ရောမ ၁၀:၄ Romans 10:4

 

Romans 10:4

"For Christ is the end of the law for righteousness to everyone that believeth."

“အကြောင်းမူကား၊ ခရစ်တော်သည် ယုံကြည်သောသူအပေါင်းတို့အား ဖြောင့်မတ်ခြင်းအလို့ငှာ ပညတ်တရား၏အဆုံးဖြစ်တော်မူ၏။”

Answer

In the King James Version the word "end" is used 307 times in 291 verses. The way the word is used will determine its meaning. For example, it can mean to terminate (Genesis 6:13), to complete a period of time (Genesis 8:3), the furthest or most extreme part or point (Genesis 23:9), final outcome (Acts 7:19), a purpose (2Corinthians 2:9), the finality (1 Corinthians 15:24), and a goal (Romans 14:9).Some use this text to prove that Christ ended the law. Did Christ come to do away with His law or sin? The answer is obvious; He came to do away with sin. What did the apostle Paul mean by this statement? The word “end" is used in other verses in the Bible. A quick look at three verses of Scripture will help us understand the meaning of the word in its usage, and what Paul meant. “Remember them which have the rule over you, who have spoken unto you the word of God: whose faith Follow, considering the end of their conversation"(Hebrews 13:7)."Behold, we count them happy which endure. Ye have heard of the patience of Job, and have seen the end of the Lord; that the Lord is very pitiful, and of tender mercy" (James 5:11)."Receiving the end of your faith, even the salvation of your souls" (1 Peter 1:9).If the word “end" in these texts meant to finish, then faith is ended, and Christ is also finished. It is evident from these verses that the word “end" means goal, purpose or outcome. In other words, the goal of the law is to lead to Christ. The law reveals the sinner's condition, which in turn leads him to Christ for righteousness. In Titus, Paul says, “Now the end of the commandment is charity out of a pure heart, and of a good conscience, and of faith unfeigned" (Titus 1:5). Here he says that the purpose of the commandment is love out of a pure heart.

ကင်းဂျိမ်းဗားရှင်း၌ “အဆုံး” (end) ဟူသော စကားလုံးကို အခန်းငယ် ၂၉၁ ခုတွင် ၃၀၇ ကြိမ်အသုံးပြုထားသည်။ ထိုစကားလုံး၏ အဓိပ္ပါယ်သည် ၎င်းကို အသုံးပြုပုံပေါ်တွင် မူတည်သည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ ၎င်းသည် အဆုံးသတ်ခြင်း (ကမ္ဘာဦး ၆:၁၃)၊ အချိန်ကာလတစ်ခု ပြီးစီးခြင်း (ကမ္ဘာဦး ၈:၃)၊ အဝေးဆုံး သို့မဟုတ် အစွန်းရောက်ဆုံးအချက် (ကမ္ဘာဦး ၂၃:၉)၊ နောက်ဆုံးရလဒ် (တမန်တော် ၇:၁၉)၊ ရည်ရွယ်ချက် (၂ ကောရိန္တု ၂:၉)၊ နိဂုံးချုပ်ခြင်း (၁ ကောရိန္တု ၁၅:၂၄)၊ ပန်းတိုင် (ရောမ ၁၄:၉) စသည်ဖြင့် အဓိပ္ပါယ်ရှိနိုင်သည်။ အချို့က ဤကျမ်းချက်ကို ခရစ်တော်သည် ပညတ်တရားကို အဆုံးသတ်ခဲ့သည်ဟု သက်သေပြရန် အသုံးပြုကြသည်။ ခရစ်တော်သည် သူ၏ပညတ်တရားကို ဖယ်ရှားရန် သို့မဟုတ် ဒုစရိုက်ကို ဖယ်ရှားရန် ကြွလာတော်မူသနည်း။ အဖြေသည် ထင်ရှားသည်။ သူသည် ဒုစရိုက်ကို ဖယ်ရှားရန် ကြွလာတော်မူသည်။ တမန်တော်ပေါလုသည် ဤစကားဖြင့် မည်သည်ကို ဆိုလိုသနည်း။ “အဆုံး” ဟူသော စကားလုံးကို သမ္မာကျမ်းစာထဲ၌ အခြားအခန်းငယ်များတွင်လည်း အသုံးပြုထားသည်။ ကျမ်းစာအခန်းငယ်သုံးခုကို အမြန်ကြည့်ခြင်းဖြင့် ၎င်း၏အသုံးအနှုန်းအဓိပ္ပါယ်နှင့် ပေါလု၏ရည်ရွယ်ချက်ကို နားလည်နိုင်မည်။

• “သင်တို့ကို အုပ်စိုးသောသူတို့ကို အောက်မေ့ကြလော့။ သူတို့သည် ဘုရားသခင်၏စကားတော်ကို သင်တို့အား ဟောပြောခဲ့ကြသူဖြစ်၍၊ သူတို့၏ယုံကြည်ခြင်းကို လိုက်လျှောက်ကြလော့။ သူတို့၏စကားပြောဆိုမှု၏အဆုံးကို စဉ်းစားကြလော့” (ဟေဗြဲ ၁၃:၇)။
• “ကြည့်ရှုကြလော့။ သည်းခံသောသူတို့ကို မင်္ဂလာရှိသည်ဟု အကျွန်ုပ်တို့မှတ်ယူကြ၏။ သင်တို့သည် ယောဘ၏သည်းခံခြင်းကို ကြားဘူးကြပြီ။ ထာဝရဘုရား၏အဆုံးကို မြင်တွေ့ခဲ့ကြပြီ။ ထာဝရဘုရားသည် အလွန်သနားကြင်နာ၍ ကရုဏာရှိတော်မူ၏” (ယာကုပ် ၅:၁၁)။
• “သင်တို့၏ယုံကြည်ခြင်း၏အဆုံး၊ ဆိုလိုသည်မှာ သင်တို့၏ဝိညာဉ်တို့၏ကယ်တင်ခြင်းကို ခံယူခြင်းဖြစ်၏” (၁ ပေတရု ၁:၉)။

ဤကျမ်းပိုဒ်များတွင် “အဆုံး” ဟူသော စကားလုံးသည် ပြီးဆုံးခြင်းကို ဆိုလိုပါက၊ ယုံကြည်ခြင်းလည်း ပြီးဆုံးသွားမည်၊ ခရစ်တော်လည်း ပြီးဆုံးသွားမည်ဖြစ်သည်။ ဤအခန်းငယ်များမှ ထင်ရှားသည်မှာ “အဆုံး” ဟူသော စကားလုံးသည် ပန်းတိုင်၊ ရည်ရွယ်ချက် သို့မဟုတ် ရလဒ်ကို ဆိုလိုသည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ပညတ်တရား၏ ပန်းတိုင်သည် ခရစ်တော်ထံသို့ ဦးတည်စေရန်ဖြစ်သည်။ ပညတ်တရားသည် ဒုစရိုက်ပြုသူ၏ အခြေအနေကို ဖော်ထုတ်ပြပြီး၊ ထို့နောက် ဖြောင့်မတ်ခြင်းအတွက် ခရစ်တော်ထံသို့ ပို့ဆောင်ပေးသည်။ တိတုတွင် ပေါလုက “ယခုမှာထားချက်၏အဆုံးသည် စင်ကြယ်သောစိတ်နှလုံးမှ ချစ်ခြင်း၊ ကောင်းသောကိုယ်ကျင့်တရားနှင့် မဖောက်ပြန်သောယုံကြည်ခြင်းဖြစ်၏” (တိတု ၁:၅) ဟု ဆိုသည်။ ဤနေရာ၌ သူက ပညတ်တရား၏ ရည်ရွယ်ချက်သည် စင်ကြယ်သောစိတ်နှလုံးမှ ချစ်ခြင်းဖြစ်သည်ဟု ပြောသည်။