ယာကုပ်ဩဝါဒစာ - James

ရှင်ယာကုပ်ဩဝါဒစာ - James

 

မာတိကာ (Table of Contents)
အခန်းကြီး - ၁
အခန်းကြီး - ၂
အခန်းကြီး - ၃
အခန်းကြီး - ၄
အခန်းကြီး - ၅

ယာကုပ်၏စာတမ်း

The Epistle of James

 

မိတ်ဆက်

Introduction

 

ယာကုပ်သည် ကျမ်းစာအဖြစ် အမြဲတမ်း လက်ခံခံရသည်မဟုတ်ပေ။ ၎င်းသည် အာဏာရှိသည်ဟု လက်ခံခံရသော နောက်ဆုံးစာအုပ်များထဲမှ တစ်အုပ်ဖြစ်ပြီး၊ အစောပိုင်းချာ့ခ်ျခေါင်းဆောင်များသည် ချာ့ခ်ျထဲသို့ဝင်လာသော လူမှုအဆင့်အတန်းမြင့်သူများ၏ နေ့စဉ်ဘဝနေထိုင်မှုပုံစံကို ပြင်းထန်စွာ ဝေဖန်ထားသည့်အတွက် စိုးရိမ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။ ဤအဆိုးမြင်သဘောထားသည် ကြီးမြတ်သော ပရိုတက်စတင့်ပြုပြင်ပြောင်းလဲရေးသမား မာတင်လူသာ၏ “ယာကုပ်သည် ကောက်ရိုးစာတမ်းတစ်ခုဖြစ်သည်” ဟူသော အကဲဖြတ်ချက်ဖြင့် ပိုမိုပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ အကြောင်းမှာ ၎င်းသည် လူသည် ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် ကယ်တင်ခြင်းခံရပြီး အကျင့်ဖြင့်မဟုတ်ဟူသော ပေါလု၏ရေးသားချက်များနှင့် ဆန့်ကျင်ပုံပေါ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

James has not always been well received as canonical Scripture. It was one of the last books to be accepted as authoritative, possibly because early church leaders were concerned with its harsh criticism of the lifestyle of the social elite that were coming into the church. The negative view was further intensified with the evaluation by the great Protestant reformer, Martin Luther, that it was “an epistle of straw,” because it seemed to contradict the writings of Paul that one is saved by faith and not by works.

 

ဤလက်တွေ့ကျသောစာတမ်းကို ဂရုတစိုက်လေ့လာခြင်းဖြင့် ဤစာရေးသူသည် ကယ်တင်ခြင်းဆိုသည်မှာ အဘယ်အရာဖြစ်သည်ဟူသော ကျမ်းစာ၏သွန်သင်ချက်နှင့် သဘောတူညီရုံသာမက၊ ယာကုပ်သည် ယေရှု၊ ဓမ္မဟောင်းပရောဖက်များကဲ့သို့ စိန်ခေါ်မှု၊ ရင်ဆိုင်မှု၊ မျှော်လင့်ခြင်းဟူသော ပရောဖက်ဆန်သောပုံစံဖြင့် ရေးသားထားကြောင်း သက်သေပြသည်။

A careful study of this practical letter demonstrates that not only does the author agree with the teaching of Scripture on what salvation is, but James, like Jesus and the Old Testament prophets, writes in the prophetic mode of challenge, confrontation, and hope.

 

စာရေးသူ

Author

 

ခရစ်ယာန်အသင်းတော်အစောပိုင်းတွင် “ယာကုပ်” အမည်ရှိသူ နှစ်ဦးသည် ထင်ရှားခဲ့သည်။ တစ်ဦးမှာ ယေရှု၏တပည့်ဖြစ်သည့် ဇေဗေဒီ၏သားဖြစ်ပြီး၊ နောက်တစ်ဦးမှာ အိစီ ၃၀ နှင့် ၄၀ ပြည့်လွန်နှစ်များတွင် ယေရုရှလင်အသိုင်းအဝိုင်းတွင် အလွန်လေးစားခံရသော ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးဖြစ်သည် (တမန်တော် ၁၂း၁၇; ၁၅း၁၃; ၂၁း၁၈)။ ဇေဗေဒီ၏သားသည် အိစီ ၄၄ တွင် အာဇာနည်အဖြစ်သေဆုံးခဲ့ပြီး၊ ယေရှု၏သေခြင်းနှင့် ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်းအပြီး သူသည် အရေးပါသောအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့သည်ဟူသော သက်သေမရှိပေ။ နောက်တစ်ဦးဖြစ်သော ယာကုပ်သည် ယေရှု၏ညီတော်ဖြစ်နိုင်သူ (ဂလာတိ ၁း၁၉ 19) ဖြစ်ပြီး၊ ဤစာတမ်း၏ စာရေးသူဖြစ်ဖွယ်ရှိသည်။ 

Two individuals named “James” were prominent in the early Christian church: one was the son of Zebedee, a disciple of Jesus; the other James was a highly respected leader in the Jerusalem community in the A.D. 30s and 40s (Acts 12:17; 15:13; 21:18). The son of Zebedee was martyred in A.D. 44, and there is no evidence that he played a significant role after the death and resurrection of Jesus. The other James, who was possibly Jesus’ brother (Gal. 1:19), is probably the author of this letter.

 

ပရိသတ်

Audience

 

ဂရိ-ရောမ စာရေးဟန်အတိုင်း၊ ယာကုပ်သည် စာတမ်းအစတွင် ၎င်း၏ပရိသတ်ကို ဤသို့လှမ်းပြီး ရေးသားသည်။ “ပြန့်ကျဲနေသော အမျိုးအနွယ် ဆယ့်နှစ်မျိုးသို့”။ အမျိုးအနွယ် ဆယ့်နှစ်မျိုးဟူသော စကားကို ခရစ်ယာန်အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခုတည်းသို့သာ ဥပမာအနေဖြင့် ရည်ညွှန်းသည်ဟု အချို့က အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုကြသည်။ အကယ်၍ ဤစာတမ်းသည် အောက်တွင်ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း အစောပိုင်းကာလမှဖြစ်ပါက၊ “အမျိုးအနွယ် ဆယ့်နှစ်မျိုး” သည် ခရစ်တော်ကို လိုက်နာသူများနှင့် မလိုက်နာသူများ နှစ်ဦးနှစ်ဖလှယ်ဖြစ်သော ယုဒလူမျိုးများကို စာသားအတိုင်းရည်ညွှန်းဖွယ်ရှိသည်။ ယာကုပ်အတွက် ၎င်းတို့အားလုံးသည် ပင်တေကုတ္တေနေ့တွင် ပေတရုက ယုဒလူမျိုးပရိသတ်ကို “ညီအစ်ကိုများ” ဟု လှမ်းခေါ်သကဲ့သို့ (တမန်တော် ၂း၂၉) ၎င်း၏ “ညီအစ်ကိုများ” ဖြစ်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် ယာကုပ်သည် “အမျိုးအနွယ် ဆယ့်နှစ်မျိုး” ဟူသော စကားကို အသုံးပြုခြင်းဖြင့် ၎င်း၏လူမျိုးကို လူကြိုက်များသော လှမ်းခေါ်နည်းဖြင့် ရည်ညွှန်းခြင်းဖြစ်သည်။ “ပြန့်ကျဲနေသော” (ဒိုင်ယာစဖိုရာ) ဟူသော စကားစုအတွက်လည်း အလားတူဖြစ်သည်။ နောက်ပိုင်းခရစ်ယာန်ဘာသာတွင် ဤစကားစုကို ကမ္ဘာ့နေရာဒေသအသီးသီးတွင် သူစိမ်းများနှင့် နိုင်ငံခြားသားများအဖြစ် ၎င်းတို့၏အဆင့်အတန်းကို ဥပမာအနေဖြင့် အသုံးပြုခဲ့သည် (ဟေဗြဲ ၁၁း၁၃; ၁၃း၁၄;  ၁ ပေတရု ၁း၁; ၁း၁၇; ၂း၁၁)။ သို့သော် ဤစာတမ်းသည် ပင်တေကုတ္တေနေ့၏ ပရိသတ်တူညီသူများသို့ ရည်ညွှန်းထားပါက၊ ဒိုင်ယာစဖိုရာသည် ပါလစ္စတင်းတစ်လွှားတွင် ပြန့်ကျဲနေသော ယုဒလူမျိုးများကို ရည်ညွှန်းပြီး၊ ၎င်းတို့သည် သိသာထင်ရှားသော ဆင်းရဲဒုက္ခများကို ခံစားနေရသူများကို ဆိုလိုပေမည်။

In typical Greco-Roman letter-writing style, James addresses the letter to his audience at the outset: “To the twelve tribes which are scattered abroad.” Many interpret the twelve tribes metaphorically, as being addressed solely to a Christian community. If the letter is as early as suggested below, it is possible that the “twelve tribes” is meant to be literal Jews, both the followers and non-followers of Christ. For James they were all his “brothers,” just as Peter addressed his Jewish audience on the day of Pentecost (Acts 2:29). James then, by using the phrase “the twelve tribes,” would be simply following a popular way of addressing his people. The same is true for the phrase “scattered abroad” (diaspora). In later Christianity the phrase was used metaphorically for their status as strangers and aliens in other parts of the world (Heb. 11:13; 13:14; 1 Pet. 1:1; 1:17; 2:11). But if the letter is addressed to the same audience as that of the day of Pentecost, then the diaspora would simply refer to Jews scattered throughout Palestine who were undergoing significant suffering.

 

ရေးသားသည့်ရက်စွဲ

Date of Writing

 

စာအုပ်အတွင်းရှိ နောက်ခံနှင့် အကြောင်းအရာဆိုင်ရာ အထောက်အထားများသည် အလွန်စောလျှင်သော ရက်စွဲတစ်ခုကို ညွှန်ပြပုံရပြီး၊ ဖြစ်နိုင်ချေရှိသည်မှာ ဓမ္မသစ်ကျမ်း၏ ပထမဆုံးစာအုပ်ဖြစ်ပေမည်။ ယာကုပ်သည် ဓမ္မသစ်ကျမ်းရေးသားချက်များအနက် အလွန်ဂျူးဆန်ဆုံးဖြစ်ပုံရသည်။ အကြောင်းအရာနှင့် ဥပမာများတွင်၊ ၎င်း၏ပစ္စည်းများသည် ဓမ္မဟောင်းကျမ်းနှင့် ကျမ်းစာနှစ်ခုကြားကာလတွင် ထုတ်ဝေခဲ့သော ရေးသားချက်များတွင် အမြစ်တွယ်နေသည်။ ယာကုပ်သည် ဓမ္မဟောင်းနှင့် ဓမ္မသစ်ကျမ်းကို ဆက်သွယ်ပေးသည့် အသွင်ကူးပြောင်းမှုစာတမ်းတစ်ခုကဲ့သို့ ဖတ်ရှုရသည်။ ၎င်းသည် အစပိုင်းချာ့ခ်ျ၏ဘဝတွင် အလွန်စောလျှင်စွာ ရေးသားခဲ့ဖွယ်ရှိပြီး၊ ဖြစ်နိုင်ချေမှာ အိစီ ၄၉ တွင် ယေရုရှလင်ကောင်စီမတိုင်မီ၊ နှင့် ဂျူးဘာသာနှင့် ခရစ်ယာန်ဘာသာကြား ရှင်းလင်းသော ကွဲပြားမှုမရှိမီ ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် ဓမ္မသစ်ကျမ်း၏ ကျန်အပိုင်းတွင် ထင်ရှားသော ခရစ်ယာန်ဘာသာရေးဆိုင်ရာ အဓိကအကြောင်းအရာများ မပါဝင်ရခြင်းကို ရှင်းပြပေမည်။ လူမှုရေးဆိုင်ရာ နောက်ခံသည်လည်း အိစီ ၇၀ တွင် ယေရုရှလင်ပျက်စီးမှုမတိုင်မီ မူလဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်ဟု ညွှန်ပြပြီး၊ ထိုအခါတွင် စီးပွားရေးနှင့် လူမှုရေးအခြေအနေသည် ဆိုးရွားခဲ့ပြီး၊ စာတမ်းတွင် ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း ချမ်းသာသူနှင့် ဆင်းရဲသူကြား တင်းမာမှုများသည် ပြင်းထန်ခဲ့သည်။ ဤကာလအတွင်း ဂျူးဇီလော့ပါတီနှင့် အုပ်ချုပ်သော ဆဒ္ဒူဆီအမျိုးသားအထက်တန်းလွှာကြား အကြမ်းဖက်မှုနှင့် အမျိုးသားရေးပဋိပက္ခများသည် ယာကုပ်အတွက် စောလျှင်သောရက်စွဲတစ်ခု၏ အနေအထားကို ထောက်ခံသည်။ 

The internal evidence of the book in terms of the setting and context seems to argue for a very early date, possibly as the first book of the New Testament. James seems to be the most Jewish of all the New Testament writings. Both in content and illustrations, its material is rooted in the Old Testament and in the writings produced in the period between the Testaments. James reads like a transition document, one that bridges the Old and New Testaments. It seems possible that it was written very early in the life of the primitive church, probably before the council in Jerusalem in A.D. 49, and before there was a clear distinction between Judaism and Christianity. This would explain the lack of the major Christian theological themes that are prevalent in the rest of the New Testament. The social setting also suggests an origin before the destruction of Jerusalem in A.D. 70, when the socioeconomic situation was dire and the tensions between the rich and the poor as depicted in so much of the letter were intense. The violence and nationalistic conflict between the Jewish party of the Zealots and the ruling Sadducean elite that were present during this period support the position of an early date for James.

 

သတင်းစကား

Message

 

အထက်တွင် ဖော်ပြခဲ့သည့်အတိုင်း၊ ဓမ္မသစ်ကျမ်း၏ အဓိကအကြောင်းအရာများစွာ ယာကုပ်တွင် ပါဝင်မနေပေ။ ဥပမာ၊ လက်ဝါးကပ်တိုင်၊ ရှင်ပြန်ထမြောက်ခြင်း၊ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်၏ လက်ဆောင်နှင့် ဝန်ကြီးမှု၊ နှစ်ခြင်းခံခြင်း၊ နှင့် ချာ့ခ်ျဖွဲ့စည်းပုံတို့ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့ကို မဖော်ပြရခြင်းမှာ ယာကုပ်၏အာရုံစူးစိုက်မှုသည် ဘာသာရေးဆိုင်ရာထက် ကျင့်ဝတ်နှင့် လက်တွေ့ကျဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော် စာတမ်း၏ စောလျှင်သောရက်စွဲသည် နောက်ပိုင်းတွင် ထင်ရှားလာသော အကြောင်းအရာများကို ဆွေးနွေးရန် မလိုအပ်စေခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ယာကုပ်ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းသော အကြောင်းအရာများသည် ဧဝံဂေလိကျမ်းများတွင် ယေရှုကိုင်တွယ်ခဲ့သည့်အတိုင်း ဖြစ်သည်။ ဥပမာ၊ လူသားချင်းစာဖော်ဆောင်ပုံ၊ ဆင်းရဲမှုနှင့် ချမ်းသာမှု၊ နှင့် ဆင်းရဲဒုက္ခပြဿနာများ ဖြစ်သည်။ သူသည် ပညာရှိစကားများစွာကို အသုံးပြု၍ လျှာ၊ စမ်းသပ်မှုနှင့် သွေးဆောင်မှု၊ ခွဲခြားဆက်ဆံမှုနှင့် မျက်နှာသာပေးမှု၊ မာနထောင်လွှားမှု စသည့်ပြဿနာများကို ဖြေရှင်းသည်။ ထို့ကြောင့် အချို့ပညာရှင်များသည် ဤစာတမ်းကို ဓမ္မဟောင်းကျမ်း၏ ပညာစာပေများ (ဥပမာ၊ ယောဘနှင့် သုတ္တံကျမ်း) နှင့် အမျိုးအစားခွဲခြားလိုကြသည်။

As mentioned above, many major New Testament themes are missing in James: for example, the cross, the resurrection, the gift and ministry of the Holy Spirit, baptism, and church organization. It is possible that these are not mentioned because James’s focus is ethical and practical rather than theological. But it is also possible that an early date for the letter might negate a discussion of themes that were prominent later. The themes that James deals with are many that Jesus dealt with as reported in the Gospels: treatment of one’s fellow human beings, poverty and wealth, and problems of suffering. He uses many wisdom sayings to address issues like that of the tongue, trials and temptation, discrimination and favoritism, pride, and so on. As a result, some scholars like to classify this letter with the Old Testament Wisdom literature (e.g., Job and Proverbs).

 

စာရေးသူ၏ အဓိကအကြောင်းအရာမှာ ဆင်းရဲဒုက္ခဖြစ်သည်။ သူသည် ၎င်းကို အစတွင် (၁:၂) နှင့် အဆုံးတွင် (၅:၁၃) ဖော်ပြထားပြီး၊ သူ၏ကျန်သတင်းစကားအတွက် သင့်လျော်သော နောက်ခံတစ်ခုဖြစ်စေသည်�。 ဆင်းရဲဒုက္ခနှင့် မငြှိမ်းမသေနိုင်သောအခါ နိမိတ်ပြချိန်ကိုဖြစ်စေသည်ကို သတိရှိရင်း (ဒံယလ် ၁၂:၁; မဿဲ ၂၄:၂၉)၊ ယာကုပ်၏သတင်းစကားသည် ယေရှု၏ဒုတိယအကြိမ်ကြွလာခြင်းတွင် တွေ့ဆုံရန် ပြင်ဆင်နေသူများအတွက် သင့်လျော်သည်။

The author’s overarching theme is that of suffering. He begins (1:2) and ends (5:13) with it, forming an appropriate setting for the rest of his message. Given that suffering and turmoil will characterize the time of the end (Dan. 12:1; Matt. 24:29), the message of James is appropriate for those preparing to meet Jesus at His Return.

 

 

အကျဉ်းချုပ်

၁.         နှုတ်ခွန်းဆက်စကား (၁:၁)

၂.         စမ်းသပ်မှုနှင့် သွေးဆောင်မှု (၁:၂–၁၈)

က.       စမ်းသပ်မှုနှင့် ခံနိုင်ရည် (၁:၂–၈)

ခ.         ပြောင်းပြန်ဖြစ်မှု (၁:၉–၁၁)

ဂ.         စမ်းသပ်မှုနှင့် သွေးဆောင်မှု (၁:၁၂–၁၈)

၃.         စစ်မှန်သောဘာသာတရား (၁:၁၉–၂:၂၆)

က.       နားထောင်ခြင်း၊ ပြောဆိုခြင်း၊ လုပ်ဆောင်ခြင်း (၁:၁၉–၂၆)

ခ.         ဆင်းရဲသူနှင့် အစွန်းရောက်သူများကို ဂရုစိုက်ခြင်း (၁:၂၇–၂:၂၆)

၁.         စစ်မှန်သောဘာသာတရား အကျဉ်းချုပ် (၁:၂၇)

၂.         ခွဲခြားဆက်ဆံမှုကို ရှုတ်ချခြင်း (၂:၁–၁၃)

၃.         ကျင့်ဝတ်ဆိုင်ရာလုပ်ဆောင်မှုမရှိသော ယုံကြည်ခြင်းသည် သေသည် (၂:၁၄–၂၆)

၄.         စစ်မှန်သောပညာ (၃:၁–၁၈)

က.       လျှာကို ထိန်းချုပ်ခြင်း (၃:၁–၁၂)

ခ.         မမှန်ကန်သောပညာနှင့် စစ်မှန်သောပညာ (၃:၁၃–၁၈)

၅.         တင်းမာမှုများ (၄:၁–၅:၆)

က.       အကြမ်းဖက်မှုနှင့် ကဲ့ရဲ့ပြစ်တင်ခြင်း (၄:၁–၁၂)

ခ.         ဆင်းရဲမှုနှင့် ချမ်းသာမှု (၄:၁၃–၅:၆)

၁.         စီးပွားရေးသမားများကြောင့်ဖြစ်ပေါ်သော တင်းမာမှုများ (၄:၁၃–၁၇)

၂.         လယ်သမားများကြောင့်ဖြစ်ပေါ်သော တင်းမာမှုများ (၅:၁–၆)

၆.         ဆင်းရဲဒုက္ခများအတွက် တုံ့ပြန်မှုများ (၅:၇–၁၈)

က.       သည်းခံခြင်း (၅:၇–၁၂)

ခ.         ဆုတောင်းခြင်း (၅:၁၃–၁၈)

၇.         နိဂုံးချုပ် (၅:၁၉–၂၀)

Outline

            I.          Salutations (1:1)

            II.         Trials and temptations (1:2–18)

A.         Trials and endurance (1:2–8)

B.         The great reversal (1:9–11)

C.         Trials and temptations (1:12–18)

            III.        True religion (1:19–2:26)

A.         Hearing, speaking, and doing (1:19–26)

B.         Care for the poor and marginal (1:27–2:26)

1.         True religion summarized (1:27)

2.         Discrimination condemned (2:1–13)

3.         Faith without ethical works is dead (2:14–26)

            IV.        True wisdom (3:1–18)

A.         Controlling the tongue (3:1–12)

B.         False and true wisdom (3:13–18)

            V.         Tensions (4:1–5:6)

A.         Violence and slander (4:1–12)

B.         Poverty and wealth (4:13–5:6)

1.         Tensions caused by business persons (4:13–17)

2.         Tensions caused by agriculturalists (5:1–6)

            VI.        Responses to suffering (5:7–18)

A.         Patience (5:7–12)

B.         Prayer (5:13–18)

            VIII.      Conclusion (5:19–20)

အခန်းကြီး - ၁

မှတ်စုများ

Notes

 

၁:၁ ယာကုပ်။ ယေရုရှလင်ချာ့ခ်ျ၏ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဖွယ်ရှိသည် (တမန်တော် ၁၂:၁၇; ၁၅:၁၃; ၂၁:၁၈)။ မိတ်ဆက်၊ “စာရေးသူ” ကိုကြည့်ပါ။ အမျိုးအနွယ်ဆယ့်နှစ်မျိုး။ သူသည် ဂျူးပရိသတ်ကျယ်ပြန့်သို့ ရေးသားနေပါက စာသားအတိုင်း ဂျူးလူမျိုးများ (လူကြိုက်များသော သတ်မှတ်ချက်အတိုင်း) သို့မဟုတ် ခရစ်ယာန်များကို အစ္စရေးအသစ်အဖြစ် ဥပမာအဖြစ်သုံးသည် (မိတ်ဆက်၊ “ပရိသတ်” ကိုကြည့်ပါ)။

1:1 James. Probably the leader of the Jerusalem church (Acts 12:17; 15:13; 21:18). See Introduction, “Author.” twelve tribes. Either the literal Jews (following a popular designation), if he is writing to a broad Jewish audience, or a metaphor for Christians as the new Israel (see Introduction, “Audience”).

 

၁:၂ အားလုံးကို ဝမ်းမြူးခြင်းဟု မှတ်ယူပါ။ ၎င်းကို ဝမ်းမြူးခြင်း၏အကြောင်းအရင်းအဖြစ် မှတ်ယူပါ။ အပြုသဘောဘက်မှ ကြည့်ပါ (မဿဲ ၅:၁၁–၁၂; ရောမ ၅:၃–၅)။ စမ်းသပ်မှုများ။ တူညီသော ဂရိစကားလုံးကို “စမ်းသပ်မှုများ” သို့မဟုတ် “သွေးဆောင်မှု” ဟု ဘာသာပြန်နိုင်သည်။ အကြောင်းအရာက ၎င်း၏အသုံးပြုပုံကို ဆုံးဖြတ်သည်။ ဤနေရာတွင် စမ်းသပ်မှုများသည် အပြစ်သို့ အတွင်းမှ သွေးဆောင်မှုထက် ပြင်ပမှ ဒုက္ခဆင်းရဲများဖြစ်သည်။

1:2 count it all joy. Consider it as cause for joy; look on the positive side (Matt. 5:11–12; Rom. 5:3–5). trials. The same Greek word can be translated “trials” or “temptation.” The context will determine its use. Here trials are external afflictions rather than inner enticement to sin.

 

၁:၄ ပြည့်စုံခြင်း။ “ရင့်ကျက်ခြင်း” ဖြစ်ပြီး “အပြစ်ကင်းစွာ ပြည့်စုံခြင်း” မဟုတ်ပါ။ အာရုံစိုက်ထားသည်မှာ ရင့်ကျက်သော စရိုက်ဖြစ်သည်။

1:4 perfect. “Mature,” not “sinlessly perfect”; the focus is on a mature character.

 

၁:၅ ပညာ။ ဒဿနိကဗေဒဆိုင်ရာ ခန့်မှန်းတွက်ဆမှုမဟုတ်ဘဲ၊ ဘုရားသခင်သာပေးနိုင်သော လက်တွေ့ကျသော လက်ဆောင်ဖြစ်သည် (သုတ္တံ ၁:၂–၃)။

1:5 wisdom. Not philosophical speculation, but a practical gift that only God can give (Prov. 1:2–3).

 

၁:၉–၁၁ ချီးမြှင့်ခြင်း … နှိမ့်ချခြင်း။ ယာကုပ်သည် လုကာ (လုကာ ၁:၄၆–၅၅; ၆:၂၀–၂၄) ကဲ့သို့၊ ရှိသူများနှင့် မရှိသူများ၏ “ပြောင်းပြန်ဖြစ်မှု” ကို မီးမောင်းထိုးပြသည်။ ၎င်းကို ဝိညာဉ်ရေးရာအဖြစ် အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုနိုင်သော်လည်း၊ ယာကုပ်စာတမ်း၏ အကြောင်းအများမှာ ၎င်း၏စာဖတ်သူများ၏ လူမှုရေးအခြေအနေကို ရည်ညွှန်းထားသည့်အတွက် ဤကျမ်းပိုဒ်၏ အဓိကအဓိပ္ပာယ်မှာ စီးပွားရေးဆိုင်ရာဖြစ်သည်။

1:9–11 exaltation … humiliation. James, like Luke (Luke 1:46–55; 6:20–24), highlights the “Great Reversal” of the haves and the have-nots. Although this could be spiritualized, the fact that much of James references the social situation of his readers indicates that the primary meaning of this passage is economic.

 

၁:၁၂ သွေးဆောင်မှု။ အခန်းငယ် ၂ ကိုကြည့်ပါ။ ဤနေရာတွင် ၎င်းသည် စမ်းသပ်မှုများနှင့် သွေးဆောင်မှုနှစ်မျိုးလုံး ဖြစ်နိုင်သည်။

1:12 temptation. See v. 2. Here it could be both trials and temptations.

 

၁:၁၃ သွေးဆောင်ခံရခြင်း။ သွေးဆောင်မှုအတွက် အပြစ်တင်ခြင်းကို ဘုရားသခင်ထံတွင် မထားရဘဲ (၂ ရှမွေလ ၂၄:၁; ၁ ရာဇဝင် ၂၁:၁)၊ တစ်ဦးချင်းပုဂ္ဂိုလ်ထံတွင် ထားရမည်။

1:13 tempted. Blame for temptations should not be placed on God (2 Sam. 24:1; 1 Chr. 21:1), but on the individual.

 

၁:၁၉ ပြောဆိုခြင်း။ လျှာကို မဖြစ်မနေ အသုံးပြုခြင်းသည် ယာကုပ်၏အသိုင်းအဝိုင်းတွင် ဆင်းရဲဒုက္ခအချို့၏ အကြောင်းအရင်းဖြစ်ပုံရသည် (၃:၂–၁၂)၊ ၎င်းသည် ဒေါသ၊ စိတ်ဆိုးမှု၊ နှင့် အကြမ်းဖက်မှု (၄:၁–၂) သို့ ဦးတည်စေနိုင်သည်။

1:19 speak. Misuse of the tongue seems to be the cause of some of the suffering in James’s community (3:2–12), which may have led to wrath, anger, and violence (4:1–2).

 

၁:၂၅ ပြည့်စုံသောပညတ်။ ကျမ်းစာတွင် ထင်ရှားပြသထားသည့် ဘုရားသခင်၏ဆန္ဒအားလုံး (ဆယ်ပါးမိန့်မှာချက်များတွင် အကျဉ်းချုံးထားသည့်အတိုင်း) သည် သူ၏ပညတ်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းသည် ပြည့်စုံသည် (ဆာလံ ၁၉:၇)။

1:25 perfect law. All God’s will as revealed in Scripture (and summarized in the Ten Commandments) is His law, and it is perfect (Ps. 19:7).

 

၁:၂၆–၂၇ သန့်ရှင်းသော … ဘာသာတရား။ ၎င်းသည် ရိုးရာဘာသာရေးဆိုင်ရာ တာဝန်များ၊ ကျင့်ထုံးများ၊ နှင့် ထုံးတမ်းများထက် ကျော်လွန်သည်။ စစ်မှန်သောဘာသာတရားဆိုသည်မှာ လျှာကို ထိန်းချုပ်ခြင်း (အခန်းငယ် ၁၉ ကိုကြည့်ပါ)၊ ဆင်းရဲသူများကို ဂရုစိုက်ခြင်း၊ နှင့် လောက၏တန်ဖိုးစနစ်ကို ငြင်းပယ်ခြင်းတို့ကို ဆိုလိုသည်။

1:26–27 Pure … religion. This goes beyond traditional religious duties, practices, and observances. True religion means control of the tongue (see v. 19), taking care of the poor, and rejecting the value system of the world.

 

အခန်းကြီး - ၂

၂:၁ ယုံကြည်ခြင်း။ ယေရှုကဲ့သို့ ယုံကြည်ခြင်းရှိသူများ။ မျက်နှာသာပေးမှု။ ဂရိဘာသာတွင် ဗဟုဝစ်၊ မျက်နှာသာပေးမှုမျိုးစုံကို ကျင့်သုံးနေသည်။ ဤစကားလုံးသည် ခေတ်သစ်ခွဲခြားဆက်ဆံမှုနှင့် မာနထောင်လွှားမှုနှင့် ညီမျှသည်။ ဥပမာ၊ စီးပွားရေး၊ လူမှုရေး၊ ပညာရေး၊ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် ကျန်းမာရေး၊ ဘာသာရေး စသည်တို့ဖြစ်သည်။

2:1 the faith of. Those who possess a faith like Jesus. partiality. Plural in Greek; various partialities are being practiced. The word can be equated to modern discrimination and snobbery: economic, social, educational, physical and health, religious, etc.

 

၂:၂ စည်းဝေးခြင်း။ စာသားအရ “စီနာဂုတ်” ဖြစ်သည်။ စီနာဂုတ်များကို ဘာသာရေးဆိုင်ရာ ဝတ်ပြုမှုများနှင့် လောကီစည်းဝေးပွဲများအတွက် အသုံးပြုသည်။ ရှေးဂျူးစာသားများတွင် ဤနေရာတွင် ယာကုပ်တွင် ဖော်ပြထားသည့် တရားရေးရာလုပ်ငန်းတစ်ခုတွင် ခွဲခြားဆက်ဆံမှုနှင့် ထိုနည်းတူ ရှုတ်ချမှုနှင့် တူညီသော ဥပမာများနီးပါး ရှိသည်။ ဤနေရာတွင် နောက်ခံသည် ချမ်းသာသော တရားလိုနှင့် ဆင်းရဲသော တရားပြိုင်တစ်ဦးကြား တရားရုံးဖြစ်ပုံရသည်။ ယာကုပ်၏ ရှုတ်ချမှုသည် ဝတ်ပြုရာနေရာတွင်သာ ကန့်သတ်မထားပါ။ ဘာသာရေးယုံကြည်သူ၏ဘဝတွင် ဘက်လိုက်မှု၊ လူမျိုးရေးခွဲခြားမှု၊ နှင့် လူတန်းစားနှိမ့်ချသော သဘောထားများသည် နေ့စဉ်ဘဝတွင် နေရာမရှိပါ။ လက်စွပ်များ။ ယာကုပ်၏လောကတွင် လက်ဝတ်ရတနာများနှင့် စျေးကြီးသောအဝတ်အစားများကို ပြသခြင်းသည် ချမ်းသာမှု၏လက္ခဏာဖြစ်ပြီး၊ ချမ်းသာသူများကို ဆင်းရဲသူများနှင့် ခွဲခြားထားသည်။ ယနေ့လောကတွင် အိမ်များ၊ ကားများ (သို့မဟုတ် အခြားရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်းများ)၊ ပညာရေး၊ အဆင့်အတန်း၊ ကျော်ကြားမှု၊ နှင့် အာဏာတို့သည် ချမ်းသာသူများကို ဆင်းရဲဒုက္ခခံစားနေရသူများနှင့် ခွဲခြားထားနိုင်သည်။

2:2 assembly. Literally, “synagogue.” Synagogues were used for religious services and secular gatherings. Ancient Jewish texts have almost exactly the same illustrations as mentioned here in James of discrimination in a legal proceeding with the same condemnation. The setting here seems to be a court of law between a rich plaintiff and a poor defendant. James’s condemnation is not limited to a worship setting; prejudiced, racist, and class-denigrating attitudes in everyday life have no place in the life of the believer. rings. Extravagant displays of jewelry and expensive clothing were signs of wealth in James’s world, and set the rich apart from the poor; just as houses, cars (or other material goods), education, status, fame, and power can set the rich apart from the suffering in today’s world.

 

‌၂:၅ ရွေးချယ်ခံရခြင်း။ ဆင်းရဲသူများ၏ လက်ရှိအခြေအနေထက် ၎င်းတို့ရွေးချယ်ခံရသည့်ရည်ရွယ်ချက်ဖြစ်သော ဘုရားသခင်နှင့် ယုံကြည်မှုဆက်ဆံရေးတွင် ချမ်းသာကြွယ်ဝပြီး နိုင်ငံတော်၏အမွေခံများဖြစ်ရန်ကို အာရုံစိုက်ထားသည်။ သို့သော် ဆင်းရဲသူများအတွက် ဘုရားသခင်၏ အထူးဂရုစိုက်မှုကို ကျမ်းစာတစ်လျှောက် ရှင်းလင်းစွာ ဖော်ပြထားသည် (တရားဟောရာ ၁၀:၁၈; ဆာလံ ၆၈:၅; အာမုတ် ၂:၆–၇; လုကာ ၁:၅၁–၅၃; ၆:၂၀; ၁ ကောရိန္သု ၁:၂၆–၃၁)။ ယနေ့ဆင်းရဲသူများ—ဒုက္ခသည်များ၊ မိဘမဲ့ကလေးများ၊ ကျောင်းထွက်သူများ၊ နှင့် ရုန်းကန်နေရသော မိဘတစ်ဦးတည်းမိသားစုများ—ဤဘဝတွင် ဘုရားသခင်၏ အထူးဂရုစိုက်မှုနှင့် စိတ်ပူပန်မှုကို အာမခံနိုင်ပြီး၊ သူ့ကို ယုံကြည်ပါက ပိုမိုကောင်းမွန်သောဘဝအတွက် မျှော်လင့်ချက်ရှိနိုင်သည်။ 

2:5 chosen. The focus is not so much on the present situation of the poor, but the purpose for which they are chosen—to be rich in their trust relationship with God and thus inheritors of the kingdom. Yet God’s special concern for the poor is clearly expressed throughout Scripture (Deut. 10:18; Ps. 68:5; Amos 2:6–7; Luke 1:51–53; 6:20; 1 Cor. 1:26–31). Today’s poor—refugees, orphans, school dropouts, and struggling single parents—can be assured of God’s special care and concern in this life and hope for a better life if they put their trust in Him.

 

၂:၆ ဖိနှိပ်ခြင်း။ ပရောဖက်များသည် ဆင်းရဲသူများ၊ သူစိမ်းများ၊ မုတ်ဆိုးမများ၊ နှင့် မိဘမဲ့များကို အမြတ်ထုတ်ခြင်းကို တသမတ်တည်း ရှုတ်ချခဲ့ကြသည် (ယေရမိ ၇:၆; ၂၂:၃; ယေဇကျေလ ၁၈:၁၂; အာမုတ် ၄:၁; ၈:၄; မာလခိ ၃:၅)။ တရားရုံးများ။ အကြွေးများ၊ အငှားများ၊ လုပ်ခများ၊ နှင့် အာမခံများဆိုင်ရာ တရားဥပဒေဆိုင်ရာ အရေးယူမှုများ။ ယနေ့ဆင်းရဲသူများသည် များသောအားဖြင့် တရားမျှတသော တရားဥပဒေဆိုင်ရာ တိုက်ပွဲများအတွက် အရင်းအမြစ်မရှိသဖြင့်၊ ထောင်ထဲတွင် သို့မဟုတ် လမ်းပေါ်တွင် အိုးအိမ်မဲ့၊ အကူအညီမဲ့ ဖြစ်တတ်သည်။ 

2:6 oppress. The prophets consistently denounced exploitation of the poor, strangers, widows, and orphans (Jer. 7:6; 22:3; Ezek. 18:12; Amos 4:1; 8:4; Mal. 3:5). courts. Legal action over debts, rents, wages, and pledges. Often today the poor have no resources to fight justified legal battles, and thus they land in prisons or on the streets, homeless, and without support.

 

၂:၈ သင်တို့။ ယာကုပ်၏စာဖတ်သူများသည် ၎င်းတို့၏ ခွဲခြားဆက်ဆံမှုကို ချမ်းသာသူများကို “အိမ်နီးချင်း” ဟု ခေါ်ဆိုပြီး ဤစကားများဖြင့် တရားမျှတကြောင်း ဆင်ခြေပေးနေဖွယ်ရှိသည်။ ဘုရင်ခံပညတ်။ နိုင်ငံတော်၏ အမြင့်ဆုံးပညတ်ဖြစ်ပြီး၊ ဣသရေလလူမျိုးများကို လေဝိမှတ်တမ်း ၁၉:၁၈ တွင် ၎င်းတို့အချင်းချင်း ဆက်ဆံပုံ၏ အခြေခံအဖြစ် ပေးအပ်ခဲ့သည်။ ယေရှုနှင့် ပေါလုသည် ဘုရားသခင်ကို ချစ်ခြင်းနှင့် အိမ်နီးချင်းကို ချစ်ခြင်း၏ နှစ်ပိုင်းပညတ်ကို ဖော်ပြခဲ့သည် (မဿဲ ၂၂:၃၆–၄၀; မာကု ၁၂:၃၁; လုကာ ၁၀:၂၇; ယောဟန် ၁၅:၁၂; ရောမ ၁၃:၈–၁၀; ဂလာတိ ၅:၁၃–၁၄)။ 

2:8 you. Probably James’s readers were justifying their discriminatory action by appealing to these words—the rich being their “neighbor.” royal law. The supreme law of the kingdom, originally given to the Israelites in Lev. 19:18 as the basis of how they should relate to each other. Jesus and Paul articulate the two-part law of loving God and neighbor (Matt. 22:36–40; Mark 12:31; Luke 10:27; John 15:12; Rom. 13:8–10; Gal. 5:13–14).

 

၂:၉ မျက်နှာသာပေးမှု။ အားနည်းချက်တစ်ခုထက် ပိုသည်။ ၎င်းသည် “အပြစ်” ဖြစ်သည်။ မျက်နှာသာမပေးရန်သည် ယာကုပ်အတွက် ဆယ့်တစ်ပါးမိန့်မှာချက်ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် လူသတ်မှု၊ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်မှု (အခန်းငယ် ၁၁)၊ သို့မဟုတ် “ဥပုသ်နေ့ကို သန့်ရှင်းစွာ စောင့်ထိန်းရန်” မမှတ်မိခြင်း (ထွက်မြောက်ရာ ၂၀:၈–၁၁) ကဲ့သို့ ပြင်းထန်သည်။ လူမျိုးရေးခွဲခြားမှု၊ လူမျိုးစုဘက်လိုက်မှု၊ လူမျိုးစုမျက်နှာသာပေးမှု၊ လူတန်းစားခွဲခြားမှု၊ ဘာသာရေးနှင့် အမျိုးသားရေးပဋိပက္ခများသည် မည်သည့်အခါမဆို မျက်နှာသာပြခြင်း၏ အပြစ်ကို အခြေခံထားပြီး၊ အားလုံးကို ချစ်သာဘာဖြစ်စေသံဘုရား နှင့် လူတို့အားလုံးကို သူ၏သားသမီးများအဖြစ် မှတ်ယူသော ဘုရားသခင်အတွက် စက်ဆုပ်ဖွယ်ဖြစ်သည်။ 

2:9 partiality. More than a flaw; it is a “sin.” Not showing partiality is an eleventh commandment for James. It’s as serious as murder, adultery (v. 11), or not remembering “the Sabbath day, to keep it holy” (Ex. 20:8–11). Racism, tribal prejudice, ethnic partiality, and classism as well as religious and nationalistic conflict in any time or place have at their root the sin of partiality and are obnoxious to God who loves all and considers all people to be His children.

 

၂:၁၀ ပညတ်သည် ဘုရားသခင်၏ စရိုက်လက္ခဏာ၏ ထုတ်ဖော်ပြသမှုဖြစ်သောကြောင့်၊ တစ်ပိုင်းကိုသာ လျစ်လျူရှုခြင်းသည် သူ၏ပညတ်တစ်ခုလုံးကို ချိုးဖောက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏ ပညတ်၏ ခိုင်မာမှုနှင့်ပတ်သက်၍ မဿဲ ၅:၁၈–၁၉; ၂၃း၂၃ ကိုကြည့်ပါ။ 

 2:10 Because the law is an expression of God’s character, to ignore one part is to be in violation of His whole law. For more on the integrity of God’s LAW, see Matt. 5:18–19; 23:23.

 

၂:၁၂ လွတ်လပ်မှု၏ပညတ်ဖြင့် စစ်ကြောခံရခြင်း။ နောက်ဆုံးတရားစီရင်မှုတွင် စံနှုန်းနှစ်ခုရှိသည်။ ပညတ် (ရောမ ၂:၁၂) နှင့် ယေရှုအပေါ် ကျွန်ုပ်တို့၏တုံ့ပြန်မှု (ယောဟန် ၅:၂၄)။ ၎င်းနှစ်ခုသည် ခရစ်တော်၌ ဘုရားသခင်၏ကယ်တင်ခြင်းအမှုအတွက် ယုံကြည်ခြင်း၏တုံ့ပြန်မှုသည် ဘုရားသခင်၏ပညတ်တွင် ဖော်ပြထားသော ချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုင်ရာ သူ၏ဆန္ဒကို ကျေးဇူးတင်စွာ နာခံမှုသို့ ယုံကြည်သူများကို ဦးတည်သင့်သောကြောင့် အနီးကပ်ဆက်စပ်နေသည်။ ယေရှုက “ငါ့ကိုငြင်းပယ်ပြီး ငါ့စကားများကို မခံယူသူတွင် သူ့ကိုစီရင်မည့်အရာရှိသည်—ငါပြောခဲ့သောစကားသည် နောက်ဆုံးနေ့၌ သူ့ကို စစ်ကြောမည်” (ယောဟန် ၁၂:၄၈) ဟု မိန့်တော်မူခဲ့သည်။ ယေရှုနှင့် သူ၏ထင်ရှားပြထားသော ဆန္ဒကို ငြင်းပယ်ခြင်းသည် တရားစီရင်မှုတွင် လူတစ်ဦး၏ဆံးဖြတ်ချက်ကို ဆုံးဖြတ်သည်။ ပညတ်တစ်ခုကို ချိုးဖောက်ခြင်းသည် လူတစ်ဦးကို ပညတ်ဖောက်ဖျက်သူဖြစ်စေပြီး တရားစီရင်မှုခံရမည်ဖြစ်သောကြောင့် စကားပြောဆိုမှုနှင့် လုပ်ဆောင်မှုတွင် သတိထားသင့်သည်။ တရားစီရင်မှုတွင် ပညတ်ကို စံအဖြစ်အသုံးပြုမှုနှင့်ပတ်သက်၍ ဆာလံဆရာ ၁၂:၁၃–၁၄; ရောမ ၃:၂၀ ကိုကြည့်ပါ။ တရားစီရင်မှုတွင် အထောက်အထားအသုံးပြုမှုနှင့်ပတ်သက်၍ ဒံယေလ ၇:၉–၁၄; မဿဲ ၁၆:၂၇; ရောမ ၂:၆, ၁၃ ကိုကြည့်ပါ။

 2:12 judged by the law of liberty. There are two standards in the final judgment: the law (Rom. 2:12) and our response to Jesus (John 5:24). The two are closely related because the response of faith to God’s work of salvation in Christ should lead believers to grateful obedience to the loving will of God as revealed in His law. Jesus stated, “He who rejects Me, and does not receive My words, has that which judges him—the word that I have spoken will judge him in the last day” (John 12:48). Rejecting Jesus and His revealed will determines the destiny of the person in the judgment. The fact that breaking one commandment makes a person a transgressor of the law and subject to judgment should lead to careful speaking and action. For more on the LAW as the standard in JUDGMENT, see Eccl. 12:13–14; Rom. 3:20. On the use of evidence in the JUDGMENT, see Dan. 7:9–14; Matt. 16:27; Rom. 2:6, 13.

 

၂:၁၄–၂၆ ဤကျမ်းပိုဒ်များကို လူတစ်ဦးသည် ကယ်တင်ခြင်းရရှိရန် တစ်စုံတစ်ခုလုပ်ဆောင်ရန်လိုအပ်ကြောင်း ငြင်းခုံရန်အတွက် အသုံးပြုခဲ့ပြီး၊ ထို့ကြောင့် ဤကျမ်းပိုဒ်သည် ပေါလု၏ “တရားဥပဒေလုပ်ဆောင်မှုများမှတပါး ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် ဖြောင့်မတ်ခြင်းခံရသည်” (ရောမ ၃:၂၈–၄:၂၅) ဟူသောစကားကို ရှင်းလင်းချက် သို့မဟုတ် ဆန့်ကျင်ချက်အဖြစ် ရှုမြင်ခံရသည်။ သို့သော် ၎င်းသည် ပေါလုအား တုံ့ပြန်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ၊ “သန့်ရှင်းပြီး မညစ်ညမ်းသောဘာသာတရား” (ယာကုပ် ၁:၂၇) ၏ ဥပမာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ယာကုပ်နှင့် ပေါလုသည် ဆန့်ကျင်နေခြင်း သို့မဟုတ် မတူညီခြင်းမရှိပါ။ ၎င်းတို့သည် အပြန်အလှန်ဖြည့်စွမ်းပေးသည်။ “ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြင့်လုပ်ဆောင်သော ယုံကြည်ခြင်း” (ဂလာတိ ၅:၆) သည် ယာကုပ်၏ ငြင်းခုံချက်နှင့် ပေါလု၏ ညီမျှခြင်းဖြစ်သည်။

2:14–26 These verses have been used as an argument to show that a person needs to do something to obtain salvation; thus, this passage is seen as a clarification or contradiction of Paul’s “justified by faith apart from the deeds of the law” (Rom. 3:28–4:25). But it’s not a reaction to Paul; it’s an illustration of “pure and undefiled religion” (James 1:27). James and Paul are not contradicting, or at odds with each other; they are complementary. “Faith working through love” (Gal. 5:6) is Paul’s equivalent to James’s argument.

 

၂:၁၄ လုပ်ဆောင်မှုများ။ ပေါလုသည် ရောမနှင့် ဂလာတိတွင် “လုပ်ဆောင်မှုများ” အကြောင်းပြောသောအခါ၊ သူသည် ၎င်း၏စာဖတ်သူများ၏ “တရားဥပဒေကို ထိန်းသိမ်းခြင်း” ဖြင့် ကယ်တင်ခြင်းရရှိရန် ကြိုးစားမှုကို ရည်ညွှန်းသည်။ ပေါလုအတွက် လုပ်ဆောင်မှုများသည် ဘာသာရေးနှင့် တရားဥပဒေဆိုင်ရာ—တရားဥပဒေ၏လုပ်ဆောင်မှုများဖြစ်သည်။ ယာကုပ်အတွက်မူ ၎င်းသည် ကျင့်ဝတ်နှင့် လူမှုရေးဆိုင်ရာ—သနားကရုဏာလုပ်ဆောင်မှုများဖြစ်သည်။ လူမှုရေးဂရုစိုက်မှုပါဝင်သော နောင်တရခြင်းသို့ ယောဟန်နှစ်ခြင်းဆရာ၏ တောင်းဆိုချက်နှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါ (လုကာ ၃:၈–၁၄)။ အိုးအိမ်မဲ့မှုကို သက်သာစေရန်၊ အေအိုင်ဒီအက်စ်၏ ဘေးဥပဒ်ကို ကူညီရန်၊ သို့မဟုတ် ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှုနှင့် ပညာရေးမရှိသူများကို ကူညီရန် တစ်စုံတစ်ခုလုပ်ဆောင်ခြင်းသည် ယာကုပ်ကမ်းလှမ်းသော လုပ်ဆောင်မှုများ၏ ယနေ့ခေတ်ဥပမာများဖြစ်သည်။

2:14 works. When Paul speaks of “works” in Romans and Galatians, he is referring to his readers’ attempts to obtain salvation by keeping “the law.” Works for Paul is theological and legalistic—works of law. For James it’s ethical and social—deeds of compassion. Compare John the Baptist’s call to repentance that includes social concern (Luke 3:8–14). Doing something to relieve homelessness, the scourge of AIDS, or helping those without health care and education would be modern-day examples of the works that James proposes.

 

၂:၁၉ နတ်ဆိုးများ။ နတ်ဆိုးများ၏ ယုံကြည်ခြင်းတုံ့ပြန်မှု (ဂရိဘာသာတွင် “ယုံကြည်ခြင်း” နှင့် “ယုံသည်” သည် တူညီသောအမြစ်မှဖြစ်သည်) နှင့် ယုံကြည်သူ၏ တုံ့ပြန်မှုကို နှိုင်းယှဉ်ထားသည်။ တစ်ခုသည် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်ခြင်းဖြစ်ပြီး၊ အခြားတစ်ခုသည် အပြုသဘောဆောင်သော လူမှုရေးလုပ်ဆောင်မှုဖြစ်သည်။

2:19 demons. The contrast is between the demons’ faith-response (in Greek, “faith” and “believe” are from the same root) and that of the believer; one is fear and trembling, while the other is positive social action.

 

၂:၂၃–၂၅ အာဗြဟံ … ရာဟပ်။ ဂျူးသမိုင်းတွင် လူကြိုက်များသော ပုဂ္ဂိုလ်နှစ်ဦး—သန့်ရှင်းသော ဘိုးဘေးနှင့် အမျိုးသားတည်ထောင်သူ၊ နှင့် “အပြစ်ရှိသော” နိုင်ငံခြားအမျိုးသမီးတစ်ဦး—တစ်ဦးသည် လူမှုအဆင့်အတန်းအောက်ခြေမှ၊ နောက်တစ်ဦးသည် ဘာသာရေးအဆင့်အတန်းထိပ်ဆုံးမှဖြစ်သည်။ နှစ်ဦးစလုံးသည် ယုံကြည်ခြင်းနှင့် လုပ်ဆောင်မှုများသည် သီးခြားမဟုတ်ကြောင်း သရုပ်ပြသည်။ ဖြောင့်မတ်ခြင်း။ ဂရိဥပဒေဆိုင်ရာ တရားစီရင်မှုလုပ်ရပ်မဟုတ်ပါ။ ဓမ္မဟောင်းကျမ်းတွင်ကဲ့သို့၊ ဘုရားသခင်နှင့် ပဋိညာဉ်ဆက်ဆံရေးတွင်ရှိနေခြင်းဖြစ်သည်။

2:23–25 Abraham … Rahab. Two popular figures in Jewish history—a holy patriarch and founder of the nation, and a “sinful” foreign woman—one from the bottom of the social ladder, and the other at the top of the religious ladder. Both illustrate that faith and deeds are not disjointed. justified. Not a Greek legal, forensic act; but as in the OT, being in a covenant relationship with God.

 

အခန်းကြီး - ၃

၃:၂ ပြည့်စုံခြင်း။ ၁:၄ ကိုကြည့်ပါ။

3:2 perfect. See 1:4.

 

၃:၅ လျှာ။ ၁:၁၉, ၂၆–၂၇ ကိုကြည့်ပါ။ မထိန်းနိုင်သော အလျင်စလိုလျှာကို ထိန်းချုပ်ခြင်းသည် ရင့်ကျက်သောသူများအား ၎င်းတို့၏တစ်ကိုယ်လုံးကို ထိန်းချုပ်နိုင်စေသည်။

3:5 tongue. See 1:19, 26–27. Control over an unruly and hasty tongue allows mature persons to have control over their whole being.

 

၃:၆ မီး။ ကျမ်းစာတွင် လျှာကို ဖျက်ဆီးတတ်သောမီးအဖြစ် အလားတူရည်ညွှန်းချက်များဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည် (ဆာလံ ၃၉:၁–၃; ၁၂၀:၂–၄; သုတ္တံ ၁၆:၂၇; ၂၆:၂၁; ဟေရှာယ ၃၀:၂၇)။ ငရဲ။ “ဟေဒစ်” (ဓမ္မသစ်ကျမ်းတွင် ငရဲအတွက် အသုံးများသောစကားလုံး) မဟုတ်ပါ။ ယေရုရှလင်အပြင်ဘက်ရှိ အမှိုက်ပုံဖြစ်သော “ဂေဟာနာ” ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းသည် အမြဲလောင်ကျွမ်းနေသည် သို့မဟုတ် မီးခိုးထွက်နေသည်။ ၎င်းသည် ဆိုးယုတ်သူများ၏ နောက်ဆုံးပြစ်ဒဏ်ပေးမှု၏ သင်္ကေတဖြစ်လာသည်။

3:6 fire. Scripture is filled with similar references to the tongue as a destructive fire (Ps. 39:1–3; 120:2–4; Prov. 16:27; 26:21; Is. 30:27). hell. Not “Hades” (the word used mostly in the NT for hell); rather “Gehenna,” the name of the garbage dump outside of Jerusalem that was constantly burning or smoking. It became a symbol of the final punishment of the wicked.

 

၃:၁၃–၁၇ ပညာ။ ၁:၅ ကိုကြည့်ပါ။ ပညာ၏ လက်တွေ့ကျမှုကို ဤနေရာတွင် ရှင်းပြထားသည်။ မမှန်ကန်သောပညာ သို့မဟုတ် စစ်မှန်သောပညာသည် ဘဝနှင့် လုပ်ဆောင်မှုများဖြင့် ပြသခံရသည် (မဿဲ ၁၁:၁၉)။

3:13–17 wisdom. See 1:5. The practicality of wisdom is explicated here. False or true wisdom is demonstrated by life and actions (Matt. 11:19).

 

၃:၁၈ ငြိမ်းချမ်းရေး။ ဟေဗြဲစကားလုံး “ရှာလုံ” ၏အဓိပ္ပာယ်မှာ ဝိညာဉ်ရေးနှင့် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြည့်စုံမှု၊ စိတ်ခံစားမှုကျန်းမာရေးဖြစ်သည်။ သဘောထားကွဲလွဲမှုသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ၊ စိတ်ခံစားမှုနှင့် ဝိညာဉ်ရေးဆိုင်ရာ ဆင်းရဲဒုက္ခများကို ယူဆောင်လာသည်။

3:18 peace. The Hebrew idea of “shalom,” meaning spiritual and physical wholeness and emotional health. Discord brings suffering—physical, emotional, and spiritual.

 

အခန်းကြီး - ၄

၄:၁–၂ စစ်ပွဲများနှင့် ရန်ဖြစ်မှုများ။ ချာ့ခ်ျအဖွဲ့ဝင်များအကြား မုန်းတီးမှုကို ဖော်ပြရန် ဥပမာအဖြစ် ရိုးရာအရ ရှုမြင်ခံရသည်။ သို့သော် အကြောင်းအရာသည် ဂျူးနှင့် ရောမလူမျိုးများအကြား ဇီလော့ပါတီက ဦးဆောင်သော အမျိုးသားရေးပဋိပက္ခများကို စာသားအတိုင်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ယာကုပ်သည် အမျိုးသားအဆင့် သို့မဟုတ် တစ်ဦးချင်းအကြား ငြိမ်းချမ်းရေးကို တောင်းဆိုသည် (၃:၁၈)။

4:1–2 wars and fights. Traditionally viewed as metaphorical to describe hatred between church members. But the context could be the literal nationalistic conflicts between the Jews and Romans led by the Zealot party. James calls for peace, whether nationally or between individuals (3:18).

 

၄:၄ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်သူများ။ ယာကုပ်၏အကြောင်းအရာတွင် စာသားအတိုင်း အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုရန် မည်သည့်အရာမျှ မညွှန်ပြပါ။ ၎င်းသည် အသိုင်းအဝိုင်း၏ သစ္စာမဲ့မှုကို ဥပမာအဖြစ် ဖော်ပြသည်။ ကမ္ဘာ။ ဘုရားသခင်၏လိုအပ်ချက်များနှင့် ဆန့်ကျင်သော တန်ဖိုးများနှင့် လုပ်ဆောင်မှုများဖြစ်သည်။

4:4 Adulterers. Nothing in James’s context suggests a literal interpretation. It is metaphorical for the unfaithfulness of the community. world. Values and actions that are at odds with God’s requirements.

 

၄:၁၃–၁၆ ဝယ်ရောင်းခြင်း။ ယာကုပ်သည် ဆင်းရဲသူများအား ဆင်းရဲဒုက္ခဖြစ်စေသော ဒုတိယစီးပွားရေးလူတန်းစားဖြစ်သည့် ကုန်သည်များကို ရည်ညွှန်းသည် (၂:၆–၇ တွင် ၎င်းသည် ဘဏ္ဍာရေးသမားများနှင့် ဘဏ်လုပ်ငန်းရှင်များဖြစ်သည်)။ ၎င်းတို့၏ မာနထောင်လွှားမှုကို တိုက်ခိုက်ခံရပြီး၊ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်နှင့် လမ်းညွှန်မှုကို လျစ်လျူရှုသည်။

4:13–16 buy and sell. James addresses the merchants, a second economic class who brought suffering on the poor (in 2:6–7 it was the financiers and bankers). Their arrogance was attacked; they ignored God’s will and direction.

 

၄:၁၇ အပြစ်။ အပြစ်၏ အခြားအဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက်များအတွက်၊ ဟေရှာယ ၁၄:၁၂–၁၄; ရောမ ၃:၂၀; ၁ ယောဟန် ၃:၄ ကိုကြည့်ပါ။

 4:17 sin. For other definitions of SIN, see Is. 14:12–14; Rom. 3:20; 1 John 3:4.

 

အခန်းကြီး - ၅

၅:၁ ယခုလာကြလော့။ ဂရိဘာသာတွင် ဤသည်မှာ ပြင်းထန်သော ရှုတ်ချမှုဖော်ပြချက်ဖြစ်သည် (၄:၁၃ ကိုလည်းကြည့်ပါ)။ ချမ်းသာသူများ။ ယာကုပ်သည် စီးပွားရေးလူတန်းစားဖြစ်သော လယ်သမားများထံ လှည့်သည်။ သူသည် ချမ်းသာသော မြေပိုင်ရှင်များ၏ အမြတ်ထုတ်မှုကို တိုက်ခိုက်သည်။ 

5:1 Come now. In the Greek, this is an intense expression of denunciation (see also 4:13). rich. James turns to an economic class, the agriculturalists. He attacks exploitation by the wealthy landowners.

 

၅:၂–၆ ဤနေရာတွင် ရာဇဝတ်မှု သုံးခုကို ရှုတ်ချသည်။ ဇိမ်ခံနေထိုင်မှု၊ ဖိနှိပ်မှု၊ နှင့် လူသတ်မှု။ ဤအရာများအားလုံးကို တိုရာ၊ ဓမ္မဟောင်းပရောဖက်များ၊ နှင့် ယေရှုတို့က ပြင်းထန်စွာ ရှုတ်ချခဲ့သည် (တရားဟောရာ ၂၄:၁၄–၁၅; အာမုတ် ၆:၁–၇; မဿဲ ၆:၁၉; လုကာ ၁၂: ၃၃; ၁၆:၁၉-၁၃)။ 

5:2–6 Three crimes are condemned here: luxurious living, oppression, and murder. All were intensely condemned in the Torah, by the OT prophets, and by Jesus (Deut. 24:14–15; Amos 6:1–7; Matt. 6:19; Luke 12:33; 16:19–31).

 

၅:၇ သည်းခံခြင်း။ ဆင်းရဲဒုက္ခအတွက် ပထမတုံ့ပြန်မှုမှာ သည်းခံခြင်းဖြစ်သည်။ ဤအကြောင်းအရာတွင်၊ ၎င်းသည် အထက်ကျမ်းပိုဒ်များတွင် ဖိနှိပ်ခံရသူများအတွက် အထူးဖြစ်သည်။ သခင်ဘုရား၏ကြွလာခြင်း။ ဒုတိယအကြိမ်ကြွလာခြင်း၊ ယေရှုသည် မတရားမှုများကို ဖြောင့်မတ်စေပြီး ဖိနှိပ်သူများကို အပြစ်ပေးမည့်အခါဖြစ်သည်။ 

5:7 patient. The first response to suffering is patience; in context, this is especially for the oppressed of the above verses. coming of the Lord. The Second Coming, when Jesus will make all wrongs right and punish oppressors.

 

၅:၁၂ ကျိန်ဆိုခြင်း။ ဤအကြောင်းအရာတွင် ရိုင်းစိုင်းသောစကားမဟုတ်၊ သို့မဟုတ် တရားဝင်ကျိန်ဆို့မှုများမဟုတ်။ ယာကုပ်နှင့် ယေရှုသည် တစ်ဦး၏ ရိုးသားမှုကို သက်သေပြရန် ကျိန်ဆိုခြင်းကို တိုက်ခိုက်သည်။ စကားတစ်ခွန်း၏ ရိုးရှင်းသော ရိုးသားမှု၊ စိတ်ရင်းမှန်ကန်မှု၊ နှင့် ယုံကြည်စိတ်ချရမှုသည် လိုအပ်သမျှဖြစ်သည်။

5:12 swear. Not profanity in this context, or official oaths. James and Jesus attack using oaths to prove one’s integrity. The simple honesty, sincerity, and reliability of one’s word is all that is required.

 

၅:၁၃ ဆုတောင်းပါ။ ဆင်းရဲဒုက္ခအတွက် နောက်ထပ်တုံ့ပြန်မှုတစ်ခု။ ဆင်းရဲဒုက္ခသည် သည်းခံခြင်းနှင့် ဆုတောင်းခြင်းဖြင့် ခံယူရမည်။

5:13 pray. Another response to suffering. Suffering is to be borne with patience and prayer.

 

၅:၁၄ သက်ကြီးရွယ်အိုများ။ အိမ်တွင်းချာ့ခ်ျများ သို့မဟုတ် စီနာဂုတ်များတွင် အသိုင်းအဝိုင်း၏ခေါင်းဆောင်များ။ ဆီဖြင့်လိမ်းပေးခြင်း။ တပည့်များလည်း ဆီဖြင့်လိမ်းပေးခဲ့ကြသည် (မာကု ၆:၁၃)။ သံလွင်ဆီကို ဆေးဝါးအတွက် အသုံးပြုခဲ့သော်လည်း၊ ဤနေရာတွင် ဘုရားသခင်၏ ကုသခြင်းကို ရည်ညွှန်းသည်။

5:14 elders. Leaders in the community, whether house church settings or synagogues. anointing him with oil. The disciples also anointed with oil (Mark 6:13). While olive oil was used for medicinal purposes, the reference here is to divine healing.

 

၅:၁၆ ဝန်ခံပါ။ ဤအကြောင်းအရာတွင်၊ အမှားများသည် ဖျားနာမှုကို ဖြစ်စေသည့်အရာများ ဖြစ်နိုင်သော်လည်း၊ အခြားသူများနှင့် ဆက်ဆံရေးပါဝင်သည့် ချို့ယွင်းချက်များလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ ယေဘုယျအားဖြင့်၊ ထိုသို့သော အမှားများ သို့မဟုတ် ချို့ယွင်းချက်များကို ထိခိုက်ခံရသူများထံ သို့မဟုတ် လူအနည်းငယ်ပါဝင်သော အဖွဲ့ငယ်တွင် ဝန်ခံခြင်းသည် ကုသခြင်းနှင့် ပြန်လည်ထူထောင်ခြင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်သည်။ သို့သော် သီးသန့်အပြစ်များကို လူထုရှေ့တွင် ခွဲခြားမထားဘဲ ဝန်ခံခြင်းသည် အကျိုးမဖြစ်ထွန်းနိုင်ပေ။

5:16 Confess. In this context, the trespasses are possibly ones that caused the sickness, but they may also be faults that involve relations with others. In general, confession of sins or faults to persons affected by such indiscretions, or in a small group of people, can bring about healing and restoration; but indiscriminate public confessions of private sins can prove unhelpful.