှန်ကြားချက်များကို လိုက်နာခဲ့သလားဟူသော သမိုင်းဆိုင်ရာ သက်သေမရှိပေ။ ပြည်နှင်ဒဏ်ပြီးနောက် ယုဒလူမျိုးများသည် အနည်းဆုံး သတ္တမနှစ်ကို လိုက်နာခဲ့ပြီး၊ ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့ကို ကောင်းချီးပေးခဲ့သည်။ ဤလိုက်နာမှု၏ အကောင်းဆုံးသက်သေမှာ အလက်ဇန္ဒားမင်းကြီးနှင့် နောက်ပိုင်း ဂျူးလိယပ်စီဇာတို့သည် ယုဒလူမျိုးများအား ဥပုသ်နှစ်များတွင် အခွန်ပေးရန်မှ ကင်းလွတ်ခွင့်ပေးခဲ့သည်မှာ ၎င်းနှစ်တွင် ၎င်းတို့တွင် ဝင်ငွေမရှိဟူသောအကြောင်းဖြစ်သည် (ဂျိုးဇီဖပ်စ် အန်တီကွီးတီးစ် xi. ၈. ၆; xiv. ၁၀. ၆)။

10. The fiftieth year. Opinion has long differed as to whether the jubilee was the year following the sabbatical 49th, resulting in two successive cropless years, or whether the 50th year, counted inclusively, was the same as the 49th. One prevailing Jewish opinion is that the former was true under the first temple, and the latter afterwards. Verses 8–11 and the analogy of the Pentecost reckoning (ch. 23:15, 16), seem to imply a separate jubilee year, but vs. 20–22 are ambiguous. The only sabbatical years mentioned in history are after the exile, and they are not referred to as jubilees.

We have no historical proof of how, or whether, Israel followed these instructions before the captivity. There is little doubt that after the captivity the Jews observed at least the seventh year and that God did bless them. The best evidence of this observance is the fact that Alexander the Great, and later Julius Caesar, exempted the Jews from paying taxes in sabbatical years, on the ground that they would have no income that year (Josephus Antiquities xi. 8. 6; xiv. 10. 6).

ယုဘိလီနှစ်။ နှစ်ပေါင်း ၅၀ တိုင်း၊ ယုဘိလီနှစ်တွင် မြေကြီးပေါ်ရှိ အမွေအနှစ်အားလုံးသည် မူလပိုင်ရှင်ထံသို့ ပြန်လည်ပေးအပ်ရမည်။ “ယုဘိလီနှစ်တွင် သင်တို့သည် မိမိအမွေအနှစ်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိကြရမည်” ဟု ဘုရားသခင်က ကြေညာသည်။ ဤသို့ဖြင့် ဘုရားသခင်၏ အနန္တဉာဏ်ပညာဖြင့် လူများကို ပညာပေးခဲ့သည်။ သူ၏ လိုအပ်ချက်များသည် တမင်သက်သက်မဟုတ်ပေ။ အလင်းရင်းမြစ်မှ လူများရရှိသော ညွှန်ကြားချက်အားလုံးနှင့်ဆက်စပ်ပြီး နာခံမှုနှင့် နာမခံမှု၏ အကျိုးဆက်များရှိသည်။ နာခံမှုသည် ဝိညာဉ်ရေးရာ ကျေးဇူးတော်ကို ယူဆောင်လာပြီး၊ သန့်ရှင်းခြင်းနှင့် သာမန်အရာများကို ခွဲခြားနိုင်စေသည်ဟု ၎င်းတို့အား သင်ကြားခဲ့သည်။ နာမခံမှုသည်လည်း ၎င်း၏ သေချာသောအကျိုးဆက်ကို ယူဆောင်လာလိမ့်မည်။ လူများသည် ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်ပညာဟု ထင်မှတ်ထားသည့်အတိုင်း မြေကြီးကို စီမံခန့်ခွဲရန် ရွေးချယ်ပါက၊ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့အား ကယ်တင်ရန်ကြိုးစားနေသော ဆိုးရွားမှုများကို ဆန့်ကျင်၍ အံ့ဖွယ်အမှုများ မပြုလုပ်ပေးမည်ကို ၎င်းတို့ တွေ့ရှိလိမ့်မည်။ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့၏ လူမျိုးအား သာယာဝပြောသော၊ လွတ်လပ်သောနိုင်ငံဖြစ်ရန် လိုအပ်သော လမ်းစဉ်ကို တင်ပြခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်အား နာခံပါက၊ ကျန်းမာရေးနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးသည် ၎င်းတို့၏ အပိုင်ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ကတိပြုခဲ့ပြီး၊ သူ၏ ကြီးကြပ်မှုအောက်တွင် မြေကြီးသည် ၎င်း၏ အထွက်နှုန်းကို ပေးလိမ့်မည် (MS ၁၂၁, ၁၈၉၉)။

Year of Jubilee.—Every fiftieth year, the year of jubilee, every inheritance in the land was to be restored to its original owner. “In the year of jubilee ye shall return every man unto his possession,” God declared.

Thus in His infinite wisdom the Lord educated His people. His requirements were not arbitrary. Connected with all the instruction received by the people from the Source of all light was the consequence of obedience and disobedience. They were taught that obedience would bring them the richest spiritual grace, and would enable them to distinguish between the sacred and the common. Disobedience would also bring its sure result. If the people chose to manage the land in their own supposed wisdom, they would find that the Lord would not work a miracle to counteract the evils He was trying to save them from.

The Lord presented to His people the course they must pursue if they would be a prosperous, independent nation. If they obeyed Him, He declared that health and peace would be theirs, and under His supervision the land would yield its increase (MS 121, 1899).

 

၁၅. နှစ်အရေအတွက်။ မည်သူမျှ မြေကြီးကို အပြီးအပြတ်ရောင်းချခွင့်မရှိပေ၊ ယုဘိလီနှစ်အထိသာ ရောင်းချနိုင်သည်။ ထိုနှစ်တွင် မြေကြီးအားလုံးသည် မူလပိုင်ရှင်ထံသို့ ပြန်လည်ပေးအပ်ရမည်။ ဤသည်မှာ မြေကြီးကို ဝယ်ယူခဲ့သူအတွက် အခက်အခဲမဖြစ်စေပေ၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းသည် ယုဘိလီနှစ်တွင် ပြန်ပေးရမည်ဟု ရှင်းလင်းစွာ သိရှိထားပြီး ဝယ်ယူခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ယုဘိလီနှစ်မတိုင်မီ ၅ နှစ်အလိုတွင် မြေကြီးကို ရောင်းချပါက၊ ရိတ်သိမ်းမှုအနည်းငယ်သာရှိမည်ဖြစ်သောကြောင့် ၎င်းအတွက် များစွာမရရှိနိုင်ပေ။

15. Number of years. No man could sell land in perpetuity, but only until the year of jubilee. In that year all land returned to its original owner. This was no hardship to the man who had bought the property and now had to return it, for he had purchased it with a clear understanding that he must return it in the year of jubilee. Thus, if a man sold his property five years before the year of jubilee, he would not receive much for it; for there would be but a few harvests till that year.

 

၂၀. ဘာကျွမ်းစားရမည်နည်း။ ဣသရေလလူမျိုးသည် လယ်ယာများတွင် အလုပ်မလုပ်ဘဲ၊ ရိတ်သိမ်းမှုမရှိဘဲ တစ်နှစ်လုံး၊ ဖြစ်နိုင်လျှင် နှစ်နှစ်အထိ မည်သို့ရှင်သန်နိုင်မည်နည်း။ ဘုရားသခင်က ဤအရာကို ကြိုတင်မြင်ထားသည်။

20. What shall we eat? How could Israel subsist for an entire year, possibly two, without working their fields and garnering any harvest? God had foreseen this.

 

၁၈-၂၂. စိုက်ပျိုးရေးနှင့် ဆယ်ဖက်တစ်ဖက်ပေးကမ်းခြင်းဆိုင်ရာ စည်းမျဉ်းများ။ ဆယ်ဖက်တစ်ဖက်ပေးကမ်းခြင်းစနစ်သည် လူများအား စည်းမျဉ်းများ၏ အခြေခံမူများကို လိုက်နာရန် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းအဖြစ် ဘုရားသခင်က တည်ထောင်ခဲ့သည်။ ဤစည်းမျဉ်းကို လိုက်နာပါက၊ လူများသည် စပျစ်ဥယျာဉ်တစ်ခုလုံး၊ မြေကြီးတစ်ခုလုံးကို အပ်နှံခြင်းခံရလိမ့်မည်။ [လေဝိမှတ်စာ ၂၅:၁၈-၂၂ ကို ကိုးကားသည်]။ … လူများသည် ဘုရားသခင်နှင့် ပူးပေါင်း၍ ဖျားနာနေသောမြေကြီးကို ကျန်းမာရေးပြန်လည်ရရှိစေရန် ကူညီရမည်၊ ထို့ကြောင့် ၎င်းသည် သူ၏ နာမတော်အတွက် ဂုဏ်ပြုခြင်းနှင့် ဘုန်းတန်ခိုးဖြစ်လိမ့်မည်။ ၎င်းတို့ပိုင်ဆိုင်သော မြေကြီးသည် ကျွမ်းကျင်စွာ စီမံခန့်ခွဲပြီး စိတ်အားထက်သန်စွာ လုပ်ဆောင်ပါက ၎င်း၏ ရတနာများကို ထုတ်ပေးလိမ့်မည်၊ ထိုနည်းတူ သူတို့၏ နှလုံးသားများသည် ဘုရားသခင်ထိန်းချုပ်ထားပါက သူ၏ စရိုက်ကို ထင်ဟပ်စေလိမ့်မည်။ … ဘုရားသခင်က မြေကြီးစိုက်ပျိုးရေးဆိုင်ရာ စည်းမျဉ်းများတွင် လူများအား ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ကျိုးစီးပွားကို ကျော်လွှားပြီး ကောင်းကင်ဆန်သော စိတ်ထားရှိရန် အခွင့်အရေးပေးခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်ကို နာခံပါက ခါနာန်သည် ၎င်းတို့အတွက် ဧဒင်ဥယျာဉ်ကဲ့သို့ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ၎င်းတို့မှတစ်ဆင့် ဘုရားသခင်သည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ လူမျိုးအားလုံးအား မြေကြီးကို မည်သို့စိုက်ပျိုးရမည်ကို သင်ကြားရန် ရည်ရွယ်ခဲ့သည်၊ ထို့ကြောင့် ၎င်းသည် ရောဂါမရှိသော ကျန်းမာသော အသီးအနှံများကို ထုတ်ပေးနိုင်မည်။ မြေကြီးသည် ဘုရားသခင်၏ စပျစ်ဥယျာဉ်ဖြစ်ပြီး၊ သူ၏ အကြံအစည်အတိုင်း ဆက်ဆံရမည်။ မြေကြီးကို စိုက်ပျိုးသူများသည် ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ ဝန်ဆောင်မှုကို ပြုလုပ်နေသည်ဟု သဘောပေါက်ရမည်။ ၎င်းတို့သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်အမှုနှင့် တဲတော်နှင့်ဆက်စပ်သော အမှုထမ်းများကဲ့သို့ မိမိတို့၏ နေရာတွင် ရှိနေကြသည်။ ဘုရားသခင်က လူများအား လေဝိသားတို့သည် ၎င်းတို့အတွက် လက်ဆောင်ဖြစ်သည်ဟု မိန့်တော်မူခဲ့ပြီး၊ ၎င်းတို့၏ အလုပ်အကိုင်မည်သို့ပ

18-22. Agricultural and Tithing Laws a Test.—The tithing system was instituted by the Lord as the very best arrangement to help the people in carrying out the principles of the law. If this law were obeyed, the people would be entrusted with the entire vineyard, the whole earth. [Quotes Lev. 25:18-22.] …

Men were to cooperate with God in restoring the diseased land to health, that it might be a praise and a glory to His name. And as the land they possessed would, if managed with skill and earnestness, produce its treasures, so their hearts, if controlled by God, would reflect His character. …

In the laws which God gave for the cultivation of the soil, He was giving the people opportunity to overcome their selfishness and become heavenly-minded. Canaan would be to them as Eden if they obeyed the Word of the Lord. Through them the Lord designed to teach all the nations of the world how to cultivate the soil so that it would yield healthy fruit, free from disease. The earth is the Lord’s vineyard, and is to be treated according to His plan. Those who cultivated the soil were to realize that they were doing God service. They were as truly in their lot and place as were the men appointed to minister in the priesthood and in work connected with the tabernacle. God told the people that the Levites were a gift to them, and no matter what their trade they were to help to support them (Ibid.).

 

၂၃. မြေကြီးသည် ငါ၏အပိုင်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် ပါလက်စတိုင်းမြေကြီးကို သူ၏လူများအား ပေးအပ်ခဲ့သော်လည်း၊ သူသည် ၎င်း၏ ပိုင်ဆိုင်မှုအခွင့်အရေးကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားသည်။ ဣသရေလလူမျိုးများသည် ပိုင်ရှင်များမဟုတ်ဘဲ စီမံခန့်ခွဲသူများဖြစ်သည်။

23. The land is mine. Though God had given the land of Palestine to His people, He still held title to it. The Israelites were stewards, not owners.

 

သတ္တမနှစ်နှင့် ယုဘိလီနှစ်သည် အခြားဘာသာတရားများတွင် နှိုင်းယှဉ်မရနိုင်သော ထူးခြားသော စီရင်ပြဋ္ဌာန်းချက်များဖြစ်သည်။ ယေဟောဝါ၏ ဘာသာတရားမှလွဲ၍ မည်သည့်ဘာသာတရားကမျှ ၎င်း၏ နောက်လိုက်များအား ခုနစ်နှစ်လျှင် တစ်နှစ် အလုပ်မလုပ်ရန် အမိန့်ပေးပြီး၊ ဆဋ္ဌမနှစ်တွင် မြေကြီးသည် နှစ်နှစ်စာအထွက်နှုန်းပေးနိုင်ရန် ဘုရားသခင်၏ ကောင်းချီးနှင့် အကာအကွယ်ကို ကတိပြုမည်နည်း။ ထိုသို့သော ထူးကဲသောအထွက်နှုန်းကို ပေးရန် ၎င်းတို့၏ ဘုရားသခင်က ပျက်ကွက်ပါက၊ ၎င်းတို့၏ ဘာသာတရားသည် ပျက်စီးသွားမည်မဟုတ်လား။ ဘုရားသခင်က ထောက်ပံ့ရန် ပျက်ကွက်ပါက၊ ထိုသို့သော အတွေ့အကြုံတစ်ခုပြီးနောက် လူများသည် ယေဟောဝါကို နောက်ထပ်မကိုးကွယ်တော့ပေ။

The sabbatical year and the year of jubilee were unique institutions without parallel in any other religion. What other religion than that of Jehovah would dare command its followers to abstain from work one year in seven and promise them God’s blessing and protection so that in the sixth year the land would yield enough for two years? Would not the failure of their God in giving them such a phenomenal increase be the undoing of their religion? Should God fail to provide, after one such experience the people would nevermore worship Jehovah.

 

တစ်ရှရီ (အခန်းကြီး ၂၅:၉) တွင် အပြစ်ဖြေရာနေ့၏ အဆုံးတွင် တံပိုးမှုတ်၍ လွတ်လပ်ရေးကို ကြေညာခဲ့သည်။ ထိုနေ့တွင် အပြစ်များအတွက် အပြစ်ဖြေပြီး လွတ်လပ်မှုရရှိခဲ့သော ကျွန်ခံရသူများအတွက် မည်မျှပျော်ရွှင်ဖွယ်အချိန်ဖြစ်ရမည်နည်း။ ၎င်းတို့သည် အိမ်သို့ပြန်လည်ရောက်ရှိပြီး ဘဝသစ်ကို စတင်နိုင်ခဲ့သည်။

It was at the close of the Day of Atonement in Tishri (v. 9) that the trumpets were blown and liberty was proclaimed. What a happy moment this must have been for those who had been in servitude and who had that day received atonement for their sins, and were now set at liberty. They could go home to begin life anew.

 

၂၄. မြေကြီးအတွက် ရွေးဖြည်ခြင်း။ ယုဘိလီနှစ်တွင် ပိုင်ဆိုင်မှုအားလုံးသည် မူလပိုင်ရှင်ထံသို့ အလိုအလျောက်ပြန်လည်ပေးအပ်ရမည်၊ သို့သော် ပိုင်ရှင် သို့မဟုတ် ၎င်း၏ ဆွေမျိုးတစ်ဦးဦးက ပေးဆပ်ရမည့်ပမာဏကို ပေးဆပ်၍ မည်သည့်အချိန်တွင်မဆို ရွေးဖြည်နိုင်သည်။ ပေးဆပ်ရမည့်ပမာဏသည် ရွေးဖြည်ချိန်မှ ယုဘိလီနှစ်အထိ ရိတ်သိမ်းမှုအရေအတွက်ဖြင့် တွက်ချက်ရမည်။ မြေကြီးကို ဝယ်ယူသူသည် ယုဘိလီနှစ်အထိ ရိတ်သိမ်းမှုအရေအတွက်အလိုက်—ဥပုသ်နှစ်များတွင် ရိတ်သိမ်းမှုမရှိသည်ကို ဖယ်ထုတ်ပြီး—ပေးဆပ်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်းအတိုင်း ပြန်လည်ပေးဆပ်ရမည်။ ဤပြဋ္ဌာန်းချက်သည် လူတစ်ဦးအား ၎င်း၏ ပိုင်ဆိုင်မှုကို မည်သည့်အချိန်တွင်မဆို ပြန်လည်ရယူနိုင်စေသည်။

24. A redemption for the land. All property would automatically revert to the original owner in the year of jubilee, but it might be redeemed at any time by the owner, or by one of his kinsmen, upon payment of that which was due. The amount due was to be reckoned by the number of harvests between the time of redemption and the year of jubilee. The one who had bought the property paid for it according to the number of harvests until the year of jubilee—omitting of course the sabbatical years, when there was no harvest—and he was to be repaid accordingly. This provision enabled a man to recover his property at any time.

 

၂၅. သင်၏ညီအစ်ကိုဆင်းရဲလာလျှင်။ ဤဥပဒေသည် ဆင်းရဲသားများကို မျက်နှာသာပေးပြီး ၎င်း၏ ပိုင်ဆိုင်မှုကို ပြန်လည်ရယူရန် အလုပ်လုပ်ရန် အားပေးသည်။ ဘုရားသခင်သည် အချို့သူများ အလွန်ချမ်းသာလာခြင်းနှင့် အချို့သူများ အလွန်ဆင်းရဲလာခြင်းကို တားဆီးရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်၏ မြေကြီးနှင့် ကျွန်ခံမှုအတွက် မူလအကြံအစည်ကို လိုက်နာခဲ့ပါက၊ ဆင်းရဲမှုနှင့် ချမ်းသာမှု၏ အစွန်းနှစ်ဖက်သည် မသိရှိခဲ့ပေ။

25. Thy brother be waxen poor. This legislation favored the poor and encouraged him to work for the recovery of his property. God sought to prevent some people from becoming very rich and others very poor. Had God’s original plan forthe land and for servitude been followed, extremes of poverty and wealth would have been unknown.

 

၂၉. နေအိမ်တစ်လုံး။ ဤနေရာတွင် အနေအထားသည် လုံးဝကွဲပြားပြီး၊ မတူညီသော စည်းမျဉ်းတစ်ခုကို ကျင့်သုံးသည်။ သာမန်ရွေးဖြည်ခြင်းစည်းမျဉ်းများအရ၊ မြို့ပြပိုင်ဆိုင်မှုကို ဝယ်ယူသူသည် မည်သည့်အချိန်တွင်မဆို ပိုင်ဆိုင်မှုမှ ဖယ်ထုတ်ခံရနိုင်သည်။ သို့သော် ထိုသို့သော ပိုင်ဆိုင်မှုကို ရောင်းချပြီး ပထမနှစ်အတွင်း ရွေးဖြည်နိုင်သည်။ ၎င်းကို ထိုအချိန်အတွင်း ရွေးဖြည်မထားပါက၊ ဝယ်ယူသူသည် ၎င်းကို အပြီးအပြတ်ထိန်းသိမ်းနိုင်သည်။ အကြောင်းမှာ အိမ်သည် ယုဘိလီနှစ်ကို ရည်ညွှန်း၍ ရောင်းချခြင်းမဟုတ်သောကြောင့်၊ ဤသည်မှာ အပြည့်အဝရောင်းချခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ထို့ကြောင့် ရွေးဖြည်မရနိုင်ပေ။

29. A dwelling house. Here the situation was entirely different, and a different rule applied. According to the ordinary rules of redemption, the purchaser of city property could have been dispossessed at any time. But such property could be “redeemed” only during the first year after it was sold. If it had not been redeemed within that time the buyer could retain it permanently. Inasmuch as the house had not been sold with the year of jubilee in mind, this was an outright sale, and thus not redeemable.

 

၃၁. ကျေးရွာများရှိ အိမ်များ။ ၎င်းတို့သည် “လယ်ကွင်းများ” နှင့် သက်ဆိုင်သည်ဟု မှတ်ယူပြီး၊ ထို့ကြောင့် မည်သည့်အချိန်တွင်မဆို ရွေးဖြည်နိုင်ပြီး၊ ယုဘိလီနှစ်တွင် မူလပိုင်ရှင်ထံသို့ ပြန်လည်ပေးအပ်ရမည်။ သို့သော် လေဝိသားတို့သည် ဤပြဋ္ဌာန်းချက်မှ ကင်းလွတ်ခွင့်ရှိသည်။ ၎င်းတို့၏ ပိုင်ဆိုင်မှုများသည် မည်သည့်အချိန်တွင်မဆို ရွေးဖြည်နိုင်ပြီး၊ လွတ်မြောက်ရာနှစ်တွင် မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ပိုင်ရှင်ထံသို့ ပြန်လည်ပေးအပ်ရမည်။ ၎င်းတို့၏ မြို့များ၏ ဆင်ခြေဖုံးရှိ လယ်ကွင်းများသည် ဘုံပိုင်ဆိုင်မှုဖြစ်ပြီး၊ မည်သည့်အခါမျှ ရောင်းချခွင့်မရှိပေ။

31. Houses of the villages. These were counted as belonging to “the fields,” and could therefore be redeemed at any time, and would return to the original owner in the year of jubilee. The Levites, however, were exempt from this provision. Their property could be redeemed at any time and would in any event revert to the owners in the year of release. The fields in the suburbs of their cities were common property, and could never be sold.

 

၃၅. သင်၏ညီအစ်ကိုဆင်းရဲလာလျှင်။ ညီအစ်ကို၊ နိုင်ငံခြားသား၊ သို့မဟုတ် လိုအပ်နေသော ဧည့်သည်တစ်ဦးကို ကူညီရမည်။ သက်တောင့်သက်သာရှိသောသူသည် ဆင်းရဲသောညီအစ်ကိုထံမှ အတိုးမယူရဘဲ၊ ၎င်းအား ရောင်းချသော စားနပ်ရိက္ခာမှ အမြတ်မယူရပေ (ထွက်မြောက်ရာ ၂၂:၂၅ ကိုကြည့်ပါ)။ ဤသို့ဖြင့် ဘုရားသခင်၏ ဆင်းရဲသားများအတွက် ဂရုစိုက်မှုကို ပြသသည်။ ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလလူမျိုးကို အဲဂုတ္တုပြည်မှ ကယ်တင်ခဲ့ပြီး၊ ခါနာန်ပြည်သို့ ခေါ်ဆောင်ရန် ပြင်ဆင်နေသည်။ ၎င်းတို့သည် များစွာသော ကျေးဇူးတော်ကို ခံစားခဲ့ရသောကြောင့်၊ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့အား ကံမကောင်းသူများအပေါ် ကျေးဇူးပြုရန် လိုလားခဲ့သည် (မဿဲ ၁၀:၈ ကိုကြည့်ပါ)။ ဤသို့ဖြင့်သာ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ အတည်ပြုချက်ကို ရရှိနိုင်မည်။

35. If thy brother. A brother, a stranger, or a sojourner in need was to be relieved. One who was comfortably situated must not take usury from a poor brother, nor make a profit on food sold to him (see on Ex. 22:25). Thus again is shown God’s care for the poor. God had delivered Israel from Egypt and was about to take them into the land of Canaan. As they had been the recipients of so much kindness, God wanted them to be kind to the unfortunate (see Matt. 10:8). Only thus could they receive God’s approval.

 

၃၉. ကျွန်အဖြစ်အမှုထမ်းခြင်း။ အခြားသူတစ်ဦးအား အမှုထမ်းရန် ရောင်းချခံရသော ဣသရေလလူတစ်ဦးကို ကျွန်အဖြစ်မဆက်ဆံရဘဲ၊ ငှားရမ်းထားသော အလုပ်သမားအဖြစ် ဆက်ဆံရမည်။ ၎င်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်မဆက်ဆံရဘဲ၊ ယုဘိလီနှစ်တွင် လွတ်မြောက်ရမည်။ ကျွန်တစ်ဦးသည် ယုဘိလီနှစ်ကို စောင့်ဆိုင်းရန်မလိုအပ်ဘဲ၊ စည်းမျဉ်းအရ ၎င်းသည် ဆရိယံခြောက်နှစ်ပြီးနောက် ၎င်း၏ဆန္ဒအလျောက် လွတ်မြောက်နိုင်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၂၁:၁-၆ ကိုကြည့်ပါ)။

39. Serve as a bondservant. An Israelite who had been sold to serve another was not to be treated as a slave but as a hired servant. He was not to be treated harshly, and was to be released in the year of jubilee. It was not necessary for a servant to await the year of jubilee to be redeemed. The law provided for his release after any six years of service, if he so desired (see Ex. 21:1–6).

 

၄၇. နိုင်ငံခြားသားထံ မိမိကိုယ်ကို ရောင်းချခြင်း။ ဆင်းရဲလာပြီး ကျွန်ခံရန် မိမိကိုယ်ကို ရောင်းချခဲ့သော ဣသရေလလူတစ်ဦးသည် တတ်နိုင်လျှင် မိမိကိုယ်ကို ရွေးဖြည်နိုင်သည်၊ သို့မဟုတ် ဣသရေလလူမဟုတ်သူထံမှပင် ရွေးဖြည်ခံရနိုင်သည်။ ပေးဆပ်ရမည့်ပမာဏသည် လွတ်မြောက်ရာနှစ်အထိ ကျန်ရှိသောနှစ်များအလိုက် ကွဲပြားသည်၊ အကြောင်းမှာ ထိုနှစ်တွင် ၎င်းသည် အလိုအလျောက်လွတ်မြောက်ရမည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်တစ်ဦးအတွက် ပေးဆပ်ရသောစျေးနှုန်းနှင့် ၎င်း၏ ရွေးဖြည်ခြင်းအတွက် ပေးဆပ်ရသောစျေးနှုန်းသည် လွတ်လပ်ရာနှစ်မတိုင်မီ အမှုထမ်းရမည့် ကာလအလိုက် တွက်ချက်ရမည်။

47. Sell himself unto the stranger. An Israelite who had become poor and sold himself into servitude could redeem himself, if able, or be redeemed, even from a non-Israelite. The price paid varied according to the years remaining until the year of release, for in that year he would automatically go out free. Thus the price paid for a servant and the price paid for his redemption were both reckoned in terms of the length of service before the year of liberty.

 

ellen g. white comments

4 FE 323

4, 5 Ed 43; PP 531

5 PP 531

8-11 PP 533

8-13 Ed 43

10 MH 185

14 MH 188

17 DA 555

21, 22 PP 531

23 PP 534

23-28 MH 184

25 DA 327

35 MH 186

35-37 DA 555; PP 532; 1T 534

40 PP 533

47-49 DA 327

 

အခန်းကြီး - ၂၆

chapter 26

 

၁. ရုပ်တုကိုးကွယ်ခြင်းအကြောင်း။ ၂. ဘာသာရေးဆိုင်ရာကိစ္စများ။ ၃. ပညတ်တော်များကို လိုက်နာသူများအတွက် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာ။ ၁၄. ပညတ်တော်များကို ဖောက်ဖျက်သူများအတွက် ကျိန်ခြင်း။ ၄၀. နောင်တရသူများကို ဘုရားသခင်က မှတ်မိမည်ဟု ကတိပြုထားသည်။

1 Of idolatry. 2 Religiousness. 3 A blessing to them that keep the commandments. 14 A curse to those that break them. 40 God promiseth to remember them that repent.

 

၃. အကယ်၍ သင်တို့သည် လျှောက်လှမ်းကြလျှင်။ ဤလေဝိရက်ကျမ်း၏ အခန်းကြီးသည် ဣသရေလလူမျိုးတို့၏ နာခံခြင်းအတွက် ကောင်းကြီးမင်္ဂလာများနှင့် မနာခံခြင်းအတွက် ပြစ်ဒဏ်များကို ဖော်ပြထားသော အခြေအနေဆိုင်ရာ ပရောဖက်ပြုချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ဤပရောဖက်ပြုချက်များစွာသည် ထူးခြားစွာ ပြည့်စုံခဲ့သည်။

3. If ye walk. This chapter of Leviticus is a conditional prophecy delineating the blessings to come upon Israel for obedience and the punishments for disobedience. Many of these prophecies were fulfilled to a striking degree.

 

၄. သင့်တော်သောအချိန်၌ မိုးရွာခြင်း။ ပါလက်စတိုင်းသည် သာယာဝပြောမှုနှင့် ပြည့်စုံမှုအတွက် ပုံမှန်အချိန်များတွင် မိုးရွာခြင်းအပေါ် အထူးတလည် မှီခိုနေရသည်။ အဲဂုတ္တုပြည်၌ ဣသရေလလူမျိုးတို့သည် နိုင်းမြစ်၏ ပုံမှန်ရေလျှံမှုကို မြင်တွေ့ခဲ့ပြီး ၎င်းသည် မြေယာကို ရေသွင်းကာ အသီးအနှံများဖြစ်ထွန်းစေခဲ့သည် (ရာဇဝင်ခေတ်ဦး ၄၁:၃၄ တွင်ကြည့်ပါ)။ ပါလက်စတိုင်းသည် “တောင်ကုန်းများနှင့် ချိုင့်ဝှမ်းများ၏ နယ်မြေ” ဖြစ်ပြီး၊ ထို့ကြောင့် ဆည်မြောင်းအတွက် မသင့်တော်ပေ (တရားဟောရာ ၁၁:၁၀-၁၂)။ ဣသရေလလူမျိုးတို့သည် မိုးရွာခြင်းကို မကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးဘဲ၊ အကြောင်းမှာ အဲဂုတ္တုပြည်တွင် မိုးရွာခြင်းသည် ရှားပါးသည်။ ယခုတွင် သူတို့သည် ၎င်းတို့၏ တည်ရှိမှုသည် ကောင်းကင်မှမိုးရွာခြင်းအပေါ် မှီခိုနေရသော နယ်မြေသို့ ရောက်ရှိလာကြသည်။ ၎င်းတို့ကို စိတ်ချစေရန် ဘုရားသခင်က မိုးကို ၎င်း၏အချိန်အခါတွင် ပို့ပေးမည်ဟု ကတိပြုခဲ့သည်၊ “ပထမမိုးနှင့် နောက်ဆုံးမိုး၊ သင်၏စပါးနှင့် စပျစ်ရည်နှင့် ဆီတို့ကို သိမ်းဆည်းနိုင်ရန်” (တရားဟောရာ ၁၁:၁၃, ၁၄)။ လိုအပ်သည်မှာ မိုးရွာခြင်းသာမက၊ သင့်တော်သောအချိန်၌ မိုးရွာခြင်းဖြစ်သည်။

4. Rain in due season. Palestine was peculiarly dependent on rain at the usual times, for prosperity and plenty. In Egypt, Israel had seen the regular overflow of the Nile, which watered the land and made it fruitful (see on Gen. 41:34). Palestine was “a land of hills and valleys,” and so not adapted to irrigation (Deut. 11:10–12). Israel had not been used to rain, for it seldom rains in Egypt. Now they were coming to a land where their very existence depended upon rain from heaven. To reassure them God promised to send the rains in their season, “the first rain and the latter rain, that thou mayest gather in thy corn, and thy wine, and thine oil” (Deut. 11:13, 14). It was not merely rain that was needed, but rain in “season.”

 

သို့သော် ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့အား မိုးသည် သဘာဝအလျောက် ရွာမည်မဟုတ်ကြောင်း၊ အကယ်၍ သူတို့သည် ဘုရားသခင်ထံမှ လှည့်ထွက်ကာ ရုပ်တုများကို ကိုးကွယ်ပါက “မိုးမရွာပါ” (တရားဟောရာ ၁၁:၁၇) ဟု သတိပေးခဲ့သည်။ ဤသည်မှာ အာဟပ်၏ ခေတ်တွင် ပြည့်စုံခဲ့သည် (၁ ဓမ္မရာဇဝင် ၁၇:၁)။

God warned them, however, that rain would not fall as a matter of course, that indeed there would “be no rain” (Deut. 11:17) if they turned from Him to worship idols. This was fulfilled during the days of Ahab (1 Kings 17:1).

 

၁၄. အကယ်၍ သင်တို့သည် နားမထောင်ပါက။ ဣသရေလလူမျိုးတို့သည် ဘုရားသခင်ကို မဝတ်ပြုဘဲ အခြားဘုရားများထံ လှည့်သွားပါက ကြီးလေးသော ပြစ်ဒဏ်များကို ခြိမ်းခြောက်ခဲ့သည်။ ပထမလေးခုပြီးနောက် ခုနစ်ဆပိုမို ဆိုးရွားသော ဒုက္ခများကို ပို့ပေးမည်ဟု ဘုရားသခင်က ကတိပြုထားသည့် ပိုမိုပြင်းထန်သော ပြစ်ဒဏ်ငါးမျိုးကို ခန့်မှန်းထားသည် (အခန်းကြီး ၁၈, ၂၁, ၂၄, ၂၈)။ ဤနေရာ၌ “ခုနစ်” သည် တိကျသောသင်္ချာဆိုင်ရာ တိုးပွားမှုထက် ပိုမိုပြင်းထန်သော ပြစ်ဒဏ်ကို ဖော်ပြပုံရသည်။

14. If ye will not hearken. Dire punishments were threatened should Israel fail to serve God, and turn instead to other gods. Five increasingly severe punishments are predicted, after each of the first four of which God promises to send a sevenfold worse evil upon them (vs. 18, 21, 24, 28). “Seven” here probably denotes greatly intensified punishment rather than precise mathematical increase.

 

ဆက်လက်ပုန်ကန်မှုအတွက် ပြစ်ဒဏ်ငါးဆင့်၏ ပထမအဆင့်သည် အခန်းကြီး ၁၄-၁၇ တွင် ပေါ်ထွက်လာသည်။ ဣသရေလ၏ သမိုင်းတစ်လျှောက်လုံးသည် ဤခြိမ်းခြောက်မှု၏ ပြည့်စုံမှုကို သက်သေထူသည်။

The first step in the fivefold punishment for persistent rebellion appears in vs. 14-17. All Israel’s history bears witness to the fulfillment of this threat.

 

၁၈. ဤအရာအားလုံးအတွက်ပင်။ ဒုတိယအဆင့်ကို အခန်းကြီး ၁၈-၂၀ တွင် ဖော်ပြထားသည် (တရားဟောရာ ၂၈:၂၃, ၂၄ တွင်လည်း ကြည့်ပါ)။ ဤခြိမ်းခြောက်မှုသည် ဣသရေလ၏ သမိုင်းတွင် ထပ်ခါတလဲလဲ ပြည့်စုံခဲ့သည်။ ဟဂ္ဂဲ၏ ခေတ်တွင် ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့အား မိုးကို အဘယ်ကြောင့် တားဆီးထားသည်ကို ရှင်းပြခဲ့သည်—“အကြောင်းမှာ ငါ၏ အိမ်တော်သည် ပိတ်ဆို့ထားပြီး သင်တို့အားလုံးသည် မိမိအိမ်သို့ ပြေးသွားကြသောကြောင့်ဖြစ်သည်” (ဟဂ္ဂဲ ၁:၉-၁၁)။

18. Yet for all this. The second step is described in vs. 18–20 (see also Deut. 28:23, 24). This threat repeatedly found its fulfillment in the history of Israel. In the time of Haggai, God explained to His people why He had withheld rain from them—“Because of mine house that is waste, and ye run every man unto his own house” (Haggai 1:9–11).

 

၂၁. အကယ်၍ သင်တို့သည် ဆန့်ကျင်လျှောက်လှမ်းကြလျှင်။ တတိယအဆင့်ကို အခန်းကြီး ၂၁, ၂၂ တွင် ဖော်ပြထားသည်။ ဤသည်မှာ ၂ ဓမ္မရာဇဝင် ၁၇:၂၅ တွင် တစ်ကြိမ်နှင့် တရားစီရင်ရာ ၅:၆ တွင် နောက်တစ်ကြိမ် ပြည့်စုံခဲ့သည်။

21. If ye walk contrary. The third step is given in vs. 21, 22. One instance of the fulfillment of this is given in 2 Kings 17:25; another, in Judges 5:6.

 

၂၃. အကယ်၍ သင်တို့သည် ပြုပြင်မခံရပါက။ စတုတ္ထအဆင့်ကို အခန်းကြီး ၂၃-၂၆ တွင် ဖော်ပြထားသည်။

23. If ye will not be reformed. The fourth step appears in vs. 23–26.

 

၂၅. ငါ၏ပဋိညာဉ်နှင့်ပတ်သက်သော အငြင်းအခုံ။ ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလလူမျိုးတို့နှင့် ပဋိညာဉ်ဆက်ဆံရေးသို့ ဝင်ရောက်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်းတို့သည် ပဋိညာဉ်၏ ၎င်းတို့အပိုင်းကို မထိန်းသိမ်းပါက ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့အပေါ်သို့ ဓားကို ပို့ပေးမည်ဖြစ်ပြီး၊ ရောဂါဘယများကိုလည်း ပို့ပေးမည်ဖြစ်သည်။ ယေဇကျေလက ဤခြိမ်းခြောက်မှုကို ထပ်လောင်းဖော်ပြခဲ့သည် (ယေဇကျေလ ၅:၁၂)၊ ၎င်းသည် နေဗုခဒ်နေဇာနှင့် နောက်ပိုင်းတွင် ရောမလူမျိုးများက ယေရုဆလင်မြို့ကို ဖျက်ဆီးခြင်းဖြင့် ပြည့်စုံခဲ့သည်။

25. The quarrel of my covenant. God had entered into covenant relation with Israel, and when they failed to keep their part of the covenant He would send the sword upon them, and also pestilence. Ezekiel repeated this threat (Eze. 5:12), which was fulfilled in the destruction of Jerusalem by Nebuchadnezzar and later by the Romans.

 

၂၆. ဆယ်ယောက်သော မိန်းမများ။ အစာငတ်မွတ်ခေါင်းပါးမှုသည် အလွန်ပြင်းထန်ပြီး မုန့်သည် ရှားပါးလိမ့်မည်၊ ထို့ကြောင့် ယခင်က မီးဖို ဆယ်လုံးသုံးခဲ့ရာတွင် ယခု တစ်လုံးသာ လိုအပ်မည်ဖြစ်သည်။

26. Ten women. The famine would be so intense and bread so scarce that only one oven would be needed where ten had been used before.

 

၂၇. ဤအရာအားလုံးအတွက်။ ပဉ္စမအဆင့်ကို အခန်းကြီး ၂၇-၃၃ တွင် ဖော်ပြထားသည်။ ဤသည်မှာ ဆာမာရိမြို့၏ ဝိုင်းထားခံရမှုတွင် (၂ ဓမ္မရာဇဝင် ၆:၂၈, ၂၉) တစ်ကြိမ်နှင့် ယေရုဆလင်မြို့၏ ဝိုင်းထားခံရမှုတွင် (ယေရမိ ၁၉:၉; ငိုရာကျမ်း ၄:၁၀) နောက်တစ်ကြိမ် ပြည့်စုံခဲ့သည်။

27. For all this. The fifth step is stated in vs. 27–33. One fulfillment of this occurred in the siege of Samaria (2 Kings 6:28, 29), and another in that of Jerusalem (Jer. 19:9; Lam. 4:10).

 

၃၁. သင်တို့၏မြို့များကို ပိတ်ဆို့စေမည်။ ဥပမာ ဆာမာရိနှင့် ယေရုဆလင်မြို့များ (အခန်းကြီး ၂၇ တွင်ကြည့်ပါ)။

31. Make your cities waste. Samaria and Jerusalem, for example (see on v. 27).

 

၃၃. သင်တို့ကို ဖြန့်ကြဲမည်။ အာရှုရိ၊ ဗာဗုလုန်နှင့် ရောမလူမျိုးများက ဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်သွားခြင်းသာမက၊ နိုင်ငံအသီးသီးသို့ ပြန့်ကျဲခြင်းဖြင့်လည်း ဖြစ်သည်။ အတွဲ ၅၊ စာမျက်နှာ ၅၉-၆၁; အတွဲ ၆၊ စာမျက်နှာ ၁၃၆ မှစတင်ကြည့်ပါ။

33. Scatter you. Not only in captivity by Assyrians, Babylonians, and Romans, but also by dispersion over various lands. See vol. 5, pp. 59-61; vol. 6, pp. 136ff.

 

၃၄. ထိုအခါ မြေသည် အနားယူလိမ့်မည်။ ဘုရားသခင်က မြေကို ခုနစ်နှစ်မြောက်နှစ်တိုင်း အနားယူစေရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ ဤသည်မှာ တစ်ချိန်က လိုက်နာခဲ့ပုံရသော်လည်း၊ နောက်ပိုင်းတွင် ဤဓလေ့ထုံးတမ်းသည် ပျက်ပြယ်သွားခဲ့သည်။ အချို့သူများသည် ခုနစ်နှစ်မြောက်နှစ်တိုင်း မြေကို အနားမပေးခြင်းဖြင့် ၎င်းတို့ကိုယ်ကို ချမ်းသာအောင် ပြုလုပ်နိုင်မည်ဟု ထင်ခဲ့ပုံရသည်။ သို့သော် ရလဒ်အနေဖြင့် ၎င်းတို့သည် မြေကို လုံးလုံးလျားလျား ဆုံးရှုံးခဲ့ရသည်။ ဘုရားသခင်သည် မြေကို ဥပုသ်နေ့အနားယူမှု မပေးခဲ့သည့်ကာလကို မှတ်တမ်းတင်ထားခဲ့သည်။ ခါလဒဲလူမျိုးများ ရောက်ရှိလာသောအခါ ဖျက်ဆီးမှုနှင့်အတူ၊ မြေသည် ဖောက်ပြန်မှု၏ကာလအတွက် ပြန်လည်ဖြည့်ဆည်းရန် “အနားယူ” ခွင့်ပြုခဲ့သည် (၂ ရာဇဝင်ချုပ် ၃၆:၂၁)။ ခုနစ်ဆယ်နှစ်သည် မြေက သူ၏ “ဥပုသ်နေ့များ” ကို မထိန်းသိမ်းခဲ့သည့် နှစ်ပေါင်း လေးရာကိုးဆယ်ကို အကြံပြုသည်။

34. Then shall the land rest. God had commanded that the land should rest every seventh year. This seems to have been the case for a time, but the custom later fell into disuse. Doubtless some thought that they might enrich themselves by refusing to let the land rest every seventh year. But as a result they lost the land altogether. God kept account of the time during which the land had been deprived of the Sabbath rest. And when destruction came, with the arrival of the Chaldeans, the land was given “rest” to make up for the time of transgression (2 Chron. 36:21). Seventy years would suggest that for 490 years the land had not kept “her sabbaths.”

 

၄၀. အကယ်၍ ၎င်းတို့သည် ဝန်ခံကြလျှင်။ ယုဒလူမျိုးတို့သည် ရာစုနှစ်များစွာက များစွာ ဆင်းရဲဒုက္ခခံခဲ့ရပြီး၊ ယခုမျိုးဆက်သည်လည်း ခြွင်းချက်မရှိပေ။ သို့သော် ဘုရားသခင်သည် “ဝန်ခံ” သော ယုဒလူတစ်ဦးချင်းစီကို စွန့်ပစ်မထားခဲ့ပေ။ လူမျိုးတစ်မျိုးလုံးသည် ပယ်ရှားခံရသော်လည်း၊ ဘုရားသခင်ထံသို့ လှည့်ပြန်လာသူတိုင်းသည် ကယ်တင်ခြင်းရရှိနိုင်သေးသည်။

40. If they shall confess. The Jews have suffered much in centuries gone by, and the present generation has been no exception. But God has not forsaken any individual Jew who will “confess.” The nation may be rejected, but whoever turns to God may yet be saved.

 

မည်သည့်တစ်ပါးအမျိုးသားခရစ်ယာန်မဆို ဤအရာကို ဂုဏ်ယူပြီး ယုဒလူထက် ပိုမိုနှစ်သက်ခံရသည့် အနေအထားတွင် ရှိသည်ဟု မထင်မှတ်စေရန်၊ ဘုရားသခင်သည် လူမျိုးမခွဲခြားသူဖြစ်ကြောင်း (တမန်တော် ၁၀:၃၄; ရောမ ၁၁:၂၀, ၂၁) သတိရစေရာ။ ကယ်တင်ခြင်း၏ အခြေအနေများသည် လူတိုင်းအတွက် တူညီသည်။ ဘုရားသခင်သည် တင်းကြပ်သည်၊ ဘုရားသခင်သည် သနားကြင်နာတတ်သည်—လူတိုင်းအတွက် တူညီစွာဖြစ်သည်။

Lest any Gentile Christian should boast of this and think himself in a more favored position than the Jew, let him remember that God is no respecter of persons (Acts 10:34; Rom. 11:20, 21). The conditions of salvation are the same for all. God is strict, and God is merciful—to all alike.

 

ellen g. white comments

3-6 Ed 140

4-17 PP 535

5, 6, 19-21 2T 661

21 PK 429

23, 24 1T 589; 5T 365

24 2T 154, 661

28, 33 PK 429

 

အခန်းကြီး - ၂၇

chapter 27

 

၁. ထူးခြားသောသစ္စာကတိပြုသူသည် ထာဝရဘုရား၏အပိုင်ဖြစ်ရမည်။ ၂. လူတစ်ဦး၏တန်ဖိုးသတ်မှတ်ခြင်း။ ၉. သစ္စာကတိဖြင့်ပေးထားသောသားရဲတိရစ္ဆာန်။ ၁၄. အိမ်တစ်လုံး။ ၁၆. လယ်ကွင်းတစ်ခုနှင့် ၎င်း၏ရွေးဖြည့်ခြင်း။ ၂၈. မည်သည့်ပူဇော်ထားသောအရာကိုမျှ ရွေးဖြည့်၍မရပါ။ ၃၂. ပိုင်ဆိုင်မှုကို ပြောင်းလဲ၍မရပါ။

1 He that maketh a singular vow must be the Lord’s. 2 The estimation of the person. 9 Of a beast given by vow. 14 Of a house. 16 Of a field, and the redemption thereof. 28 No devoted thing may be redeemed. 32 The title may not be changed.

 

၂. ထူးခြားသောကတိသစ္စာ။ “ထူးခြားသောကတိသစ္စာ” (အာအက်စ်ဗွီ)။ ကတိသစ္စာဆိုသည်မှာ ဘုရားသခင်အား ဝန်ဆောင်မှုတစ်ခုပြုလုပ်ရန်၊ လက်ဆောင်တစ်ခုပေးရန် သို့မဟုတ် ယဇ်ပူဇော်ရန် ဘုရားသခင်ထံသို့ ပြုလုပ်သော သစ္စာကတိဖြစ်သည်။ ဓမ္မဟောင်းတွင် လူတို့သည် ဒုက္ခရောက်နေချိန် သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်ထံမှ အကူအညီတစ်ခုလိုချင်ချိန်တွင် ကတိသစ္စာပြုလေ့ရှိသည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့၏တောင်းဆိုချက်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးမည်ဆိုပါက ကတိသစ္စာပြုလုပ်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ယာကုပ်သည် ဘုရားသခင်က သူ့ကို ကောင်းချီးပေးပြီး အန္တရာယ်ကင်းစွာ ပြန်လည်ပို့ဆောင်ပေးမည်ဆိုပါက ဘုရားသခင်ကို ဝတ်ပြုမည်ဟု ကတိသစ္စာပြုခဲ့သည် (ကမ္ဘာဦး ၂၈:၂၀-၂၂)။ ဒါဝိဒ်သည် ခြွင်းချက်မရှိသော ကတိသစ္စာတစ်ခုပြုခဲ့သည် (ဆာလံ ၁၃၂:၂-၅)။

2. A singular vow. Rather, “a special vow” (RSV). A vow is solemn promise made to God to perform some service forHim, to present a gift, or to make a sacrifice. In the OT vows were often made when men were in distress or peril, or desired a favor from God. They made the vow on condition that God would fulfill their request. Thus Jacob vowed that if God would bless and prosper him and bring him safely back, he would serve God (Gen. 28:20–22). David made an unconditional vow (Ps. 132:2–5).

 

စံပြဖြစ်သော ကတိသစ္စာသည် ဘုရားသခင်အပေါ် ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြင့် ပြည့်လျှံသောနှလုံးသားမှ ပေါက်ဖွားလာပြီး ဘုရားသခင်အတွက် တစ်စုံတစ်ခုပြုလုပ်လိုသော စစ်မှန်သောဆန္ဒဖြင့် ဆုလာဘ်ကို မမျှော်လင့်ဘဲ ပြုလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ရှေးလူတို့အား ဘုရားသခင်ထံ မီးရှို့ပူဇော်သက္ကာပြုရန် တွန်းအားပေးသော စိတ်ဓာတ်ဖြစ်သည်။ ကတိသစ္စာများသည် လုံးဝကိုယ်စိလိုဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့ကို မတောင်းဆိုခဲ့ပါ။ “အကယ်၍ သင်သည် ကတိသစ္စာမပြုလျှင်၊ သင့်အတွက် အပြစ်မဖြစ်ရာ” သို့သော် အကယ်၍ လူတစ်ဦးသည် ကတိသစ္စာပြုခဲ့လျှင်၊ ဘုရားသခင်က ၎င်းကို စောင့်ထိန်းရန် မျှော်လင့်သည် (တရားဟောရာ ၂၃:၂၁-၂၃)။

The ideal vow springs from a heart overflowing with love for God and possessed of a sincere desire to do something for Him, without any thought of reward. This is the spirit that prompted men of old to offer burnt offerings to God. Vows were entirely voluntary. God did not require them. “If thou shalt forbear to vow, it shall be no sin in thee;” but if a man did vow, God expected him to keep it (Deut. 23:21–23).

 

အခြေအနေဖိစီးမှုအောက်တွင် လူတို့သည် တစ်ခါတစ်ရံ မထိန်းသိမ်းနိုင်ဟု သိထားသော ကတိသစ္စာပြုလုပ်တတ်သည်။ ဤအရာကို ပညာရှိက “လူတစ်ဦးသည် သန့်ရှင်းသောအရာကို အလျင်အမြန်ယူပြီး ကတိသစ္စာပြုပြီးနောက် စုံစမ်းရန် ထောင်ချောက်ဖြစ်သည်” ဟု ဆိုသည် (သုတ္တံ ၂၀:၂၅)။ ၎င်းကို “လူတစ်ဦးသည် ကတိသစ္စာကို အလျင်အမြန်ပြုပြီး နောက်တွင် နောင်တရခြင်းသည် မိုက်မဲသည်” ဟု အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုနိုင်သည်။ သူသည် ကတိသစ္စာမပြုမီ ၎င်း၏ပညာကို ဆင်ခြင်သင့်သည်။ ဤကတိသစ္စာအမျိုးအစားဥပမာတစ်ခုမှာ ယုဒလူမျိုးများသည် “ပေါလုကို မသတ်မချင်း စားရန်သောက်ရန် မပြုဟု” ကတိသစ္စာပြုလုပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည် (တမန်တော် ၂၃:၁၂)။ ဒါဝိဒ်သည်လည်း ဘုရားသခင်၏အိမ်တော်အတွက် နေရာမတွေ့မချင်း အိမ်သို့မဝင်၊ အိပ်မည်မဟုတ်ဟု ကတိသစ္စာပြုခဲ့ခြင်းသည် အလျင်စလိုဖြစ်ပုံရသည် (ဆာလံ ၁၃၂:၂-၅)။ ယေဖသာ၏ကတိသစ္စာသည်လည်း အလျင်စလိုပြုလုပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည် (တရားသူကြီး ၁၁:၃၄-၄၀)။

Under the stress of circumstances men sometimes make a vow that upon reflection they know they cannot keep. It is to this the wise man refers when he says, “It is a snare to the man who devoureth that which is holy, and after vows to make enquiry” (Prov. 20:25). This might be interpreted to mean, “It is foolish for a man to make a vow in haste and to regret it afterward.” He should have reflected on the wisdom of the vow before making it. An example of this kind of vow is that of the Jews banding themselves together “saying that they would neither eat nor drink till they had killed Paul” (Acts 23:12). It seems also that David was somewhat rash in vowing that he would neither enter his house nor sleep until he had found a place for God’s house (Ps. 132:2–5). Jephthah’s vow was rashly made (Judges 11:34–40).

 

ဘုရားသခင်သည် လူတို့သည် ၎င်းတို့မထိန်းသိမ်းနိုင်သော ကတိသစ္စာများပြုလုပ်မည်ကို သိသည်။ သူသည် လူတို့ကို ကတိသစ္စာပြုလုပ်ခြင်းမှ တားမြစ်လိုခြင်းမရှိသလို၊ ပြုလုပ်ပြီးသော ကတိသစ္စာများမှ လွတ်မြောက်စေလိုခြင်းလည်း မရှိပါ။ ထို့ကြောင့် ကတိသစ္စာဆိုင်ရာ တာဝန်ဝတ္တရားကို လဲလှယ်ရန် နည်းလမ်းတစ်ခုပေးခဲ့သည်။ ဤအခန်းသည် ကတိသစ္စာများကို ရွေးယူခြင်းနှင့်ပတ်သက်သည်။

God knew that men would make vows they could not perform. He did not wish to discourage men from making vows, nor did He wish to release them from vows already made. He therefore provided a way by which to commute the obligation. This chapter deals with the redemption of vows.

 

ဤအစီအစဉ်အရ၊ ကတိသစ္စာတစ်ခုကို သတ်မှတ်ထားသော စကေးအရ ငွေပေးချေမှုဖြင့် ရွေးယူနိုင်သည်။ အကယ်၍ ကတိသစ္စာသည် ယဇ်ပူဇော်သောတိရစ္ဆာန်နှင့်သက်ဆိုင်ပါက၊ ၎င်းကို ငွေအဖြစ်လဲလှယ်၍မရဘဲ ယဇ်ပလ္လင်ပေါ်တွင် ပူဇော်ရမည်။ သို့သော် အခြားကတိသစ္စာအားလုံးကို “ရွေးယူ” နိုင်သည်။

According to this plan, a vow could be redeemed by a money payment, according to a prescribed scale. If the vow concerned a sacrificial animal, it would not be commuted into money but must be offered on the altar. But all other vows could be “redeemed.”

 

လူတစ်ဦးသည် သူ့ကိုယ်သူ သို့မဟုတ် သူထိန်းချုပ်ပိုင်ခွင့်ရှိသော မည်သူမည်ဝါဖြစ်စေ—ဇနီး၊ သားသမီး၊ ဝယ်ယူထားသော ကျွန်များ၊ တိရစ္ဆာန်များ၊ အိမ်များ၊ လယ်ကွင်းများ—ကတိသစ္စာပြုနိုင်သည်။ အကယ်၍ သန့်ရှင်းရာဌာနသည် လက်ဆောင်ကို လက်ခံ၍မရပါက—အများစုတွင် ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်—လူသည် ရွေးယူမှုစျေးနှုန်းပေးချေခြင်းဖြင့် သူ၏ကတိသစ္စာကို ဖြည့်ဆည်းနိုင်သည်။

A man might vow himself or any person or thing over which he had jurisdiction—wife, children, purchased servants, beasts, houses, fields. If the sanctuary could not receive the gift—as would be the case in many instances—the man could still fulfill his vow by paying the redemption price.

 

၃. သင်၏တန်ဖိုးဖြတ်ခြင်း။ လူတစ်ဦးကို ရွေးယူရန်အတွက် စျေးနှုန်းကို ဘုရားသခင်က သတ်မှတ်ပေးခဲ့ပြီး လိင်နှင့် အသက်အရွယ်အပေါ်မူတည်၍ အဆင့်သတ်မှတ်ထားသော စကေးအရ ဖြစ်သည်။ အမျိုးသားအတွက် အသက် ၅ နှစ်အထိ ကလေးအတွက် ရှယ်ကယ် ၅ ခု၊ ၂၀ နှစ်အထိ ၂၀ ရှယ်ကယ်၊ ၆၀ နှစ်အထိ ၅၀ ရှယ်ကယ်၊ ထို့အထက်တွင် ၁၅ ရှယ်ကယ်ဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးအတွက် ဤပမာဏ၏ ထက်ဝက်ခန့်ဖြစ်သည်။ သို့သော် အကယ်၍ ထိုလူသည် ဆင်းရဲပါက၊ စကေးကို တင်းကြပ်စွာ လိုက်နာရန်မလိုအပ်ဘဲ၊ ယဇ်ပုန်းက ထိုလူ၏ပေးချေနိုင်စွမ်းအရ ချိန်ညှိနိုင်သည်။ ရွေးယူမှုစျေးနှုန်းတွင် ကွာခြားချက်ရှိသော်လည်း၊ ထိုကွာခြားချက်သည် အဆင့်အတန်းပေါ်မူတည်၍မဟုတ်ဘဲ အသက်အရွယ်ပေါ်မူတည်သည်ကို သတိပြုရမည်။ ယဇ်ပုန်းမင်းကြီးသည် သာမန်အလုပ်သမားထက် ပိုမိုမြင့်မားစွာ သတ်မှတ်မခံရပါ။

3. Thy estimation. The sum for which a person might be redeemed was set by God, and was according to a graduated scale based on sex and age. For a male it was 5 shekels for a child up to 5 years; 20 shekels, up to 20 years; 50 shekels, to 60 years; and above that, 15 shekels. For females it was approximately half these amounts. However, if the man was poor, the scale need not be adhered to strictly, but might be adjusted by the priest to fit the man’s ability to pay. It is to be noted that although there was a difference in the redemption price, the difference was based on age, not on rank. The high priest was rated no higher than the common laborer.

 

၉. အကယ်၍ ၎င်းသည် တိရစ္ဆာန်ဖြစ်ပါက။ သန့်ရှင်းသောတိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ကို ကတိသစ္စာပြုလျှင် ၎င်းသည် “သန့်ရှင်း” ဖြစ်လာပြီး လဲလှယ်၍မရသလို ရွေးယူ၍လည်းမရပါ။ ၎င်းကို ယဇ်ပူဇော်ရမည်။ ထိုလူသည် ပိုမိုကောင်းမွန်သောတိရစ္ဆာန်တစ်ကောင် သို့မဟုတ် ညံ့ဖျင်းသောတိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်ဖြင့် အစားထိုးလိုပေမည်။ သို့သော် ၎င်းကို မပြုလုပ်နိုင်ပါ။ အကယ်၍ ဤသို့ပြုလုပ်သူတစ်ဦးကို တွေ့ရှိပါက၊ တိရစ္ဆာန်နှစ်ကောင်လုံး “သန့်ရှင်း” ဖြစ်လာပြီး နှစ်ကောင်လုံးကို ယဇ်ပူဇော်ရမည်။

9. If it be a beast. When a clean beast was vowed it became “holy” and could not be exchanged or redeemed. It must be sacrificed. The man might wish to substitute the animal for a better one, or a poorer one. But neither might be done. If any were detected doing this, both animals became “holy” and both must be sacrificed.

 

၁၄. သူ၏အိမ်ကို သန့်ရှင်းစေ။ လူတစ်ဦးသည် အိမ်တစ်လုံးကို ကတိသစ္စာပြုလျှင် ယဇ်ပုန်းက ၎င်းကို တန်ဖိုးဖြတ်ပြီး၊ သူသတ်မှတ်သော တန်ဖိုးသည် “တည်မြဲ” ရမည်။ ၎င်းကို ပြောင်းလဲ၍မရသလို ညှိနှိုင်းခြင်းခံရမည်မဟုတ်ပါ။ ထိုလူသည် အကဲဖြတ်ထားသော စျေးနှုန်းထက် ငါးပုံတစ်ပုံထပ်ပေါင်းပြီး ရွေးယူနိုင်ပြီး “၎င်းသည် သူ၏ပိုင်ဆိုင်မှု” ဖြစ်လာမည် (အခန်းကဏ္ဍ ၁၅)။

14. Sanctify his house. When a man vowed a house the priest appraised it, and the value he named should “stand.” It could not be changed and was not subject to bargaining. The man could redeem it at the evaluated price, plus one fifth extra, and “it shall be his” (v. 15).

 

၁၆. သူ၏ပိုင်ဆိုင်သောလယ်ကွင်း။ လူတစ်ဦးသည် လယ်ကွင်းတစ်ခုကို ကတိသစ္စာပြုလျှင်၊ ၎င်းကို မျိုးစေ့စိုက်ရန်လိုအပ်သော ပမာဏအလိုက် တန်ဖိုးဖြတ်ရမည်။ ဤသို့တန်ဖိုးဖြတ်ထားသော စျေးနှုန်းတွင်၊ ယုဘိလီနှစ်ကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားရမည် (အခန်းကဏ္ဍ ၁၇)၊ အကြောင်းမှာ ထိုအချိန်တွင် ၎င်းသည် ပိုင်ရှင်ထံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိမည်ဖြစ်သည်။

16. A field of his possession. If a man vowed a field, it was to be appraised according to the amount of seed needed for sowing it. In the price thus arrived at, the year of jubilee was to be taken into consideration (v. 17), for at that time it would revert to the owner.

 

၂၀. လယ်ကွင်းကို ရောင်းချခြင်း။ ဤဖော်ပြချက်သည် မရေရာသော အဓိပ္ပာယ်ရှိပြီး ၎င်းကို မတူညီသော အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုမှုများစွာဖြင့် ကြိုးစားခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ဖြစ်နိုင်ခြေရှိသည်မှာ သူသည် ကတိသစ္စာမပြုမီ ၎င်းကို အခြားလူတစ်ဦးထံ ရောင်းချခဲ့ပြီး၊ ထို့ကြောင့် ၎င်းကို ကတိသစ္စာပြုရန် အခွင့်အာဏာမရှိခဲ့သော်လည်း၊ သူပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရှိသောအရာအတွက် ဂုဏ်ပြုခံယူလိုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ အဓိပ္ပာယ်ဖြစ်ပါက၊ သူသည် အနာနိယနှင့် ဆာဖိရတ်တို့သည် တစ်ခုသောပမာဏကို ပေးအပ်သည်ဟု ဟန်ဆောင်ပြီး တကယ်တမ်းတွင် မပေးခဲ့သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။

20. Sold the field. This statement is of uncertain meaning, and many different interpretations of it have been attempted. It probably means that he had sold it to another man before he vowed it, with theresult that he had no right to vow it at all, yet wanted to receive credit for that which was not his to give. If this be the meaning of the verse, he had in principle done what Ananias and Sapphira did when they pretended to give a certain sum but in reality did not.

 

၂၂. သူဝယ်ယူထားသောလယ်ကွင်း။ အကယ်၍ လူတစ်ဦးသည် ပိုင်ရှင်ထံမှ လယ်ကွင်းတစ်ခုကို ဝယ်ယူခဲ့ပါက၊ ၎င်းကို ယုဘိလီနှစ်အထိသာ ကတိသစ္စာပြုနိုင်သည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းသည် မူလပိုင်ရှင်ထံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိမည်ဖြစ်သည်။

22. A field which he hath bought. If a person bought a field from the man who owned it, he could vow it only till the time of the jubilee year, because it would then revert to the original owner.

 

၂၆. တိရစ္ဆာန်များ၏ ပထမသားဦး။ တိရစ္ဆာန်အားလုံး၏ ပထမသားဦးသည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်ပြီး၊ မည်သူမျှ ဘုရားသခင်ထံ သူ့ပိုင်ဆိုင်ပြီးသားအရာကို ပေးအပ်၍မရပါ။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်ပြီးသားဖြစ်သည် (ထွက်မြောက်ရာ ၁၃:၂၊ ၁၂; ၂၂:၃၀)။ သို့သော် မသန့်ရှင်းသောတိရစ္ဆာန်ကို ရွေးယူနိုင်သည်။ အကယ်၍ သူမရွေးယူပါက ထိုတိရစ္ဆာန်ကို ရောင်းချသည်။

26. The firstling of the beasts. The first-born of all animals belonged to God, and no one could give to God what was already His. These already belonged to Him (Ex. 13:2, 12; 22:30). An unclean animal, however, might be redeemed. If he did not redeem it the animal was sold.

 

၂၈. မည်သည့်အရာကိုမျှ အပ်နှံထားခြင်းမရှိ။ ဤနေရာတွင် အသုံးပြုထားသော ဟေဗြဲစကားလုံး “အပ်နှံထားသောအရာ” သည် ရိုးရှင်းစွာ “အပ်နှံထားသည်” ဟူသော ဝေါဟာရထက် ပိုမိုတင်းကြပ်သော ကတိသစ္စာကို ဖော်ပြသည်။ ၎င်းသည် ချိုးဖောက်၍မရသလို ရွေးယူ၍မရသော ကတိသစ္စာတစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ပြင်းထန်သောပြစ်ဒဏ်များ၊ သို့မဟုတ် ကျိန်ဆဲမှုများအောက်တွင် ထိန်းသိမ်းရမည်ဖြစ်သည်။ ဤကတိသစ္စာအမျိုးအစားဖြင့် လူအချို့သည် ပေါလုကို သတ်ရန် “ကျိန်ဆဲသည့်သစ္စာဖြင့်” ကတိသစ္စာပြုခဲ့သည် (တမန်တော် ၂၃:၁၂၊ မှတ်စု)။ အပ်နှံထားသောအရာကို ရွေးယူ၍မရပါ။ ၎င်းကို သခင်ဘုရားထံ ပူဇော်ခဲ့ပါက၊ ပြောင်းလဲခြင်း သို့မဟုတ် အစားထိုးခြင်းမပြုနိုင်ပါ။

28. No devoted thing. The Hebrew word here used for “devoted thing” denotes a far more solemn vow than is indicated by the simple term “devoted.” It means a vow that cannot be broken or redeemed and that must be kept under pain of heavy penalties, even curses and imprecations. It was with this kind of vow that certain men bound themselves to kill Paul—“with an oath of execration” (Acts 23:12, margin). A devoted thing could not be redeemed. If it was offered to the Lord, no change or substitution could be made.

 

၃၀. မြေ၏ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့။ ဘုရားသခင်ပိုင်ဆိုင်ပြီးသားဖြစ်သောကြောင့် ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ကတိသစ္စာပြု၍မရပါ။ သီးနှံ၏ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ရွေးယူနိုင်သော်လည်း၊ တိရစ္ဆာန်၏ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ရွေးယူ၍မရပါ (အခန်းကဏ္ဍ ၃၃)။

30. The tithe of the land. Already belonging to God, the tithe cannot be vowed. The tithe of grain might be redeemed, but not that of cattle (v. 33).

 

၃၁. သူ၏ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ရွေးယူခြင်း။ ယခုအခါ ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ဖယ်ထားပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ငါးပုံတစ်ပုံထပ်ပေါင်းပေးလျှင် တရားဝင်မလားဟူသော မေးခွန်းထွက်ပေါ်လာသည်။ ဤမေးခွန်းသည် ကျမ်းစာစကားလုံးများကို နားလည်မှုလွဲမှားခြင်းကို ဖော်ပြသည်။ ငါးပုံတစ်ပုံထပ်ပေါင်းရန်လိုအပ်သည်မှာ ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ဖယ်ထားခြင်းမဟုတ်ပါ။ ၎င်းသည် ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ဂျုံ၊ မုယောစပါး သို့မဟုတ် ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ပေးသော ထွက်ကုန်များဖြင့် ပေးဆပ်ခြင်းနှင့်ပတ်သက်သည်။ လူတစ်ဦးသည် မျိုးစေ့စိုက်ရန်အတွက် ဂျုံလိုအပ်ပြီး ဂျုံထက် ငွေဖြင့်ပေးဆပ်လိုသည့် အခြေအနေမျိုးရှိနိုင်သည်။ ဤအခြေအနေမျိုးတွင် သူသည် ဂျုံကို တန်ဖိုးဖြတ်ပြီး ဤပမာဏထက် ငါးပုံတစ်ပုံထပ်ပေါင်းပေးချေခြင်းဖြင့် ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ရွေးယူနိုင်သည်။ ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ဖယ်ထားခြင်းကို မစဉ်းစားခဲ့ပါ။ အထက်တွင်ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း၊ ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ဤသို့ရွေးယူနိုင်သည်မှာ သီးနှံနှင့် ဥယျာဉ်ထွက်ကုန်များသာဖြစ်သည်။ တိရစ္ဆာန်များကို ရွေးယူ၍မရသလို လဲလှယ်၍လည်းမရပါ။

31. Redeem ought of his tithes. The question has been raised whether it is legitimate now to withhold the tithe if later a fifth is added to it. This question reveals a misunderstanding of the words of Scripture. It was not a matter of withholding tithe that demanded a fifth to be added. It was a question of paying the tithe in kind, in wheat, barley, or whatever produce was tithed. There might be cases in which a man needed wheat for sowing, and would rather pay in money than in wheat. Under these conditions he might redeem the tithe by having the wheat appraised and paying this sum plus one fifth. The withholding of tithe was never contemplated. As noted above, it was only grain and garden produce that could thus be redeemed. Cattle could not be redeemed or exchanged.

 

၃၂. တံတောင်အောက်ဖြတ်သွားခြင်း။ ရဗ္ဗိစာရေးဆရာများက အောက်ပါရှင်းပြချက်ကို ပေးသည်- လူတစ်ဦးသည် သူ၏သိုးများ သို့မဟုတ် နွားသငယ်များ၏ ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ဘုရားသခင်ထံ ပေးအပ်ရန်အခါ၊ သူသည် သိုးအုပ်တစ်ခုလုံးကို တစ်ကောင်ချင်းထွက်နိုင်သော ကျဉ်းမြောင်းသောတံခါးပါရှိသော တစ်ခုတည်းသောခြံထဲတွင် ပိတ်ထားသည်။ ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့ကို ဘုရားသခင်ထံ ပေးအပ်မည့်ပိုင်ရှင်သည် တံခါးဘေးတွင် သူ၏လက်ထဲတွင် တံတောင်တစ်ချောင်းကိုင်ဆောင်ထားပြီး၊ ၎င်း၏အဆုံးကို အနီရောင်သို့မဟုတ် အနီရောင်သတ္တုမှုန့်ဖြင့် နှစ်ထားသည်။ ဤသိုးများ သို့မဟုတ် နွားသငယ်များ၏ မိခင်များသည် အပြင်တွင်ရပ်နေသည်။ တံခါးဖွင့်လိုက်သောအခါ သားငယ်များသည် ၎င်းတို့၏မိခင်များထံ ပြေးထွက်လာပြီး၊ ထွက်လာစဉ်တွင် ပိုင်ရှင်သည် တံတောင်ဖြင့် ရပ်နေပြီး ဆယ်ကောင်မြောက်တိုင်းကို ထိမိ၍ အနီရောင်ဖြင့် အမှတ်အသားပြုသည်။ ၎င်းသည် ညံ့ဖျင်းသည်ဖြစ်စေ၊ ပြည့်စုံသည်ဖြစ်စေ၊ အနာအဆာရှိသည်ဖြစ်စေ၊ ၎င်းကိ်ု တရားဝင်ဆယ်ဖို့တစ်ဖို့အဖြစ် လက်ခံသည်။

32. Passeth under the rod. Rabbinical writers give the following explanation: When a man was to give the tithe of his sheep or calves to God, he shut up the whole flock in one fold, in which there was a narrow door capable of letting out one animal at a time. The owner about to give the tenth to the Lord stood by the door with a rod in his hand, the end of which was dipped in vermilion or red ocher. The mothers of these lambs or calves stood without. When the door was opened the young ones ran out to join their mothers, and as they passed out, the owner stood with his rod and touched every tenth one, coloring it. Whether poor or lean, perfect or blemished, it was re-received as the legitimate tithe.

 

၃၄. ဤသည်များသည် ပညတ်များဖြစ်သည်။ ဤစကားလုံးများဖြင့် ဝတ်ပြုရာကျမ်းသည် ပြီးဆုံးပြီး၊ ဘုရားသခင်ကို ၎င်း၏အကြောင်းအရာများအတွက် အာဏာအဖြစ်ပေးသည်။

34. These are the commandments. With these words Leviticus closes, giving God as the authority for its contents.

 

ellen g. white comments

14-16 4T 467

30 AA 74, 336; CS 66, 71; CSW 130; Ed 44; MYP 308; 4T 467

30, 32 Ed 138; PP 525

32 3T 546