လုကာ ၁၆:၂၂-၂၃ Luke 16:22,23

 

Luke 16:22,23

And it came to pass, that the beggar died, and was carried by the angels into Abraham’s

bosom: the rich man also died, and was buried; And in bell be lift up his eyes, being in

Torments, and saith Abraham afar off, and Lazarus in his bosom.

 

"ထိုနောက် ထိုဆင်းရဲသားသည် သေလွန်လေ၏။ ကောင်းကင်တမန်တို့သည် သူ့ကို အာဗြဟံ၏ရင်ခွင်သို့ ဆောင်သွားကြ၏။ ချမ်းသာသောသူသည်လည်း သေလွန်၍ မြှုပ်နှံခြင်းကို ခံရ၏။ ငရဲ၌ ပူပန်ခြင်းရှိစဉ်၊ သူသည် မျက်စိကို မြှောက်၍ ဝေးသောနေရာ၌ အာဗြဟံနှင့် သူ၏ရင်ခွင်တွင် လာဇရုကို မြင်လေ၏။"
(လုကာ ၁၆:၂၂-၂၃)

 

Answer

I had a man confront me and insist that the Bible taught an eternal, fiery hell with people in it. I asked him to produce the text. He referred to the text in question. But the question is whether this is a literal story or a parable. The Jews had accepted the Greek pagan idea of a fire after death that purines the soul. Jesus took their erroneous idea and used it as a parable. First, He has the wretched poor man go up; in the Jewish concept, the poor were sinners deserving the flames. The rich man was sent to the place of burning, which in Jewish thought his riches gave evidence of his closeness to God, and should have gone up. The poor man is said to have gone to Abraham's bosom. No one believes that the saved go to Abraham's chest, else his chest must be humongous. So this is symbolic language. There are other points that

concretely establish this as a parable, and thus must be symbolic:

ကျွန်ုပ်တစ်ဦးတစ်ယောက်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့ပြီး၊ သူက သမ္မာကျမ်းစာသည် လူများပါဝင်သော ထာဝရမီးငရဲကို သွန်သင်သည်ဟု ခိုင်မာစွာပြောဆိုခဲ့သည်။ ကျွန်ုပ်က သူ့အား ကျမ်းပိုဒ်ကို ပြရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ သူက ဤကျမ်းပိုဒ်ကို ညွှန်ပြခဲ့သည်။ သို့သော်၊ မေးခွန်းမှာ ဤဇာတ်လမ်းသည် စစ်မှန်သောဖြစ်ရပ်လော သို့မဟုတ် ဥပမာပုံဆောင်ချက်လော ဆိုသည်ဖြစ်သည်။ ဂျူးလူမျိုးများသည် သေပြီးနောက် ဝိညာဉ်ကို သန့်စင်စေသော မီးဆိုသည့် ဂရိရိုးရာယုံကြည်ချက်ကို လက်ခံခဲ့ကြသည်။ ယေရှုသည် သူတို့၏ မှားယွင်းသောအယူအဆကို ယူ၍ ဥပမာအဖြစ် အသုံးပြုခဲ့သည်။ ပထမဦးစွာ၊ သူသည် ဆင်းရဲသားကို အပေါ်သို့ တက်စေခဲ့သည်။ ဂျူးအယူအဆအရ၊ ဆင်းရဲသားများသည် အပြစ်သားများဖြစ်ပြီး မီးတောက်ထဲသို့ ရောက်ရမည့်သူများဖြစ်သည်။ ချမ်းသာသောသူကို မီးလောင်ရာနေရာသို့ ပို့ခဲ့သည်။ ဂျူးအယူအဆအရ၊ သူ၏ချမ်းသာမှုသည် ဘုရားနှင့်နီးစပ်ကြောင်း သက်သေပြပြီး၊ အပေါ်သို့ တက်သင့်သူဖြစ်သည်။ ဆင်းရဲသားသည် အာဗြဟံ၏ရင်ခွင်သို့ ရောက်သည်ဟု ဆိုသည်။ မည်သူမျှ ကယ်တင်ခံရသူများသည် အာဗြဟံ၏ရင်ခွင်သို့ သွားသည်ဟု မယုံကြည်ပါ။ ထိုသို့ဆိုလျှင် အာဗြဟံ၏ရင်ခွင်သည် အလွန်ကြီးမားရမည်။ ထို့ကြောင့်၊ ဤသည်မှာ သင်္ကေတဘာသာစကားဖြစ်သည်။ ဤဇာတ်လမ်းကို ဥပမာအဖြစ် သတ်မှတ်ရန် အခြားအချက်များလည်း ရှိသည်။ ထို့ကြောင့်၊ ဤသည်မှာ သင်္ကေတဘာသာစကားဖြစ်ရမည်။

 

1. The rich man “was buried"(verse 22). No one believes that the grave is a burning hell.

2. The rich man could talk directly to Abraham, thus placing heaven and hell in very close proximity (verse 23).

3. The rich man asked to have a drop of water placed on his tongue to coo him off. If this scene represents hell, then it must not be a very hot place (verse 24).

 

4. The request is not for Abraham but rather the beggar to get the cooling drop of water (verse 24).Can the saved visit those in hell? No one believes this either.

5. The reason stated for the rich man being in the place of torment is simply that while alive, he received good things." On the other hand, Lazarus, because he received “evil things “while living now is "comforted." The Bible does not teach that people who get good things while alive are then punished when they die. If this were the case, then Abraham should be alongside the rich man, for he was very rich.

 

၁။ ချမ်းသာသောသူသည် “မြှုပ်နှံခြင်းကို ခံရ၏” (း၂၂)။ မည်သူမျှ သင်္ချိုင်းသည် မီးငရဲဖြစ်သည်ဟု မယုံကြည်ပါ။
၂။ ချမ်းသာသောသူသည် အာဗြဟံနှင့် တိုက်ရိုက်စကားပြောနိုင်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်၊ ကောင်းကင်နှင့် ငရဲသည် အလွန်နီးကပ်စွာ တည်ရှိသည်ဟု ဆိုလိုသည် (း၂၃)။
၃။ ချမ်းသာသောသူက သူ၏လျှာပေါ်တွင် ရေတစ်စက်ချပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ အကယ်၍ ဤအဖြစ်အပျက်သည် ငရဲကို ကိုယ်စားပြုပါက၊ ထိုနေရာသည် အလွန်ပူပြင်းသောနေရာ မဟုတ်ဟု ဆိုလိုသည် (း၂၄)။
၄။ သူ၏တောင်းဆိုချက်သည် အာဗြဟံအတွက် မဟုတ်ဘဲ၊ ဆင်းရဲသားအား ရေတစ်စက်ချပေးရန် ဖြစ်သည် (း၂၄)။ ကယ်တင်ခံရသူများသည် ငရဲရှိသူများထံ သွားနိုင်သလော။ မည်သူမျှ ဤအရာကို မယုံကြည်ပါ။
၅။ ချမ်းသာသောသူသည် ပူပန်ရာနေရာတွင် ရှိရသည့် အကြောင်းရင်းမှာ၊ သူအသက်ရှင်စဉ်က ကောင်းသောအရာများကို ရရှိခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုနည်းတူ၊ လာဇရုသည် အသက်ရှင်စဉ်က “ဆိုးသောအရာများ” ကို ရရှိခဲ့သောကြောင့်၊ ယခုအခါ၌ သက်သာခြင်းကို ရရှိသည်။ သမ္မာကျမ်းစာသည် အသက်ရှင်စဉ်က ကောင်းသောအရာများကို ရရှိသူများသည် သေပြီးနောက် အပြစ်ဒဏ်ပေးခံရမည်ဟု မသွန်သင်ပါ။ အကယ်၍ ဤသို့ဖြစ်ပါက၊ အာဗြဟံသည်လည်း ချမ်းသာသောသူနှင့်အတူ ရှိသင့်သည်။ အကြောင်းမှာ၊ သူသည် အလွန်ချမ်းသာသောသူ ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။

 

The message of Christ through this parable is that at death there is a great gulf fixed. There is no reversal of people's fate (verse 26).He also brought out the importance of having faith based on the Scriptures (Moses and the prophets), and not on miracles (verses 29 and 31). He is emphatic! They have "Moses and the Prophets; if they hear not them, neither will they be persuaded though one rose from the dead. “It is interesting that Jesus did resurrect Lazarus, and they still did not believe as Jesus predicted (John 12:10, 11).

 

ခရစ်တော်၏ ဤဥပမာမှတစ်ဆင့် ပေးသော သတင်းစကားမှာ၊ သေခြင်းနောက်ပိုင်းတွင် ကြီးမားသော ခြားနားချက်တစ်ခု ရှိသည်။ လူတို့၏ကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲ၍မရပါ (း၂၆)။ ထို့အပြင်၊ သူသည် သမ္မာကျမ်းစာ (မောရှေနှင့် ပရောဖက်များ) အပေါ်အခြေခံသော ယုံကြည်ခြင်း၏ အရေးကြီးမှုကို ထုတ်ဖော်ပြသခဲ့သည်။ အံ့ဖွယ်နိမိတ်လက္ခဏာများအပေါ် အခြေမခံရန် ဖြစ်သည် (း၂၉ နှင့် ၃၁)။ သူသည် အလွန်တရာ သတိပေးသည်။ သူတို့တွင် “မောရှေနှင့် ပရောဖက်များ ရှိ၏။ ထိုသူတို့ကို နားမထောင်လျှင်၊ လူသေထဲမှ တစ်ယောက်ထမြောက်လာသော်လည်း နားမထောင်ကြဟု” ဆိုသည်။ စိတ်ဝင်စားစရာမှာ၊ ယေရှုသည် လာဇရုကို ထမြောက်စေခဲ့သော်လည်း၊ သူတို့သည် ယေရှုကြိုတင်ဟောကြားခဲ့သည့်အတိုင်း ယုံကြည်ခြင်းမရှိကြပါ (ယောဟန် ၁၂:၁၀၊ ၁၁)။